Υπόσχεση στους Νεκρούς

[Αλχημιστής]

Αυτη η ιστορια με κρατησε σε αγωνια απο την αρχη μεχρι το τελος. Για την τυχη των ηρωων και για την επιθυμια των νεκρων.

 

 

+Δυνατες σκηνες δρασης σε συνδυασμο με εικονες κεραυνου και φωτιας κατα την αλωση της πολης απο τους κανιβαλους, που δινουν ζωντανια και ομορφια στη γραφη.

+Ενδιαφερουσα συνδεση των χαρακτηρων, που εχουν πολλων ειδων σχεσεις (ερωτικες, σχεση δασκαλου- μαθητη).

- Περιμενα ενα πιο δυνατο τελος. Ειχα εντυπωσιαστει απο το ρυθμο της ιστοριας, που ξεκιναει δυναμικα, αλλα και πολυ ομαλα και η ενταση της περιγραφης αυξανεται συνεχως. Μεχρι το τελευταιο μερος που ξεφουσκωνει καπως αποτομα. Παρολα αυτα, μου αρεσε η επιθυμια των νεκρων και ο τροπος που αυτη εγινε πραγματικοτητα τελικα.

 

 

Πολυ καλη ιστορια, που κερδιζει σιγουρα πολλα απο την δεξιοτεχνια με την οποια ο συγγραφεας (Σολονορ), χειριζεται τη γλωσσα και εισαγει τον αναγνωστη στον κοσμο του, σα να βλεπει ταινια 3D. Συγχαρητηρια!

 

 

 

[Arachnida]

Υπόσχεση στους Νεκρούς. Αλλά και στους αναγνώστες.

 

Αυτό το διήγημα τα είχε όλα. Δεν βρήκα αρνητικά σημεία Αντώνη. Προτείνω όσοι γράφουν υπερβολικά πολύπλοκα να τη μελετήσουν. Μ' άρεσε πολύ η γραφή και η ατμόσφαιρα που δημιουργεί.

 

Εννοείται ότι μού άρεσε πολύ και η υπόθεση και οι χαρακτήρες- τα βάζω κι αυτά στα δυνατά της σημεία. Σχετικά με τη λύση του δράματος... θα την ήθελα λίγο διαφορετική.

 

Αλλά όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους νιώθω ότι η υπόσχεση για μια καλή ιστορία εκπληρώθηκε και με το παραπάνω.

[Big Fat Pig]

Μου άρεσε η γραφή σου. Ίσως σε κάποια σημεία λίγο πιο επιτηδευμένη απ' όσο έπρεπε που με ένα ακόμα πέρασμα μάλλον θα το ξεπερνούσες.

Δε με νοιάζει που η ιστορία σου θυμίζει έντονα αυτό που θυμίζει ;) Σιγά το πράμα. Έχεις κάθε δικαίωμα να την ξανα-αφηγηθείς. Αν μάλιστα κάπου-κάπου μας έκλεινες και το μάτι, όλο το διήγημα θα ήταν ένα τίμιο κι ωραίο σχόλιο και κανείς δεν θα μπορούσε να σου πει τίποτα.

 

Οι χαρακτήρες πιστευτοί και γενικά καλογραμμένοι αν και όχι ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι. Η πλοκή ολοκληρωμένη. Το τέλος δε νομίζω ότι μπορούσε να είναι άλλο απλά πιστεύω ότι ίσως δεν έπρεπε να μας το φυλάς σαν έκπληξη (γιατί δεν ήταν και σπουδαία έκπληξη) αλλά να το εμφάνιζες ήπια και διακριτικά. Άλλωστε η ιστορία σου έχει ήδη πει αυτό που θέλει από μόνη της και η δύναμή της βρίσκεται ακριβώς στην χαρά σου που μας την αφηγήθηκες. Πολύ σημαντικό!

 

Αυτό που με έκανε να μην την ευχαριστηθώ όσο ήθελα, ήταν ότι η ιστορία έτρεχε μπροστά κι εσύ σα να την ακολουθούσες χωρίς να προλαβαίνεις. Ήθελα να σταθείς λίγο περισσότερο και να μας διηγηθείς με περισσότερη ψυχραιμία.

 

 

Καλή επιτυχία!

[TheTregorian]

Σόλονορ μιας και είμαι προς το τέλος, δε θα σου επαναλάβω αναλυτικά ότι ειπώθηκε ήδη. Έχεις γράψει μια πολύ καλή ιστορία με ωραίους χαρακτήρες και καταστάσεις. Με χάλασε αρκετά το μη πρωτότυπο του τέλους δυστυχώς... Αλλά μπράβο για τη γενικότερη σου έμπνευση! Με ικανοποίησε αρκετά! καλή επιτυχία!!

[lizbeth_covenant]

Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου Σολονορ. Ήταν μια καλογραμμένη ιστορία, που με τον τρόπο γραφής σου κατάφερες να χωρέσεις μια πολύ μεγάλη ιστορία σε λίγες λέξεις. Μου άρεσε η σχέση του μαθητευόμενου με την περίεργη που κάνει παρέα στους νεκρούς. Ήταν ωραία φτιαγμένη η ερωτική τους ιστορία με όμορφες εικόνες και σου μετέδιδε τα κατάλληλα συναισθήματα. Περισσότερο με τράβηξε στο διήγημα το στόρι πέρα απ'τα φαντάσματα-προδότες. Δλδ οι ήρωες, οι μεταξύ τους σχέσεις κτλ. Νομίζω πως το γεγονός ότι έμοιαζε με κάτι τόσο γνωστό σε κάποια σημεία, τη μειώνει αυτόματα μάλλον στον αναγνώστη. Ενώ κατά τα άλλα είναι πολύ ωραία ιστορία θα έλεγα. Με τράβηξε πολύ και με ικανοποίησε σε όλα τα επιπεδα θα ελεγα. Μου άρεσε αρκετά ώστε να παραβλέψω εκείνο το σημείο που δεν ήταν και τόσο πρωτότυπο!

[Naroualis]

Γενικά: Βρε αγόρι μου, βρε αγόρι μου… Πρώτη φορά τηλεγραφικός λόγος δουλεύει τόσο καλά σε τόσο έντονα συναισθηματικές σκηνές. Σε έβαλε σε τριπάκι ο Σάντερσον ε;

 

Μου άρεσε: Ο λόγος, με τις σύντομες και σπαρτιατικές προτάσεις. Η αίσθηση της πολιορκίας. Η σχέση μαθητευόμενου με τον πατέρα του (εκεί ίσως έπρεπε να στριμώξεις κάτι σε σχέση με το ότι ο πατέρας τον ήθελε μάγο κι εκείνος ήθελε τα στρατιωτικά). Η τελευταία λέξη του κειμένου.

 

Δε μου άρεσε: Τα πολλά πέρα-δώθε. Ένα μικρό μπέρδεμα σχετικά με το ποιοι έφυγαν και ποιοι έμειναν και ποιους κάλεσε ο μάγος και ποιοι ήρθαν τελικά (χρειάστηκε να το διαβάσω δυο φορές για να το πιάσω).

 

Edited October 8, 2010 by Naroualis

[Tiessa]

-- (Τώρα ξέρω ότι λέω μια από τα ίδια αλλά όφειλα να μιλήσω κι εγώ στο τέλος.)

 

Έχουμε μια κλασική επική ιστορία, με τα όλα της: μαγεία, πόλεμο, προδοσία, υποσχέσεις, μυστικά.

 

Στα θετικά: η ατμόσφαιρα, ο φόβος, η δράση, το ξύπνημα του παρελθόντος, τα οπτικά εφέ (ναι, για την καταιγίδα και τον κεραυνό μιλάω), η φύση του μυστικού και ο τρόπος που αποκαλύπτεται στο τέλος.

Δεν με ενόχλησε καθόλου ο άνετος τρόπος με τον οποίο θυσίαζαν τους σκλάβους -υπήρχαν πραγματικές κοινωνίες (στην κεντρική Αμερική για παράδειγμα) που ήταν εντελώς δεδομένο κάτι τέτοιο.

 

Στα αρνητικά: Η ιστορία είχε υπερβολικά πολύ υλικό στριμωγμένο σε ελάχιστο χώρο, με αποτέλεσμα να πρέπει να εξηγηθούν πολλά πράγματα μαζί και να υπάρχει μια εναλλαγή σκηνών λίγο με την ψυχή στο στόμα, όπου η μια σκηνή μού έκλεβε κάτι από το περιεχόμενο της προηγούμενης λόγω ταχύτητας.

 

Βρέθηκες ψηλά στις προτιμήσεις μου, πάντως.

 

Στο άσχετο: Εντελώς προσωπική άποψη, αλλά...: Με χάλαει πάρα πολύ ο πληθυντικός στο φάντασυ. Νομίζω ότι μπορεί κανείς πολύ άνετα να αποδώσει την αίσθηση του σεβασμού και με τον ενικό.