mman Posted June 13, 2010 Share Posted June 13, 2010 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Μιχάλης Μανωλιός Είδος: Πραγματική φαντασία. Βία; Όχι. Σεξ; Όχι. Αριθμός Λέξεων: 2400 Αυτοτελής; Ναι. Σχόλια: 1.Γράφτηκε με αφορμή το τόπικ Η ζωή μιμείται την τέχνη. 2.Η ιστορία αυτή είναι καθαρά προϊόν φαντασίας. Οποιαδήποτε ομοιότητα ανάμεσα στα γεγονότα και τα πρόσωπα που αναφέρονται σ’ αυτήν και στην πραγματικότητα είναι απολύτως συμπτωματική. Δεν πιστεύω σε τίποτα μεταφυσικό. Δεν πιστεύω σε θεούς ή δαίμονες, φαντάσματα, πνεύματα, ή οτιδήποτε άλλο, πόσο μάλλον σε όνειρα. Οπότε θεωρώ το παρακάτω περιστατικό μια τρομερή, σίγουρα εντυπωσιακή και οπωσδήποτε πολύ ευχάριστη σύμπτωση. Τίποτα περισσότερο. Αυτή βέβαια η πεποίθησή μου δεν κάνει τα γεγονότα λιγότερο πραγματικά. Και, χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν αναγνώστη ή αναγνώστρια, η (απολύτως δικαιολογημένη) δυσπιστία σας, δεν μπορεί να αλλοιώσει στο ελάχιστο την πραγματική μου προσωπική εμπειρία. Εγώ ξέρω ότι έχει συμβεί. Ήμουν εκεί. Ανοίξτε τα ποπ κορν και απολαύστε. Το ανθρώπινο μυαλό έχει είναι μόνιμα τσακωμένο με τη Στατιστική. Αυτή η κυρία βρίσκεται πολύ έξω από τον συνηθισμένο τρόπο σκέψης του. Αν παίζουμε τάβλι και κάνετε γκέλα στη μοναδική πόρτα μου στην αρχή του παιχνιδιού (με εξάρες) μάλλον θα το θεωρήσετε απίστευτη ατυχία. Αυτή την «απίστευτη ατυχία» (1 στις 36) όταν έπαιζα ακόμα αγωνιστικό τάβλι, την έβλεπα τουλάχιστον μία φορά κάθε βράδυ. Έχω δει οχτώ γκέλες σε τρίπορτο. Αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρον –μία στις 65536– αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα. Αν θέλετε να μιλήσουμε για πραγματικά απίθανα γεγονότα, ανεβείτε στον Πύργο των Αθηνών και ρίξτε ένα δίευρω απ’ την ταράτσα. Ποια η πιθανότητα να σταθεί όρθιο; Πάρτε άλλο ένα κέρμα από το βουνό με το ρευστοποιημένο χρέος της χώρας δίπλας σας και ξαναπροσπαθήστε. Πόσες προσπάθειες πιστεύετε ότι θα χρειαστείτε; Χίλιες; Δέκα χιλιάδες; Εκατό χιλιάδες; Ένα εκατομμύριο; Χμμ. ‘Ίσως ένα εκατομμύριο να είναι λογικό. Ίσως ένα κέρμα να έχει μία στο εκατομμύριο να κάτσει όρθιο. Ε, έχω δει πέντε εξάρες στη σειρά και είναι κάτι εξήντα και βάλε φορές πιο σπάνιο από αυτό! Συγνώμη για τον εξυπνακίστικο πρόλογο, αλλά προσπαθώ να σας κάνω να κατανοήσετε την απιθανότητα της ιστορίας που ακολουθεί. Γιατί δεν έχω κανέναν τρόπο να υπολογίσω τις πιθανότητες να συμβεί κάτι τόσο απίστευτο όσο… Η παρτίδα 18 Θα χρειαστώ για λίγο την προσοχή και την υπομονή σας πριν φτάσουμε μαζί, σ’ εκείνο το απόγευμα στην άδεια καφετέρια, για να ζήσουμε ξανά εκείνες τις αξέχαστες παρτίδες. Γιατί το όλο ζητηματάκι με την παρτίδα 18 είναι ακριβώς αυτό. Ότι δεν είναι μία. Δυστυχώς, μερικές, τεχνικές μεν εύκολες δε, εξηγήσεις είναι απολύτως απαραίτητες, αλλιώς θα χάσετε όλο το ζουμί. Και, πιστέψτε με, δεν θέλετε να συμβεί αυτό. Όπως ανέφερα πιο πάνω, μέχρι πριν κάποια χρόνια, έπαιζα ακόμα αγωνιστικό τάβλι. Αντίθετα με το τάβλι που ξέρουμε στην Ελλάδα, το backgammon που έχει επικρατήσει παγκοσμίως είναι το παιχνίδι «πόρτες» με τη χρήση βίδου, ενός τρόπου διπλασιασμού της αξίας της παρτίδας. Για να το εξηγήσω κάπως αυτό, ας πούμε ότι παίζουμε μαζί κι εγώ κρίνω ότι η θέση μου είναι σαφώς καλύτερη από τη δική σας. Τότε μπορώ να προτείνω τον διπλασιασμό της παρτίδας, παίρνοντας τον βίδο (ο οποίος είναι ένας κύβος με τους αριθμούς 2, 4, 8, 16, 32 και 64 στις έδρες του) και βάζοντάς τον μέσα στο board με την πλευρά 2 προς τα πάνω (η αξία που είχε ο βίδος –και η παρτίδα- στην αρχή εννοείται ότι ήταν 1). Αν εσείς πάτε πάσο, τότε αυτόματα χάνετε την παρτίδα μονή. Αυτό σημαίνει ότι χάνετε έναν πόντο, όσο δηλαδή η αξία του βίδου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αν όμως δεχτείτε τον βίδο, τότε τον παίρνετε στη μεριά σας (κάτι που σημαίνει ότι μόνο εσείς μπορείτε να τον χρησιμοποιήσετε την επόμενη φορά) και η παρτίδα συνεχίζεται αλλά αξίζει πλέον 2 πόντους αν τελειώσει μονή, 4 πόντους αν τελειώσει διπλή (gammon) και 6 πόντους αν τελειώσει τριπλή (backgammon –ναι, υπάρχει κι αυτό). Το ότι το παιχνίδι μπορεί να χοντρύνει εύκολα και γρήγορα γίνεται κατανοητό από το γεγονός ότι, αν στη συνέχεια της παρτίδας κρίνετε ότι εσείς είστε που έχετε πλέον το πλεονέκτημα, μπορεί να γυρίσετε τον βίδο στο 4. Κατά τα προηγούμενα, αν εγώ πάω πάσο χάνω 2 πόντους (την αξία που είχε ο βίδος μέχρι τότε) ενώ αν τον δεχτώ παίζουμε για 4 (8 σε περίπτωση διπλού και 12 σε περίπτωση τριπλού). Φυσικά, αν και δεν είναι συχνό, τίποτα δεν αποκλείει την πιθανότητα εγώ να γυρίσω αργότερα τον βίδο στο 8, κι εσείς στο 16 κλπ. Αν παρακολουθείτε μέχρι εδώ και νομίζετε ότι το παιχνίδι με βίδο αρχίζει και γίνεται άγριο, περιμένετε μέχρι να μάθετε τις πραγματικές συνθήκες: Δεν παίζαμε ματς. Παίζαμε ανεξάρτητες παρτίδες, το αποτέλεσμα των οποίων μπορεί να είναι οτιδήποτε ανάμεσα σε 1 και άπειρους πόντους (64 το μέγιστο που μου είχε συμβεί). Δεν παίζαμε μέχρι να τελειώσουμε τον καφέ. Ξεκινούσαμε στις έξι το απόγευμα και δεν σταματούσαμε πριν τις μία με δύο τη νύχτα. Κανονικό, απαιτητικό οχτάωρο. Ακόμα και όταν πηγαίναμε τουαλέτα κάποιος άλλος αναλάμβανε για μια παρτίδα τον βίδο μας για να μη σταματάει το παιχνίδι. Κόλλημα. Δεν παίζαμε ένας προς έναν. Αντίθετα, ο παίχτης που είχε κερδίσει την τελευταία παρτίδα έκανε τη μάνα και έπαιζε εναντίον όλων: ενός που καθόταν απέναντί του και άλλων π.χ. δύο που παρακολουθούσαν. Δεν υπήρχε ένας βίδος αλλά τρεις, ένας για κάθε αντίπαλο της μάνας, και μπορούσαν να πάρουν διαφορετικές τιμές μεταξύ τους. Δεν παίζαμε φασόλια. Παίζαμε για €20 τον πόντο κι αυτό σημαίνει ότι, αν ήσουν μάνα, ένα πολύ συνηθισμένο αποτέλεσμα μίας παρτίδας (περίπου πέντε λεπτών) ήταν συν-πλην 6 πόντοι, δηλαδή €120. Κι αν υπολογίσετε ότι αρκετά συχνά υπήρχαν και διπλά ή βίδοι μεγαλύτεροι του 2, ένα συνηθισμένο αποτέλεσμα μιας τέτοιας βραδιάς για κάθε παίχτη ήταν κάτι μεταξύ συν-πλην €300 με €500, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχα δει και πολύ μεγαλύτερες διαφορές. ΟΚ, είστε ακόμα εκεί; Γιατί τώρα αρχίζει το γλέντι. Εκείνη την εποχή, παίζαμε κάθε Δευτέρα και Τετάρτη σε κάποια καφετέρια προς θάλασσα μεριά. Οι πιο συνηθισμένοι μου αντίπαλοι ήταν ο Επαγγελματίνης, ο Πονηρούκλης και ο Σπαγκοραφόπουλος. Στο τραπέζι επικρατούσαμε οι νεώτεροι, ο Επαγγελματίνης κι εγώ. Ο Πονηρούκλης ήταν ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο αποτέλεσμα σε μια βραδιά. Γενικά ήταν καλός παίχτης, αλλά στα δύσκολα έσπαγε, εκνευριζόταν και έπαιζε συναισθηματικά. Ο Σπαγκοραφόπουλος, παρότι τα λεφτά τού τρέχαν απ’ τα μπατζάκια, φοβόταν πολύ το παιχνίδι και έπαιζε τόσο συντηρητικά που κατέληγε να χάνει κάθε βράδυ από λίγα και σίγουρα ήταν ο πιο ζημιωμένος στη διάρκεια. Λοιπόν, είναι Τετάρτη πρωί και, λίγο πριν ξυπνήσω για τη δουλειά, το REM δουλεύει στο φουλ. Το να ονειρεύομαι τάβλι ήταν πολύ συνηθισμένο αλλά μετά από ένα τέτοιο κουραστικό οχτάωρο, όχι πριν. Στο όνειρό μου είμαι ήδη στην καφετέρια το απόγευμα. Είναι όπως πάντα έρημη. Πολύ συχνά ήμασταν οι μόνοι πελάτες για ώρες και ο ιδιοκτήτης καθόταν και παρακολουθούσε και αυτός. Κρατούσε ψηλά τη μουσική μη και χάσει κανέναν πελάτη που θα περνούσε απ’ έξω κι εμείς, που του κάναμε τον μεγαλύτερο τζίρο, συνεχώς διαμαρτυρόμασταν να την κατεβάσει. Τα ελληνικά trendy τραγούδια του συρμού τα είχαμε φάει σε υποδόριες εκείνη την εποχή. Ωραίες μέρες. Ονειρεύομαι λοιπόν ότι είμαι μάνα εναντίον των τριών συνηθισμένων. Δεν θυμάμαι με ποιον από τους τρεις παίζω, ούτε την εξέλιξη της παρτίδας όσον αφορά τα πούλια. Θυμάμαι όμως μια χαρά ότι κάποια στιγμή βίδαρα στο 2 και όλοι δέχτηκαν. Τώρα είχαν τρεις βίδους στο 2 στη μεριά τους και η παρτίδα άξιζε τουλάχιστον €120. Λίγο μετά, η θέση μου έγινε πολύ χειρότερη (οι πόρτες είναι πολύ ευμετάβλητο παιχνίδι) και ο Επαγγελματίνης με τον Πονηρούκλη μου βίδαραν στο 4. Καμία έκπληξη μέχρι εδώ, καθώς ο Σπαγκοραφόπουλος τυπικά φοβήθηκε να αυξήσει το στοίχημα. Δέχτηκα. Τώρα είχα δύο βίδους στο 4 στη μεριά μου και ο Σπαγκοραφόπουλος ένα βίδο στο 2 στη δική του, κάτι που σήμαινε ότι στο τραπέζι υπήρχαν τουλάχιστον €200. Κι εδώ αρχίζουν τα ωραία. Δεν θυμάμαι πώς, αλλά η παρτίδα γυρνάει και πάλι υπέρ μου. Τώρα είμαι εγώ που βιδάρω ξανά στο 8. Τόσο ο Επαγγελματίνης, όσο και ο Πονηρούκλης δέχονται. Στον Σπαγκοραφόπουλο δεν μπορώ να βιδάρω γιατί ο βίδος είναι ακόμα στην κατοχή του. Έτσι τώρα υπάρχουν τρεις βίδοι 8, 8 και 2 στη μεριά τους και η παρτίδα αξίζει τουλάχιστον €360. Φαντάζεστε λοιπόν την ονειρική μου ηδονή όταν, δεν θυμάμαι πώς, την κερδίζω διπλή. Ένα τέτοιο gammon 36 πόντων (8+8+2 και όλο επί 2) σημαίνει ότι, στο όνειρό μου πάντα, έβγαλα €720 σε μια παρτίδα. Πάω μες στην καλή χαρά να γράψω το αποτέλεσμα στο χαρτί με το σκορ. Κάτω από το όνομά μου βλέπω τον αριθμό «+2», που σημαίνει ότι μέχρι τότε κέρδιζα δύο πόντους. Κάνω λοιπόν να γράψω «+38» (+2+36) αλλά όσο κι αν προσπαθώ, στο όνειρό μου βλέπω να γράφεται «+34». Εκνευρισμένος, γράφω ξανά και ξανά, αλλά το χαρτί και το στυλό δεν μου κάνουν το χατίρι όσο κι αν προσπαθεί το χέρι μου. Στο τέλος παραιτούμαι σκεπτόμενος ότι «ΟΚ, και +34 μια χαρά είναι, κέρδισες τόσους πόντους με τη μία, μην είσαι πλεονέκτης», κάτι που δεν θα το έλεγα ποτέ στην πραγματική ζωή, αφού θα αντιπροσώπευε 80 δύσκολα κερδισμένα στην πράξη ευρώ. Κι εκεί ξυπνάω. Ουάου! €720 σε πέντε λεπτά δεν θα με χάλαγαν καθόλου!, σκέφτομαι ανοίγοντας τα μάτια μου. Και αμέσως μετά συνειδητοποιώ ότι είναι Τετάρτη. Τι ωραία που θα ‘ταν να γίνει αυτό σήμερα το βράδυ!, φαντασιώνομαι για λίγο, αλλά γρήγορα προσγειώνομαι ξανά. Ναι, σίγουρα. Σηκώνομαι, πάω για δουλειά και το ξεχνάω εντελώς. Απλώς ένα όνειρο. Το απόγευμα βρίσκομαι στην καφετέρια. Όπως πάντα, είμαστε μόνοι μας –πολλές φορές είχαμε απορήσει πώς δεν έμπαινε μέσα αυτό το μαγαζί και μια-δυο φορές κάποιοι είχαν, μάλλον αβάσιμα, υποθέσει ότι έπαιζε και κάποιο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Τέλος πάντων, ο Επαγγελματίνης, ο Πονηρούκλης και ο Σπαγκοραφόπουλος είναι εκεί, αλλά αυτό δεν χτυπάει κανένα καμπανάκι στο μυαλό μου γιατί είναι οι πιο συχνοί θαμώνες. Παίζουμε και με άλλους παίχτες, αλλά αυτοί είναι οι πιο τακτικοί. Η αγωνιστική ξεκινάει πολύ άσχημα για μένα. Μέσα σε τρεις παρτίδες έχω χάσει 15 πόντους και παρά μία σύντομη ανάκαμψή μου, το τέλος της πρώτης ώρας με βρίσκει στο -16, δηλαδή στα μείον €320. Αλλά είναι νωρίς ακόμα. Ένα πράγμα που με έχει μάθει αυτό το παιχνίδι, είναι ότι, ακριβώς όπως και στη ζωή, μπορεί να γίνει οτιδήποτε. Μπορεί να αποδειχτεί η χειρότερη βραδιά μου, μπορεί να γυρίσει και εξελιχθεί στην καλύτερη και φυσικά μπορεί η μπίλια να κάτσει οπουδήποτε ενδιάμεσα. Νομίζω ότι μετά από τόσα χρόνια και τόσες χιλιάδες παρτίδες έχω εξοικειωθεί μ’ αυτή την αβεβαιότητα. Δεν μπορώ να φανταστώ ποια «άλλη τίγρη» με περιμένει πίσω απ’ τον λόφο. Στο επόμενο μισάωρο, έχω σχεδόν ρεφάρει και η μάχη συνεχίζεται σκληρή, γιατί ο Επαγγελματίνης είναι πραγματικά καλός, ο Πονηρούκλης τόσο ριψοκίνδυνος που μπορεί να σε εξοντώσει σε μια παρτίδα και ο Σπαγκοραφόπουλος τόσο φοβισμένος που θα αφήσει πάλι τους πέντε με δέκα πόντους του αλλά τίποτα παραπάνω. Κάποια στιγμή, πρέπει να ήταν λίγο πριν τις 8 το απόγευμα, βρίσκομαι να κάνω μάνα εναντίον του Επαγγελματίνη και λέω τον πρώτο βίδο στο 2. Τον δέχονται όλοι, αλλά αυτό είναι τόσο συνηθισμένο που τίποτα δεν με προϊδεάζει για τη συνέχεια. Όταν όμως η παρτίδα γυρίζει εις βάρος μου και βλέπω τους δύο βίδους του Επαγγελματίνη και του Πονηρούκλη στο 4, οι κωδωνοκρουσίες του υποσυνείδητού μου με ξεκουφαίνουν. Λες; Λες να είναι αυτή η παρτίδα; Δέχομαι τους βίδους επειδή η θέση μου είναι αρκετά καλή για να το κάνω και όχι επειδή πιστεύω ότι το όνειρο θα βγει αληθινό και θα κερδίσω -δεν πιστεύω σε τίποτα τέτοιο και σίγουρα δεν μπορείς να κερδίσεις απέναντι σε καλούς παίχτες παίζοντας διαισθητικά και παρορμητικά. Η παρτίδα συνεχίζει στραβώνει για μένα. Όχι, δεν είναι εκείνη η παρτίδα, βλάκα, απλώς θα χάσεις 10 πόντους και κοίταξε να την κόψεις για να γλιτώσεις άλλους τόσους. Αλλά σιγά-σιγά ξαναγυρνάει υπέρ μου! Αρχίζω να σκέφτομαι την πιθανότητα να βιδάρω ξανά στο 8, τουλάχιστον όσο σκέφτομαι το πρωινό όνειρο. Λίγες ζαριές μετά, η θέση μου γίνεται τόσο καλή που απλώς δεν μπορώ να το αγνοήσω: Λέω δύο βίδους στο 8 μέσα σε πλήρη έξαψη, επειδή ξέρω ότι η θέση τους έχει ακόμα αρκετές ελπίδες ώστε να πρέπει να δεχτούν. Και ότι οι συγκεκριμένοι παίχτες θα το κάνουν. Πράγματι, Επαγγελματίνης και Πονηρούκλης δέχονται. Ακόμα θυμάμαι το αυτάρεσκο κούνημα του κεφαλιού του Σπαγκοραφόπουλου. Είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του που κρατήθηκε και δεν βίδαρε μαζί με τους άλλους. Τώρα παίζει για τέσσερεις φορές μικρότερο στοίχημα απ’ ότι εκείνοι. Η παρτίδα προχωράει καλά. Τόσο καλά, που νομίζω ότι αρχίζω να βλέπω το μέλλον: Έχω πολλές πιθανότητες διπλού. Είναι αυτή η παρτίδα. Στην τελική της φάση έχω αρχίσει να μαζεύω μπροστά στην τελευταία αντίπαλη πόρτα και ο μόνος τρόπος να κόψουν το διπλό είναι να μείνω ανοιχτός και να με χτυπήσουν. Υπάρχει ένα 30% περίπου να γίνει αυτό, οπότε στην πραγματικότητα, φυσικά και δεν ξέρω το μέλλον, αλλά η σκέψη του ονείρου είναι πραγματικά γαργαλιστική. Αλλά τελικά, όταν έχω μαζέψει πολλά πούλια, μένω ανοιχτός. Και σαν να μην φτάνει αυτό, με χτυπάνε. Δεν είναι αυτή η παρτίδα. Μάλλον θα την κόψουν και μάλιστα υπάρχει και μια μικρή πιθανότητα να τη χάσω, κάτι που θα ήταν καταστροφή. Κάνω απογοητευμένος τη μία γκέλα μετά την άλλη αλλά, τη στιγμή που είναι έτοιμοι να βάλουν μέσα το τελευταίο τους πούλι και να κόψουν την παρτίδα, ελπίζοντας σε περισσότερες γκέλες μου για να τη διεκδικήσουν, φέρνω εκείνο το μαγικό 6-2! Μπαίνω και χτυπάω το τελευταίο τους πούλι! Βογγητά. Το διπλό είναι πάλι αρκετά πιθανό. Λες; Αλλά όχι. Φυσιολογικά θα προλάβουν να γυρίσουν το πούλι τους πάλι μέσα. Θα κερδίσω εύκολα βέβαια, αλλά όχι διπλό. Η επόμενη ζαριά μου, όμως, αλλάζει τα πάντα: Πεντάρες. Τρέχω, με το έξω πούλι μου τόσο γρήγορα (για την ακρίβεια το μαζεύω) που ξαφνικά το δικό τους είναι απελπιστικά μακριά για να προλάβει. Η παρτίδα, αυτή η παρτίδα, τελειώνει μέσα σε τυπικές για την περίσταση κραυγές διαμαρτυρίας για το προκλητικά καλό μου ζάρι και την τύχη κλπ. Έχω αλήθεια κερδίσει 720 ευρώ σε πέντε λεπτά! Και τώρα το φοβερό και τρομερό καρπούζι στην τούρτα. Αυτό που, ακόμα κι αν πιστέψατε μέχρι εδώ, δεν πρόκειται να καταπιείτε με τίποτα. Κάτω από τις φωνές τους που δεν λένε να κοπάσουν, πάω μες στην καλή χαρά να γράψω το αποτέλεσμα στο χαρτί με το σκορ. Και μένω άγαλμα. Γιατί κάτω από το όνομά μου βλέπω τον αριθμό «-2». Όχι «+2», όπως στο όνειρο. «-2». Και φυσικά δεν μπορώ να γράψω «+38». Αφού -2+36 δεν κάνει +38. Κάνει +34. Ξέρω, ξέρω. Ούτε κι εγώ θα το πίστευα, δεν πα’ να μου το αφηγούταν η κυρά-Τύχη αυτοπροσώπως. Αλλά, όταν συμβαίνει στη δική σου πραγματική ζωή, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις, όχι σαν απόδειξη βέβαια, αλλά σαν ενθύμιο, είναι να φυλάξεις το χαρτί. Edited June 13, 2010 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 13, 2010 Share Posted June 13, 2010 Παίρνω πίσω το σχόλιό μου στο "Η ζωή μιμείται την τέχνη" ότι θα έπρεπε να γράφεις και τα κανονικά διηγήματα έτσι, σαν να διηγείσαι περιστατικά της ζωής σου. Κατάφερες να με ζαλίσεις ΚΑΙ με αυτό! Τρελέ επιστήμονα! Τελικά το κέρδος ήταν (στην πραγματικότητα, όχι στο όνειρο) 720 ή 640; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 13, 2010 Author Share Posted June 13, 2010 [...] Έχω αλήθεια κερδίσει 720 ευρώ σε πέντε λεπτά! [...] Ποιο σαφές δεν γίνεται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 13, 2010 Share Posted June 13, 2010 Ναι, ΟΚ, απλώς μετά λες ότι ήταν τελικά +34 αντί +38 και έχεις και βεβαρυμένο παρελθόν ζαλιστικού γραψίματος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 13, 2010 Author Share Posted June 13, 2010 Η παρτίδα 18 απέφερε καθαρό κέρδος €720. Το scoresheet έγραφε -2, οπότε το τρέχον σκορ μου μετά την παρτίδα 18 ήταν -2+36=+34, που σημαίνει €680. Το οποίο όμως με τη σειρά του άλλαξε μετά όπως φαίνεται στο χαρτί. Π.χ. στο τέλος του χαρτιού ήταν +17, δηλαδή €340. Αυτό δεν αλλάζει την ίδια την παρτίδα 18. Το αποτέλεσμά της ήταν καθαρό κέρδος €720. Νο offense συμβουλή: Πάρε τις φρασούλες μία-μία. Χωρίς να βιάζεσαι. Θα το καταλάβεις εύκολα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 13, 2010 Share Posted June 13, 2010 Μάλλον φταίει το ότι δε με ενδιαφέρει αρκετά το θέμα, τα μαθηματικά τζόγου και οι θετικές επιστήμες γενικά. Ξέρεις, όπως εσένα δε σε ενδιαφέρει αρκετά το πώς γράφεται το no offence...;)2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted June 13, 2010 Share Posted June 13, 2010 Είναι μερικά διηγήματα, που προϋποθέτουν να γνωρίζεις (και να αγαπάς θα έλεγα) το αντικείμενο που πραγματεύονται στο backround της ιστορίας, για να καταφέρεις να τα απολαύσεις. Στο παραπάνω διήγημα τον ρόλο αυτό αναλαμβάνει το τάβλι. Ξεκινάει με το αξίωμα οτι σε όλους μας αρέσει το τάβλι . Συνεχίζει με την σιγουριά οτι καταλαβαίνουμε τι παίζει και κλείνει με την απιθανότητα της κατάστασης. Παρόμοιο διήγημα έτυχε να διαβάσω χθες. Εκείνο ασχολιόταν με το μπείζμπολ...μέχρι να το τελειώσω λάλησα! Κουραστικό φίλε Μιχάλη (τουλάχιστον για εμένα) και με μια αίσθηση οτι γράφτηκε περισσότερο για να αποδωθεί ως μαθηματική εξίσωση , παρά ως ιστορία. Υ.Γ Νομίζω είναι το πρώτο δικό σου (so far) που δεν μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 13, 2010 Share Posted June 13, 2010 Τυχερός είσαι, Μιχάλη, που είναι το πρώτο σου που δεν του άρεσε! (Υπάρχουν και τέτοιοι αναγνώστες, μην κοιτάς μόνο εμένα...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 13, 2010 Author Share Posted June 13, 2010 Κουραστικό φίλε Μιχάλη Υ.Γ Νομίζω είναι το πρώτο δικό σου (so far) που δεν μου άρεσε. Δεκτόν, με την απλή σημείωση ότι δεν είναι ακριβώς διήγημα και σίγουρα δεν γράφτηκε σαν τέτοιο. Επίσης, δεν νομίζω ότι αυτή η ιστορία έχει σαν θέμα το τάβλι. Κατά τη γνώμη μου εχει σαν θέμα μια τρομερή σύμπτωση. Απλώς το τάβλι είναι το μέσον για να την εξηγήσω και ίσως γι' αυτό οι αναγκαίες διευκρινίσεις να σε κούρασαν. Και για όσους δεν το πρόσεξαν, πάνω στη βιασύνη μου (αδικαιολόγητος) έκανα ένα ακόμα ορθογραφικό λάθος. Αυτή η φορά στα αγγλικά, έτσι για ποικιλία. Thx, wordsmith! Αλλά περιμένω να ανταποδώσεις -κάνω ό,τι μπορώ για να σε διασκεδάσω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 13, 2010 Share Posted June 13, 2010 Τι να ανταποδώσω, δηλαδή; Να κάνω εγώ ορθογραφικό λάθος; Και τι τα θέλεις τα αγγλικά, αφού κάνεις λάθη και στα ελληνικά; Ευχαριστώ που μου δίνεις αφορμή για καλές ατάκες (δικές μου). Αν σε παρηγορεί, μόλις ανακάλυψα γλωσσικό λάθος ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΝΤΙΝΟ!Η τελευταία μου ελπίδα είναι ο adinol... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted June 13, 2010 Share Posted June 13, 2010 Τυχερός είσαι, Μιχάλη, που είναι το πρώτο σου που δεν του άρεσε! (Υπάρχουν και τέτοιοι αναγνώστες, μην κοιτάς μόνο εμένα...) Συνήθως είναι πολύ ολοκληρωμένα τα διηγήματα του Μιχάλη και γραμμένα με γάργαρη ροή. Σε αυτό σκάλωνα συνέχεια και δεν μπορούσα να το απολαύσω. Δεν απόλαυσα κάν την σύμπτωση (όταν ήρθε). Έτρεχαν αριθμοί στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Σπάστηκα. Κάποιος που παίζει τάβλι συχνά ίσως το δει με διαφορετικό μάτι.Κάποιος που τον ενδιαφέρει η στατιστική επίσης. Εγώ έχω να παίξω απο τον στρατο...πάνε χρόνια... Όπως δεν έχω πρόβλημα να το πω όταν κάτι μου αρέσει έτσι δεν έχω πρόβλημα και όταν δεν μου αρέσει. Εξάλλου όσον αφορά την θεματολογία μιας ιστορίας και όχι την γραφή, όλα είναι υποκειμενικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted June 13, 2010 Share Posted June 13, 2010 Δε μου αρέσει το τάβλι αλλά μου άρεσε το "διήγημά" σου, Μιχάλη. Καλογραμμένο, κρατούσε το ρυθμό και την προσοχή μου, εύγε! Δυστυχώς, την εξήγηση του 34 την είχα προβλέψει αλλά αυτό δεν μείωσε την ευχαρίστησή μου. Επίσης έχω μια εξήγηση για αυτό που σου συνέβη, που έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι σωστή (παρότι και αυτή απίθανη) από την στατιστική/πιθανοκρατική εξήγηση αλλά θα σου την πω από κοντά. (Κοινώς, θα σου την πω = θα σου 'ξηγήσω το όνειρο!!) [spam]wordsmith, εγώ δεν κάνω ορθογραφικά λάθη, παρά μόνο επύτιδαις. Εκτός κι αν το γενικεύσουμε σε γλωσσικά λάθη, όπου κάνω - όπως κι εσύ! "στον Ντίνο"; κ,π,τ,μπ,ντ,γκ,ξ,ψ,τσ,τζ... [/spam] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spock Posted June 14, 2010 Share Posted June 14, 2010 (edited) Μπορώ να πω πως το απόλαυσα. Το διάβασα απνευστί, καθώς μου αρέσει πάρα πολύ και το τάβλι και το καταευχαριστήθηκα! Όσο για συμπτώσεις... από κοντά έχουμε να συζητήσουμε πολλά! Και, btw, η λέξη είναι και offense, και offence. Edited June 14, 2010 by Spock Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 14, 2010 Share Posted June 14, 2010 (edited) Κουφό βέβαια και το συσχετισμός με το όνειρο ακόμα πιο κουφός. Απορίες δέχεστε; Καλά, τάβλι δεν πολυξέρω. Καλά, από στοιχήματα έτσι κι αλλιώς δεν ξέρω τίποτα. Αλλά να διαβάζω πινακάκια σε χαρτιά, νόμιζα ότι ξέρω. . Είσαι λοιπόν η στήλη δυο. Βλέπω την παρτίδα 18. Όλα καλά. Βλέπω το 34. Βλέπω προηγούμενα νούμερα, βλέπω το τελικό αποτέλεσμα το 17 κάτω-κάτω. Δεν καταλαβαίνω για ποιο -2 μιλάς. Έχει ένα σωρό προηγούμενα νούμερα το χαρτί. Υπήρχε και άλλο χαρτί απ' όπου μεταφέρατε στο τελικό και από κει βγήκε το 34; Edited June 14, 2010 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 14, 2010 Author Share Posted June 14, 2010 1) Είσαι λοιπόν η στήλη δυο. 2) Βλέπω την παρτίδα 18. Όλα καλά. Βλέπω το 34. 3) Δεν καταλαβαίνω για ποιο -2 μιλάς. 1) Σωστά... 2) ...και σωστά... 3) ...οπότε πρέπει να κοιτάξεις στη στήλη δύο, ακριβώς πάνω από το +34. Εκεί θα βρεις το -2, που ήταν το σκορ μου μετά την παρτίδα 17 και πριν ξεκινήσει η παρτίδα 18. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 14, 2010 Share Posted June 14, 2010 1) Είσαι λοιπόν η στήλη δυο. 2) Βλέπω την παρτίδα 18. Όλα καλά. Βλέπω το 34. 3) Δεν καταλαβαίνω για ποιο -2 μιλάς. 1) Σωστά... 2) ...και σωστά... 3) ...οπότε πρέπει να κοιτάξεις στη στήλη δύο, ακριβώς πάνω από το +34. Εκεί θα βρεις το -2, που ήταν το σκορ μου μετά την παρτίδα 17 και πριν ξεκινήσει η παρτίδα 18. Α, δηλαδή είναι αθροιστικό αυτό που φαίνεται στη στήλη και όχι το αποτέλεσμα κάθε παρτίδας. Οκ, τώρα είμαστε εντάξει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 14, 2010 Author Share Posted June 14, 2010 A, δηλαδή είναι αθροιστικό αυτό που φαίνεται στη στήλη και όχι το αποτέλεσμα κάθε παρτίδας. Οκ, τώρα είμαστε εντάξει "Φοβάμαι" ότι κι αυτό ήταν ξεκάθαρο... Πάω μες στην καλή χαρά να γράψω το αποτέλεσμα στο χαρτί με το σκορ. Κάτω από το όνομά μου βλέπω τον αριθμό «+2», που σημαίνει ότι μέχρι τότε κέρδιζα δύο πόντους. Κάνω λοιπόν να γράψω «+38» (+2+36) [...] Και φυσικά δεν μπορώ να γράψω «+38». Αφού -2+36 δεν κάνει +38. Κάνει +34. Χμμ. Δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο δύσκολο. Νομίζω ότι το μόνο που θέλει είναι λίγη προσοχη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 14, 2010 Share Posted June 14, 2010 Χμμ. Δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο δύσκολο. Νομίζω ότι το μόνο που θέλει είναι λίγη προσοχη. Εχμ, μάλλον φταίει ότι αφενός με το όνειρο με είχες προϊδεάσει πιο κουφά, πιο μεταφυσικά, ξερω και γω (Τι στο καλό, ναι +2 +36 κάνει +38, αλλά εσένα σου έβγαινε +34), από την άλλη είχα χάσει λίγο τη μπάλα με τους βίδους και τις ζαριές κι έτσι, περίμενα ότι θα έπαιζε κάτι πιο μυστηριώδες για το -2. Η ιδέα ότι ήταν απλώς το προηγούμενο αθροιστικό αποτέλεσμα ήταν υπερβολικά λογική για να περάσει από το μυαλό μου στο μυστηριώδες κλίμα που είχε δημιουργήσει. (Ε, είμαστε και άνθρωποι της φαντασίας τώρα, δεν μας καλοκάθεται η πραγματικότητα ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted June 14, 2010 Share Posted June 14, 2010 ΑΡΙΘΜΟΙ κατά τη Μετάφραση Ο' Κεφάλαιον ΛΔ' 18 καὶ ἄρχοντα ἕνα ἐκ φυλῆς λήψεσθε κατακληρονομῆσαι ὑμῖν τὴν γῆν ΙΩΗΛ κατά τη Μετάφραση Ο' 18 τί ἀποθήσομεν ἑαυτοῖς; ἔκλαυσαν βουκόλια βοῶν, ὅτι οὐχ ὑπῆρχε νομὴ αὐτοῖς, καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων ἠφανίσθησαν Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 14, 2010 Share Posted June 14, 2010 Τέτη, να το ερμηνεύσω αυτό ως ότι ούτε εσύ κατάλαβες τίποτα; :lol: Να ιδρύσουμε λέσχη αναγνωστών μη κατανοούντων τα διηγήματα του mman; :lol:Εγώ, Drake και Βάσω οι πρώτοι τρεις! Ως προς τον τέταρτο( a.k.a. tetartos), έχω να πω ότι δεν το έχω ψάξει αν και κατα πόσον κάνει και αυτός ορθογραφικά. Βεβαίως γλωσσικά, γενικά, λάθη κάνω κι εγώ, αυτή η κατηγορία είναι μεγάλη και υπάρχουν πάρα πολλά αμφισβητούμενα, δε βγαίνει άκρη. Σποκ, νομίζω ότι μεροληπτείς, ως λάτρης κι εσύ του ταβλιού. Και το link που αναφέρεις νομίζω ότι λέει πως το offence=offense γίνεται στα αμερικάνικα αγγλικά. Για τα βρετανικά αγγλικά δε λέει τίποτα. Τέλος πάντων, μπορεί και να μην το διάβασα προσεχτικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted June 14, 2010 Share Posted June 14, 2010 Τέτη, να το ερμηνεύσω αυτό ως ότι ούτε εσύ κατάλαβες τίποτα; :lol: Να ιδρύσουμε λέσχη αναγνωστών μη κατανοούντων τα διηγήματα του mman; :lol:Εγώ, Drake και Βάσω οι πρώτοι τρεις! Κελλύ τα πήρες όλα, τα έβαλες σε ένα τσουβάλι, και τα έριξες στο μπλέντερ!Εγώ νιώθω την ανάγκη να διαχωρίσω την θέση μου πάντως. Τα υπόλοιπα διηγήματα του mman (όσα έχω διαβάσει τουλάχιστον) μου είναι και κατανοητά και ενδιαφέροντα και ευχάριστα.Η τοποθέτηση μου παραπάνω αφορά αυτό το διήγημα/ιστορία, που όπως και να έχει το κατανόησα (αλλά δύσπεπτα) αλλά με άφησε (για πολλούς λόγους) αδιάφορο το περιεχόμενο και η θεματολογία του, ενώ ο τρόπος γραφής του με κούρασε ως προς την κατανόηση του (η οποία πάραυτα όμως επήλθε). Αυτά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 14, 2010 Share Posted June 14, 2010 Καλά, μη βαράς... Απλώς ήθελα να επισημάνω για άλλη μια φορά στον Μιχάλη ότι κάποιοι δεν καταλαβαίνουν τα διηγήματά του, για να μη γράφει τόσο σκέτα, κρύβοντας τόσο τις πληροφορίες. Γιατί εμένα μου αρέσει να γράφω "στολισμένα" και ο mman το θεωρεί ελάττωμα και με τσεκουρώνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted June 14, 2010 Share Posted June 14, 2010 Καλά, μη βαράς... Απλώς ήθελα να επισημάνω για άλλη μια φορά στον Μιχάλη ότι κάποιοι δεν καταλαβαίνουν τα διηγήματά του, για να μη γράφει τόσο σκέτα, κρύβοντας τόσο τις πληροφορίες. Γιατί εμένα μου αρέσει να γράφω "στολισμένα" και ο mman το θεωρεί ελάττωμα και με τσεκουρώνει. Καλά κάνει, γιατί έχεις την τάση να παραστολίζεις με φιοριτούρες, παρομοιώσεις και συμβολισμούς τα κείμενα σου στερώντας τους την ουσία που πασχίζει να αναδειχθεί μέσα απο τα στολίδια. Εξάλλου η κριτική μας σε ένα διήγημα δεν είναι αντίποινο σε μια κριτική που έχει γίνει σε εμάς για κάποιο δικό μας. Με αυτήν την λογική δεν προάγουμε τίποτα και δεν βοηθάμε κανέναν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 14, 2010 Share Posted June 14, 2010 Εγώ πάλι και κατάλαβα και το ευχαριστήθηκα αρκετά. Δε με σκάλωσε πουθενά. Η αλήθεια είναι ότι και τα μαθηματικά γριφάκια τα απολαμβάνω συνήθως, και το τάβλι φυσικά, αλλά και μια καλογραμμένη παρτίδα ιστορίας σαφέστατα είναι κι ο καλύτερος τρόπος να κάνω διάλειμμα από τη σχεδιάση συστημάτων. Οπότε μάλλον ήμουνα εξαρχής μέσα στο target group της ιστορίας Μάλιστα, μου θύμησε πολύ κάποιες πιο ελαφριές ιστορίες του Πόε στην αρχή, η όλη εξήγηση που σε μπάζει στην ιστορία, και μου άρεσε ακόμα πιο πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spock Posted June 14, 2010 Share Posted June 14, 2010 Και το link που αναφέρεις νομίζω ότι λέει πως το offence=offense γίνεται στα αμερικάνικα αγγλικά. Για τα βρετανικά αγγλικά δε λέει τίποτα. Τέλος πάντων, μπορεί και να μην το διάβασα προσεχτικά. Όπως και να έχει, το offense είναι σωστή λέξη, όχι λάθος! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.