wordsmith Posted August 6, 2010 Share Posted August 6, 2010 Όνομα Συγγραφέα: Κέλλυ Θεοδωρακοπούλου Είδος: επιστημονική φαντασία Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων:848 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια:Μπαίνω κι εγώ στο Χατζηγιώργειο saga! Ελπίζω να μην έχω ρίξει το επίπεδο... Post-Σεραφίνα Αποθετικά λέγονται τα ρήματα που κλίνονται σαν παθητικά και συντάσσονται σαν ενεργητικά. Το βιβλίο είχε ακόμα κάποια σημάδια σκόνης και οι σελίδες του, κίτρινες και διάφανες από το χρόνο, ήταν στριμμένες στις άκρες. Η γριά κατάφερε να το κλείσει με το ένα χέρι χωρίς να της πέσει. Αναστέναξε σιγανά και αναλογίστηκε την πιθανότητα να άρχιζε να συλλέγει άχρηστα πια αντικείμενα, αναζητώντας παρηγοριά στην ασχετοσύνη τους με την πραγματικότητα. Κοίταξε το άλλο της χέρι. Η ραδιενεργή έκρηξη που της το είχε κόψει είχε μισοσβήσει και το τατουάζ με το ψευδώνυμο της στο πρώτο διαδικτυακό φόρουμ όπου είχε γίνει μέλος: wordsm- τα τελευταία τρία γράμματα λείπανε. Αναστέναξε πιο βαθιά. Σήμερα ο άνεμος στην έρημο φυσούσε πολύ καυτός, σαν να ερχόταν από την κόλαση, και η σκόνη που στροβίλιζε πάνω από τους αμμόλοφους ήταν κόκκινη. Σε κάποιον άλλο το χρώμα αυτό θα θύμιζε την αρχική κατάσταση της άμμου, όλα εκείνα τα αντικείμενα, τα μηχανήματα, τα κτίρια, που είχαν τριφτεί για να δημιουργηθεί αυτή η έρημος, και θα του χαλούσε τη διάθεση. Η γριά είχε συνηθίσει πια, αλλά όχι ότι η θέα αυτή την έκανε αισιόδοξη. Ίσιωσε ό,τι είχε μείνει από το άλλοτε ψηλό της ανάστημα, ξερόβηξε και ύψωσε βραχνή φωνή: -Σεραφίνα! Πίσω από τα χαλάσματα που σημάδευαν το υπόγειο καταφύγιο, ξεπρόβαλλε η γάτα. Τα αυτιά της ήταν όρθια και το φως του ήλιου έκανε τη ράχη της να λάμπει. Aθόρυβη. Για τον ίδιο λόγο που ένα μωρό μένει μουγγό αν μεγαλώσει μακριά από ανθρώπους. Ούτε πριν από τον πόλεμο ήξερε η γριά να νιαουρίζει πειστικά. Έσυρε το κουτσό της πόδι ως τη Σεραφίνα, την κάρφωσε με το βλέμμα του μοναδικού της ματιού και, σουφρώνοντας ό,τι είχε απομείνει από τα χείλη της, μιμήθηκε το σκούξιμο ενός άλλου ζώου. Η γάτα πήρε την εντολή και εξαφανίστηκε πηδώντας πίσω από λόφους όχι ακόμα κονιορτοποιημένων συντριμμιών. Η γριά έμεινε για λίγες στιγμές ακίνητη, με τον αέρα να προσπαθεί να της ταράξει τις κολλημένες τούφες. Σχεδόν ευχήθηκε να υπήρχε κάποιος να τη δει και να ερμηνεύσει αυτή της την ακινησία ως σύμπτωμα γεροντικής άνοιας. Αλλά όλοι της οι φίλοι των τελευταίων ετών ήταν είτε αρκετά μεγάλοι για να πεθάνουν από γηρατειά, είτε αρκετά νέοι για να πάνε να πολεμήσουν... Κούνησε το κεφάλι της πέρα δώθε, αλλά οι μαύρες σκέψεις δεν ξαγκιστρώθηκαν. Βρήκε μια θέση σκιερή ανάμεσα στα χαλάσματα και κάθισε με προσοχή, να μην σκουντήσει κανένα πονεμένο σημείο. Ξέχωσε από τα μπάζα ένα άλλο βιβλίο και το άνοιξε στην τύχη: Η επικοινωνία προϋποθέτει την επαρκή γνώση ενός κοινού κώδικα και από τον πομπό και από το δέκτη του μηνύματος. Όσο πληρέστερη, δε, η κατοχή του κώδικα αυτού, τόσο πιο επιτυχημένη και ακριβής η επικοινωνία. Με το αίσθημα ανθρώπου που ξεφυλλίζει παλιά του ημερολόγια, θυμήθηκε κάτι άλλο, θαμμένο και αδιάφορο τώρα πια: το παλαιότερο άγχος της ζωής της ήταν οι γνώμες των άλλων, το γνωστό «τι θα πει ο κόσμος». Τώρα μπορούσε να φωνάξει, να τραγουδήσει, να χορέψει (που λέει ο λόγος) χωρίς κανείς να τη δει ή να την ακούσει, χωρίς κανείς να διαμαρτυρηθεί σχολιάζοντας, κουτσομπολεύοντας, κόβοντάς της τα φτερά για να χωράει στην ιδέα που είχε εκείνος στο μυαλό του γι' αυτήν. Αλλά... Αλλά και χωρίς να καταγραφούν και πουθενά οι κινήσεις της, η φωνή της, τα λόγια της. Για μια στιγμή κατάλαβε πώς νιώθουν τα φαντάσματα όταν διαπιστώνουν ότι δεν έχουν είδωλο στον καθρέφτη... Ένας μουντός πόνος στο στομάχι την επανέφερε στην πραγματικότητα. Θα άκουγε και τα γουργουρητά, αλλά τελευταία υποψιαζόταν ότι είχε αρχίσει να κουφαίνεται. Δεν την πείραζε. Την ελπίδα να βρει κάτι ωραίο να ακούσει την είχε εγκαταλείψει εδώ και πολύ καιρό. Σηκώθηκε ξανά όρθια και έψαξε με βλέμμα ανυπόμονο γύρω γύρω, αγνοώντας τον ήλιο και τον άνεμο που την τσουρούφλιζαν. Αν δεν είχε χρησιμοποιήσει όλες τις μπαταρίες που είχε βρει για να φορτίσει τη μία πιο σημαντική, θα έψαχνε για κανένα ρολόι, να χρονομετρήσει τη Σεραφίνα. Αναλογίστηκε την ειρωνεία του να έχει ξεμείνει μόνη της με μια γάτα, αυτή, που πάντα προτιμούσε τους σκύλους. Το πικρό χαμόγελο δεν έφτασε στα χείλη της. Σαν να είχε διαβάσει τη σκέψη της, η Σεραφίνα παρουσιάστηκε ξανά στην αρχική της θέση, με τα δόντια απασχολημένα. Το στόμα της γριάς γέμισε σάλια καθώς την πλησίαζε και της άρπαζε το μικρό πτώμα, ενώ οι χτύποι της καρδιάς της πολλαπλασιάζονταν από την αδρεναλίνη της ανυπομονησίας. Για πότε βρέθηκε το ποντίκι γδαρμένο, σουβλισμένο, να ψήνεται στην πρόχειρη θράκα, σε ένα απάνεμο μέρος των ερειπίων, και η γάτα δίπλα όρθια, η γριά δεν το πήρε χαμπάρι, όσο κι αν της έφαγε πολλή ώρα. Η αντίληψή της ξανάρχισε να λειτουργεί μόλις πήγε κάτω η πρώτη μπουκιά. «Αχ, μπράβο, Σεραφίνα μου, παχύ παχύ! Τι βρίσκουν και τρώνε αυτά τα σιχαμένα!» Σε μια χειρονομία ευγνωμοσύνης, η γριά άπλωσε το χέρι της προς τη γάτα και την αγκάλιασε απ' τη ράχη. Όχι με πολλή δύναμη, βέβαια, γιατί ο ήλιος είχε πυρακτώσει το μέταλλο. Από τόσο κοντά μπορούσε να ακούσει το ελαφρύ βουητό των μηχανικών της μελών, όπως τα κινούσε η μία πιο σημαντική μπαταρία. Η γριά ησύχασε: δεν είχε κουφαθεί. Τα δάκρυα δεν έκανε καμία προσπάθεια να τα σκουπίσει. Δεν την έβλεπε και κανείς, άλλωστε..._ Κέλλυ Θεοδωρακοπούλου, 6/8/2010 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 7, 2010 Share Posted August 7, 2010 (edited) Τιμή στις Σεραφίνες η συμβολή σου. Και με τον πήχη σε νέα επίπεδα (άνω). Σε ευχαριστώ πολύ. Άντε να γίνει βιβλίο. Τι λέτε; Edited August 7, 2010 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 7, 2010 Share Posted August 7, 2010 Φυσικά και δεν έριξες το επίπεδο. Ίσα-ίσα που το ανέβασες, μετά την τελευταία Σεραφίνα (τη δική μου :Ρ) Ωραίο μετα-αποκαλυπτικό περιβάλλον, ο χαρακτήρας της μοναχικής γριάς ενδιαφέρων, η ανατροπή του τέλους αρκετά ικανοποιητική. Απαιτούμε κι άλλες Σεραφίνες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 7, 2010 Author Share Posted August 7, 2010 Eυχαριστώ και τους δύο που δεν επισημάνατε ότι το φλασάκι μου δεν έχει υπόθεση... Σ' αυτά δυσκολεύομαι. Καμιά συμβουλή σε πιο αναλυτικό επίπεδο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 7, 2010 Share Posted August 7, 2010 Χωρίς να είμαι ειδήμων στο θέμα, λέω ότι, γενικά, τα φλασάκια, λόγω του μικρού τους μεγέθους δεν ενδείκνυνται για περίπλοκες υποθέσεις. Χρειάζονται μια καλή βάση και ένα ανατρεπτικό τέλος. Τουλάχιστον εγώ, είμαι ικανοποιημένος με ένα φλασάκι που μέσα σε μερικές λέξεις μπορεί να αλλάξει μια ολόκληρη υπόθεση, ή ένα «στερεό» δεδομένο. Όπως ακριβώς κατάφερε και το δικό σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 8, 2010 Share Posted August 8, 2010 Άρχισα να διαβάζω την ιστορία γιατί είδα το σχόλιό σου πως σου έγραψαν πως με τη ιστορία σου ανέβασες τον πήχη ... Ομολογουμένως δεν μου έκατσε καθόλου καλά... Ωστόσο ενώ καθώς διάβαζα δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, ανατράπηκαν όλα στις τελευταίες σειρές. Δεν θα υπερβάλω αν σου πω πως διαβάζοντας 2η φορά τον λόγο που κάηκε η γριούλα (γιατί με την πρώτη δεν το έπιασα γιατί δεν περίμενα να ολοκληρωθεί η πρόταση), ανατρίχιασα. Μου άρεσε πάρα πολύ. Θα ήθελα όμως να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το γιατί έβαλε την μπαταρία. Θα ήθελα ο λόγος να είναι γιατί εκτιμά την γάτα σαν παρέα ενώ τώρα δεν ξέρω αν η γριούλα απολάμβανε την παρέα της ή μάλλον τις ικανότητές της ως κυνηγού. Δεν ξέρω αν ανέβασες τον πήχη αλλά σίγουρα μου άρεσε πάρα πολύ. Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 8, 2010 Author Share Posted August 8, 2010 Ευχαριστώ ξανά. Προσπάθησα να μη δίνω τις πληροφορίες πολύ στα ίσα, έτσι ώστε να μπορεί να φανταστεί ο καθένας ό,τι θέλει και να του έρχεται πιο ΝΤΟΥΠ! η ανατροπή στο τέλος. Δεν ξέρω αν πρέπει να διευκρινίσω αν η γριά ήθελε τη γάτα πιο πολύ για παρέα ή για να της βρίσκει φαΐ. Δε βγαίνει συμπέρασμα από το κείμενο; (με λίγο μεγαλύτερη ανάλυση, ίσως...-ναι, την ψώνισα η μεγάλη συγγραφέας:tongue: ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 8, 2010 Share Posted August 8, 2010 Ευχαριστώ ξανά. Προσπάθησα να μη δίνω τις πληροφορίες πολύ στα ίσα, έτσι ώστε να μπορεί να φανταστεί ο καθένας ό,τι θέλει και να του έρχεται πιο ΝΤΟΥΠ! η ανατροπή στο τέλος. Δεν ξέρω αν πρέπει να διευκρινίσω αν η γριά ήθελε τη γάτα πιο πολύ για παρέα ή για να της βρίσκει φαΐ. Δε βγαίνει συμπέρασμα από το κείμενο; (με λίγο μεγαλύτερη ανάλυση, ίσως...-ναι, την ψώνισα η μεγάλη συγγραφέας:tongue: ) Γνώθι σαυτόν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 8, 2010 Author Share Posted August 8, 2010 Ευχαριστώ ξανά. Προσπάθησα να μη δίνω τις πληροφορίες πολύ στα ίσα, έτσι ώστε να μπορεί να φανταστεί ο καθένας ό,τι θέλει και να του έρχεται πιο ΝΤΟΥΠ! η ανατροπή στο τέλος. Δεν ξέρω αν πρέπει να διευκρινίσω αν η γριά ήθελε τη γάτα πιο πολύ για παρέα ή για να της βρίσκει φαΐ. Δε βγαίνει συμπέρασμα από το κείμενο; (με λίγο μεγαλύτερη ανάλυση, ίσως...-ναι, την ψώνισα η μεγάλη συγγραφέας:tongue: ) Γνώθι σαυτόν... ;; Tι εννοείς; Εγώ το ξέρω πώς νιώθει η γριά (μην ξεχνάς ότι στο μπράτσο της γράφει-έγραφε wordsmith...). Εσείς να δω αν θα το καταλάβετε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 8, 2010 Share Posted August 8, 2010 Ευχαριστώ ξανά. Προσπάθησα να μη δίνω τις πληροφορίες πολύ στα ίσα, έτσι ώστε να μπορεί να φανταστεί ο καθένας ό,τι θέλει και να του έρχεται πιο ΝΤΟΥΠ! η ανατροπή στο τέλος. Δεν ξέρω αν πρέπει να διευκρινίσω αν η γριά ήθελε τη γάτα πιο πολύ για παρέα ή για να της βρίσκει φαΐ. Δε βγαίνει συμπέρασμα από το κείμενο; (με λίγο μεγαλύτερη ανάλυση, ίσως...-ναι, την ψώνισα η μεγάλη συγγραφέας:tongue: ) Γνώθι σαυτόν... ;; Tι εννοείς; Εγώ το ξέρω πώς νιώθει η γριά (μην ξεχνάς ότι στο μπράτσο της γράφει-έγραφε wordsmith...). Εσείς να δω αν θα το καταλάβετε... (με λίγο μεγαλύτερη ανάλυση, ίσως...-ναι, την ψώνισα η μεγάλη συγγραφέας:tongue: ) <- εδώ πάει (Γνώθι σαυτόν...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 8, 2010 Author Share Posted August 8, 2010 Nαι, προφανώς δε με θεωρώ μεγάλη συγγραφέα, γράφω μόνο 3 χρόνια και δε θεωρώ ότι έχω καν ξεζουμίσει τις όποιες ικανότητές μου. Για πλάκα το έγραψα, εξού και το :tongue:. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 9, 2010 Share Posted August 9, 2010 Μικρά και εύκολα διορθώσιμα λαθάκια αληθοφάνειας (ραδιενεργή έκρηξη) και έκφρασης (όχι "στροβίλιζε" αλλά "στροβιλιζόταν"). Αχρείαστο το "wordsm-". Χιλιοχρησιμοποιημένο twist, το οποίο όμως υποστηρίζεται καλά τόσο από την πληροφορία ("σημαντική μπαταρία") όσο και από την ατμόσφαιρα όλου του κομματιού που είναι και το δυνατό σημείο του. Καλό τέλος. Για μένα το κίνητρο της γριάς είναι σαφώς η επιβίωση και όχι η παρέα. Για ικανοποιητική πλοκή, size does matter. Εδώ, κατ' εξαίρεση, δικαιολογείσαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 9, 2010 Share Posted August 9, 2010 (edited) Για μένα το κίνητρο της γριάς είναι σαφώς η επιβίωση και όχι η παρέα. Η επιβίωση για μένα πάλι εξαρτάται και από την παρέα... Ακόμα και αν η γάτα δεν ήταν σε θέση να βρει φαί, θεωρώ ότι και πάλι η γριούλα θα προτιμούσε να χρησιμοποιήσει εκεί τις μπαταρίες. Ή... Εκτός βέβαια αν είχε εκεί κοντά μια μπάλα και λίγο μπογιά...Οπότε θα την μούτζωνε και θα γνωριζόταν με τον φίλο του Τομ Χάνκς... Οπότε... Θα περνούσαν ωραία, θα τις έλεγε ιστορίες για όταν ήταν ναυαγοί μαζί και λοιπά! Βέβαια η Wordsmith δεν νομίζω να μπορούσε να φορτίσει μια μπαταρία από άλλες αλλά δεν βαριέσαι, μπορεί μέχρι το ολοκαύτωμα να έχει δουλέψει και ως ηλεκτρολόγος... Κάποια πατέντα θα έβρισκε...Τόσα βιβλία που έχει διαβάσει... Όλα συγχωρούνται για χάρη της τέχνης... Πολύ όμορφη ιστορία Edited August 9, 2010 by AftPeakTank Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 9, 2010 Share Posted August 9, 2010 Για μένα το κίνητρο της γριάς είναι σαφώς η επιβίωση και όχι η παρέα. Έτσι, φρόντισε να μη σου βγει το όνομα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 9, 2010 Share Posted August 9, 2010 Για μένα το κίνητρο της γριάς είναι σαφώς η επιβίωση και όχι η παρέα. Έτσι, φρόντισε να μη σου βγει το όνομα. Χαχαχα! Της γριάς το κίνητρο, όχι (απαραίτητα) το δικό μου. Αλλά κανένα πρόβλημα. Έτσι κι αλλιώς τα ματάκια μου τα 'χω και τα δύο, άρα όλο και κάποιο όνομα θα μου έχει βγει. Ο βρεγμένος το νερό... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 9, 2010 Author Share Posted August 9, 2010 Λοιπόν (αχέμ!) Μιχάλη: 1)Ναι, το κίνητρο της γριάς δεν είναι η παρέα, προτιμάει τους σκύλους. 2)Όχι, το "στροβίλιζε" δεν είναι λάθος. Ο άνεμος στροβίλιζε τη σκόνη. Αλλά και με αλλαγμένη έτσι τη σύνταξη, στέκεται. 3)Για το "ραδιενεργή έκρηξη", πάσο, ό,τι πεις εσύ. 4)Το "wordsm-" όντως δεν ήταν απαραίτητο, αλλά το έβαλα έτσι, για χαβαλέ. 5)Αυτό με την πλοκή και το μέγεθος δεν το κατάλαβα. 6)Ευχαριστώ για την θετική κριτική για την ατμόσφαιρα. Αν δεν πετύχαινα τουλάχιστον αυτό... Αντρέα: 1)Ξαναματαευχαριστώ. 2)Χαίρομαι που το διηγηματάκι μου σε έκανε να φανταστείς άλλα και να το συσχετίσεις με άλλα. 3)Όντως δεν τα πάω καλά με τα ηλεκτρολογικά, αλλά ας πούμε ότι μέχρι το ολοκαύτωμα θα έχει καταφέρει η τεχνολογία να κάνει κάτι τέτοιες διαδικασίες user-friendly. Και για άσχετους. 4)Η γριά, ρε παιδιά, θα είχε πεθάνει από την πείνα αν η γάτα δεν είχε τέτοιες ικανότητες. Μην ξεχνάμε ότι της λείπουν 1 μάτι, 1 χέρι και 1 πόδι (της γριάς-της γάτας της λείπουν ΟΛΑ. Εξού και ο υπότιτλος"όταν λείπει η γάτα". Γιατί εδώ δεν υπάρχει γάτα ). Κε Ντίνο μας: Μήπως να αφήνατε τα υπονοούμενα και να κάνατε κριτική στο διήγημα, ατο δικό του τόπικ, αντί να ανοίγουμε συζήτηση σε άλλες Σεραφίνες; Επηρεαστήκατε από τον υπότιτλο και λείπετε ως κριτικός; Please join us! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 9, 2010 Share Posted August 9, 2010 Λοιπόν (αχέμ!) Μιχάλη: 1)Ναι, το κίνητρο της γριάς δεν είναι η παρέα, προτιμάει τους σκύλους. 2)Όχι, το "στροβίλιζε" δεν είναι λάθος. Ο άνεμος στροβίλιζε τη σκόνη. Αλλά και με αλλαγμένη έτσι τη σύνταξη, στέκεται. 3)Για το "ραδιενεργή έκρηξη", πάσο, ό,τι πεις εσύ. 4)Το "wordsm-" όντως δεν ήταν απαραίτητο, αλλά το έβαλα έτσι, για χαβαλέ. 5)Αυτό με την πλοκή και το μέγεθος δεν το κατάλαβα. 6)Ευχαριστώ για την θετική κριτική για την ατμόσφαιρα. Αν δεν πετύχαινα τουλάχιστον αυτό... Αντρέα: 1)Ξαναματαευχαριστώ. 2)Χαίρομαι που το διηγηματάκι μου σε έκανε να φανταστείς άλλα και να το συσχετίσεις με άλλα. 3)Όντως δεν τα πάω καλά με τα ηλεκτρολογικά, αλλά ας πούμε ότι μέχρι το ολοκαύτωμα θα έχει καταφέρει η τεχνολογία να κάνει κάτι τέτοιες διαδικασίες user-friendly. Και για άσχετους. 4)Η γριά, ρε παιδιά, θα είχε πεθάνει από την πείνα αν η γάτα δεν είχε τέτοιες ικανότητες. Μην ξεχνάμε ότι της λείπουν 1 μάτι, 1 χέρι και 1 πόδι (της γριάς-της γάτας της λείπουν ΟΛΑ. Εξού και ο υπότιτλος"όταν λείπει η γάτα". Γιατί εδώ δεν υπάρχει γάτα ). Κε Ντίνο μας: Μήπως να αφήνατε τα υπονοούμενα και να κάνατε κριτική στο διήγημα, ατο δικό του τόπικ, αντί να ανοίγουμε συζήτηση σε άλλες Σεραφίνες; Επηρεαστήκατε από τον υπότιτλο και λείπετε ως κριτικός; Please join us! Α έτσι ε; Πάει μου κατάστρεψε ότι είχα χτίσει γύρω από την γριούλα...Μπαμπόγρια, μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι...Συμφεροντολόγος... Α και α έτσι ε πάλι! να σε κάνουν κριτική αλλά να με κάνεις όχι; Και καλά ενδιαφέρον ακούγεται, ω συγγνώμη δεν το είδα!!! Χρονικό είπαμε! Τσ τσ... Ναι μιλάω μπερδεμένα το ξέρω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 9, 2010 Author Share Posted August 9, 2010 Καλά, παιδί μου, μην αρπάζεσαι! Θα σου κάνω κι εγώ κριτική, είπαμε με ενδιαφέρει το θέμα. Μέχρι το ολοκαύτωμα, έχουμε καιρό... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 9, 2010 Share Posted August 9, 2010 Κε Ντίνο μας: Μήπως να αφήνατε τα υπονοούμενα και να κάνατε κριτική στο διήγημα, ατο δικό του τόπικ, αντί να ανοίγουμε συζήτηση σε άλλες Σεραφίνες; Επηρεαστήκατε από τον υπότιτλο και λείπετε ως κριτικός; Please join us! Ω! (Ένα "ω" που ούτε του Drake Ramore δεν το φτάνει.) Ήμουν ο πρώτος που ανταποκρίθηκα στο διήγημα σας. Δεν σας χόρτασε για κριτική ε; Καλά, ω, και στα υπόψιν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 12, 2010 Share Posted August 12, 2010 Είναι σαν ένα μικροσκοπικό μπριζολάκι σε μια πιατάρα με 3 διαφορετικές σαλάτες, 2 σάλτσες και μερικές τηγανητές πατάτες. Φαίνεται όμορφο αλλά, μόλις αρχίζεις να το ξεκοκαλίζεις δε μένει και τίποτα. Από 850 λέξεις κρατάω το ωραίο twist και κάποιες ατμοσφαιρικές εικόνες (πχ την κόκκινη άμμο) αλλά νιώθω πως οι πολλές γαρνιτούρες με κούρασαν Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted August 22, 2010 Share Posted August 22, 2010 Πωπω... κάτσε τώρα γιατί μου έκατσε βαρύ στο στομάχι! Είπα να διαβάσω τις Σεραφίνες που έχασα σε φάση να διαβάσω κάτι ανάλαφρο και διαβάζω αυτό??? Πολύ καλό ήτανε! Πράγματι, πολύ καλό. Απλά μου έχει κάτσει λίγο βαρύ προς το παρόν κι ίσως λίγο περισσότερο ολιγόλογο στο τέλος από ότι θα το ήθελα για να το πιάσω με τη μία. Χρειάστηκα δεύτερη και τρίτη. Αλλά μάλλον φταίει που δεν ήθελα να το πιστέψω γιατί είπαμε, ήμουνα φτιαγμένη για πιο ανάλαφρα και με είχες χαστουκίσει πολύ μέχρι εκεί. Καλή ιστορία όμως, δύσπεπτη και καλή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted September 18, 2010 Author Share Posted September 18, 2010 Kαι η ελαφρώς διορθωμένη εκδοχή, όπως την έστειλα στο διαγωνισμό του Λογοτεχνικού Μπιστρό. Post-Σεραφίνα της Κέλλυ Θεοδωρακοπούλου Τέταρτη Θέση στο Διαγωνισμό Μικροδιηγήματος Αποθετικά λέγονται τα ρήματα που κλίνονται σαν παθητικά και συντάσσονται σαν ενεργητικά. Το βιβλίο είχε ακόμα κάποια σημάδια σκόνης και οι σελίδες του, κίτρινες και διάφανες από το χρόνο, ήταν στριμμένες στις άκρες. Η γριά κατάφερε να το κλείσει με το ένα χέρι χωρίς να της πέσει. Αναστέναξε σιγανά και αναλογίστηκε την πιθανότητα να άρχιζε να συλλέγει άχρηστα πια αντικείμενα, αναζητώντας παρηγοριά στην ασχετοσύνη τους με την πραγματικότητα. Κοίταξε το άλλο της χέρι. Η έκρηξη που της το είχε κόψει είχε μισοσβήσει και το τατουάζ με το ψευδώνυμο της στο πρώτο διαδικτυακό φόρουμ όπου είχε γίνει μέλος. Αναστέναξε πιο βαθιά. Σήμερα ο άνεμος στην έρημο φυσούσε πολύ καυτός, σαν να ερχόταν από την κόλαση, και η σκόνη που στροβίλιζε πάνω από τους αμμόλοφους ήταν κόκκινη. Σε κάποιον άλλο το χρώμα αυτό θα θύμιζε την αρχική κατάσταση της άμμου, όλα εκείνα τα αντικείμενα, τα μηχανήματα, τα κτίρια, που είχαν τριφτεί για να δημιουργηθεί αυτή η έρημος, και θα του χαλούσε τη διάθεση. Η γριά, βέβαια, είχε συνηθίσει πια, αλλά όχι ότι η θέα αυτή την έκανε αισιόδοξη. Ίσιωσε ό,τι είχε μείνει από το άλλοτε ψηλό της ανάστημα, ξερόβηξε και ύψωσε βραχνή φωνή: -Σεραφίνα! Πίσω από τα χαλάσματα που σημάδευαν το υπόγειο καταφύγιο, ξεπρόβαλε η γάτα. Τα αυτιά της ήταν όρθια και το φως του ήλιου έκανε τη ράχη της να λάμπει. Aθόρυβη. Για τον ίδιο λόγο που ένα μωρό μένει μουγγό αν μεγαλώσει μακριά από ανθρώπους. Ούτε πριν από τον πόλεμο είχε καταφέρει η γριά να μάθει να νιαουρίζει πειστικά. Έσυρε το κουτσό της πόδι ως τη Σεραφίνα, την κάρφωσε με το βλέμμα του μοναδικού της ματιού και, σουφρώνοντας ό,τι είχε απομείνει από τα χείλη της, μιμήθηκε το σκούξιμο ενός άλλου ζώου. Η γάτα πήρε την εντολή και εξαφανίστηκε πηδώντας πίσω από λόφους όχι ακόμα κονιορτοποιημένων συντριμμιών. Η γριά έμεινε για λίγες στιγμές ακίνητη, με τον αέρα να προσπαθεί να της ταράξει τις κολλημένες τούφες. Σχεδόν ευχήθηκε να υπήρχε κάποιος να τη δει και να ερμηνεύσει αυτή της την ακινησία ως σύμπτωμα γεροντικής άνοιας. Αλλά όλοι της οι φίλοι των τελευταίων ετών ήταν είτε αρκετά μεγάλοι για να πεθάνουν από γηρατειά είτε αρκετά νέοι για να πάνε να πολεμήσουν... Κούνησε το κεφάλι της πέρα δώθε, αλλά οι μαύρες σκέψεις δεν ξαγκιστρώθηκαν. Βρήκε μια θέση σκιερή ανάμεσα στα χαλάσματα και κάθισε με προσοχή, να μη σκουντήσει κανένα πονεμένο σημείο. Ξέχωσε από τα μπάζα ένα άλλο βιβλίο και το άνοιξε στην τύχη: Η επικοινωνία προϋποθέτει την επαρκή γνώση ενός κοινού κώδικα και από τον πομπό και από το δέκτη του μηνύματος. Όσο πληρέστερη, δε, η κατοχή του κώδικα αυτού, τόσο πιο επιτυχημένη και ακριβής η επικοινωνία. Με το αίσθημα ανθρώπου που ξεφυλλίζει παλιά του ημερολόγια, θυμήθηκε κάτι άλλο, θαμμένο και αδιάφορο τώρα πια: το παλαιότερο άγχος της ζωής της ήταν οι γνώμες των άλλων, το γνωστό «τι θα πει ο κόσμος». Τώρα μπορούσε να φωνάξει, να τραγουδήσει, να χορέψει (που λέει ο λόγος) χωρίς κανείς να τη δει ή να την ακούσει, χωρίς κανείς να διαμαρτυρηθεί σχολιάζοντας, κουτσομπολεύοντας, κόβοντάς της τα φτερά για να χωράει στην ιδέα που είχε εκείνος στο μυαλό του γι’ αυτήν. Αλλά... Αλλά και χωρίς να καταγραφούν και πουθενά οι κινήσεις της, η φωνή της, τα λόγια της. Για μια στιγμή κατάλαβε πώς νιώθουν τα φαντάσματα, όταν διαπιστώνουν ότι δεν έχουν είδωλο στον καθρέφτη... Ένας μουντός πόνος στο στομάχι την επανέφερε στην πραγματικότητα. Θα άκουγε και τα γουργουρητά, αλλά τελευταία υποψιαζόταν ότι είχε αρχίσει να κουφαίνεται. Δεν την πείραζε. Την ελπίδα να βρει κάτι ωραίο να ακούσει την είχε εγκαταλείψει εδώ και πολύ καιρό. Σηκώθηκε ξανά όρθια και έψαξε με βλέμμα ανυπόμονο γύρω γύρω, αγνοώντας τον ήλιο και τον άνεμο που την τσουρούφλιζαν. Αν δεν είχε χρησιμοποιήσει όλες τις μπαταρίες που είχε βρει για να φορτίσει τη μία πιο σημαντική, θα έψαχνε για κανένα ρολόι, να χρονομετρήσει τη Σεραφίνα. Αναλογίστηκε την ειρωνεία του να έχει ξεμείνει μόνη της με μια γάτα, αυτή, που πάντα προτιμούσε τους σκύλους. Το πικρό χαμόγελο δεν έφτασε στα χείλη της. Σαν να είχε διαβάσει τη σκέψη της, η Σεραφίνα παρουσιάστηκε ξανά στην αρχική της θέση, με τα δόντια απασχολημένα. Το στόμα της γριάς γέμισε σάλια καθώς την πλησίαζε και της άρπαζε το μικρό πτώμα, ενώ οι χτύποι της καρδιάς της πολλαπλασιάζονταν από την αδρεναλίνη της ανυπομονησίας. Για πότε βρέθηκε το ποντίκι γδαρμένο, σουβλισμένο, να ψήνεται στην πρόχειρη θράκα, σε ένα απάνεμο μέρος των ερειπίων, και η γάτα δίπλα όρθια, η γριά δεν το πήρε χαμπάρι, όσο κι αν της έφαγε πολλή ώρα. Η αντίληψή της ξανάρχισε να λειτουργεί μόλις πήγε κάτω η πρώτη μπουκιά. «Αχ, μπράβο, Σεραφίνα μου, παχύ παχύ! Τι βρίσκουν και τρώνε αυτά τα σιχαμένα!» Σε μια χειρονομία ευγνωμοσύνης, η γριά άπλωσε το χέρι της προς τη γάτα και την αγκάλιασε απ’ τη ράχη. Όχι με πολλή δύναμη, βέβαια, γιατί ο ήλιος είχε πυρακτώσει το μέταλλο. Από τόσο κοντά μπορούσε να ακούσει το ελαφρύ βουητό των μηχανικών της μελών, όπως τα κινούσε η μία πιο σημαντική μπαταρία. Η γριά ησύχασε: δεν είχε κουφαθεί. Κρατήθηκε μηχανικά. Αλλά ύστερα, καθώς θυμήθηκε ότι από πριν τον πόλεμο είχε ξηροφθαλμία, άφησε τα δάκρυα ελεύθερα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted September 19, 2010 Share Posted September 19, 2010 Το διάβασα στο Μπιστρό και μου άρεσε. Δεν έχω πολλές παρατηρήσεις, δυνατό ξεκίνημα, καλό γράψιμο, ωραία η ανατροπή στο τέλος. Συγχαρητήρια κι εδώ για τη διάκριση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted September 22, 2010 Author Share Posted September 22, 2010 Ευχαριστώ και ανταποδίδω τα συγχαρητήρια και γι' αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Bump εδώ γιατί το αξίζει! Γριά προσπαθεί να επιζήσει σε έναν μετακαταστροφικό κόσμο. Πολύ σύντομο σφηνάκι. Διαβάστε το διορθωμένο στο post #22. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.