Suspension of disbelief

[heiron]

Πολυσυζητημενο θεμα το οτι ο κοσμος γενικα θεωρει τη φανταστικη λογοτεχνια.Αυτο γινεται ειτε γιατι θεωρουν οτι ειναι χαζες περιπετειουλες που δεν αξιζουν το βαρυ τιτλο της λογοτεχνιας ειτε γιατι απλουτατα απαιτει...suspension of dibelief(sod).

Αυτο που θελω να συζητησω ειναι αυτο ακριβως κι οχι γενικα για την απαξιωση της φανταστικης λογοτεχνιας(γουστο τους και καπελο τους αυτο,αμα πια!).

Για οποιοδηποτε μυθιστορημα απαιτειται μια καποια συμβαση οτι οκ θα δεχτουμε οτι υπαρχουν αυτοι οι ηρωες σε αυτο το μερος και δρουνε,μιλουνε ετσι.Οτι τελικα γινεται αυτο κι οχι το άλλο κτλ.Αυτο συμβαινει γενικα και στη λογοτεχνια και στο σινεμα κτλ.Τωρα σου λενε οτι στη φανταστικη λογοτεχνια ζητειται υπερβολικα μεγαλο ας πουμε sod.

Καταληγουμε οτι οπως τοσα πραγματα στη ζωη ειναι κι αυτο θεμα μεγεθους.Αλλα ποσο μεγαλο ειναι πια υπερβολικα μεγάλο;Αν φανταστουμε εναν κοσμο με ξωτικα ειναι υπερβολικο,αν υπαρχει μια φανταστικη χωρα στην πραγματικη Γη με ξωτικα ειναι υπερβολικο,αν υπαρχει μια φανταστικη χωρα με ανθρωπους ειναι οκ;Κι αυτο γιατι θα μπορουσε να υπαρξει ενω τα ξωτικα δεν θα μπορουσαν.Μα τοτε αν φανταστω τον πραγματικο κοσμο ομως στον 22ο αιωνα μετα απο εναν Γ ΠΠ που κατεστρεψε τα παντα ολα...τοτε δεν μπορω να ισχυριστω ότι θα μπορουσε αυτο να συμβει;Η μια εναλλακτικη ιστορια τύπου Ο ανθρωπος στο απορθητο καστρο.

Ας πουμε οτι εξαιρουνται ολα τα μελλοντολογικα γιατι απαιτειται μεγαλο sod.Αλλα τοτε γιατι να θεωρειται υπερβολικη και μια εναλλακτικη ιστορια τύπου Ο ανθρωπος στο απορθητο καστρο; Πρεπει να ακολουθουμε την Ιστορια οπως πραγματικα συνεβη και να μην παμε στο μελλον.Τοτε δεν ειναι κακο να γραψω μια ιστορια τύπου Κοναν αλλα χωρις μαγεια ετσι;Λαθος παλι,προυποθετει μεγαλο sod.Απορριπτεται η προιστορια.

Οκ,πρπει να μιλαμε μεσα στο κοινως αποδεκτο ιστορικο πλαισιο.Ο χωρος πρεπει να ειναι πραγματικος;Μα ναι θα μας πουνε,αλλιως παλι εχουμε υπερβολικο sod.Τοτε εξαιρειται και η φανταστικη χωρα(παει το Νοστρομο) και η φανταστικη πολη(Αντιο Περασμα στην Ινδια).Πραγματικη Ισοτρια,πραγματικη πολη.Γειτονια;Ωπα,εδω μπορουμε να εχουμε φανταστικη γειτονια!Ποσο μεγαλη μπορει να ειναι ομως;Δεν μπορουμε να έχουμε φανταστικη συνοικια προφανως.

 

Ποσοι δρομοι μπορει να ειναι φανταστικοι στη ρεαλιστικη πεζογραφια για να εχουμε καλο ερωτημα;

Edited June 1, 2010 by heiron

[DinMacXanthi]

Σαν δευτερολογία στο τόπικ που έθεσε ο εν Χριστώ και Δάγωνα αδελφός Ιωάννης, ορίστε. Ο ζεματισμένος καταθέτει προσωπική εμπειρία. Σχόλιο σε ιστορία υπερφυσικού.

...The sense that there are inexplicable, supernatural forces in the world which cannot be defined or understood, yet are actively influencing certain lives, requires suspension of disbelief, as Eliot phrased it, and while such beliefs are in themselves not easily proved or disproved, it does mean that within the fictional world there are elements which cannot be satisfactorily accounted for and the stories remain ultimately mystifying.

This is not necessarily a difficulty for those readers who are familiar with the genre, indeed it may help to identify an audience of fellow ‘believers’, but if the author is seeking a wider appreciation of their work, another tact may be more fruitful.

Μετάφραση για όσους την χρειάζονται:

Η αίσθηση πως υπάρχουν ανεξήγητες, υπερφυσικές δυνάμεις στον κόσμο που δεν μπορούν να προσδιοριστούν ή να γίνουν αντιληπτές, όμως επηρεάζουν ενεργά συγκεκριμένα άτομα, απαιτεί αναστολή της όποιας δυσπιστίας όπως το εξέφρασε ο Eliot, και ενώ τέτοια πιστεύω δεν αποδεικνύονται ούτε καταρρίπονται εύκολα, σημαίνει ότι μέσα στον φανταστικό αυτό κόσμο υπάρχουν στοιχεία που δεν αντιπροσωπεύονται επαρκώς και έτσι οι ιστορίες παραμένουν εντέλει ανεξήγητες.

Αυτό δεν δυσχεραίνει απαραίτητα τους αναγνώστες που γνωρίζουν το είδος (genre), και μάλλον θα βοηθούσε τον συγγραφέα να αναζητήσει κοινό από φίλους του είδους, όμως εάν ο συγγραφέας αναζητεί ευρύτερη εκτίμηση της δουλειάς του, μια άλλη τακτική μπορεί να είναι πιο καρποφόρα/προσοδοφόρα.

Ορίστε. Τροφή για σκέψη.

[Naroualis]

Για μένα τα πράγματα είναι πολύ απλά, βρε καρντάσια (που προκαλείτε απορίες στο Χείρωνα και το Ντίνο :Ρ ) : Ξεκινάει κάποιος να μου πει μια ιστορία. Οκ, θα κάτσω να την ακούσω. Άμα μου πει ότι στον πέρα μαχαλά κυκλοφορεί ο κατσαβιδάκιας, θα τον πιστέψω για όσο διαρκεί η ιστορία. Τόσο απλλά.

 

Τώρα αν είναι τόσο μάγκας παραμυθάς που να με πείσει ότι στον πέρα μαχαλά όντως κυκλοφορεί ένα κατσαβιδάκιας, τότε θα τον πω λογοτέχνη και θα του βγάλω το καπέλο. Γιατί οι κύριοι διδάσκοντες δε μπορούν να το δεχτούν αυτό, γμτ;

 

ΥΓ. για μένα αυτό το sod μου θυμίζει πάντα το μικρό όνομα του Μπόλντρικ στον τρίτο Μπλακάντερ. Yes, we know, Sod off Bauldrick. Και δαιμονίζομαι όταν το ακούω, διότι παραδόξως ταιριάζει με την άποψη που έχουν αυτοί που χρησιμοποιούν τον όρο (για να χαρακτηρίσουν ένα βιβλίο) για όσους χρησιμοποιούν τον όρο (για να γράψουν ένα βιβλίο).

[heiron]

To σκεφτομουν αυτο οταν μου το ειπες.Μπορει να εννοουσε πχ οτι σε ενα υπερφυσικο θριλερ με τερατα ο δολοφονος-τερας δεν εχει καποια λογικα κινητρα και απλα σκοτωνει γιατι ειναι κακο τερας.Πχ τα ορκ στην πλειονοτητα του φαντασυ ειναι ανυπαρκτοι σαν χαρακτηρες.

Παντως οπως εχω πει κι αλλου οι συγγραφεις φανταστικου πουλανε μια χαρα.Η πιο πετυχημενη ειναι η Ροουλινγκ ενω και o King και ο αλλος με τα δισκοκοσμικα βιβλια του πουλανε αρκετα.

Ασε που πιο πολυ sod θελουν καποια μεηνστρημ βιβλια με τα οσα συμβαινουν εκει παρα τα περισσοτερα φανταστικα.

[Adicto]

Ακριβως αδερφέ εν Παναθηναικώ Ιωάννη!!!

Ασε που πιο πολυ sod θελουν καποια μεηνστρημ βιβλια με τα οσα συμβαινουν εκει παρα τα περισσοτερα φανταστικα.

 

 

Ας διαβάσει κάποιος το χιλιουμνημένο απο κριτικούς "Κουρδιστό Πουλί" του Μουρακάμι ή οποιοδήποτε του Πύνσον να μας πει μετά για αναστολή της δυσπιστίας

 

 

[mman]

Μια απλή παρατήρηση. Αν, ως αναγνώστης, έχω δύο έργα με διαφορετικό απαιτούμενο sod (π.χ. ένα ρεαλιστικής κι ένα φανταστικής λογοτεχνίας) τα οποία μου άρεσαν το ίδιο, τότε εκτιμώ περισσότερο τον/την συγγραφέα του έργου με το μεγαλύτερο απαιτούμενο sod, αφού αυτός/ή έπρεπε να να ξεπεράσει μεγαλύτερα εμπόδια για να με βάλει μέσα στην ιστορία του.

Αλλά, φυσικά, περί ορέξεως...

 

 

[deadend]

Ορίστε. Τροφή για σκέψη.

 

Αν μασήσουμε την σκέψη και την κάνουμε πέψη , τότε έχουμε αγγλισμό. Αντιθέτως αν έχουμε υλικό για σκέψη, τότε έχουμε πυροδότηση τής φαντασίας και μπορούμε να βομβαρδίσουμε τον αναγνώστη με όλα εκείνα τα στοιχεία που κρύβει μέσα του , όπως όλες οι ανεξήτες αναμνήσεις τις παιδικής ηλικίας, και θα σε πιστέψει.

[DinMacXanthi]

Δεν είπα σκέψη για τροφή, είπα τροφή για σκέψη. Troll, ε troll!

[Tiessa]

Ασε που πιο πολυ sod θελουν καποια μεηνστρημ βιβλια με τα οσα συμβαινουν εκει παρα τα περισσοτερα φανταστικα.

 

Αυτό πες το πάλι! :thmbup:

Μερικές φορές διαβάζεις ιστορίες που συμβαίνουν και καλά στην πέρα γειτονιά και είναι τόσο αλλοπρόσαλλοι οι χαρακτήρες και τα κίνητρα και τα περιστατικά που τους συμβαίνουν που λαχταράς για μια ευρύτερη αναστολή (sod) μπας και θα μπορούσες να τους βάλεις σ' ένα λογικότερο πλαίσιο.

 

 

Edit: typo

Edited June 2, 2010 by Tiessa

[wordsmith]

Μια απλή παρατήρηση. Αν, ως αναγνώστης, έχω δύο έργα με διαφορετικό απαιτούμενο sod (π.χ. ένα ρεαλιστικής κι ένα φανταστικής λογοτεχνίας) τα οποία μου άρεσαν το ίδιο, τότε εκτιμώ περισσότερο τον/την συγγραφέα του έργου με το μεγαλύτερο απαιτούμενο sod, αφού αυτός/ή έπρεπε να να ξεπεράσει μεγαλύτερα εμπόδια για να με βάλει μέσα στην ιστορία του.

Αλλά, φυσικά, περί ορέξεως...

 

 

 

 

Ναι, αλλά ο λόγος που το σφφ θεωρείται παραλογοτεχνία είναι ακριβώς το ότι οι συγγραφείς σφφ έχουν μεγαλύτερα εμπόδια να ξεπεράσουν (τα βάζουν οι ίδιοι στον εαυτό τους, as a matter of fact) και δεν τα καταφέρνουν. Πα να πει για να είναι ένα έργο σφφ το ίδιο καλό με ένα mainstream απαιτείται μεγαλύτερη ικανότητα στο sod από το συγγραφέα. Αλλά και πάλι τίθεται το υποκειμενικό ζήτημα ότι, από το ίδιο sod (το ίδιο βιβλίο) άλλοι αναγνώστες πείθονται και άλλοι όχι. Δεν ξέρω...

Sod it !

[heiron]

Mα αυτο ειναι το θεμα.Πχ οπως θελει να ριξω την δυσπιστια μου για να πιστεψω οτι η μετριομετρια θειτσα αποφασιζει να γινει μοιραια γκομενα ετσι ριχνω την δυσπιστια μου ο τυχαιος αγαθος farmboy στη χωρα των ξωτικων γινεται ουμπερ πολεμιστης "γιατι ειναι το πεπρωμενο του".

Οπως δεχομαι οτι υπηρχε μια φρουρα Γερμανων στο ταδε χωριο ενω ξερω οτι δεν υπηρχε,έτσι δεχομαι οτι υπηρχαν νεραιδες στο αλλο χωριο(που στο κατω κατω μπορει και να υπηρχαν).

 

Σκεφτειτε το.Γραφετε ενα ρεαλιστικο μυθιστορημα.Ο κεντρικος χαρακτηρας δουλευει σε μια υπηρεσια σε γνωστη οδο.Αλλα καποιος αναγνωστης ειναι ταξιτζης πχ και ξερει οτι δεν υπαρχει τετοια υπηρεσια εκει.Η ας πουμε υπαρχει υπηρεσια και ο αναγνωστης δουλευει εκει μια ζωη.Δεχεται ομως οτι ο κεντρικος χαρακτηρας και το συναφι του δουλεουν στην υπηρεσια του!Αυτο δεν απαιτει μεγαλυτερο sod απο το να δεχτει οτι πχ το 2210 μια παρομοια υπηρεσια υπαρχει στον Αρη ας πουμε;Γιατι στην τελικη μπορει να υπαρξει στον Αρη ενω σιγουρα αυτο που περιγραφεται στο ρεαλιστικο βιβλιο δεν υπαρχει.

[DinMacXanthi]

Η αλήθεια είναι πως άλλο ρεαλιστικό, άλλο πραγματικό. Η διαφορά είναι οτι το μεν είναι μάλλον fiction ενώ το άλλο μάλλον non-fiction. Ο ταξιτζής που το διαβάζει και ξέρει οτι στο σημείο που περιέγραψες υπάρχει κάτι διαφορετικό, πρέπει να το αποδεχτεί, επειδή διαβάζει ρεαλιστική λογοτεχνία.

 

Κοινώς είναι ρεαλισμός να γράψεις σε κείμενο "[...] Στη Ναυαρίνου, τα μηχανήματα γκρέμιζαν την κρεπερί του Βαλεντίνου μετά το συμβάν [...]" αλλά πέρα από τις ντομάτες που θα έτρωγες για την ιεροσυλία της σκέψης (μ'εχουν βαρέσει οι ακρεπίες εδώ πάνω όπως καταλαβαίνετε) κανείς δεν θα σου πει, "απαιτεί sod".

Αν και τώρα που το σκέφτομαι το παραπάνω μάλλον απαιτεί και παραπαιτεί sod. Mου φαίνεται λάθος παράδειγμα χρησιμοποίησα.

Edited June 2, 2010 by DinMacXanthi

[mman]

1) Ναι, αλλά ο λόγος που το σφφ θεωρείται παραλογοτεχνία είναι ακριβώς το ότι οι συγγραφείς σφφ έχουν μεγαλύτερα εμπόδια να ξεπεράσουν (τα βάζουν οι ίδιοι στον εαυτό τους, as a matter of fact) και δεν τα καταφέρνουν.

2) Πα να πει για να είναι ένα έργο σφφ το ίδιο καλό με ένα mainstream απαιτείται μεγαλύτερη ικανότητα στο sod από το συγγραφέα. Αλλά και πάλι τίθεται το υποκειμενικό ζήτημα ότι, από το ίδιο sod (το ίδιο βιβλίο) άλλοι αναγνώστες πείθονται και άλλοι όχι. Δεν ξέρω...

 

1) Συμφωνώ. Αλλά αυτό συμβαίνει γιατί (κακώς) κρίνουν από τα μέτρια ή και τα κακά έργα φανταστικής λογοτεχνίας, τα οποία προφανώς δεν μπορούν να τους πείσουν. Κατά τον ίδιο τρόπο όμως, αν κρίνουμε από τα μέτρια ή κακά έργα ρεαλιστικής (ή ιστορικής ή αστυνομικής κλπ.) λογοτεχνίας, μαντέψτε τι συμπέρασμα θα βγάλουμε, λόγω του ελλειπούς sod: Ότι όλα αυτά τα είδη / κλάδοι είναι παραλογοτεχνία! Προφανώς και τα δύο συμπεράσματα είναι πέρα για πέρα λάθος, αφού δεν υπάρχουν λογοτεχνικά και παραλογοτεχνικά είδη. Υπάρχουν μόνο καλά και κακά έργα.

 

2) Συμφωνώ. [Ας σημειωθεί ότι για μια φορά συμφωνήσαμε σε όλα!]

 

Νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό στο sod.

1) To sod που απαιτείται για να δικαιολογηθεί κάτι σαν "στην οδό Ναυαρίνου 5 υπήρχε η καλύτερη κρεπερί της Αθήνας". Κατά τη γνώμη μου είναι αμελητέο. Μπορεί στη Ναυαρίνου 5 να υπάρχει μια εκκλησία ή ένας οίκος ανοχής, αλλά πραγματικά δεν έχει σημασία, γιατί ξέρω από την αρχή ότι αυτό που διαβάζω είναι fiction και όχι δημοσιογραφική έρευνα ή ντοκυμανταίρ. [Σημειώστε όμως ότι το "στην οδο Ναυαρίνου 385..." απαιτεί πολύ μεγαλύτερο sod, αφού πρέπει να δικαιολογήσεις εντελώς διαφορετική ρυμοτομία σε ένα πολύ γνωστό μέρος και αυτό φυσικά να σχετίζεται με την πλοκή κλπ.]

 

2) Το sod που απαιτείται για να δικαιολογηθεί κάτι σαν "μια τυχαία, συνηθισμένη κοπέλα από την πρώτη της κιόλας βραδιά σε ένα S/M Club ανακαλύπτει μέσα της την επιβλητικότερη dominatrix ever και κυριαρχεί σε ελάχιστο χρονικό διάστημα στην πιάτσα" (πρόκειται για πραγματικό βιβλίο: "Εξουσιαστική Μανία" της Christa Faust, εκδ. Ars Nocturna). Εδώ το sod που απαιτείται είναι πολύ μεγαλύτερο, γιατί άπτεται του σχεδιασμού του κεντρικού χαρακτήρα του έργου. Μία τέτοια συνηθισμένη κοπέλα, την πρώτη νύχτα σε έναν τέτοιο χώρο είναι ζήτημα να θα μπορούσε να αρθρώσει δύο ή τρεις αξιοπρεπείς ατάκες. Αν το έργο δεν καταφέρει να με πείσει εδώ, υπάρχει πραγματικό πρόβλημα sod.

[heiron]

Μα που στο διαολο βρισκουν οι πολεμιοι της φανταστικης λογοτεχνιας τα κακα δειγματα φανταστικου και διαμορφωνουν αυτη την αρνητικη εικονα;Σορρυ αλλα αν μου πειτε καποια dndοβιβλια απο το ανηψακι τους δεν θα το δεχτω γιατι πριν 15-20 χρονια ξερω γω δεν υπηρχαν τετοια στην Ελλαδα αλλα υπηρχε η ίδια αποψη.Βλεπανε τις εκδοσεις Κακτος με τον Ασιμοφ,τον Κλαρκ και τον Βανς και λεγανε "πωπω τι κακα βιβλια";Ακομη και τα τσεπης της Ωρορα με τα αθλια εξωφυλλα εχουν πρωτοκλασατα διηγηματα μεσα συνηθως.Ενα που εχω εδω μπροστα μου εχει ισοτριες του Ποε και του Χωθορν.Παραλογοτεχνες;

 

Εγω πιστευω εχει να κανει πολυ με το sod.Πχ ο πατερας μου κοροιδευει ακομη και τις ταινιες φαντασιας(παρα το γεγονος οτι παρακολουθει πολλες με κρυφη χαρα).Κι αυτο γιατι οταν βλεπει τα ορκ πχ στον Αρχοντα λεει "α,τι χαζομαρες ειναι αυτες".Δεν μπορει να χωνεψει μια καλη ιστορια με ορκ στην πλοκη της.Ισως γιατι,οπως εθεσε ο πολυ πιο μορφωμενος καθηγητης στην Σκωτια,κατι τετοιο απαιτει μεγαλο sod κι ο πατερας μου δεν ειναι διατεθειμενος να το κανει αυτο για τον συγγραφεα η τον σκηνοθετη.

Σκεφτειτε το λιγο.Στην κλασικη Ελλαδα δεν πιστευανε πλεον στους μυθους οπως ισως στη μυκηναικη εποχη.Οι στρατηγοι στους λογους τους ανεφεραν καποιους μυθους αλλα με την έννοια "καποτε λεγανε οτι ζουσανε Κυκλωπες εκει",κανεις δεν το πιστευε πλεον.Αλλα τις ιστοριες του Οδυσσεα ολοι οι στρατιωτες τους τις ακουγανε με ευχαριστηση.Στα θεατρα βλεπανε τις διαμαχες των ηρωων με τους θεους.

 

Τωρα πισω στη Ναυαρινου.Το να πεις οτι στο ταδε νουμερο εχει κρεπερι κι οχι βιβλιοπωλειο πχ δεν ειναι κακο.Αυτο ειναι ειτε ελλειπης γνωση του συγγραφεα ειτε μια μικροαλλαγη που εξυπηρετει την πλοκη.Αλλα ειπαμε το να κανεις τη Ναυαρινου μια μεγαλη λεωφορο που περναει πανω και περα απο τα καστρα της Ανω πολης ειναι υπερβολικο.Ακομη και μια γειτονια να προσθεσεις περα απο την Αγιου Δημητριου ειναι υπερβολικο sod για εμενα που εμενα εκει διπλα(κοντα στα Goody's στο Τουρκικο προξενειο).Μαλιστα συχνα εβλεπα τρελα ονειρα για μια πολυκατοικια εκει κοντα που ηξερα στον ξυπνιο μου οτι δεν υπηρχε.

Τυχαιο;Δε νομιζω.11888.

 

 

Στην τελικη νομιζω οτι ο κοσμος που απεχθανεται τη φανταστικη λογοτεχνια δεν θελει(δε γουσταρει βρε αδερφε) τερατα και ορκ,εξωγηινους και διαστημοπλοια.Δεχεται καποια σουρεαλιστικα στοιχεια οπως στο 100 χρονια μοναξια,δεχεται near future ΕΦ τυπου 1984,αλλα αυτα οχι.Η φαση ειναι οτι αυτα που συμβαινουν στο 110 χρονια μοναξια πχ ειναι υπερβολικα απιστευτα και θελουν τρομερο sod.Το να υπαρχουν εξωγηινοι ή να υπηρξαν τερατα ή να εχουμε ιστοριες με διαστημοπλοια δεν ειναι υπερβολικο.Μηπως δεν υπηρξαν τερατομορφοι πιθηκανθρωποι,δεινοσαυροι κτλ;Δεν υπαρχουν εκατομμυρια διαστημοπλοια(δορυφοροι κτλ) αυτη τη στιγμη στον ουρανο;

[northerain]

Νομίζω τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά. Συνήθως σε τέτοιες συζητήσεις το άτομο που επιμένει πως η φανταστική λογοτεχνία είναι κατώτερη δεν έχει κάποιο επιχείρημα.

Το θέμα είναι εντελώς κυκλικό: ''Η φανταστική λογοτεχνία είναι κατώτερη επειδή περιέχει φανταστικό''.

 

Όπως και διάφοροι σινεφίλ π.χ χωρίζουν τις ταινίες σε ''films'' και ''movies'' ή σε ''filmmaking'' και ''entertainment'', υπονοώντας πως κάποιες ταινίες είναι τέχνη ενώ άλλες είναι απλά για ποπ κόρν (συνήθως όλες οι genre ταινίες καθώς και όσες έχουν ουσιαστικό σενάριο, γιατί 20 λεπτά πλάνο μιας φαλάκρας είναι ''τέχνη''), έτσι και στην λογοτεχνία, κάποια βιβλία είναι ''καλά'' και κάποια είναι ''σκουπίδια''.

 

Το άλλο κοινό που έχουν μεταξύ τους, είναι πως ότι τους συμφέρει το μεταφέρουν στον δικό τους ''κατάλογο''. Όταν π.χ βγαίνει το ''Rosemary's Baby'', μια κλασική ταινία τρόμου, την βαφτίζουμε τέχνη και μιλάμε για υποβόσκοντα μηνύματα, αγνοώντας το βασικό στόχο της ταινίας, να τρομάξει.

 

Το θέμα είναι ότι όλοι αυτοί είναι ηλίθιοι. Δεν πρόκειται για θέμα άποψης, πρόκειται για άτομα που θέλουν να κάνουν τον εαυτό τους να φανεί πιο σημαντικός απ' ότι πραγματικά είναι. ''Διαβάζουν λογοτεχνία, όχι για νεράιδες και ορκ''.

 

Γιατί στο κάτω κάτω, πως γίνεται να είναι best seller το ''Da Vinci Code'' ενώ έχει μέσα περισσότερο φανταστικό απ' τον Conan?

Επειδή το τυλίγει σε ''ιστορικά γεγονότα'' και ''συνωμοσίες''. Επειδή ο κόσμος εκεί έξω είναι ηλίθιος και πιστεύει τα πάντα, αρκεί να είναι να τους πουλήσεις καμιά μαλακία, γιατί να ασχοληθούν με το φανταστικό για χάρη του φανταστικού είναι ''χαζό'', αλλά το να πιστεύεις σε βλακείες όπως το πεπρωμένο της μεγάλης φυλής των Ελλήνων και τους Ελ, είναι ''έξυπνο''.

 

Κάλεσε τώρα το 090 91245245 για να παραγγείλεις το βιβλίο μου ''Η Έλληνες εξωγήινοι γαμάνε τον κόσμο'', μόνο 29.99 ευρώ.

[mman]

1) [...] γιατί 20 λεπτά πλάνο μιας φαλάκρας είναι "τέχνη"[...]

 

2) Το άλλο κοινό που έχουν μεταξύ τους, είναι πως ότι τους συμφέρει το μεταφέρουν στον δικό τους ''κατάλογο''.

 

3) [...] Επειδή ο κόσμος εκεί έξω είναι ηλίθιος και πιστεύει τα πάντα, αρκεί να είναι να τους πουλήσεις καμιά μαλακία [...]

 

4) [...] γιατί να ασχοληθούν με το φανταστικό για χάρη του φανταστικού είναι ''χαζό'', αλλά το να πιστεύεις σε βλακείες όπως το πεπρωμένο της μεγάλης φυλής των Ελλήνων και τους Ελ, είναι ''έξυπνο''.

 

Ωρε, Νόρθε! Σε βρίσκω σε τρελές φόρμες!

 

1)

 

2) +1! Και το "1984" και το "Brave New World" είναι σοβαρή λογοτεχνία δεν είναι Ε.Φ.!

 

3) Υπερβολικός αφορισμός μέν...

 

4) ...γλαφυρότατα δικαιολογημένος δε.

[karatasiospa]

Γιατί δεν πουλάει η επιστ.φαντασία στην ελλάδα; για ένα πολύ απλό λόγο. Γιατί τα περισσότερα (όχι όλα) βιβλία επιστημονικής φαντασίας βάζουν τον αναγνώστη να σκεφτεί, να προβληματιστεί έστω και λίγο. Και οι περισσότεροι αναγνώστες σήμερα δεν το θέλουν αυτό. Προτιμούν κάτι καθαρά escapist και light. Τώρα γιατί κάπιοι θεωρούν στην ελλάδα την επ.φαντασία φτηνή λογοτεχνία; πολύ απλά γιατί δεν ξέρουν για τι πράγμα μιλάνε! σ'αυτό τον τόπο το τι θεωρείται ποιοτικό και τι όχι είναι καθαρά θέμα στερεότυπων.

 

 

[dagoncult]

Το άλλο κοινό που έχουν μεταξύ τους, είναι πως ότι τους συμφέρει το μεταφέρουν στον δικό τους ''κατάλογο''. Όταν π.χ βγαίνει το ''Rosemary's Baby'', μια κλασική ταινία τρόμου, την βαφτίζουμε τέχνη και μιλάμε για υποβόσκοντα μηνύματα, αγνοώντας το βασικό στόχο της ταινίας, να τρομάξει.

 

+1

 

 

Γιατί δεν πουλάει η επιστ.φαντασία στην ελλάδα;

 

Που να πουλήσει αδερφέ... εδώ κυριαρχεί το ιστορικό μυθιστόρημα... βυζάντιο και άγιος ο θεός...

 

 

 

[heiron]

Κοιταξτε δε θελω να γινει yet another συζητηση για το πως αντιμετωπιζουν τη φανταστικη λογοτεχνια οι κακοι αλλοι.

Αλλα βλεπουμε πχ ατομα που δεν τους αρεσει η φαντασια,δε βλεπανε Supernatural,Fringe κτλ να συζητανε μερες τωρα για το Λοστ και πως τελειωσε κτλ.Που στο Λοστ συμβαινουν σημεια και τερατα.Αλλα επειδη βλεπουν τυπους της διπλανης πορτας στο σημερα στη Γη κτλ το δεχονται σαν σειρα "μυστηριου" κι οχι "επιστημονικης φαντασιας".Αν τους ριχναμε σε ενα φεγγαρι αντι για νησι με διαστημοπλοιο αντι για αεροπλανο θα απαξιωνοταν η σειρα.Αν δεν εχει τερατα και υπερβολικα χαιτεκ μηχανηματα τυπου διαστημοπλοια(near future gadgets ειναι αποδεκτα) νομιζω ειναι αποδεκτη η ιστορια ακομη κι αν εχει παραδοξα του χρονου και αλλα τετοια περιεργα.

Ακομη και στο φαντασυ νομιζω αν ακριβως την ιδια ιστορια την τοποθετησεις σε ενα αγνωστο αλλα δηθεν υπαρκτο βασιλειο του μεσαιωνα χωρις πολυ μαγεια και τερατα εισαι οκ ομως αν πεις οτι αυτα συμβαινουν σε Χωρα των Ξωτικων την εβαψες.Εχει να κανει πολυ το σεττινγκ δηλαδη και η απουσια καποιων μιασματων(τερατα,διαστημοπλοια,ρομποτ κα).

[Sileon]

Γιατί δεν πουλάει η επιστ.φαντασία στην ελλάδα; για ένα πολύ απλό λόγο. Γιατί τα περισσότερα (όχι όλα) βιβλία επιστημονικής φαντασίας βάζουν τον αναγνώστη να σκεφτεί, να προβληματιστεί έστω και λίγο. Και οι περισσότεροι αναγνώστες σήμερα δεν το θέλουν αυτό. Προτιμούν κάτι καθαρά escapist και light. Τώρα γιατί κάπιοι θεωρούν στην ελλάδα την επ.φαντασία φτηνή λογοτεχνία; πολύ απλά γιατί δεν ξέρουν για τι πράγμα μιλάνε! σ'αυτό τον τόπο το τι θεωρείται ποιοτικό και τι όχι είναι καθαρά θέμα στερεότυπων.

 

 

 

Κάπως αντιφατικό το βρίσκω. Αν το πρόβλημα ήταν πως αντιμετωπίζεται ως φτηνή, θα έπρεπε τότε να εξασφαλίζει τη μερίδα του αναγνωστικού κοινού που θέλει κάτι escapist και light.

[Sonya]

Οκ, έκανα μια έρευνα αγοράς σε ένα ζεύγος αναγνωστών (τους γονείς μου :Ρ). Η ερώτηση ήταν "γιατί δεν επιλέγεις να διαβάσεις λογοτεχνία του φανταστικού;"

 

Η απάντηση της μάνας μου την θέτει εκτός συναγωνισμού: "α, εγώ διαβάζω τα πάντα, τις προάλλες βρήκα ένα βιβλίο που 'χες παρατημένο εδώ, ένα θρίλερ με κάτι δαίμονες που εμφανίζονταν σε μια παλάμη (μετά από πολλές ερωτήσεις, κατάλαβα πως εννοούσε τον Άρχοντα του Ψεύδους), μα τι δρακουλιάρικα διαβάζεις κι εσυ, βρε παιδί μου; Α, έχεις κάποιο βιβλίο να προτείνεις για να διαβάσουμε στον σύλλογο;" (Ξεφεύγουμε, αλλά της πρότεινα το Τέρας του Μανωλιού και θα το προτείνει με την σειρά της σε αθώες μεσήλικες αναγνώστριες)

 

Ο τάτα το πήρε σοβαρά το θέμα. Επειδή του αρέσει, σαν απόφοιτος της νομικής που είναι, να τα λέει λίγο υπεραναλυτικά και γλαφυρά, δεν θα κουράσω χρησιμοποιώντας τις ακριβείς του εκφράσεις, αλλά το νόημα ήταν πως δεν μπορεί να ταυτιστεί με κανέναν ήρωα και καμία κατάσταση φανταστικής λογοτεχνίας. Χρησιμοποιώντας σαν παρονομαστή ένα κοινό λατρεμένο βιβλίο, τους Αθλίους του Ουγκώ, έγινε η εξής ερώτηση: "αν διάβαζες την ίδια αυτή υπόθεση (παίρνοντας σαν δεδομένο ότι ο Ουγκώ δεν θα το είχε γράψει ποτέ, όχι μια αντιγραφή του), απλά δεν ήταν στο Παρίσι, ήταν στο τάδε φανταστικό μέρος, αλλά οι χαρακτήρες ήταν οι ίδιοι, οι ηθικοί, κοινωνικοί, πολιτικοί, θρησκευτικοί προβληματισμοί ήταν όλοι εκεί αυτούσιοι, η πλοκή, οι διάλογοι πανομοιότυποι, η επανάσταση, η αυτοκτονία του Ιαβέρη, τα πάντα όλα και τύχαινε να το διαβάσεις, δεν θα σου έδινε το ίδιο μύνημα, δεν θα σ' άγγιζε με τον ίδιο τρόπο, δεν θα σ' έκανε να σκεφτείς ότι χάνεις πολλά πετώντας ένα ολόκληρο παρακλάδι της λογοτεχνίας στην άκρη;"

 

Ε, λοιπόν, όχι. Δεν θα του άρεσε. Μπορεί να το έκρινε σαν ένα καλό βιβλίο (με τον ίδιο τρόπο που διαβάζει και κρίνει στωικά αυτά που γράφει η κόρη του), το οποίο θα σύστηνε στους λάτρεις του είδους, αλλά στο προσωπικό του γούστο δεν θα ακουμπούσε. Γιατί δεν έχει κάτι γνωστό γεωγραφικά, ιστορικά, να πατήσει πάνω του. Γιατί, σύμφωνα με τα δικά του δεδομένα, το βιβλίο που θα επιλέξει να διαβάσει, θα πρέπει να τον παραπέμψει σε κάτι πραγματικό. Γιατί αυτά έχει μάθει να διαβάζει και δεν θέλει να βάλει τον εγκέφαλό του στην διαδικασία να μάθει να διαβάζει κάτι διαφορετικό. Ίσως, αν είχε διαβάσει φανταστικό σε μικρή ηλικία να το προτιμούσε, αλλά αμφιβάλλει. Γι αυτόν, ένα βιβλίο του αρέσει, εφόσον εγείρει προβληματισμούς με τους οποίους να μπορεί να ταυτιστεί. Και ότι ξεφεύγει απ' την ιστορική πραγματικότητα, δεν μπορεί να τον βάλει σ' αυτή την διαδικασία ταύτισης.