Zaratoth Posted July 25, 2010 Share Posted July 25, 2010 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Zaratoth Είδος: καμένη φαντασία με κατσαρίδες και ιστορικά στοιχεία Βία; Όπως το δει κανείς Σεξ; Ούτε καν Αυτοτελής; Ναι, είναι διαφορετικές ιστοριούλες Σχόλια: Αυτή η σειρά ξεκίνησε ως ένα αστείο σε μια συζήτηση με φίλο στο msn, ως παρουσίαση σεναρίου ταινίας μικρού μήκους με πρωταγωνιστή μια κατσαρίδα, και κατέληξε σε μια μικρή χιουμοριστική σειρά κειμένων. Τα κείμενα είναι μικρά και το καθένα αναφέρεται σε διαφορετική εποχή. Μέχρι στιγμής υπάρχουν 4 κειμενάκια, σύγχρονη εποχή, μεσαίωνας, τρωικός πόλεμος και εποχή του Λουδοβίκου 14ου. Σας προειδοποιώ, μην αρχίσετε να λέτε για περαιτέρω ανάπτυξη των κειμένων. Τα κείμενα θα παραμείνουν σε μικρό μέγεθος, καθώς στοχεύουν στο να "αναπαραστήσουν" μια συγκεκριμένη σκηνή. Όλα τα κειμενάκια ανήκουν στη "σειρά" Κατσαριδοπόλεμοι, αν και στην πορεία θεώρησα συνετό να έχω και ένα τίτλο για κάθε κειμενάκι. Η σύγχρονη εποχή Βράδυ. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονται είναι αυτοί της οικογένειας που είναι μαζεμένη απέναντι από την τηλεόραση βλέποντας μια ταινία. Ξαφνικά στο βάθος της κουζίνας μια μικρή μορφή βγαίνει από τις σκιές. -Όλα καλά. Το πεδίο είναι άδειο. Όβερ. -Μπράβο στρατιώτη. Περίμενε τώρα μέχρι να πλησιάσει ο εχθρός και τότε κάνεις την επίθεση. -Εντάξει Στρατηγέ Ρίδα. Περνάνε μερικά λεπτά απόλυτης ηρεμίας. Τότε η κόρη αποχώρισε από το σαλόνι και προχώρησε προς την κουζίνα για να πιεί ένα ποτήρι νερό. -Στόχος εντοπίστηκε. Ζητώ άδεια απογείωσης. -Παραχωρήθηκε! Εκδικήσου για όλους τους χαμμένους συντρόφους σου! -Για την ελευθερία! Τότε η κατσαρίδα άνοιξε τα φτερά της και όρμησε προς το πρόσωπο της κόρης που εκείνη τη στιγμή άνοιγε το φως. Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία της κατσαρίδας, η κόρη καταλήφθηκε από τόσο μεγάλο φόβο, που άρχισε να ουρλιάζει! -Τα κατάφερα Στρατηγέ! -Έξοχα στρατιώτη! Συνέχισε έτσι! Εκείνη τη στιγμή ορμάει στην κουζίνα ο πατέρας κρατώντας την παντοφλα στο χέρι του. -Στρατηγέ! Ήρθαν ενισχύσεις των εχθρών! Κάνω μανούβρες για να αποφύγω τα χτυπήματά τους, αλλά μου τελειώνουν τα καύσιμα! -Στρατιώτη, δεν πρέπει με κανένα τρόπο να βρουν την είσοδο της βάσης μας! Πρέπει να θυσιαστείς για το καλό του πολέμου! -Έχετε δίκιο Στρατηγέ! Για το έθνος! Και για την ελευθερία! -Θα παραμείνεις λαμπρό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές στρατιώτη! Η κατσαρίδα έκανε πολλές μανούβρες και όλο και απομακρυνόταν από την είσοδο της κρυφής βάσης από όπου ήρθε. Τη στιγμή που άρχισε να χάνει ύψος, ένιωσε ένα τεράστιο βάρος να την τραβάει κάτω και να τη φέρνει όλο και πιο κοντά στο πάτωμα. Το τελευταίο πράγμα που άκουσε ο στρατηγός Ρίδας ήταν οι ήχοι πολτοποίησης. -Δυστυχώς, αυτός ο ατελείωτος πόλεμος μας στοίχισε άλλο ένα θύμα... Είπε και γύρισε την πλάτη του ετοιμάζοντας τη στρατιωτική αναφορά του. Ιπποτικό πνεύμα Ο ήλιος έριχνε τις τελευταίες του ακτίδες στο κάστρο. Οι ένοικοί του ετοίμαζαν το γεύμα και περίμεναν από στιγμή σε στιγμή τους άντρες να γυρίσουν από το κυνήγι. Γευστικές μυρωδιές έβγαιναν από την κουζίνα. Όλοι ανυπομονούσαν να γευματίσουν μετά από αυτή τη δύσκολη μέρα. Ξαφνικά μια μικρή μορφή εμφανίστηκε από ένα ράγισμα του τοίχου. Ήταν μια κατσαρίδα, η οποία είχε ένα σταυρό ζωγαφισμένο στα φτερά της. -Επιτέλους, μια αποστολή άξια της φήμης μου, σκέφτηκε η κατσαρίδα. Επιτέλους, με τη βοήθεια του Κυρίου, θα πολεμήσω με αυτούς τους άπιστους. Έτρεξε στα γρήγορα και έφτασε στην ανοιχτή πόρτα της κουζίνας. Εκεί άνοιξε τα φτερά της και όρμησε κατά πάνω στις γυναίκες. Εκείνες σκορπίστηκαν με τσιρίδες. -Αχαχαχαχαχα!!! Νομίζατε πως θα γλυτώσετε αισχρές πόρνες από εμένα, τον Σερ Κατς, του οίκου Ρίδα; Τώρα πρέπει να πληρώσετε για το βασιλιά, την φωλιά και την Αγία Ρωμαϊκή Εκκλησία!!! Και συνέχισε να ορμάει σε όλες τις κοπέλες, οι οποίες συνέχισαν να τρέχουν γύρω γύρω στο δωμάτιο καλύπτωντας με τα χέρια τα κεφάλια τους. Ξαφνικά όρμησε μέσα στο δωμάτιο ένας ιππότης κρατώντας ένα άστρο της αυγής. Η κατσαρίδα-ιππότης τον κοίταξε και αναθάρρησε. -Επιτέλους, ένας αντίπαλος αντάξιος του Σερ Κατς, του οίκου Ρίδα. Ετοιμάσου να πεθάνεις γενναίε ιππότη!!! Και με αυτά τα λόγια όρμησε κατά πάνω του. Ο ιππότης, με ένα καλοζυγισμένο χτύπημα, πέτυχε την κατσαρίδα-ιππότη. Βλέποντας το έδαφος να έρχεται κατά πάνω του, η κατσαρίδα-ιππότης σκέφτηκε πως είχε βρει πλέον κάποιον πιο δυνατό από αυτόν και πλήρωνε το τίμημα. Τουλάχιστον θα πήγαινε στον παράδεισο, αφού είχε προμηθευτεί ένα συγχωροχάρτι από την κατσαρίδα-ιερέα της φωλιάς έναντι μερικών σβόλων τροφής. Αφού σκότωσε την κατσαρίδα, ο ιππότης περιγέλασε τις γυναίκες για το φόβο τους και βγήκε έξω από το δωμάτιο. Αχίλλειος Πτέρνα Νύχτα. Οι φωτιές των Αχαιών έκαιγαν στην παραλία μπροστά από την πόλη της Τροίας. Οι στρατιώτες ήταν μαζεμένοι γύρω τους και συζητούσαν για τη μάχη της ημέρας, για τις πατρίδες τους, την οικογένειά τους… Ξαφνικά μέσα από τις σκιές εμφανίστηκαν μορφές στρατιωτών. Οι Τρώες, εκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι, έκαναν επίθεση στο στρατόπεδο των Αχαιών. Η μάχη είχε ανάψει για τα καλά όταν δέκα μικρές μορφές έκαναν την εμφάνισή τους από την πλευρά της Τροίας. Ήταν δέκα κατσαρίδες. -Επίθεση γενναίοι μου, είπε ο αρχηγός τους. Για την όμορφη πόλη μας, τις φωλιές μας και τις συντρόφισσές μας! -Για την Τροία!, φώναξαν οι υπόλοιπες κατσαρίδες ενώ εφορμούσαν στους Αχαιούς. Η μάχη στην αρχή πήγαινε καλά. Οι κατσαρίδες κατάφεραν να αποσπάσουν την προσοχή μερικών Αχαιών τόσο ώστε να προλάβουν οι Τρώες να τους σκοτώσουν. Οι Τρώες φώναζαν χαρούμενοι, γιατί θεωρούσαν αυτή τη βοήθεια των κατσαρίδων καλό οιωνό για τη μάχη. Ξαφνικά οι Τρώες σώπασαν και οι Αχαιοί άρχισαν να ζητωκραυγάζουν. Ο Αχιλλέας, με την πανοπλία του να αστράφτει από το φως των εστιών της φωτιάς, όρμησε στους Τρώες με μια άγρια πολεμική κραυγή. Σκότωσε πολλούς σε αυτή τη μάχη, τους περισσότερους, όμως, τους νίκησε ο φόβος και οπισθοχώρησαν προς την πόλη. Εξαγριωμένος ο αρχηγός των κατσαρίδων διέταξε τους στρατιώτες του να επιτεθούν στον Αχιλλέα με αυτόν επικεφαλής. Ο Αχιλλέας αντιλήφθηκε αυτή την κίνηση και χτύπησε με το χέρι του τον αρχηγό. Αυτός, ζαλισμένος από το χτύπημα, έπεσε στο έδαφος. Τότε ο Αχιλλέας τον έλιωσε με τη φτέρνα του, αργά και βασανιστικά με μια σχεδόν σαδιστική χαρά. Οι υπόλοιπες κατσαρίδες, έντρομες, υποχώρησαν στη φωλιά τους και είπαν στους υπόλοιπους τι είχε συμβεί. Καμιά κατσαρίδα δεν ήταν πρόθυμη να βοηθήσει τους Τρώες πλέον, κάτι που οδήγησε στην πτώση της πόλης. Οι κατοπινές γενιές κατσαρίδων θεοποίησαν τον Αχιλλέα ως μια μορφή θανάτου. Μέχρι σήμερα ακούγεται μια φράση που σημαίνει τρόπος αργού και βασανιστικού θανάτου, «αχίλλειος πτέρνα»… Μια βραδιά στις Βερσαλλίες Ήταν αργά το βράδυ στις Βερσαλλίες. Ο Λουδοβίκος ΙΔ’ έκανε μια φαντασμαγορική γιορτή στην αίθουσα χορού των ανακτόρων. Ήταν καλεσμένα πολλά εξέχοντα πρόσωπα της χώρας, όπως ηθοποιοί, ζωγράφοι, συγγραφείς και φυσικά όλη η γαλλική αριστοκρατία. Σε όλο το παλάτι ακούγονταν ήχοι μουσικής και χαρούμενες φωνές που είτε συζητούσαν είτε τραγουδούσαν. Μέσα στη διάχυτη φασαρία κανένας δεν έδωσε σημασία στους ήχους που έρχονταν μέσα από μια τρύπα στον τοίχο. Εκεί μέσα, ο βασιλιάς Ρουί έκανε τη δικιά του γιορτή. Καλεσμένη του ήταν όλη η αριστοκρατία των κατσαρίδων. Τα εδέσματα ήταν πρώτης ποιότητας και όλοι οι καλεσμένοι του ήταν χαρούμενοι. Τότε, μια κατσαρίδα με ηγετική όψη πλησίασε το βασιλιά την ώρα που απολάμβανε τη συντροφιά μιας κυρίας επί των τιμών. Ήταν ο πρωθυπουργός του. -Βασιλιά μου. -Τι θες Φιλίπ; Δεν βλέπεις ότι έχω μια σοβαρή συζήτηση; -Υπάρχει πρόβλημα βασιλιά μου. -Όπως βλέπετε αγαπητή μου το καθήκον με καλεί. Σε ακούω Φιλίπ. -Κύριε, οι εργάτες της φωλιάς επαναστατούν. -Για ποιο λόγο αυτή τη φορά; -Επειδή η τροφή είναι χαλασμένη και δεν έχουν τι να φάνε. -Καλά, στείλε εναντίον τους τη φρουρά του παλατιού. Είναι καιρός να καταλάβουν πως ο λόγος μου είναι νόμος. Η φωλιά είμαι εγώ… Edited July 25, 2010 by Zaratoth Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted July 26, 2010 Share Posted July 26, 2010 Ξεκαρδιστικο (ιδιως η φαση με την Αχιλλειο πτερνα!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted November 27, 2010 Share Posted November 27, 2010 Πράγματι ξεκαρδιστικές οι ιστοριούλες! Περιμένουμε να ανεβάσεις κι άλλες... Και, αν χρειαστεί, μπορώ να σε βοηθήσω κι εγώ...! :tongue: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted November 27, 2010 Share Posted November 27, 2010 Κατ'αρχάς ΜΙΣΩ ΤΙΣ ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ!!!! Μετα από αυτό το χαριτωμένο ξέσπασμα, έχω να σου πώ πως οι ιστορίες είναι πολύ καλές και έχουν το κατάλληλο χιούμορ. Βλέπω όμως πως τις έχεις γράψει να μοιάζουν με σενάριο, ή ίσως εμένα να μου θυμίζει κάτι τετοιο. Ισως αυτός να είναι ο λόγος που τις βλέπω μπροστά μου σαν δισέλιδες ιστοριούλες κόμικ, ίσως απλά να θέλω να τους τραβίξω όλους στον χώρο. Αλλά σε περίπτωση που συνεχίσεις την σειρά θα ήταν γαμάτο να σκεφτείς για κομικς. But that is just my opinion Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted December 6, 2010 Share Posted December 6, 2010 Ένα μικρό "δωράκι" για τη γιορτή σου, Νικολή! Μια ακόμη ιστοριούλα στη συλλογή με τις Κατσαριδοϊστορίες! Έμπρακτη κίνηση, για να δεις και πόσο μου άρεσε ως σκέψη η γραφή φλασακίων με κεντρικούς πρωταγωνιστές τις (καθόλου) φίλτατες κατσαρίδες! Στην προβλήτα του Southampton είχαν μαζευτεί χιλιάδες άνθρωποι, αποχαιρετώντας τους άλλους τόσους που περίμεναν να ταξιδέψουν στο παρθενικό ταξίδι του καινούργιου σκαριού. Μεταξύ των παρευρισκομένων βρισκόταν και ο Κάτσο, που είχε έρθει να ξεπροβοδίσει τους δικούς του, κι ας τον είχαν αποκληρώσει. Κι ας τον είχαν αφήσει έξω από τα μεγαλόπνοα σχέδιά τους για την κατάκτηση ολόκληρης της Αμερικής. Ας είναι, όμως. Ο Κάτσο, κι ας ήταν η... άσπρη κατσαρίδα της οικογένειας, είχε έρθει να ευχηθεί καλή τύχη στους οικείους του. Μάταια, όμως. Η αριστοκρατία των κατσαρίδων της Αγγλίας είχε ήδη καταλάβει το πλοίο, τρυπώνοντας σε όλες τις πιθανές κρυψώνες. Φυσικά, είχαν ήδη ξεχάσει την ύπαρξή του, που τόσο τους ντρόπιαζε. Τα μυαλά τους είχαν ήδη φουσκώσει από τα μεγαλόπνοα σχέδιά τους. Το ίδιο και τα στομάχια τους, αφού, εκτός των άλλων, είχαν πρόσβαση και στην κουζίνα που προετοίμαζε τα πιάτα της πρώτης θέσης. Οι μέρες κυλούσαν ευχάριστα, μέχρι που την τέταρτη τούς περίμενε μια έκπληξη. «Προς μεγάλη λύπην των συγγενών, ανακοινώθηκε πως σήμερον το ξημέρωμα εις τις 2:20 π.μ. βυθίστηκε ο «Τιτανικός», παίρνοντας μαζί του 1.517 ψυχές. Κάποιοι από τους επιζώντες, 710 εις το σύνολο, έγιναν μάρτυρες ενός αξιοπερίεργου γεγονότος. Πριν ακόμα μαθευτεί η σύγκρουση του πλοίου με το παγόβουνο, λέγεται ότι εθεάθηκαν μυριάδες ποντίκια και κατσαρίδες να κατευθύνονται προς την πρύμνη. Δεν έχει γίνει γνωστή ακόμα η τύχη τους, αλλά είναι μάλλον απίθανο το ενδεχόμενο διάσωσής τους...» Αν οι περαστικοί κοιτούσαν προσεκτικά κάτω στο πεζοδρόμιο, θα μπορούσαν ίσως να προσέξουν μια άσπρη κατσαρίδα πάνω στην εφημερίδα που ανακοίνωνε τη βύθιση του Τιτανικού. Ήταν ο Κάτσο, που θρηνούσε το χαμό του γένους του, αφήνοντας τα ανεπαίσθητα δάκρυά του στο άρθρο με τα κακά μαντάτα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted December 6, 2010 Author Share Posted December 6, 2010 Τιτανικός! Πως και δεν το είχα σκεφτεί; Ωραίο κειμενάκι, αν και πιστεύω πως λείπει το απαραίτητο χιούμορ της υπόθεσης. Το "άσπρη κατσαρίδα" φέρνει στο είδος χιούμορ που χρειάζεται αλλά δεν αρκεί μόνο του. Σε γενικές γραμμές πάντως καλό. Πρέπει να το συνεχίσω κάποια στιγμή αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted December 6, 2010 Share Posted December 6, 2010 Το αφήνω πάνω σου αυτό, Captain! :tongue: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.