Ε.Φ.: Δικαίωμα στο Παραμύθι

[Drake Ramore]

Συχνά, άτομα που γνωρίζουν το sff, με ρωτούν "μα καλά, ακόμα στο sff είσαι;" Και δεν καταλαβαίνω τι εννοούν. Τι ρωτούν ακριβώς; "Καλά, ακόμα να πάρεις προαγωγή;" Το φόρουμ δεν είναι πόστο, δεν είναι "φάση", δεν το βλέπω καθόλου έτσι. Το sff είναι ο τρόπος της ζωής που έχω επιλέξει. Η γραφή είναι η δουλειά μου, αλλά είμαι άνεργος. Να φύγω από εδώ και να πάω που; Υπάρχει άλλο παρόμοιο φόρουμ για εξεληγμένους, ή για όσους έχουν μαζέψει αρκετά ένσημα σε αυτό;

 

 

Προς θεού, δεν εννοούσα κάτι τέτοιο.

Δεν τιθεται άλλωστε θέμα να πας κάπου αλλού (ακόμα και να υπήρχε κάτι αντίστοιχο). Δεν σου διασφαλίζει κανείς οτι και εκεί δεν θα αντιμετωπίσεις παρόμοιες καταστάσεις. Και εκεί είναι το θέμα.

 

Όπως έξω, στην κοινωνία, δεν μας κάνουν όλοι και δεν γίνεται να είμαστε αρεστοί σε όλους, έτσι και στα φόρουμ δεν μπορεί να συμφωνούν όλοι με όλους. Στην κοινωνία τα πράγματα είναι απλά. Δεν σου κάνει ο Ντίνος; Βγήκατε κανα δυο φορές για καφέ και δεν έδεσε η φάση για να κάνετε περισσότερη παρέα; Απλά δεν τον ξανακαλείς για καφέ και δεν χρειάζεται να τον ξαναδείς. Στο φόρουμ τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα απο την στιγμή που μπαίνεις σε μια συζήτηση. Όλα τα μέλη μπορούν να δουν και να σχολιάσουν αυτό που κορνίζωσες και να απαντήσουν. Αν δίνεις περισσότεροι σημασία απο όση χρειάζεται, θα είσαι μονίμως χαλασμένος...όσα ένσημα και αν έχεις στην πλάτη σου.

 

Υ.Γ Μην αναλώνεις χρόνο και σκέψη για να πείσεις 10-20 άτομα σε ένα φόρουμ για το ορθό της σκέψης σου. Σε μερικά πράγματα δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.Υπάρχουν μόνο προσωπικές προτιμήσεις. Προσπάθησε να βρεις έξω στον κόσμο τους 3000-4000 που συμφωνούν με την άποψη σου και θα αγοράσουν αυτό που γράφεις.

Edited August 17, 2010 by Drake Ramore

[Tattoman]

Συχνά, άτομα που γνωρίζουν το sff, με ρωτούν "μα καλά, ακόμα στο sff είσαι;" Και δεν καταλαβαίνω τι εννοούν. Τι ρωτούν ακριβώς; "Καλά, ακόμα να πάρεις προαγωγή;" Το φόρουμ δεν είναι πόστο, δεν είναι "φάση", δεν το βλέπω καθόλου έτσι. Το sff είναι ο τρόπος της ζωής που έχω επιλέξει. Η γραφή είναι η δουλειά μου, αλλά είμαι άνεργος. Να φύγω από εδώ και να πάω που; Υπάρχει άλλο παρόμοιο φόρουμ για εξεληγμένους, ή για όσους έχουν μαζέψει αρκετά ένσημα σε αυτό;

 

 

Προς θεού, δεν εννοούσα κάτι τέτοιο.

Δεν τιθεται άλλωστε θέμα να πας κάπου αλλού (ακόμα και να υπήρχε κάτι αντίστοιχο). Δεν σου διασφαλίζει κανείς οτι και εκεί δεν θα αντιμετωπίσεις παρόμοιες καταστάσεις. Και εκεί είναι το θέμα.

 

Όπως έξω, στην κοινωνία, δεν μας κάνουν όλοι και δεν γίνεται να είμαστε αρεστοί σε όλους, έτσι και στα φόρουμ δεν μπορεί να συμφωνούν όλοι με όλους. Στην κοινωνία τα πράγματα είναι απλά. Δεν σου κάνει ο Ντίνος; Βγήκατε κανα δυο φορές για καφέ και δεν έδεσε η φάση για να κάνετε περισσότερη παρέα; Απλά δεν τον ξανακαλείς για καφέ και δεν χρειάζεται να τον ξαναδείς. Στο φόρουμ τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα απο την στιγμή που μπαίνεις σε μια συζήτηση. Όλα τα μέλη μπορούν να δουν και να σχολιάσουν αυτό που κορνίζωσες και να απαντήσουν. Αν δίνεις περισσότεροι σημασία απο όση χρειάζεται, θα είσαι μονίμως χαλασμένος...όσα ένσημα και αν έχεις στην πλάτη σου.

 

Υ.Γ Μην αναλώνεις χρόνο και σκέψη για να πείσεις 10-20 άτομα σε ένα φόρουμ για το ορθό της σκέψης σου. Σε μερικά πράγματα δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.Υπάρχουν μόνο προσωπικές προτιμήσεις. Προσπάθησε να βρεις έξω στον κόσμο τους 3000-4000 που συμφωνούν με την άποψη σου και θα αγοράσουν αυτό που γράφεις.

 

το ΥΓ. του Drake Ramore τα είπε όλα....

[OxAp0d0]

Sorry για το highjack, αλλά δεν άντεξα:

 

 

E ναι. Μπορείς πάντα να αφήσεις στο περιθώριο τις λεπτομέρειες που δεν πείθουν όμως (όπως κάνουν πάρα πολλοί) ή να εφεύρεις ένα μαραφέτι που κάνει αυτό που θες (πχ ταξίδια με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός - βλέπε Dune και melange, ψυχικές δυνάμεις κτλ) και είσαι μια χαρά στην ΕΦ. Αν μπεις όμως στη λογική να πεις ότι το Φανταστικιο, είναι το νέο στοιχείο του περιοδικού πίνακα που έχει ως ικανότητα να δημιουργεί καμπύλωση στον χωροχρόνο λόγω του μοριακού του βάρους και από αυτό έχουμε φτιάξει διαστημόπλοια που τα χειρίζονται πλοηγοί που έχουν τροποποιηθεί γεννετικά με αλλαγές σε 6 χρωμοσώματα (που τα αναφέρεις) ώστε να συντονίζονται ψιονικά με το υλικό και να ελέγχουν τις δονήσεις του και να μεταφέρουν το πλοίο σε ένα άλλο σημείο του χωροχρόνου αξιοποιώντας τον δεσμό τους μέσω ενός νέου επιπέδου ύπαρξης που ανακαλύφθηκε και που ονομάστηκε αιθερόσφαιρα, και όλα αυτά με εξαντλητικές λεπτομέρειες, τότε η ιστορία καταρρέει άνετα από έναν αναγνώστη με λίγη δυσπιστία.

 

- Δηλαδή ο παππούς είναι διαστημάνθρωπος;

- Όχι ηλίθιε, αυτά είναι τα ψιονικά σήματα των νίντζα!

 

(κι όποιος κατάλαβε...)

 

 

 

On topic, κι εγώ προτιμώ το παραμύθι από την επιστημονικούρα. Νομίζω πως ο μοναδικός συγγραφέας που δε με ξενίζει σε αυτόν τον τομέα είναι ο Κλαρκ, αλλά ο άνθρωπος αυτός έκανε πραγματική έρευνα για να γράψει αυτά που έγραφε και δεν είχε (σχεδόν) καθόλου technobable.

Οι ιστορίες EΦ που με διασκεδάζουν περισσότερο είναι αυτές που χρησιμοποιούν την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας σαν υπόβαθρο για να διαχειριστούν ανθρωπολογικά ή κοινωνικοπολιτικά θέματα. Η εξελιγμένη τεχνολογία δίνει το ανάλογο εργαλείο στο συγγραφέα να διογκώσει τις λεπτομέρειες που θέλει να αναλύσει και να παίξει με τα κλισέ χωρίς να γίνεται γραφικός.

Φανταστείτε για παράδειγμα το A Scanner Darkly να μην ήταν τοποθετημένο στο μέλλον και το ναρκωτικό να ήταν ηρωίνη, η ιστορία θα ήταν το ίδιο πιστευτή και δυνατή;

[deadend]

Αφιερωμένο στον Ντίνο για την μέγιστη φράση του:

Το φλαφλαπόρδιο έλκυε τους κόσμους όπως οι μύγες τα σκατά.

Σαν το αγρίμι που κυνηγάει το θήραμα ακολουθούσαν αυτή τη μυρουδιά.

Πολιτισμοί που οι αιώνες σφυρηλάτησαν, μέσα από σφαγές και κατακτήσεις,

διεγείρονταν απ’ την θεία οσμή γεμάτοι οράματα και παραισθήσεις

από την υπόσχεση που έδινε για μια ανώτερη εξουσία

γλυκιά σαν την κλανιά μετά την απαγορευμένη συνουσία.

Μες το σκοτάδι του διαστήματος που είναι διάστικτο από άστρα

αλυχτούσαν σαν σκυλιά λυσσασμένα από οίστρο και με σάλια άσπρα.

Αλύπητα ρουφούσε τη δύναμη τους το κοσμικό κενό

κι έκανε την κραυγή τους απόγνωση και μια τρύπα στο νερό.

Μα κάποτε έφτασε μια μέρα στον Νιμπίρου ένα δέμα

σταλμένο από τους ουρανούς με θαλασσιά κορδέλα

έπεσε απαλά σαν χιόνι κι ήταν μικρό, έμοιαζε με βόλο,

για τους πουν:« Ανονάκοι τρεχάτε γιατί στη γη μας κόψανε τον κώλο.

Το μάθανε οι άνθρωποι το μυστικό που κάνει τα ταξίδια,

προσέχετε σάς έρχονται και καλοπιάστε τους με ξίδια».