Drunk Elf Posted February 21, 2004 Share Posted February 21, 2004 (edited) Ή καλύτερα πώς σας έρχονται οι ιδέες; Μου ήρθε σήμερα μετά από αυτό που έγινε χτες/σήμερα. Με λίγα λόγια, έχουμε κανονίσει με κάποιους φίλους να γυρίσουμε μια ταινία (όχι σπουδαία πράγματα, για το χαβαλέ πιο πολύ). Και φυσικά πρέπει να γράψω το σενάριο Καθόμουν λοιπόν χτες και σκεφτόμουν τι ιδέα μπορούμε να πάρουμε που να μη θέλει και πολλά λεφτά να γίνει (δηλαδή μόνο εσωτερικά γυρίσματα σε σπίτια ), δε μου ερχόταν τίποτα που να μπορούσε να γίνει και λέω, ίσως θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε μια σύντομη ιστορία κάποιου. Κοιτάζω τη βιβλιοθήκη, βλέπω τον Τελευταίο Πειρασμό του Καζαντζάκη. Αμέσως μου έρχεται στο μυαλό το περίφημο: "Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λεύτερος" από τον τάφο του. Από εκεί σκέφτηκα τον Νίτσε ( ) και από εκεί και μετά άρχισα να αναπτύσω στο μυαλό μου έναν χαρακτήρα ο οποίος φυσικά δεν είναι ακόμα έτοιμος. Απλά από εκείνο το σημείο και μετά (μιλάμε για 6 π.μ.! και ενώ για 2 ώρες προσπαθούσα να σκεφτώ μια καλή ιδέα) σαν να πάτησα ένα κουμπί και οι ιδέες άρχισαν να γεμίζουν το μυαλό μου! Μιλάμε ήθελα να κοιμηθώ και δε μπορούσα. Σημείωνα νοερά ό,τι μου σκεφτόμουν αλλά τελικά δεν άντεξα. Άναψα τα φώτα, πήρα το πρώτο χαρτί που βρήκα μπροστά μου και άρχισα να γράφω όλες τις ιδέες. Έψαξα κάποια βιβλία πάνω στο θέμα, κράτησα μερικές σημειώσεις κτλ κτλ. Τελικά έπεσα κατά τις 9-9:30 π.μ. για ύπνο Γενικά πάντως συνήθως με ό,τι γράφω κάπως έτσι γίνεται (όχι σε τέτοιο βαθμό όμως!). Κανένας άλλος που να "παθαίνει" κάτι παρόμοιο; Και αν όχι πώς έρχονται στον καθένα η ιδέες του (καλά συνήθως έρχονται στα πιο άσχετα μέρη αλλά πείτε συγκεκριμένα και όχι π.χ. παντού ) Edited February 21, 2004 by Drunk Elf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted February 21, 2004 Share Posted February 21, 2004 (edited) Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι μου ήρθε ιδέα για ολόκληρη ιστορία από μια τοιχογραφία εκκλησίας που είδα σε μια εφημερίδα. (Ήταν πολύ fantasy στυλ, εδειχνε την κόλαση, διαόλους να καβαλάνε δράκοντες, και έναν άγγελο με σπαθί να καθαρίζει ) Η ιστορία μου αυτή έχει ένα τελείως διαφορετικό είδος γραψίματος, ήταν η αππαγελία ενός ραψωδού. Τα εκφραστικά μέσα και το feeling της γενικά είναι σαν να διαβάζεις την αποκάληψη του Ιωάννη. Άλλες φορές εμπνέομαι από την προσωπική μου ψυχολογική κατάσταση. Δηλαδή μπορεί η ιστορία να κινείται γύρω από τις ψυχολογικές μεταβολές που συμβαίνουν σε ένα χαρακτήρα, τις οποίες εμπνεύστηκα από εμένα τον ίδιο... Βέβαια τα ερεθίσματα που δέχομαι δεν τα αποτυπώνω πάντα τόσο άμεσα στην ιστορία. Μπορεί κάποιο ερέθισμα να με οδηγίσει συνειρμικά σε κάποια ιδέα την οποία να χρησιμοποιήσω. Edited February 21, 2004 by Μελδόκιος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted February 21, 2004 Share Posted February 21, 2004 Χεχε αυτό είναι το ωραίο! Πολλές φορές μπορεί να προσπαθείς πάρα πολύ να γράψεις κάτι και να έχεισ στερέψει τελείως από ιδέες. Άλλές φορές όλα έρχονται μόνα τους σαν χείμαρος. Το θέμα είναι πιστεύω να μην το ζορίζουμε το θέμα. Για να μόυ έρθει έμπνευση προσωπικά κάθομαι, κλείνω τα μάτια μου, ηρεμώ, αφαιρώ κάθε σκέψει από το μυαλό μου και αισθάνομαι. Το παραμικρό ερέθισμα αρκεί. Μπορεί να είναι ο άνεμος στο πρόσωπό μου, ένας ήχος, μία μυρωδιά. Αλλά έχοντας καθαρίσει το μυαλό μου από τις σκέψεις, μου εικόνες και ιδέες εναλλάσσονται ταχύτατα στο κεφάλι μου σαν αναλαμπές. Και τότε, έχω υλικό για να γράφω για ώρες. Βέβαια τα περισσότερα τα ξεχνάω σχεδόν αμέσως, γιατί δεν έχω και... εχμμμ... πολλή μεγάλη RAM, αλλά όπως και να χει έχω αρκετές καλές ιδέες. Αυτά για μένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Iced-Archon Posted February 21, 2004 Share Posted February 21, 2004 (edited) xero oti amma katso kai po tora tha skefto gia na mou erthei idea. oso kai na paleyo dne tha mou erthei. gi ayto skeftomai ti peripou thelo na kano kai to afino kapoy sthn akrh tou maliou mou. meta oti kai na kano thn ipoliph mera kapou kapou tha epanerxomai sthn arxikh idea kai sigoura tha mou exei erthei kati den xero einai san na to skeftomai ligo katholh thn diarkia pou kano kati. kai meta apla mou bgeni mia oloklhromenh idea. pote omos den thn bgazo an den po oti tora nai einai oloklhromenh einai ayto pou hthela. a kai kati allo kalos hrthes elsanor sthn pare mas! Edited February 21, 2004 by Iced-Archon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted February 21, 2004 Share Posted February 21, 2004 Ksekinaw kata kanona apo kati mysthrio, geniko alla kai oso to dynaton aplo. Exw kai kapoio concept, alla ligh shmasia exei afou to mono pou eksyphretei einai na valei ta daxtyla mou panw sta plhktra -to allazw to concept sxedon panta. Mysthrio giati einai pou lene na piaseis ton angnwsth apo ta mallia, alla kai giati logw tou tropou pou grafw oute kai egw kserw pou 8a paei to 8ema opote einai san na diavazw thn istoria pou grafw. Geniko gia na mporw na travhksw to mysthrio arketa mexri na emfanistei o skopos, alla kai gia na mhn pesw se kapoia pagida pou 8a me periorisei. Aplo arxika pou oso paei 8a ginetai polyploko kai telika ta fainomena synh8ws 8a anatrapoun(kata kanona etsi grafw -lame?) kai gia na mhn mperdevomai kai periorizomai afou -opws dhlwsa se allo 8ema- grafw kai pros tis dyo katef8ynseis sto keimeno, alla kai ws pros thn poreia tou xronou -mpros, pisw, parel8on, mellon se opoiodhpote syndyasmo prokypsei. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted February 21, 2004 Share Posted February 21, 2004 Μια τακτική που γενικά "πιάνει" για μένα είναι το να βάζω μουσική και να σκέφτομαι την ιστορία μου. Σχεδόν πάντα μου έρχονται ιδέες έτσι. Αυτό, βέβαια, όταν ήδη έχω αρχίσει μια ιστορία. Όταν, τώρα, θέλω να ξεκινήσω μια ιστορία... Εδώ είναι παράξενη υπόθεση. Μπορεί να έχω μια αρχική ιδέα --η οποία πιθανώς να προκύψει από το οτιδήποτε γύρω μου--, αλλά αυτή την ιδέα, σίγουρα, θα πρέπει να την επεξεργαστώ μετά και να την εντάξω σε μια γενικότερη πλοκή. Συνήθως, δε γράφω διηγήματα για αυτόν ακριβώς το λόγο: Πρέπει κάθε φορά να κατεβάσεις και μια καινούργια ιδέα "out of the blue". Ενώ, όταν έχεις ήδη ξεκινήσει μια μεγάλη ιστορία, το κουβάρι κυλά και το νήμα ξετυλίγεται, μπλέκεται, ξεμπλέκεται, και, τελικά, υφαίνει ένα μεγαλό υφαντό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eldikinquel Posted February 26, 2004 Share Posted February 26, 2004 Επιστρέφω μετά από πολύ καιρό!!!!!!Τι μου κάνετε;;;; Θα συμφωνήσω με τον Iced-Archon (σωστά το έγραψα;;) ότι όταν πιέζω τον εαυτό μου για να μου έρθει μια ιδέα (ποίημα, ιστορία, περιπέτεια κ.α.) δεν κατεβαίνει τπτ απολύτως!!! Άλλες φορές, μέσα από συνειρμούς έχω τόσες ιδέες που δεν προλαβαίνω να τις απομνημονεύσω... Έχω προσέξει ότι σκέφτομαι μια βασική ιδέα και τα υπόλοιπα εκτυλισσονται σαν εικόνες! Έχω γράψει και ποιήματα από εικόνες και μόνο. Γενικότερα, μου έρχεται μια ιδέα και μετά κλείνω τα μάτια και την αφήνω να μου μιλήσει μόνη της με εικόνες και ήχους... Πολλές φορές στο δρόμο μου ήρθε έμπνευση για ένα ποίημα αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να το γράψω και το ξέχασα (γι'αυτό δεν έχω γίνει διάσημη άκόμη, αλλά σε λίγο καιρο... ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted March 17, 2004 Share Posted March 17, 2004 Καλώς σας βρήκα! Βάρδε αυτό με τη μουσική το έχω παρατηρήσει κι εγώ. Συμβαίνει ακριβώς αυτό, δηλαδή ακούγοντας μουσική δημιουργούνται ερεθίσματα που με τη σειρά τους οδηγούν σε συνειρμούς και τελικά σε εικόνες, ήχους, αισθήσεις... όπως σκέφτεται ο καθένας. Έχω παρατηρήσει μάλιστα το φαινόμενο αυτό σε έντονο βαθμό όταν είμαι μακριά από την πόλη. Για παράδειγμα στο βουνό. Είχα βρεθεί σε ένα ξύλινο καταφύγιο και είχε βραδιάσει έξω. Τα νυχτοπούλια τραγουδούσαν, ένα ποταμάκι πιο δίπλα έρεε, τα ζώα του δάσους έβγαζαν περίεργους ήχους. Ξέρετε, η μουσική του δάσους. Και είχα βγει έξω, κάθισα με την πλάτη μου στον ξύλινο τοίχο και έκλεισα τα μάτια μου... Ένιωσα τον αέρα στο πρόσωπό μου. Ξέρετε το αναζωογονητικό δροσερό αεράκι του βουνού. Ήταν όλα υπέροχα! Δε μπορώ να σας περιγράψω πώς αισθανόμουν τότε! Έπειτα άδειασα το μυαλό μου από τις σκέψεις, και ξαφνικά ήρθαν όλα μόνα τους. Δεν έγραψα τίποτα εκείνη τη μέρα, γιατί αν καθόμου να γράψω θα σταμάταγε η μαγεία. Αρκέστηκα στο να πλάθω ιστορίες με το μυαλό μου, τη μία μετά την άλλη. Δεν υήρχε συνοχή ούτε βασική πλοκή, απλά στιγμές ασύνδετες μεταξύ τους, αλλά θαυμαστές. Ακόμα και τώρα στη θύμηση αυτή, νιώθω ένα μικρό μέρος από όσα ένιωθα τότε... Γενικά το κάνω πολύ αυτό. Αρκούμαι στο να φαντάζομαι, διάφορα πράγματα και ιστορίες. Είναι σαν να αφήνω πίσω μου τον κόσμο. Να δραπετεύω. Σαν να ονειρεύομαι και όμως να είμαι ξύπνιος. Υπέροχο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 9, 2005 Share Posted June 9, 2005 Αρχικά έχω μια έμπνευση. Μετά από σκέψη έχω μια καλή αρχή. Παίζω ξανά και ξανά στο μυαλό μου τη πρώτη αυτή σκηνή στο μυαλό μου σα ταινία και προσθέτω προηγούμενες και επόμενες σκηνές στην υπόθεση. Στη συνέχεια "παίζω" τις σκηνές αυτές ξανά και ξανά, προχωρόντας τη πλοκή. Τέλος κάθομαι στον υπολογιστή και τις γράφω. Κάπου στην πορεία βέβαια η αρχική έμπνευση χάνεται σε ένα στρώμα από άλλες εμπνεύσεις και καταλήγει πολύ διαφορετική από την αρχική, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted June 9, 2005 Share Posted June 9, 2005 Μία εικόνα που είδα σε ένα site ή περιοδικό και με πόρώσε ή και ένα επεισόδιο μιας σειράς και μια ταινία. Τα οπτικά εφέ με βοηθούν πολύ στην έμπνευση. Μετά από την τάδε περίεργη εμφάνιση του τύπου, μπορεί να προκύψει μία ιδέα μια κοινωνικής τάξης που είναι ντυμένη έτσι, και ούτω καθεξής. Κυρίως οι ιδέες μου είναι ξεκάρφωτες και ελέυθερες. Δεν κουράζομαι να κάνω σημειώσεις και γράφω στο φλου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted June 9, 2005 Share Posted June 9, 2005 Κουβαλάω πάντα ένα σημειωματάριο/τετράδιο μαζί μου γιατί ποτέ δεν ξέρω πότε/πού θα μου'ρθει η επόμενη ιδέα. Εκεί που συζητάω με κάποιον την ώρα του καφέ, σημειώνω κάποιες λέξεις κλειδιά και μετά αγχώνομαι γιατί θέλω να γυρίσω σπίτι και να αναπτύξω την ιδέα. Όταν διαβάζω άσχετα πράγματα, ακόμα και βιβλία απ'τη σχολή μου. Επειδή το μυαλό μπαίνει σε ταχεία λειτουργία για να κατανοήσει αυτό που συλλαμβάνουν τα μάτια, οι ιδέες πέφτουν βροχή. Χαρακτηριστική φράση που σημείωσα σε βιβλίο Εξελικτικής Ψυχολογίας: "Παντού τποβόσκουν τα ερεθίσματά μου...". Θυμάμαι αυτή τη φράση την έγραψα με την ελπίδα να ξορκίσω τις ιδέες και να καταφέρω να διαβάσω για την εξεταστική μου Όταν..."συνουσιάζομαι"! Ok, το ξέρω είναι κουλό, αλλά επειδή ακριβώς χαλαρώνω τόσο πολύ και βρίσκομαι σε κατάσταση ευφορίας, το μυαλό μου ταξιδεύει. Όταν πέφτω για ύπνο και δε μ'αφήνουν ήσυχη... Όταν ξυπνάω κι έχω ακόμα τη γεύση από ένα υπέροχο όνειρο(σ'αυτές τις περιπτώσεις το διήγημα θα'χει σχέση με το όνειρο). Αν πάλι θέλω να γράψω συνειδητά, πλάθω μία λέξη, που μπορεί να είναι ένα όνομα, ένα ζώο, ένα αντικείμενο, και έπειτα σκέφτομαι πώς και πού θα μπορούσε να κολλήσει κάπου. Ίσως σε μια ήδη υπάρχουσα ιστορία ή σε κάτι εντελώς καινούριο. Όλα αυτά, δε γίνονται-δυστυχώς-καθημερινά και μπορεί να περάσουν και μήνες ολόκληροι χωρίς να γράψω οτιδήποτε, παρόλο που έχω ιδέες. Πάντα όμως θα σημειώσω κάτι σε σημειωματάριο έστω κι αν είναι μόνο μια λέξη. Αυτά(τι λογοδιάρεια μ'έπιασε σήμερα ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted June 9, 2005 Share Posted June 9, 2005 Δεν μπορώ να αναλύσω σε ένα post "πως σκέφτομαι" γενικά. Σκέφτομαι μάλλον ιδιαίτερα με περίεργους συνειρμούς. Φυσικά δεν έχω μπει ποτέ σε μυαλό άλλου για να δω πόση συνάφεια έχει ο δικός μου τρόπος με τον δικό του, με ελάχιστες εξαιρέσεις, το πολύ κοντινά μου πρόσωπα, με τα οποία έχουμε πολλές διαφορές στον τρόπο σκέψης. Ο καθένας σκέφτεται ιδιαίτερα, ιδιότυπα, με δικό του τρόπο. Σπάνια πολλοί άνθρωποι έχουν ίδιους συνειρμούς, ένας άνθρωπος υπάρχει που ο τρόπος σκέψης μας ταυτίζεται σχεδόν, και τον θεωρώ soulmate! Πως μου έρχονται ιδέες για ποίηση ή για ιστορίες μπορώ να ψιλο-αναλύσω. Ιδέες για ποίηση λοιπόν μου έρχονται καθώς ζω. Αν πάψω να ζω, και όχι δεν εννοώ αν πάψω να έχω σφυγμο , παύω να γράφω ποίηση. Χρειάζομαι καύσιμα, συναισθήματα, γεγονότα που να τα προκαλούν. Φυσικά δεν περιμένω τα γεγονότα αυτά να πέσουν από τον ουρανό. Φροντίζω για να έχω. Φροντίζω να παραμένω 'ανοιχτή' σε ότι κυκλοφορεί στον αέρα... να μένω αρκετά τρελλή, αρκετά ακραία συναισθηματικά. Αυτά συνοπτικά. Είχαμε νομίζω ξαναμιλήσει γι αυτό το θέμα... ή για κάτι παραπλήσιο. Καταλήξαμε στο ότι οι ποιητές αφουγκράζονται τον κόσμο, και πως χρειάζεται κανείς να εξασκεί αυτο το 'αυτί' , αυτόν τον μυστήριο δέκτη. Καθένας με τον δικό του τρόπο. Θυμάστε; Ιδέες για ιστορίες και κόσμους βλέπω πολλές στον ύπνο μου. Πάρα πολλές. Αν είχα χρόνο θα τις έγραφα όλες. Μόλις προκύψει χρόνος οι καταπιεσμένες μου ιδέες μου επιτίθενται, πέφτουν πάνω μου - μετά έχω υπερβολικά πολλές ιδέες και μέχρι να συγκεντρωθώ σε μία είμαι μπλοκαρισμένη. Η μουσική και γενικά η τέχνη με βοηθάει πολύ επίσης. Γενικά όσο παραπάνω input έχω από συναισθημα και τεχνη (ή οποία μου δίνει συναισθηματικά και νοητικά ερεθίσματα προφανώς), τόσες παραπάνω ιδέες έχω. Μετά το μόνο που χρειάζομαι είναι χρόνος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted June 10, 2005 Share Posted June 10, 2005 HOLA! Ένα πρόσφατο παράδειγμα για την κατασκευή μιας ιστορίας μου έρχεται από το χώρο των RPG: Μια κρύα νύχτα των Χριστουγέννων μου ζήτησαν να παίξω Dungeon Master για κανά δυο μέρες και να φτιάξω μια ιστοριούλα. Είχα κολήσει όλο το βράδυ προσπαθώντας να ξεφύγω από το κλασσικό "κυνηγήστε το μάγο που θέλει να καταστρέψει τον κόσμο" σενάριο και δε μου κατεβαίναν ιδέες με τίποτα. Έτσι, αποφάσισα να εφαρμώσω τη μέθοδο του Ουμπέρτο Έκο που περιγράφεται στο "Επιμύθιο για το Όνομα Του Ρόδου". Συγκεκριμένα, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω και την ίδια αρχή: - Ας υποθέσουμε πως ένας χαρακτήρας (ένας παίχτης στη συγκεκριμένη περίπτωση) θα ανακαλύψει ένα πτώμα στο ποτάμι. Το γενονός δημιουργεί ορισμένα ερωτήματα, όπως ποιος είναι ο νεκρός, τι δουλειά είχε ο χαρακτήρας στο ποτάμι και τι αντίδραση θα έχει. - Αν υποθέσουμε πως ο χαρακτήρας δε θα καλέσει τις αρχές, αλλά θα κρύψει το πτώμα, γεννιέται το ερώτημα "γιατί;". (Προσωπικά πιστεύω πως αυτό είναι και το πιο σημαντικό ερώτημα στη δομή μιας ιστορίας, αφού με εκνευρίζει αφόρητα να γίνονται αδικαιολόγητα πράγματα. Ακόμα κι αν έχουμε παρανοϊκή συμπεριφορά από κάποιον, η δικαιολογία της "τρέλας" μου αρκεί.) - Για να κρύψει το πτώμα συνέβαλε στο θάνατό του ή ήταν κάποιος εχθρός του. - Είναι καθαρά υλιστικά τα κίνητρά του ή κάποιο άλλο σκοτεινότερο γεγονός είχε οδηγήσει σε αυτήν την έχθρα; - Ας πούμε πως είναι θέμα εκδίκησης, τότε τι είχε κάνει ο νεκρός; - Η δομή της ιστορίας άρχισε μέσα από εσωτερικές ερωταπαντήσεις να κρυσταλλώνεται: Οι παίχτες είχαν βρεθεί μετά από πολλά χρόνια για να εκδικηθούν το θάνατο της αδερφής ενός από αυτούς, από τον πλούσιο άρχοντα της πόλης. Ένας από αυτούς όμως βρίσκει το πτώμα του στο ποτάμι την επόμενη μέρα, ενώ δεν έχει ακουστεί τίποτα στην πόλη για την εξαφάνισή του. Αρχίζουν να φοβούνται μήπως το μυστικό τους αποκαλυφθεί και η ιστορία μπλέκεται περισσότερο όταν μπαίνουν στη μέση και άλλες παρατάξεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted June 10, 2005 Share Posted June 10, 2005 Μάλλον είμαι το φρικιό εδώ μέσα.... Όταν θέλω να σκεφτώ μια ιδέα, ή να μου έρθει η έμπνευση, απλά δεν το σκέφτομαι! Περίεργο; Κι όμως... Αδειάζω το κεφάλι μου από αυτήν και την σκέφτομαι μόνο ξαφνικά και ανυποψίαστα. Έτσι, πιστεύω δίνω περισσότερες δυνατότητες στην ποικιλία και την δημιουργικότητα της ιδέας, καθώς μπορεί να συνδιάζει πράγματα τα οποία όταν κάθεσε να την σκεφτείς ίσως να μην τα σκέφτεσε καν ή ακόμα και να τα αποκλίεις. (αλήθεια, έχετε ακουστά την θεωρία του Χάους; από εκεί το πήρα...) Αλλά που και που μου έρχονται τελείως ξεκάρφωτες ιδέες σε ανυποψίαστο χρόνο. Τέτοια παραδείγματα είναι τα ποιήματα-μινιατούρες μου. Απλά ξαφνικά μού'ρχονται. (χωρίς καν να ρωτίσουν! τσ-τσ-τσ....) Αφού έρθει λοιπόν η έμπνευση και γενικότερα η ιδέα, την επεξεργάζομαι σε όλους τους τομείς. Τί θα κάνει ο χαρακτήρας π.χ., το κοινωνικό πλαίσιο, τον τόπο, τον χρόνο, τον πολητισμό, τους ανθρώπους, τα έθιμα κλπ κλπ κλπ... Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted June 10, 2005 Share Posted June 10, 2005 Κι εμένα μου έρχεται έμπνευση στα πιο άσχετα μέρη... στο μετρό ας πούμε (αν και πάντα κουβαλάω ένα τετράδιο, δεν είναι τόσο εύκολο να γράφεις όρθιος! ) αργά το βράδυ στο κρεβάτι, όταν είμαι στο αμάξι... Και συνήθως δεν έχω κάπου να γράψω και τα ξεχνάω... btw, μια ιστορία που σκέφτηκα στο μετρό την θυμάμαι και σύντομα θα φτάσει στη βιβλιοθήκη (με λίγο χρόνο) Γενικά δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο τρόπο να σκέφτομαι ιστορίες. Απλά ανοίγω τον υπολογιστή, ανοίγω το word και σκέφτομαι. Λες και λύνω ασκήσεις μαθηματικών! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted June 11, 2005 Share Posted June 11, 2005 Εμένα μου έρχονται ιδέες απο το πουθενά ή απο κάτι που είδα και παρατήρησα και που συνήθως μόνο σε μένα έχει κάνει εντύπωση, οι άλλοι συνήθως ούτε καν προσέχουν πράγματα που προσέχω... άλλες φορές είναι τόσο έντονες που πρέπει να τις γράψω αμέσως και άλλες φορές περνάει πολύς καιρός μέχρι να ωριμάσουν και τελικά να τις γράψω... επίσης μού έρχονται ιδέες στο ύπνο μου... βλέπω πολλά όνειρα που σχεδόν πάντα θυμάμαι μετά... και η μουσική επίσης και πάρα πολλές φορές απο βιβλία που διαβάζω... και απο συζητήσεις με άλλους... σχεδόν απο τα πάντα μπορεί να μου έρθει μια καλή ιδέα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted June 11, 2005 Share Posted June 11, 2005 Εγώ διαβάζω ποιήματα, ακούω τραγούδια, βλέπω ταινίες, νιώθω πράγματα, ('ξεχωρίζω' και κάποια σχόλια ή ιδέες) και κάποια στιγμή ξαφνικά έρχεται η πρώτη, δεύτερη, τρίτη γραμμή, και όλα αυτά ανακατεύονται και βγάζουν λογοπαίγνια, παρηχήσεις, αναφορές (πολλές πολλές αναφορές) και ατμόσφαιρα και συναισθήματα... (- Ποίηση) Τώρα, για τα ... Πεζά, δεν ξέρω... λίγο σαν ποίηση, μόνο που στα προκαταρκτικά προστίθεται κι ένας προσχεδιασμός, κάτι σαν σχεδιάγραμμα, και μετά βγαίνουν όλα έτσι... αλλά μόνο σε (σχολικές) εκθέσεις έχει δουλέψει αυτό ως το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Στις εκθέσεις άλλες φορές γράφω (...έγραφα!) με προσχέδιο, άλλες φορές χωρίς. Πάντως το αφήνω, γενικά, κι αυτό, να λειτουργεί υπόγεια και ύπουλα, όπως όλα. Οι Μούσες μαζί σας, -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted June 11, 2005 Share Posted June 11, 2005 Η έμπνευση δεν έχει για μένα σημείο εκκίνησης: έρχεται και φεύγει σαν τροπική βροχή! Ένα τεχνικό τρικ που χρησιμοποιώ είναι να καταγράφω τις σκέψεις που κάνω σε στιγμές που έχω έμπνευση και να ανατρέχω σε αυτές για να γράψω αργότερα. Αν είναι κάτι που πάντα θα έχω μαζί μου είναι κάτι για να γράψω (ακόμα και κινητό)... Συχνά κάνω και πρόχειρα σχέδια στο χέρι τα οποία αργότερα χρησιμοποιώ ως υποδείγματα για κάποια εικόνα ή και ιστορία... Ένας είναι ο κανόνας: δεν υπάρχουν κανόνες! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.