Ώχρα

[Nihilio]

Πολύ καλή γραφή, εξαιρετικό setting, δυνατές εικόνες.

 

ΑΛΛΑ:

Πάρα πολύ telling και ελάχιστο show, μηδενική πλοκή, οι εμβόλιμες περιγραφές των θεών μου φάνηκαν λίγο άγαρμπες και (προσωπικά) η εσωστρέφεια του νοήματος δεν είναι η αγαπημένη μου τεχνική. Νομίζω θέλει ακόμα δουλειά για να στρώσει ως ιστορία.

 

 

κατάλαβα πάντως ότι στο τέλος το "μυστικό" που της λέει ο θεός καταστρέφει το καταφύγιο της καθώς τη γεμίζει αμφιβολία.

 

[Sileon]

Ένας ζοφερός, μουντός κόσμος ζωντάνεψε στα μάτια μας μέσα από το κείμενό σου. Με κομψή, μετρημένη αφήγηση. Μπορεί να μην συνέβησαν φοβερά και τρομερά πράματα, αλλά το ταξίδι σε αυτόν τον κόσμο μου έχει αφήσει αναμνήσεις σα να ήμουν όντως εκεί.

 

Συγχαρητήρια για την ικανή σου πένα και την καλλιτεχνική σου ιστορία, Scannerdarkly!

 

 

[Naroualis]

Γενικά: Εξαιρετικό αλλά με έχασες.

 

Μου άρεσε: Η ιδέα, οι χαρακτήρες, οι περιγραφές, τα γενικά κομμάτια. Η παράλληλη αφήγηση.

 

Δε μου άρεσε: Αρχικά δεν κατάλαβα τι ήταν η Ώχρα κι έπειτα ποιο ήταν το μυστικό της; Το ότι αναγνώριζε το θεό του θανάτου; Νομίζω ότι χρειάζεσαι έναν τρόπο ώστε να ξεχωρίζει η μια «γραμμή» αφήγησης από την άλλη. Ίσως με πλάγια γράμματα. Αλλά θεωρώ ότι το χρειάζεται απεγνωσμένα.

Edited October 8, 2010 by Naroualis

[lizbeth_covenant]

Περίεργη ιστορία. Μου άρεσε η γενική ιδέα, με τους θεούς και τους καταραμένους ανθρώπους. Ο τρόπος ζωής τους, τόσο μοναχικός... Πραγματικά καταραμένοι. Ήταν μια πρωτότυπη ιδέα να γράψεις κάτι τέτοιο!! Η Ώχρα μου άρεσε πολύ σαν χαρακτήρας, περίεργη κι αυτή(πως αλλιώς εκει πέρα; )και μου άρεσε πολύ και το όνομα που επέλεξες γι'αυτή. Η γραφή άψογη δεν βρήκα κάτι να σχολιάσω. Το τέλος μου φάνηκε λίγο. Νομίζω οτι αυτά που είπε στο τέλος η Ώχρα τα είχες περάσει στο κείμενο με πιο έμμεσο τροπο, νωρίτερα. Έτσι μου φάνηκε εμένα τουλάχιστον. Οπότε στο τέλος περίμενα κάτι περισσότερο.

Edited October 9, 2010 by lizbeth_covenant

[Tiessa]

Μια μουντή ιστορία, ένα παιχνίδι ανάμεσα στον κόσμο των αισθήσεων και του ονείρου, ανάμεσα σ' αυτά που υπάρχουν και σ' αυτά που θα θέλαμε.

Τη διάβασα απνευστί - κι έχουμε και λέμε:

 

Στα θετικά: Πολύ ωραία η γλώσσα και η σύλληψη του κόσμου, ο συσχετισμός των θεών με τα χρώματα, εξαιρετικά καλή η ψυχογραφική ανάλυση και πανέμορφες οι σκηνές με το τζάκι και τους φίλους της Ώχρας.

Και, ναι, παρόλο που δεν είμαι μαζόχα, θα ήθελα να δω πολύ περισσότερα απ' αυτόν τον κόσμο.

 

Στα αρνητικά: Αισθάνθηκα ότι το τέλος ήρθε πολύ απότομα. Σχεδόν δεν κατάλαβα τι έγινε. Επίσης μου συνέβη κι εμένα αυτό που παρατήρησε και η wordsmith, να έχω φτάσει στη δεύτερη σελίδα για να καταλάβω ότι η Ώχρα ήταν άνθρωπος και όχι περιοχή της Κομάλα.

 

Μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις, ανετότατα κερδίζεις πάντα πολύ ψηλές θέσεις στις κατατάξεις μου. Πήρες καλή θέση κι αυτή τη φορά (όπως καταλαβαίνεις δεν σε έβαλα εγώ τελευταία ;) ) αλλά θα ήσουνα στην πρώτη τριάδα αν δεν έφτανα στην τελευταία πρόταση με την απορία "και τώρα;" Για να ρίξω μια ματιά "μήπως και δεν κατέβηκε ολόκληρο το κείμενο"...

[aScannerDarkly]

Μιας και τελείωσε ο διαγωνισμός, θα προσπαθήσω να πω μερικά πραγματάκια για την ιστορία, αν και συνήθως δεν το κάνω, μιας και μπέρδεψε αρκετό κόσμο.

 

Κατ' αρχάς, το εμβόλιμο κομμάτι με τους θεούς, επίτηδες το έχω βάλει στη μέση. Ξέρω ότι στην αρχή θα ήταν το πιο προφανές, αλλά δεν ήθελα να φορτώσω την εισσαγωγή με πληροφορίες για τον κόσμο. Θα ήταν άκομψο.

 

Κάτι που θέλω να διευκρινίσω: αρκετοί είδαν μία ιστορία η οποία μιλάει (και) για το θάνατο. Στο μυαλό μου όμως δεν υπήρχε καμία ρητή αναφορά στο θάνατο. Καταλαβαίνω βεβαίως πως

ο Μαύρος Θεός

συνδυάζεται πολύ εύκολα με κάτι τέτοιο.

 

Η Ώχρα βλέπει μαύρα δέντρα και ακούει ακούει ένα τσίριγμα.... Γιατί την περάσατε για τοπωνύμιο; Τέλος πάντων. Big Fat Pig, πιστεύω πως η απάντησή στην τριπλή σου θεώρηση-απορία βρίσκεται στην τρίτη παράγραφο ("Νομίζουμε ότι ο κόσμος είναι όπως τον βλέπουμε...").

 

Έχω όντως κάνει λάθος χρησιμοποιώντας το μονοπάτι σε δύο απανωτές σκηνές. Για εμένα, που το έγραφα, μπορεί η κενή γραμμή που αφήνω να είναι αρκετή για να δείχνει ότι περνάμε σε νέα σκηνή, αλλά ο αναγνώστης βλέπει μονοπάτι από δω, μονοπάτι απο κει, προσπαθεί να τα συνδυάσει και μπερδεύεται.

 

Τα μυστικά μπορεί κανείς να πει ότι ήταν δύο. Το ένα (το προφανές), η "κρυμμένη ζωή" της Ώχρας. Το άλλο είναι όπως το λέει ο Nihilio στο σπόιλερ, ή όπως η Nienor (τελικά, όπως βλέπεις, νομίζω ότι το κατάλαβες πολύ καλά).

 

Για το τέλος δεν έχω και πολλά να πω... Καταλαβαίνω ότι όντως φαίνεται απότομο. Αλλά δεν έχω ιδέα πώς αλλιώς θα μπορούσα να το κλείσω. Νομίζω πως είναι ένα τέλος, που μπορεί καθένας να το αντιληφθεί όπως θέλει. Ίσως αν ξαναδώ την ιστορία σε αρκετό καιρό από τώρα, να μπορέσω να σκεφτώ και διαφορετικά.

 

Αυτά. Σας ευχαριστώ για το χρόνο και τα σχόλια.