Stanley Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 (edited) Αν σας έλεγαν(ή σας λένε εδώ μέσα διάφοροι) :΄΄ξέρεις,πρέπει να αλλάξεις αυτό κι εκείνο΄΄ αλλά αυτές οι μεταβολές αντίκειντο στο χαρακτήρα και στον τρόπο που σας εκφράζει,θα το κάνατε; Αν σας έλεγε κάποιος:΄΄ωραία γράφεις,αλλά,ξέρεις, για να εκδοθεις κάποτε,πρέπει...΄΄ θα το κάνατε...;Προσωπικά, θα θεωρούσα κάτι τέτοιο έκπτωση και απάρνηση του εαυτού μου, οπότε θα συνέχιζα να καταθέτω την ψυχή μου όπως εμένα μου αρέσει,γιατί, έτσι πιστεύω είναι, όλοι μας γράφουμε πρωτίστως για την πάρτη μας,κι όχι για να μπούμε σε κάποιο ράφι... Edited August 18, 2010 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Μιλάμε για αλλαγές σε τεχνικά ή σε ουσιαστικά κομμάτια του κειμένου. Πχ: "άλλαξε λίγο τη σειρά των κεφαλαίων" ή "Βγάλε αυτό το φάντασμα, κανένας δεν πιστεύει σε αυτά"; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted August 18, 2010 Author Share Posted August 18, 2010 Όχι,αναφέρομαι σε ουσία:σε ύφος,σε λέξεις,ακόμα και σε είδος στο οποίο γράφεις!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Θα συνέχιζα να γράφω ό,τι μου γουστάρει για τον εαυτό μου, και θα έγραφα ό,τι (σχεδόν) μου ζητούσαν για να το πουλήσω. Και όπως θα το ήθελαν. Σιγά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 προσωπικά, άμα έπρεπε να αλλάξω την ουσία, το ύφος και ίσως να προσθέσω ή να αφερέσω αποσπάσματα από το κείμενο μου, προκειμένου να εκδοθεί δεν θα το έκανα. Είχα κάποτε ρωτήσει μια συγγραφέα και μου απάντησε "ποτέ μην αλλάξεις τίποτα, απλά άλλαξε εκδοτικό οίκο". Οπότε θα συμφωνήσω μαζί σου Χρήστο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Όχι,αναφέρομαι σε ουσία:σε ύφος,σε λέξεις,ακόμα και σε είδος στο οποίο γράφεις!! Λέξεις ίσως, σε μικρά σημεία και ύφος, αρκεί να μου έχει ειπωθεί με τα σωστά επιχειρήματα (πχ, "ο ήρωάς σου εδώ δεν πρέπει να περιγράφει τα πάντα τόσο ανάλαφρα, γιατί μόλις έχασε την οικογένειά του"). Με άλλα λόγια, ότι αλλαγή θα έκανε ένας σωστός επιμελητής κειμένου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dreamwhisperer Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Όχι,αναφέρομαι σε ουσία:σε ύφος,σε λέξεις,ακόμα και σε είδος στο οποίο γράφεις!! Αν κάποιος έχει τόσες διαφωνίες με το έργο σου, τότε ο λόγος που έχει αποφασίσει να το εκδώσει και μπαίνει στον κόπο να ζητήσει τόσες αλλαγές, μπορεί να αναζητηθεί μόνο στον τομέα της μεταφυσικής. Αν ο ίδιος αποφασίζεις ότι είναι απαραίτητες τόσες αλλαγές για να εκδοθείς, τότε μάλλον η έκδοση έχει κάτι παραπάνω από πρώτη θέση στην ιεραρχία των αξιών σου. Το αιώνιο ερώτημα: Γιατί γράφω; Για ακόμα μία φορά πλανάται στις σελίδες του φόρουμ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Μπρρρ! Ghosts of Christmas past... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted August 18, 2010 Author Share Posted August 18, 2010 προσωπικά, άμα έπρεπε να αλλάξω την ουσία, το ύφος και ίσως να προσθέσω ή να αφερέσω αποσπάσματα από το κείμενο μου, προκειμένου να εκδοθεί δεν θα το έκανα. Είχα κάποτε ρωτήσει μια συγγραφέα και μου απάντησε "ποτέ μην αλλάξεις τίποτα, απλά άλλαξε εκδοτικό οίκο". Οπότε θα συμφωνήσω μαζί σου Χρήστο Πολύ καλό αυτό! Κάπου πέτυχα τον Ντίνο(δεν θυμάμαι νικ,ελπίζω να μου επιτρέπει να χρησιμοποιώ το μικρό του)να λέει ότι ΕΦ θέλει να γράφει και δεν αλλάζει ό,τι κι αν του λένε και τέτοια...Αυτό εννοώ,και τέτοιες συμπεριφορές τις εκτιμώ βαθύτατα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 (edited) Όχι,αναφέρομαι σε ουσία:σε ύφος,σε λέξεις,ακόμα και σε είδος στο οποίο γράφεις!! Αν κάποιος έχει τόσες διαφωνίες με το έργο σου, τότε ο λόγος που έχει αποφασίσει να το εκδώσει και μπαίνει στον κόπο να ζητήσει τόσες αλλαγές, μπορεί να αναζητηθεί μόνο στον τομέα της μεταφυσικής. Αν ο ίδιος αποφασίζεις ότι είναι απαραίτητες τόσες αλλαγές για να εκδοθείς, τότε μάλλον η έκδοση έχει κάτι παραπάνω από πρώτη θέση στην ιεραρχία των αξιών σου. Το αιώνιο ερώτημα: Γιατί γράφω; Για ακόμα μία φορά πλανάται στις σελίδες του φόρουμ. θα συμφωνήσω με τον Σάββα, και θα προσθέσω πως όλοι μας έχουμε έναν λόγο που γράφουμε. Ο καθένας θα μπορούσε να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με το ερώτημα που έχει το τόπικ, γιατί πολύ απλά ο καθένας μας γράφει για διαφορετικό λόγο. Δεν λέω, είναι ωραίο, σχεδόν σαγηνεφτικό να βλέπεις το έργο σου στα βιβλιοπολεία, αλλά... Το ερώτημα είναι αν έχει την ίδια αξία το να εκδήδεσαι, ενώ στην πραγματικότητα εκδήδεσαι τροποποιημένος. Πιστευώ λοιπόν πως δεν έχει την προσωπική ικανοποίηση, το να εκδήδεις κάτι που δεν είναι ολότελα δικό σου. Edited August 18, 2010 by Tattoman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 (edited) Θα διόρθωνα κραυγαλέα λάθη (τα οποία μου επισημαίνει κυρίως ένας κύριος που τον εμπιστεύομαι απόλυτα σ' αυτά τα θέματα), θα διόρθωνα λεκτικά σφάλματα, αδυναμίες εκφράσεων, ποιότητα, συμπεριφορά και βάθος χαρακτήρων, αληθοφάνεια. Όχι για να εκδώσω, αλλά για να έχω δημιουργήσει ένα καλό έργο. Αυτό δεν ονομάζεται "αλλαγή", ονομάζεται "αναγνώριση σφαλμάτων και αδυναμιών". Αλλά όχι, δεν θ' άλλαζα το προσωπικό μου ύφος (αυτό εξάλλου είναι που προσδιορίζει έναν συγγραφέα και είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει), ούτε το είδος που μ' ευχαριστεί να γράφω. Edited August 18, 2010 by Sonya Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 OK, ας πετάξω λίγο λάδι αυτή τη φορά: Όποιος πιστεύει: 1) ότι ένα έργο του έχει έστω και την παραμικρή πιθανότητα να φτάσει από τα δικά του χέρια (=πρώτη γραφή και διορθώσεις του ίδιου) κατευθείαν στα ράφια, 2) ότι κανείς δεν μπορεί να του συστήσει δικαιολογημένες και εύλογες αλλαγές στο αρχικό του κείμενο, οι οποίες θα περιλαμβάνουν και σημαντικές αλλαγές χαρακτήρων ή πλοκής σε μερικά σημεία, 3) ότι το αρχικό του κείμενο δεν περιέχει μερικές δεκάδες (στην καλύτερη και για μικρά διηγήματα) έως εκατόντάδες (νουβέλες και μυθιστορήματα) μικρά και μεγάλα λαθάκια, σφάλματα, αδυναμίες, ασάφειες, γλωσσικά προβλήματα κλπ., 4) ότι, εκτός από όλα τα παραπάνω, έχει πετύχει άψογα όλα τα σημαντικά, δηλαδή θέση, ιδέα, πλοκή, χαρακτήρες, κορύφωση κλπ., 5) ότι όλα τα παραπάνω γενικής φύσης προβλήματα "πρέπει" να παραμείνουν άθικτα επειδή έτσι θα είναι "δικά του" και όχι κάποιου άλλου που τα επεσήμανε, 6) ότι δημιουργεί με παρθενογένεση και χωρίς καμία επιρροή από κανέναν, οπότε ό,τι γράφει είναι προφανώς πρωτότυπο και γι αυτό απόλυτα προσωπικό, 7) ότι... (μη σας κουράζω άλλο, έχετε πιάσει το νόημα) τότε (ας είμαι κομμάτι ωμός) δεν ξέρει πόσα δεν ξέρει για το χόμπυ του. Όποιος επιμένει σ' αυτή την τακτική (=να μην γίνεται καλύτερος με τη βοήθεια άλλων) θα πρέπει κατά τον ίδιο τρόπο να μην ξαναπατήσει σε κομμωτήριο ή κατάστημα ρούχων, παπουτσιών και αξεσουάρ: Βελτιώνουν την εικόνα μας προς τρίτους με δουλειά και ιδέες άλλων. Και κομμένο το ξύρισμα σε πρόσωπο, πόδια, μασχάλες κλπ., ε; Τα (κατασκευασμένα από τρίτους) ξυραφάκια αλλοιώνουν την "αυθεντική" εικόνα μας. Χμμ. Όχι εγώ. Θα συνεχίσω να ζητάω εμπεριστατωμένη επιμέλεια σε όλους τους τομείς, είτε ενόψη έκδοσης του έργου, είτε απλά και μόνο για τη δική μου βελτίωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dreamwhisperer Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 OK, ας πετάξω λίγο λάδι αυτή τη φορά: Όποιος πιστεύει: 1) ότι ένα έργο του έχει έστω και την παραμικρή πιθανότητα να φτάσει από τα δικά του χέρια (=πρώτη γραφή και διορθώσεις του ίδιου) κατευθείαν στα ράφια, 2) ότι κανείς δεν μπορεί να του συστήσει δικαιολογημένες και εύλογες αλλαγές στο αρχικό του κείμενο, οι οποίες θα περιλαμβάνουν και σημαντικές αλλαγές χαρακτήρων ή πλοκής σε μερικά σημεία, 3) ότι το αρχικό του κείμενο δεν περιέχει μερικές δεκάδες (στην καλύτερη και για μικρά διηγήματα) έως εκατόντάδες (νουβέλες και μυθιστορήματα) μικρά και μεγάλα λαθάκια, σφάλματα, αδυναμίες, ασάφειες, γλωσσικά προβλήματα κλπ., 4) ότι, εκτός από όλα τα παραπάνω, έχει πετύχει άψογα όλα τα σημαντικά, δηλαδή θέση, ιδέα, πλοκή, χαρακτήρες, κορύφωση κλπ., 5) ότι όλα τα παραπάνω γενικής φύσης προβλήματα "πρέπει" να παραμείνουν άθικτα επειδή έτσι θα είναι "δικά του" και όχι κάποιου άλλου που τα επεσήμανε, 6) ότι δημιουργεί με παρθενογένεση και χωρίς καμία επιρροή από κανέναν, οπότε ό,τι γράφει είναι προφανώς πρωτότυπο και γι αυτό απόλυτα προσωπικό, 7) ότι... (μη σας κουράζω άλλο, έχετε πιάσει το νόημα) τότε (ας είμαι κομμάτι ωμός) δεν ξέρει πόσα δεν ξέρει για το χόμπυ του. Όποιος επιμένει σ' αυτή την τακτική (=να μην γίνεται καλύτερος με τη βοήθεια άλλων) θα πρέπει κατά τον ίδιο τρόπο να μην ξαναπατήσει σε κομμωτήριο ή κατάστημα ρούχων, παπουτσιών και αξεσουάρ: Βελτιώνουν την εικόνα μας προς τρίτους με δουλειά και ιδέες άλλων. Και κομμένο το ξύρισμα σε πρόσωπο, πόδια, μασχάλες κλπ., ε; Τα (κατασκευασμένα από τρίτους) ξυραφάκια αλλοιώνουν την "αυθεντική" εικόνα μας. Χμμ. Όχι εγώ. Θα συνεχίσω να ζητάω εμπεριστατωμένη επιμέλεια σε όλους τους τομείς, είτε ενόψη έκδοσης του έργου, είτε απλά και μόνο για τη δική μου βελτίωση. Απλώς, mman, εδώ και πάρα πολύ καιρό, προσωπικά προσπαθώ να καταλάβω (ή μήπως καλύτερα, να νιώσω) που βρίσκονται τα όρια μεταξύ επαγγελματικής κριτικής, δημιουργικής διόρθωσης, προσεκτικής επιμέλειας, καλόβουλης έκφρασης απόψεων και προσκόλλησης στην αυθεντία, υπεροπτικής αποδοχής νορμών, μη κατανόησης πειραματισμών, καταστροφής ονείρου και καλλιτεχνικού οράματος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Επιτέλους, ξεμπροστιάστηκαν οι πουλημένοι! Στην πυρά ΜΜΑΝ! Θα προσθέσω πως προσωπικά δεν γράφω για τον εαυτό μου αλλά για τους τρίτους, είτε λέγεται κοπέλα, είτε φίλοι, είτε συμφορουμίτες, είτε αναγνώστες. Έτσι, είμαι ανοιχτός σε πολλά ζητήματα αλλαγών. Γνωρίζω μάλιστα έναν κύριο που όταν έγραφε το βιβλίο του -το οποίο είχε αξιοθαύμαστη επιτυχία- το έλεγε σε φίλους και το συνέχιζε ανάλογα με τις προτάσεις τους. Δεν το έχω δοκιμάσει, ούτε ξέρω αν θα το έκανα, αλλά το αποτέλεσμα, μάλλον τον δικαίωσε. Και πιστεύω πως είναι 1000% δικό του κείμενο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 (edited) Απλώς, mman, εδώ και πάρα πολύ καιρό, προσωπικά προσπαθώ να καταλάβω (ή μήπως καλύτερα, να νιώσω) που βρίσκονται τα όρια μεταξύ επαγγελματικής κριτικής, δημιουργικής διόρθωσης, προσεκτικής επιμέλειας, καλόβουλης έκφρασης απόψεων και προσκόλλησης στην αυθεντία, υπεροπτικής αποδοχής νορμών, μη κατανόησης πειραματισμών, καταστροφής ονείρου και καλλιτεχνικού οράματος. Ναι, καμιά φορά τα όρια αυτά είναι ασαφή. Αλλά για ν' αρχίσει κανείς να αναρωτιέται για τα όρια αυτά πρέπει πρώτα να έχει ζητήσει την καλοπροαίρετη και εμπεριστατωμένη κριτική -κι αυτό ήταν το βασικό νόημα του post μου προφανώς. Όταν λάβει αυτή την κριτική, νομίζω ότι είναι πιο πολύ θέμα του συγγραφέα να κρίνει (ίσως και με τη βοήθεια τρίτων που επίσης εμπιστεύεται τη γνώμη τους) αν ο κριτικός έχει σε κάποια σημεία ξεπεράσει αυτά τα όρια και αν ναι, να τον αγνοήσει κατάλληλα. @Solonor: Δεν εννοούσα λάδι σ' αυτή την πυρά! Edited August 18, 2010 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Επιτέλους, ξεμπροστιάστηκαν οι πουλημένοι! Στην πυρά ΜΜΑΝ! Γεια σου, ρε Αντώνη μεγάλε! Δεν παίζεσαι! :first:Solonor for president! Ο συγγραφέας Ανδρέας Λασκαράτος, που είχε δάσκαλο τον Διονύσιο Σολωμό, του παραπονιόταν ότι στα δικά του γραπτά ο Σολωμός έκανε ένα σωρό παρατηρήσεις, ενώ άλλους του μαθητές τους άφηνε να φύγουν χωρίς κουβέντα. Ο Σολωμός του είπε: "Τα δικά σου τα διορθώνω, γιατί κάτι βρίσκω σ' αυτά ακόμα", ενώ των άλλων, δηλαδή, τα θεωρούσε ολόκληρα για πέταμα και δεν είχε νόημα να διορθώσει τίποτα. Εγώ θα συμφωνήσω με τον mman οτι ακούγεται αρκετά ψωνισμένο, τουλάχιστον από ερασιτέχνες σαν και μας, το "δε διορθώνω τίποτα για να μην καταστραφεί το προσωπικό μου στυλ". Ασφαλώς και υπάρχουν σημεία στα γραπτά μου που δε με ικανοποιούν, αλλά δεν μπορώ να τα κάνω καλύτερα μόνη μου, οπότε δέχομαι διορθώσεις. Η μόνη μου επιφύλαξη είναι ότι, για να δεχτώ διορθώσεις, θα πρέπει ο διορθωτής να με πείσει ότι η δική του ιδέα είναι καλύτερη από τη δική μου. Αν οι διορθώσεις είναι τόσες πολλές που τίθεται ζήτημα πνευματικής ιδιοκτησίας, δηλαδή "δεν είναι πλέον δικό μου αλλά του διορθωτή", τότε σημαίνει ότι το ορίτζιναλ ήταν για πέταμα. Ο συγγραφέας να κατέβει από το καλάμι και να δοκιμάσει κάτι λιγότερο φιλόδοξο. Υπάρχει και η (πολύ σπάνια) περίπτωση της απόλυτης διαφωνίας: πρόσφατα σε γραπτό μου ο φίλος-διορθωτής χαρακτήρισε αφύσικη μια φράση και μου είπε να τη βγάλω, ενώ πρόκειται για φράση που την έχω ακούσει στην πραγματικότητα να τη λέει κάποιος στο δρόμο(η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία!). Του το είπα και υποχώρησε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Υπάρχει και η (πολύ σπάνια) περίπτωση της απόλυτης διαφωνίας: πρόσφατα σε γραπτό μου ο φίλος-διορθωτής χαρακτήρισε αφύσικη μια φράση και μου είπε να τη βγάλω, ενώ πρόκειται για φράση που την έχω ακούσει στην πραγματικότητα να τη λέει κάποιος στο δρόμο(η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία!). Του το είπα και υποχώρησε. H πραγματικότητα και η λογοτεχνία δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μεταξύ τους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Υπάρχει και η (πολύ σπάνια) περίπτωση της απόλυτης διαφωνίας: πρόσφατα σε γραπτό μου ο φίλος-διορθωτής χαρακτήρισε αφύσικη μια φράση και μου είπε να τη βγάλω, ενώ πρόκειται για φράση που την έχω ακούσει στην πραγματικότητα να τη λέει κάποιος στο δρόμο(η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία!). Του το είπα και υποχώρησε. H πραγματικότητα και η λογοτεχνία δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μεταξύ τους. Τότε γιατί πλακωνόμαστε περί επιστημονικής αληθοφάνειας σε άλλο τόπικ; Are we on a lost cause? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Χα! Πληρωμένο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Υπάρχει και η (πολύ σπάνια) περίπτωση της απόλυτης διαφωνίας: πρόσφατα σε γραπτό μου ο φίλος-διορθωτής χαρακτήρισε αφύσικη μια φράση και μου είπε να τη βγάλω, ενώ πρόκειται για φράση που την έχω ακούσει στην πραγματικότητα να τη λέει κάποιος στο δρόμο(η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία!). Του το είπα και υποχώρησε. H πραγματικότητα και η λογοτεχνία δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μεταξύ τους. Τότε γιατί πλακωνόμαστε περί επιστημονικής αληθοφάνειας σε άλλο τόπικ; Are we on a lost cause? Το εξήγησα και στο άλλο τόπικ, η γυναίκα του Καίσαρα(λογοτεχνία) δεν πρέπει να είναι σεμνή (αληθινή) αλλά να φαίνεται σεμνή (αληθοφανής). Αν κάτι που έγινε στη ζωή το γράψεις στο χαρτί και σου πει κάποιος: "Ε, αυτό δε γίνεται!" τότε κάτι έχεις κάνει λάθος ως συγγραφέας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Χμμ. You have a point. Μάλλον στο context έκανα λάθος. Για να κρίνετε και μόνοι σας, η φράση ήταν "Ναι, αυτό το καθίκι ο Ρουμάνος ομολόγησε και τελειώσαμε νωρίς, τελικά" και την άκουσα να τη λέει ένας στο κινητό του στη Γλυφάδα ένα Σάββατο πρωί. Εγώ την έβαλα να την ακούει κάποιος εκεί που περιμένει το φανάρι να ανάψει, σε διάβαση πεζών, κάποιο βράδυ. Τόσο διαφορετικό είναι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Χμμ. You have a point. Μάλλον στο context έκανα λάθος. Για να κρίνετε και μόνοι σας, η φράση ήταν "Ναι, αυτό το καθίκι ο Ρουμάνος ομολόγησε και τελειώσαμε νωρίς, τελικά" και την άκουσα να τη λέει ένας στο κινητό του στη Γλυφάδα ένα Σάββατο πρωί. Εγώ την έβαλα να την ακούει κάποιος εκεί που περιμένει το φανάρι να ανάψει, σε διάβαση πεζών, κάποιο βράδυ. Τόσο διαφορετικό είναι; Όχι, ούτε ακούγεται τρελή από μόνη της Αλλά παίζει και ρόλο η ιστορία καθεαυτή και πώς είναι τοποθετημένη μέσα της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted August 18, 2010 Share Posted August 18, 2010 Εννοείται θα άλλαζα! Εκτος αν εσεις πατε στον εκδοτη με βρωμικα ρουχα και εσωρουχα...Παντως απο συγγραφικης αποψης δεν προκειται να αλλαζα τιποτα.Εδω βαριεμαι αλλα κι αλλα,σιγα μην τρελαθω κιολας για να εκδοθω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted August 19, 2010 Share Posted August 19, 2010 Στην πυρά και η Wordsmith! Και πέταμα στον Ρουμάνο, δεν είναι στην υπόθεση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 19, 2010 Share Posted August 19, 2010 Στην πυρά και η Wordsmith! Και πέταμα στον Ρουμάνο, δεν είναι στην υπόθεση! Γιατί, ρε Αντώνη; Οκ, η φράση δε χρειάζεται στο κείμενο και θα μπορούσε να βγει μια χαρά, αλλά έχει πολλή πλάκα και ήθελα κάπου να τη χώσω... Αλλά μάλλον η πλάκα έγκειται στο ότι η φράση είναι αληθινή, οπότε βάζοντάς τη σε κείμενο, χάνεται. Πάσο. Θα το σκεφτώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.