Κάτι για την βεράντα

[deadend]

Όνομα Συγγραφέα: Τέτη Θεοδώρου

 

Είδος: επιστημονική φαντασία

 

Βία:Όχι

 

Σεξ:Όχι

 

Αριθμός Λέξεων: 1.364

 

Αυτοτελής: Ναι

 

Σχόλια: βιβλιογραφία http://www.e-e-e.gr/...pathyigekgr.htm

 

Κάτι για την βεράντα.doc

 

 

 

Κάτι για την βεράντα

 

 

 

Το σουκ της αστρικής μάζας G1RB1G5 είναι διάσημο για την παραξενιά του. Σ’ αυτό το μέρος βρίσκει κανείς από σκουπίδια μέχρι πλάσματα πέρα από κάθε φαντασία. Υπάρχει εκεί ένας μικρός πλανήτης, στα όρια του σχηματισμού, που έχει συγκεντρώσει τους εμπόρους γενετικού υλικού. Έχουν μια βάση με μεγάλο λιμάνι σε περιστροφή γύρω από τον πλανήτη. Δίπλα στην πλατφόρμα πρόσδεσης υπάρχει μια ράβδος υλοποίησης. Εκεί έχουν εγκαταστήσει μια συστοιχία από διόδους όπου κάθε πωλητής τοποθετεί το βύσμα του και υλοποιεί την δική του τέντα. Τα μικρά αυτά μαγαζάκια τρεμοπαίζουν σαν μια φωσφορίζουσα άλγη δημιουργώντας ένα απίστευτο θέαμα. Άλλα λάμπουν, άλλα είναι διαφανή και δυσκολεύεσαι να μπεις μέσα, άλλα είναι από βαρύ πεδίο και μοιάζουν σαν να σπρώχνουν τα διπλανά.

 

Στην αρχή το παζάρι αυτό έμοιαζε με ανέκδοτο. Ο Πιοτρ κι εγώ το επισκεφτήκαμε όταν παντρευτήκαμε και μού έχει αφήσει μια γλύκα φιλιού στο στόμα. Θυμάμαι το όμορφο κουτί από μηδόνιο που είχα αγοράσει μόνο και μόνο για να φυλάω τα γράμματα του Πιότρ. Ήταν ένα εκπληκτικό αντικείμενο που εμφανιζόταν μόνο όταν το σκεφτόσουν. Ο Πιότρ με κορόιδεψε ότι με αυτό το μαραφέτι θα καταλάβαινε πότε θα πάψω να τον αγαπώ, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Φτάνει να καλέσω μια όμορφη ανάμνηση και το κουτί είναι μπροστά μου ανοίγοντας το καπάκι του με την ανάμνηση που έχω μέσα στο μυαλό μου.

 

Φόρεσα μια απλή εσάρπα πάνω στις πλάτες μου και αποφάσισα να πεταχτώ μέχρι εκεί σήμερα. Δεν ήξερα τι ακριβώς έψαχνα -ή μάλλον ήξερα ότι ήθελα να ψωνίσω χωρίς πρόγραμμα. Μπα. Κι αυτό που λέω δεν είναι αλήθεια. Ήθελα να πάρω ιδέες. Είμαι γενετική καλλιτέχνης και μου αρέσει να συνδυάζω τα αταίριαστα αρκεί να έχουν εννοιολογική συνάφεια. Είχα στο μυαλό μου ένα project με θέμα την κατάρρευση στα κλειστά συστήματα επιβίωσης. Η ιδέα μου είναι πως τα συστήματα αυτά δημιουργούν υπόγειες συγκρούσεις συμφερόντων που μοιραία θα οδηγήσουν στην υπερεκμετάλλευση και τον εκφυλισμό. Καθώς ταξίδευα παρατηρούσα τις ανομολόγητες συγκρούσεις που συνέβαιναν γύρω μου και σκεφτόμουν ότι δεν είμαστε όσο ανεκτικοί θα έπρεπε ακόμα και ανάμεσα στις οντότητες του ίδιου είδους. Για παράδειγμα, αυτή η νοήμονα φωτοδέσμη θα μπορούσε να θερμάνει τον χώρο και να τον επεκτείνει για να προχωρήσει, αλλά τραβιόταν προσεκτικά πίσω από έναν πίδακα πάγου με ουρά και χάζευε τις αντανακλάσεις της καθυστερώντας την κίνηση. Σημείωσα μια σπειροειδή εφαπτομένη και άφησα το μποτιλιάρισμα πίσω μου. Ας πάει στο καλό και ανεκτικότητα, ήθελα να απολαύσω την βόλτα μου.

 

Έφτασα την ώρα που η αγορά ήταν στο ζενίθ της έντασης. Όλα τα καταστήματα ήταν ανοιχτά και όλοι οι πωλητές σε αναβρασμό. Μια ομάδα από τουρίστες έδειχνε πως το μέρος είχε μπει στους προορισμούς διακοπών. Το στριμωξίδι απίστευτό και το βουητό ζωντανό σαν τραγούδι. Ένα καρότσι κουβαλούσε κάτι μεγάλο που έκλεινε το σοκάκι και ο μεταφορέας προσπαθούσε να το φορτώσει σε ένα fax για μια άλλη διάσταση μεγέθους κονσέρβας για χαβιάρι. Χώθηκα στην πρώτη τέντα και χάζευα το θέαμα.

 

«Σήμερα ήρθαν εμπορεύματα περάστε να ρίξετε μια ματιά», είπε μια φωνή πίσω μου.

 

Η ιδιοκτήτρια της τέντας δεν έχανε τον καιρό της. Μου έδειξε μια σειρά από χρωματιστά κομμάτια πυριτίου και χαλκού τοποθετημένα πάνω σε ένα τεχνητό υλικό.

 

«Είναι βιοκρυσταλλικός ελκυστής», μου είπε. «Ό,τι πιο μοντέρνο στην διακοσμητική χαοτικών χώρων. Ανταλλάσει διατάξεις με τα στοιχεία που μαζεύει και δημιουργεί σταθερή πλατφόρμα. Η συνάφεια που κατασκευάζει είναι τις περισσότερες φορές χαλαρή αλλά υπάρχουν και υλικά που έχουν περισσότερη σταθερότητα». Κοίταξα τον βιοκρύσταλλο με προσποιητή αδιαφορία ενώ μέσα μου οι ιδέες συνωστίζονταν. Χάιδεψα μηχανικά την ουρά μου και κοίταξα τις προθήκες.

 

«Συγνώμη που δεν σας ρώτησα αν ψάχνετε κάτι συγκεκριμένο», είπε η ιδιοκτήτρια. «Μόλις τακτοποίησα τις προθήκες και είμαι ενθουσιασμένη. Ρίξτε μια ματιά με την ησυχία σας».

 

Εκείνη την στιγμή μπήκε μες το κατάστημα ένα ζευγάρι κούρμπενς με χαρακτηριστικά κίτρινα λοφία. Η ιδιοκτήτρια τούς πλησίασε με άνεση, έτοιμη να τους εξυπηρετήσει. Το ζευγάρι ήθελε ένα πράσινο αποπυκνωτή γεωπαθογόνων ακτινοβολιών για την βεράντα του εξοχικού τους. Είχαν ύφος και τουπέ σαράντα καρδιναλίων και ήθελαν να πάρουν τον καλύτερο και τον ακριβότερο. Έβγαλαν και μια τρισδιάστατη εικόνα του σπιτιού τους και την έδειξαν στην γυναίκα ώστε να είναι σίγουροι ότι θα αγόραζαν κάτι αντάξιο τους, αυτά τα φαντασμένα πλάσματα με την γρηγορότερη κίνηση στο σύμπαν.

 

«Σας ευχαριστώ για τις χαμηλές ταχύτητες των κινήσεων σας», είπε η ιδιοκτήτρια ψυχολογώντας την έπαρση των πελατών της. «Δεν καταλαβαίνω γιατί επιθυμείτε να τοποθετήσετε το μηχάνημα στον εξωτερικό χώρο και όχι μέσα στο σπίτι. Θα μπορούσατε να μου πείτε;»

 

Έστησα αυτί για να ακούσω, γιατί με ενδιέφεραν οι γεωπαθογόνες ακτινοβολίες που διέρχονται με κατεύθυνση από το κέντρο του πλανήτη προς την επιφάνειά του και σε κάποια στιγμή διασταυρώνονται με κάποιο κινούμενο σώμα. Οι ακτινοβολίες αυτές επηρεάζουν σοβαρά - για πολύ μικρό χρόνο, αλλά δυστυχώς αρκετό ώστε να αποβεί μοιραία αυτή η επιρροή στα εγκεφαλικά κύματα των νοημόνων όντων. Προκαλούν ισχυρή απόσπαση προσοχής και σύγχυση, με πιθανά δυσάρεστα αποτελέσματα... Φυσικά η φυλή των κούρμπενς υποφέρει από την γεωπάθεια.

 

Το ύφος του ζευγαριού έγινε επιφυλακτικό και ενοχλημένο και η ιδιοκτήτρια παρέκαμψε την ένταση της στιγμής λέγοντας:«Τι μέγεθος μηχανήματος σκέπτεστε να τοποθετήσετε στο σπίτι;»

 

«Κάτι που να μην είναι ορατό», είπε το υψηλόσυχνο μέλος του ζεύγους. Το άλλο συντονίστηκε θετικά τρεις τόνους χαμηλότερα.

 

«Έχουμε θέμα μεγέθους…» είπε η πωλήτρια σκεπτικά. «Για να κοιτάξω».

 

Κατέβασε ένα κουτί μακρόστενο και παρουσίασε ένα κομμάτι που έμοιαζε με θήκη για μικρές γλάστρες χλωρίδας. «Εδώ έχουμε μια μεσαίου μεγέθους μηχανή. Κινητήρια δύναμή της είναι ο οπλισμένος μαγνήτης που ενεργοποιεί τα δύο πηνία και τον μικροκρύσταλλο, που δημιουργεί ταλαντώσεις, λειτουργώντας σαν διαθλαστής των γεωπαθογόνων ακτινοβολιών, λειτουργώντας ταυτόχρονα και σαν χρονιστής για τα δύο πηνία. Ο μαγνήτης εφελκύει τα φωτόνια που προκαλούν το γεωπαθογόνο κόμβο, αναγκάζοντάς τα να διέλθουν μέσα στη μηχανή, αυξάνοντας την ταχύτητά τους και παρασύροντάς τα μέσα στα δύο αντίρροπα πηνία που δημιουργούν δύο διαφορετικές και αντίστροφες κατευθύνσεις περιστροφής με αποτέλεσμα πόλωση άλλων φωτονίων δεξιόστροφα και άλλων αριστερόστροφα, προκαλώντας την αποσταθεροποίησή τους από το μητρικό άξονα περιστροφής τους στο γεωπαθογόνο κόμβο. Τα δύο αντίρροπα ρεύματα φωτονίων κινούνται ελκόμενα προς το εσωτερικό του μαγνήτη όπου αποσυντονίζονται πλήρως από την αρχική δύναμη που τα κινούσε, εκτοξευόμενα προς την κατεύθυνση του πλανήτη, σε κυκλικές τροχιές».

 

Είχα εντυπωσιαστεί από την παρουσίαση της μηχανής και πλησίασα κι εγώ για να την δω καλύτερα. Κρατούσα ακόμα στο χέρι μου τον βιοκρύσταλλο που περιεργαζόμουν όταν με είχε αφήσει μόνη η ιδιοκτήτρια. Το αντικείμενο στο χέρι μου άρχισε να πάλλεται και να βγάζει ένα κίτρινο φως. Το ζευγάρι κούρμπενς πισωπάτησε τρομαγμένο και η δυσφορία που απλώθηκε πάνω τους έδειχνε πως άκουγαν συχνότητες χαμηλότερες από 6-8 Ηz.

 

«Προσοχή, μην απομακρυνθείτε απότομα», είπε η ιδιοκτήτρια και άνοιξε τον διακόπτη της μηχανής. «Οι βιοκρύσταλλοι έχουν δραστηριότητα μάγματος και τεράστιο μήκος κύματος πάνω από ενενήντα χιλιάδες μέτρα, λειτουργούν μάλιστα και ενισχυτικά των γεωπαθογών ακτινοβολιών». Αμέσως οι κούρμπενς έδειξαν να ηρεμούν και τα λοφία τους χαλάρωσαν στην πρώτη τους θέση. Έδειχναν αποσυντονισμένοι και κουρασμένοι.

 

«Γρήγορη ανταπόκριση», είπε το χαμηλόσυχνο μέρος του ζεύγους. «Μπορούμε να το δοκιμάσουμε και στον εξωτερικό χώρο;» ρώτησε με ενδιαφέρον και φανερή ανησυχία στις κινήσεις του.

 

«Συγνώμη για το συμβάν», είπα φανερά σοκαρισμένη. «Δεν ήξερα …».

 

«Μην στεναχωριέστε κυρία μου», είπε το ζεύγος κούρμπενς. «Γίνατε η αφορμή μιας θαυμάσιας επίδειξης».

 

«Ναι, πράγματι, τα ανθρακούχα πετρώματα δρουν ενισχυτικά», συμπλήρωσε η ιδιοκτήτρια και μου πήρε προσεκτικά από τα χέρια τον βιοκρύσταλλο για να τον ακουμπήσει πάνω στην βάση των ανόργανων κρυσταλλικών αλάτων από όπου τον είχα πάρει. Μετά έκλεισε το μηχάνημα και γύρισε προς το μέρος του ζεύγους, «Δεν θα συνιστούσα την επανάληψη της επίδειξης», είπε. «Οι βιοκρύσταλλοι αυτής της τάξης μπορούν να προκαλέσουν κυτταρική απόπτωση, δηλαδή αποσυντονισμό του κυττάρου να διορθώσει τις ίδιες του τις βλάβες, όταν φύγουν από την βάση τους χωρίς προετοιμασία».

 

«Θα πάρουμε τον βιοκρύσταλλο και τον αποπυκνωτή γεωπαθογόνων ακτινοβολιών», είπε απότομα το υψηλόσυχνο κούρμπενς, «και μάλιστα άμεσα. Δεν πειράζει για το χρώμα».

 

Η ιδιοκτήτρια, χωρίς να χάσει στιγμή, ετοίμασε τον λογαριασμό και την συσκευασία. Όταν τους αποχαιρέτησε γύρισε χαμογελαστή προς το μέρος μου. «Λοιπόν, βρήκατε κάτι που να σας ενδιαφέρει;»

 

Την κοίταξα σταθερά στα μάτια και την ρώτησα: «Μα τι τους έκανε να αποφασίσουν τόσο γρήγορα την αγορά; Έμοιαζαν με αγοραστές που ψάχνουν περισσότερο».

 

«Ποιος ξέρει», είπε η ιδιοκτήτρια ανασηκώνοντας τους ώμους της, «ίσως στο διπλανό σπίτι να μένει η πεθερά τους και δεν τους αφήνει να χαρούν τις διακοπές τους», και σκάσαμε και οι δυο μας στα γέλια.

[Drake Ramore]

Μια καλογραμμένη και περιποιημένη ιστορία.

Δυστυχώς όμως χάνεται κάτω απο το βάρος της ανάλυσης του τεχνολογικού υπόβαθρου και της κοσμοπλασίας.

Το backround υπερσκιάζει τους χαρακτήρες και την πλοκή. Βασικά το backround φαίνεται σαν να είναι η ιστορία και οι χαρακτήρες της να είναι τα βοηθήματα.

Η ιστορία απο μόνη της (χωρίς την τεχνολογική ανάλυση) χωράει σε φλασάκι 300-400 λέξεων. Η ιστορία με την εκμετάλλευση της κοσμοπλασίας και της τεχνικής ανάλυσης σηκώνει τουλάχιστον 5000 λέξεις. Η δική μου γνώμη είναι να το απλώσεις γιατί αυτήν την στιγμή μας δίνεις εικόνες μόνο κάποιων θαυμαστών πραγμάτων, που για να τα αντιληφθούμε αφήνουμε κατα μέρος την ιστορία και επικεντρωνόμαστε στα βοηθήματα της.

[DinoHajiyorgi]

Πρώτη ανάγνωση:

 

Δεύτερη ανάγνωση:

 

Η πρώτη μου αντίδραση σε ανάγνωσμα έργου της αγαπητής Deadend έχει όλο και λιγότερη σημασία, γιατί μαθημένος στο κέτσαπ στο χοτ-ντογκ, σαν άλλος κάφρος αμερικάνος τουρίστας, χάνω τη γεύση των μπαχαρικών που νοστιμίζουν ένα τέλειο χωριάτικο λουκάνικο. Συγνώμη κυρία μου για το "χοντρό" μου παράδειγμα. Η προσεγμένη γραφή είναι φινετσάτη, και μετά από μερικά δείγματα που έχουν προηγηθεί από την συγγραφέα, που θα πάει, θα πιάσω την συνταγή. Θα ξέρω δηλαδή σύντομα τι να περιμένω ή να μην περιμένω από ένα διήγημα της. Όχι, δεν έχει να κάνει με την πλοκή η ιστορία, αλλά με το σκηνικό, που τόσο συχνά, κάτω από άλλες πένες, περνάει σχεδόν απαρατήρητο. Το "Κάτι για την Βεράντα" έχει πλούσια εξωγήινη ατμόσφαιρα - που με ξάφνιασε, ενώ ταυτόχρονα θαύμασα το αποτέλεσμα. Είναι μια καρτ-ποστάλ, συμπληρωμένη από πίσω με τις ακριβής πληροφορίες που θα έγραφε ένα άτομο που ζει, που βιώνει εκείνον τον κόσμο, και τίποτα περιττό παραπάνω, για να καταλάβουν και καλά αναγνώστες που ανήκουν στη σκόνη του χρόνου.

 

Εδώ αναρωτήθηκα:

 

...ο μεταφορέας προσπαθούσε να το φορτώσει σε ένα fax για μια άλλη διάσταση μεγέθους κονσέρβας για χαβιάρι.

 

Είναι η άλλη διάσταση που είναι σε μέγεθος κονσέρβας για χαβιάρη, ή το fax;

[Zaratoth]

Καλό κειμενάκι, είχε χιούμορ

 

 

«Ποιος ξέρει», είπε η ιδιοκτήτρια ανασηκώνοντας τους ώμους της, «ίσως στο διπλανό σπίτι να μένει η πεθερά τους και δεν τους αφήνει να χαρούν τις διακοπές τους», και σκάσαμε και οι δυο μας στα γέλια.

 

 

Αλλά οι αναλύσεις των τεχνολογιών με κούρασαν και μερικές τις προσπέρασα. Σε γενικές γραμμές δεν μου έκανε μεγάλη εντύπωση, μου φάνηκε κάπως βεβιασμένο.

[Nienor]

Εκπληκτική γλώσσα και ακόμα καλύτερος τίτλος. Δηλαδή, παλατζάρω ανάμεσα στο αν εννοείς πως ήθελαν να αγοράσουν κάτι για τη βεράντα ή αν μας έγραψες κάτι για να το διαβάσουμε αραχτοί στη βεράντα

 

Το τέχνασμα δεν έπιασε με μένα, δε με έκανε να γελάσω στο τέλος και γενικά δεν το βρίσκω ακριβώς ιστορία, όσο μια περιγραφή, ένα teaser ας πούμε, ενός βιβλίου που θα ήθελα πάρα πολύ να διαβάσω (και ξέρεις οτι γενικά δύσκολα θα με έπειθε κάτι να διαβάσω ολόκληρο βιβλίο εφ - τόσο πολύ εφ μάλιστα).

 

Αυτά που μου άρεσαν πολύ: το παζάρι που έβλεπα μπροστά μου ολοζώντανο, η ουρά της ηρωίδας, το τρομερό κουτάκι με τις αναμνήσεις και το ποσωδήποτε τακαπληκτικό ζευγάρι Κούρμπενς (από "κούρμπα"? )

[Zaratoth]

Το τέχνασμα δεν έπιασε με μένα, δε με έκανε να γελάσω στο τέλος

 

Λογικό, αφού είχες ήδη λιώσει στο "σπαθί δυο χεριών" στο δικό μου κείμενο

 

Υ.Γ. Αν δεν το σχολίαζα θα έσκαγα!

[Nienor]

Ε, όχι, εντάξει, υπερβολικός είσαι... δεν έλιωσα κι όλας. Αλλά ίσα ίσα που θα έπρεπε να είμαι έτοιμη.

 

[/end of spam]

[Παρατηρητής]

Ένιωσα λιγάκι ξένος σε αυτό το παζάρι κι αν ήμουν εκεί μαζί με την αφηγήτρια ή θα τη ρωτούσα διαρκώς τι σημαίνει αυτό - πώς είπες - τι είναι πάλι ετούτο; ή θα είχα ένα λεξικό μαζί μου. Παρ΄ότι όμως δεν κατάλαβα πολύ τους επιστημονικούς όρους και χρειάστηκε να τους διαβάσω τρεις -τέσσερις φορές να βγάλω νόημα (δεν φταις εσύ, εγώ είμαι ο αμήυτος!) βρήκα μια ευχάριστη ιστορία, καλογραμμένη και με το κατάλληλο ύφος. Ενδιαφέρον προκαλούν τα πλάσματα - οι κιουμπρενς αλλά και η αφηγήτρια η οποία δεν ξέρω με τι μοιάζει πάντως αναφέρει σε κάμια στιγμή την ουρά της! Όμορφη και ατμοσφαιρική η εισαγωγή, αστείο το τέλος όμως στο ενδιάμεσο κάπου χάθηκα.

[Mesmer]

Πολύ όμορφη η εικόνα που δημιούργησες. Το διαστημικό παζάρι, ο τρόπος με τον οποίο το παρουσίασες σε συνδυασμό με το πώς το φαντάστηκα, είναι το κάτι άλλο. Όλα αυτά τα εξωτικά αντικείμενα και τα παράξενα πλάσματα είναι κάτι που σε ταξιδεύει με έναν μοναδικό σάι-φάι τρόπο.

 

Η γεωπαθολογία ήταν μια έννοια για την οποία δεν είχα ξανακούσει και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον να διαβάσω και να μάθω γι' αυτήν (ακόμη κι αν μου φάνηκε λιγάκι παρατραβηγμένη).

 

Στα μείον θα βάλω το ότι δεν υπήρχε αρκετός χώρος ώστε να βάλεις τα στοιχεία που ήθελες για την γεωπαθολογία, χωρίς να «πλημμυρίζεις» το κείμενο. Χρειαζόταν ένα μεγαλύτερο κείμενο (και η ιστορία είχε βλέψεις για να είναι μεγαλύτερη), όπου οι πληροφορίες θα απλώνονταν περισσότερο και δεν θα «φόρτωναν» τον αναγνώστη.

 

Μια μικρή διόρθωση, αν μου επιτρέπεις:

αυτή η νοήμονα φωτοδέσμη

Το νοήμονα είναι πληθυντικός ουδετέρου, πχ νοήμονα όντα. Το σωστό είναι: αυτή η νοήμων φωτοδέσμη.

[Cassandra Gotha]

Δεν κατάλαβα τίποτα. Τί-πο-τα. Τσουκ.

Τι να σχολιάσω τώρα;

 

Εντάξει, να δούμε τα θετικά. Οι περιγραφές μου ήρθαν φυσικά, δεν με κούρασαν, όπως μου συμβαίνει συνήθως σε διηγήματα Ε.Φ. Το ύφος ήταν ανάλαφρο, ευχάριστο, πράγμα που έκανε το κείμενο να κυλάει όμορφα.

 

Π@#**#*!

Δεν κατάλαβα τίποτα!

 

Το θέμα των διακοπών ήταν παραγκωνισμένο.

[aScannerDarkly]

Οι διακοπές, καθώς και η πλοκή, χάθηκαν σε μια έκρηξη πλούσιας φαντασίας και θαυμαστών πλασμάτων και αντικειμένων, τα οποία έδειξες σαν να μην είχες τι να τα κάνεις. Δηλαδή... φτιάχνεις ένα υπέροχο παζάρι, έναν υπέροχο κόσμο, ταυτόχρονα ξένο και μακρινό, αλλά και ανθρώπινα γνώριμο, μόνο που τα αφήνεις απλά να υπάρχουν.

 

Δεν είμαι σίγουρος στην πραγματικότητα αν, ένα τόσο πλούσιο, περίπλοκο και ευφάνταστο αποτέλεσμα είναι εύκολο να το αξιοποιήσεις σε κάποια μεγάλη και πιο ολοκληρωμένη ιστορία, χωρίς να πνίξεις την ιστορία σου. Αν πάντως το καταφέρεις, το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα ξεχωριστό.

[Adicto]

Θα συμφωνήσω με την Κασσάνδρα. Έχασα την μπάλα με αυτή την ιστορία! Όμως έχω την υποψία πως δεν φταις εσύ γι' αυτό αλλά εγώ που κάτι έχασα στην πορεία (και θα ομολογήσω ότι η ΕΦ και οι επιστημονικοί όροι δεν είναι το φόρτε μου)! Δεν μπορώ πάντως να μην αναγνωρίσω το ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό πλέον στυλ γραφής σου καθώς και το πολύ καλό χειρισμό της γλώσσας!

 

Υπόσχομαι πάντως να το ξαναδιαβάσω (ει δυνατόν πιο ξεκούραστος και χαλαρός) πριν ψηφίσω!!!

[Solonor]

Όμορφη ιστορία, Τέτη! Πολλές ιδέες και καλή η περιγραφή τους. Μου άρεσε το αστείο. Νταξ, η ανάλυση ήταν λίγο μεγάλη για το δικό μου γούστο, αλλά μόνο στην τελευταία παράγραφο το έχασα κάπως. Τέλος, μου άρεσε πολύ ο τρόπος που γράφεις, απλός και άμεσος, αόρατος.

Well done!

[dagoncult]

Η (άγνωστη για μένα) λέξη 'σουκ', μόλις η δεύτερη λέξη της ιστορίας, δεν με βοήθησε ώστε να μπω με το δεξί στην ανάγνωση (ίσως να έπαιξε κι αυτό το ρόλο του). Νομίζω ότι, γενικώς, είχα πρόβλημα με τις επιστημονικές πληροφορίες, με αποκορύφωμα την εξήγηση της ιδιοκτήτριας για τον αποπυκνωτή (εκεί με τα πηνία). Δεν μπόρεσα, δυστυχώς, να μπω στο κλιμα τού 'Κάτι για τη βεράντα'. Το τέλος του δεν είμαι σίγουρος αν μου άρεσε, ήταν αρκετά απότομο και κάπως άγευστο (εκτός αν, ως αλατοπίπερο, υπάρχει κάποιο συμπέρασμα που δεν έπιασα σχετικά με τις προθέσεις του ζευγαριού, οπότε αλλάζει το πράγμα).

[Ubiquitus]

καλογραμμένο και εξαιρετικος ρυθμός.

[Πυθαρίων]

Ευχάριστο, δροσερό και Ε.Φ. Από τις συνταγές που βρίσκω ακαταμάχητες, κυρίως αν συνοδεύονται από ικανότητα λόγου και ξεχωριστό στυλ γραφής όπως εδώ.

 

Συναρπαστική και πολύ πειστική η ατμόσφαιρα του αστρικού παζαριού με νότες ανατολής, στο εξώτερο διάστημα.

 

Συγχαρητήρια, Deadend.

[manstredin]

Πολύ ενδιαφέρουσα γλώσσα-δεν κατάλαβα τίποτα από τα τεχνικά φυσικά, αλλά απόλαυσα ιδιαίτερα την ανάγνωσή τους. Η ιστορία πέτυχε να με κρατήσει, το τελείως εξωγήινο παζάρι και τα πλάσματά του μου έδωσαν μια πολύ όμορφη εικόνα, το ζευγάρι ήταν σαν να το έβλεπα μπροστά μου παρόλο που με άφησες και με την απορία για το πώς έμοιαζε η πρωταγωνίστρια που χάιδευε την ουρά της.

Το τέλος το βρίσκω πολύ έξυπνο και αρκετά αστείο και φυσικά ενισχύει τις πολύπλοκες τεχνικές περιγραφές που προηγούνται σε όλο το εύρος του κειμένου!

Ωστόσο, θεωρώ πως για μένα το θέμα των διακοπών πέρασε σε κάπως δεύτερη μοίρα (μάλλον από την προσπάθεια να καταλάβω), αν και πρέπει να παραδεχτώ πως στο τέλος μου άφησε την γεύση τους.

Μπορεί να μην κατάλαβα πολλά, αλλά το διασκέδασα!