Drake Ramore Posted August 17, 2010 Share Posted August 17, 2010 (edited) O Peak έχει την τάση να βγάζει γρήγορα και αυθαίρετα συμπεράσματα... Ίσως το μόνο που έγραψε ο Ντινος τον καιρό που είναι ο Αντρέας εδώ να είναι τρόμου και με βάση αυτό να μίλησε. Συνήθως, όποιος βιάζεται σκοντάφτει... Ο Ντίνος έχει γράψει ένα 5-6% τρόμου σε αντίθεση με το 85% περίπου των κειμένων του που είναι Ε.Φ ή κοντά στην Ε.Φ. Edited August 17, 2010 by Drake Ramore Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 17, 2010 Share Posted August 17, 2010 Yeap, thats me... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Προχωράει εξαιρετικά, Ντίνο. Ελπίζω το νέο επεισόδιο να βγει την συνηθισμένη ώρα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Ο Σίγκελ σήκωσε το δεξί του χέρι, το τεράστιο μπράτσο της στολής όμως δεν μπορούσε να μεταδώσει επαρκώς την απειλητική διάθεση του χεριού από μέσα. Εμπνευσμένο.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted August 19, 2010 Share Posted August 19, 2010 (edited) Ο Ντίνος έχει γράψει ένα 5-6% τρόμου σε αντίθεση με το 85% περίπου των κειμένων του που είναι Ε.Φ ή κοντά στην Ε.Φ. Κι ο τρομος του όμως ειναι εξαιρετικος (ίδιως εκεινη η μαυρη κωμωδια-κουκλοθεατρο αλα Παντς και Τζουντι) Επι του προκειμενου, μενω για ακομη μια φορα αναυδη. Εξαιρετικη δουλεια Edited August 19, 2010 by Dark desire Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted August 19, 2010 Share Posted August 19, 2010 Που άφησα να εννοηθεί οτι δεν γράφει καλό τρόμο ή γράφει μόνο καλή Ε.Φ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 19, 2010 Share Posted August 19, 2010 (edited) Editted.... Edited August 20, 2010 by AftPeakTank Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 20, 2010 Share Posted August 20, 2010 Συνέχεια από το προηγούμενο: Άνοιξε τα μάτια του πανικόβλητος. Κάτι είχε συμβεί. Είχε όντως τρανταχτεί η στολή του; Μόλις κατάφερα να διώξει την θαμπάδα του ύπνου, το πρώτο πράγμα που πρόσεξε ήταν το ράγισμα στο γυαλί. Ήταν μια εξωτερική χαρακιά, κι όχι σπάσιμο. Μετά αντιλήφθηκε την τεράστια γροθιά που κατέβαινε με ορμή πάνω στην κάσκα του. Άλλο ένα τράνταγμα και ο ανατριχιαστικός ήχος από γυαλί που ραγίζει. Δεν ήταν φυσικά γυαλί, αλλά μια ειδική σύνθεση επεξεργασμένης σιλικόνης, με ένα πλέγμα νανοϊνών, πάνω στις οποίες μικροσκοπικά νανορομπότ εκείνη τη στιγμή επιχειρούσαν να επισκευάσουν το ρήγμα. Φτάνει να σταματούσε την επίθεση που δεχόταν. Ο Κάουφμαν είχε πέσει πάνω του, με τις στολές τους να συγκρούονται και να βγάζουν σπίθες, χαρακώνοντας η μια την άλλη. Σήκωσε τα χέρια του αμυντικά για να προστατέψει το κεφάλι του από το γρονθοκόπημα. Και παρά την βία στην οποία επιδιδόταν η αντίπαλη στολή, πιο τρομακτική ήταν η όψη του Κάουφμαν μέσα στη κάσκα του. Τον έβλεπε ξεκάθαρα τώρα. Είχε το βλέμμα της νεκρής μητέρας του, σε τέλεια αντίθεση με την λύσσα που επιδείκνυε η αρματωσιά του. Ατάραχο βλέμμα, ψυχρό, μηχανικό, χωρίς κανένα απολύτως συναίσθημα. Ο Τζέθρο έβρισε μέσα από τα δόντια του και έσφιξε την γροθιά του για να ανταποδώσει, αλλά η στολή του δεν υπάκουσε. Ο αριστερός του βραχίονας μετακινήθηκε ελάχιστα και έμεινε ακίνητος. Ο Κάουφμαν συνέχισε να τον σφυροκοπεί. Ο Τζέθρο πήρε μια βαθιά εισπνοή και άφησε μια μακρόσυρτη εκπνοή. Ο υπολογιστής της στολής δεν μπορούσε να ερμηνεύσει την ανθρώπινη οργή. Οι σκέψεις του, ένα μείγμα από μίσος και εκδικητική μανία, προκαλούσαν σύγχυση στο λογισμικό. Είχε εκπαιδευτεί γι αυτό. Χρειαζόταν ψυχραιμία και ξεκάθαρο μυαλό. Κάτι που σίγουρα διέθετε ο αντίπαλος του. Συνεχίζεται αύριο Excellent! Φοβάμαι την γρήγορη ροή μην τυχόν και το σταματήσεις γρήγορα...I will find you. Και απάνω που ηρέμισα τώρα με κάνεις να θέλω πάλι να σχεδιάσω!!! Damn you Din... Το σκίτσο είναι μια χαρά. Οι στρατιώτες στο όνειρο όμως είναι κανονικοί γήινοι φαντάροι έτσι; Είναι οι στρατιώτες που τον έσωσαν όταν ήταν μικρός. Ναι παιδιά δεν είχα καταλάβει ακριβώς τι συμβαίνει, οπότε θα πρέπει να σβήσω τα λόγια για να μην χαλάσω τις εικόνες του Ντίνου...Το αφήνω το σχεδιάκι πάντως... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
phaethon Posted August 23, 2010 Share Posted August 23, 2010 Είναι το πρώτο διήγημα που διαβάζω και δεν έχω συγκρίσιμο μέγεθος για το είδος συγγραφής που ταιριάζει στον φίλτατο Ντίνο. Αν κρίνω μόνο από το συγκεκριμένο, πιστεύω ότι ο τρόμος (ενίοτε και ο διαστημικός ) του πάει γάντι. Στο προκείμενο, εφόσον και ο ίδιος θα ήθελε μία κριτική, θα ήθελα να πω ότι το διήγημα το βρήκα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!Καθόλου κουραστικό και δημιουργεί τις καλύτερες προσδοκίες για τη συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 24, 2010 Share Posted August 24, 2010 Ντίνο μου αρέσει πολύ πως χρησιμοποιείς κάποιες φράσεις... "οι νυχτερίδες του" έτσι μοιάζει σαν να αποφεύγεις την επανάληψη! Για την υπόθεση σου έχω πει την γνώμη μου και συνεχίζεις να μου κρατάς το ενδιαφέρον... Πολύ καλό πραγματικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 24, 2010 Author Share Posted August 24, 2010 (edited) Το The Body Snatchers είναι μια νουβέλα επιστημονικής φαντασίας, γραμμένη από τον Jack Finney το 1954. Τυπώθηκε σε συνέχειες στο Collier Magazine, πριν κυκλοφορήσει σε βιβλίο το 1955. Περιγράφει την εισβολή που δέχεται μια πόλη της Καλιφόρνιας από σπόρους που έφτασαν στη Γη από το διάστημα. Οι σπόροι αντικαθιστούν τους ανθρώπους, εν ώρα ύπνου, με αντίγραφα που δημιουργούνται μέσα σε φυτά, ενώ ο αντίστοιχος, αληθινός άνθρωπος, διαλύεται σε σκόνη. Το βιβλίο έγινε ταινία το 1956 με τον τίτλο Invasion of the Body Snatchers, σε σκηνοθεσία Don Siegel. Το 1993, το Invasion of the Body Snatchers επιλέχτηκε προς διατήρηση στο Εθνικό Κινηματογραφικό Αρχείο των Ηνωμένων Πολιτειών από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, κρίνοντας το «πολιτισμικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντικό». Τον Ιούνιο του 2008, το Αμερικάνικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου, διενεργόντας δημοψήφισμα από 1.500 μέλη για τις 10 καλύτερες ταινίες σε 10 είδη, το Invasion of the Body Snatchers βγήκε ένατο στην κατηγορία της επιστημονικής φαντασίας. Η ταινία μπήκε και στην λίστα «100 χρόνια…100 Συναρπαστικές Στιγμές» του Ινστιτούτου, μια λίστα με ταινίες μεγάλης αγωνίας. Βρέθηκε και στη λίστα του περιοδικού Bravo με τις 100 Πιο Τρομακτικές Στιγμές του Κινηματογράφου. Ο Οργανισμός Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγου την κατάταξε ως την 29η πιο τρομακτική ταινία που γυρίστηκε ποτέ. Το περιοδικό Time την έβαλε στη δική του λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες, στα top 10 των 50s και στις top 25 Ταινιών Τρόμου. Το 1978, ο σκηνοθέτης Philip Kaufman γύρισε το εξίσου καλό, ομότιτλο remake, με τους Donald Sutherland, Jeff Goldblum και Leonard Nimoy. Τρίτο remake, με τον τίτλο Body Snatchers γυρίστηκε το 1993 από τον αντισυμβατικό σκηνοθέτη Abel Ferrara. Και το πιο χαλαρό remake του 2007, το The Invasion, με πρωταγωνιστές τους Nicole Kidman και Daniel Craig. Edited August 24, 2010 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 24, 2010 Share Posted August 24, 2010 Απ' όσα αναφέρεις, Ντίνο, τα οποία είναι πολύ ενδιαφέροντα, έχω δει μόνο το The Invasion του 2007, το οποίο μου άρεσε αρκετά. Επίσης, ήρθε επιτέλους ο καιρός, μετά από τις τόσες φορές που οι σπόροι μάς body-snatched, να τους βάλουμε στην θέση τους (ή όχι). Γι' αυτό περιμένουμε με αγωνία την εξέλιξη και το τέλος της σειράς σου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 24, 2010 Share Posted August 24, 2010 Ναι και εγώ αυτό έχω δει και μάλιστα το είχε πρόσφατα στην τηλεόραση. Δεν μου άρεσε πολύ όμως... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 24, 2010 Share Posted August 24, 2010 Ως προς το κείμενο του Ντίνου, η ιδέα είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα, αλλά βλέπω να πληθαίνουν οι τεχνικοί όροι και να μου κρύβουν τον ήλιο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 24, 2010 Author Share Posted August 24, 2010 Ναι και εγώ αυτό έχω δει και μάλιστα το είχε πρόσφατα στην τηλεόραση. Δεν μου άρεσε πολύ όμως... Επιβάλλεται να δείτε όλοι το original. Τώρα! Ως προς το κείμενο του Ντίνου, η ιδέα είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα, αλλά βλέπω να πληθαίνουν οι τεχνικοί όροι και να μου κρύβουν τον ήλιο... Σου κάνω σκιά για να μην καείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 24, 2010 Share Posted August 24, 2010 Είδα την ταινία Invasion of the Body Snatchers του '56, όπως πρότεινες, Ντίνο. Αρκετά καλή. Από τις ελάχιστες ταινίες που έχω δει από εκείνη την περίοδο. Χμμ, νομίζω είναι μόνο αυτό και το A Farewell to Arms. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 25, 2010 Share Posted August 25, 2010 Θέλω και άλλο βροχή...Πολύ λίγο έγραψες σήμερα, σε μισώ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 25, 2010 Author Share Posted August 25, 2010 Θέλω και άλλο βροχή...Πολύ λίγο έγραψες σήμερα, σε μισώ! Μα... προηγούμαι στο κείμενο κατά τέσσερις τουλάχιστο μέρες. Σε μια μέρα γράφω δύο ή τρία μέρη μαζεμένα. Δεν ποστάρω αυτά που γράφω την ίδια μέρα. Κάθε κομμάτι χρειάζεται πολλαπλές αναγνώσεις και χτένισμα. Και πάλι ίσως χρειαστούν διορθώσεις αργότερα. Aft-Aft, βιαστικό παιδί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted August 25, 2010 Share Posted August 25, 2010 Το φανταζόμουν ότι προηγείσαι!!! Τώρα που σιγουρεύτηκα σε μισώ πιο πολύ!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 1, 2010 Author Share Posted September 1, 2010 Συνέχεια από το προηγούμενο: Η κάσκα του σφύριξε ανοιχτή. Οι μεταλλικοί ώμοι ανυψώθηκαν και ελευθέρωσαν τα χέρια του. Τράβηξε τον εαυτό του πάνω και έσκυψε πάνω στο ντεπόζιτο. Χτύπησε πάνω στα μικρά πλήκτρα τον κωδικό πρόσβασης. Το βαρύ καπάκι άνοιξε με έναν δυνατό κρότο. Ταυτόχρονα ο Τζέθρο άκουσε γύρω του να ξεσπά ένα βουητό, σαν καταιγίδα. Ήταν εκατοντάδες ανδρείκελα που ορμούσαν συγχρονισμένα προς την θέση του. Ο ψευτο-Κάουφμαν είχε καταλάβει ότι ετοίμαζε κάτι, κάτι καθόλου καλό για εκείνους. Ο Τζέθρο έσπρωξε το καπάκι και ρύθμισε τον χρονοδιακόπτη, αλλάζοντας το δεκάλεπτο σε τέταρτο. Διακινδύνευε πολύτιμο χρόνο, και η ελπίδα επιβίωσης του εξακολουθούσε να είναι μηδαμινή, ήταν όμως αυτός ο ελάχιστος χρόνος που του έδινε την ώθηση να ολοκληρώσει την διαταγή που είχε λάβει. Πάτησε τον διακόπτη και είδε τα δευτερόλεπτα να ξεκινούν την αντίστροφη τους πορεία. Αποτραβήχτηκε αμέσως και άφησε το καπάκι να πέσει στη θέση του, αυτόματα κλειδωμένο. Πήδηξε μέσα στη στολή και η κάσκα έκλεισε ασφαλής με το που άρχισαν τα ανδρείκελα να σκαρφαλώνουν πάνω του. Ένιωσε να ταλαντεύεται καθώς τον έσπρωχναν για να πέσει. Ήταν τόσο το πλήθος τους που μπορεί και να το κατόρθωναν. Η θωράκιση έσκυψε χαμηλά και οι μεταλλικοί βραχίονες άφησαν το ντεπόζιτο καταγής. Μετά, κάνοντας μια απότομη στροφή, τίναξε τους περισσότερους από πάνω του. Τα αντίγραφα όμως είχαν πάψει να ενδιαφέρονται για εκείνον. Τον παράτησαν και όρμησαν στο ντεπόζιτο, χτυπώντας το κάλυμμα του με τις γροθιές τους. Τα πρόσωπα τους ήταν ανέκφραστα αλλά για τον Τζέθρο, αυτή θα ήταν η πιο απελπισμένη στιγμή που θα μπορούσαν να βιώσουν αυτά τα πλάσματα. Άνοιξε το βήμα του, και με την υψηλότερη ταχύτητα που μπορούσε να αναπτύξει η στολή του, άρχισε να απομακρύνεται από τον πύργο. Κανείς δεν προσπαθούσε να τον εμποδίσει να φύγει. Τον προσπερνούσαν και όταν έπιανε κάποιο βλέμμα τους, δεν έβλεπε εκεί ούτε οργή, ούτε μίσος. Δεν γνώριζαν το συναίσθημα της εκδίκησης. Και ξαφνικά ένιωσε ένοχος, αυτή τη φορά ο κακός εισβολέας ήταν ο ίδιος. Βρέθηκε πάλι στα χωράφια, περιτριγυρισμένος από τα ψηλά φυτά. Δεν έβλεπε ανδρείκελα γύρω του. Είχαν μαζευτεί όλα πίσω στον πύργο, προσπαθώντας μάλλον να βρουν τρόπο να ανοίξουν το ντεπόζιτο. Ο Τζέθρο βάσιζε τις ελπίδες του στο ότι δεν διέθεταν εργαλεία, αλλά ταυτόχρονα, είχαν την γνώση του Κάουφμαν με μια ψύχραιμη λογική ικανοί να τη διατηρήσουν ως το τελευταίο λεπτό. Δεν θα απελπίζονταν ποτέ για να τα παρατήσουν. Ξαφνικά είδε μια σκιά και με έναν υγρό γδούπο ένα αντίγραφο βρέθηκε πάνω στην κάσκα του. Οι γροθιές του πλάσματος έσταζαν πράσινο αίμα πριν ακόμα αρχίζει να γρονθοκοπεί το γυαλί που τους χώριζε. Το πρόσωπο του εξωγήινου παρέμενε ανέκφραστο, εκείνη τη στιγμή όμως ο Τζέθρο θα ορκιζόταν ότι είδε φωτιές στο βλέμμα του. Κατέβασε τον δεξί του βραχίονα και το τσάκισε στα δύο. Χάθηκε άψυχο στο έδαφος και ο Τζέθρο έκανε μια στροφή να δει αν έρχονταν άλλα. Δεν είδε καμία κίνηση. Αυτό το ένα θα συμπέρανε ότι αν του έπαιρνε τη στολή, θα μπορούσε να τη χρησιμοποιήσει για να παραβιάσει το ντεπόζιτο. Ανόητη ιδέα, καθώς ο Τζέθρο είχε προσέξει ότι τα αντίγραφα δεν διέθεταν υποδοχές στο σώμα τους. Συνέχισε την φυγή του πριν αποκτήσουν και τα άλλα παρόμοιες χαζές ιδέες. Τσάκιζε κοτσάνια και λοβούς στην ξέφρενη πορεία του προς το μικρό ξέφωτο. Έφτασε στην εξουδετερωμένη στολή του Κάουφμαν επτά λεπτά μετά την ενεργοποίηση της βόμβας. Δεν είχε καιρό να επιχειρήσει ασύρματο χάκινγκ, το οποίο πιθανό να ήταν και ακατόρθωτο. Άρχισε να τσακίζει καίρια σημεία της πεσμένης αρματωσιάς για μια ασφαλή αποκόλληση του ντεπόζιτου απογείωσης. Ήταν σίγουρος ότι έπρεπε να είναι γεμάτο. Με το μικρό λέιζερ του βραχίονα του έκοψε κάθε άχρηστο κομμάτι που εξείχε για να έχει αυτούσιο το ξένο εξάρτημα. Το προσάρμοσε εύκολα στις ράγιες της δικής του αρματωσιάς και το έσπρωξε μέσα. Το λογισμικό τον πληροφόρησε ότι υπήρξε επιτυχής ένωση με τα δανεισμένα καύσιμα. Ο χρόνος που είχε σπαταληθεί τώρα ήταν έντεκα λεπτά. Είχε τέσσερα λεπτά να προσπαθήσει να διαφύγει μια πυρηνική έκρηξη. Πρόσεξε κίνηση στην άκρη του ματιού του. Έρχονταν ανδρείκελα, πολλά στον αριθμό. Με μια απλή σκέψη οι προωθητήρες πήραν φωτιά και ο Τζέθρο εκτοξεύτηκε στον αέρα σαν βεγγαλικό. Άφησε πίσω του το μικρό ξέφωτο στις φλόγες. Συνεχίζεται αύριο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 3, 2010 Author Share Posted September 3, 2010 Συνέχεια από το προηγούμενο: Διέγραψε μια εντυπωσιακή καμπύλη προς τον ουρανό και συνέχισε να αναπτύσσει ταχύτητα πετώντας παράλληλα με το έδαφος. Τα χωράφια, γεωμετρικά πανομοιότυπα με ανάγλυφες γραμμώσεις, έρεαν από κάτω του σαν χείμαρρος. Τρία λεπτά για την έκρηξη. Φτάνει να μην είχαν ανοίξει το ντεπόζιτο. Ξαφνικά, ένα μικρό, προειδοποιητικό φωτάκι άρχισε να αναβοσβήνει στην οθόνη δεδομένων του. Ξένο σώμα είχε εμφανιστεί στο κατόπι του και πλησίαζε ταχύτατα. Δεν ήθελε πολύ μυαλό για να μαντέψει. Ο πύργος είχε βάλλει εναντίον του. Ο υπολογιστής δεν έδινε ανάλυση του βλήματος, δεν θα ήταν όμως διαφορετικό από εκείνα που κατέστρεψαν το σκάφος του. Έκανε μια βουτιά προς τα κάτω και συνέχισε την φυγή του σε χαμηλότερο επίπεδο. Το βλήμα που τον ακολουθούσε προσάρμοσε την πορεία του χωρίς να τον χάσει από το στόχαστρο του. Δύο λεπτά για την έκρηξη. Ετοίμασε τα μυδράλια του και ανέμενε για μια σίγουρη απόσταση. Είχε το πολύ δύο στροφές στους γεμιστήρες του. Εκείνη την στιγμή ο πίνακας δεδομένων τον ξάφνιασε με μια νέα πληροφορία. Στον μακρινό ορίζοντα, είχε εμφανιστεί αχνά το περίγραμμα άλλου ενός πύργου. Ο υπολογιστής σχεδόν ξεφώνησε ότι σύγκρουση με το βλήμα που τον ακολουθούσε ήταν άμεση. Τέντωσε τα μπράτσα του και παρέδωσε την τύχη του στο αυτόματο σύστημα άμυνας. Τα μυδράλια άδειασαν τους γεμιστήρες και σίγησαν. Το κόκκινο φωτάκι σταμάτησε να αναβοσβήνει. Το βλήμα είχε εξουδετερωθεί, αλλά χωρίς να καταγραφεί έκρηξη. Ένα λεπτό. Είδε στο βάθος, προς το σημείο που κατευθύνονταν, μια λευκή γραμμή να ανυψώνεται από το έδαφος ενάντια στο αχνό γαλάζιο του ουρανού. Και ο δεύτερος πύργος είχε ελευθερώσει βλήμα εναντίον του. Έστριψε δεξιά, και αντί να συνεχίσει να απομακρύνεται, άρχισε να ακολουθεί μια κυκλική τροχιά γύρω από το σημείο μηδέν. Δεν είχε μείνει αρκετός χρόνος για να κερδίσει έδαφος που θα έκαμνε κάποια διαφορά. Δεν είχε τίποτα για να σταματήσει το επερχόμενο βλήμα, έλπιζε μόνο στο οστικό κύμα, που επίσης θα σήμανε το δικό του τέλος. Στα δέκα δευτερόλεπτα το βλήμα από τον πύργο ήταν πεντακόσια μέτρα μακριά του. Και όταν μηδενίστηκαν τα δευτερόλεπτα, δεν ακολούθησε η έκρηξη που περίμενε. Είχε αποτύχει. Έβρισε και βούτηξε χαμηλότερα, τόσο όσο να ξύνει τις κορυφές των δεκάμετρων φυτών στο έδαφος. Ο υπολογιστής τον πληροφόρησε ότι το βλήμα εξακολουθούσε να τον στοχεύει και ότι η σύγκρουση ήταν ζήτημα δευτερολέπτων. Μια λάμψη άστραψε στην κάσκα του και έχασε αμέσως τις οθόνες του. Δεν είχαν κλείσει όμως μόνο οι οθόνες. Είχε σβήσει ο υπολογιστής του. Το σύστημα ήταν νεκρό. Η στολή του δεν βούιζε πλέον. Βρισκόταν μέσα σε ένα σκοτεινό, εξουδετερωμένο καύκαλο που στροβιλιζόταν άτακτα προς το έδαφος. Ο νους του ήταν ένα κενό, και στη ζάλη της δίνης που του παρουσίαζε η κάσκα προσπαθούσε να σχηματίσει μια πρώτη σκέψη. Ήταν η διαπίστωση ότι ίσως και να τα είχε καταφέρει. Με το που άγγιξε τα κοτσάνια με τους λοβούς τον χτύπησε το οστικό κύμα της μεγάλης έκρηξης. Με μια ανάσα αμέτρητα εκτάρια μετατράπηκαν σε ιπτάμενα αποκαΐδια, και ο ίδιος σε μια φλεγόμενη σφαίρα. Χάθηκαν τα πάντα μέσα σε ένα εκτυφλωτικό λευκό φως. Αύριο το τελευταίο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 3, 2010 Author Share Posted September 3, 2010 Συνέχεια από το προηγούμενο: Άνοιξε τα μάτια του. Το μισό του πρόσωπο ήταν βυθισμένο στη λάσπη. Ψιλόβρεχε και ένιωθε τις σταγόνες σε όλο του το σώμα. Ανασηκώθηκε μέσα στα λασπόνερα και κοίταξε τις χούφτες του. Το νερό που μαζευόταν μέσα στις παλάμες του ήταν μαύρο. Ο ίδιος ήταν γυμνός και ένα σκούρο πέπλο είχε καλύψει τον ουρανό. Σηκώθηκε όρθιος και κοίταξε το σκηνικό που τον κύκλωνε. Καιγόταν ο μισός ορίζοντας, σκόρπιες φωτιές στιγμάτιζαν τον άλλον μισό. Πίσω από το μεγάλο πύρινο τοίχος υψωνόταν ένα τεράστιο, σταχτί μανιτάρι. Κοφτές ριπές ανέμου γέμιζαν τον αέρα με καμένα φύλλα που πετάριζαν σαν φλεγόμενα πουλιά. Ο Que-21 δεν είχε πουλιά, σκέφτηκε. Μετά θυμήθηκε τους αετούς στο Νέο Μεξικό. Ξανακοίταξε τα χέρια του. «Δεν είμαι ο Τζέθρο Σίγκελ» είπε στον εαυτό του, «Είμαι ο Τζέθρο Σίγκελ» συμπλήρωσε. Είδε δίπλα του πεσμένα κοτσάνια που είχαν γλιτώσει την φωτιά, με τους λοβούς τους γκαστρωμένους με ζωή, να αφρίζουν και να σκάνε, με περισσότερα αντίγραφα να γλιστρούν έξω, χλομά και υγρά, να σπαρταρούν και να αναπνέουν, να αποκτούν σταδιακά συνείδηση της ύπαρξης τους. Έψαξε με το βλέμμα του να τον βρει και δεν άργησε να τον εντοπίσει. Ήταν μια μαύρη σωρός από σίδερα που κάπνιζε μόλις είκοσι μέτρα από εκεί. Κατευθύνθηκε προς την κατεστραμμένη στολή. Ο Γήινος είχε προφανώς επιζήσει της πτώσης και της λαίλαπας που ακολούθησε, και κατόπιν θα έχασε τις αισθήσεις του. Η κάσκα ήταν ανοιγμένη, και το κεφάλι του Τζέθρο εξείχε ελάχιστα. Το μισό του πρόσωπο ήταν μαυρισμένο, με εγκαύματα να γυαλίζουν κόκκινα όπου είχε σκάσει το δέρμα. Έσκυψε και τον άγγιξε, κι εκείνος διαλύθηκε σαν κούφια κούκλα κατασκευασμένη από στάχτη. Δεν είχε μείνει πλέον τίποτα από τον Τζέθρο Σίγκελ. Εκτός από τον όρθιο, νέο Τζέθρο Σίγκελ, που το δέρμα του γυάλιζε στιλπνό και φρέσκο. Έβλεπε εκατοντάδες άλλα αντίγραφα να σηκώνονται γύρω του. Υπήρχαν και πολλά μισοκαμένα, χωρίς κάτω άκρα, που σέρνονταν στην λάσπη και τη στάχτη. Ό,τι είχε απομείνει από την θωράκιση του Shelley δεν τους παρείχε πλέον καμία χρησιμότητα. Δεν χρειάστηκε να πει κανείς τίποτα. Όλοι έκαναν την ίδια σκέψη. Έπρεπε να απομακρυνθούν από την περιοχή της έκρηξης, όσο πιο μακριά από το πυρηνικό μανιτάρι γινόταν. Υπήρχε η πιθανότητα η φυσιολογία τους να ήταν το ίδιο ευάλωτη στη ραδιενέργεια. Πρέπει να ήταν τουλάχιστο χίλιοι στον αριθμό και κινήθηκαν μαζικά προς το ένα σημείο που ξεχώριζε στον μακρινό ορίζοντα, το περίγραμμα ενός άλλου πύργου. Στη διαδρομή είχαν την ευκαιρία να αναμοχλεύσουν τις μνήμες του Τζέθρο και να κοιτούν πότε-πότε προς τον ουρανό, σαν να περίμεναν να δουν τα άστρα πέρα από τα σταχτιά σύννεφα που απλώνονταν στην στρατόσφαιρα. Κάπου εκεί ήταν το Νέο Μεξικό, το σπίτι τους. Τώρα έπρεπε να περιμένουν την επόμενη αποστολή από τη Γη. Ίσως τότε να έβρισκαν τρόπο να φύγουν από εδώ, να χτίσουν την κοινωνία τους κάπου που θα είχαν πρόσβαση σε τεχνολογία που τους ήταν οικεία. Ο ένας Τζέθρο κοντοστάθηκε. Είχε μόλις θυμηθεί κάτι. Οι υπόλοιποι γύρω του συνέχιζαν να απομακρύνονται, πιθανό γιατί δεν το είχαν σκεφτεί ακόμα. Οι αξιωματικοί είχαν δείξει στον αστροναύτη έναν σημαντικό φάκελο. Ήταν μελέτες από αιχμαλωτισμένους εισβολείς. Τα ανδρείκελα ήταν στείρα, αδυνατούσαν να φέρουν απογόνους, και το όριο ζωής τους ήταν πέντε χρόνια. «Κάθε πλανήτης με έλλογο πολιτισμό που πέφτει στην κυριαρχία των σπόρων είναι καταδικασμένος σε θάνατο» του είχαν πει. Ήταν ένα λογικό συμπέρασμα. Ένα ανησυχητικό συμπέρασμα. Ο νέος Τζέθρο όμως ήταν ανίκανος να νιώσει ανησυχία. Γύρω του η μάζα συνέχισε να προχωρεί προς τον πύργο, σκόρπια όμως υπήρχαν ανδρείκελα που θυμούνταν τώρα τον φάκελο και σταματούσαν τον βηματισμό τους. Η ανυπαρξία ήταν σημαντικά αντίθετη στα σχέδια τους. Οι ελάχιστοι συνειδητοποιημένοι από αυτούς κοιτάχτηκαν και κατευθύνθηκαν ο ένας προς τον άλλον, μαζεύτηκαν σε μια μικρή ομάδα. «Ο καιρός είναι λίγος» είπε ένας. «Τι μπορούμε να κάνουμε;» ρώτησε άλλος. «Να αλλάξουμε τακτική, να διαπραγματευτούμε μαζί τους. Οι Γήινοι ίσως μπορούν να βρουν τη λύση.» «Και τι έχουμε που θα τους ήταν χρήσιμο;» «Έχουμε έναν μήνα καιρό να σκεφτούμε κάτι» είπε ο νέος Τζέθρο στους άλλους. Αυτό που δεν είπε και κράτησε για τον εαυτό του ήταν ότι για μια θητεία πέντε ετών, μπορούσαν να αποδειχτούν οι τέλειοι στρατιώτες για τη Γη. Σίγουρα το ίδιο σκέφτονταν τώρα και οι άλλοι. Συνέχισαν την πορεία τους, ελπίζοντας ότι όταν επιτέλους έφταναν στον πύργο, και οι χίλιοι θα είχαν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα. Για τώρα, δεν είχαν παρά να περιμένουν. Είχαν πέντε χρόνια μπροστά τους. Τέλος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 4, 2010 Author Share Posted September 4, 2010 Ξεκίνησε σαν ένα τσακ-μπαμ διήγημα των 1.500 λέξεων, που σαν υπόθεση δεν μου έλεγε και πολλά. Όταν αποφάσισα να το "κάψω" στο φόρουμ σαν σήριαλ, εξελίχτηκε σε νουβέλα στην οποία ανακάλυψα ορισμένα πράγματα που μου άρεσαν. Έτσι είχα αυτό το αποτέλεσμα των 9.261 λέξεων. Κάποια στιγμή στο μέλλον, θα επιστρέψω στον Que-21. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted September 4, 2010 Share Posted September 4, 2010 Ωραίο δώρο επιστροφής μου έκανες φίλτατε Ντίνο!!! Με γέμισες εικόνες και συναισθήματα και ευχάριστες στιγμές με το διήγημά σου... Καλό το τέλος αλλά ίσως να το ήθελα διατυπωμένο κάπως διαφορετικά... Κάτι δεν μου κάθεται καλά και δεν μπορώ να το εξηγήσω. θα του βάλω ένα 4/5 (υποκειμενικά)... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 4, 2010 Share Posted September 4, 2010 Η συντροφιά του Que-21 ήταν πολύ ωραία όλες αυτές τις μέρες. Ήθελα να τελειώσει για να μάθω τι θα γίνει στο τέλος, αλλά τώρα είμαι σίγουρος ότι θέλω να συνεχιστεί :Ρ Πάντως, η υπόσχεσή σου ότι θα επιστρέψεις είναι αρκετή. Ως σύνολο είναι μια πολύ καλή ιστορία και το τέλος της την κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρουσα. Αλλά, όπως είπα και πιο πάνω, θέλω να μάθω κι άλλα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.