Ο θρύλος της Μονοβύζας

[KELAINO]

Κατ' αρχάς, τρία ζήτω για τον Πολίτη και τις παραδόσεις του. Αποτελούν ανεξάντλητο σφφ-χρυσορυχείο, και όστις έως τούδε δεν έχει εντρυφήσει ας το πράξει πάραυτα.

Ελληνικός μεσαίωνας, γιέα μπέιμπι!

 

 

 

Οπότε, ξεκίνησα την ανάγνωση όσο πιο θετικά προκατειλημμένη θα μπορούσα να είμαι. Και όντως: (όπως είπαν και άλλοι) από άποψη ατμόσφαιρας, γλώσσας κλπ, με άρπαξες αμέσως και άρχισες να με σέρνεις.

Γούσταρα ψιμυθιώσεις, φενάκες, κομπορρημοσύνες, μαγγανιστές και λατινικά.

Κάτι λεπτομέρειες, όπως πχ η δεύτερη σούρα στο χαλί και εκείνη η φωσφοροκατάσταση ήτανε κορυφαίες.

 

Και ερχόμαστε στο Αλλά.

Ένα απλά φάνταζυ μπορεί να με πουλήσει τον ουρανό με τ' άστρα και να το χάψω, αλλά όταν έχουμε συγκεκριμένη εποχή, ξυπνάει μέσα μου η ψείρα.

 

Βάλε βρε χρυσέ μου ένα "σωτήριον έτος τάδε" στην αρχή! Πέρασα όλη την ανάγνωση προσπαθώντας απεγνωσμένα να μαντέψω πότε ακριβώς διαδραματίζονται όλα αυτά.

Δε γίνεται δηλαδή να διαβάζω και παράλληλα να σκέφτομαι:

- τον ταΐζουν καλαμποκόψωμο = δέκατος έβδομος αιώνας και μετά; Δεν μπορεί, αφού μιλάει για κάποιον αυτοκράτορα

- σε ποιόν αυτοκράτορα, ποιάς αυτοκρατορίας αναφέρεται;

- σε ποιά άλωση πολέμησε ο πατέρας του γερόντιου; της Πόλης από τους σταυροφόρους; Άρα αναφέρεται σε καμιά αυτοκρατορία της Νίκαιας; 1200-1250, άρα άκυρο το καλαμπόκι;

- Πολέμησε στην Άκρα; Πάμε ακόμα πιο πίσω... Για άλλη άλωση θα έλεγε

 

Εδώ τα παράτησα.

 

Μετά σκάλωσα σε κάτι φράσεις που δε με κάθησαν και πολύ καλά

(ταλανιζόταν πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο

στερέωσα ένα μισοαναμένο δαδί στον καρπό μου

πρέζες αιθέρα: γνώριζαν πώς να παράγουν αιθέρα τότε; αλλά ακόμα και να γνώριζαν, αποκλείεται να τον έπαιρναν σε πρέζες)

 

 

 

 

Θα μπορούσα πολύ εύκολα να τα παραβλέψω όλα αυτά, αν η ιστορία κρατούσε την υπόσχεσή της ως το τέλος. Δηλαδή, ενώ ξεκινάει πάρα, μα ΠΑΡΑ πολύ δυνατά, το τέλος είναι απογοήτευση. Για το λόγο που επισημάνθηκε και πιο πριν: ο ήρωας (τρομερά ελκυστικός τύπος τυχοδιώκτη, έχει όμως και φιλοσοφικές ανησυχίες, τζακ ποτ!) ανακαλύπτει αυτό που έψαχνε, αλλά ενώ μέχρι τότε μας είχε από κοντά, από δίπλα, μοιράζονταν τα πάντα μαζί μας, με το που διαβάζει τη φράση μας έχει χ.:.:.:ους. Κλείνεται στον εαυτό του και δε μας ρίχνει ούτε μια ματιά, ένα κλείσιμο του ματιού, ένα κάτι. Είναι λίγο αντικλιμάκωση, που λένε.

(Δεν είμαι και πολύ σίγουρη ότι έγινα κατανοητή τώρα, ε...)

 

 

Σόρρυ για την γκρίνια, αλλά είχα πολύ μεγάλες απαιτήσεις από αυτό το διήγημα. Έμεινα κι εγώ με την όρεξη.

 

[lizbeth_covenant]

Τι μου άρεσε. Η γραφή φυσικά που ήταν πολύ προσεγμένη. Ο τόπος. Η Ανατολή με γοητεύει πολύ σε ιστορίες φαντασίας, είναι για μένα κάτι φρέσκο(δεν έχω διαβάσει πολλές τέτοιες) και οι εικόνες, οι μυρωδιές, ρούχα και υφάσματα κτλ με ενθουσίασαν. Μου άρεσε επίσης η γυναίκα. Επιβλητική παρουσία με μια ιδιαίτερη γοητεία, πόσο θα ήθελα να την εξερευνήσω κι άλλο. Η βιβλιοθήκη και οι σκιές φυσικά! Πολύ ωραίο σημείο, σκοτεινό και γεμάτο μυστήριο.

Ο ήρωας σου δε με τράβηξε πολύ για κάποιο λόγο. Αλλά πράγματι ένιωθα κοντά του, γιατί ήταν και στο πρώτο πρόσωπο και αυτό σε βάζει μέσα στην ιστορία.

Το τέλος δεν με ικανοποίησε. Κάποια στιγμή η ιστορία σε ανεβάζει πολύ και είχα μάλλον πολλές προσδοκίες που τελικά έπεσαν στο κενό. Μπερδεύτηκα στο τέλος. Δε με ενθουσίασε. Περίμενα κάτι περισσότερο.

Ήταν φυσικά μια ιστορία υψηλού επιπέδου. Αυτά είχα να σχολιάσω εγώ. Εύχομαι καλή επιτυχία!

[Naroualis]

Γενικά: Αναγνωρίσιμος υποβλητικός τρόπος γραφής. Πραγματικά με βάζει μέσα στο σκηνικό, στην εποχή.

 

Μου άρεσε: Έχεις κατασταλάξει στο στυλ σου τελικά και δεν το είχα καταλάβει ως τώρα. Μπορώ πλέον να ξεχωρίσω ένα κείμενό σου από άλλων. Δεν τσιγκουνεύεσαι, αλλά ούτε και σπαταλάς λέξεις. Τρομερή η σκηνή με τις σκιές που τον τριγυρίζουν. Εντυπωσιακή η φράση «οι αισχρές μυρωδιές της ψευδαίσθησης». Και πολύ τρομακτική η Μονοβύζα. Ρέπεις λίγο προς το dark fantasy, αλλά αυτό το κάνει ακόμη πιο ωραίο.

 

Δε μου άρεσε: Σε κάποια σημεία γίνεται ασαφές. Ξεκινάει από το τίποτε και πάει στο πουθενά, μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου, το οποίο και αγνοούμε. Όχι ότι περιορίζει την απόλαυση της ανάγνωσης, αλλά κάποιοι θα δυσανασχετίσουν.

Edited October 8, 2010 by Naroualis

[Tiessa]

Φίλε Γιάννη, καταπράσινη υποκλίνομαι .

 

Δεν έχω να πω θετικά, αρνητικά, λεπτομέρειες σε λέξεις, τίποτα.

 

Να ξέρεις ότι είχα πολύ καιρό να εντυπωσιαστώ από ανάγνωσμα τόσο πολύ από την περιγραφικότητα των σκηνών, από τον τρόπο που μας έβαλες μέσα στα άδυτα και στις βιβλιοθήκες, από τα υπονοούμενα που έπεφταν στα κατάλληλα σημεία, από την ατμόσφαιρα, από τη γραφή, από τα πάντα.

 

Και, παρόλο που παρασύρθηκα από την ένταση της γραφής και περίμενα σαν τρελή την αποκάλυψη στις επόμενες λέξεις και προς στιγμήν απογοητεύτηκα που δεν μου πρόσφερες κάποιο συγκλονιστικό μυστικό, πολύ σύντομα θυμήθηκα ότι είσαι μέσα στους κανόνες. Ποτέ δεν ζήτησα να αποκαλυφθεί το μυστικό. Είχα ζητήσει μονάχα ιστορίες όπου το μυστικό να παίζει βασικό ρόλο. Καλύφθηκα λοιπόν.

 

Για μένα ήταν η κορυφαία ιστορία του διαγωνισμού -κι αν είναι μέρος ευρύτερου έργου, δεν βλέπω την ώρα να το διαβάσω.

[SpirosK]

My 4 cents:

• Εμένα μου άρεσε το φινάλε. Πραγματικά θα απογοητευόμουν οικτρά αν ήταν ένα "επιβλητικό" μυστικό "της σειράς" μετά από όλα όσα έγιναν. Επίσης η ιστορία είχε ένα σαφές κλείσιμο (αν και κάπως απότομο) και απορώ με αυτούς που λένε το αντίθετο.
• Καλό θα ήταν να υπήρχαν footnotes με τη μετάφραση των λατινικών. Οι αναγνώστες δεν είναι υποχρεωμένοι ούτε να τα ξέρουν, ούτε να τα googl-άρουν/μεταφράζουν online.
• (για την KELAINO) Νομίζω ότι δεν αναφέρεται σε κάποια υπαρκτή ιστορική περίοδο αλλά είναι κάτι σαν "παραμυθένια μίξη" της πραγματικής ιστορίας. (Arachnida διόρθωσε με αν κάνω λάθος.)
• Παρά την καλή γραφή υπάρχει μια φράση που δε βγάζει νόημα: "...όλα τα βιβλία κρύβουν μυστικά που φανερώνονται μόνο στους ικανούς, τους υπόλοιπους τους καταστρέφουν." Εκτός αν εννοείς αυτά που συνέβησαν μετά στη "βιβλιοθήκη" (που όμως χαλάει από το "όλα τα βιβλία"), είναι εντελώς ανούσια ατάκα. Πώς τους κατστρέφουν αφού δεν τους φανερώνονται καν;; (Μήπως ήθελες να γράψεις "υπηρετούν" αντί για "φανερώνονται"; )

[Arachnida]

Ευχαριστώ θερμά και για τα καλά λόγια και για τις χρήσιμες παρατηρήσεις. Και φυσικά και για τις αναγνώσεις.

 

Το διήγημα υπάρχει πλέον και στο site του Λιβάνη: http://www.livanis.gr/ViewShopArticle2.aspx?ArticleId=9827

[Innerspaceman]

H ιστορία σου με συνεπήρε. Είναι και του "γούστου" μου, ας το πω έτσι. Φαίνεται ίσως αρνητικό, ότι είναι σαν να διαβάζεις το κομμάτι μιας πιο μεγάλης ιστορίας, φαίνεται ίσως σαν να είναι λίγο μετέωρη. Από την άλλη, αυτό δεν το βρίσκω και απαραίτητα αρνητικό γιατί ταιριάζει σε όλη αυτή την αίσθηση του μυστηριακού και μυστικιστικού που τόσο όμορφα συνέθεσες. Αυτό το "μετέωρο" έχει την αξία του ... ειδικά σε τέτοιου είδους διηγήσεις ...

 

Δεν μπορώ να πω, ότι η "ασάφεια" με πείραξε τόσο. Άλλωστε δεν θεωρώ ότι υπάρχει και τόση ασάφεια, σίγουρα θα είχες κάτι πιο συγκεκριμένο στο μυαλό σου. Ακόμη όμως και αν δεν είχες, δεν έχει τόση σημασία γιατί πιστεύω ότι οι ιστορίες έχουν το δικό τους τρόπο και την δική τους μιλιά για να λένε τα δικά τους πράγματα, ανεξάρτητα ίσως πολλές φορές και απο τις ίδιες τις συνειδητές προθέσεις του ίδιου του συγγραφέα . Κάθε άλλο που πιστεύω ότι , κατα κάποιο τρόπο επιβαλλόταν αυτή η "ασάφεια" (αν τελικά υπάρχει με την πιο αυστηρή έννοια του όρου).

 

 

 

Μου άρεσε πάρα πολύ. Τα συγχαρητήρια μου.

Edited December 10, 2010 by Innerspaceman

[mman]

Bump εδώ γιατί το αξίζει!

 

Κατά τη γνώμη μου, ένα από τα πιο καλογραμμένα και ατμοσφαιρικά διηγήματα ολόκληρου του φόρουμ. Τι κρίμα που είναι τόσο ημιτελές...

 

 

[Solonor]

signed.

[aScannerDarkly]

Θα συμφωνήσω κι εγώ. Ελπίζω να μάθουμε κάποτε τη συνέχεια.