TommyBoy Posted September 10, 2010 Share Posted September 10, 2010 12 Μέρες ‘8/9 και βράδιασε. Γαμώτο. Ωραία πέρασα δεν μπορώ να πω, και αυτό γιατί αποφάσισα να ξεχάσω το τι θα γίνει και να χαρώ το τι έχω γύρω μου. Έστω και για λίγο… Η δουλειά πέρασε απελπιστικά γρήγορα σήμερα και δεν πρόλαβα το πρόγραμμα που χα στο μυαλό μου. Αλλά OK, δεν με νοιάζει και πολύ, εξάλλου θα τους τα έχω όλα έτοιμα και τακτοποιημένα, όπως τα χα βρει…να μην πω και καλύτερα. Είχε και αυτήν την γαμημένη απεργία βλέπεις και έκανα πάνω από ώρα να φθάσω σπίτι …αλλά και αν έφθανα νωρίτερα τι θα έκανα; Θα περίμενα να περάσει η ώρα ξαπλωμένος να ξυπνήσουν οι υπόλοιποι. Έτσι λοιπόν απόλαυσα την βόλτα του ταρίφα. Και την χάρηκα. Θα ‘θελα ένα τσιγαράκι τώρα να πω την αλήθεια αλλά είπα ότι θα το κόψω. Τι ώρα να ναι; 00:15. Ας πάω να την πέσω γιατί αύριο δεν θα ξυπνάω πάλι. Μπουρδέλο πάλι το δωμάτιο…χαρτιά, πεταμένα ρούχα και η τρομερή συλλογή ποτηριών μου. Μέχρι στιγμής είναι πέντε αλλά αν δεν τα μαζέψει κάποιος ο αριθμός θα αυξηθεί…χαχαχα… Μόνο και μόνο που σκέφτομαι την εικόνα ενός δωματίου πνιγμένου σε ποτήρια με καφέ και την μητέρα μου να χει σταυρώσει τα χέρια της και να μου λέει έναν δεκάλογο με κάνει και γελάω…Θα μου λείψει ρε γαμώτο…Α ρε μανούλα και να ξερες, δίπλα μου θα σουνα όλη την ώρα…’ ‘…σκοτάδι. Διψάω. Που το άφησα; Νάτο…γεμάτο και δροσερό με περιμένει στην βιβλιοθήκη. Είναι και αυτό εδώ…κουρνιασμένο σε μια γωνία και καλά να μην το καταλάβω… Θα θελε… Γαμημένο.’ - Θες νερό; - … - Όπως θες. - … - Μπα, απλά έσκασα…φταίνε και τα σουβλάκια που φαγα… Κρίμα που δεν μπορείς να φας και συ. -Άντε night. -Δεν έχει «καληνύχτα»; Ούτε φιλάκι;; -… -Χαχαχαχαχαχα…βρε δεν γαμιέσαι μαλακισμένο που μου κρύβεσαι κιόλας και μου κάνεις και παρατήρηση από πάνω. ‘Αν μπορούσα να σε πιάσω θα σε είχα κανει κομματάκια, αλλά βλέπεις σε αυτό μου την έφερες… Να ταν εδώ το μωράκι μου τώρα να κούρνιαζα δίπλα της… Πόσο σε αγαπάω!!! Καληνύχτα αγάπη μου…’ *** 13/9 ‘Τέσσερις μέρες περάσανε και είμαι κάθε μέρα και χειρότερα…Όσο θα πλησιάζει η στιγμή θα νιώθω χάλια… μου το χε πει…Το πρωί στην τουαλέτα έμεινα μαλάκας η αλήθεια είναι…Ακόμα και στα χειρότερα μου δεν με έχω δει έτσι…Το περίεργο είναι ότι όλοι μου λένε ότι έχω ομορφύνει, ότι λάμπω και άλλα τέτοια, άσε που τα κοιτάγματα στο δρόμο και στο μετρό πάνε και έρχονται…ακόμα και μανάδες. Καλό… Τέλοσπάντων… δεν έχω να κάνω και τίποτα ρε γαμώτο, τα ξεπέταξα όλα, είμαι και μόνος μου. Θα πάρω το μωρό μου ένα τηλ. να ακούσω λίγο την φωνούλα της… Μπα άστο… χειρότερα θα νιώσω και θα το καταλάβει. Που θα πάει θα περάσει και η ώρα. Μακάρι να μενε στάσιμη για λίγο… για τρεις- τέσσερις ωρίτσες το πολύ… θα χα λίγο χρόνο παραπάνω να μείνω μαζί τους… λίγο χρόνο παραπάνω να τους αγκαλιάσω, να τους νιώσω, να τους μυρίσω… Τις προάλλες που μαζευτήκαμε όλοι σπίτι είχα πάρει την κάμερα του γαμπρού μου και τους τράβαγα βίντεο. Την είχαν φέρει να μας δείξουν κάτι παραλίες από τις διακοπές τους… Θα θελα να ξαναπάω Λευκάδα… Τραβούσα κανά εικοσάλεπτο ότι γινότανε, ότι λέγανε με την ιδέα ότι μια μέρα που θα την δούνε θα τους αρέσει και θα θυμηθούνε εκείνη την βραδιά… Την τελευταία μας βραδιά… όλοι μαζί… Νιώθω πτώμα αλλά θα αντέξω… ΠΡΕΠΕΙ να αντέξω. Γιατί ρε γαμώτη μου, γιατί… Και το μωρό μου… Τι πλάσμα Θεέ μου… Τι υπέροχο πλάσμα… Αγγελος. Θυμάμαι στο Λύκειο που την είδα για πρώτη μου φορά και από μέσα μου διαλύθηκα σε χιλιαδυό μικρά κομμάτια. Δεν μιλούσε και πολύ και απ΄ ότι είχα καταλάβει, πίστευα ότι δεν της άρεσα, μέχρι που μερικές μέρες πριν φύγει για Ρωσία για σπουδές μου γράφει σε μια απόδειξη της καφετέριας που δούλευα ότι με αγαπάει. Και μετά από εφτά χρόνια είμαστε μαζί… Είμαι πολύ τυχερός που σε έχω και ας μην στο χω πει ποτέ. Λίγο να ακούσω την φωνή σου και είμαι μια χαρά… ότι σκοτούρες έχω χάνονται… Ελπίζω κάποια μέρα να καταλάβεις το γιατί… Το κάνω για σένα… Έχεις τόσα να ζήσεις ακόμα, να χαρείς, να δεις και άλλα τόσα να δώσεις… Σκέφτομαι κάθε μέρα να περάσει η ώρα να βρεθώ και πάλι δίπλα σου, να χωθώ στην αγκαλιά σου. Καιιιιιιιιι ξανά-μανά δουλειά. Ναν καλά τα τηλέφωνα…’ *** 17/9 ‘Δεν αντέχω άλλο… δύο μέρες μείνανε… δύο μέρες… δύο… Μαμά… Μπαμπά… Όλοι σας… Και η ώρα περνάει… Και αυτό το γαμημένο κάθεται και περιμένει…’ -Ε γαμημένο, θέλω μια χάρη… -… -Μια χάρη μόνο, δεν θα σου κοστίσει τίποτα… -… -Θέλω λίγο χρόνο παραπάνω… μέχρι να ξημερώσει… -… -Λίγες ώρες είναι… -… -Μέχρι την ανατολή… -… -Ευχαριστώ -… -Μπα…δεν νομίζω… -… -Τι να σου πω… -… -ΟΧΙ… θα πάρεις εμένα…ΤΕΛΟΣ. 19/9 ‘Κοίτα την πως κοιμάται… Ματάκια μου εσύ… Κουτσούνι μου!!! Άραγε μέσα στον ύπνο σου μ’ ακούς τι σκέφτομαι; Σου πα ψέματα χθες… Απλά έκατσα με την οικογένεια μου να τους δω για τελευταία φορά. Τώρα είμαι μαζί σου όμως… Πόσο όμορφη είσαι… πόσο σε αγαπάω… σου έγραψα και ένα γραμματάκι για να καταλάβεις γιατί φεύγω… Πίστεψέ με δεν φταις εσύ… Γεννήθηκες άγγελος και οι άγγελοι δεν πρέπει να υπάρχουν… Με αντάλλαξα για σένα, να μην σε πάρουν και σ…’ -Μωράκι μου με τρόμαξες. Γιατί δεν κοιμάσαι… -Κοιμάμαι… απλά άλλαξα πλευρό και άνοιξα τα μάτια… -Μωρό μου κλαις;;; -Όχι αγάπη μου… είναι απ΄ τον ύπνο ηρέμησε… -Σίγουρα; -Ναι βρε… Έλα να κοιμηθούμε.. κάτσε να σου δώσω ένα φιλάκι… -Καληνύχτα αγάπη μου. -Καληνύχτα… Μωρό μου… ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ… -Και γω σε αγαπάω μωράκι μου. Καληνύχτα. -Καληνύχτα. ‘Καληνύχτα αγάπη μου. Καληνύχτα Νικολέτα. Ακόμα και τώρα κρατάω το όνομα σου ασφαλές μέσα μου… δεν πρόκειται να μου το πάρουν ποτέ. Δεν πρόκειται να πάρουν την Αγάπη μου για σένα… Η ώρα έφτασε αγάπη μου. Το ακούω που έρχεται. Ο ήλιος ανατέλλει και τώρα σε βλέπω καλύτερα. Το φως δειλά δειλά γλύφει τα μαγουλάκια σου και σε χαϊδεύει. Ναι κλαίω… Δεν θέλω να φύγω… Σε θέλω… Ηρθε η ώρα… Δεν θα του κάνω την χάρη… Την τελευταία μου ανάσα θα την δώσω σε σένα. Φιλάω τα χειλάκια σου και στα βρέχω με δάκρυα… Κοιμήσου μωράκι μου… Όλα θα ναι καλά πια… Δεν θα έχεις άλλα προβλήματα πια… Αντίο μωράκι μου… Σε κρατώ στην αγκαλιά μου… Σφιχτά όπως σου αρέσει… Αντίο… Σε Αγαπάω… (εκπνοή) 9/9/2010 12 Μέρες.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted September 10, 2010 Share Posted September 10, 2010 μπράβο σου! ανατρήχιασα ολόκληρος!! ειδικά στο τέλος...μου ήρθε να βάλω τα κλάματα! Είναι και η περίοδος που το διαβάζω και τρελάθηκα.. Μπράβο σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TommyBoy Posted September 10, 2010 Author Share Posted September 10, 2010 μπράβο σου! ανατρήχιασα ολόκληρος!! ειδικά στο τέλος...μου ήρθε να βάλω τα κλάματα! Είναι και η περίοδος που το διαβάζω και τρελάθηκα.. Μπράβο σου ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nocturnal Posted September 10, 2010 Share Posted September 10, 2010 Λοιπόν... Δεν θα πω αρχικά αν μου άρεσε η όχι, γιατί δεν είμαι σίγουρος. Το διάβασα 2 φορες και στο τέλος τις 2ης κατάλαβα τι ήταν αυτό που με έκανε να μην μου αρέσει στην 1η. Έχεις μια πολύ καλή ιστορία, αλλα νιώθω πως δεν την χειριστικές όπως θα έπρεπε. Δηλαδή μου άρεσε σαν ιστορία,αλλα δεν μου άρεσε και πολύ ο τρόπος που την είπες. Ενώ ο βασικός κορμός της ιστορίας είναι κατανοητός υπάρχουν αρκετά κομμάτια που δείχνουν παράταιρα. Σαν να έχεις ένα συγκεχυμένο παζλ με διαφορες εικόνες. Μπορώ να καταλάβω πως αυτό που ήθελες να μεταδώσεις ήταν η ψυχική κατάσταση του χαρακτήρα, απλά δεν δούλεψε τόσο καλά για εμενα. Οι μεταβάσεις από την μια στην άλλη εικόνα νομίζω είναι υπερβολικά απότομες και ασύνδετες. Γενικά όμως τελικά σαν ιστορία μου άρεσε. Να κάνω και μερικές παρατηρησουλες # Οι βρισιές είναι ένας πολύ άμεσος και εύκολος τρόπος για να μεταδώσεις έναν ταραγμένο χαρακτήρα. Εδώ σε βάζουν αμέσως στο κλίμα, όμως καθώς προχωράει η ιστορία, υπάρχουν βρισιές που δεν είναι ανάγκη να υπάρχουν. Και αυτομάτως αυτό που με λίγες βρισιές σε σωστά σημεία θα μπορούσε να δείξει δραματικό, δείχνει σχεδόν κωμικό. # Οι χρήση πολλών "..." δεν είναι όμορφη στο μάτι. Η απλή τέλεια θα δούλευε εξίσου καλά, μην σου πω και καλύτερα, σε πολλά κομμάτια. Δεν μιλάω για όλο το κείμενο, είναι πασιφανές πως είναι αναγκαίες σε κάποια σημεία ωστόσο όχι σε όλο το κείμενο. #Επίσης μετά από "..." άλλοτε ξεκινάς με κεφαλαιο και άλλοτε με μικρό. Νομίζω πως μετά από τρεις τέλειες ξεκινάμε με μικρό, αλλα δεν είμαι σίγουρος. Πάντως καλο θα ήταν, όλα να ήταν με κεφαλαια η όλα με μικρά. # Τέλος μέσα στο κείμενο έχεις πολλές εκφράσεις της καθομιλουμένης που όμως δεν δείχνουν ωραία στο γραπτό. "να μενε", "θα χα", "Ναν καλά". Είναι σαν να γραφεις ναούμε αντί να πούμε Επίσης τρομερή παρασπονδία το "τηλ." - Γιατί δεν έγραψες τηλέφωνο? Αυτά από εμένα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted September 10, 2010 Share Posted September 10, 2010 Εμένα πάλι μου άρεσε πολύ το στυλάκι αυτό, με τις διαφορετικές χρονικές στιγμές. Πολύ ωραίο, αν και όπως είπε ο Nocturnal, ήθελε λιγότερες βρισιές και λιγότερες φράσεις της καθομιλουμένης και θα ήταν καλύτερο. Πάντως για μένα τα υπέρ είναι περισσότερα από τα κατά του κειμένου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 10, 2010 Share Posted September 10, 2010 Αρκετά έντονο και συναισθηματικά φορτισμένο. Η απόγνωση του αφηγητή είναι σχεδόν απτή. Αν και δεν κατάλαβα γιατί μπήκε στις Ιστορίες Τρόμου, παρά το σφίξιμο που σου προκαλεί. Ο Παναγιώτης έχει δίκιο γι' αυτά που σου λέει, για τις φράσεις της καθομιλουμένης. Θα προσθέσω ότι δεν πειράζει αν είναι μέρος ενός διαλόγου, πχ για να δείξεις τον χαρακτηριστικό τρόπο ομιλίας κάποιου, αλλά χτυπάνε άσχημα όταν είναι μέρος της αφήγησης. Γενικά, την βρήκα αρκετά ωραία και ιδιαίτερη ιστορία. Καλωσόρισες στο φόρουμ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TommyBoy Posted September 10, 2010 Author Share Posted September 10, 2010 Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι.... Είμαι χαρούμενος όχι τόσο γιατι αφιερώσατε χρόνο για να την διαβάσετε όσο για τις οδηγίες που μου δίνεται. Ευχαριστώ πολύ όλους σας... Καταλαβαίνω πολύ καλά τι λέτε για την καθομιλουμένη. Είχα και εγώ την ίδια σκέψη... Αποφάσισα να την χρησιμοποιήσω τελικά γιατί βλέπουμε τις σκέψεις του ήρωα ακριβώς την στιγμη που που της σκέφτεται. Εννοώ ότι ο αναγνώστης είναι ο ήρωας. Δεν αφηγήται αλλά εδώ και τώρα το σκέφτεται. Οσο για τισ εικόνες και τις εναλλαγες της ώρα φίλε Nocturnal έχεις απόλυτο δίκιο. Οι μεταβάσεις από την μια στην άλλη εικόνα είναι υπερβολικά απότομες και ασύνδετες. Θα έπρεπε να έδινα περισσότερο χρόνο η να τελείωνα σε μία περίοδο τις μέρας από το να πηδάω απο το πρωί στο μεσημέρι και καπάκι στο βράδυ και από το παρελθόν στο παρών. Νομίζω ότι στο Word φαίνεται καλύτερα απότι εδώ, αν και θα πρεπε να αφιέρωνα περισσότερο χρόνο στις μεταβάσεις των εικόνων. Ευχαριστώ και πάλι όλους σας. Την επόμενη θα χρησιμοποιήσω τις συμβουλές σας. By the way... Καλώς σας βρήκα!!!!!!!!!!!!!!!!! Αν και δεν κατάλαβα γιατί μπήκε στις Ιστορίες Τρόμου, παρά το σφίξιμο που σου προκαλεί. Απλά δεν ήξερα που να την βάλω....lol. Για ιστορίες μυθοπλασίας έχουμε κάπου στο site ;;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 10, 2010 Share Posted September 10, 2010 (edited) Απλά δεν ήξερα που να την βάλω....lol. Για ιστορίες μυθοπλασίας έχουμε κάπου στο site ;;; Στις Ιστορίες Φαντασίες ταιριάζει μια χαρά. Ίσως, ακόμη, και στις Διάφορες Ιστορίες, αλλά αφήνεις να εννοηθεί ότι παίζει κάτι υπερφυσικό... οπότε, βουρ για Φαντασίας. Edit (αφού είδα ότι ανέβασες την ιστορία σου στις Ιστορίες Φαντασίες): Έπρεπε να πεις κάποιον από τους Moderators να κάνει την μεταφορά. Τώρα θα πρέπει να πεις κάποιον να την βγάλει από εδώ για να μην υπάρχει σε δυο κατηγορίες ταυτόχρονα. Edited September 10, 2010 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.