The silent mirror

[Nihilio]

Είδος: Παραμύθι

Βία; Παραδόξως όχι

Σεξ; Εννοείται

Αριθμός Λέξεων: 1204

Αυτοτελής; Ναι

----

The Wise old man, lying in his dying bed, was asking to bring the girl to him. His nurse sent her son to go and get her, while the rumours that he would tell her the Secret spread like wildfire among the townfolk.

 

She came to the Wise man's house coyly, the crowd of spectators splitting in half to allow her access to the humble hut. After all, it was not every day one could witness the Secret being passed on to another human, even if it was a lass barely in her teens.

“Why her?” she heard somebody whisper, and she could not but ask herself exactly the same question. Why would the Wise man choose me?

 

Everybody knew about the Secret. One hundred years ago the Gods had come down and whispered it to a young man. “Thou shall not reveal it to none!” they warned him, then left him to guide his peers with the Wisdom entrusted to him. And now he was lying in his bed, weak and fragile, each breath an agonizing rasp.

“This is where the travel ends for me,” he told the girl, “but the Secret should not pass away with me.”

“Why me, venerable one?” she asked

“The Secret told me so,” he told her, “you are wise beyond your years and kind to others. You will use it for good, that I know even for myself.”

“You know better, Wise man.”

“But be careful! Never ever utter it to anybody. It is so potent even a whisper can bring unbelievable destruction.”

“Yes, Venerable one,” she said.

“Do you believe you will use the power of the Secret to help others?”

“Yes, Venerable one,” she repeated.

“Do you believe you can keep the Secret for the rest of your life?”

She was not sure. It was a daunting task. But she nodded in agreement. It was a necessary sacrifice if more people were to be benefited by the divine Wisdom.

“May It grant you the Wisdom it granted to me,” he told her and reached for a parchment. He scribbled two or three lines on it, then gave it to the girl. She read the text, the few lines of trembling script and then she knew It. The Secret of the Gods was forever burned in her mind.

She felt her brain explode with the simple Truth that was so potent it could change the lives of nations. Of peoples.

“I understand,” she said, but the Wise man was already dead, as if the Secret was the only thing keeping him to life. She gently closed his eyes and kissed him in the forehead. Then she burned the parchment in the heath and left the room.

 

Many years had passed since that day. She was a girl back then, barely out of her childhood, but now she was a woman mature and wise in the ways of the world. Whereas her predecessor had been respected by the others, her fame soon surpassed the villages around where she lived and nobles were consulting her.

Quite a few foolish lords even tried to woo her, believing their charm would dominate her female need for submission. Some of them were ridiculed in many a folk song for their arrogance.

Even the king had asked for her advice. He humbly came to her hut one night and asked for her opinion on whether or not he should wage war against the neighbour kingdom for insulting him.

She answered no and told him how he can win back his honour without a drop of blood being spilled. Her advice proved effective and the king was so pleased he built her a manor to honour her. She accepted his gift grudgingly, for only a fool would refuse a king's gift.

 

The manor was always occupied by people coming to her for advice and some of them would return to her to serve her, as a thanks to her help. She was content with herself.

But the Secret inside her gnawed at her, struggling to be free.

There were nights she would wake up, afraid she had uttered it in her sleep. Once, while being courted by a very charming young noble, she almost told him the first sentence as they were resting on the aftermath of their lovemaking. So, as the years went by, it became harder for her to go to sleep or engage herself in any pleasure. Her opulent manor was like a jail to her, her power a burden she could barely lift.

She pondered very hard on it, but even her Wisdom failed to provide an answer to her plight.

 

Finally, she decided to do something very risky.

She asked all her servants and visitors to leave her manor for a day. They did so, unwilling to disobey the wise woman. And when they did, she went to her basement, locked the doors and stood in front of a mirror. She brought her face very close to its surface, her breath a thin film of fog on the cold glass.

She looked at her reflection. Time was kind to her, her face barely lined by worries, her dark hair untouched by grey.

She leaned closer and opened her mouth.

Then she froze.

What am I going to do? she asked herself, but then steeled herself and whispered the first two words of the Secret.

She stopped and waited for the consequences of her action, but nothing happened.

Taking courage, she went on, saying the next word, then the one after it, until she finally uttered the last syllable of the Secret. Then she held her breath and waited.

The mirror cracked. It started with a gentle sound, the sound of glass sliding on glass, until a long crack cut the mirror in two halves. The woman on the other side of the mirror looked at her, her eyes blazing with menace.

“You should not have done that!” she snarled at her.

“I did not tell the Secret to anybody,” she complained.

“You told me,” the mirror replied.

“But you are not real!”

“It does not matter,” the reflection told her, “once uttered, a secret is travelling on the wind, through the walls, floor after floor and building after building, reaching ears that should have never listened to it. Once told, a secret is not a secret.”

The wise woman screamed in fear, then cried in remorse. But it was too late. The Secret of the Gods was forever lost to her.

Now it was on the wind, travelling all over the world, words of it occasionally touching the ears of a mortal, giving him or her insight beyond all imagination.

 

As for the foolish woman that used to be wise, nobody knows what happened to her. Some of the Secret-touched though claim they have met an ancient hag that demanded they tell her what did they heard in their moments of epiphany.

Most of them know better than answering to her. But some will tell her the truth: that they do not remember what those words were...

[Stanley]

Nihilio,η ιστορία σου ήταν καλή αλλά πολύ απλή. Έχω την εντύπωση ότι την έγραψες τσακ-μπαμ για την διαγωνισμό. Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη παρατήρηση να σου κάνω,μόνο ότι,οκ,την διάβασα ευχάριστα,αλλά δεν μου έδωσε και κάτι.

 

Μου αρέσουν πολύ τα αγγλικά στην ανάγνωση και αυτό μέτρησε υπέρ. Μια φράση που μου άρεσε πολύ από το κείμενό σου ήταν η εξής:

΄΄as they were resting on the aftermath of their lovemaking΄΄

 

Επίσης,θα σου πω κάτι που το έχω πει σε πολλούς για τα κείμενά τους. Δεν μου αρέσει το μυστικό να θεωρείται αυτοσκοπός. Είναι ένας πολύ εύκολος τρόπος να δημιουργήσεις αγωνία από το τίποτα και μου δίνει την αίσθηση ότι ο συγγραφέας πασχίζει να αποδείξει ότι ήταν μέσα στον διαγωνισμό.

Αυτά...Καλή επιτυχία!

[white_unicorn]

Όμορφη ιστορίουλα, με νόημα στο τέλος. ...

(A secret is not a secret once spoken) αν ακι ίσως τελικά αυτός να ήταν και ο λόγος που ο Γέροντας της έδωσε το Μυστικό και που το Μυστικό την 'έτρωγε' για να το ελευθερώσει....

 

Αλλά, δεν μπορώ να πω οτί με κράτησε, ήταν μικρή και εύκολη στο διάβασμα, - στην δεύτερη ανάγνωση βρήκα 1-2 περιπτώσεις που εγώ θα διόρθωνα... - , αλλά γενικά.... δεν είμαι σίγουρη, είναι ολοκληρωμένη, απλά δεν είναι τόσο του στυλ μου.... (Είμαι λιγο περίεργη ώρες ώρες.)

 

καλή επιτυχία στον διαγωνισμό.

[Mindtwisted]

Νομίζω οτι με συνοψίζουν πολύ αυτά που είπε η Αθηνά, ωραία ιστορία, ευχάριστη και με νόημα, όμως δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα.

Είναι θέμα γούστου, και ήθελα να μάθω και το μυστικό, αλλά απο ότι φαίνεται είναι αόριστη έννοια.

 

Good Luck:thmbup:

[Mesmer]

Παρά το μικρό μέγεθός της η ιστορία μού άρεσε πολύ. Η αλήθεια είναι ότι με κουράζει να διαβάζω αγγλικά κείμενα στον υπολογιστή, γι’ αυτό και τα αποφεύγω. Διαβάζω μόνο μικρότερες ιστορίες, σαν αυτές που συνηθίζεις. Δεν μπορώ να πω ότι με πείραξε κάτι στην ιστορία. Την διάβασα εύκολα, ανυπομονούσα για την συνέχεια και γενικά μπήκα στο όλο κλίμα. Ωραία η σκηνή με

την γυναίκα μπροστά στον καθρέφτη και την αποκάλυψη του μυστικού.

 

Αλλά τι σπάσιμο μ’ αυτές τις ιστορίες που υπάρχει ένα μεγάλο μυστικό για το οποίο τελικά δεν μαθαίνουμε ποιο είναι

 

 

Εύχομαι καλή επιτυχία!

 

 

[Αλχημιστής]

Απλη ιστορια που ομως δειχνει:

ποσο δυσκολο ειναι να κρατηθει κρυφο ενα μυστικο

.

Μου αρεσε η σκηνη με:

τον καθρεφτη που η αντανακλαση αντιδρα και συνοφρυωνεται

.

Καταφερε να με πεισει οτι το μυστικο ηταν πολυ σημαντικο, αλλα θεωρω οτι χρειαζοταν μια καλυτερη παρουσιαση των συνεπειων που θα εφερνε η αποκαλυψη του.

 

 

[Lady Nina]

Shall I express my opinion in Greek? Αρκετά καλογραμμένο διήγημα, με ενδιαφέρουσα ιστορία και γήινους χαρακτήρες. Λυπηρό που η σοφή γυναίκα έκανε το ολέθριο λάθος να απελευθερώσει το μυστικό, χάνοντάς το για πάντα, ελπιδοφόρο το ότι δε χάθηκε όλη η σοφία, αλλά ψήγματά της μοιράστηκαν σε κάποιους άλλους ανθρώπους. Ίσως θα ήταν καλύτερο το κείμενο να γραφόταν στα ελληνικά, που όσο να’ναι είναι η μητρική μας γλώσσα, αλλά κατά τα άλλα δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο να κάνω. Συγχαρητήρια, Nihilio!

 

 

Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!

[DinoHajiyorgi]

A simple story does not a simple tale make. Ωραίο παραμύθι, ευχάριστο στη συντομία του, έξυπνο στο κρυφό του μυστικό και αναπάντεχο στην κατάληξη του. Δεν θα μπορούσα να έχω κανένα παράπονο.

[Rixardogios]

 

απλή ιστορία αλλά αρκετά δυνατή. επικεντρώθηκες στο πως κρατιέται ενα βαρύ μυστικό, το οποίο σε "τρώει" απο μέσα σου και ουσιαστικά αρχίζεις και τρελαίνεσαι και τελικα θες να το μοιραστεις με κάποιον. Very good!

 

Η χρήση αγγλικών ήταν πολύ καλή, αν και σε 2-3 περιπτώσεις θα άλλαζα κάποιες φράσεις ή λέξεις. But that's just me

 

 

Cheers

[Cassandra Gotha]

Άψογη! Αυτή εδώ η ιστορία είναι άψογη. Η φύση του μυστικού, το τι σημαίνει μυστικό. Με ικανοποίησε όσο καμία άλλη μέχρι τώρα.

 

Δεν έχω να πω κάτι άλλο.

[Nienor]

Άψογη! Αυτή εδώ η ιστορία είναι άψογη. Η φύση του μυστικού, το τι σημαίνει μυστικό. Με ικανοποίησε όσο καμία άλλη μέχρι τώρα.

Νομίζω κι εμένα...

 

 

Δεν ξέρω αν τελικά ήταν λάθος της γυναίκας ή το μυστικό το ίδιο τη χρησιμοποιήσε για να ελευθερωθεί. Φαντάζομαι πως ούτε και οι ήρωες του κόσμου σου το ξέρουνε.

 

Παραμύθι με τα όλα του κι όσο μέσα στο θέμα πάει. Μόλις μας απέδειξες ότι δεν είσαι τυχαία ο δημιουργός αυτών των διαγωνισμών. Ξέρεις τι να κάνεις με το θέμα που παίρνεις.

 

Συγχαρητήρια. Έχω αρχίσει να πιστεύω τελευταία πως τα αγγλικά σου πάνε καλύτερα από τα ελληνικά. Θα σου πω άμα γυρίσεις φαντάζομαι.

[Nihilio]

Συγχαρητήρια. Έχω αρχίσει να πιστεύω τελευταία πως τα αγγλικά σου πάνε καλύτερα από τα ελληνικά. Θα σου πω άμα γυρίσεις φαντάζομαι.

Alas, fair lady Ciara, my English are yet to reach the level desired.

 

Και πες μου την Παρασκευή

[Nienor]

Ω! Με το καλό

[wordsmith]

Μια που μου βγήκε ήδη το όνομα της ορθογραφο-διορθώτριας, να μην πάει χαμένο: "Chiara"και όχι "Ciara", "my English is" και όχι "are" και νομίζω ότι, στην πρώτη πρόταση του διηγήματος, θα μπορούσες να βάλεις τη λέξη deathbed αντί για dying bed (δεν πεθαίνει το κρεβάτι το ίδιο!).

Κατά τα άλλα... ναι, από τη ζήλια μου τις κάνω αυτές τις διορθώσεις, επειδή δε βρίσκω τίποτα άλλο αρνητικό στο διήγημα. Πάρα πολύ ωραίο, κατανοητό αλλά όχι απλοϊκό, ενδιαφέρον αλλά όχι πομπώδες. Απλώς τελείωσε πολύ γρήγορα, ενώ περίμενα κι άλλες πληροφορίες για τη ζωή της γυναίκας όσο φύλαγε το μυστικό, πού την οδήγησε η σοφία της κλπ κλπ πριν την "πτώση".

Μα αφού η σοφία δε χάνεται άμα τη μοιραστείς με άλλους! Γιατί έπαψε να είναι σοφή όταν είπε το μυστικό; Και γιατί, αφού ήταν σοφή, αποφάσισε να πει το μυστικό και να πέσει από τη θέση της σοφής; Μου φαίνεται αδικημένη και τη λυπάμαι...

 

Συγχαρητήρια!

[Nienor]

[off topic]Χαχ, Word, Ciara κι είμαι η μοναδική Άσε, ξέρει πως το γράφει Θα σου πω την ιστορία κάποια άλλη στιγμή εκτός ιστοριών. [/off topic]

[Solonor]

Η ιδέα παραήταν απλή, αλλά η εισαγωγή του καθρέπτη λειτούργησε και το διήγημα κέρδισε πολύ. Αν είχε και ένα ανατρεπτικό τέλος θα ήταν δυνατή ιστορία. Έτσι, μου φάνηκε σχετικά αδύναμη, σαν να είχες ανεκμετάλλευτο δυναμικό. Επίσης νομίζω πως χωρούσαν περισσότερες λέξεις. Για τη γραφή λυπάμαι που δεν μπορώ να σου πω πολλά λόγω γλώσσας. Πάντως μου έδωσε την εντύπωση καλογραμμένου κείμενου.

 

 

[aScannerDarkly]

Αυτό που μάλλον με ξένισε ήταν ότι δεν ένιωσα

γιατί αυτό το μυστικό θα ήταν τόσο καταστροφικό. Και δε μου έδωσες να καταλάβω πια θα ήταν η καταστροφική του συνέπεια.

 

 

Πέρα από αυτό, ήταν ένα απλό κείμενο, αλλά πολύ εύστοχο, με ένα μυστικό

που ήξερα ότι ποτέ δε θα το μάθαινα, αλλά δε θα μπορούσε να ήταν αλλιώς.

 

Και τα αγγλικά λειτουργούν πολύ καλά στην ατμόσφαιρα, αν και βρήκα κι εγώ κανα δυο λαθάκια, δε θα μπορούσα να την είχα γράψει καλύτερα.

 

Απλή ιστορία, πετυχημένη, αλλά χωρίς να μου δώσει κάτι περισσότερο.

[KELAINO]

Άψογη! Αυτή εδώ η ιστορία είναι άψογη. Η φύση του μυστικού, το τι σημαίνει μυστικό. Με ικανοποίησε όσο καμία άλλη μέχρι τώρα.

 

 

 

Συν ένα κι όλα αυτά.

 

 

Τα αγγλικά δεν είναι τέλεια, αλλά η ιστορία είναι, οπότε το παραβλέπουμε.

[Arachnida]

Μία από τις καλές ιστορίες.

Απλή και δωρική, μού άφησε ευχάριστη γεύση και μια ιστορία να θυμάμαι.

Αν και σχετικά μικρή σε μέγεθος την έχτισες πολύ όμορφα και δημιούργησες ατμόσφαιρα και προσμονή για ένα δυνατό τέλος, ένα τέλος το οποίο για μένα ήρθε.

Στα πολύ θετικά ότι ήταν ένα διήγημα πλεγμένο πάνω στην ουσία του μυστικού- κάλυψες απόλυτα το ζητούμενο θέμα.

Ίσως ήθελα λίγο μεγαλύτερη ανάπτυξη του παραμυθιού και σίγουρα θα την απολάμβανα περισσότερο αν ήταν στα ελληνικά.

Αλλά αυτά τα δύο δεν συνιστούν ουσιαστικά μειονεκτήματα. Το "silent mirror" είναι αυτό που διαβάσαμε.

Well done.

[khar]

Έχεις μια ιδέα με δυναμικό. Τι φορτίο φέρει ο φύλακας ενός τόσο μεγάλου μυστικού, πώς το διαχειρίζεται και πώς επιδρά στη ζωή του. Δεν νομίζω, όμως, ότι την αξιοποιείς παρά ελάχιστα. Πιθανότατα χρειαζόσουν πολύ μεγαλύτερη ανάπτυξη. Ίσως φταίνε τα αγγλικά, αλλά δεν ένοιωσα το βάρος της ευθύνης της κοπέλας. Και το τέλος με τον καθρέφτη δεν με ικανοποίησε. Περίμενα κάτι διαφορετικό, από τις εκπλήξεις που μας έχεις συνηθίσει.

 

 

[Sileon]

Η διήγηση σε αυτή την ιστορία ήταν καταπληκτική. Για κάποιο λόγο ψαρώνω με τα αγγλικά. Πιθανώς καταλήγω πως είναι πολύ πιο δυνατή γλώσσα από την δική μας για εξιστόρηση, αυτό το telling. Το χτίσιμο μιας καλής ιστορίας. Χωρίς, λοιπόν, να γίνεται κάτι φοβερό είναι τόσο όμορφα γραμμένη, τόσο λογοτεχνική που την βάζω πολύ ψηλά.

 

Πραγματικά, τα συγχαρητήρια μου!

 

 

[dagoncult]

-Ωραία ιδέα, σωστη κατά τη γνώμη μου διαχείρηση του χώρου (

αν και αυτό με το βασιλιά ίσως θα μπορούσε και να λείπει

) .

-Πολύ πρώτη η σκηνή με τον καθρέφτη.

-

Δεν νομίζω ότι ο τίτλος είναι πολύ εύστοχος, μιας και ο καθρέφτης δεν παίζει παρά σε μια μόνο σκηνή. Εννοώ ότι δεν είναι ένα στοιχείο που διατρέχει την ιστορία απ’ άκρη σ’ άκρη.

 

 

edit: Τα σπόιλερ

Edited October 5, 2010 by dagoncult

[Big Fat Pig]

Ξεκίνησα την ανάγνωση με αρνητικές εντυπώσεις κάθως σχεδόν όλη η πρώτη παράγραφος υποφέρει συντακτικά και νοηματικά λόγω του γνωστού φαινομένου του εξελληνισμού.

 

Το πράγμα βελτιώθηκε γρήγορα όμως και η ιστορία τελικά με κέρδισε τόσο πολύ που δεν έδινα σημασία.

Απλή μεν η ιστορία αλλά στην απλότητα βρίσκεται το μεγαλείο της! Πανέξυπνος χειρισμός του θέματος.

Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι παραβολή μιας φανταστικής μυθολογίας. Άψογη και ολοκληρωμένη.

Τελικά μόνο ο χειρισμός των αγγλικών δεν με έπεισε και δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό.

 

Καλή επιτυχία!

 

 

 

 

Πιθανώς καταλήγω πως είναι πολύ πιο δυνατή γλώσσα από την δική μας για εξιστόρηση, αυτό το telling.

*γκουχ γκουχ* Θα με πνίξεις έτσι όπως τα λες απότομα!

[TheTregorian]

Nihilio, εμένα προσωπικά με ικανοποίησε πάρα πολύ η ιστορία σου! Τη θεωρώ την ιστορία με την καλύτερη "χρήση" διαθέσιμου χώρου στο διαγωνισμό! Σε λίγα λόγια και καλά, έχεις συνοψίσει πολλές αλήθειες. Τ' αγγλικά σου τα βρήκα πολύ καλά κι επίσης χάρηκα που δε με κούρασαν όπως συνήθως γίνεται με τις αγγλικές ιστορίες (καθότι το 'χουμε το proficiency, αλλά έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας για να το παίξουμε και γνώστες!!:tongue:) Δεν έχω κάτι άλλο να πω, μπράβο και πάλι!! Καλή επιτυχία!

[Naroualis]

Γενικά: Πολύ σκληρή ιστορία. Αλλά τι άλλο περίμενα από σένα;

 

Μου άρεσε: Η λιτότητα του λόγου.

 

Δε μου άρεσε: Δεν ταυτίζομαι και πολύ με την κοπέλα. Νομίζω ότι ήθελε λίγο άπλωμα, όχι στον τρόπο που το λες, αλλά στο τι επιλέγεις να πεις.

Edited October 8, 2010 by Naroualis