lizbeth_covenant Posted October 4, 2010 Share Posted October 4, 2010 Μου άρεσε. Ήταν ρομαντικό, συναισθηματικό, με ωραίες, τρυφερές εικόνες, κουβαλούσε κάτι απο παιδική ηλικία. Η γραφή σου είναι πολύ καλή, νομίζω ότι έπαιξε και τον σημαντικότερο ρόλο σε αυτή την ιστορία γιατί με αυτή κατάφερες να περάσεις και τα συναισθήματα και να μας δώσεις αυτές τις ποιητικές εικόνες για να τις φανταστούμε. Οι ήρωες μου άρεσαν πολύ. Ήταν και οι δύο τρυφεροί, κουβαλούσαν μια αθωότητα και κάτι το ανάλαφρο. Σα να είναι και οι δύο θεοί ένα πράγμα. Η ιστορία όμως ενώ δε με άφησε στιγμή να πάρω τα μάτια μου, ήταν κάτι πολύ λίγο μάλλον. Ίσως ένα κομμάτι μιας μεγαλύτερης ιστορίας. Υπήρχαν απορίες, πράγματα που θα ήθελα να εξηγηθούν, μια ιστορία που μου δημιούργησε την ανάγκη να θέλω να διαβάσω τη συνέχεια. Οπότε ως πλοκή με άφησε μάλλον ανικανοποίητη. Συναισθηματικά βέβαια είμαι πολύ χαρούμενη που το διάβασα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted October 5, 2010 Share Posted October 5, 2010 (edited) Λοιπόν, είχες μια φοβερή ιδέα. Να μας διηγηθείς ένα επεισόδιο από την παιδική ηλικία μίας θεάς. Η ατάκα "... όταν μεγαλώσω θα γίνω θεά" μ' έφτιαξε αφάνταστα. Στεναχωρήθηκα που δεν είδα να χτίζεται η ιστορία πάνω σε αυτή τη φράση. Γενικά αποκόμισα την αίσθηση ότι οι μαγικές-ονειρικές εικόνες που προσπάθησες να περιγράψεις σε κράτησαν πίσω και σε αποπροσανατόλισαν. Οι διάλογοι των παιδιών μου φάνηκαν υπερβολικά ενήλικοι και δεν μου άρεσε το ότι εσύ ως αφηγητής (σε μια-δυο περιπτώσεις) έσπευδες να δικαιολογήσεις τα λόγια τους. Αυτό αφαίρεσε από το βάθος τους και είναι κρίμα γιατί κατάφερες παρ' όλ' αυτά να τους κάνεις ιδιαίτερα συμπαθείς. Τέλος όπως ήδη προαναφέρθηκε, η ιστορία δεν οδήγησε κάπου και το δεύτερο μέρος ένιωσα ότι υπήρχε σαν τέχνασμα προκειμένου να μας αποκαλύψεις το μυστικό. Η μόνη "πρόοδος" του ήρωα που μοιράστηκες μαζί μας είναι η ενηλικίωσή του -- όμορφο σημείο εκεί που μιλάει στην κόρη του για το ψάρι. Αλλά αν αυτός ήταν ο σκοπός σου τότε σίγουρα έλειπε η συγκινησιακή φόρτιση. Πιστεύω ότι έγινε γιατί είπες πολλά εκ μέρους των ηρώων σου και δεν τους άφησες να "βγουν μπροστά". Ο λόγος που "θάβω" τόσο πολύ την ιστορία σου (αν και δεν αντικατοπτρίζεται στην θέση που τη βάζω) είναι -θα το πω- το ότι διάβασα και τον "Αριθμό του Σύμπαντος" αλλά και το "Μαθηματικό Φλερτ". Άρα ξέρω ότι γράφεις πολύ καλύτερα και ξέρω ότι έχεις να πεις πράγματα με πολύ πιο όμορφο, ευαίσθητο, τρυφερό και αποτελεσματικό τρόπο. Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό! edit: Ευχαριστώ aScannerDarkly & Stanley για την υπόδειξη της σωστής χρήσης της λέξης "πάραυτα"... Edited October 5, 2010 by Big Fat Pig Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted October 5, 2010 Share Posted October 5, 2010 Πολύ εύστοχα τα σχόλια ακριβώς από πάνω μου. Λοιπόν, ξεκινώντας από την πρώτη πρόταση καταλαβαίνω ότι έχεις πέσει στην παγίδα των περιττών επιθέτων (κατά την arachnidia θεώρηση). Γράφεις: «Ο απογευματινός ήλιος έγερνε αργά πάνω από τις ψηλές, ορεινές κορυφές του δυτικού ορίζοντα», ενώ θα μπορούσες να γράψεις με τρεις λέξεις: «ο ήλιος χαμήλωνε» ή «ο ήλιος έδυε». Προφανώς αφού δύει θα είναι απογευματινός ο ήλιος, προφανώς επειδή είναι ο ήλιος γέρνει αργά και προφανώς αφού μιλάμε για κορυφές θα είναι και ψηλές και ορεινές. Εννοείται ότι θα είναι και στο δυτικό ορίζοντα, μιας και μιλάμε για ήλιο που δύει. Το επισημαίνω τόσο αναλυτικά για να σε βοηθήσει (κατά τη γνώμη μου πάντα) στο επόμενο διήγημα. Και σε ένα ακόμα λάθος: η φράση «περίοδος αναπαραγωγής» ηχεί άσχημα, όταν τη βάζεις να βγαίνει από το στόμα ενός μικρού παιδιού. Η σύλληψη πάντως ήταν καλή, αν και νομίζω ότι η ιστορία ήταν κάπως επίπεδη, χωρίς αφηγηματικές διακυμάνσεις. Προοσωπικά θα έκανα ορισμένες αλλαγές, αν όμως μείνει κάποιος στο ρομαντικό θέμα του διηγήματος, τότε ίσως του αρέσει και όπως είναι γραμμένο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted October 5, 2010 Share Posted October 5, 2010 Λοιπόν, είχες μια φοβερή ιδέα. . Αυτό αφαίρεσε από το βάθος τους και είναι κρίμα γιατί κατάφερες πάραυτα να τους κάνεις ιδιαίτερα συμπαθείς. <nerd mode> Πάραυτα = αμέσως. Παρ' όλ' αυτά εννοείς Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 5, 2010 Share Posted October 5, 2010 Μπα είναι το πως το διαβάζει κανείς. Εγώ πάραυτα τους συμπάθησα και τους δύο ήρωες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted October 5, 2010 Share Posted October 5, 2010 Λοιπόν, είχες μια φοβερή ιδέα. . Αυτό αφαίρεσε από το βάθος τους και είναι κρίμα γιατί κατάφερες πάραυτα να τους κάνεις ιδιαίτερα συμπαθείς. <nerd mode> Πάραυτα = αμέσως. Παρ' όλ' αυτά εννοείς Σωστός ο Σαρωτής... Άγγελε,καλώς ήρθες στο κλαμπ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted October 5, 2010 Share Posted October 5, 2010 (edited) Έχετε απόλυτο δίκιο! Ντρέπομαι για λογαριασμό μου. Ασε Nienor, δε σώζεται με τίποτα! Edited October 5, 2010 by Big Fat Pig Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 6, 2010 Author Share Posted October 6, 2010 Άγγελε,καλώς ήρθες στο κλαμπ! Ποιος θα το φανταζόταν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted October 6, 2010 Share Posted October 6, 2010 (edited) Mesmer συγχαρητήρια για την ιστορία σου! Την απόλαυσα απίστευτα! Μου άφησε ένα χαμόγελο όταν τέλειωσε και μία αίσθηση μοναδική! Το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι πως αφενός οι πρώτες τρεις παράγραφοι για μένα δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη χρησιμότητα στην ιστορία και θα μπορούσαν και να μην υπάρχουν κι αφετέρου να προσέξεις κάποια σημεία που έχεις πολύ μεγάλες περιόδους και προτάσεις. Επίσης, ίσως θα 'πρεπε να δουλέψεις λίγο παραπάνω στην ιστορία της κοπέλας. Πως έφτασε να γίνει θεά κτλ. Κατά τ' άλλα ήταν μια πάρα πολύ καλή προσπάθεια κατά τη γνώμη μου! Καλή επιτυχία! Edited October 6, 2010 by TheTregorian Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 6, 2010 Author Share Posted October 6, 2010 (edited) Κάτι που αμέλησα να σχολιάσω... Λοιπόν, είχες μια φοβερή ιδέα. Να μας διηγηθείς ένα επεισόδιο από την παιδική ηλικία μίας θεάς. Η ατάκα "... όταν μεγαλώσω θα γίνω θεά" μ' έφτιαξε αφάνταστα. Στεναχωρήθηκα που δεν είδα να χτίζεται η ιστορία πάνω σε αυτή τη φράση. Έτσι όπως το είπες, στεναχωρήθηκα κι εγώ. Θα ήταν μια πολύ ωραία ιδέα για την εξέλιξη της ιστορίας. Φυσικά, κανένα «θάψιμο» δεν ελήφθη. Οι παρατηρήσεις σου ήταν εύστοχες και ορθές. Επίσης, ευχαριστώ που τίμησες κι άλλες από τις ιστορίες μου. Edited October 6, 2010 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted October 8, 2010 Share Posted October 8, 2010 (edited) Γενικά: Θες οπωσδήποτε έναν τίτλο αντάξιο του γλυκύτατου αυτού αναγνώσματος. Αρχίζεις κάπως δύσκαμπτα αλλά αμέσως μετά απογειώνεσαι. Τα ηλιοβόρα ξωτικά είναι από τις πιο αξιοζήλευτες ιδέες! Μου άρεσε: Είπαμε για τα ξωτικά έτσι; Η σχέση ανάμεσα στα δύο παιδιά. Η ατάκα «όταν μεγαλώσω θα γίνω θεά». Το ασαφές του τέλους. Το μυστικό της Λ’λιάν. Δε μου άρεσε: Είπαμε για τον τίτλο, έτσι; Δε μου άρεσε επίσης η εμφάνιση των γονιών της, θα προτιμούσα να μην εμφανιστούν καθόλου κι εκείνη να σηκωθεί και να φύγει «γιατί τη φωνάζουν». Επίσης δε με ικανοποίησε πλήρως η παρουσίαση της Λ’λιάν στο δεύτερο μέρος. Ήταν λίγο γενική η εισαγωγή του. Edited October 8, 2010 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 10, 2010 Author Share Posted October 10, 2010 Αφού, λοιπόν, τελείωσε ο διαγωνισμός και μπορούμε κι εμείς, οι συγγραφείς, να μιλήσουμε για τις ιστορίες μας, θα ήθελα αρχικά να σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας. Ήταν όλα τους παραπάνω από χρήσιμα, και τα καλά και τα [καλά] κακά. Τα μεν πρώτα ενισχύουν την αυτοπεποίθησή μας για να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε, τα δε δεύτερα αποτελούν σημαντικά κίνητρα για να βελτιωθούμε. Οι περισσότερες από τις παρατηρήσεις σας αφορούσαν το τεχνικό κομμάτι του κειμένου, για κάποια κομμάτια που θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί διαφορετικά και για κάποια άλλα που ήταν βαρυφορτωμένα με περιγραφές. Ήταν η πρώτη φορά που έγραφα σε αυτό το ύφος και προσωπικά, πιστεύω ότι μου βγήκε αρκετά καλά. Οι υποδείξεις σας, ωστόσο, μου φανέρωσαν κάποιες από τις αδυναμίες που δεν είχα προσέξει αρχικά (ούτε και θα πρόσεχα) και θα ληφθούν υπόψη σε επόμενες ιστορίες μου. Στα της ιστορίας τώρα… Καταρχάς, να πω ότι δεν έχω ξαναασχοληθεί με τέτοιου είδους Φάντασυ ιστορία. Γι’ αυτό και δεν καταπιάστηκα με την δημιουργία κάποιας μυθολογίας για τον τόπο, τους θεούς, τις σχέσεις θεών-ανθρώπων κτλ, αλλά με πιο απλά πράγματα. Αυτό απαντάει και στα σχόλια του Διγέλαδου, της Rixardogios και του TheTrgorian και, μάλλον, και της lizbeth_covenant, που είπε ότι ήταν σαν να αποτελούσε κομμάτι μεγαλύτερης ιστορίας. Θα ήθελα να ασχοληθώ κάποια στιγμή στο μέλλον με κάτι πιο Φάντασυ, αλλά να έχω πιο πολύ χρόνο για να το σκεφτώ. Για όσους μου κακολογήσατε τον τίτλο, έχετε απόλυτο δίκιο, έχει τα μαύρα του τα χάλια. Βιάστηκα να ανεβάσω την ιστορία επειδή τις τελευταίες μέρες του διαγωνισμού θα έλειπα απ’ το σπίτι και έβαλα ό,τι πιο «καλό» (που ούτε καν ο λόγος το λέει) μου ήρθε. Stanley. Χρήστο, το όνομα Λ'λιάν το έγραψα έτσι για να δείξω ότι κάτι παράξενο έχει στην προφορά του, κάτι που δεν γράφεται. Εφόσον ήταν θεά δικαιολογούταν να έχει παράξενο όνομα . Το όνομα όντως σημαίνει μυστικό -ίσως σε μια θεϊκή γλώσσα- και σε συνδυασμό με το ότι έδωσε ένα «μυστικό» στο αγόρι, ήταν σαν να του έδωσε τον εαυτό της, όπως πολύ όμορφα παρατήρησε η Κιάρα. Cassandra Gotha. Άννα, έχεις δίκιο για τις τρεις πρώτες παραγράφους, όπως και ο Solonor, Αντώνης που το ανέφερε. Ήταν παράταιρες με το υπόλοιπο κείμενο, είχαν διαφορετικό ύφος, ήταν, γενικά, όχι και πολύ καλά γραμμένες. Ήθελα, όμως, μία εισαγωγή και καλώς ή (μάλλον) κακώς, επέλεξα αυτόν τον τρόπο. Cassandra Gotha και Nienor, η ιστορία που θα έλεγε ο Έλρον στην κόρη του είναι η ίδια που είχε πει και στην Λ'λιάν, για τα ηλιοβόρα ξωτικά. Ξέρω ότι το είχατε καταλάβει και πιθανόν να θέλατε κάτι παραπάνω, αλλά όχι. Δεν θα της έλεγε πχ ότι είχε γνωρίσει ένα κορίτσι που είχε την ίδια απορία μ’ εκείνη, επειδή αυτό ήταν το δικό του μυστικό. Wordsmith. Κέλλυ, αυτό με την πλοκή το έχεις ξαναπεί και σε μένα και σ’ έχω «ακούσει» να το λες και σε άλλους. Εγώ λέω ότι έχει πλοκή, ίσως απλή, ίσως αδύναμη, ίσως υποτυπώδη, όπως θέλεις πες το. Αυτό που, μάλλον, εννοείς εσύ είναι ότι δεν υπάρχει μια δυνατή εξέλιξη, που να αποτυπώνεται μέσα από δολοπλοκίες, περιπέτειες, ανατροπές κτλ κτλ, ούτε και μια δυνατή κορύφωση, παρά μόνο μια αποκάλυψη. Κι αυτό που θέλω να ρωτήσω, και εσένα, και τον mman, Μιχάλη που έκανε την ίδια παρατήρηση και όλους τους υπόλοιπους, είναι: πρέπει να υπάρχουν όλα αυτά σ’ ένα κείμενο για είναι διήγημα; Δεν μπορεί ένα διήγημα να πει μια ιστορία απλά και μόνο για να πει αυτήν την ιστορία ή για να αφήσει ένα μήνυμα; Δεν μπορεί ένα διήγημα να είναι, για κάποιους, ενδιαφέρον χωρίς τα παραπάνω; Σαφώς και συμφωνώ μαζί σας, ότι χρειάζονται όλα αυτά τα στοιχεία για να είναι ένα διήγημα πιο ελκυστικό, ενδιαφέρον και ολοκληρωμένο, δεν είπα τα παραπάνω με καθόλου παράπονο. Αλχημιστής. Νίκο, χρησιμοποίησες τα πιο ωραία λόγια για να δείξεις τι ακριβώς ήθελα να μείνει από την ιστορία. Σ’ ευχαριστώ. Επίσης, το δεύτερο μέρος της ιστορίας υποστήριζε το θέμα του διαγωνισμού, επειδή εκεί φαίνεται ότι ο ήρωας και η ηρωίδα μοιράζονται ένα κοινό μυστικό. Σε περίπτωση που το «μυστικό» έμοιαζε σαν ένα τρικ, δεν ήθελα να φανεί ότι «ξεγέλασα» τον διαγωνισμό. Να συγχαρώ και από εδώ τον Ντίνο για τη μεγάλη του νίκη (20 αντίπαλοι δεν είναι παίξε-γέλασε) Αυτό που μου μένει περισσότερο απ’ όλον το διαγωνισμό είναι το πόσο πολλά διαφορετικά είδη Φάντασυ υπάρχουν, αλλά και πόσο διαφορετικές συγγραφικές προσεγγίσεις για να βουτήξει κανείς την πένα του εκεί μέσα. Στον αντίποδα αυτών βρίσκονται όλοι οι διαφορετικοί τύποι αναγνωστών, που μέσα από τα σχόλιά τους εξέφρασαν γνώμες και απόψεις που σε πολλές περιπτώσεις απέκλιναν σημαντικά. Το είδα αυτό στην δική μου ιστορία καθώς και σε όλες τις άλλες. Και το σημαντικότερο που πέτυχε αυτός ο διαγωνισμός είναι η ένωση όλων αυτών των διαφορετικοτήτων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted October 10, 2010 Share Posted October 10, 2010 Τα έχουμε και κατ΄ιδίαν,να προσθέσω μόνο ότι συμφωνώ σε αυτό που λες για την πλοκή-το έγραψα κι εγώ,άλλωστε. Πιστεύω ακράδαντα ότι το διήγημά σου είχε πλοκή. Με παρόμοια σκεπτικά,μπορείς να πεις ότι στερείται πλοκή και(οκ,υπερβάλλω στις συγκρίσεις για να το κάνω σαφές) η Μεταμόρφωση του Κάφκα. Ξέρω ότι δεν λατρεύεται κιόλας ο κύριος εδώ μέσα αλλά δεν νομίζω να θεωρείται και της πλάκας κιόλας. Με την ίδια λογική(πάλι υπερβολή) όλες οι ταινίες του Ταρκόφσκι δεν έχουν πλοκή. Ε,δεν είναι απαραίτητο ό,τι γράφεις να προωθεί την υπόθεση λες κι έχεις πιστόλι στον κρόταφο. Το σχόλιο που θέλω να κρατήσεις είναι η αρχή με τον καιρό:είναι πολυφορεμένη,όπως σου είπαν,καλό είναι να αποφεύγεται. Συγχαρητήρια,αλλά....σε έφαγα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted October 10, 2010 Share Posted October 10, 2010 Ξέρω ότι δεν λατρεύεται κιόλας ο κύριος εδώ μέσα αλλά δεν νομίζω να θεωρείται και της πλάκας κιόλας. Ένα μεμονωμένο σχόλιο δεν αντιπροσωπεύει την άποψη της πλειοψηφίας των μελών. η άποψη της πλειοψηφίας βασικά δεν έχω ιδέα ποια είναι. Εγώ πάντως τον λατρεύω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 10, 2010 Share Posted October 10, 2010 (edited) Δεν είναι της πλάκας, όπως δεν είναι της πλάκας πολλοί άλλοι. Το ότι δεν τον αντέχω τον Κάφκα (μπορώ; Έχω το δικαίωμα; Ή δεν μπορούμε να έχουμε γνώμη για τους Τεράστιους; ) δεν σημαίνει πως δεν αναγνωρίζω την αξία του. Συγνώμη για την εκτός θέματος παρεμβολή Mesmer, αλλά μερικά πράγματα (μια που κολλάνε στο forum και δεν λένε να ξεκολλήσουν), καλό είναι να ξεκαθαρίζονται τουλάχιστον. Edited October 10, 2010 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted October 10, 2010 Share Posted October 10, 2010 Κασσάνδρα,προφανώς και μπορείς,δεν τίθεται θέμα. Απλά αναφέρθηκα στις προτιμήσεις του φόρουμ γιατί έχει ξανατύχει να αναφερθώ σε κλασικούς και να με σκουντήσουν στην πλάτη και να μου πουν ΄΄ok,big deal΄΄. Ξεκάθαρα πράγματα. Σκάνερ,ήμουν σίγουρος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted October 11, 2010 Share Posted October 11, 2010 (edited) -- Τώρα ξέρω ότι λέω πολλά από τα ίδια, αλλά όφειλα να μιλήσω κι εγώ στο τέλος. Μια ιστορία γλυκιά, απαλή, νοσταλγική, πολύ κοντά στο παραμύθι -με ισορροπία ωστόσο στη γλώσσα και στο συναίσθημα. Στα θετικά: η γλυκύτητα των περιγραφών, τα ηλιοβόρα ξωτικά (ένα πολύ μεγάλο συν γι αυτά) και το πάντοτε επίκαιρο μυστικό της αγάπης. Επίσης ο κοχλίας, οι ψίθυροι του μυστικού, καθώς και φράση η δικιά μου θεά. Στα αρνητικά: η έλλειψη κάποιας έξαρσης που άφησε την αφήγηση πολύ χαλαρή. Το ότι τα ξωτικά μού έταξαν κάτι και δεν μου το έδωσαν (εννοώ πως περίμενα να γίνει κάτι με αυτή την ιστορία να ρουφάνε τον ήλιο). Σε θέματα αληθοφάνειας: Θα περίμενα η μικρή θεά να μην μεγάλωνε τόσο γρήγορα, δεδομένου ότι φαντάστηκα πως θα ήταν αθάνατη. Edited October 11, 2010 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.