Asgaroth Posted September 8, 2010 Share Posted September 8, 2010 Έρχεται η στιγμή που ανάμεσα στο ρυθμό που παίρνει σιγά σιγά η ζωή σου,το σκουριασμένο μουρμουρητό της ρουτίνας,βρίσκεις,ή μάλλον δημιουργείς το χρόνο για ένα ταξίδι, προφασιζόμενος πολλά, στους άλλους μα και στον εαυτό σου. Μπορεί να είναι μια επίσκεψη σε πρόσωπα αγαπημένα ή μια επίσκεψη σε κάποιον τόπο που καιρό τώρα ήθελες να πας...Εκεί δε νιώθεις περίφανος γιατί έδιωξες τη νωθρότητα που σε διακατέχει ενίωτε, αλλά επειδή κατάφερες να είσαι διαφορετικός από τους άλλους, που πάντα έχουν στα σκαριά σχέδια για ταξίδια..υπερπόντια. Τα σχέδια που αιωρούνται ως θεμα συζητησης στο σαλονάκι τους ,σαν μεγαλώσουν, με τους κατα τα άλλα καλούς και τακτοποιημένους φίλους τους που συμμερίζονται λες την πικρία.. Μα εσύ νιώθεις τόσο ξεχωριστός που σβήνεις αυτές τις σκηνές,λίγο λίγο με κάθε ταξίδι σου...Ή μήπως όχι; Μια φωνή μέσα σου λέει πως τα κατάφερες μόνο για αυτή τη φορά και ένα σκελετωμένο χέρι κρατά το πορτρέτο του γέροντα που μισείς, θρονιασμένο στην πολυθρόνα του, θλιβερό. Προετοιμάζεις τα πράγματά σου ξέροντας ότι τα πιό χρήσιμα θα τα ξεχάσεις πίσω , τα πιό σημαντικά θα σε περιμένουν στο δρόμο...Την αγγίζεις,τα δάχτυλα σου χαιδεύουν τις μεταλλικές καμπύλες...Τόσο χαζό φαίνεται μα απλά το κάνεις...σου αρέσει. Κρυφοχαμογελάς και καβαλάς έχοντας ήδη αφήσει το γέροντα στην πολυθρόνα πίσω σου.Όλες οι μικρότητες διαγράφονται ηχηρά με την κόκκινη διαγώνιο που σβήνει το όνομα της γκριζούπολης... Το μόνο που είναι εκεί πλεον, είναι το σφύριγμα του ανέμου...και σκέψεις. Σκέψεις που στροβιλίζονται συνέχεια σα τα ξερόφυλλα στην άκρη του δρόμου που ανασηκώνεις καθώς περνάς. Κάποιες φορές παλιοί εφιάλτες που εκμεταλεύονται τη νηνεμία στο μυαλό για να σκαρφαλώσουν πιό ψηλά στις συνειδητές σκέψεις σου.. Άλλοτε το μόνο που υπάρχει είναι τα πρόσωπα αυτών που σε περιμένουν κάθε φορά στον προορισμό σου...Παγκόσμιες σταθερές σε ένα κόσμο μη ιδανικών συνθηκών. Ή άλλοτε εκείνα τα λιθάρια που τόσες φορές έχεις προσέξει στο λιβάδι πλάι στον αυτοκινητόδρομο και πάντα θες να εξερευνήσεις...Η στροφή πλησιάζει...”τώρα δεν είναι;” κάτι σε βιάζει όμως και δίνεις σιωπηλή υπόσχεση να τα δεις άλλη φορά. Σίγουρα, την επόμενη φορά θα σταματήσεις τότε που θα έχεις και την φωτογραφική μαζί σου...την επόμενη φορά.. Ποιός άλλος σύντομος χαιρετισμός στον κόσμο περιέχει τόσο αλληλοκατανόηση,όσο αυτός των δύο άστρων που αναβοσβήνουν φευγαλέα και απο το γρήγορο σήκωμα των γαντοφορεμένων χεριών...Δε βλέπεις τα μάτια του κάτω από τη ζελατίνα του,αλλά τον καταλαβαίνεις. Κάθε κομμάτι του δρόμου είναι δικό σου...Μερικά τα αγαπάς και νιώθεις χαρά όταν φθάνεις σε αυτά,άλλα θέλεις να περάσουν γρήγορα και το χέρι σου χαϊδέυει παραπάνω το γκάζι. Κάποιος σταματημένος στην άκρη του δρόμου. Κατεβαίνεις, αλλάζεται δυό τρείς κουβέντες και φεύγεις με ένα χαμόγελο...όλοι άνθρωποι είμαστε στο κάτω κάτω είναι τόσο απλό..μα το ξεχνούμε και μας το θυμίζει η ερημιά. Κοντεύεις..νιώθεις ήδη καλά πολύ πριν φτάσεις μα,για ανεξήγητο λόγο, ψάχνεις αφορμή να κάνεις μια ακόμη βόλτα πριν δέσεις για λίγο στο λιμάνι σου. Νιώθεις ευφορία όταν τους βλέπεις. Ανησυχούν, σε βομβαρδίζουν , καταλαβαινεις πάντα ότι είναι από ενδιαφέρον μα πως να τους δώσεις να καταλάβουν αυτό που νιώθεις; Τους αγαπάς και γελάς μονάχα συγκαταβατικά Από την αρχή νιώθεις ήδη την ανάγκη να είσαι πάλι στο δρόμο..Η μέρα έρχεται , οι αποχαιρετισμοί δε σου αρέσουν...Θα προσέχω....το λές και το ξαναλές σ αυτούς περισσότερο ή μήπως σε εσενα; Λυπάσαι που φεύγεις μα σαν ξεκινήσεις η θλίψη αναμυγνύεται με την ευφορία και η δεύτερη είναι πιο δυνατή σε αλκοόλ,πιο μεθυστική.. Μια ορεινή διαδρομή...χορεύεις με τις γραμμές στη μέση του οδοστρώματος,γυρίζουν,χάνονται και γίνονται ένα κουβάρι που στροβιλίζεται γύρω σου...Ελευθερία...κάπου εκεί μπορεί να το χάσεις,μια λάθος στροφή,κάποιος άλλος οδηγός;Το προλαβαίνεις...νιώθεις τόσο θνητός,βλέπεις τα προσωπά τους....Βρίζεις τον εαυτό σου μέσα σου μα ταυτόχρονα νιώθεις και λιγάκι αθάνατος Κατεβάζεις τη ζελατίνα σου, και ανοίγεις το γκάζι.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted September 9, 2010 Share Posted September 9, 2010 μου άρεσε...και το δήδαγμα ήταν καλό. Απλά ένιωσα λίγο αποξενωμένος με το κείμενο σου...δηλ δεν είχες αυτό που θα με δέσει μαζί του....δεν μπορώ να στο εξηγήσω αλλιώς. ίσως τα λόγια σου. Αυτό όμως είναι λεπτομέρια. Εμένα μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 9, 2010 Share Posted September 9, 2010 Μικρό και ευχάριστο γιατί όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε με τις εικόνες του (ακόμη κι εγώ που δεν οδηγώ). Αλλά έχει πολλά τυπογραφικά και κάποιες μικροασάφειες οπότε η ανάγνωση σκοντάφτει και είναι κοπιαστική, ενώ θα έπρεπε να διαβάζεται μονορούφι και να σε αφήνει ανανεωμένο (θα σου στείλω ΡΜ με επισημάνσεις) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted September 9, 2010 Share Posted September 9, 2010 Σπύρο, έχω μείνει άναυδος... Αυτό το κείμενο, περιγράφει ακριβώς πως νιώθω τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι, με τι ασχολείσαι και ποια τα βιώματά σου, αλλά λέξη προς λέξη με άγγιξες μέσα στη καρδία μου. Αντίθετα με τα άλλα παιδιά, εγώ χάθηκα μέσα στο κείμενο, το έζησα γράμμα προς γράμμα, λέξη προς λέξη... Έμοιαζε τόσο με δικές μου σκέψεις μόνο με μια καίρια διαφορά. Είναι οργανωμένο και όχι με σποραδικές και συγκεχυμένες εικόνες και σκέψεις σαν και αυτές που έχουν γεμίσει το κεφάλι μου τα τελευταία χρόνια που ζω. Οι εικόνες που περιγράφεις αμέσως πετάγονται μπροστά μου, παρουσιάζοντας μια αλληγορική σημασία που έχει τόσο μεγάλο νόημα για μένα, που δεν μπορώ να φανταστώ να είχες κάτι διαφορετικό εσύ στο μυαλό σου... Αν το βαθμολογούσα, θα του έβαζα 5 στα 5. Θέλω να τελειώσω τα σχόλια μου γιατί δεν έχω λέξεις να περιγράψω αυτό που ένιωθα καθώς διάβαζα και νομίζω ότι με τα σχόλιά μου θα του μειώσω την σημασία... Ήταν κάτι διαφορετικό σε σχέση με το ύφος του φόρουμ αλλά χαίρομαι που το ανέβασες... Σε ευχαριστώ! Υ.Γ.: Την ώρα που διάβαζα, με γέμισες με ένα συναίσθημα συντροφικότητας εκτός των άλλων. Σαν να μην είμαι μόνος, σαν να υπάρχουν και άλλοι που έχουν αυτές τις σκέψεις και με γέμισες δύναμη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted September 11, 2010 Author Share Posted September 11, 2010 είχα καιρό να γράψω,για την ακρίβεια χρόνια...εκτός από love mail βέβαια κάποια στιγμή πάνω στη μηχανή έσκαγα,αν δε τα γραφα κάπου θα έσκαγα....το κείμενο σας το παραδίδω raw όπως το αποτύπωσα...ούτε από διορθώσεις δε το πέρασα @tattoman αναφέρεσαι στη χρήση των λέξεων ή στο θέμα; @electroscribe θα το εκτιμούσα απεριόριστα @ανδρέα σε ευχαριστώ εγώ καθώς το Υ.Γ. σου ισχύει και τούμπαλιν...συντροφικότητα χωρίς πολλες κουβέντες... σας ευχαριστω για την ανάγνωση όλους σας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted September 16, 2011 Share Posted September 16, 2011 Λοιπόν, για αρχή το κείμενο έχει μερικά ορθογραφικά λαθάκια.Όμως, είναι ένα ταξίδι. Σε παίρνει απ' το χέρι και ανοίγει το δρόμο μπροστά σου, και μπορείς να νιώσεις αυτή τη γλυκιά ζεστασιά του ηλιοβασιλέματος όταν το παρακολουθείς από όχημα που κινείται. Είναι λες και οι συγγραφέας έχει καταφέρει να κλείσει στις λέξεις όλα αυτά που ένιωθε, χωρίς όμως να χαλάσει η συνοχή του κειμένου. Κι αυτό είναι νομίζω καλό. Και να τονίσω ότι δεν μου αρέσει κανένα είδος δικύκλου, εκτός απ' το ποδήλατο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάρβιν ΑΑΠ Posted September 16, 2011 Share Posted September 16, 2011 Ένα κομμάτι από τη μυθολογία του ταξιδιού με μηχανή. Τα στιγμιότυπα που διαλέγεις είναι όντως χαρακτηριστικά, αισθήσεις κοινές για όσους είχαν την τύχη να ζήσουν κάτι τέτοιο. Έτσι, το κείμενο μπορεί να συγκινήσει, και θα μπορούσε να συνεπάρει ακόμη, αν ήταν πιο δουλεμένο. Καλή συνέχεια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted September 16, 2011 Share Posted September 16, 2011 (edited) Τι μηχανή εχεις; edit: Η ερώτηση απευθυνεται στον Asgaroth. Edited September 16, 2011 by Drake Ramore Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted September 16, 2011 Author Share Posted September 16, 2011 μια κορακίσια κάβα Ι-Αρ-σιξ-Εφ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted September 16, 2011 Share Posted September 16, 2011 (edited) μια κορακίσια κάβα Ι-Αρ-σιξ-Εφ... Ωραία, παχνιδιάρικη και τίμια! Ρώτησα γιατί ήθελα να συνδέσω τις εικόνες στην ιστορία με την μοτό. Edited September 16, 2011 by Drake Ramore Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted September 16, 2011 Author Share Posted September 16, 2011 Καλά έκανες φίλτατε Απόστολε. Έχουνε ψυχή και αυτές η άτιμες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted September 16, 2011 Share Posted September 16, 2011 Καλά έκανες φίλτατε Απόστολε. Έχουνε ψυχή και αυτές η άτιμες... Όντως εχουν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.