Στην αγκαλιά των άστρων

[Mesmer]

Όνομα Συγγραφέα: Άγγελος

Είδος: Επιστημονική Φαντασία

Βία; Όχι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 2.300

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Είχα πάνω από δέκα χρόνια να γράψω ιστορία επιστημονικής φαντασίας που να αφορά το διάστημα (που σημαίνει ότι ήμουν γύρω στα δεκαεφτά τότε), και ήταν μια ωραία επιστροφή. Αυτή είναι η πρώτη μου συμμετοχή σε διαγωνισμό του φόρουμ. Γράφτηκε μέσα σε μερικές ώρες, επειδή ήθελα (οπωσδήποτε) να γράψω κάτι πριν φύγω για τις δικές μου διακοπές.

 

 

Στην αγκαλιά των άστρων

 

Το πρόγραμμα ονομαζόταν «Στην αγκαλιά των άστρων», ή «Embraced by the stars» αν προτιμάτε τον τίτλο της αμερικάνικης εταιρείας που το ανακοίνωσε, της Interstellar Travel Agency (ΙΤA™). Κάπως μεγαλόπνοο το όνομά της, αφού σε καμία περίπτωση δεν προσέφερε διαστρικά ταξίδια, αλλά όντας η πρώτη εταιρεία που άνοιξε το δρόμο για επισκέψεις απλών ανθρώπων σε μέρη πέραν των μορίων της ατμόσφαιρας, πρέπει να το παραδεχτείτε κι εσείς, χαλάλι το όνομα.

 

Μέχρι τότε, το μόνο παραπλήσιο ήταν τα ατομικά ταξίδια πολιτών, που οργανώνονταν από την Διαστημική Υπηρεσία της Ρωσίας με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και η τιμή τους ήταν ανάμεσα στα δεκαπέντε και τα τριάντα εκατομμύρια ευρώ. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που τόλμησαν να περάσουν την εξάμηνη εκπαίδευση ώστε να αντέξουν τις συνθήκες του διαστήματος, αλλά και να καταβάλουν αυτό το «αστρικό» ποσό.

 

Για τον λόγο αυτό, η ανακοίνωση της ΙΤΑ, ότι σε ένα χρόνο θα εκτελούσε το πρώτο ψυχαγωγικό ταξίδι στο διάστημα, με ένα σκάφος που θα είναι πλήρως προσαρμοσμένο στις ανάγκες απλών ανθρώπων και με τιμή που δεν θα ξεπερνούσε τα οκτώμισι εκατομμύρια ευρώ, ανατάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα του διαστημικού τουρισμού.

 

Όπως αποδείχτηκε αργότερα, η ΙΤΑ ήταν θυγατρική εταιρεία της Bigelow Aerospace, η οποία από καιρό προωθούσε την ανάπτυξη του διαστημικού ταξιδιού μέσω άλλων εταιρειών. Αυτό που κανείς δεν ήξερε ήταν ότι τα τελευταία δεκατρία χρόνια είχε στα σκαριά ένα εξαιρετικά τελευταίας τεχνολογίας διαστημόπλοιο, το οποίο προόριζε γι’ αυτόν και μόνο το σκοπό. Οι κατασκευαστές και σχεδιαστές του ανακοίνωσαν αργότερα ότι η κατασκευή του έπρεπε να σταματά για κάποια χρονικά διαστήματα, περιμένοντας την ανάπτυξη της τεχνολογίας ώστε να μπορέσουν να ενσωματώσουν στο σκάφος τις λειτουργίες που ήθελαν, με τον τρόπο που ήθελαν. Ήταν ένα τεχνολογικό αριστούργημα.

 

Το όνομα του διαστημοπλοίου ήταν Διαστημικό Γεράκι (Space Kestrel^*) κι εκτός από τις καμπίνες πλοήγησης και διαμονής του πληρώματος, αποτελούταν από δέκα δωμάτια επισκεπτών, τρία εκ των οποίων δίκλινα, μια κοινόχρηστη σάλα εξοπλισμένη με στερεοφωνικό συγκρότημα, τηλεόραση πλάσμα και δυο υπολογιστές, οι οποίοι θα είχαν την δυνατότητα σύνδεσης στο διαδίκτυο, αν το επέτρεπε η θέση των τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων. Επίσης, διέθετε μια κοινόχρηστη κουζίνα και ένα γυμναστήριο, σε περίπτωση που κάποιοι νιώθανε δυσφορία λόγω της έλλειψης βαρύτητας και θέλανε να τονώσουν τους μύες τους.

 

Κατά την ανακοίνωση του προγράμματος η εταιρεία ανέφερε πως τον επόμενο μήνα θα γίνονταν οι αιτήσεις από τους ενδιαφερόμενους. Θα έπρεπε να είναι καταρχάς υγιέστατοι, ηλικίας είκοσι-οχτώ έως σαράντα ετών και η τιμή θα κυμαινόταν από εφτά έως οκτώμισι εκατομμύρια ευρώ, εξαρτώμενη από το βάρος και την ηλικία του επιβάτη. Από εκεί και μετά, μια έμπειρη ομάδα ειδικών θα ξεσκαρτάριζε τους συμμετέχοντες, κρατώντας τους τυχερούς δεκατρείς, που θα υποβάλλονταν σε ένα τρίμηνο πρόγραμμα εκπαίδευσης, για να σταλούν στα άστρα. Την πρώτη ώρα μετά την ανακοίνωση, πάνω από εκατό άτομα είχαν ήδη δηλώσει την συμμετοχή τους.

 

Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που βρέθηκε επί του Διαστημικού Γερακιού, το οποίο ετοιμαζόταν να ξεκινήσει για το πρώτο, επίσημο ταξίδι του. Τέσσερις γυναίκες και οχτώ άντρες, με τους οποίους πέρασα τρεις καταπληκτικούς μήνες στις ειδικά διαμορφωμένες εγκαταστάσεις εκπαίδευσης του προγράμματος, θα με συνόδευαν σ’ αυτό το μοναδικό ταξίδι. Εκτός αυτών, το πλήρωμα του διαστημοπλοίου αποτελούταν από πέντε άτομα, τα οποία είχαν ως σκοπό να μας μεταφέρουν ασφαλώς στο διάστημα και πίσω, αλλά και να μας βοηθήσουν στις τυχόν απαιτήσεις του ταξιδιού.

 

Οι θέσεις που είχαμε κατά την απογείωση βρίσκονταν στην αίθουσα πλοήγησης, πίσω απ’ αυτές του πληρώματος, δίνοντάς μας μ’ αυτόν τον τρόπο μια μοναδική θέα καθώς το Γεράκι θα διέσχιζε τα στρώματα της ατμόσφαιρας για να μας μεταφέρει στο παγερό διάστημα.

 

Το Γεράκι δεν απογειωνόταν κάθετα, σαν τους τυπικούς διαστημικούς πυραύλους, αλλά άφηνε το έδαφος όπως όλα τα συμβατικά αεροπλάνα κι όταν έφτανε σε ένα συγκεκριμένο ύψος έστρεφε το ράμφος του προς τα πάνω και εκτοξευόταν με απίστευτη ορμή προς τα άστρα. Αυτό τού το επέτρεπε το μοναδικής τεχνολογίας σύστημα προώθησης σε συνδυασμό με το μίγμα καυσίμων, που μπορούσε να εξαπολύσει τεράστια ποσά χημικής ενέργειας, μετατρέποντάς τα σε κινητική. Μακριά από την βαρύτητα της Γης, οι επιβάτες δεν θα νιώθανε τόσο έντονα τα αρνητικά G της τρομακτικής επιτάχυνσης και ταχύτητας. Πάνω από έντεκα χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, θυμήθηκα.

 

Ο δυνατός ήχος των μηχανών κάλυπτε τα πάντα και το μόνο που μπορούσα να ακούσω ήταν οι συνομιλίες των μελών του πληρώματος, μέσα στα ακουστικά που μας είχαν φορέσει μόλις κάτσαμε και δεθήκαμε στις θέσεις μας. Μας είχαν δείξει το κουμπί που έπρεπε να πατήσουμε σε περίπτωση που θα νιώθαμε κάποια αδιαθεσία κατά την πτήση. Ήταν κάτι που είχαμε κάνει πολλές φορές κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης, αλλά αυτό ήταν πλέον η πραγματικότητα.

 

Το Γεράκι βγήκε από το υπόστεγο και μπήκε στον διάδρομο απογείωσης. Οι μηχανές του άρχισαν να λειτουργούν πιο έντονα, οι ρόδες τους κύλησαν στην άσφαλτο αναπτύσσοντας την ταχύτητα που απαιτούταν για να τις αποκολλήσει από το έδαφος. Κι έτσι βρεθήκαμε στον αέρα. Μπροστά μας, από τα μεγάλα παράθυρα του πιλοτηρίου, μπορούσαμε να δούμε την Γη να χάνεται από κάτω μας καθώς το διαστημόπλοιο ανερχόταν σε μεγαλύτερα ύψη. Η πτήση του ήταν ομαλή, χωρίς αναταράξεις, όπως άρμοζε στην στιβαρή κατασκευή του. Τα πέντε μέλη του πληρώματος ήταν αραδιασμένα μπροστά από τα όργανα ελέγχου, με τον κυβερνήτη στο κέντρο. Εκατοντάδες λαμπάκια, κουμπάκια και ενδείξεις, βρίσκονταν γύρω μας, για τα οποία δεν είχα καμία ιδέα τι έκαναν, αλλά έλπιζα πως ό,τι κι αν ήταν αυτό να το έκαναν σωστά.

 

«Ετοιμαστείτε για την επιτάχυνση. Μπαίνουμε στη δεύτερη φάση του ταξιδιού μας», μας ενημέρωσε ο κυβερνήτης. Ο ουρανός είχε ήδη αρχίσει να σκοτεινιάζει λόγω του αραιώματος της ατμόσφαιρας και πολλά άστρα είχαν κάνει την εμφάνισή τους, ενώ ξέραμε ότι κάτω στην Γη, ήταν ακόμα μεσημέρι.

 

Το ρύγχος του σκάφους στράφηκε προς τα πάνω και μετά… το απίστευτο. Τίποτα δεν μπορεί να προετοιμάσει γι’ αυτό αν δεν το νιώσεις. Ο ρυθμός αύξησης της ταχύτητας ήταν ασύλληπτος. Το σώμα μου μπερδεύτηκε. Ένιωθα ότι άφηνα τα εσωτερικά μου όργανα κάπου πίσω μου, ενώ τα χέρια μου είχαν γραπωθεί από τα μπράτσα του καθίσματος. Η ζαλάδα για την οποία μας είχαν προειδοποιήσει έκανε την εμφάνισή της, θέτοντας το κεφάλι μου σε μια κατάσταση επικείμενης έκρηξης. Αλλά αυτό που απέφυγα να κάνω με όλο μου το σθένος ήταν να κλείσω τα μάτια μου.

 

Ο ουρανός γινόταν όλο και πιο σκούρος καθώς αφήναμε την ατμόσφαιρα πίσω μας, ώσπου τελικά, το μαύρο κάλυψε τα πάντα. Μαύρο, είπα; Αυτό είναι ψέμα. Είναι η πρώτη αίσθηση ενώ αφήναμε πίσω μας το γαλάζιο και σκούρο μπλε της ατμόσφαιρας και μπαίναμε στις περιοχές του διαστήματος. Αλλά όταν κοίταξα καλύτερα τη νέα εικόνα του ουρανού, είδα όλες εκείνες τις πολύχρωμες πιτσιλιές να μας περικλείουν. Μια άποψη του ουρανού που ποτέ δεν μπορείς να φανταστείς. Άστρα, γαλαξίες, νεφελώματα κατά χιλιάδες φορές περισσότερα απ’ ό,τι μπορούσα να δω απ’ την Γη και με αποδιωγμένη τη στίλβη, η διαύγειά τους φάνταζε μοναδική.

 

Το ταξίδι μας από την ατμόσφαιρα στο διάστημα διήρκησε μόνο μερικά λεπτά. Αλλά χρειάστηκαν πολλά παραπάνω για να έρθει το σώμα μου στα καλά του. Λίγη ώρα αργότερα το πλήρωμα ξεδέθηκε από τα καθίσματα και, πλέοντας στον αέρα, ήρθε να βοηθήσει κι εμάς ώστε να λυθούμε και να βγούμε από τις ειδικές στολές. Σε λίγο γλιστρούσαμε όλοι μας, μέσα σε ένα περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας και μεταφερθήκαμε στην μεγάλη σάλα που βρισκόταν πίσω από το πιλοτήριο.

 

Η σάλα ήταν διαμπερής, με μεγάλα παράθυρα και στις δυο πλευρές της, που επέτρεπαν στους ταξιδιώτες να απολαμβάνουν την θέα. Ξεχυθήκαμε όλοι στην αίθουσα και κολλήσαμε τα πρόσωπά μας στα τζάμια. Από κάτω μας βρισκόταν όλο το μεγαλείο και η ομορφιά της Γης. Σχεδόν όλοι κλάψαμε, τουλάχιστον τα μάτια όσων μπορούσα να δω, ήταν δακρυσμένα.

 

Μπορεί να είχα δει υδρογείους και διαστημικές φωτογραφίες χιλιάδες φορές, αλλά όταν ένα τόσο μοναδικό θέαμα σού αποκαλύπτεται μ’ αυτόν τον τρόπο, όλα τα μέτρα σύγκρισης που έχεις καταρρέουν. Η Γη είναι τεράστια και βρισκόταν, ολόκληρη, κάτω από τα πόδια μας. Πετούσαμε κάπου πάνω από την δυτική Αμερική. Στα αριστερά μας απλωνόταν ο αχανής Ειρηνικός ωκεανός, ενώ μπορούσαμε να δούμε και κομμάτια της ανατολικής Ασίας. Λευκά νέφη εμπόδιζαν το πεδίο μας, κατά μέρη. Στο σύνολό του, το τοπίο ξέφευγε από τα όρια του μαγικού και του φανταστικού. Η ίδια η φύση μπορεί και τα υπερνικά και τα δύο.

 

Το πρόγραμμα των διαστημικών διακοπών θα είχε διάρκεια εφτά γήινες ημέρες (η λέξη γήινος αποκτούσε άλλο νόημα εδώ πάνω) και σ’ αυτό το χρονικό διάστημα θα εκτελούσαμε μια πλήρη περιστροφή γύρω από την Γη, ώστε να βλέπαμε όλα της τα κατατόπια από ψηλά. Στην συνέχεια θα επιστρέφαμε πίσω, με την ανάμνηση των πιο ονειρικών διακοπών να πλημμυρίζει τα κεφάλια μας, για πάντα.

 

Πέρασαν πολλές ώρες μέχρι να αρχίσουμε να νιώθουμε την κούραση να μας καταβάλει και αυτό, εν μέρει, οφειλόταν στο απίστευτης κάλλους τοπίο που απλωνόταν από κάτω μας. Κανένας δεν ήθελε να πάρει τα μάτια του από το τζάμι. Κανένας δεν ήθελε να επωφεληθεί από τις υπόλοιπες ανέσεις που πρόσφερε το Γεράκι.

 

Τελικά, ένας-ένας αποτραβηχτήκαμε από τα παράθυρα και μεταβήκαμε, πετώντας, στην κουζίνα, όπου το πλήρωμα μάς έδειξε πώς να χρησιμοποιούμε τον εξοπλισμό και να ετοιμάζουμε φαγητό, όποτε θέλαμε. Αλλά εκείνη την πρώτη φορά, μας το ετοίμασαν οι ίδιοι. Αφού φάγαμε το κρεμώδες, αλλά όχι τελείως άνοστο φαγητό του διαστήματος κατευθυνθήκαμε προς τα υπνοδωμάτιά μας, όπου είχαμε αφήσει και τα ελάχιστα πράγματά μας. Μερικά ρούχα μαζί με την απαραίτητη φωτογραφική μηχανή.

 

Το δωμάτιο ήταν μικροσκοπικό και χωρούσε μόνο ένα υπερβολικά στενό κρεβάτι και ένα ντουλαπάκι για τυχόν προσωπικά αντικείμενα. Αλλά δεν χρειαζόταν και τίποτα παραπάνω. Για να ξαπλώσεις στο κρεβάτι έπρεπε να μπεις μέσα σε ένα ειδικό ελαστικό σεντόνι το οποίο σε κρατούσε κολλημένο στο στρώμα. Αλλιώς, η έλλειψη βαρύτητας θα φρόντιζε να αποκτήσεις αρκετούς μώλωπες κατά την διάρκεια του ύπνου σου.

 

Την πρώτη μέρα πρέπει να κοιμήθηκα πολλές ώρες. Δεν ήξερα πόσες ακριβώς, ούτε και μ’ ένοιαζε, αλλά ένιωθα ότι είχα σηκωθεί από έναν βαθύ λήθαργο. Ίσως να έφταιγε η αλλαγή του κλίματος.

 

Βρήκα μερικούς από τους συνταξιδιώτες μου στην κουζίνα, όπου πήγα για να τσιμπήσω κάτι. Το στομάχι μου διαμαρτυρόταν πολύ έντονα. Αφού έφαγα πήγα στη σάλα και βρήκα τους υπόλοιπους να απολαμβάνουν ξανά, και χωρίς διακοπές, το πανέμορφο θέαμα κάτω από το διαστημόπλοιο. Πλησίασα στο τζάμι και είδα πως βρισκόμασταν πάνω από τον Ατλαντικό ωκεανό και συνεχίζαμε το ταξίδι μας προς την Ευρώπη. Όσο και να κοίταζες δε μπορούσες να πάρεις τα μάτια σου. Η εικόνα σε αιχμαλώτιζε.

 

Κάποιοι από εμάς θελήσαμε να δοκιμάσουμε κι άλλα πράγματα, έτσι άρχισε να υπάρχει μια κίνηση μέσα στην σάλα. Απαλή μουσική γέμισε τον χώρο και μαζί μ’ αυτήν συνομιλίες ανθρώπων, που ήταν σχεδόν ανύπαρκτες ως τότε. Κάποιοι προσπάθησαν να στείλουν e-mails από τους υπολογιστές σε αγαπημένα τους πρόσωπα, με φωτογραφίες και εντυπώσεις από το διάστημα. Το κλίμα άρχισε να γίνεται πολύ πιο ευχάριστο.

 

Υπολογίζοντας την ώρα που είχε περάσει από την στιγμή που είχα ξυπνήσει θεώρησα ότι ήταν περίπου μεσημέρι, όταν μια γυναίκα ύψωσε την φωνή της και ρώτησε τους υπολοίπους: «Τι είναι αυτό;»

 

Όλοι έστρεψαν τα βλέμματά τους και κοίταξαν. Οι γυναίκα έδειχνε κάπου μακριά, πάνω από την Γη. Δεν ήταν εύκολο να το δεις, αλλά με λίγη προσοχή μπορούσες να το διακρίνεις. Ήταν μια σκούρα μάζα, άμορφη και τεράστια. Αν και βρισκόταν σε πολύ μεγάλη απόσταση από εμάς, φαινόταν ότι κινούταν με μεγάλη ταχύτητα.

 

«Θεέ μου», ακούστηκε η φωνή μια άλλης γυναίκας, την οποία ακολούθησαν πολλοί αναστεναγμοί και κραυγές. Το θέαμα ήταν συγκλονιστικό και ανεπανάληπτο^. και τρομακτικό. Ο υπέρογκος μετεωρίτης αναφλέγηκε μόλις συγκρούστηκε με τα μόρια του αέρα της ατμόσφαιρας. Η λάμψη του ολοένα και μεγάλωνε καθώς η τριβή του πρόσθετε περισσότερη θερμότητα. Πίσω του άφηνε μια τεράστια ουρά στάχτης, ενώ καιγόταν. Και η βαρύτητα, μέσω ενός ταξιδιού που ξεκίνησε πολλές χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια πριν, τον οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια, σε μια πορεία σύγκρουσης με την Γη.

 

Ο μετεωρίτης έπεσε κάπου στην κεντρική Ευρώπη. Η ισχύς της έκρηξης, ακόμη κι από το διάστημα, φάνηκε ότι ήταν τεράστια. Πανύψηλες γλώσσες φωτιάς έζωσαν το σημείο της σύγκρουσης και αργά ένας πύργος σκόνης άρχισε να σηκώνεται. Οι δονήσεις του ωστικού κύματος μεταδίδονταν με τρομακτική ταχύτητα, που επηρέασαν ακόμη και τα κοντινά νέφη στον ουρανό. Η σκόνη υψώθηκε και απλώθηκε περισσότερο, σχεδόν καλύπτοντας τις φλόγες της αρχικής πρόσκρουσης.

 

Μέσα στην σάλα επικρατούσε πανικός. Κλάματα, λιποθυμίες, ουρλιαχτά δημιουργούσαν ένα αμάλγαμα φρίκης. Και πώς να μην δημιουργηθεί άλλωστε, ίσως ήμασταν αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου της Γης.

 

Από την πόρτα του πιλοτηρίου έκαναν την εμφάνισή τους τα μέλη του πληρώματος. Έδειχναν απολύτως ήρεμοι, σε σχέση με όλους εμάς που βρισκόμασταν σε μια κατάσταση απόλυτου σοκ.

 

«Την προσοχή σας, παρακαλώ», μίλησε ο κυβερνήτης με δυνατή φωνή, που κάλυψε ακόμα και τα διάφορα ουρλιαχτά. Οι φωνές μειώθηκαν, αλλά όχι και η ταραχή στα πρόσωπα των ταξιδιωτών. «Γνωρίζαμε ότι θα συμβεί αυτό, εδώ και είκοσι χρόνια περίπου», συνέχισε ο κυβερνήτης, αφήνοντας σύξυλους όλους εμάς. «Το κρίσιμο σημείο της τροχιάς του μετεωρίτη ήταν όταν πέρασε πίσω από τον Δία, του οποίου η βαρύτητα τον άρπαξε και το εκσφενδόνισε προς τον πλανήτη μας. Αυτό συνέβη πριν από πέντε χρόνια. Αυτός ήταν και ο λόγος που σχεδόν κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή του. Όσα παρατηρητήρια μπορούσαν να υπολογίσουν την τροχιά του ενημερώθηκαν ώστε να κρατήσουν σιγή ιχθύος. Όλον αυτόν τον καιρό κατασκευάζαμε μια διαστημική βάση, την οποία ήδη επανδρώνουν πάνω από τριακόσιες χιλιάδες άτομα. Στην Γη υπάρχουν αντίστοιχες υπόγειες βάσεις, οι οποίες επικοινωνούν διαρκώς με αυτήν στο διάστημα. Δεν ξέραμε ποιες ακριβώς θα ήταν οι συνέπειες αυτού του πλήγματος, αλλά ξέραμε ότι θα ήταν δραματικές και έπρεπε να ήμαστε έτοιμοι για τα πάντα. Είστε οι μόνοι πολίτες που, μαζί με όλους εμάς, θα βρείτε προστασία μέσα στην αγκαλιά των άστρων. Αυτή η ευκαιρία ήταν ένα δώρο προς όλους τους απλούς πολίτες, που αδίκως δεν ενημερώθηκαν για την απειλή, αν και γνωρίζαμε ότι μόνο μια μικρή μερίδα από αυτούς θα είχε την δυνατότητα να επιδιώξει ένα τέτοιο ταξίδι. Παρόλ’ αυτά, επιλέξαμε τους καλύτερους από αυτούς. Η Γη κι εμείς μαζί, μπορούμε να τα καταφέρουμε και να επιβιώσουμε από κάθε απειλή.»

 

Ο κυβερνήτης σταμάτησε να μιλά κι έστρεψε το βλέμμα του προς το παράθυρο του Γερακιού. Το τεράστιο νέφος σκόνης συνέχιζε να απλώνεται πάνω από την Ευρώπη. Σιγά-σιγά θα κάλυπτε ολόκληρη την υδρόγειο, ρίχνοντας τους ανθρώπους στο σκοτάδι, ποιος ξέρει για πόσα χρόνια. Ποιος ξέρει πόσοι θα επιβίωναν.

 

«Πολύ φοβάμαι πως κάπου εδώ, οι διακοπές σας τελειώνουν», ανήγγειλε ο κυβερνήτης.

 

 

ΤΕΛΟΣ

Ορεστιάδα, 21 Ιουλίου 2010

Kestrel, είναι είδος γερακιού, κεγχρίς ή βραχοκιρκίνεζο.

 

Edited July 23, 2010 by Mesmer

[Zaratoth]

Πωωω. Καταπληκτικό. Η περιγραφή σου βοηθά τον αναγνώστη να ταυτιστεί με τους ανθρώπους, ένιωσα σαν να ήμουν και εγώ ένα από τα μέλη της αποστολής. Επιπλέον η ανατροπή στο τέλος και η εξήγησή της όλα τα λεφτά αν και πιστεύω πως θα ήθελε λίγη περισσότερη αναφορά στο συμβάν

 

 

με το μετεωρίτη

 

 

Σε γενικές γραμμές πάρα πολύ καλό. Δεν περίμενα να ενθουσιαστώ τόσο με sci-fi ιστορία.

[DinoHajiyorgi]

Αυτό ανήκει στο είδος της επιστημονικής φαντασίας που μου αρέσει. Η συγκεκριμένη ιστορία, και η γραφή της, μου θύμισαν τα παιδικά μου χρόνια, όταν έπεφτε στα χέρια μου κάποια παλιά pulp έκδοση με κιτρινισμένο χαρτί, έγχρωμη εικονογράφιση με κόκκους, με διαστημικούς πύραυλους και αστροναύτες με Μπακ Ρότζερς στολές, με πυκνό κείμενο από κάτω να εξιστορεί φανταστικές περιπέτειες.

 

Είναι μια πολύ καλή και αισιόδοξη αρχή Mesmer. Keep your eyes on the stars!

[Nienor]

Είναι μια αναμφίβολα όμορφη ιστορία, καλογραμμένη με ωραίο τέλος, με υπέροχες φράσεις και περιγραφές, με τα όλα της. Αλλά όσες φορές κι αν μας πεις ότι αυτό το ταξίδι είναι διακοπές, δεν είναι. Είναι ένα πανέμορφο ταξίδι, που καταλήγει σε ένα άκρως τρομαχτικό τέλος. Αλλά ταξίδι, όχι διακοπές.

 

ΜΟυ άρεσε πάρα πολύ η περιγραφή της αρχής του ταξιδιού, όλο το θέμα με την εταιρεία και την ονοματοδοσία που έχεις κάνει, κυριολεκτικά με έμπασες μέσα στο θέμα πάρα πολύ εύκολα. Βρήκα λίγο άνισο το υπόλοιπο, λίγο περισσότερο γρήγορο ίσως και το τέλος του ακόμα πιο πολύ. Χαίρομαι πολύ που μετά από δέκα χρόνια αποφάσισες να ξαναγράψεις ιστορία για το διάστημα, ακόμα περισσότερο που τη μοιράστηκες μαζί μας.

 

Καλή συνέχεια και στο διάστημα και στους διαγωνισμούς

[Παρατηρητής]

Πολύ καλή γραφή με δυνατά σημεία την περιγραφή των εικόνων και την σταδιακή κλιμάκωση της ιστορίας. Το σκηνικό είναι πειστικό, κάτι που προκαλεί η άνεση του λόγου, ειδικά η χρήση του πρώτου προσώπου ως αφηγηματική φωνή. Στην αρχή βέβαια πίστεψα ότι αφηγείσαι στο τρίτο πρόσωπο κι έτσι μου άρεσε αυτή η ξαφνική εναλλαγή όπως αντίστοιχα η εναλλαγή της ιστορίας. Από εκεί που χάνεσαι στην ομορφιά του ταξιδιού και (στην προκειμένη) του σύμπαντος, ξαφνικά ακολουθεί το αναπόφευκτο κακό. Ίσως η τροπή αυτή να ήταν κάπως απόμακρη στο θέμα του διαγωνισμού αλλά δεν πειράζει, στο sci-fi όλα πρέπει να τα περιμένουμε! Φαντάζομαι θα ακολουθήσει και συνέχεια και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Πρέπει επίσης να πω ότι από τον τίτλο περίμενα κάτι πιο ρομαντικό και ταξιδιάρικο (όχι πως δεν ήταν) κι έτσι αρκέστηκα στις λίγες εικόνες που μας έδωσες μέσα από τα μάτια του αφηγητή.

Keep travelling Deadpool!

[Drake Ramore]

Πάρα πολύ ωραία ιστορία στην οποίο για κάποιον λόγο κατάλαβα τι θα συμβεί την στιγμή που είπε η γυναίκα "τι είναι αυτό;".

Καλογραμμένη και με καλή ροή έχει ως μοναδικό πρόβλημα την αληθοφάνεια για ένα τέτοιο γεγονός.

 

20 χρόνια είναι πολύς καιρός για να γνώριζαν οτι υπήρχε πιθανότητα να συνέβαινε κάτι τέτοιο και να μην είχε συζητηθεί, αλλά ακόμη και αν ήταν απλά μια πιθανότητα, 5 χρόνια (σίγουρης γνώσης) είναι πολύς καιρός για να κρατήσει κάποιος το στόμα του κλειστό. Ακόμη και να υποθέσουμε οτι δεν μίλησε κανείς απο τα παρατηρητήρια για να σωθεί αυτός ή η οικογένεια του, υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες ερασιτέχνες αστρονόμοι και χομπίστες που με ένα τηλεσκόπιο θα το έβλεπαν να έρχεται.

 

Επίσης το γεγονός οτι 300.000 άτομα επάνδρωναν ήδη μια διαστημική βάση το κάνει ακόμη λιγότερο πιστευτό. Τόσες χιλιάδες και δεν μίλησαν με κανέναν; Ακόμη και αν δεν ήξεραν, τελευταία στιγμή τους μάζεψαν και τους έβαλαν σε διαστημόπλοια;Αν ναι, για ποιον λόγο οι επιβάτες αυτών των διακοπών να μην βρίσκονται με τους υπόλοιπους 300.000; Τι το ξεχωριστό έχουν;

[Mesmer]

Καλησπέρα σε όλους και ευχαριστώ για τα σχόλια. Ήθελα να περιμένω την λήξη του διαγωνισμού για να απαντήσω, αλλά μετά το σχόλιο του Απόστολου είχα να πω κάποια πράγματα και δεν μπορούσα να κρατηθώ

 

Ντίνο, χαίρομαι που σου θύμισα τα κόμικ των παιδικών σου χρόνων. Εμείς που έχουμε συνηθίσει στο μοντέρνο σχέδιο και δομή των τωρινών κόμικ βλέπουμε με άλλη γοητεία εκείνα τα παλιά βιβλιαράκια, που σπάνια πέφτουν στα χέρια μας.

 

Κιάρα, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορείς να εκλάβεις το ταξίδι στο διάστημα ως διακοπές Ο σκοπός του διαστημικού τουρισμού είναι αυτός... να στείλει ανθρώπους στο διάστημα, για διακοπές. Εκτός αν με τον όρο ταξίδι εννοείς το γνωστό ταξίδι προς την Ιθάκη.

 

Γιώργο, κι εγώ σκέφτηκα ότι θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπαμε τι θα γινόταν στην συνέχεια της ιστορίας, αλλά δεν την έγραψα με σκοπό να υπάρξει και δεύτερο μέρος. Μετά το σχόλιό σου, όμως, μου μπήκε στο μυαλό. Θα δούμε

 

Και τώρα στο ζουμί...

 

Απόστολε, αναφέρθηκες στην αληθοφάνεια της ιστορίας όσον αφορά το συμβάν. Θα ξεκινήσω την «απολογία» μου παραθέτοντας κάποια γεγονότα. Ίσως να έχεις ακουστά τον αστεροειδή Άποφις. Ο συγκεκριμένος αστεροειδής πέρασε κοντά από την Γη το 2005 και θα ξαναπεράσει από την γειτονιά μας το 2013 και το 2021. Από εκεί και μετά τα πράγματα ζορίζουν καθώς το 2029 οι πιθανότητες σύγκρουσης με την Γη αυξάνονται και μπορεί να είναι περισσότερο αυξημένες το 2036, όταν θα μας ξαναπλησιάσει. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι μπορούν να γίνουν υπολογισμοί τροχιών με βάθος πολλών χρόνων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι πιθανότητες σύγκρουσης είναι 1 στις 250.000, φαινομενικά ασήμαντες, αλλά όχι για τα αστρονομικά δεδομένα. (Για περισσότερες πληροφορίες: Άποφις - Βικιπαίδεια)Τώρα, το ότι στην ιστορία μου η τροχιά του μετεωρίτη υπολογίστηκε με αλάνθαστη ακρίβεια, μπορούμε να το δικαιολογήσουμε λέγοντας ότι η ιστορία εξελίσσεται στο κοντινό μέλλον όπου τα υπολογιστικά μοντέλα είναι πολύ καλύτερα, ή σαν σάι-φάι αδεία

Για τους χιλιάδες ερασιτέχνες αστρονόμους που αναφέρεις, πρέπει να πούμε ότι όλοι αυτοί αρκούνται στο να παρατηρούν συγκεκριμένα σημεία του ουρανού, πλανήτες, δορυφόρους κτλ. Ο ουρανός είναι τεράστιος και με τα αδύναμα ερασιτεχνικά τηλεσκόπια το να μπορέσουν να δουν μια σκούρα μάζα που πλησιάζει, χωρίς να ξέρουν πού ακριβώς να κοιτάξουν, είναι πρακτικά αδύνατο. Νομίζω ότι γνωρίζεις πολύ καλά πως δεν πρέπει να αφήνουμε ταινίες τύπου Deep Impact να μας επηρεάζουν Επιπλέον, οι κυνηγοί σουπερνόβα και αυτοί που ανιχνεύουν το διάστημα για Αντικείμενα Εγγύς της Γης (Near Earth Objects) χρησιμοποιούν οπτικά τηλεσκόπια, ραδιοτηλεσκόπια, διαστημικά τηλεσκόπια τεραστίας ισχύος, παίρνοντας διαδοχικές φωτογραφίες από χιλιάδες σημεία του ουρανού και στην συνέχεια συγκρίνουν τις φωτογραφίες για να εντοπίσουν τυχόν διαφορές. Τέτοιου είδους συγκρίσεις δεν μπορούν να γίνουν από ερασιτέχνες αστρονόμους.

 

Τώρα, για τα λιγότερο αληθοφανή στοιχεία της ιστορίας. Συμφωνώ ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να κρατηθεί κρυφό ένα τέτοιο γεγονός από 300.000 άτομα, αν και μου έρχονται ένας-δυο ακραίοι τρόποι στο μυαλό. Για τα δεκατρία άτομα της ιστορίας που επιλέχτηκαν/σώθηκαν, γνωρίζω ότι η εξήγηση είναι λίγο τραβηγμένη. Δεν είχαν τίποτα το ιδιαίτερο, απλά ήταν οι καλύτεροι ανάμεσα σε όσους δήλωσαν συμμετοχή. Αλλά το ότι προσφέρθηκε ένα είδος διακοπών ως πρόφαση για να τους σώσουν, ναι είναι λιγάκι παρατραβηγμένο, αλλά εντάξει, ως άνθρωποι είμαστε, κάποιες φορές, μεγαλόψυχοι

 

Και πάλι ευχαριστώ σε όλους. Συγγνώμη αν σας κούρασα με την φλυαρία μου.

Edited July 28, 2010 by Mesmer

[Nienor]

Κιάρα, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορείς να εκλάβεις το ταξίδι στο διάστημα ως διακοπές Ο σκοπός του διαστημικού τουρισμού είναι αυτός... να στείλει ανθρώπους στο διάστημα, για διακοπές. Εκτός αν με τον όρο ταξίδι εννοείς το γνωστό ταξίδι προς την Ιθάκη.

Χε, ναι το ταξίδι προς την Ιθάκη θα ήτανε ίσως πιο κοντά θεματικά, τουλάχιστον έτσι όπως είναι στο δικό μου μυαλό τα πράγματα.

Είναι μάλλον περισσότερο θέμα ορισμού. Εγώ τον όρο "διακοπές" και "τουρισμός" τον έχω στον μυαλό μου πολύ πιο απλά τοποθετημένο (ίσως επειδή ακόμα δε μπορώ να πάω διακοπές στο φεγγάρι, παίζει κι αυτό ) κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διαβάζω την επανάληψη της λέξης μέσα στο διήγημα και να αισθάνομαι πως είναι βαλμένη εκεί απλά για να με πείσει πως όντως μιλάμε για "διακοπές" (που ήταν και το θέμα του διαγωνισμού) και όχι για ένα "ταξίδι σε τροχιά γύρω απο τη γη" όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ.

 

Πάντως, ενώ το είπα μόνο εδώ (νομίζω) το ότι δεν έχει και πολύ μεγάλη σχέση με το θέμα του διαγωνισμού, τελικά διαβάζοντας και τις υπόλοιπες πλέον θεωρώ πως έχει μεγαλύτερη σχέση με τις διακοπές από τα περισσότερα από τα άλλα

[Drake Ramore]

Κοίταξε, δεν γνωρίζω για το Απόφις ούτε πολλά πράγματα για τηλεσκόπια.

Διάβασα μια ιστορία σε ένα είδος για το οποίο δεν γνωρίζω και πολλά πράγματα (και τα όσα γνωρίζω είναι επιφανειακά) και μου δημιουργήθηκαν οι απορίες που έγραψα παραπάνω. Ίσως αν γνώριζα περισσότερα πράγματα για το πως δουλέυουν τα τηλεσκόπια να μην είχα κάποιες απο αυτές τις απορίες.

 

Αλλά η ουσία των επόμενων ερωτήσεων παραμένει.

Αν υπήρχε τρόπος να κρατηθεί κάτι τέτοιο κρυφό (έστω και με ακραίο τρόπο) δεν θα ήταν καλύτερο να ενσωματωθεί στην ιστορία; 300.000 άτομα να κρατάνε ένα μυστικό; Αυτό θα ήταν πραγματικά ένα αξιομνημόνευτο σημείο της ιστορίας!

Για τους ανθρώπους που επιλέχθηκαν για έναν τέτοιο ταξίδι την ίδια στιγμή που 300.000 υπόλοιποι είχαν γνώση της κατάστασης είναι όντως κάπως τραβηγμένο, όπως και το γεγονός οτι πλήρωσαν ένα υπέρογκο ποσό για να κάνουν αυτό το ταξίδι. Οι υπόλοιποι 300.000 πλήρωσαν κάτι; Ή ήταν απλά VIP;

ίσως θα έπρεπε να ενσωματώσεις ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σε αυτήν την ομάδα ατόμων και στο γεγονός οτι δεν πήγαν με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Θα ήταν καλύτερο ίσως, να αφήσεις απέξω το μέρος με το υπέρογκο ποσό πληρωμής. Ετσι όπως έχει η κατάσταση τώρα (με όσα διαβάζω στο κείμενο και όχι όσα μπορώ να μαντέψω) οι επιλεγμένοι επιβάτες απλά πιάστηκαν κορόιδα! Πλήρωσαν πολλά λεφτά, πέρασαν απο πολλές εξετάσεις, έφαγαν μήνες εκπαίδευσης...για κάτι που οι υπόλοιποι 300.000 είχαν το προνόμιο να κάνουν δωρεάν.

Edited July 28, 2010 by Drake Ramore

[Mesmer]

Χμμ, τελικά νομίζω ότι θα ήταν καλύτερο να γραφτεί κι ένα δεύτερο μέρος για να ξεκαθαριστεί ποιοι είναι αυτοί οι 300.000 Αν και θα προκύπτουν συνεχώς νέες απορίες, όσες εξηγήσεις κι αν δοθούν. Είναι αναπόφευκτο.

 

Η ιστορία έχει ως κεντρικό θέμα το ταξίδι των δεκατριών, γι' αυτό και οι 300.000 ήταν μόνο μια απλή αναφορά. Ποιο ήταν; Τεχνικοί, επιστήμονες, άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων, αρχηγοί κρατών, ποιος ξέρει; Δεν ξέρουμε πώς επιλέχτηκαν, δεν ξέρουμε τι είδους εκπαίδευση πέρασαν. Υπάρχουν, επίσης, κι αυτοί που επανδρώνουν τις βάσεις της Γης, για τους οποίους δεν ξέρουμε τίποτα και πιθανόν είναι περισσότεροι απ' αυτούς στην διαστημική βάση. Η καταβολή χρημάτων χρησιμοποιήθηκε ως «ξεκάρφωμα» του πραγματικού σκοπού του ταξιδιού. Επειδή, φαντάζομαι, μετά από ένα τέτοιο γεγονός η αξία των χρημάτων θα περνούσε σε δεύτερη μοίρα. Η ιδέα της επιλογής των συγκεκριμένων προσώπων καθώς και του ίδιου του ταξιδιού εξακολουθούν να είναι τραβηγμένες και δεν μπορώ να τα δικαιολογήσω επαρκώς εδώ

[deadend]

Να λοιπόν το παλιό κάλο στυλ! Το κείμενο έχει αυτόν τον αδάμαστο ιδεαλισμό της ανθρωπότητας που αναζητά το άγνωστο και την πίστη ότι θα το κατακτήσει.

 

Στην δεύτερη ανάγνωση το εκτίμησα περισσότερο. Στην αρχή μου έκανε εντύπωση η σύνθεση του πληρώματος αλλά εξηγείται ωραία στο τέλος. Ωραίο και το όνομα του σκάφους.

 

Καλή η ανατροπή του τέλους!

 

Καλές διακοπές σε όλους και προσοχή στα τουριστικά πακέτα, τάζουν ότι θέλουν…

 

 

[Solonor]

Καλογραμμένη κι αυτή η ιστορία. Φοβήθηκα πως δεν θα γίνει τίποτα, έτσι έφαγα πιο δυνατά τη σφαλιάρα του τέλους.

 

 

[Cassandra Gotha]

Η ιστορία σου με έχει πιάσει από τα δυο χέρια και με τραβάει πότε από τη μια πλευρά, πότε από την άλλη.

 

Η αρχή δεν με τράβηξε να συνεχίσω. Βρήκα τις πληροφορίες για το "τεχνολογικό αριστούργημα" περιττές.

Μετά όμως, σιγά-σιγά, άρχισα να βρίσκω ενδιαφέρον. Μου άρεσε το ταξίδι τους, ήθελα να βουλιάξω στην αφήγηση. Όμως και πάλι, δεν κατάφερε να με παρασύρει. Ήταν λίγο απόμακρη η ματιά του αφηγητή, σαν να μην ήταν εκεί ο ίδιος, αλλά κάποιος του τα είχε εξιστορήσει όλα αυτά.

Κι εκεί που χαιρόμουν "Πω πω, τι ωραία, διακοπές στο διάστημα", να σου το

τέλος του κόσμου της γης.

 

Ήταν κομματάκι απότομο. :tongue: Είπαμε, να έχει πλοκή, αλλά όχι τραβηγμένη από τα μαλλιά. Δεν το έδεσες καλά το γλυκό, μας το έριξες μπαμ-μπαμ, άντε να τελειώνουμε.

 

Και μ' έπιασε και θυμός που

μόνο όσοι είχαν μόνο οχτώμιση εκατομμύρια ευρώ θα γλίτωναν.

 

 

 

Και φυσικά πρόσεξα ότι έχεις προσέξει πολύ τα κόμματα.

[Adicto]

Πολύ καλή ιστορία που ξεχωρίζει για την ωραία γραφή και την ομαλή κλιμάκωσή της. Όπως προειπώθηκε, έχει την αύρα των παλιών, πάλπ, ιστοριών και αυτό μου άρεσε! Και το τέλος-παρόλο που και εγώ το ψυλλιάστηκα- μου άρεσε!

 

Συνεχίστε μεσιέ

[dagoncult]

Διάβασα την αγκαλιά των άστρων αρκετά γρήγορα και αυτό το βάζω οπωσδήποτε στα θετικά. Μου άρεσε που ήταν αρκετά απλό και δεν έμπλεκε με πολλές εξειδικευμένες πληροφορίες σχετικά με το διαστημόπλοιο κλπ. Εκεί που κόλλησα ήταν σε τρία σημεία: 1) Θα ήθελα περισσότερες από τις σκέψεις του ήρωα. 2)

Μου φαίνεται δύσκολο να μην έχει εντοπιστεί ο μετεωρίτης, τουλάχιστον, ξέρω 'γώ, το μίνιμουμ κάποιες μέρες πριν την σύγκρουση; Δεν έχω ιδέα, αλλά σκέφτομαι ότι πιθανώς θα μπορούσε να φαίνεται ακόμα και με γυμνό μάτι.

Να σου πω την αλήθεια, ακόμα κι αν το σενάριό σου είναι όντως πιθανό, και πάλι το μπαμ ήταν πάρα πολύ ξαφνικό για μένα. 3) Σ' εκείνην την μεγαλύτερη επεξηγηματική παράγραφο προς το τέλος, ένιωσα ότι έπαιρνα όλες τις εξηγήσεις μονομιάς, κάπως σε στυλ 'ας ξεμπερδεύουμε με αυτό'.

Και υπήρχε κι αυτή η ατάκα του κυβερνήτη: ''Παρόλ’ αυτά, επιλέξαμε τους καλύτερους από αυτούς.'' Δλδ; Πώς επέλεξαν τους καλύτερους από αυτούς; Ποιοί είναι αυτοί οι καλύτεροι κατά τη γνώμη των ΙΤΑ και Bigelow Aerospace; Μετά ήρθαν κι άλλες απορίες, σχετικές με ένα σωρό ζητήματα, όπως πχ τι γίνεται με τις κυβερνήσεις των χωρών της Γης, με τους στρατιωτικούς, πως όλοι αυτοί συνδέονται ή όχι με τις δυο εταιρίες κ.α. Πολλές απορίες και ο κυβερνήτης δεν κατάφερε να δώσει μερικές καλές απαντήσεις.

 

 

Το κλείσιμο ήταν ένα σημείο που με σκάλωσε επίσης. Είχες λέξεις για να μας πεις κάτι παραπάνω, να μας κρατήσεις λίγο ακόμα στο θέμα. Αυτά που έχει πει ο κυβερνήτης με έκαναν να περιμένω να δω τι θα γίνει αμέσως μετά, αλλά έμεινα στη μέση τη χαρά.

 

edit: τα σπόιλερς

Edited August 4, 2010 by dagoncult

[manstredin]

Όμορφη ιστορία, αρκετά ενδιαφέρουσα και θλιβερή. Μου άρεσε ιδιαίτερα η διαστρεβλωμένη οπτική των διακοπών. Το γύρισμά σου από την περιγραφή ενός ονειρικού ταξιδιού στο διάστημα σε μια τραγική βεβαιότητα για παγκόσμια καταστροφή με ικανοποίησε. Επίσης, όπως σε όλες τις ιστορίες τέτοιου είδους, απολαμβάνω το αίσθημα αδικίας και η δική σου το υπογραμμίζει ξεκάθαρα.

Από άποψη γραφής, δεν έχω να σχολιάσω κάτι πέρα από το ότι ήταν πολύ ξεκούραστη και έρεε ανεμπόδιστα, χωρίς λάθη.

[AftPeakTank]

Πέτυχες διάνα έτσι;

 

Μου θύμησες πράγματα που έχω εγώ στο μυαλό μου. Αν και απογοητεύτηκα γιατί νόμιζα πως θα υπήρχε περισσότερη πληροφορία για το πως θα ζούσαν μέσα στο σκάφος. Η ιστορία μου άρεσε αν και έχει μια έλλειψη αληθοφάνειας... Θεωρώ εύστοχη την παρατήρηση ότι ακόμα και ερασιτέχνες θα είχαν εντοπίσει την σύγκρουση, καθότι μιλάμε για ένα μεγάλο μετεωρίτη...

 

Τέλος, θα σου έγραφα μερικές παρατηρήσεις επιστημονικής φύσης αλλά αποφάσισα να μην το κάνω γιατί μπορεί να φαινόμουν λίγο αυστηρός. Απλώς θα σου πώ πως εκεί με τα G θέλει ένα μικρό ρετουσάρισμα και ότι η ταχύτητα διαφυγής είναι "λίγο " πάνω από 11 χιλ/ώρα αλλά για την επιφάνεια της γης και όχι για ένα σκάφος που βρίσκεται ήση σε απόσταση. Τέλος, είμαστε στο μέλλον, εδώ και τώρα σχεδιάζουν σκάφη με τεχνητή βαρύτητα (περιστρεφόμενα μέρη τους την εξασφαλίζουν) και υτό το προηγμένο σκάφος που είναι τόσο προηγμένο ώστε να μπορεί να πάει μόνο του σε τροχιά, δεν διαθέτει; Δύσκολο...

 

Σε καμία περίπτωση όμως δεν μου χάλασαν την εντύπωση για το κείμενο. Πολύ καλή προσπάθεια και όπως είπα στην αρχή έπεσες διάνα με μένα στις προτιμήσεις μου...