Όπου το φως πεθαίνει

[Drake Ramore]

Νύχτα

Του θάνατου η μανα γεννησε

εμένα. Δίχτυα στην ζωή ερίξε και αρπαξε

ζωή. Απόγνωση να φέρει

Πλάσματα πόνου έφερε και έθρεψε

όντα γνώσης. Τύψεις δεν έχουν,

Μήτε επίγνωση των πράξεων τους

Σκότος

Του Θάνατου ο πατέρας με γαλούχησε,

και μες στην αγκαλιά του, την νύχτα επιθύμησα.

Με κάλυψε, με σκέπασε, με έκανε δικό του

Σκοτάδι το φως μου έβαψε

Πόνο το όνομα μου φέρνει

τις στιγμές που ο πατέρας μου απλώνει τα φτερά του

και η μάνα μου αγκαλιάζει το σούρουπο

Το βάσανο είναι αδερφός και φίλος

Μέρα

Μέρα σαν κίτρινη βροχή,

του ήλιου μια αχτίδα. Την θλίψη της δεν είδα.

Και έκρυψα τις σκέψεις μου σε μέρος σκοτεινό,

σαν πρόδωσα το είναι μου σε τόπο χλοερό

Τον πόνο μου σαν μιαν αρχή, άλλος να μην γνωρίσει.