Ποιό είδος αγαπάτε περισσότερο;

[Woka]

soft: Δεν είναι ό,τι περισσεύει από την hard (έτσι κι αλλιώς η hard -ευτυχώς- αποτελεί μικρό κομμάτι της sci-fi). Είναι, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, η sci-fi που ασχολείται με ανθρωπιστικές επιστήμες (ψυχολογία, κοινωνιολογία κλπ.)

 

Οκ, αυτό δεν το ήξερα, νόμιζα οτι soft είναι οτιδήποτε δεν είναι hard (δηλαδή το 90+% των έργων ΕΦ). Και ναι, η αλήθεια είναι οτι η hard sci-fi δεν είναι ο,τι πιο εύκολο στην ανάγνωση

 

 

2.500 διηγήματα? Rly?

Edited July 20, 2010 by Woka

[JohnMad]

Εντάξει βρε παιδιά, μήπως υπερβάλλετε λίγο με τη hard; Και ο Ασίμωφ hard ήταν στην εποχή του αλλά άνετα διαβάζεται

[Tiessa]

Δεν μπορώ να διαλέξω μόνο ένα. Μου αρέσουν όλα τα είδη της φάντασυ και σχεδόν όλα τα είδη της ε.φ.

[wordsmith]

soft: Δεν είναι ό,τι περισσεύει από την hard (έτσι κι αλλιώς η hard -ευτυχώς- αποτελεί μικρό κομμάτι της sci-fi). Είναι, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, η sci-fi που ασχολείται με ανθρωπιστικές επιστήμες (ψυχολογία, κοινωνιολογία κλπ.)

 

Οκ, αυτό δεν το ήξερα, νόμιζα οτι soft είναι οτιδήποτε δεν είναι hard (δηλαδή το 90+% των έργων ΕΦ). Και ναι, η αλήθεια είναι οτι η hard sci-fi δεν είναι ο,τι πιο εύκολο στην ανάγνωση

 

 

2.500 διηγήματα? Rly?

 

Όχι, δεν καλύφθηκα. Είπαμε τι είναι η hard, τι είναι η soft και ότι τα περισσότερα δείγματα εφ δεν ανήκουν ούτε στη μία ούτε στην άλλη. Αυτή την πλειοψηφία δεν την ορίσαμε. Είπαμε μόνο τι δεν είναι, όχι τι είναι. Συνοψίζω: δεν είναι hard (που περιγράφει λεπτομερώς την τεχνολογία), ούτε soft (ανθρωπιστικές επιστήμες). Τι άλλο μένει; Άσε που, κατά τη γνώμη μου, οι ανθρωπιστικές επιστήμες μπαίνουν παντού, όλη η λογοτεχνία μπορούμε να πούμε πως έχει σκοπό να κάνει κάποιο κοινωνικό σχόλιο, να παρουσιάσει χαρακτήρες και καταστάσεις ανάμεσά τους, αλλιώς μοιάζει περισσότερο με ντοκυμαντέρ, άντε Ιούλιος Βέρν το πολύ πολύ.

Ναι, το ξέρω ότι γενικεύω, αλλά είμαι υπέρ της soft, μη βαράτε, μη βγαίνετε off topic, JohnMad μην ξαναεξαφανιστείς και σε ψάχνουμε, δώστε ορισμούς και απαντήσεις και για να πλακωθούμε υπάρχουν και άλλα τόπικ...

[Nihilio]

Wikipedia says:

Hard science fiction is a category of science fiction characterized by an emphasis on scientific or technical detail, or on scientific accuracy, or on both.[1][2] The term was first used in print in 1957 by P. Schuyler Miller in a review of John W. Campbell, Jr.'s Islands of Space in Astounding Science Fiction.[3][4][5] The complementary term soft science fiction (formed by analogy to "hard science fiction"[6]) first appeared in the late 1970s as a way of describing science fiction in which science is not featured, or violates the scientific understanding at the time of writing.

 

The term is formed by analogy to the popular distinction between the "hard" (natural) and "soft" (social) sciences. Neither term is part of a rigorous taxonomy—instead they are approximate ways of characterizing stories that reviewers and commentators have found useful. The categorization "hard SF" represents a position on a scale from "softer" to "harder", not a binary classification.

 

The heart of the "hard SF" designation is the relationship of the science content and attitude to the rest of the narrative, and (for some readers, at least) the "hardness" or rigor of the science itself.[7] One requirement for hard SF is procedural or intentional: a story should be trying to be accurate, logical, credible and rigorous in its use of current scientific and technical knowledge about which technology, phenomena, scenarios and situations that are practically and/or theoretically possible, and later discoveries do not necessarily invalidate the label. For example, P. Schuyler Miller called Arthur C. Clarke's 1961 novel A Fall of Moondust hard SF,[3] and the designation remains valid even though a crucial plot element, the existence of deep pockets of "moondust" in lunar craters, is now known to be incorrect. There is a degree of flexibility in how far from "real science" a story can stray before it leaves the realm of hard SF.[8] Some authors scrupulously avoid such implausibilities as faster-than-light travel, while others accept such notions (sometimes referred to as "enabling devices", since they allow the story to take place[9]) but focus on realistically depicting the worlds that such a technology might make possible. In this view, a story's scientific "hardness" is less a matter of the absolute accuracy of the science content than of the rigor and consistency with which the various ideas and possibilities are worked out.[8]

 

Readers of "hard SF" often try to find inaccuracies in stories, a process which Gary Westfahl says writers call "the game". For example a group at MIT concluded that the planet Mesklin in Hal Clement's 1953 novel Mission of Gravity would have had a sharp edge at the equator, and a Florida high-school class calculated that in Larry Niven's 1970 novel Ringworld the topsoil would have slid into the seas in a few thousand years.[10] The same book famously featured a devastating inaccuracy: the eponymous Ringworld is not in a stable orbit and would crash into the sun without active stabilization. Niven fixed these errors in his sequel The Ringworld Engineers.

 

Επίσης:

Soft science fiction, or soft SF, like its complementary opposite hard science fiction, is a descriptive term that points to the role and nature of the science content in a science fiction story. The term first appeared in the late 1970s and early 1980s and indicated SF based not on engineering or the "hard" sciences (for example, physics, astronomy, or chemistry) but on the "soft" sciences, and especially the social sciences (anthropology, sociology, psychology, political science, and so on).[1] Another sense is SF that is more concerned with character, society, or other speculative ideas and themes that are not centrally tied to scientific or engineering speculations[2]. A third sense is SF that is less rigorous in its application of scientific ideas, for example allowing faster-than-light space travel in a setting that otherwise follows more conservative standards[citation needed].

 

In The Encyclopedia of Science Fiction, Peter Nicholls writes that "soft SF" is a "not very precise item of sf terminology" and that the contrast between hard and soft is "sometimes illogical."[3] In fact, the boundaries between "hard" and "soft" are neither definite nor universally agreed-upon, so there is no single standard of scientific "hardness" or "softness." Some readers might consider any deviation from the possible or probable (for example, including faster-than-light travel or paranormal powers) to be a mark of "softness." Others might see an emphasis on character or the social implications of technological change (however possible or probable) as a departure from the science-engineering-technology issues that in their view ought to be the focus of hard SF. Given this lack of objective and well-defined standards, "soft science fiction" does not indicate a genre or subgenre of SF but a tendency or quality--one pole of an axis that has "hard science fiction" at the other pole.

 

Και να επαναλάβω εδώ μια βασική αρχή διαδικτυακών συζητήσεων: When in doubt, google for it.

[wordsmith]

ΜΑ ΕΓΩ ΔΕ ΖΗΤΑΩ ΟΡΙΣΜΟ HARD ΚΑΙ SOFT! ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΙΠΑΜΕ! ΤΑ ΑΛΛΑ, ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο mman ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΜΟΥ ΟΡΙΣΕΤΕ!

[JohnMad]

Από Wikipedia, για άλλες υποκατηγορίες ε.φ. (σημειωτέον ότι όλα αυτά μπορούν σε κάποια βιβλία να επικαλύπτονται μεταξύ τους, καθώς και με την κατηγοριοποίηση soft/hard):

 

 

Εναλλακτική Ιστορία ->

Alternate history or alternative history is a genre of fiction consisting of stories that are set in worlds in which history has diverged from the actual history of the world. It can be variously seen as a subgenre of literary fiction, science fiction, and historical fiction; different alternate history works may use tropes from any or all of these genres. It is sometimes abbreviated AH.^[2] Another occasionally-used term for the genre is "allohistory" (literally "other history"). Since the 1950s, this type of fiction has to a large extent merged with science fictional tropes involving cross-time travel between alternate histories or psychic awareness of the existence of "our" universe by the people in another; or ordinary voyaging uptime or downtime that results in history splitting into two or more timelines. Cross-time, time-splitting and alternate history themes have become so closely interwoven that it is impossible to discuss them fully apart from one another.

 

 

Μεταποκαλυπτικά ->

 

Apocalyptic fiction is a sub-genre of science fiction that is concerned with the end of civilization either through nuclear war, plague, or some other general disaster. Post-apocalyptic fiction is set in a world or civilization after such a disaster. The time frame may be immediately after the catastrophe, focusing on the travails or psychology of survivors, or considerably later, often including the theme that the existence of pre-catastrophe civilization has been forgotten (or mythologized). Post-apocalyptic stories often take place in an agrarian, non-technological future world, or a world where only scattered elements of technology remain. There is a considerable degree of blurring between this form of science fiction and that which deals with false utopias or dystopic societies.

 

 

Κυβερνοπάνκ ->

Cyberpunk is a science fiction genre noted for its focus on "high tech and low life".^[1] The name is a portmanteau of cybernetics and punk and was originally coined by Bruce Bethke as the title of his short story "Cyberpunk", published in 1983.^[2][3] It features advanced science, such as information technology and cybernetics, coupled with a degree of breakdown or radical change in the social order.^[4] Cyberpunk works are well situated within postmodern literature.^[5] Cyberpunk plots often center on a conflict among hackers, artificial intelligences, and megacorporations, and tend to be set in a near-future Earth, rather than the far-future settings or galactic vistas found in novels such as Isaac Asimov's Foundation or Frank Herbert's Dune.^[6] The settings are usually post-industrial dystopias but tend to be marked by extraordinary cultural ferment and the use of technology in ways never anticipated by its creators ("the street finds its own uses for things").^[7] Much of the genre's atmosphere echoes film noir, and written works in the genre often use techniques from detective fiction.

 

 

Διαστημική Όπερα ->

 

Space opera is a subgenre of speculative fiction or science fiction that emphasizes romantic, often melodramatic adventure, set mainly or entirely in outer space, generally involving conflict between opponents possessing powerful (and sometimes quite fanciful) technologies and abilities. Unlike conventional opera, space operas do not usually feature people singing. Perhaps the most significant trait of space opera is that settings, characters, battles, powers, and themes tend to be very large-scale. Sometimes the term space opera is used in a negative sense, to denote bad quality science fiction, but its meaning can differ, often describing a particular science fiction genre, without any value judgment.

 

 

Νέο Κύμα ->

 

New Wave is a term applied to science fiction writing characterized by a high degree of experimentation, both in form and in content, and a highbrow and self-consciously "literary" or artistic sensibility. The term "New Wave" is borrowed from film criticism's nouvelle vague: films characterized by the work of Jean-Luc Godard, François Truffaut, and others. The New Wave writers saw themselves as part of the general literary tradition and often openly mocked the traditions of pulp science fiction, which they regarded as stodgy, irrelevant and unambitious.

 

 

Στρατιωτική Ε.Φ. ->

 

Military science fiction is a subgenre of science fiction in which the principal characters are members of a military service and an armed conflict is taking place, normally in space, or on another planet. A detailed depiction of the conflict, the tactics used to wage it, and the role of a military service and the individual members of that service forms the basis for a work of military science fiction. The stories often take features of actual past or current Earth conflicts, with countries being replaced by entire planets or galaxies of similar characteristics, battleships replaced by space battleships and certain events changed so that the author can extrapolate on what might have occurred.

 

 

Επίσης υπάρχουν και υβρίδια, όπως το διαστημικό γουέστερν ή το επιστημονικό φάνταζι, καθώς και παραπέρα υποκατηγορίες (του τύπου βιοπάνκ κλπ)

 

 

 

Edited July 20, 2010 by JohnMad

[Tattoman]

Horror psycological και για μένα.Το υποστηρίζω θερμά.

[MountainRoot]

Εγώ έβαλα steampunk. Δεν ξέρω γιατί αλλά το λατρεύω το είδος. Γενικά ένα urban fantasy με τραβάει ποιο πολύ.

Μετά έρχεται για μένα Fantasy: Grey

[Δημήτρης]

Το αγαπημένο μου είδος είναι το barbaric epic γι' αυτό και ψήφισα το 3. Με εκφράζει πάντως απόλυτα η άποψη της Sonyas. Και επίσης υπάρχει ένα πολύ καλό topic με υποκατηγορίες του φανταστικού. Δείτε εδώ

Edited July 21, 2010 by Δημήτρης

[Cosmo]

Φήφισα Τρόμο...

 

Αν και δεν μπορώ να τον χωρίσω σε κατηγορίες...

 

Ο Τρόμος είναι τρόμος είτε είναι ψυχολογικός είτε είναι splatter είτε οτιδήποτε άλλο......

Edited July 22, 2010 by Cosmo

[Nihilio]

Φήφισα Τρόμο...

 

Αν και δεν μπορώ να τον χωρίσω σε κατηγορίες...

 

Ο Τρόμος είναι τρόμος είτε είναι ψυχολογικός είτε είναι splatter είτε οτιδήποτε άλλο......

Πέστα χρυσόστομε!!!

[heiron]

Ο Μμαν νομιζω εννοεί τη λεγομενη "light science fiction" δηλαδη κατι σε στυλ Ντικ ας πουμε ή παλια ΕΦ που ακομη η αγορα δεν ειχε εξελιχτει και δεν εγραφαν τοσο σε κατηγοριες οι συγγραφεις.Εξαλλου τοτε παλια η επιστημη δεν κυριαρχουσε στις ιστοριες ειτε αυτη ηταν φυσικη είτε κοινωνιολογια.Και εμενα ισως αυτη η κατηγορια μου αρεσει πιο πολυ αλλα κωλύομαι(sp?) να διαλεξω κατι συγκεκριμενο.Σιγουρα οχι Τρομο.Βασικα μου αρεσει πολυ σαν ιδεα η space opera αλλα η αληθεια ειναι οτι δεν εχω διαβασει και πολλα βιβλια,δεν ειναι ξεκαθαρα φαν της δηλαδη.Προτιμω s&S φαντασυ απο το επικο αλλα απο την αλλη μου αρεσει και το military φαντασυ που συνηθως ειναι επικο.Go figure δηλαδη,ενας αχταρμας.

[karatasiospa]

Εγώ που μου αρέσει και το hard scifi και το soft και η space opera τι να ψηφίσω;

 

 

[dagoncult]

Φήφισα Τρόμο...

 

Αν και δεν μπορώ να τον χωρίσω σε κατηγορίες...

 

Ο Τρόμος είναι τρόμος είτε είναι ψυχολογικός είτε είναι splatter είτε οτιδήποτε άλλο......

 

+1

 

Εγώ θα διάλεγα κοσμικό τρόμο (μου κάνει και το κοσμική φρίκη) αν υπήρχε στις επιλογές.

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Cosmicism

 

http://en.wikipedia....i/Weird_fiction

 

Ωστόσο, αν το παραπάνω μπαίνει στην κατηγορία ψυχολογικός τρόμος, κάντε μου κάποιος μια επιβεβαίωση για να ρίξω εκεί το κουκί...

 

ΥΓ1: Το vampire horror μού φαίνεται μεν κλασικό, αλλά μου χτυπάει κάπως στο μάτι, βάζοντας τα βαμπίρια να έχουν δική τους κατηγορία. Δε βαριέσαι όμως... οι μεγάλοι κυνόδοντες έχουν γράψει ιστορία στη λογοτεχνία τρόμου.

 

ΥΓ2: Ρε παιδιά, οι παλιές καλές ιστορίες φαντασμάτων που κατατάσσονται; Έχουν δική τους κατηγορία; Πάνε στον κοσμικο-υπερφυσικό τρόμο; Ίσως στον ψυχολογικό τρόμο; Εσείς τι λέτε;

Edited July 26, 2010 by dagoncult

[Nihilio]

Φαντάσματα πάνε στον υπερφυσικό τρόμο νομίζω.

[DinMacXanthi]

Ο κοσμικός Τρόμος κατατάσσεται στον Ψυχολογικό Τρόμο, ναι. Ρίχτο μονοκούκι (αν θες το σταυρώνεις κιόλας, σαν τις γιαγιάδες :-) )

[dagoncult]

Ψυχολογικός Τρόμος it is.

[KELAINO]

Σπαθί και Μαγεία πουρ μουά.

 

 

[Darkchilde]

Έκανα "Delete My Vote", επειδή μου αρέσουν όλα τα παραπάνω είδη. Δεν έχω πρόβλημα να διαβάσω οτιδήποτε, εκείνο που κοιτάζω είναι το περιεχόμενο, αυτό που διαβάζω. Μία καλή ιστορία, σε όποιο είδος και να ανήκει, είναι μία καλή ιστορία.

[Alucard]

Fantasy grey! Μακράν...

[Old man & SiFi]

"light science fiction" δηλαδη κατι σε στυλ Ντικ

! ! !

Εγώ προτιμώ την πολιτική ή/και, σατιρική SF (μερικά έργα καλύπτουν και τους δύο ορισμούς) και ο αγαπημένος μου είναι ο P.K.Dick. Συμπεραίνω από την διαφωνία Wordmisth - Mman ότι οφείλω να ψηφίσω soft SF!

Light - soft ο πιο σοβαρός (κατά την άποψή μου) χώρος. Αστείο μου φαίνεται…

Edited September 27, 2015 by Old man & SiFi