Πεινάω

[christina91]

ΌνομαΣυγγραφέα: Χριστίνα

Είδος: τρόμος

Βία; Ναι

Σεξ; Ναι

Αριθμός Λέξεων:1397

Αυτοτελής; Όχι μερος 1.

Σχόλια: Σχολιάστε ελέυθερα..

 

 

 

 

 

Στο βάθος ακουγόταν στο κόκκινο τζιου μποξ το αγαπημένο μου κομμάτι. Αναρωτιέμαι ποιος να το θυμήθηκε .I love rock n roll. Μου θύμιζε παλιές καλές στιγμές. Το μπαρ ήταν γεμάτοσήμερα, φωνές, γέλια και ομιλίες ακούγονταν από παντού ,ο χαμηλός φωτισμός και οι μορφές των ανθρώπων κουνιόνταν αργά με το ρυθμό. Ένας μεθυσμένος φοιτητής τραγουδούσε παράφωνα με το τραγούδι και προσπαθούσε να ανεβεί στο μπάρ να χορέψει με μια επίσης μεθυσμένη κοπέλα. Οι παραγγελίες έπεφταν γρήγορα και έτρεχα να τους προλάβω όλους. Όλοι οι θαμώνες του ροκ μπαρ που ήταν συνήθως φοιτητές έρχονταν κάθε βράδυ από τις 9 μέχρι τις 2 το ξημέρωμα και πεκρόπιναν,φλέρταραν και στο τέλος της βραδιάς αν ήταν τυχεροί πήγαιναν με συντροφιά στο σπίτι. Κάθε νύχτα είχε καυγάδες με ασήμαντες αφορμές όπως ένα παιχνίδι στο μπιλιάρδο. Ένα σύννεφο καπνού έκανε την ματιά σου να θολώνει και να μην μπορείςνα διακρίνεις ποιος έμπαινε και ποιος έβγαινε. Το μεγάλο ρολόι στο τοίχο έδειχνε δώδεκα τα μεσάνυχτα ακριβώς. Αναστέναξα και σκέφτηκα ότι έχω ακόμα δύοώρες μπροστά μου.

 

Με το δίσκο στα χέρια να τρέμει από την κούραση και τοχαμόγελο στα χείλη έπαιρνα παραγγελίες, κάθε άλλο από χαμόγελο ήθελα να είχα εκείνη την στιγμή. Περπατούσα ανάμεσα στο πλήθος και ένιωσα ένα αντρικό χέρι ναμου χουφτώνει με δύναμη στο κώλο. Αναψοκοκκινισμένη από το θυμό, αλλά συγκρατημένη ταυτόχρονα γύρισα αργά και είδα αυτόν που δεν ήθελα να δώ. ΤονΤζίμ Ο’Νειλ. Το πιο μεγάλο ρεμάλι του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, πάντα με ένα καουμπόικο καπέλο, και με ένα φθαρμένο τζίν να ενοχλεί τις σερβιτόρες του μπαρ. Δεν ήταν άσχημος, τα μελαμψά του μάγουλα τον έκαναν πιο γοητευτικό αλλά μόνο από την συμπεριφορά δεν θα ήθελες να κάνει παρέα μαζί του ούτε για αστείο.Μόνο κάτι κομπλεξικοί ήθελαν να κάνουν παρέα μαζί του για φήμη .Με την άνετη έκφραση με κοίταζε προκλητικά ,ήθελα να τον χαστουκίσω αλλά του είπα ήρεμα χαμογελώντας.

 

«Αν ξαναπλώσεις χέρι πάνω μου αλήτη θα σου το κόψω και θα σε βάλω να το φάς» είπα και άκουσα από πίσω μου φωνές που έλεγαν «σκίστον κούκλα!». Τα μάγουλα είχαν κοκκινίσει πιο πολύ γιατί συνειδητοποίησα πως μιλούσα δυνατα.

 

«Ότι και να λες κούκλα εγώ μια μέρα θα σε ρίξω και ξέρεις που;»πλησίασε στο αυτί μου ψιθυρίζοντας, «στο δικό μου κρεβάτι» είπε αηδιαστικά και μου έκλεισε το μάτι. Ήμουν έτοιμη να βγάλω τα νύχια μου και να του επιτεθώ αλλά ένιωσα το χέρι του Άγγελου να με τραβά πίσω από τον πάγκο.

 

« Ηρέμησε Σόνια μου, μην πέφτεις στο επίπεδο του. Αν γίνει σκηνή θα χάσω πελάτες και δεν θα το ήθελα»

 

« Οκ κάνε κάτι να σταματήσει αυτή η κατάσταση.» είπα ρίχνοντας τον δίσκο δυνατά πάνω στον πάγκο.

 

« Καλά του τα χωσες όμως» είπε χαϊδεύοντας μου την πλάτη και αγνοώντας την παράκληση μου.

 

Ο Άγγελος ως συνήθως δεν με υποστήριξε, δεν τον αδικώ γιατίείναι γκέι και ως συνήθως αυτοί οι τύποι φοβούνται ακόμα και την σκιά τους. Τον ξέρω πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο, είναι ο συγκάτοικος μου, η φιλενάδα μου,αυτός που με βάζει για ύπνο κάθε βράδυ και κοιμάται στο πλάι μου .Ήταν ο ιδιοκτήτης την «Μαύρης Τρύπας» και απλά δεν ήθελε μπλεξίματα, γιατί είχε ήδη αρκετά, αν τον έπαιρναν είδηση πως δεν είχε τις απαραίτητες άδειες θα του το έκλειναν. Το μπαρ ήταν ανάμεσα στις φοιτητικές εστίες και έκαναν πολλές φορές παράπονα οι φοιτητές για την δυνατή μουσική και τους μεθύστακες που έβγαιναν από εκεί μέσα. Αν έκλεινε θα ήταν μεγάλο πλήγμα για τον φοιτητόκοσμο. Εκεί ξεχνιόνταν λίγο και έφευγαν από τον κλοιό των μαθημάτων. Όταν πρωτοήρθαμε στην Καλιφόρνια δεν ξέραμε που να πάμε που να έρθουμε. Ευτυχώς ένας γνωστός του ήξερε ένα τύπο που πωλούσε το μέρος λόγω μετακόμισης και μας είχε κανονίσει να το αγοράσουμε. Έτσι κάναμε ένα δάνειο για νέες επιχειρήσεις και το αγοράσαμε.

 

Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα, γιατί ήμασταν καινούργιοι αλλά με τον καιρό κάναμε φιλίες και γνωστούς και έμαθαν να μας εμπιστεύονται.Πριν λίγες μέρες προσλάβαμε μια σερβιτόρα γιατί δεν τα έβγαζα πέρα μόνη μου με διακόσια άτομα. Η Μάγκι φοβόταν αυτού του είδους δουλειές αλλά ήταν φοιτήτρια και έπρεπε να τα βγάλει πέρα με τα περιττά έξοδα, και ξεκίνησε δουλειά μαζί μας. Δεν περνούσε απαρατήρητη. Τα μακριά ξανθά της μαλλιά που έλαμπαν μέσα στο ημιφωτισμένο αυτό μέρος και τα τεράστια αμυγδαλωτά γαλαζοπράσινα μάτια της έκαναν τον αντρικό πληθυσμό να παρακαλά για μια ματιά.

 

«Μάγκι μπορείς να μείνεις απόψε στην βάρδια μου σε παρακαλώ,έχω ραντεβού» είπα ψέματα με αθώο βλέμμα.

 

«Ραντεβού; Η ώρα δώδεκα μισή έχεις ραντεβού εσύ; Τι σόι ραντεβού είναι αυτό, με βρικόλακα; Είπε ζαρώνοντας το μέτωπο της.

 

«Θα πάω για ποτό ρε Μάγκι μην ρωτάς πολλά, είναι της τελευταίας στιγμής» είπα και έβγαλα την ποδιά μου αφήνοντας την του Άγγελου.

 

Ο Άγγελος με κοίταξε καχύποπτα.

 

«Θα σε περιμένω στο σπίτι. Δεν θα κοιμηθώ αν δεν επιστρέψεις.» είπε λες και ήταν η μαμά μου.

 

Δεν του απάντησα και έφυγα από την φασαρία που έκανε το κεφάλι μου να πονά. Τα κουδουνάκια της ξύλινης πόρτας έκαναν το κεφάλι μου να βουίζει πιο πολύ. Ο δρόμος ήταν βρεγμένος και η μυρωδιά της ασφάλτου δεν ήταν και τόσο ευχάριστη. Το αυτοκίνητο μου ήταν στην άλλη άκρη του δρόμου, και έπρεπε να περπατήσω από ένα στενό μέχρι εκεί. Πόσο πολύ φοβόμουν εκείνο το στενό, έτρεμα στην ιδέα μόνο να το αντικρύσω. Αυτές τις φοβίες της είχα από πολύ μικρή, το βράδυ πάντα κοιμόμουν με ανοιχτό φώς. Τώρα το ξεπέρασα. Προσπαθώ δηλαδή.

 

Κρατώντας σφικτά τον επίχρυσο σταυρό που μου χάρισε η γιαγιά μου προχώρησα προς το στενό. Ένας κάδος έπεσε στα πόδια μου με δύναμη, και ένιωσα το στήθος μου να ανεβοκατεβαίνει με μανία. Ένα γατί πέρασε από μπροστά μου και εγώ παγωμένη το κοίταζα να κουνάει την ουρά μου. Λίγα μέτρα έμεναν και έφτανα στο προορισμό μου. Είχα παραξενευτεί τόσο που δεν υπήρχε ήχος γύρω, όλα έμοιαζαν τόσο νεκρικά, λες και πέθανε όλη η πόλη και μόνο εγώ ήμουν σε αυτή . Κάτι όμως έσπασε την σιωπή. Άκουγα το όνομα μου και η φωνή χτυπούσε στοντοίχο και δημιουργούσε διπλές φωνές, και επαναλαμβανόταν τρομακτικά στα αυτιά μου. Η φωνή ήταν γυναικεία αλλά βραχνή και πνιγμένη μέσα στις δεκάδες φωνές που ακούγονταν.

 

Ένιωσα τα πόδια μου να τρέμουν και τα μάτια μου να προσπαθήσουν να δούν στο σκοτάδι. Κρατόντας την αναπνοή μου μάζεψα τα πόδια μουκαι έλεγα στον εαυτό μου:

 

«Πρέπει να τρέξω, πρέπει να τρέξω…»

 

Με αργά βήματα στην αρχή και μετά πιο γρήγορα, πιο γρήγορα.

 

Ένιωσα κάτι να με γραπώνει και να σουβλίζει το δέρμα μου αργά και βασανιστικά, μια πνιχτή φωνή ξέφυγε από τα χείλη μου. Ο οξύς πόνος έφερε μια χάλκινη γεύση στο στόμα μου και κατάλαβα πως το αίμα μου κυλούσε ανεξέλεγκτα σε όλο μου το κορμί. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπαθούσα να ξυπνήσω από τον εφιάλτη, αλλά δεν ξυπνούσα και κατάλαβα πως η πραγματικότητα ήταν ακριβώς πίσω μου και γρύλιζε. Το ένστικτο της επιβίωσης ξύπνησε και προσπάθησα να ξεφύγω ,ένιωσα τα κοφτερά πράγματα να βγαίνουν σιγά σιγά και έπεσα στην άσφαλτο σχίζοντας το μέτωπο μου. Με την άκρη του ματιού μου είδα μια ξανθή χαίτη να ανεμίζει με υπερβολική ταχύτητα από μπροστά μου, το αλλόκοτο πλάσμα ήταν μπροστά στα μάτια μου.

 

Γονάτισε μπροστά μου και πλησίασε στο πρόσωπο μου.Αναγνώριζα αυτό το πρόσωπο. Η Μάγκι με κίτρινα μάτια και αγριεμένο πρόσωπο με κοίταζε χαμογελώντας, οι φλέβες έβγαιναν από παντού, το χρώμα της ήταν πιολευκό. Γυάλιζε στο σκοτάδι.

 

«Μάγκι τι σου συμβαίνει» είπα έτοιμη να χάσω τις αισθήσειςμου.

 

Αυτή έδειχνε πως δεν καταλάβαινε πολύ καλά τι συνέβαινε μόνοκοιτούσε το αίμα μου απελπισμένα. Αργά σύρθηκα πίσω από ένα κάδο σκουπιδιών.Αυτή έμεινα να κοιτάζει το άπειρο. Ένιωθα ότι θα λιποθυμούσα από τον πόνο αλλά πιο πολύ από τον φόβο. Δεν ήθελα να πεθάνω γαμώτο, ήμουν πολύ νέα. Το τηλέφωνομου χτύπησε και αμέσως επανήλθε από τον λήθαργο, με βιασύνη έψαξα στην τσάνταμου και απάντησα αλλά δεν πρόλαβα να μιλήσω, ένιωσα τα μαλλιά μου να τραβιούνται πάνω, και το γλυδερό πλάσμα να με παίρνει στα χέρια του λυσσασμένο. Οι μεγάλοικυνόδοντες του τρύπησαν το δέρμα μου, ένιωθα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν..

 

Τι θολούρα είναι αυτή; Τι κάνω δίπλα στο κάδο; Είχα άσχημο εφιάλτη. Είναι μέρα. Είναι ώρα να πάω σπίτι, και έχω μια πείνα. Ελπίζω ο Άγγελος να με περιμένει.

Edited June 17, 2010 by christina91

[Sonya]

α) Απαιτώ κόπιραϊτ για το όνομα. :Ρ Άκου "Σόνια"! Σας ξέρω κι από χθες, μαντμαζέλ, και με βάζετε στα κείμενά σας; :Ρ

 

β) Έχεις κάτι απροσεξίες που βγάζουν μάτι. Λάθος πρόσωπο σε ρήμα, κάτι τύπο, κάτι κενά που δεν υπάρχουν ανάμεσα στις λέξεις, μια αλλαγή στους χρόνους (από ενεστώτα σε παρατατικό και τούμπαλιν), οπότε ένα πρώτο χτένισμα για να φύγουν οι κόμποι είναι απαραίτητο.

 

γ) Κάτι με τα ονόματα δεν κολλάει καλά. Απ' τη μια Άγγελος κι απ' την άλλη Τζιμ και Μάγκυ. Πρέπει να δικαιολογήσεις το ελληνικό όνομα ανάμεσα στ' αμερικάνικα ή να το αλλάξεις.

 

δ) Είναι λίγο (ως πολύ) κλισεδριάρικη η βαμπιροαρχή. Επίσης έχει ασυνέπειες. Του άλλου του φεύγουν κι οι δυο σερβιτόρες και δεν αντιδρά; Και καλά, η μια είναι φιλενάδα, συγκάτοικος κλπ, την άλλη πώς την άφησε να φύγει έτσι; Επίσης, αν νιώθει αίμα στο στόμα και αίμα πολύ γενικά πάνω της, δεν θα κάτσει ν' αναρωτιέται ποιος και γιατί και τι κάνει εκεί η Μάγκυ με κίτρινα μάτια. Ή θα πέσει τάβλα ή θ' αρχίσει να τρέχει μέχρι να πέσει τάβλα. Και σίγουρα δεν θα πάει να πιάσει το κινητό που χτυπάει. Η αληθοφάνεια κάπου πήγε περίπατο.

 

Γενικά, θέλει αρκετή δουλειά για να στρώσει, κυρίως απ' την στιγμή που φεύγει απ' το μπαρ και μετά.

 

 

[christina91]

Xaxa.. Αλήθεια δεν είχα σκοπό να το ανεβάσω γιατί ήξερα πως ήθελε πολύ δουλειά. Δεν είχα σκοπό να καταλήξει σαν ιστορία τρόμου ή κάτι, απλά άρχισα να γράφω, και μετά που είδα πως δεν έβγαζε κάπου είπα να γυρίσω την ιστορία αλλιώς.

Ωστόσο μιλούσε η Σόνια και δεν μπορούσαμε να δούμε πολύ καλά την αντίδραση του Άγγελου, σκέφτηκα ίσως στο δέυτερο κομμάτι να βάλω τον Άγγελο έτσι θα λυθούν όλα τα ερωτήματα.

Απο το μπαρ και μετά είχα νευριάσει γιατί δεν τα έβγαζα πέρα.

 

Ευχαριστώ για τα σχόλια.

 

 

 

[dagoncult]

Ήταν δύσκολο στην ανάγνωση. Θέλει πέρασμα. Υπάρχουν αρκετές απορίες που προκύπτουν (ναι, πιθανώς η συνέχεια να δίνει απαντήσεις) και κάποια στοιχεία σχετικά με την αληθοφάνεια δεν είναι αρκετά μπροστά. Πάντως το ξαναπέρασμα είναι must.