Το τελευταίο ταξίδι του Μάγου Αυτοκράτορα (Μέρος 1+2)

[wizzardemperor]

Όνομα Συγγραφέα: Wiz

Είδος: ηρωική φαντασία

Βία; Κυρίως Λεκτική

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων:

Αυτοτελής; Οχι. Αυτό είναι το 1ο μέρος

ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΚΙΡΙΝΤΑΝ ΜΠΑΟΥΚΓΡΙΜ

 

Ο Κίρινταν ατένιζε τον συννεφιασμένο ορίζοντα σκεφτικός. Οι αστραπές που έσκιζαν το σκοτάδι αντικατόπτριζαν πλήρως την διάθεση του μάγου , που μεταβαλλόταν απο απλή απογοήτευση σε ανήμπορη οργή και τούμπαλιν . Κάτω απο το παράθυρο του πύργου , τα φώτα της πρωτεύουσας απλώνονταν σαν διαμαντοστόλιστος μανδύας , σκορπιζοντας τη λάμψη τους στον σκοτεινό ουρανό . Είχε κυβερνήσει δίκαια και σοφά για 20 ολόκληρα χρόνια , πάντα με υπομονή και αυταπάρνηση , πάντα με γνώμονα το συμφέρον του βασιλείου και την ευημερία των ανθρώπων του . Σε αυτό τον ίδιο τον λαό του , επέστρεφε η σκέψη του εκείνη τη δύσκολη ώρα . "Μαλάκες, όλοι τους..." ψιθύρισε στενεύοντας τα μάτια , "Μαλάκες γαμημένοι , μου φάγατε τη ζωή εσείς και η γκρίνια σας !!!". Χτύπησε το χέρι στο τραπέζι , γυρνώντας απότομα, μόνο και μόνο για να αντικρίσει το έντρομο βλέμμα του κατατρομαγμένου (και ολίγον τι γυναικωτού ) Θαλαμηπόλου. "Μαλάκες!!!Κακομοίρηδες!!!Μουρμούρηδες!!!Παλιο...Παλιοφτωχομπινέδες!!!" . Ο τρομαγμένος , ομοφυλόφιλος υπηρέτης, σηκώθηκε έντρομος και το έβαλε στα πόδια , κουνώντας νευρικά τη βενταλια και τον κώλο του σε μια πανδαισία κινήσεων ,που θα ζήλευε ακόμα και το πιό περήφανο παγώνι . "Χα!!!Καλά ξεκουμπίδια μωρη λούγκρα !!! Βρωμόπουστα!!!Ξεκωλιάρη!!!Αδερφάρα!!!" , αντήχησε η φωνή του Κίρινταν στους έρημους διαδρόμους , ακολουθούμενη απο τον βρόντο της πόρτας που έκλεινε απότομα, κι ένα πνιχτό, παρανοικό γελάκι που μόλις ακουγόταν μέσα στον ορυμαγδό της καταιγίδας που ολοένα δυνάμωνε."Κι αυτός ο κωλόκαιρος , μου έχει σπάσει τα αρχίδια... " , μουρμούρισε σέρνοντας τα βήματά του πάλι πίσω , προς το παράθυρο που ατένιζε την πόλη.

 

Η αλήθεια είναι πως η συμπεριφορά του άρχοντα είχε γίνει ανυπόφορη τον τελευταίο καιρό και γιαυτό έφταιγε ένα και μοναδικό πράγμα : Η διάγνωση που είχε λάβει μόλις δύο εβδομάδες πρίν . Ο υπουργός υγείας και βασιλικός γιατρός (διπλοθεσίτης , όπως όλα τα καλά λαμόγια ) είχε ταπεινα ανακοινώσει στον αναστατωμένο ηγέτη πως η αιτία του βήχα που τον ταλαιπωρούσε τόσους μήνες , δεν ήταν κάποιο αθώο πλήν επίμονο κρυολόγημα , παρα ένας ύπουλος καρκίνος του πνέυμονα , και μάλιστα σε τελικό σταδιο . Όλες οι ακτινογραφίες έλεγαν το ίδιο : Ένας όγκος , μικρούλης αρχικά , αλλα με έντονες επεκτατικές διαθέσεις , είχε εγκατασταθεί στους βασιλικούς πνεύμονες χωρίς κανείς, μα κανείς να τον πάρει έιδηση . Παρ'όλα τα (μαλακωδώς) καθησυχαστικά λόγια του γιατρού ("Σήμερα η επιστήμη κάνει θαύματα" , κι άλλες τέτοιες παπαριές) ο Κίρινταν Μπάουγκριμ, μάγος-αυτοκράτορας , αφέντης του βασιλείου του Ντόλ Κουαρθόλ , άρχοντας του πύργου της υψηλής μαγείας, είχε χεστεί στα βρακιά του. Την αγαπούσε τη ζωούλα του...Περνούσε τις ώρες του σκεφτικός και δυστυχισμένος , αναθεωρώντας τις ιδέες και τις πράξεις που τον έφεραν σε αυτό το σημείο . Το άγχος για την ασφάλεια και την προκοπή του λαού του , τον είχε οδηγήσει σταδιακά στην εργασιομανία, το ποτό και ακόμα χειρότερα : στο ΚΑΠΝΙΣΜΑ!!! Τα ξενύχτια , τα ατελείωτα μήτινγκ με τους αργόστροφους συμβουλους , τα αμέτρητα πακέτα άσσος άφιλτρο που είχε συσσωρεύσει καπνίζοντας με τις ώρες για να αντέξει την βαρεμάρα και την μαλακία που τον περιτριγύριζε, είχαν επισύρει βαρύτατες συνέπειες στη υγεία του. Η πίσσα που είχε μαζευτεί στους πνεύμονές του θα αρκούσε για την ασφαλτόστρωση ολόκληρης της εθνικής οδού της χώρας , αν και θα έπρεπε πρώτα να περιμένει την ανακάλυψη του αυτοκινήτου( και ο βασιλιάς ήξερε καλά πως δεν θα ζούσε τόσο). Η θλίψη του τον έκανε να ξεσπάει σε οποιονδήποτε έβρισκε μπροστά του , και περισσότερο απο όλους κατηγορούσε τον λαό του , η φροντίδα για τον οποίο του είχε στερήσει τόσες ελευθερίες και εμπειρίες . Έψαχνε μανιωδώς ένα τρόπο να ανακτήσει τον χαμένο χρόνο , να αδράξει την ζωή που γλυστρούσε σαν άμμος μέσα απο τα δάχτυλά του. Έξι μήνες ... Τόσο του έδινε να ζήσει εκέινος ο μαλακας ο γιατρός. Ε, λοιπόν , ο βασιλιάς είχε ένα σχέδιο για να αξιοποιήσει την κάθε πολύτιμη στιγμη ...

[wizzardemperor]

Όνομα Συγγραφέα: Wiz

Είδος: ηρωική φαντασία

Βία; Λεκτική και μάλιστα αρκετή!!!

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων:

Αυτοτελής; Οχι. Αυτό είναι το 2ο μέρος

 

 

ΦΡΙΚΗ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

 

 

 

Η ώρα ήταν προχωρημένη και η σιωπή βασίλευε στις σάλες και τους διαδρόμους του παλατιού . Η καταιγίδα είχε έρθει και είχε φύγει, όπως και η οργή του άρχοντα. Ο Κίρινταν χάζευε τις μισοσβησμένες στάχτες που γέμιζαν το τζάκι , περικυκλωμένος απο τα απομεινάρια της παλιάς του ζωής : σκόρπια Βιβλία , μαγικά φίλτρα και γριμμόρια με ξόρκια ήταν τα μόνα πράγματα που θα έμεναν να θυμίζουν πως κάποτε περπάτησε τη γή. Όταν η αρρώστια ξεμπέρδευε μαζί του , ο κόσμος θα συνέχιζε χωρίς αυτόν . "Λογικό " σκέφτηκε, και όντως δεν τον πείραζε , απλώς ευχόταν να μην είχε ξοδέψει την ζωή του τόσο αψήφηστα , χωρίς να αφιερώσει τον χρόνο που έπρεπε σε πράγματα που τον ευχαριστούσαν , χωρίς να κάνει φίλους και οικογένεια , πάντα αφοσιωμένος στο ηλίθιο καθήκον της διακυβέρνησης , ένας σκλάβος του ίδιου του αξιώματός του.

 

"Σκατα...", είπε στον εαυτό του,καθώς δύσθυμα σήκωνε το κορμί του απο την πολυθρόνα."Δεν τα χρειάζομαι όλα αυτά... " . Άνοιξε την πόρτα και βγήκε στους έρημους διαδρόμους του παλατιού , αφήνοντας πίσω του το σκοτεινό δωμάτιο , παρακαλώντας την μοίρα να στείλει στο δρόμο του κάποιον με διάθεση να ακούσει τον πόνο του και να τον καταλάβει. "Χρειάζομαι έναν φίλο" έλεγε μονολογώντας , καθώς τα κουρασμένα βήματα του αντηχούσαν υπο το ημίφως των κεριών , σε ένα ρυθμό μονότονο και δυσοίωνο που ταξίδευε στον άδειο χώρο.

 

 

Περνώντας έξω απο το δωμάτιο του (πούστη, για όσους το ξέχασαν ) θαλαμηπόλου , που είχε αποπάρει νωρίτερα το ίδιο βράδυ , νόμισε πως άκουσε πνιχτούς λυγμούς , σαν κάποιος να έκλαιγε , προσπαθώντας όμως να μην γίνει αντιληπτός . "Του μίλησα άσχημα, δέν έπρεπε..." , αποφάσισε ο μάγος , και χτύπησε απαλά την πόρτα. "Ποιός είναι;" ήρθε η φοβισμένη απάντηση απο μέσα."Εγώ είμαι, ο Κίρινταν...Συγγνώμη για πιό πρίν , έκανα άσχημα που σου μίλησα έτσι.Το ξέρω, εσύ δεν φταίς σε τίποτα,απλώς...Απλώς είμαι λίγο στρεσσαρισμένος τελευταία,ξέρεις, η κωλοαρρώστεια κι όλα αυτα , με έχουν φρικάρει και παραφέρομαι...Ειλικρινά λυπάμαι...Θέλεις να περάσω μέσα να συζητήσουμε;;".Για λίγες στιγμές, επικράτησε σιωπή."Να φύγεις!!!Είσαι κακός!!" απάντησε ο πουστράκος θαλαμηπόλος (το όνομά του ήταν Αβάριελ , επι τη ευκαιρία) χωρίς να κάνει τον κόπο να κρύψει την υπεροψία απ'τη φωνή του.Ο θυμός του Μάγου , που είχε καταλαγιάσει με την ώρα, αναζοπυρώθηκε , παρασύροντας κάθε ψύχραιμη σκέψη απ'το μυαλό του . "ΑΕΙ ΓΑΜΗΣΟΥ!!!ΜΑΛΑΚΑ!!!",φώναξε κλωτσώντας δυνατά την πόρτα."ΑΕΙ ΓΑΜΗΣΟΥ, ΠΑΛΙΟΠΟΥΣΤΑΡΑ,ΚΑΡΙΟΛΗ,ΠΟΥΤΣΟΓΛΕΙΦΤΗ,ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΓΙΕ!!!"συνέχισε να φωνάζει , καθώς το ξύλο δεχόταν τα οργισμένα χτυπήματά του . "ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΑΣ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ;Ε;".Σιωπή..."ΜΙΛΑ ΡΕ ΚΟΤΑ, ΠΕΣ ΚΑΤΙ!!!".Το κλάμα άρχισε δυνατότερο απο την άλλη μεριά της πόρτας."ΠΑΛΙ ΚΛΑΙΣ ΡΕ ΑΔΕΡΦΟΥΛΑ;ΦΟΒΑΣΑΙ ΜΩΡΗ ΛΟΥΚΓΡΑ;...ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΟΥ ΔΕΙΞΩ ΕΓΩ, ΘΑ ΔΕΙΣ!!"είπε ο Κίρινταν , καθώς μια (τερμα μαλακισμένη) ιδέα άστραψε στην σκέψη του . Χαζογέλασε , ηλίθια και ανατριχιαστικά , και στη συνέχεια σήκωσε τις ρόμπες του στο ύψος της μέσης του. Ήταν μεταξωτές και πανάκριβες , στολισμένες με χρυσοποίκιλτα σχέδια και σύμβολα ανέιπωτης δύναμης και τέλος πάντων, δεν ήθελε να τις λερώσει. Άρχισε να κατουράει με το χαμόγελο στα χείλη ψιθυρίζοντας "πάρτα μαλάκα!!" , ενώ η κύστη του άδειαζε στο κατώφλι του αχάριστου υπηρέτη, που τόσο άσπλαχνα τον είχε αγνοήσει.Αφού τελείωσε , τίναξε απαλά το ζαρωμένο βασιλικό πεος και χαμογέλασε."ΑΚΟΥΣ ΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ;;", φώναξε. "ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΣΜΗΤΙΚΟ ΧΩΡΟΥ, ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ...ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΣ ΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΣ!!",και όντως ήταν, αλλοιώς θα είχε χέσει κιόλας.

 

Κατέβασε την ρόμπα του , έριξε μία τελευταία κλωτσιά στην πόρτα του Αβάριελ και συνέχισε την βραδυνή του βόλτα . "Οι μαλάκες οι φρουροί που είναι ; Τζάμπα τους πληρώνω τους παλιοχαβαλέδες, τίποτα δεν άκουσαν ... " σκέφτηκε και σαν απο σύμπτωση , δύο πανοπλοι στρατιώτες ξεπόβαλαν τρέχοντας απο την γωνία ."Όλα καλά ,μεγαλειότατε;Ακούσαμε θόρυβο!!".Ο Κίρινταν έμεινε σιωπηλός για λίγο. Πήρε μια βαθειά ανάσα και ξεκίνησε : "Τι καλά ρε μαλακα, τι καλα ; Της πουτάνας έγινε , πού είστε τόση ώρά ; " . Οι φρουροί κοιτάχτηκαν άβολα μεταξύ τους , ψάχνοντας κάποια δικαιολογία . "Μα..." εκανε να ψελίσει αυτός που φαινόταν μεγαλύτερος απο τους δυό , και καθώς φαινόταν απο τα διακριτικά του , ήταν ΕΠΟΠ , ένας μαλάκας με στολή , ένα τίποτα, ένας ανίκανος που υποχρεώθηκε να καταταγεί για βρεί φαί να θρέψει το άχρηστο κορμί του . "Τι "μα" ρε κωλόψαρο ;", απάντησε με περισσή ευγένεια ο ήρωάς μας ," Τί κάνετε στην σκοπιά , το πουλί σας παίζετε ; Της πουτάνας έγινε κι εσείς χαμπάρι δεν πήρατε... Παρουσιάσου!!". Οι φρουροί "βάρεσαν" προσοχή και αναφέρθηκαν πανικόβλητοι . Κόμποι ιδρώτα άρχισαν να σχηματίζονται στα ανήσυχα μέτωπά τους .

 

 

" Τέντρασιλ Κουθάλιον , του Βασιλέιου και της Μαρίκας, Λοχίας πεζικού , ευπειθώς αναφέρω !!" ."Εσύ παιδί μου; Ονοματάκι δεν έχεις ; ", είπε ο Κίρινταν στον δεύτερο στρατιώτη , που ήταν σε κατάσταση σόκ . "Εεεεε..." εκανε να ψελλίσει το καημένο το φανταράκι , αλλα ο Αυτοκράτορας είχε πάρει φόρα : "Εξινος!! 40 μέρες φυλακή και στους δυό σας κι απο αύριο και για δύο χρόνια , αναλαμβάνετε καθημερινά υπηρεσία καθαριότητας στις τουαλέτες του στρατοπέδου !! Η Καλλιόπη θα γίνει η καλύτερή σας φίλη , παλιοκουράδες!!",είπε, και ύστερα συμπήρωσε χαμογελαστός " δε σας χάλασε ,μουνάκια ,δε σας χάλασε καθόλου... " . Ο Λοχιάκος μετα βίας συγκρατούσε την οργή του . " Μεγαλειότατε ,σας βρίσκω λίγο υπερβολικό!! " αντιγύρισε με αυθάδεια ο καραβανάς της κακιάς ώρας . "Κανεις και τον έξυπνο ρε; Ε; Πουλάς μαγκιά στον ανώτερο ρε ; 80 μέρες φυλακή !! Ετσι για να μάθεις !! Πού είναι η πειθαρχία σου παιδί μου ; Έτσι θα πάς να πολεμήσεις τον Τούρκο ;;" . "Εεεεε, τί είναι ο Τούρκος μεγαλειότατε;" ρώτησε δικαιολογημένα ο έταιρος φρουρός ,μιάς και οι τούρκοι δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμα . "Μπα; Βρήκαμε τη φωνίτσα μας ; Ζήτησες άδεια να μου απευθύνεις το λόγο νέε μου;". Ο τρομαγμένος φανταράκος είπε το πρώτο πράγμα που του ήρθε στο μυαλό : "Εεεεε..." . " ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;" Φώναξε ο Βασιλιάς . " Πάρε άλλες 20 μέρες φυλακή , και 30 μέρες ΣΕΞ ,έτσι γιατί μου την έδωσε " . Με το που άκουσε "ΣΕΞ" , ο πιτσιρίκος έκανε να χαμογελάσει . "ΣΕΞ , σημάινει "στέρηση εξόδου" . Μη χαίρεσαι μικρέ ..." , συμπλήρωσε ο Κίρινταν , και με κρυφή ευχαρίστηση παρακολούθησε το χαμόγελο του στρατιώτη να μετατρέπεται σε μία γκριμάτσα πιό ξυνή κι απο ληγμένο γιαούρτι."Ζυγούς λύσατε " συμπλήρωσε και γύρισε να φύγει , συνέχίζοντας τον περίπατο του. Πίσω του άκουγε τους φρουρούς να ψιθυρίζουν καριολίκια και να τον στολίζουν με κατάρες . "Στα αρχίδια μου σας γράφω " σκέφτηκε και έννοιωσε την διάθεσή του να αλλάζει .

 

 

Η χορταστική καμπάνα που έριξε στους δύο μαλάκες και εκείνο το υπέροχο κατούρημα που είχε προηγηθεί , του είχαν ανεβάσει την διάθεση στα ύψη . Ένοιωθε πάλι γεμάτος ελπίδα και προσμονή για το άυριο, θυμήθηκε πως η ζωή ήταν γλυκειά και όμορφη . Οι τελευταίες λέξεις αντήχησαν στο μυαλό του : "Η ζωή είναι όμορφη ...",επανέλαβε , και απο το πουθενα , ο μάγος ξέσπασε σε κλάμματα. "Γαμώ τη κυκλοθυμία μου... " ψιθύριζε απελπισμένος , "Δεν θέλω να πεθάνω , γαμώ την καταδίκη μου , γαμώ..." και τα δάκρυά του έτρεχαν ποτάμι καθώς το κορμί του τρανταζόταν από τους λυγμούς. Το μονοπάτι τις έξουσιάς είναι μοναχικό και δύσβατο και δύσκολα βρίσκει κανείς συνοδοιπόρους ή φίλους . Ο Κίρινταν μπορούσε να σκεφτεί μόνο έναν , στον οποίο θα μπορούσε να ανοιξει την καρδιά του δίχως δισταγμό και με εμπιστοσύνη . "Μα φυσικα!!Πώς δεν τον θυμήθηκα πιό πρίν;" ψιθύρισε ο άρχοντας, και σκουπίζοντας βιαστικά τα δάκρυά του , σηκώθηκε και άρχισε να απομακρύνεται, τρέχοντας να τον βρεί . Απο μακρυά , ακούστηκε μια κραυγή έκπληξης , καθώς ο Αβάριελ ( ο πούστης θαλαμηπόλος ) αντίκρυζε την κατουρημένη του εξώπορτα , ενώ οι σκιές της νύχτας ακόμα περικύκλωναν το ήσυχο παλάτι...

[DinMacXanthi]

Άνευ ανάγκης σχολίων και διορθώσεων, θεϊκά σάπιο, εύγε

[manstredin]

Εξαιρετικό! Ρέει τόσο στρωτά, το χιούμορ σε συνεπαίρνει, το ύφος είναι ό,τι πρέπει. Ξεράθηκα στα γέλια. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, και ιδιαίτερα σε όσους είχαν χάλια μέρα.

Θα ήθελα να διαβάσω σίγουρα κι άλλο.

[Cassandra Gotha]

Ευχαριστώ για το γέλιο! Παρακαλώ, τη συνέχεια!

[wizzardemperor]

Παιδιά, σας ευχαριστώ πολύ για το feedback,να'στε καλα...

Ακολουθεί σύντομα και το 3ο μέρος (λίγο μακροσκελέστερο για λόγους πρωτοκόλλου...)

[wizzardemperor]

Όνομα Συγγραφέα: Wiz

Είδος: ηρωική φαντασία

Βία; Λεκτική και ψυχολογική

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: Αρκετές , κυρίως βρισιές, αλλά όχι μόνο...

Αυτοτελής; Οχι. Αυτό είναι το 3ο μέρος

 

ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΗΡΘΕ ΑΠΟΨΕ ΑΠ'ΤΑ ΠΑΛΙΑ...

 

 

Το "σπλάτ σπλούτ" που έκαναν τα παντοφλάκια του Βασιλιά καθώς εκείνος βάδιζε βιαστικός προς το υπόγειο του πύργου , ήταν το μόνο πράγμα που έσπαγε την απόλυτη σιωπή που επικρατούσε στο παλάτι. Η νύχτα βασίλευε ακόμα στην Άρμινας , την πρωτεύουσα του Ντόλ Κουαρθόλ , αλλα ο Κίρινταν Μπάουγκριμ , Αυτοκράτορας ,Μάγος και αφέντης των δαιμόνων , δεν μπορούσε να βρεί γαλήνη πουθενά και με κανένα τρόπο. Ο καρκίνος του έτρωγε τους πνέυμονες κι αυτός το ήξερε , το είχε μάθει μόλις δύο εβδομάδες πρίν, πολύ αργά για να κάνει οτιδήποτε. "Έξι μήνες ακόμα... " έλεγε , "τι να πρωτοδιορθώσω σε έξι γαμημένους μήνες;" και η απελπισία τον γράπωνε σφιχτά και δίχως οίκτο.Τα νέυρα του είχαν γίνει τσατάλια και η οργή που τον καταλάμβανε συχνά λείτουργούσε ως νηπενθές , βοηθώντας τον να ξεχνά πως βάδιζε σταθερά και χωρίς παρεκκλίσεις προς ένα αναπόφευκτο ,και μάλλον επίπονο, τέλος . Όμως τις λίγες στιγμές που επανακτούσε την ψυχραιμία του , η ανάγκη να μιλήσει , να μοιραστεί τον πόνο του με κάποιον που θα τον καταλάβαινε και θα του συμπαραστεκόταν χωρίς υστεροβουλία ή πονηριά , γινόταν επιτακτικη . Η μοναξιά της εξουσίας , που θά λεγε και ο Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες (που για καλή του τύχη, δεν είχε γεννηθέι ακόμα ) , κρατούσε τον δυστυχισμένο Βασιλιά σε μια αποξένωση που είχε πλέον γίνει αβάσταχτη . Όλα αυτά τα χρόνια , μόνο ένας είχε καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του μαζί και το προνόμιο να αποκαλείται φίλος του Αυτοκράτορα . Αποκλειστικά σε μία περίτωση και μόνο, ο Κίρινταν είχε εγκαταλείψει την έμφυτη δυσπιστία του και είχε ανοίξει τα αυτιά και την καρδιά του σε κάποιον , διαχωρίζοντας τον απο τους υπόλοιπους τσανακογλείφτες και σφουγγοκωλάριους που είχαν κατακλύσει την βασιλική αυλή . Ο αρχηγός της πυροσβεστικής ήταν εκέινος , στον οποίο ο Κίρινταν θα εκμυστηρευόταν τα πάντα , θα ζητούσε συμβουλές , θα φανέρωνε οποιοδήποτε σκέψη τον απασχολούσε . Επίσης , ο Αρχηγός της πυροσβεστικής ήταν αυτός που ο βασιλιάς πήγαινε να βρεί εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή .

 

Φτάνοντας μπροστά στην βαρειά πόρτα που οδηγούσε στο αρχηγείο του πυροσβεστικού σώματος , ο μάγος κοντοστάθηκε κι έβγαλε ένα μεγάλο σιδερένιο κλειδί απο τις πτυχές του καταστόλιστου μανδύα του. Το "κλίκ" της πόρτας που ξεκλείδωνε , αντήχησε στα υγρά και σκοτεινά λαγούμια που εκτείνονταν σαν αχανής μυρμηγκοφωλιά κάτω απο το ανυποψίαστο παλάτι . Έσπρωξε , ύστερα έσπρωξε πάλι δυνατότερα , αλλα η ξύλινη πόρτα δεν άνοιγε με τίποτα . " Γαμημένη υγρασία..."βλαστήμησε ο Κίρινταν και τράβηξε μία γερή κλωτσιά στο άψυχο ξύλο . Πόνεσε λιγάκι , καθότι φορούσε ακόμα τα παντοφλάκια του , γεγονός που τον τσάτισε ακόμα περισσότερο . "Άαααααανοιξε μωρή πουτάνα!!" , φώναξε πέφτοντας με δύναμη πάνω στην πόρτα , η οποία υποχώρησε ξαφνίκά σαν ανοιγμένη απο μέσα , ενώ ο Μάγος σωριαζόταν με δύναμη στο πέτρινο πάτωμα . Κούνησε λίγο το κεφάλι του για να ξεζαλιστεί , και κοίταξε την αχανή αίθουσα που απλωνώταν γύρω του . Κεριά σκόρπιζαν το ασθενικό τους φώς , ανίκανο να διαλύσει το πυκνό σκοτάδι , ενώ η λάμψη τους αντανακλώνταν στους υγρούς ,πέτρινους τοίχους . Σωροί απο κόκκαλα ήταν διάσπαρτοι ολόγυρα και στο κέντρο τους κουλουριασμένος , ένας πελώριος κόκκινος Δράκος επόπτευε απειλητικά τον χώρο . Ο Μάγος αντίκρυσε την ίδια του την αντανάκλαση στις ανατριχιαστικές , σχιστές κόρες των ματιών του θηρίου . Έμοιαζε μικρός και αξιολύπητος , κι αυτό δεν του άρεσε καθόλου ." Τι γκαρίζεις νυχτιάτικα ρε , ε ; Με ξύπνησες ρε μαλάκα , έχεις ιδέα τι ώρα είναι ; " έιπε το τεραστιο ερπετό κοιτάζοντας κατάματα τον Κίρινταν . Εκείνος δεν πτοήθηκε μεν , απάντησε συγκαταβατικα δε ,"Συγγνώμη ρε'συ , ήθελα απλώς να σου μιλήσω , δεν έχω πού αλλού να πάω , αν δε μπορείς να φύγω..." . "Σιγά μωρή αδερφάρα!!Αν δε μπορώ , θα φύγεις..." , τον κορόιδεψε ο δράκος."Κάαααατσε κάτω ρε μαλάκα, που θα πάς ; Αφού μας θυμήθηκες και πέρασες , θα πιούμε ένα κρασάκι παρέα ,τί στο διάολο; Τί φίλοι είμαστε;"

 

Και όντως , ο Αγκάλακον , ο ερυθρός δράκος , ο παλαί ποτέ φόβος και τρόμος της αυτοκρατορίας ,ήταν ο εν λόγω αρχηγός της πυροσβεστικής και φιλαράκι κολλητό του Βασιλιά . Η σχέση τους άρχισε κάπως περίεργα ,αρκετά χρόνια πρίν , όταν ο Αγκάλακον επέδραμε στα νότια σύνορα της αυτοκρατορίας . Οι παλιοί ακόμα θυμούνται τον τρόμο που προκαλούσε η φιγούρα του δράκου ψηλά στον γαλάζιο ουρανό , τον ήχο των τεράστιων φτερών του που χτυπούσαν σκίζοντας τον άνεμο , τη φωτιά και την καταστροφή που σκόρπιζε , ενώ ο κόσμος έτρεχε πανικόβλητος να αποφύγει το φρικτό θάνατο που τον περίμενε μέσα στις λαίμαργες φλόγες της οργής του .

 

Όλα αυτά , μέχρι που ο Κίρινταν Μπάουγκριμ , ο νεαρός τότε μάγος , ήρθε να σταθεί απένάντί του και να τον αντιμετωπίσει στα ίσα. "Θα σε γαμήσω, μωρή σαύρα!!" είχε πεί τότε , και το εννοούσε , γιατί αν και πιτσιρικάς , η μαγική του τέχνη ήταν ήταν υπέρβλητη και λίγες δυνάμεις του κόσμου μπορούσαν να αναμετρηθούν μαζί της . "Θα μου κλάσεις τ'αρχίδια !!" , είχε απαντήσει ο Δράκος , κι είχε ορμήξει να τον καταβροχθίσει , ενω αδηφάγες φλόγες έκαιγαν πίσω απο κοφτερά δόντια ,μέσα στο ανοιχτό του στόμα . " Μπά ; Τι βλέπω , Καούρες ; " είπε ο Μάγος και παραβλέποντας το γεγονός πως οι Δράκοι δέν έχουν αρχίδια , σήκωσε τα χέρια του προφέροντας ένα πανίσχυρο ξόρκι . Η εκτυφλωτική λάμψη που ξεχύθηκε απο την κοντοπίθαρη φιγούρα του Κίρινταν , έκανε όλους τους παραβρισκόμενους να κλείσουν τα μάτια και να αποστρέψουν το πρόσωπο φωνάζοντας έκπληκτοι. Όταν τόλμησαν να ξανακοιτάξουν , αντίκρυσαν τον ατάραχο μάγο να παρακολουθεί καθώς ο Αγκάλακον ο τρομερός σφάδαζε και χτυπιόταν στο έδαφος , σαν μαθητριούλα που κάποιος , αφού της χάλασε τα κοτσιδάκια και της κατέβασε το βρακί , την κλώτσησε δυνατά στο στομάχι. " Τι μου έκανες ρε πούστη, δεν βλέπω τίποτα !!!" , ούρλιαζε το θηρίο , ενώ η ουρά του χτυπούσε ολόγυρα σηκώνοντας σκόνη και ξεκολλώντας ολόκληρα κομμάτια βράχου . " Τώρα σε κρατάω απο τ'αρχίδια...Που δεν έχεις !! " βιάστηκε να συμπηρώσει ο νεαρός αυτοκράτορας που δεν άφηνε τίποτα να πέσει στο κενό , και με αυτά τα λόγια άρχισε να κουνά τα χέρια του , προφέροντας μια ακόμα πανίσχυρη επίκληση . Ο δράκος απο την άλλη , μέσα στην απελπισία του , άρχισε να φτύνει φωτιά και φαρμάκι παντού και εντελώς στην τύχη . Πολλοί στάθηκαν άτυχοι τότε και πέθαναν έτσι, σα μαλάκες , αλλα το θέαμα της φλόγας που κατέκαιγε τον χώρο σε συνδυασμό με την εικόνα του μάγου που αιωρούμενος πλέον, απείγγειλε με βαρειά φωνή ένα μακάβριο ψαλμό , δημιουργούσαν ένα επιβλητικό σκηνικό , μια μοναδική στιγμή μέσα στο χρόνο, όπου όλοι έμεναν ακίνητοι σαν ταριχευμένες πεταλούδες , περιμένοντας την οριστική έκβαση της μάχης . Με μια απότομη κίνηση (και μια κλανιά, που ευτυχώς κανείς δεν πρόσεξε ) ο Κίρινταν τελείωσε το ξόρκι του . Συνοδευόμενες απο ένα εκκωφαντικό θόρυβο , γαλάζιες δέσμες ενέργειας ξεπήδησαν απο τα ακροδάχτυλα του μάγου κατευθυνόμενες προς το θηρίο , και το τύλιξαν αμέσως, ακινητοποιώντας το . Η μάχη είχε ξεκάθαρα πλέον κριθεί . Ο Δράκος , δεν το περίμενε τέτοιο ξεβράκωμα. "Θα σε γαμήσω ρε κωλοπαιδαρά!!! Άσε με να φύγω, ρε πούστη !!" και άλλα τέτοια ξεστόμιζε με αφέλεια ,όντας ακινητοποιμένος , ενώ ο μάγος τον κοιτούσε σιωπηλός , με ένα αινιγματικό χαμόγελο στα χείλη . " Υποτάξου στην θέληση μου , βρωμερό σκουλήκι της φωτιάς και του ουρανού !! Αναγνώρισε την ανωτερότητά μου κι ίσως γλυτώσεις την αξιολύπητη ύπαρξή σου απο τον αφανισμό !! " φώναξε δυνατά ο αυτοκράτορας , ωστε να τον ακούσουν όλοι . " Δε γαμιέσαι λέω εγώ !! Κάτσε να ελευθερωθώ και θα σου δείξω εγω , μουνί της λάσπης !! " , απάντησε ο Αγκάλακον ,πεισμωμένος . "Άκουσε με ύπουλο θηρίο !! Ή παραδίνεσαι εδώ και τώρα , ή σε δίνω σους υπηκόους μου να σε σφάξουν , να σε γδάρουν και να σε κάνουν μπότες και τσαντάκια για τις γκόμενές τους . Η επιλογή είναι δική σου !!!", απάντησε ο Κίρινταν αλλα ο δράκος τον αψηφούσε ανοιχτά , " Προτιμώ να πεθάνω ρε μαλάκα , παρά να υπηρετώ ένα καραγκιόζη σαν κι εσένα !! Έχεις σκεφτεί , ρε βλάκα, τί θα πούν οι οικολογικές οργανώσεις αν με σκοτώσεις ; ΧΕΛΛΟΟΟΥ;;; ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟ ΕΙΔΟΣ !!!!! " . Ο μάγος σκέφτηκε λιγάκι , και αφού πλησίασε το ακινητοποιημένο τέρας , έσκυψε και ψυθίρισε στα αυτί του . " Άκουσέ με ρε ηλίθιε ... Για δράκος , είσαι πολύ μαλάκας το ξέρεις ; Στα αρχίδια μου τις γράφω τις οικολογικές οργανώσεις !!!" . Ο δράκος εξεπλάγη με τον κυνισμό του μάγου , αλλα ο Κίρινταν συνέχισε απτόητος , " Τί νομίζεις ρε μαλάκα , εγώ θέλω να σε σκοτώσω ; Στην ίδια ομάδα είμαστε ρε χαζέ . Όσο φοβούνται εσένα , φοβούνται κι εμένα , τί νομίζεις , αν μπορούσαν δεν θα με καθάριζαν ; Όλο την επανάσταση έχουν στο μυαλό τους οι κουφάλες , άσε , ξερω τί σου λέω . Όπως είσαι εσύ τώρα , πολύ πιθανόν να είμαι κι εγώ σε λίγο καιρό !! Γι'αυτό σου λέω , έλα να κάνουμε μία συμφωνία , να τα βρούμε ωραία μεταξύ μας , κι αν αλλάξαμε και καμμιά βαρειά κουβέντα , ε , ας πάει στο διάολο !!Εσύ τι λες ; " . Ο δράκος το σκέφτηκε λίγο και απάντησε "Άντε ρε μαλάκα , συνέχισε , να δούμε πού το πάς " . " Ωράια ", απάντησε ο Μάγος και συνέχισε , " Άκου , θα δουλέψεις για μένα . Θα παραδοθείς και θα σε έχω κοντά μου στο παλάτι . Θα κόψεις τις φωτιές και τις μαλακείες όμως , δεν θέλω φασαρίες !!!" . Ο Αγκάλακον έκανε να διαμαρτυρηθεί , αλλα ο Κίρινταν είχε πάρει φόρα " Σκάσε ρε μαλάκα, και άκου : Θα σε κάνω αρχηγό της πυροσβεστικής αμα γουστάρεις . Θα ξύνεις τα παπάρια σου όλη μέρα , κι άν βαρεθέις ανάβεις και καμμιά φωτίτσα στα κρυφά , έτσι να γουστάρεις , και μετά στέλνεις τους μαλάκες να την σβήσουν , να δείχνουμε πως κανουμε και κατιτίς . Επίσης , θα σου φερνω και καμμιά παρθένα να τρώς , να μή λέει η μάνα σου πως σε αφήνουμε και νηστικό , τί λες ; " αποτελείωσε την πρότασή του ο βασιλιάς . Ο δράκος το σκέφτηκε λιγάκι." Χάου βέρη κάηντ οφ γιου... " απάντησε , με άψογη Λονδρέζικη προφορά . "Εντ γουάτσ δε κάτσ μαδερφάκερ?" συνέχισε κάνοντας μια απροκάλυπτη επίδειξη γλωσσομάθειας , ίσως στην πιό ακατάλληλη στιγμή. Ο Κίρινταν τον έγραψε στα αρχίδια του και συνέχισε . " Eγώ το μόνο που θέλω είναι να έρθεις μαζί μου στο παλάτι . Θα κάθεσαι στο υπόγειο , θα τρώς, θα πίνεις ,θα κοιμάσαι, θα γλεντάς και ο κόσμος θα νομίζει πως σ'έχω φυλακίσει , και καλά . Συμπάθα με , τους αγαπάω , λαός μου έιναι , αλλα είναι κομματάκι αχάριστοι και γκρινιάρηδες , ξέρεις , την έχουν δεί δημοκράτες κι επαναστάτες και δε συμμαζεύονται τελευταία , οπότε πρέπει να έχουν και κάτι να φοβούνται για να τους κοπούν οι μαλακείες . Ε, τί στο διάολο , άμα δεν ψαρώσουν και που νίκησα το δράκο , εσένα δηλαδή , να παέι να γαμηθεί , θα πάω στο γήπεδο να πουλάω πασατέμπο !! Άσε που μπορεί και να σε χρειαστώ στο μέλλον...Λοιπόν; " . Του Αγκάλακον του καλάρεσε η πρόταση , και είχε αρχίσει να συμπαθεί και τον Κίρινταν , που του φάνηκε πολυ ξηγημένο παιδί , οπότε εν τελει δέχτηκε μετα χαράς . "Εντάξει ρε μπαγάσα , κέρδισες " , είπε σιγά , χωρίς να ακουστεί, κι ύστερα συμπλήρωσε δυνατότερα , κάνοντας ταυτόχρονα και τον τρομαγμένο, "Παραδίνομαι , ω , Κίρινταν ,πανίσχυρε αφέντη του Ντόλ Κουαρθόλ !!Ορκίζομαι υπακοή και αιώνια υποταγή σε σένα, μεγαλειότατε , αφέντη ανθρώπων και δαιμόνων , απο τώρα εως το τέλος των ημερών μου !!".Και συμπλήρωσε ," Όου πλήζ μάστερ σπεαρ μη!!Ντόν'τ κιλλ , γιού φάουλ!! " παρακάνοντάς το ως εκεί που δεν πήγαινε . Ο Kίρινταν τον κοίταξε μειδιώντας. "Καλός τρόμπας είσαι και του λόγου σου...Όταν γυρίσουμε στο παλάτι, θα σε βάλω να δώσεις για προφίσιενσυ " ,είπε απελευθέρωνοντάς τον δράκο απ' τα δεσμά του και χαμογελώντας ακόμα ,καθώς οι ζητωκραυγές του πλήθους αντηχούσαν κάτω απο τον ηλιόλουστο ουρανό ...

 

Έτσι έγιναν όλα , και απο τότε ο Αγκάλακον και ο Κίρινταν , ο Μάγος αυτοκράτορας του Ντόλ Κουαρθόλ , έγιναν φίλοι και συνεργάτες . Ο δράκος , ανέλαβε την ηγεσία της πυροσβεστικής με περρίσειο μεράκι και ο Βασιλιάς κατέβαινε και του έκανε καμμία επίσκεψη πού και πού , να πουν καμια μαλακία .Με τον καιρό , δέθηκαν πολύ , ίσως γιατί ο Αγκάλακον σκεφτόταν λίγο σαν άνθρωπος , ίσως γιατί ο Κίρινταν , όπως όλοι οι ηγέτες , είχε και λίγο καρδιά δράκου , τα βρήκανε και τα πηγαίνανε πολύ καλα αναμεταξύ τους .

 

Τώρα λοιπόν , στην πιό δύσκολή του ώρα , ο Κίρινταν είχε έρθει να μοιραστεί τον πόνο του με τον καλύτερο του φίλο . Όμως δεν ήταν μόνο αυτό . Όπως είπα και πιό πρίν , ο Αυτοκράτορας είχε ένα σχέδιο . Αυτό ήταν κυρίως που ήθελε να αναλύσει και να συζητήσει με το μόνο άτομο που εμπιστευόταν : τον σκατόψυχο κατοικίδιο δράκο του . Πήρε μια βαθειά ανάσα. "Εντάξει λοιπόν, άκου!!" είπε , και άρχισε να μιλάει ...

[wizzardemperor]

ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

 

Όνομα Συγγραφέα: Wiz

Είδος: (Αντι)ηρωική φαντασία

Βία; Λεκτική και ψυχολογική

Σεξ; Όχι , μόνο σεξιστικά σχόλια που σε καμμιά περίπτωση δεν εκφράζουν προσωπικές απόψεις . Είναι απλώς σάτιρα.

Αριθμός Λέξεων: Αρκετές , δεν τις έχω μετρήσει.

Αυτοτελής; Οχι. Αυτό είναι το 4ο μέρος

 

"Ακούς ρε μαλάκα ; " ,είπε ο Κίρινταν , κοιτάζοντας λοξά προς την κατεύθυνση του δράκου . "Ακούω ρε φίλε ,ακούω... μπορώ να κάνω κι αλλιώς ;" , απάντησε ο Αγκάλακον , που είχε αρχίσει να βαριέται απίστευτα με την πολυλογία του μάγου . "Έτσι που λες !!! Καρκίνος στον πνεύμονα , και το έμαθα πριν δυο βδομάδες !!... Τον γαμάς το πούστη το γιατρό , ή δεν τον γαμάς ; Εγώ είχα όνειρα , εγώ είχα σχέδια!! Τώρα ήρθε η κολοαρρώστεια και μου τα γάμησε όλα !!! Έχω φρικάρει ρε συ , τι θα κάνω; Τί στο διάολο μπορώ να κάνω...;" , αποτελείωσε την πρότασή του ο μάγος , και για μία ακόμα φορά μέσα στην ίδια νύχτα , κατέρευσε μέσα σε λυγμούς , σαν να τη Μάρθα Βούρτση ,την πρώτη μέρα της περιόδου της. Ο δράκος , με φανερή αμηχανία , τον χάιδεψε συμπονετικά με τη τεράστια , κόκκινη πατούσα του , "Έλα ρε φίλε , μη κλαις τώρα...Δηλαδή, έρχομαι κι εγώ τώρα σε δύσκολη θέση να πούμε , πάρτο σαν άντρας ρε συ Κίρινταν..." . Ο Κίρινταν όμως , συνέχιζε να θρηνεί απαρηγόρητος , ενώ δάκρυα και μύξες έτρεχαν ποτάμι στην περιποιημένη του γενειάδα . " Ρε φίλε..." , συνέχισε ο Αγκάλακον , "Εντάξει , δεν θα πώ πως σε καταλαβαίνω, εμείς οι δράκοι δεν παθαίνουμε καρκίνους και μαλακίες ... Αλλά πρέπει να δεις τι θα κάνεις ρε μεγάλε, να πάρεις τα πάνω σου !! Κοίτα τον εαυτό σου, κουρέλι έχεις γίνει !!! " . "Και τί να κάνω ρε σύ ; " ακούστηκε σπασμένη η φωνή του βασιλιά , " Τί να κάνω ; Σε έξι μήνες , θα βλέπω τα κυπαρίσσια ανάποδα, να πούμε...Άει γαμήσου κι εσύ , κανείς δεν με καταλαβαίνει !!". Ο Αγκάλακον ήταν καλός ,ήταν χρυσός , αλλά για δύο πράγματα δεν φημιζόταν : για τις επιδόσεις του στο σκάκι και την ψυχραιμία του , η οποία άρχισε πλέον να φθίνει ραγδαία . " Άκου να σου πώ ρε κουράδι!! " , είπε με την βραχνή αγριοφωνάρα του , " Δεν θα με ξυπνάς εμένα μες τη μαύρη νύχτα να πούμε , για να κάθεσαι και να μου κλαίς σαν αδερφούλα και να μου λές δεν σε καταλαβαίνω !!! Σύνελθε μαλάκα να μιλήσουμε , μήν σε πλακώσω στις σφαλιάρες όπως είσαι !!". Κι αφού σώπασε για λίγο πρόσθεσε , "Δέν έχεις αρχίδια φίλε , λυπάμαι που στο λέω... " .Ο Κίρινταν σταμάτησε το γοερό του κλάμα, επιδεικνύοντας μια αλλαγή διάθεσης που αναλογή της, μόνο σε περσόνες κινηματογραφικών σχιζοφρενών μπορούσε να συναντήσει κανείς . " Γιατί μωρή σαύρα , έχεις εσύ;" , απάντησε ειρωνικά , αρπάζοντας την ευκαιρία να του το ξανακοπανήσει για εκατομμυριοστή φορά τα τελευταία χρόνια . Παραδόξως , αν και αφόρητα επεναλαμβανόμενο , το αστείο έπιασε . " Χαρ Χαρ Χαρ!!" έκανε ο δράκος , καθώς μια εύθυμη γκριμάτσα σχηματιζόταν στο τερατώδες του πρόσωπο. Το ηλίθιο γέλιο του τεράστιου ερπετού ήταν μεταδοτικό και σε λίγη ώρα οι δύο φίλοι γελούσαν υστερικά σαν βλαμμένοι . "Έτσι σε θέλω ρε μάγκα !! ", είπε ο Αγκάλακον , με ένα ανασήκωμα του κακάσχημου κεφαλιού του , " Βρήκες τον εαυτό σου να πούμε , που μου μυξόκλαιγες σαν καρακαηδόνα..." . "Εγώ τουλάχιστον έχω πούτσα και αρχίδια... " , επανέλαβε ο Κίρινταν , που είχε αρχίσει πλέον να το κουράζει , αλλά ο δράκος τον έγραψε σ'αυτά που δεν είχε και συνέχισε . "Ύστερα σου λέει, εμείς οι άντρες δεν ξέρουμε να διαχειριζόμαστε τα αισθήματά μας...Πάρτο παλικαρίσια ρε , ψηλά το κεφάλι!! Κάθεσαι και μου τα βάφεις μαύρα..." . " Ποιός το είπε αυτό ρε σύ ; " , απάντησε ο βασιλιάς . "Μιά πουτάνα μωρέ , μιά φεμινίστρια ." , είπε ο Αγκάλακον . " Έλεγε πως επειδή δεν έχω πουλί , χρησιμοποιώ την βία ως φαλλικό υποκατάστατο . Κατάλαβες , η μαλακισμένη ; Πήγε να μας την πεί κιόλας... " . "Και πού την συνάντησες εσύ ρε μαλάκα την φεμινίστρια ; " ρώτησε ο μάγος απορημένος , "Δέν πιστεύω να μου την έιδες ακτιβιστής τώρα στα γεράματα !! Πήγες σε καμμιά πορεία ; " είπε ρουθουνίζοντας ειρωνικά , μιάς και σιχαινόταν τις πορείες , οι οποίες κατα την γνώμη του δεν ήταν παρά μια θλιβερή μάζωξη άπλυτων μαλλίαδων , που περπάταγαν παρέα σαν τα ζόμπι και γκάριζαν ταυτόχρονα τις ίδιες μαλακίες . "Εσύ μου την έφερες ρε άχρηστε ,δεν θυμάσαι ; Τον τελευταίο καιρό σταμάτησες να βρίσκεις παρθένες και άρχισες να μου στέλνεις όλες τις κακογαμημένες . Αλλα εντάξει , δεν σου το κρατάω...Έκανε καλό μεζέ η καριόλα ..." απάντησε ο δράκος , χαιδεύοντας την φουσκωμένη του κοιλιά . "Ρε φίλε , ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό... " άρχισε να λέει ο Κίρινταν, "Γιατί ρε 'συ θέλετε πάντα παρθένες ; Αφού ούτε τις γαμάτε , ούτε τις παντρεύεστε !! Τις τρώτε κι αυτές , όπως όλο το κόσμο . Τί σκατά με ταλαιπωρείς ;" . "Ρε φίλε, δεν καταλαβαίνεις , είναι θέμα πρωτοκόλλου να πούμε..." είπε το ερπετό "Έτσι πάει , πού να σου εξηγώ τώρα , δεν θα καταλάβαινες..." . "Καλά , τέλος πάντων." συνέχισε ο μάγος σκεφτικός , " Όλα αυτά τα κόκαλα , δικά της είναι ; Γιατί , σαν πολλά μου φαίνονται.." . " Ποια, όλα αυτά ;" απάντησε ο δράκος , "Όοοοχι ρε μαλάκα , δεν είναι δικά της . Ειναιαιαια...Είναι ότι απέμεινε απο την τελευταία σειρά συμβασιούχων πυροσβεστών. ", βιάστηκε να απαντήσει , σκαλίζοντας ταυτόχρονα τη μύτη του με το τεράστιο νύχι του , διατελώντας σε φανερή αμήχανία . Ο Κίρινταν έμεινε ανέκφραστος για μια στιγμή . 'Υστερα, σαν να το σκέφτηκε καλύτερα , κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι του σαν να αδυνατούσε να πιστέψει αυτό που άκουσε και αναπήδησε νευρικά στη θέση του . " Τί λες μωρή σαύρα , τί ξεστόμισες; Τους έφαγες όλους ρε καταβόθρα ; Τί θα πώ εγώ στις οικογένειές τους ρε βλαμμένε ; Παλιονεροχύτη!!Φαταούλα!!" . " Μή θυμώνεις ρε φίλε!!Πεεεες...Πές πως τους έστειλες για τσιγάρα , ξέρω ΄γω;..." , πέταξε τη κοτσάνα του ο Αγκάλακον . "Τί να έκανα ρε φίλε , αφού έληγε η σύμβασή τους!!Εσύ δεν τους είχες υποσχεθέι να τους μονιμοποιήσεις στη συνέχεια ;Έλα μαλάκα, σκάσε τώρα...Χάρη σου έκανα , που θα μου τάιζες τους χαραμοφάηδες , να πούμε..." . Το σκέφτηκε λίγο και πρόσθεσε , " Δεν είναι καλύτερα που ΜΟΥ τους τάισες ,εεεε ;Χεεεχεχεχεχε...", και το σαρκαστικό του γέλιο ενώθηκε με αυτό του βασιλιά σε ένα κρεσέντο ευθυμίας , που ο αντίλαλός του γρήγορα εξαπλώθηκε στην αχανή υπόγεια σπηλιά . "Είσαι ωραίος ρε μαλάκα , θα μου λείψεις..." , είπε ο Κίρινταν χαμογελώντας με συμπάθεια . " Γιατί ρε , πού θα πάς ; " ρώτησε ο δράκος με την απορία αποτυπωμένη στη σκατόφατσά του . "Φεύγω φίλε , παίρνω πούλο...Τά παρατάω όλα, πάω να γλεντήσω τη ζωή μου!!Όση μου απέμεινε δηλαδή... " , απάντησε ο μάγος , ενώ ένας κόμπος του ανέβηκε στο λαιμό . " Τί λές τώρα ρε θηρίο ; Σοβαρολογείς ; " , είπε ο Αγκάλακον , ξεχνώντας πως βασικά αυτός ήταν το θηρίο , και γουρλώνοντας έκπληκτος τις κατακόκκινες ματάρες του . " Φίλε ,το πήρα απόφαση , δεν τη παλεύω άλλο..." , απάντησε ο βασιλιάς κοιτώντας το κενό . " Τόσα χρόνια ξεσκίστηκα στη δουλειά . Για το λαό , να είναι ασφαλής , να μην τους λείπει τίποτα , να τρώνε , να γαμάνε και να πολλαπλασιάζονται σαν τις κατσαρίδες . Παλιομαλάκες...Και τί κατάλαβα; Με έφαγε το άγχος. Γαμήθηκα να διαβάζω , να παίρνω αποφάσεις , να τα βάζω με τις αμφιβολίες μου, μόνος , αργά το βράδυ . Απο οικογένεια ; Αρχίδια παππούλη!! Κουβαλιόντουσαν κάθε κυριακή για χορό στο παλάτι τα πουταναριά και μου κάναν κόρτε , και καλα πως με γουστάρανε , αλλα αφού είμαι μπάζο ρε φίλε , το ξέρω , δέν είμαι κανας μαλάκας να τη πατήσω . Για τα φράγκα σκάγανε μύτη όλες , οι παλιοκαρίολες ... Αν ήμουν κανας τσοπάνης κι έκανα πως τις γούσταρα εγώ , θα με στέλναν να γαμήσω καμμια προβατίνα καλύτερα , κι αυτή ακόμα μπορέι να μου έριχνε χιλόπιτα . Άσε που δεν προλάβαινα να ασχοληθώ και με γκόμενες , να πούμε . Όλο στραβές τυχαίνανε , πολύ δουλειά και δε συμμαζεύεται , τα ξέρεις..." . "Τα ξέρω ρε 'συ , τα ξέρω " είπε ο Αγκάλακον ,"Ήσουν μαλάκας όμως , έπρεπε να έχεις εκμεταλλευτεί τη θέση σου, φίλε!! ". Ο Κίρινταν τον κοίταξε για μιά στιγμή σκεφτικός και στη συνέχεια συγκατένευσε . " Έχεις δίκιο ρε μαλάκα , αλλα ξέρεις τι ; Τους νοιαζόμουν τους κακομοίρηδες!! Δεν ήθελα να πούμε , να υποφέρουν , τί μου φταίγε ο κόσμος στο κάτω κάτω; Είπα κι εγώ να κάνω τη δουλειά μου σωστά . Παπαριές !!! Με τίποτα δεν ευχαριστιόντουσαν !! Αποκεφάλιζα τους δολοφόνους , μου την έπεφτε η διεθνής αμνηστία , χαλάρωνα την αστυνόμευση , φωνάζανε οι "φιλήσυχοι πολίτες " (αρχίδια φιλήσυχοι ,if u ask me) , έβαζα φόρους , ξεσηκωνότανε ο κόσμος , τους χαμήλωνα , οι υπουργοί μου ζαλίζανε τα αρχίδια . Χάος μεγάλε , της πουτανας το κάγκελο , να μην ξέρεις απο πού να αρχίσεις!!" . "Τα ξέρω , τα ξέρω ..." , είπε το ερπετό , καταπνίγοντας ένα χασμουρητό . "Και στο τέλος, το κερασάκι στην τούρτα : ειμαι άρρωστος φίλε!! Σε έξι μήνες πάει!! Αποχαιρετώ τα εγκόσμια !!Γκέημ όβερ!!! Γκόυντ μπάη μπλού σκάη , που λένε και οι πίνκ φλόυντ!!" . " Ποιοί ;!!" έκανε να ρωτήσει ο δράκος , αλλά ο Κίρινταν δεν το βούλωνε με τίποτα . " Θα πεθάνω μαλάκα , και τί θα έχω κάνει που να το έχω ευχαριστηθεί εγώ; ε , τι ;ΤΙΙΙΙ;!!Θα σου πώ φίλε : ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ , ΤΙΠΟΤΑ!!! . Έτσι απλά , τίποτα. Μιά ζωή , για τους άλλους , για μένα ,τίποτα ... " . " Έχεις δίκιο ρε μεγάλε , καλά τα λές ..." , ακούστηκε σαν γνώριμη επωδός , η απάντηση του δράκου . " Γιαυτό σου λέω φίλε ,στα αρχίδια μου...Θα τα βροντήξω όλα και θα πάω ταξιδάκι . Να γνωρίσω κόσμο , να πάω σε κανα πάρτυ , να πιώ κι εγώ τα ξυδάκια μου , να πώ τις μαλακίες μου σαν άνθρωπος , να περάσω μια φορά καλά πρίν τα τινάξω . Τί λες ; Τη γνώμη σου ήθελα , γιαυτό ήρθα να σε βρώ απόψε , για να δώ τι νομίζεις κι εσύ . Στο τέλος τέλος , μόνο εσύ μου στάθηκες σαν φίλος , μόνο εσένα εμπιστέυομαι..." . "Να πάς ρε Κίρινταν , να πάς , το αξίζεις... " , ξεκίνησε ο Αγκάλακον , "Αλλά εγώ τί θα απογίνω ρε μαλάκα ; Κι εγώ μόνο εσένα έχω. Απο τους υπόλοιπους , οι μισοί με φοβούνται και οι άλλοι μισοί με σιχαίνονται . Με το που θα κάνεις πως βγάζεις το πόδι απ'την πόρτα , θα με έχουν κάνει βραστό στην κατσαρόλα " . Ο Κίρινταν του χαμογέλασε φιλικά και καθυσηχαστικά . " Ρε μπαγάσα , έτσι θα σε άφηνα ; Θα σε ξέχναγα νομίζεις ; Έννοια σου , και θα σου κάνω εγώ τέτοια καβάτζα , που θα την περνάς πούδρα για χρόνια. Με το που θα βγάλω το πόδι απο την πόρτα , όπως είπες , όλη η αυλή θα σκάσει μύτη εδω κάτω και θα σου γλύφει τα αρχίδια ...Που δέν έχεις!!" . Δεν κρατήθηκε και πρόσθεσε ο βασιλιάς . Για μία ακόμα φορά , το πολυκαιρισμένο και κατακουρασμένο αστείο-συνταξιούχος έπιασε τόπο και τα δυό τους ξεσκίστηκαν να γελάνε σαν ηλίθιοι , με την ίδια γνωστή μαλακία . "Αυτό ήταν λοιπόν ; Λέμε αντίο ; " είπε ο δράκος , ενώ ένα μεγάλο σαν κρυστάλλινο βάζο δάκρυ , που δεν μπορούσες να πέις αν ήταν απο τα γέλια που προηγήθηκαν ή απο λύπη για τον αποχωρισμό τους , λαμπύριζε στην άκρη του τεράστιου ματιού του . " Μάλλον φίλε, έτσι φαίνεται... Θα μου λείψεις..." . Είπε ο Κίρνταν , κοιτώντας τον στα μάτια . " Κι εμένα ρε φίλε.Θα σε αγκάλιαζα , αλλα φοβάμαι μήν σε πατήσω σα σκατό... " απάντησε ο Αγκάλακον με πειρακτική διάθεση , προσπαθώντας να κρύψει την λύπη του . Θα του έλειπε όντως αυτό το κοντοπίθαρο ανθρωπάκι με τη σάπια ψυχή , που είχε υπάρξει κολλητός του τόσα χρόνια . " Να φοβάσαι καλύτερα , μη σε πώ αδερφή!! Ακόυς εκεί , θα με αγκάλιαζες ..." , αντιγύρισε το πείραγμα ο Κίρινταν , κάνοντας πως δεν έτρεχε τίποτα , ενώ ένα κρύο χέρι του έσφιγγε άσπλαχνα την καρδιά . Θα ήθελε να πάρει το μαλάκα το δράκο μαζί του , γαμώ τις παρέες θα κάνανε , αλλα πού σκατά να τον κρύψει ; Θα φρίκαρε το σύμπαν με το που θα τους έβλεπε. Όχι , δεν θα μπορούσε να συμβεί . Ευχόταν μόνο καπως να τα έφερνε η ζωή και να τον ξανασυναντούσε , πράγμα δυστυχώς αμφίβολο . " Λοιπόν , σαύρα " , συνέχισε ο βασιλιάς , "σε αφήνω πρίν μας πάρουν τα ζουμιά. Πάω να τα κάνω όλα πουτάνα !!!Γουής μη λάκ!!" , αποτελείωσε την πρότασή του , πισωπατώντας πρός την έξοδο . "Στο καλό ρε αδερφούλα , να μου στέλνεις κάρτ ΠΟΥΣΤΑΛ!! , αστειέυτηκε ο αγκάλακον , φωνάζοντας τις τελευταίες λέξεις και προκαλώντας το γέλιο του βασιλιά που έφτανε ως εκεί απόμακρο , καθώς ο Κίρινταν είχε ήδη αρχίσει να ανεβαίνει τα σκαλία προς το παλάτι . "Να προσέχεις τον εαυτό σου αδερφέ...", αποτελείωσε την πρότασή του χαμηλόφωνα ο δράκος, κι απέμεινε πάλι μόνος μέσα στην σκοτεινή σπηλιά, που ξαφνικά έμοιζε ακόμα πιό κρύα και υγρή απ' ότι πρίν...

 

Ο Κίρινταν ανέβαινε ενθουσιασμένος τα σκαλιά , καθως η αυγή χάραζε κατακόκκινη πάνω απο τους πύργους της Άρμινας και η καινούγια μέρα ξεκινούσε λαμπρή και όμορφη στο βασίλειο του Ντόλ Κουαρθόλ . Το βήμα του ήταν γρήγορο και η διάθεσή του γαμάτη . " Σε λίγο, θα τις αφήσω πίσω μου όλες αυτές τις παπαριές " , σκεφτόταν και χαζογελούσε μόνος , σαν μικρό παιδί . Φτάνοντας μπροστά απο την πόρτα του πούστη θαλαμηπόλου (Αβάριελ ήταν το όνομά του όπως είπαμε και πρίν ) , χτύπησε με δύναμη λέγοντας : "ΞΥΠΝΑ ΜΩΡΗ ΛΟΥΓΚΡΗΤΙΑ!!ΠΑΛΙΟΠΟΥΣΤΗ!!ΣΗΚΩ ΠΑΝΩ ΜΩΡΗ ΛΟΥΛΟΥ!!". Περίμενε λίγο μέχρι να αντιληφθεί κάποιο σημάδι πως ο ξεφτιλισμένος κρατικός υπάλληλος είχε επιτέλους ξυπνήσει . Με το που άκουσε το κρεβάτι να τρίζει συνέχισε . "ΣΕ ΜΙΣΗ ΩΡΑ , ΘΕΛΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΥΛΗ ΝΑ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΟΥΖΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ!!ΦΕΡΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ!!". Αφουγκράστηκε λίγο και μόλις άκουσε το πουστράκι να βαριανασαίνει αγχωμένο, έριξε και την τελευταία ατάκα . ''ΑΝ ΑΡΓΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ , ΘΑ ΣΕ ΡΙΞΩ ΣΤΑ ΟΡΚ ΝΑ ΣΕ ΠΗΔΗΞΟΥΝ ΟΜΑΔΙΚΑ , ΠΑΛΙΟΠΟΥΣΤΑ!! ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΒΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΓΑΜΗΤΟΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ,ΘΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΣΠΙΘΕΣ ΤΟ ΚΩΛΟΤΡΥΠΙΔΙ ΣΟΥ ,ΑΧΡΗΣΤΕ ΠΙΣΩΓΛΕΝΤΗ!!ΤΣΑΚΙΣΟΥ ΝΑ ΤΑ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙΣ ΟΛΑ!! ΑΝΤΕ !!! ΚΟΥΝΗΣΟΥ!!!!".Είπε , και συνέχισε να βαδίζει ανάλαφρα και χαμογελαστός , προς την αίθουσα του θρόνου . Ξαφνικά ,κάποια κακή τύχη οδήγησε στον δρόμο του βασιλιά τον Τέντρασιλ Κουθάλιον , του Βασιλείου και της Μαρίκας , αποτυχημένο , ΕΠΟΠ και χαραμοφάη , που γυρνούσε απο την χθεσινή ολονύκτια σκοπιά . Ξεπρόβαλλε απο μια γωνιά , κουρασμένος και ανυποψίαστος , μόλις όμως αντιλήφθηκε ποιόν ακριβώς αντίκρυζε, ο λοχιάκος γούρλωσε τα πρησμένα και κατακόκκινα ματάκια του και κοίταξε τον βασιλιά με δέος . "Άρχοντά μου!!" , έκανε να πεί , αλλά ο Κίρινταν τον έκοψε απότομα. " Άλλες δέκα μέρες φυλακή , γιατί έτσι μου καύλωσε!! " , δήλωσε ο μάγος και συνέχισε απρόσκοπτος τον δρόμο του . Σε λίγη ώρα έφτασε στην αίθουσα του θρόνου και έστρωσε την αριστοκρατική κωλάρα του του στην γνώριμη της θέση . "Ας έρθουν..." είπε χαμογελώντας ανατριχιαστικά .

"Και τώρα , θα γίνει της πουτάνας..."

[alearg]

Τεράστιο πρόβλημα μου προκάλεσε η ιστορία σου, ΤΕΡΑΣΤΙΟ! Σε πλήρη αντίθεση με τις (ας τις πούμε) αρχές μου, την διάβασα στο γραφείο και με εξανάγκασε σε ένα απίστευτο ταχυδακτικουργικό, που ως τώρα δεν ήξερα πως μπορούσα να κάνω: να γελάω δυνατά χωρίς να εκπνέω για να μην ακουστώ. Αφού δεν πνίγηκα, πάλι καλά.

 

Τι να σου πω τώρα; Εξαιρετική; Θαυμάσια; Μόνο πρόσεξε μην μας απογοητεύσεις με την δομή ολόκληρου του πράγματος. Περιμένουμε οικοδόμημα ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ επιπέδου και βάλε. Ο πήχυς είναι πολύ ψηλά. Προχώρα.

[wizzardemperor]

Όνομα Συγγραφέα: WIZ

 

Είδος: (Αντι)ηρωϊκή φαντασία

 

Βία; Ναί!!Και επιτέλους και λίγη μαγεία....

 

Σεξ; Όχι ακόμα

 

Αριθμός Λέξεων: Έλα ντε...

 

 

 

 

 

 

 

Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ

 

ΟΚίρινταν Μπάουγκριμ έπαιζε νευρικά τα δάχτυλά του μουρμουρίζοντας έναπρόστυχο τραγουδακι, καθώς το πλήθος συγκεντρωνόταν για ακρόαση στηνψαρωτικά (οφείλουμε να ομολογήσουμε) στολισμένη αίθουσα του θρόνου .Σπαθιά , ασπίδες και πολεμικοί πέλεκεις κρέμονταν στους τοίχους ,αστράφτοντας κόκκινα στο φώς της αυγής σαν μαγεμένα απο το χέρι κάποιουπολεμόχαρου κι αιμοδιψούς θεού . Τεράστια αψιδωτά παράθυρα κατά μήκοςτης αίθουσας εβλεπαν προς τα μακρυνά βουνά και τον ήλιο που ανέτειλεστο βάθος , σηματοδοτώντας την αρχή μιας μέρας που πολλοί θαθυμόντουσαν πικρά στο δύσκολο μέλλον που η μοίρα επεφύλασσε για τοισχυρό βασίλειο . Απο το ταβάνι κρέμονταν λάβαρα με τα οικόσημα τωνοικογενειών που πέρασαν απο την διακυβέρνηση της χώρας και μέσα σε αυτάξεχώριζε σκοτεινό και δυσοίωνο εκείνο με το κρανίο και το μισοφέγγαρο ,το αρχαίο οικόσημο των Μπάουγκριμ , της φατρίας απο την οποίαπροέρχονταν και ο Κίρνταν . Το αίμα και η προδοσία ακολουθούσαν τονθυρεό της οικογένειας καθώς γενιά με γενιά , δολοπλόκοι και αδίστακτοικληρονόμοι άνοιγαν υπομονετικά το δρόμο προς την κατάληψη της εξουσίαςκαι το πολυπόθητο στέμμα . Και ως κατάληξη όλων αυτών , ο τελευταίος ,ο μοναδικός με καποια ίχνη ηθικής μέσα σε μία ολόκληρη γενεολογικήγραμμή καθαρμάτων , άτεκνος (και λίαν συντόμως μακαρίτης ) απόγονος τηςφατρίας , καθόταν στον αρχαίο θρόνο με ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη .

 

Προσπαθώνταςνα κατευνάσει την νευρικότητά του και να υπομείνει την αναμονή , οΚίρινταν παρατηρούσε αφηρημένα τις τοιχογραφίες που γέμιζαν τον χώρο.Μπροστά του παρήλαυναν επικά κατορθώματα , ένδοξοι βασιλιάδες και ήρωεςτου παλιού καιρού, που αντιπαραβάλλονταν χτυπητά με τον συρφετό απο τακακομοιριασμένα και μίζερα ανθρωπάκια που προσέρρεαν άφθονα να ακούσουντην εξαγγελία του . Άφησε τις σκέψεις του να ταξιδέψουν για λίγο ,ύστερα τις ξανακάλεσε κοντά του κι αφού πλέον διαπίστωσε πως όλα ήτανέτοιμα , ύψωσε τη φωνή του ώστε να καλύψει την ολοένα αυξανόμενηφλυαρία του πλήθους .

 

"ΒΓΑΛΤΕ ΟΛΟΙ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ!!!" , απαίτησε μετσαμπουκά ο Κίρινταν , και όλοι έκαναν αμέσως τουμπεκί ψιλοκομμένο ."Καλύτερα τώρα..." , είπε ικανοποιημένος και συνεχισε , " Όπως όλοιγνωρίζετε , ο Βασιλίας σας , εγώ , σύντομα θα εγκαταλείψω τα εγκόσμια ". " Μα,καλέ μου άρχοντά , μην λές τέτοια λόγια!!!Η επιστήμη κάνειθαύματα την σήμερον ημέρα..." , τον διέκοψε βιαστικά ο Βασιλικόςγιατρός και υπουργός υγείας (διπλοθεσίτης , όπως όλα τα καλά λαμόγια,καθώς έχουμε ξαναπεί ) ."Βούλωσέ το ρε αρχίδι..." του αντιγύρισεαπότομα ο Μάγος , με τις λέξεις να σφυρίζουν σαν δηλητηριώδη φίδια ,πίσω απο τα σφιγμένα του δόντια . Ο γιατρουδάκος έχασε το χρώμα του καιέκατσε πάλι στην θέση του . " Μην κάθεσαι , σήκω!! Λέω να αρχίσω μεσένα , έτσι για γούρι!!Σήκω πάνω και στάσου στη μέση να σε βλέπουνόλοι, και καλά θα κάνεις να φοβάσαι απο δώ και μπρός , θα τοευχαριστηθώ περισσότερο..." , είπε ο Κίρινταν και τα λόγια του έμειναννα πλανώνται στον αέρα δυσοίωνα και ανεξιχνιάστα , μια απειλή πουσπίλλωνε την πρωινή δροσιά . Ο μέχρι πρότινος αξιοσέβαστος επιστήμονας(αν και ήταν μεγάλο αρχίδι, για λόγους που θα εξηγηθούν παρακάτω)σηκώθηκε αργά και έσυρε τα βήματά του ως το κέντρο της άιθουσας , όπουκαι απέμεινε να στέκεται σκυφτός και τρομαγμένος , λές κι είχε όλο τοβάρος του κόσμου στους ώμους του .

 

"Τόσο καιρό , αγαπητε μου ,παραπονιόμουν για το γαμημένο βήχα που μου είχε φάει τα σωθικά .Ερχόμουν , με τάιζες αντιβιώσεις , κι έλεγες "κρυολόγημα είναι ,ιωσούλα , θα περάσει... " , έτσι δεν έιναι ρε κουράδι ;", ρώτησε οΚίρινταν , χωρίς να περιμένει απάντηση . Ο γιατρουδάκος ζάρωσετρομαγμένος , μπροστά σε αυτά που υπονούσαν τα αινιγματικά λόγια τουβασιλιά . " Έκανα την έρευνά μου βλέπεις..." , συνέχισε ο μάγος , "Ήμουν μαλάκας που εμπιστεύτηκα τον υπουργείο υγείας σε ένα κατακάθι σανκι εσένα , Αβραάμ Όπουλε!!!" . Στο άκουσμα του ονόματός του , ουπουργός υγείας σήκωσε το τρομαγμένο βλέμμα του και αντίκρυσε τονθυμωμένο άρχοντα . Οι λέξεις πάγωσαν στα χείλη του , γιατί ήξερε πλέονπως ο Αυτοκράτορας τα είχε καταλάβει όλα. " Κοίταξα τα αρχεία με τιςπρομήθειες φαρμάκων , βρήκα κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και είπανα τα μοιραστώ με όλους εδω μέσα .... " , είπε ο Κίρινταν καθώςολόκληρο το ακροατήριο παρέμενε κρεμάμενο απο τα χείλη του. " Άυτό τοαρχίδι , αγόραζε συστηματικά δικά μας χρήματα , απίστευτες καιΑΧΡΕΙΑΣΤΕΣ ποσότητες αντιβιωτικών και φαρμάκων κατά του κρυολογήματος ,ενώ ταυτόχρονα , με κάθε αγορά , ένα μικρό μπόνους προστίθονταν στονπροσωπικό του λογαριασμό . Από την άλλη , οι ελλείψεις στα υπόλοιπαφάρμακα , καθότι τα φράγκα λιγοστεύανε , είχαν γίνει παραπάνω απόαισθητές . Πήγαιναν οι άνθρωποι στο νοσοκομείο με κατάγματα , και τουςδίναν ασπιρίνες!!!! Σε παιδάκια με ανεμοβλογιά , έδιναν αντιβιώσεις καιπαυσίπονα , κι εκείνα έβγαζαν σπυράκια ακόμα και στα μάτια!!! Άτομα μεδυσπεψία χέζανε τα φάρμακα όπως τα καταπίνανε , και οι μαλάκες ταπαίρνανε , τα ξανασυσκευάζανε και τα ΞΑΝΑΠΟΥΛΟΥΣΑΝΕ!!!!...Α, και για ναμήν το ξεχάσω , σε όλα τα κρατικά νοσοκομεία , ο παλιομαλάκας , είχεδιορίσει τους δικούς του . Άξιοι γιατροί έμειναν στον δρόμο ενώ οικολλητοί αυτού εδώ του παπάρα γινόντουσαν διευθυντάδες και προϊστάμενοιαπλώς και μόνο επειδή του ΕΓΛΕΙΦΑΝ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΚΩΛΟ !!! Ίσως και τηνπούτσα , ποτέ δεν ξέρεις..." . συμπλήρωσε την πρότασή του , ενώεπιφωνήματα και ιαχές αποδοκιμασίας άρχισαν να γεμίζουν τον χώρο . Μεένα νεύμα του Κίρινταν , η βοή καταλάγιασε , κι εκείνος έλαβε πάλι τονλόγο. "Σκατά τα έκανες μεγάλε , αλλα την μεγαλύτερη μαλακία , τηνέκανες στο τέλος..." , συνέχισε ο βασιλιάς , κοιτώντας περιφρονητικά τοζαρωμένο ανθρωπάκι που τον κοιτούσε αποσβολωμένο , με τα δάκρυα τουφόβου να κάνουν επιτέλους την πολυπόθητη εμφάνισή τους σε ένα πρόσωπο ,που μέχρι πρίν , ήταν μαθημένο μόνο να φορά αυτάρεσκατην μάσκα της αυθεντίας . " Με γάμησες μικρέ μου φίλε..." , είπε πικράο Κίρινταν , " Το γνώριζες εδώ και 8 μήνες πως είχα καρκίνο , αλλα τοκράτησες για πάρτη σου και αυτό το έγγραφο το αποδεικνύει . Τί λέει εδω; Αποτελέσματα εξετάσεων... Υποκείμενο : Κίρινταν Μπαουγκριμ. Καρκίνοςτου πνεύμονα , ημερομηνία σαν σήμερα , οχτώ μήνες πρίν . Εσυ μου τοανακοίνωσες μόλις πρίν δύο εβδομάδες και στην αρχή αναρωτήθηκα γιατί ,όχι για πολύ όμως ... Ακόμα κι αν μου το ανακοίνωνες , με τι φάρμακα θαμε μπούκωνες πάλι; Με αυτά που δεν υπήρχανε ; Προσπάθησες να κερδίσειςχρόνο , να θάψεις το σκατό σου σαν τη γάτα, και μετά να κάνεις τονανήξερο!!!Την έκανες τι μαλακία σου και δεν ήξερες πως να τηνμαζέψεις!!! Κι εμείς ; Σαν πρόβατα να αγοράζουμε σκατά που δεν θαχρειαζόμασταν κάν , αν κάτι αρχίδια σαν κι εσένα κάνανε σωστά τηδουλειά τους ... Θα το πληρώσεις γαμημένε , θα το πληρώσεις πιό σκληράαπο όσο φαντάζεται το ηλίθιο , λειψό σου σκατοκέφαλο !!!" . Με μίααπότομη κίνηση , ο Κίρινταν σηκώθηκε και άρπαξε απο τον γιακά τονΑβραάμ Όπουλό , τον πρωην Βασιλικό γιατρό και υπουργό υγείας , ο οποίοςέκλαιγε σπαραχτικά και τράυλιζε ακατάληπτα σαν καθυστέρι . "Πέστοδυνατά ρε μπάσταρδε , να το ακούσουν ολοι : "Είμαι λαμόγιο και ταπαίρνω!!!" . "ΕΙΜΑΙ ΛΑΜΟΓΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΡΝΩ!!" , φώναξε ο αξιολύπητοςσκατόγερος , καθώς ο αυτοκράτορας τον ταρακουνούσε υστερικα καισυνέχιζε απτόητος να τον ξεφτυλίζει . " Πές ρε πουστη : " Μου γαμιέταιο κωλος , πίνω χύσια , και μου αξίζει να με πατήσουν σαν σκατό και ναπεθάνω!!!" . " ΜΟΥ ΓΑΜΙΕΤΑΙ Ο ΚΩΛΟΣ , ΠΙΝΩ ΧΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΜΕΠΑΤΗΣΟΥΝ ΣΑΝ ΣΚΑΤΟ ΚΑΙΑΙΑΙΑ ..." , η φωνή του Αβραάμ Όπουλου ράγισεπρος στιγμή , αλλα με ένα ξεγυρισμένο και ηχηρό χαστούκι που τουξηγήθηκε στα μούτρα ο Κίρινταν , ο γιατρός βρήκε την αυτοκυριαρχία τουκαι συμπλήρωσε χαμηλόφωνα , "και να πεθάνω...", και ο απόηχος τηςπρότασής του έσβησε μέσα στους φοβισμένους λυγμούς που του συντάρασσαντο κορμί . Ο Αυτοκράτορας τον κοίταξε για μία στιγμή αηδιασμένος , καιστην συνέχεια τον πέταξε περιφρονητικά στο μαρμάρινο πάτωμα . "Αμ ,δε!!Ο θάνατος θα σου 'πεφτε πολύ λίγος , πούστη - κομπογιαννίτη..." , είπεκαθώς στεκόταν επιβλητικός και μεγαλοπρεπής πάνω απ'την ζαρωμένηφιγούρα του γιατρού . " Πρίν λίγη ώρα είπες πως η επιστήμη κάνειθαύματα... Καιρός τωρα λοιπόν να δείς τι μπορεί να κάνει και ημαγεία!!! " , και με αυτά τα λόγια, ο Κίρινταν έκλεισε τα μάτια ενώταυτόχρονα τα χέρια του δούλευαν πυρετωδώς διαγράφοντας περίεργασχήματα στον φορτισμένο αέρα . Απο τα χείλη του έβγαινε μόνο ένα απαλόμουρμουρητό , το οποίο σύντομα σκεπάστηκε απο τις κραυγές φρίκης τουτέως υπουργού , καθώς έβλεπε το ίδιο του το σώμα να παραμορφώνεταιφριχτά . Ο ήχος απο τα τσακισμένα κόκκαλα και την σάρκα που σκιζοτανυπερκάλυπτε τα ουρλιαχτά του σκατόγερου, που εκφυλίζονταν σταδιακά σεέναν ανατριχιαστικό και αποτρόπαιο ήχο , καθώς το ίδιο του το λαρυγγιέπαυε να είναι λαρύγγι πλέον . Σε λίγα εφιαλιτικά λεπτά , η μεταμόρφωσηείχε συντελεστεί και το πλήθος παρακολουθούσε έντρομο μέσα σε αβάσταχτησιωπή , καθώς στην θέση οπου μέχρι πρότινος στεκόταν κλαψουρίζοντας οΑβραάμ Όπουλος , τώρα υπήρχε μόνο ένα ρολλό κωλόχαρτο, ολόλευκό καιαπαλό σαν μετάξι , προορισμένο αποκλειστικά για αριστοκρατικούς κώλουςθα έλεγε κανείς , ολομόναχο στο κέντρο της αίθουσας, παρουσιάζοντας έναθέαμα ταυτόχρονα ιλαρό και γκροτέσκο .Ο Κίρινταν κάγχασε ειρωνικά, "Απουπουργός υγείας , χαρτί υγείας!!Ααααυτό θα πεί στέρηση βαθμού!!"συμπλήρωσε κοιτώντας προς το πλήθος , αλλά κανείς δεν φάνηκε νασυμμερίζεται το χιούμορ του . Περριτό να πούμε πως ο μάγος χέστηκε είτεγουστάραν είτε όχι , είχε ακόμα πολλά να πεί και να κάνει πρίν πεσει ηαυλάια. Έσκυψε , μάζεψε το κωλόχαρτο και το πέταξε προς τον Αβάριελ(τον πούστη θαλαμηπόλο) που παρακολουθούσε έντρομος . "Πάρτο νασκουπίζεσαι όταν σε χύνουνε στη μάπα , παλιοαδερφάρα!!" , δήλωσε οαυτόκράτορας και συνέχισε , "τώρα τσακίσου να φέρεις εκείνους του δύοπου λέγαμε!!Εμπρός, μαλάκα !! Κάνε Γρήγορα!!" . Ο καημένος ο αβάριελ ταέιχε χρειαστεί για τα καλά . Αμέσως , ξεκίνησε τρεχάτος , σκοντάφτονταςκαι ζορίζοντας το παχύσαρκο κορμάκι του, ενω κρατούσε σφιχτά το ρολλόμε το κωλόχαρτο μην τυχόν και του πεσει, καθώς έσπευδε να ικανοποιήσειτην διαταγή του Βασιλιά.

 

Σε λίγα λεπτά , η μεγάλη πόρτα τηςάιθουσας άνοιξε ξανά , και ο Αβάριελ μαζί με ένα μικρό στρατιωτικόαπόσπασμα την διέβη με το κωλαράκι του να κουνιέται καμαρωτό καιτουρλωμένο , συνοδεύοντας δυο αλυσοδεμένους κρατούμενους, οι οποίοικοιτούσαν με δεος το πλήθος που τους αντιγύριζε το βλέμμα με περιέργεια. Ο πρώτος ήταν ένας μικροκαμωμενος άντρας με έξυπνα μάτια , πουφαινόταν να επιθεωρεί τον χώρο εξονυχιστικά . Έδινε την εντύπωση πωςέψαχνε τρόπο να αποδράσει , αλλά οι βαρειές αλυσίδες με τις οποίες ήτανδεμένος δεν του άφηναν και πολλά περιθώρια για τέτοιες ελπίδες . ΟΜόρικ , γιατί αυτό ήταν το όνομά του , ήταν ένας απο τους πλέονσεσημασμένους κλεφτες του βασιλείου . Βέβαια, η φήμη του είχε πάρει έναχρώμα ιλαρότητας μετά το περιστατικό της τελευταίας του σύλληψης . Μίακρίση διάρροιας κατά τη διάρκεια μιας διάρρηξης και οι ηχηρές κλανιέςπου την συνόδευαν , έγιναν η αιτία να πέσει στο δόκανο του νόμου , καιμάλιστα με το βρακί κατεβασμένο . Οι αγουροξυπνημένοι φρουροί τονπέτυχαν να προσπαθεί να διαφύγει απο το πολυτελές μέγαρο μισόγυμνος καιμε καφετιά "ζουμιά" να τρέχουν στα ολόλευκά μπουτάκια του , γεγονός πουτου έδωσε το προσωνύμιο " ο ασκούπιστος" , με το οποίο ήταν καιευρύτερα γνωστός . Παρ'όλη τη γελοιότητα του ατυχούς αυτού περιστατικού, ο Μόρικ ο ασκούπιστος ήταν και παρέμενε ένας ικανός κλεφτης , καιπολλοί απο όσους βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στην αίθουσα είχαν υπάρξειθύματα του προσοδοφόρου , αλλα κυρίως για τον ίδιο , ταλέντου του στοπαρελθόν . Με μερικές σπρωξιές , που γενναιόδωρα κέρασαν οι φαντάροιπου τον συνόδευαν , ο Μόρικ σταμάτησε στο κέντρο της σάλας , δείχνονταςπαράταιρός μέσα στην πολυτέλεια που τον περιέβαλλε , καθώς ο ίδιοςστεκόταν ντυμένος με μια απλή μάυρη και κατασκονισμένη ολόσωμη στολή ,ενώ μια κουκκούλα ίδιου χρώματος ήταν ριγμένη χαλαρά στην πλάτη του .Τα ρούχα του περιέβαλλαν μια σειρά απο ζώνες , πάνω στις οποίεςδιακρίνονταν εύκολα οι θήκες για τα στιλέτα και τα διάφορα εργαλεία της, όχι και τόσο τίμιας , δουλειάς που εξασκούσε . Ευτυχώς , το υπηρετικόπροσωπικό είχε φροντίσει να τον καθαρίσει πριν παρουσιαστεί στονΑυτοκράτορα , κι έτσι επιτέλους απαλλάχτηκε απο την ανυπόφορη μπόχα τηςσκατίλλας που τόσες μέρες στο κελί , είχε ποτίσει για τα καλά τονμαυροντυμένο μας φίλο .

 

Πίσω του ακριβώς , ακολουθούσε έναςάλλος άντρας , που φαινόταν να ειναι το ακριβώς αντίθετο σε εμφάνιση ,αλλα και χαρακτήρα σε σχέση με τον προηγούμενο . Ήταν ψηλός καιγεροδεμένος , ντυμένος μόνο με ένα κίλτ , κατω απο το οποίο μάλλον δενφορούσε απολύτως τίποτα (προς μεγάλο ερεθισμό της φαντασίας τωνπαρευρισκόμενων και ιδιετάιρως του Αβάριελ , του γνωστού πουσταράθαλαμηπόλου , που τον κοίταζε σαν ξερολούκουμο) . Μακριά μαύρα μαλλιάέπεφταν σαν καταρράκτης στους γεροδεμένους του ώμους , ενώ τα μάτια τουκοίταζαν με απέχθεια το πλήθος που τον παρατηρούσε σαν έκθεμα σεζωολογικό κήπο . Όντας γνήσιο τέκνο του βάρβαρου βορρά , ο Τσέρνομπόργκέτρεφε βαθειά αντιπάθεια για τους τρόπους και τις συνήθειες των"πολιτισμένων" , όπως αποκαλούσε τους κατοίκους των χωρών πουβρίσκονταν νοτιότερα της δικής του (δηλαδή όλων...) . Όμως , λίγο λόγωτης έμφυτης τάσης του ίδιου για περιπλάνηση , λίγο εξαιτίας κάποιουάσχημου περιστατικού το οποίο θα εξιστορήσουμε στο μέλλον , οΤσέρνομπόρκ εγκατέλειψε τα χιονισμένα τοπία της πατρίδας του για ναπεριπλανηθεί σε έναν κόσμο που ελάχιστα καταλάβαινε , όπως σύντομαδιαπίστωσε . Ας πούμε , σε καμμία περίπτωση δεν φανταζόταν πως ήταν"λάθος" να ξεκοιλιάσει στη ψύχρα εκείνο τον παππούλη που τον απεκάλεσε"άμυαλο γομάρι" , ούτε νόμιζε πως έκανε κάτι "κακό" όταν βίαζε εκείνοτο δεκαεξάχρονο κοριτσάκι που του γυάλισε όταν το πετυχε να γυρίζει αποτο σχολείο αμέριμνο , κουνώντας προκλητικά το εφηβικό του κωλαράκι .Στο μυαλό του Τσέρνομπόργκ , ένας άντρας ζούσε πάντα τη στιγμή , χωρίςπολλή σκέψη , αρπάζοντας ότι μπορούσε κι ότι του πρόσφερε η ζωή ότανήταν στις καλές της. Γιατί στην σκοτεινή και άγρια χώρα που τονανέθρεψε οι μέρες ήταν δύσκολες , οι νύχτες ψυχρές κι επικύνδυνες καιοι άνθρωποι μεριμνούσαν μόνο όσο τους το επέτρεπαν οι πενιχρές τουςδυνατότητες , αφήνοντας τα υπόλοιπα στην ιδιότροπη κρίση των θεών.Φυσικά , δεν μπόρεσε να εξηγήσει τίποτα απο τα παραπάνω στο επικεφαλήτης περιπόλου που αποπειράθηκε να τον συλλάβει κι έτσι ήταναναγκασμένος να τους σφάξει όλους ανεξαιρέτως (σε αυτά τα πράγματα δενέκανε διακρίσεις ). Το ίδιο συνέβη και με τη δεύτερη περίπολο και κάπουεκεί ο Τσέρνομπόρκ , που δεν του έκοβε και πολύ , σκέφτηκε κάτι σαν"φαντάζομαι πως τώρα κατάλαβαν , οπότε θα βαρεθούν και θα σταματήσουν ", και αποφάσισε να πάει για μπύρες . Όμως , ότι δεν πέτυχαν οι έμπειροικαι εκπαιδευμένοι άντρες της φρουράς , το πέτυχε η χλιαρή μπύρα τουκάπελα , καθότι ο Τσέρνομπόργκ ήταν συνηθισμένος να πίνει μόνοκατσικίσιο γάλα , και το αλκοόλ του έφερνε νύστα . Έτσι , οι φρουροίτον συνέλαβαν την ώρα που ροχάλιζε με τη μούρη του στον πάγκο , τονκλείσαν στο μπουντρούμι και την επόμενη τον ξύπνησαν βαρώνταςκατσαρόλες πάνω απο το χοντροκέφαλό του . Έτσι , ο Τσέρνομπόργκ έμαθεκαι τι εστί χανγκόβερ , προς γνώση και συμμόρφωση . Στη συνέχεια τοντσουβαλιάσανε και τον κουβαλήσαν κλωτσηδόν να συναντήσει τον βασιλιά ,ενώ ο αφελής μας βάρβαρος αναρωτιόταν τί σκατά είχε κάνει , που ήταντόσο σοβαρό. Στάθηκε δίπλα στον Μόρικ , που πρώτη φορά έβλεπε , καιαντίκρυσε κατάματα τον Μάγο Αυτόκράτορα , ο οποίος εκείνη την στιγμήέπαιρνε πάλι τον λόγο .

 

"Κααααλώς τα παιδιάαααα..." , είπε μεένα εγκάρδιο χαμόγελο ο Κίρινταν , και συνέχισε , " περάστε ,καθίστε!!Αυτά που θα πούμε σας αφορούν άμεσα..." . Οι φρουροί τουςέσπρωξαν , χωρίς να τους βγάλουν τις αλυσίδες , σε δύο θέσεις στην άκρητης άιθουσας που ήταν ειδικά προετοιμασμένες για αυτούς . " Ρε κωλοψαρα, μη τα σπρώχνετε τα παληκάρια!!" ,ο βασιλιάς έκανε παρατήρηση στουςφαντάρους που την είχανε δει μάγκες με τους φυλακισμένους."Εντάξει;βολευτήκατε ; Να πώ να σας φτιάξουν κανα καφεδάκι ; " ,συνέχισε απευθυνόμενος στους κρατούμενους . Ο Μόρικ με τονΤσέρνομποργκείχαν χάσει την μπάλα . Η εγκαρδιότητα του βασιλιά , αντί να τους κάνεινα νοιώσουν πιό άνετα , τους είχε κόψει τα πόδια . Τί σκατά ήθελε ομαλάκας ; Ο Τσέρνομποργκ όμως , που ήταν και πιό αγροίκος , αν και είχεφάει τα αρχίδια του κατα βάθος δεν μάσησε , ούτε έκατσε να τοπολυσκεφτεί . " Φρέντο καπουτσίνο , γλυκό " , έδωσε παραγγελιά οβάρβαρος . " Για σκατόβλάχος έχεις πολύ εκλεπτυσμένα γούστα..." ,μουρμούρισε ο Μόρικ απο δίπλα του , αλλά δεν θέλησε να το τραβήξειπαραπάνω , γιατί ο Τσέρνομποργκ δεν φαινόταν και παληκάρι που σήκωνεκαι πολλά πολλά . " Ένα φρέντο καπουτσίνο και για μένα, σκέτο "συμπλήρωσε καθώς άκουγε τον βάρβαρο να μουρμουρίζει "άμα σε γκαμισω ,τα σου πω ιγκώ , μαλάκα ασκούπιστο...". "Μπά , μιλάει κιόλας , οπρησμένος!!" συλλογίστηκε ο ληστής , αλλά κράτησε τις σκέψεις του γιαπάρτη του . Σε λίγη ώρα, τα καφεδάκια ήταν έτοιμα , κι έτσι ο Μάγος ,έστρεψε ξανά την προσοχή του στο πολυπληθές και ανυπόμονο ακροατήριο ."Έλεγα λοιπόν , πως σύντομα θα βλέπω τα ραδίκια ανάποδα .Γιόκ!!Πάπαλα!!Τετέλεσθαι!!... Θα τα τινάξω κοινώς...Είναι δύσκολες ώρεςκαι για εμένα , αλλα και για το βασίλειο, και σημαντικές αποφάσειςπρέπει να παρθούν και να γίνουν πράξη. Αλλα δεν υπάρχει λόγος να σαςκουράζω , θα μπώ κατευθείαν στο ψητό . Κατόπιν ωρίμου σκέψεως , πουλέτε καλά μου προβατάκια - υπήκοοι , αποφάσισα να ορίσω τον διάδοχό μουκαι να παραιτηθώ του αξιώματός μου". Επιφωνήματα έκπληξης και απορίαςγέμισαν την σάλα απο άκρη σε άκρη , αλλα σύντομα ο κόσμος σώπασεπεριμένοντας τη συνέχεια . " Λέω να φύγω για ταξίδι , και να σας αφήσωστη μιζέρια σας . Σας βαρέθηκα , αρκετά μου πρήξατε τα αρχίδια...Μαζίμου θα έρθουν μόνο αυτοί οι δύο που βλέπετε εκει πέρα" είπε δέιχνονταςπρος τη μεριά του Μόρικ και του Τσέρνομπόργκ . " Ο διασημότερος κλεφτηςτου βασιλείου και ένας απο τους δυνατότερους πολεμιστές που περασανποτέ απο τα καταγώγια της άρμινας . Μαζί με τον ισχυρότερο και πιόγαμάτο μάγο , εμένα δηλαδή , θα κάνουμε απίστευτο τημ και θα έχουμετρελλές περιπέτειες και λάφυρα , και γκόμενες , και ναρκωτικά , καιπάρτυ και πολλά, πολλά άλλα... Εννοείται πως θα τους χορηγηθεί αμνηστίαγια τις μαλακίες που διέπραξαν στο παρελθόν ..." . Οι δύο κρατούμενοιδεν πίστευαν στα αυτιά τους . Θα έδιναν και το δεξί τους αρχίδι για ναγλυτώσουν απο τα μπουντρούμια και την εκτέλεση και τώρα η ευκαιρία τουςαπρουσιαζόταν στο πιάτο. Είχαν μέινει και οι δύο άλαλοι , μές τοσαστισμά τους ίσα που άκουσαν τον Κίρινταν που απευθυνόταν ξανά σεαυτούς . "Το μόνο που θέλω απο εσάς αποβράσματα, είναι να φορέσετε αυτάτα δύο δαχτυλίδια, έτσι μωρέ...Σαν επισφράγιση της συμφωνίας μας καισαν δωράκι φυσικά..." , συμπλήρωσε με έναν , δεν θα τον λέγαμε καιακριβώς αθώο , τόνο ο Αυτοκράτορας . Αμέσως , ένας υπηρέτης κατέφθασεκουβαλώντας τα δύο δαχτυλίδια που προορίζονταν για τους κρατούμενους,πάνω σε ένα μπλέ βελούδινο μαξιλάρι . Εκέινοι τα πήραν στα χέρια τουςκαι τα περιεργάστηκαν. Έμοιαζαν πολύ με αυτό που φορούσε ο ίδιος οΜάγος , αν κι έδειχναν απλά και όχι ιδιαίτερα πολύτιμα . Το μόνο που ταέκανε ξεχωριστά ήταν η μαύρη πέτρα με την οποία ήταν δεμένα , πάνω στηνοποία δέσποζε το μακάβριο οικόσημο των Μπάουγκριμ , το κρανίο με τομισοφέγγαρο . "Άντε , φορέστε τα να πούμε , δεν θα φάμε κι όλη μέρα!!!Πρέπει να την κάνουμε σιγά σιγά , γιού νόου..." , επέμεινε ο Κίρινταν ,γεγονός που έβαλε σε σκέψεις τον Μόρικ , που του έκοβε και λίγοπαραπάνω , αλλα κανείς τους δεν έιχε επιλογή . Φόρεσαν τα δαχτυλίδιαόπως όπως και περίμεναν τον Άρχοντα να τελειώσει την πάρλα ώστε να τηνκάνουν μια ώρα νωρίτερα . Περιττό να πούμε πως κανέις τους δεν είχεδιάθεση να ακολουθήσει τον καρκινιάρη βασιλιά στα πέρατα του κόσμουεπειδή ετσι του κάυλωσε . Τόσο ο Μόρικ , όσο και ο Τσέρνομποργκσκόπευαν να γράψουν τον Άρχοντα στα αρχίδια τους μόλις έβγαιναν έξω ,στον καθαρό αέρα . Στο τέλος τέλος , είχαν ο καθένας τις δουλειές τους, τα χόμπυ τους και πολλούς , πολλούς ανοιχτούς λογαριασμούς . Ας πούμεο Μόρικ , σίγουρα σκόπευε να περάσει απο το ταβερνάκι που έφαγε εκέινητη μπριζόλα - καθαρτικό , με άμεση συνέπεια το μοιραίο κόψιμο που τονέστειλε στη ψειρού . Βέβαια , αν η συνεργασία αποδεικνυόταν επικερδής ,σίγουρα θα έμπαιναν στον κόπο να δούν πού θα πήγαινε το πράγμα , αλλακανένας τους δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε "άτομο εμπιστοσύνης" .

 

ΟΚίρινταν τα γνώριζε όλα αυτά , καθότι δεν ήταν και κανάς μαλάκας , αλλαείχε αποφασίσει να πάρει το ρίσκο του και να παίξει τον ρόλο του μέχριτο τέλος . " Ας πάμε σε ένα άλλο θέμα τώρα" , είπε με ένα ειρωνικόχαμόγελο . "Όπως είπα και πρίν , σκοπεύω να ορίσω και τον διάδοχό μου.Επειδή βλέπω πως σας τρέχουνε τα σάλια ήδη , παιδιά , μή χαίρεστε...Οδιάδοχος δεν βρίσκεται ανάμεσά σας, δεν βρίσκεται κάν σε αυτή τηνάιθουσα. Αν δεν κάνω λάθος , αυτή τη στιγμή πρέπει να ρουφάει ηδονικάτο πρωινό του καφεδάκι στο αρχηγείο της πυροσβεστικής , κάτω , σταμπουντρούμια" . Ένα βουητό έκπληξης βγήκε απο το πλήθος , που δεν τοπερίμενε να ακούσει τέτοια μαλακία . "Δεν μπορεί να εννοεί αυτόν!!"ακούστηκε απο διάφορα στόματα , αλλά ο Μάγος δεν μασούσε μία, καισυνέχισε απτόητος. " Ναί ρε μαλάκες!!Καλά καταλάβατε!! Διάδοχό μουορίζω τον Αγκάλακον , τον κόκκινο δράκο , κι άμα σας αρέσει...Άμα δενγουστάρετε , να πάτε να γίνετε μετανάστες , να πουλάτε τσιγάρα στιςπλατείες και να σας δέρνουνε οι νεοναζί, στα αρχίδια μου!!! Το γεγονόςείναι πως απο σήμερα και στο εξής θα σας κυβερνάει ο φίλος μου,η σαύρα,και δεν δίνω πεντάρα αν γουστάρετε η οχι!!!" , τελείωσε την πρότασή τουο Κίρινταν , αλλα πλέον στη αίθουσα γινόταν της πουτάνας. Τέτοιο πράγμαδεν είχε ξανακουστεί. Ένα τέρας , ένα έκτρωμα να γίνει Βασιλιάς του πιόισχυρού βασιλείου της υπέιρου . Ο Μέγας Αρχιερέας πετάχτηκε , με ταμούσια και τα μαλλιά του να ανεμίζουν καθώς φώναζε και χτυπιότανυστερικα . "Δεν είναι δυνατόν να το ανεχτούμε αυτό, δεν μπορεί να μαςκυβερνά ένα θηρίο ,ενα μίασμα!! Ειναι αντίθετο με το θέλημα τωνθεών...Μεγαλειότατε , θα σας αφορίσω!!" , κατέληξε ο Αρχιερέας ,κουνώντας το δάχτυλο επιδεικτικά . " Θα μου κλάσεις τα αρχίδια ,τραγόπαπα..." , απάντησε ο Μάγος , προκαλώντας σόκ στο ακροατήριο .Κανείς δεν έιχε τολμήσει να απευθυνθεί έτσι στην κεφαλή της εκκλήσίαςστο παρελθόν . Απο την άλλη , ο Κίρινταν δεν είχε και πολλά να χάσειπιά , κι έτσι συνέχισε . " Αυτά , να τα πείς στους αφελείς που σεπιστεύουνε , γερο - σταφίδα!! Και μίασμα είσαι εσύ και όλη σου η φάρα!!Τριγυρνάτε να πούμε , με τα ράσα και τα μούσια σας και κάνετε τουςκαμπόσους...Ανεπάγγελτοι , άτεχνοι , χαραμοφάηδες όλοι!!! Έχετε άποψηεπί παντός επιστητού και λυσσάτε σαν τα κοπρόσκυλα για ένα ξεροκόμματοεξουσία !! Τόσα χρόνια πάσχιζα να τα έχω καλά μαζί σας , ας είναι καλάοι μαλάκες που σας ακολουθούνε σαν τα γίδια... Αρκετά σας ανέχτηκα!!Καιποιός τους είδε ρε μαλάκα τους θεούς ; Τους είδες εσύ ; Και ποιός σουείπε πως με νοιάζει εμένα το θέλημα τους; Τους νοιάζει τους θεούς πουέχω εγώ καρκίνο ;Παπάρια!! Έ , κι εγώ χέστηκα!!! Βασιλιάς , απο σήμερακαι μπρός θα είναι ο Αγκάλακον , το κολλητάρι μου , και να πάτε ναγαμηθείτε όλοι!!! ". Βαθειά σιγή έπεσε στην άιθουσα και όλοι κοιτούσανο ένας τον άλλο στα μάτια σαν χαμμένοι . Ο μέχρι πρότινος καλοκάγαθοςκι ευγενικός ηγέτης τους δεν τους έιχε συνηθίσει σε τέτοιεςσυμπεριφορές . Επίσης , όλοι αναρωτιώντουσαν τί θα απογίνει το βασίλειουπό την ηγεσία ενός δράκου . Κακά τα ψέμματα , πολλοί θυμόντουσαν τιςκαταστροφές και την φωτιά που έιχε σκορπίσει πολλά χρόνια πρίν καιεξάλλου , ποιός ήξερε τι να περιμένει ; Ουδείς γνώριζε πως λειτουργούσετο μυαλό του τέρατος , ποιές ήταν οι βλέψεις και οι προθέσεις του . Θατα έκανε όλα λαμπόγιαλο ; Θα μπουρλότιαζε το σύμπαν ; Ή μήπως θαχρησιμοποιούσε τις γνώσεις που απέκτησε στον μακρόχρονο βίο του για τηνευημερία και την πρόοδο του Ντόλ Κουαρθόλ ; Σε κάθε περίπτωση , αρκετοίήταν αυτοί που αντιλαμβάνονταν πως τα πράγματα θα άλλαζαν δραστικά αποεδώ και μπρός . Τα πριγκηποπουλα έκλαιγαν στους ώμους των μανάδων τουςσαν αδερφούλες (που ήταν), καθώς έβλεπαν τα όνειρά τους για την διαδοχήστο θρόνο να πηγαίνουνε στο διάολο . Οι γηραιότεροι ευγενείςαναρωτιόντουσαν κατα πόσον ήταν καβατζωμένοι στις θεσούλες τους . Καιοι οδαλίσκες...Οι οδαλίσκες είχαν φρικάρει για τα καλά . Ποτέ στοπαρελθόν δεν τις έιχε ξαναπηδήξει δράκος και ήταν κομματάκι αγχωμένες .Δεν ήξεραν βλέπετε , πως οι δράκοι δεν έχουν ούτε πούτσα , ούτε αρχίδια.

 

Τον Κίρινταν όμως δεν τον απασχολούσε πλέον τίποτα απο όλααυτά . Είχε πεί αυτά που ήθελε και τώρα είχε έρθει η να φύγει , να τααφήσει όλα πίσω και να ξεκινήσει την καινούργια του ζωή . " Φέρτε σταπαιδιά τα πράγματά τους , ώρα να την πουλέυουμε σιγά σιγά..." , είπεκαθώς έριχνε πάνω του έναν απλό γκρίζο μανδύα γεμάτο εσωτερικές τσέπες, μέσα στις οποίες κουβαλούσε τα συστατικά για τα ξόρκια του . Έδειχνεαπλώς ένας κοινός , μεσόκοπος άντρας , κι ας ήταν ο μεγαλύτερος μάγοςτης εποχής του. Είχαν περάσει πολλά χρόνια απο την τελευταία τουπεριπετεια , χρόνια που είχαν αφήσει τα σημάδια τους , αλλα είχανεπίσης αυξήσει την σοφία και την γνώση του στις απόκρυφες επιστήμες .Κανείς δεν έιχε αμφιβολία , ήταν αρκετά ισχυρός και έτοιμος γιαοτιδήποτε έμελλε να αντιμετωπίσει στον δρόμο του . Σύντομα έφτασαν καιοι υπηρέτες με τα αντικείμενα που άνηκαν στους άλλους δύο . ΟΤσέρνομπορκ ζώστηκε διαγώνια στην πλάτη το μακρύ σπαθί του , τον"Ιατροδικαστή" , όπως συνήθιζε να το αποκαλεί , και φόρεσε τηνμεταλλική επωμίδα του , πάνω στην οποία ήταν περίτεχνα και μελεπτομέρεια σκαλισμένο το σχήμα μιας λυκοκεφαλής . Τώρα πιά έδειχνε όσοδυνατός κι επικίνδυνος ήταν στην πραγματικότητα και η εμφάνισή τουπροκαλούσε βλέμματα θαυμασμού και δέους . Ειδικά του Αβάριελ ( τουπούστη θαλαμηπόλου ) του έτρεχαν τα σάλια στη θέα του μυώδους βαρβάρου. Ο Κίρινταν το πρόσεξε , όπως επίσης παρατήρησε πως ο Τσέρνομποργκ τουανταπέδωσε το βλέμμα με ένα ευγενικό χαμόγελο . " Ρε λές ;!!" ,σκέφτηκε ο Μάγος , αλλα είπε να μήν δώσει συνέχεια . Ο Μόρικ επίσηςτακτοποίησε στις θήκες τους τα διάφορα στιλέτα του , και στην πλάτη τουπέρασε την βαλλίστρα που συνήθιζε να χρησιμοποιέι όταν οι καταστάσειςτο απαιτούσαν . Μαυροντυμένος , φορώντας την κουκούλα του, έμοιαζε πιάμε αυτό που όντως ήταν : ένα πλάσμα της νύχτας και των σκιών .

 

Έτσι, όχι ανάμεσα σε ζητωκραυγές , αλλά μέσα στην σιωπή και την περισυλλογήπου προκάλεσαν τα λόγια του , ο Μάγος αυτοκράτορας εκανε την τελευταίατου έξοδο απο την άιθουσα του θρόνου . "Λοιπόν ,αυτό ήταν..."συλογίστηκε , καθώς η πύλη του παλατιού άνοιγε και το φώς του ήλιου τονέλουζε λαμπρό . Ένευσε στους καινούργιους του συντρόφους , και μεαποφασιστικό βήμα τράβηξε για την περιπέτεια που ήταν σίγουρος πως τονπερίμενε στο λίγο μέλλον που του απέμενε...

[wizzardemperor]

Χεχεχεχε, χαίρομαι που σου άρεσε και σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Όσον αφορά τις "αρχές" , μην νοιώθεις μόνος, κι εγώ στο γραφείο την γράφω την ιστορία,στο σπίτι δεν βαριούμαι τόσο,χεχε... Μόλις δημοσίευσα και την συνέχεια , όποτε θές και έχεις χρόνο ρίξε μια ματιά . Θα χαρώ πολύ να ακούσω τις παρατηρήσεις σου. Η συνέχεια προβλέπεται αρκετά μακροσκελής, έχω αρκετές (ανώμαλες) ιδέες , ελπίζω να τις βρείς το ίδιο διασκεδαστικές με τις προηγούμενες. Και πάλι σε ευχαριστώ για τον ενδιαφέρον.

[alearg]

Καλησπέρα,

 

Σε διαβάζω και νοιώθω τα χρόνια να μου βαραίνουν τους ώμους. Νοιώθω την ανάγκη να σου μιλήσω με την φωνή της "λογικής": μην βρίζεις τόσο πολύ, προσδιόρισε το κοινό σου, φτιάξε πρώτα μια περίληψη, δες το σοβαρά, έχε πρόχειρο ένα δείγμα συμβόλαιου, βάλε μυαλό, σκέψου τις υποχρεώσεις σου, πίνε το γάλα σου, κλπ, κλπ.

 

Αλλά δεν βαριέσαι. Γάμα τα, όπως υποψιάζομαι πως θα έλεγε και ο Κίρινταν.

 

ΥΓ Πολύ γέλιο ο κακομοίρης ο Αβραάμ...

[wizzardemperor]

Χαίρομαι που γέλασες με τον Αβραάμ, άλλωστε του άξιζε αυτό που έπαθε!! Επίσης να μιλήσεις με όποια φωνή κρίνεις εσύ σκόπιμο , άλλωστε γιαυτό ποστάρουμε εδω πέρα, για να ακούμε και κάποια άλλη άποψη πέρα απο την δική μας. Όλες οι παρατηρήσεις δεκτές , εφόσον βρείς χρόνο και όρεξη να μου στείλεις μερικές. Όπως και να έχει όμως , σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου