Mesmer Posted July 18, 2010 Share Posted July 18, 2010 Όνομα Συγγραφέα: Άγγελος Είδος: Φαντασίας Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 300 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Ήθελα από καιρό να γράψω μια ιστορία με το συγκεκριμένο θέμα και μου δόθηκε η ευκαιρία όταν έμαθα για τον αναφερθέντα διαγωνισμό. Δυστυχώς, το όριο ήταν οι 300 λέξεις - και χρειάζονταν μπόλικες παραπάνω για να δέσει καλύτερα η ιστορία. Μια φορά πίσω στον χρόνο Κοίταξε για ακόμη μια φορά το διαμάντι που είχε στα χέρια του και μετά την νεράιδα που είχε εμφανιστεί όταν χάιδεψε το πολύτιμο πετράδι. «Νεράιδα, όχι τζίνι», τον είχε διορθώσει. Αλλά ήταν πεντάμορφη, αυτό έπρεπε να το παραδεχτεί. «Μια φορά πίσω στον χρόνο;», την ρώτησε. «Ναι, μία μόνο φορά. Και μπορείς να αλλάξεις, ή να κάνεις, ό,τι εσύ θέλεις, μόνος σου», τού το επανέλαβε ξανά κι ύστερα πέταξε ανάλαφρα στον αέρα, κάνοντας κύκλους γύρω του. «Και μπορώ να το χρησιμοποιήσω είτε για δικό μου, είτε για ευρύτερο όφελος;» «Δικό σου δώρο είναι, ό,τι θέλεις το κάνεις», του απάντησε βρισκόμενη ακόμα στον αέρα, ενώ εκείνος αναλογιζόταν ότι οι κλασικές τρεις ευχές θα ήταν προτιμότερες. Πώς θα μπορούσε στ’ αλήθεια να εκμεταλλευτεί μια τέτοια ευκαιρία; Ανεκπλήρωτες επιθυμίες, χαμένοι έρωτες, λανθασμένες αποφάσεις, σκορπισμένα όνειρα, όλη του η ζωή. Τόσα πολλά, κι όμως, δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα σε όλα εκείνα. Τότε, κοίταξε την νεράιδα και κατάλαβε. «Θέλω να πάω πίσω, στην στιγμή που φτιάχτηκε το διαμάντι σου», της είπε. «Δεν καταλαβαίνω…», αποκρίθηκε παραξενεμένη, «…αλλά ας είναι», είπε και συλλάβισε λέξεις μαγικές. Αμέσως, βρέθηκε μέσα σε μια σπηλιά, όπου πολλών λογιών μαγείες συγκέντρωναν υλικά, έπλαθαν σχήματα, δημιουργούσαν χρώματα, δίνοντας σιγά-σιγά ύπαρξη σ’ εκείνο το λαμπερό πετράδι. Και λίγο πριν την ολοκλήρωση της κατασκευής του, ένα πλάσμα μαγικό, πρωτοδημιούργητο, προστέθηκε στο σύνολό του. Εκείνος, λίγο πριν η νεράιδα σφαλιστεί στο διαμάντι, πλησίασε και της ψιθύρισε κάτι στο αφτί. Κι ευθύς, επέστρεψε στον δικό του χρόνο. Βρήκε την νεράιδα στο πάτωμα, να κλαίει με αναφιλητά, δίχως να μπορεί να πάρει ανάσα. Σήκωσε τα μάτια της και τον κοίταξε με μελαγχολία που θα ράγιζε ακόμα και βράχους. «”Ήθελα να είμαι ο πρώτος που θα σου πει πόσο πραγματικά όμορφη είσαι”», επανέλαβε, εκείνη, τα λόγια που της είχε ψιθυρίσει κάποτε. «Επιτέλους σε βρήκα». ΤΕΛΟΣ …Για να πάψουμε, επιτέλους, να σκεφτόμαστε τα στραβά του παρελθόντος και να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, για τις ομορφιές του παρόντος… Ορεστιάδα, 5 Μαΐου 2010 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted July 18, 2010 Share Posted July 18, 2010 Πολύ όμορφο και ποιητικό. Με την πρώτη δεν κατάλαβα το τέλος, αλλά οκ. Όσα μειονεκτήματα μπορώ να βρω δικαιολογούνται με το μικρό μέγεθος. Γιατί δε δοκιμάζεις να το απλώσεις όσο ήθελες στην αρχή, να ολοκληρωθεί; Και, για λέγε, τι διαγωνισμός ήταν αυτός; Είχε και περιορισμό θέματος εκτός από λέξεων; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted July 18, 2010 Author Share Posted July 18, 2010 (edited) Καλημέρα, Κέλλυ. Η αλήθεια είναι πως δεν συνηθίζω να αλλάζω τις ιστορίες μου και για την ακρίβεια, ποτέ δεν το έχω κάνει, αλλά προσπαθώ να βελτιωθώ σε επόμενες. Απ' την άλλη σκέφτομαι ότι το θέμα είναι αρκετά καλό και θα μπορούσε να δουλευτεί πολύ παραπάνω. Ο διαγωνισμός από το περιοδικό έγινε για λογαριασμό μιας εταιρείας καλλυντικών, προς διαφήμιση μιας νέας κρέμας προσώπου, η οποία θα ήταν και το δώρο για δύο νικητές (δεν μ' ενδιέφερε άμεσα το δώρο, φυσικά, το έκανα απλά για την συμμετοχή). Το θέμα του διαγωνισμού ήταν τα Διαμάντια. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν σήμερα (18/7/2010) από το περιοδικό (είναι ένθετο στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία). Δεν είχα ανεβάσει την ιστορία νωρίτερα για να αποφύγω τυχόν επιπλοκές. Ξέρεις εσύ Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο. Edited July 18, 2010 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted July 18, 2010 Share Posted July 18, 2010 Μόλις πήγα και το πήρα. Είχα ήδη σκοπό να το αγοράσω, αλλά το είχα ξεχάσει και καλά που μου το θύμισες. Πριν δω ποια διηγήματα κέρδισαν, ήμουν έτοιμη να σου γράψω ότι μάλλον θα τους χάλασε το ότι ήταν φάντασυ η δική σου ιστορία. Αλλά είδα ότι η μία νικήτρια έγραψε κάτι για τον Πάρη και την Ελένη. Ίσως να κέρδισαν αυτά τα δύο γιατί φαίνονται να περιέχουν πιο πολλές λεπτομέρειες/πληροφορίες, η υπόθεσή τους είναι πιο περίπλοκη, απ' ό,τι φαίνεται με μια πρώτη ματιά. Πάντως φαίνεται από τον περιορισμό των 300 λέξεων ότι δεν ξέρουν από γράψιμο αυτοί που τον προκήρυξαν: 300 λέξεις είναι πάρα πολύ λίγες! Ακόμα και το περιοδικό πλανόδιον που θέλει να κάνει αφιέρωμα στο διήγημα-μπονσάι, βάζει όριο τις 750. Έστειλα κι εγώ ένα, αλλά δε λέω περισσότερα μέχρι να ανακοινωθούν ποια εγκρίθηκαν, τέλος του μήνα. Ξέρεις εσύ γιατί Να το link: My link Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Πολύ ωραίο κείμενο για τόσο μικρό όριο. Όπως λέει και η Κέλλυ, ότι "λάθος" υπάρχει, δικαιολογείται από το μικρό όριο λέξεων. Κατάφερες να έχεις μια ιστορία με βαθύ νόημα και αρκετά καλά δομημένη. Η τελευταία φράση είναι μέρος του κειμένου ή δικό σου σχόλιο εδώ στο forum; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted July 19, 2010 Author Share Posted July 19, 2010 Ευχαριστώ για το σχόλιο, Νικολή. Δική μου είναι η τελευταία φράση, γι' αυτό και την έβαλα μετά το ΤΕΛΟΣ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LeoCrow Posted July 24, 2010 Share Posted July 24, 2010 Σίγουρα θα μπορούσε να οφεληθεί λίγο απο μεγαλύτερο μέγεθος αλλά νομίζω δεν ήταν φτιαγμένη για να είναι πολύ πιο μεγάλη η ιστορία, οπότε μου αρέσει όπως είναι. Καταλαβαίνω όμως γιατί δεν κέρδισε στο διαγωνισμό. Δεν διάβασα τις ιστορίες που κέρδισαν αλλα η δική σου τονίζει την φυσική ομορφιά και όχι την τεχνιτή που υποθέτω θα θέλαν να προωθήσουν Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.