Tiessa Posted October 11, 2010 Share Posted October 11, 2010 Μια που ήδη έχεις απαντήσει, ας ξεκινήσω ανάποδα: Καθώς το έγραφα πήρα τη (λανθασμένη, όπως αποδείχτηκε) απόφαση να "εγκλωβίσω" το διήγημα σε μια συγκεκριμένη μορφή (12 μέρη με 3 παραγράφους και 250 λέξεις το καθένα), στερώντας έτσι τη δυνατότητα να το αναπτύξω όπως έπρεπε, με πιο ζωντανούς διαλόγους κτλ. Ήταν ένα κόλλημα που είχα όσο έγραφα και ακόμα δεν μπορώ να θυμηθώ πως προέκυψε. Εμένα όχι μόνο δεν με πείραξε αυτό, αλλά μου φάνηκε πάρα πολύ ενδιαφέρον και όμορφο σαν φόρμα (είπαμε και αλλού για το χάος των στατιστικών και των απόψεων ) Τώρα θα ξαναπώ μια από τα ίδια, αλλά τι να κάνουμε; Ο συγγραφέας και ο διοργανωτής απαντούν τελευταίοι και χάνουν λίγη από τη γλύκα... Στα θετικά: Μου άρεσε η χρήση του ρολογιού και των ωρών (ήδη το είπα παραπάνω). Νομίζω κατάφερες να δέσεις καλά το περιστατικό που συμβαίνει στο εδάφιο IX με τον τίτλο. Πολύ όμορφο το δάσος και η λίμνη και η αντιπαράθεση με την σύγχρονη πραγματικότητα. Μελίρρυτη και παραδεισένια η ατμόσφαιρα. Όμορφη η αίσθηση της προστασίας που έχει από τον παππού η κοπέλα. Με έκανε να νιώθω μια παράξενη ασφάλεια διαβάζοντάς το, μια νισταλγία για την εποχή που όλοι με φρόντιζαν κι εμένα και δεν είχα τίποτα να φοβηθώ στη ζωή μου. (Σ' ευχαριστώ γι αυτό) Στα αρνητικά: Η γλώσσα με ενόχλησε, όπως και τους περισσότερους. Από κάποια στιγμή και μετά αισθανόμουνα σαν να είχα μπει σε βιβλίο άλλης εποχής. Αν ελαφρύνεις λίγο το κείμενο, θα γίνει πολύ πιο όμορφο. Υ.Γ. Τη μουσική δεν την άκουσα την ώρα που διάβαζα, επειδή το ξέχασα. Αλλά την άκουσα μετά και έδεσε με τις όμορφες εικόνες. Έπειτα την έβαλα στους σελιδοδείκτες μου και κάθε που την ακούσω θυμάμαι και λίγο από το ρολόι του παππού. Πολύ καλή επιλογή! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted October 12, 2010 Author Share Posted October 12, 2010 (edited) Αρχικά, θα ήθελα και πάλι, να ευχαριστήσω τον καθένα από εσάς ξεχωριστά για την ανάγνωση και τα σχόλια! Οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) παρατηρήσατε πως οι μεγάλες προτάσεις είναι πολύ κουραστικές και ότι οι λόγιες εκφράσεις δεν ταιριάζουν στην ατμόσφαιρα ενός παραμυθιού. Θα πω πως έχετε δίκιο. Πλέον προσπαθώ να μην κάνω τόσο μεγάλες προτάσεις (έστω σαν στοίχημα με τον εαυτό μου), αλλά κάποιες φορές απλά χρειάζεται. Τώρα ξαναγράφω την Μενεξεδένια Ώρα, έχω τροποποιήσει αρκετά από τα στοιχεία της ιστορίας και χρησιμοποιώ πιο απλή γλώσσα, ώστε να συνάδει με την όλη ατμόσφαιρα. Επίσης, σας αναγνωρίζω ένα δίκιο και στα σημεία σχετικά με ‘την εκφώνηση μαθηματικού προβλήματος’ και τις ‘ξύλινες εκφράσεις’. Ίσως εξηγείται εν μέρει από το αντικείμενο που σπουδάζω. Πάμε τώρα στα επιμέρους ερωτήματα που έχει εκφράσει ο καθένας από εσάς. white_unicorn Το πρώτο ευχαριστώ για το πρώτο σχόλιο και για σένα! Τα μαλλιά των δύο γυναικών δεν αλλάζουν χρώμα. Στο χρώμα του ερέβους είναι οι κουκούλες που φορούν. Ίσως αν η πρόταση ήταν κάπως αλλιώς, να μην μπέρδευε τόσο. Για παράδειγμα: «...και τα μακρυά μαλλιά, που ξεπρόβαλλαν από κουκούλες στο χρώμα του ερέβους...» Είναι πιο κατανοητό τώρα; Όσο για την έλλειψη διαλόγων ήταν συνειδητή παράλειψή μου, ώστε να ακολουθηθεί το ίδιο μοτίβο σε κάθε παράγραφο, όπως εξήγησα σε προηγούμενο post. Αυτό, φυσικά, δε σημαίνει πως δε θα συμπεριλάβω διαλόγους στη βελτιωμένη έκδοση! Mindtwisted Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια κι ελπίζω να σε κάλυψα με τις παραπάνω εξηγήσεις! Mesmer Άθελά σου, μου έδωσες μια πολύ όμορφη ιδέα για τη βελτιωμένη έκδοση! Θα δεις το πολυχρησιμοποιημένο σχήμα να ανατρέπεται! Σε ευχαριστώ γι’αυτό! Stanley Με έπιασες! Πράγματι, έχω συμπεριλάβει και κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία. Όσο για το πάσχισμα της Βιολέτας να καταξιωθεί καλλιτεχνικά, αυτό εκφράζεται αρκετές φορές μέσα στο κείμενο, μέσω της απελπισίας που της δημιουργεί η απουσία έμπνευσης. Άρα, κατά την άποψή μου, δεν είναι τόσο ξεκάρφωτο το τέλος. Έδω να συμπληρώσω και ότι η τελευταία συμβουλή του παππού είναι κάτι που κάνω κι εγώ, μια συμβουλή που σας δίνω μέσω ενός παραμυθιού. Τα ποιήματα και η μουσική των λέξεων ανοίγουν το μυαλό μου στην έμπνευση. Σε ευχαριστώ για τα εκτενή σχόλια και τα καλά σου λόγια, που με έκαναν σχεδόν... να ντρέπομαι! christina Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πράγματι, η αφήγηση ήταν σε τρίτο πρόσωπο, ο αφηγητής απλώς ακολουθούσε την πορεία της πρωταγωνίστριας καθ’όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Tattoman Ευχαριστώ πολύ κι εσένα για τα καλά σου λόγια! ScannerDarkly Σε ευχαριστώ για την ανάγνωση και τις συμβουλές! Θα τις λάβω υπ’όψη μου από εδώ κι εμπρός. DinoHajiyorgi Eυχαριστώ για το σχόλιο! Μου έδωσες μια υπέροχη ιδέα για τη συνέχεια της Μενεξεδένιας Ώρας. Κουράγιο να έχετε να διαβάζετε! wordsmith Να φανταστείς ότι έχουν περάσει και τέσσερα χρόνια από τότε που έδωσα πανελλήνιες! Με τη χρήση αυτής της γλώσσας ίσως ήθελα να κάνω μια καλή αρχή και εντύπωση στο forum, αλλά μάλλον δεν ‘έπιασε’. Διάβασα και κάποιες από τις ιστορίες της Nienor και κατάλαβα περί τίνος πρόκειται. Παρ’όλα αυτά, ελπίζω η συνέχεια να είναι πιο δυναμική! Ευχαριστώ για τους τελευταίους ποιητικούς χαρακτηρισμούς της ιστορίας και του τίτλου! Nienor Όντως, δεν του πάει του παππού να μιλάει σαν λόγιος. Το συνειδητοποίησα όταν το επεσήμανες. Αυτό θα διορθωθεί πάραυτα! Όσο για την πένα, μάλλον δε θα τη βγάλω από τη Μενεξεδένια Ώρα, για να υπάρχει κάποια σύνδεση και με το επόμενο διήγημα. Ευχαριστώ πολύ πολύ για τα καλά σου λόγια! Rixardogios Με πλήρη γνώση έδωσα έτσι το κείμενο, χωρίς κάποια αντίδραση της Βιολέτας, για να μη χαλάσει η φόρμα του. Λάθος μου, που θα διορθωθεί στη νέα ‘έκδοση’. Σ’ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Solonor Ευχαριστώ για τα σχόλια! Σχετικά με τους μονολόγους έχεις απόλυτο δίκιο. Συντρέχει ο ίδιος λόγος που ανέφερα και πριν, σχετικά με τη φόρμα. Αυτό που δεν κατάλαβα από τα σχόλιά σου ήταν το σχετικό με τις εικόνες. Αλχημιστής Θα έρθουν και περισσότερα για τη μαγική πένα! Επίσης, χαίρομαι που κάποιος άκουσε και το ‘sound track’ της ιστορίας! Αυτή τη μουσική άκουγα, καθώς έγραφα την ιστορία. Και, φυσικά, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Cassandra Gotha Μια ιστορία, κατά την άποψή μου, δεν πρέπει να στοχεύει στον εντυπωσιασμό του αναγνώστη. Είναι απλά μια έκφραση της προσωπικότητας του συγγραφέα της. Έτσι, δεν πιστεύω πως έχει νόημα το ότι ‘κανείς δεν εντυπωσιάζεται πια’ από αυτό το είδος γραφής, γιατί δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Το ότι έχεις δίκιο, όπως και οι υπόλοιποι, σχετικά με τις μακριές προτάσεις και τη φορτωμένη γραφή, όμως, δεν αναιρεί τον τρόπο που εξέφρασες τη γνώμη σου. Στο διαγωνισμό πήραμε όλοι μέρος για να περάσουμε καλά και να κερδίσουμε πράγματα, σαν συγγραφείς μα και σαν αναγνώστες. Όχι για να ‘επιτεθούμε’ στους άλλους συγγραφείς. Παρ’όλα αυτά, σε ευχαριστώ για την ειλικρίνεια και τον χρόνο σου! lizbeth_covenant H απλότητα που έλειπε από αυτή την ιστορία, πιστεύω θα αναδειχθεί όταν την ξαναγράψω. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! khar Σ’ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Κρατάω αυτό που μου είπες για τη λιγότερο λόγια γλώσσα. Είναι κάτι που έχετε αναφέρει όλοι και πιστεύω πως έχετε δίκιο. Όμως, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω σχετικά τα καινούργια στοιχεία που εμφανίζονται στο τέλος. Στοιχεία για τις νεράιδες εμφανίζονται από το δεύτερο κιόλας μέρος και δίνεται αρκετά μεγάλη σημασία στην εμφάνισή τους, κάτι που προοικονομεί τη συνέχεια. Επίσης, σχετικά με τη ‘φόρμα’ κειμένου που χρησιμοποίησα, θεωρώ πως η σύνδεση είναι αρκετά καλή μεταξύ των κομματιών, χωρίς να υπάρχουν λογικά ή χρονικά άλματα, που δυσχεραίνουν τον αναγνώστη. Sileon Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Οι συμβουλές σου είναι ιδιαίτερα χρήσιμες και έχω ήδη αρχίσει να τις χρησιμοποιώ. Σε ευχαριστώ πολύ! TheTregorian Καλώς σας βρήκα! Επίσης, ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου, όπως και για τις συμβουλές! Πράγματι, με τον μονόλογο χάνει αρκετή από την αξία του το διήγημα. Ωστόσο, εξήγησα γιατί δόθηκε έτσι. Σχετικά με τον τελευταίο μονόλογο, του παππού, ήθελα να απλώς μέσω του παραμυθιού, να δώσω μια συμβουλή σε όλους τους επίδοξους ή καταξιωμένους συγγραφείς που ψάχνουν έναν τρόπο να καλέσουν την έμπνευση. Arachnida Καλώς σας βρήκα! Εννοείται πως έκανες καλά που έγραψες τη πραγματική σου γνώμη για την ιστορία μου. Για τις εκφράσεις, θα πω για πολλοστή φορά σήμερα πως, έχεις δίκιο. Σχετικά με τα δύο παραδείγματα που δίνεις, θα συμφωνήσω με το πρώτο, θα διατηρήσω, όμως, κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με το δεύτερο. Αλλά, όντως, μπορεί να μην έδωσα καλά τη διττή σημασία της λέξης ‘όαση’. Εννοούσα πως το αλσύλιο ήταν όαση στην πόλη, εκτός από τη ζωή της Βιολέτας. Δεν είναι κυριολεκτική αυτή η σημασία και έχεις δίκιο που το επεσήμανες. Επομένως, ήταν όαση για τη ζωή της και για την πόλη, με δύο διαφορετικές μεταφορικές έννοιες. Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές και τα πολύτιμα σχόλια! Big Fat Pig Έχεις δίκιο σχετικά με τη γλώσσα. Τώρα γράφω την ιστορία σε πιο απλή γλώσσα (θέλω να πιστεύω!) και όταν ολοκληρωθεί, θα την ανεβάσω για να μου πείτε τη γνώμη σας. Ευχαριστώ για το σχόλιο και τη συμβουλή! dagoncult Χμμμ... Κάποιος θιασωτής του τρόμου πρέπει να βάρεσε ενέσεις με αυτή την ιστορία...! Λοιπόν, μάλλον η υπερβολική γλύκα σε έκανε να χάσεις το μυστικό, που ήταν η καταγωγή της Βιολέτας. Ότι δηλαδή ήταν, κατά το ένα τέταρτο, νεράιδα. Καθώς και το γιατί έφυγε το αηδόνι όταν πέθανε ο παππούς. Αν ψάξεις, θα βρεις ένα σωρό μικρά μυστικά, που συνθέτουν το μεγάλο, της καταγωγής της Βιολέτας και της Μενεξεδένιας Ώρας. Όσον αφορά το πως συνδέεται η Μενεξεδένια Ώρα με τις εννιά το βράδυ, το έχω συνδέσει με πολλαπλούς τρόπους. Πρώτον, στις εννιά το βράδυ ήταν η ώρα των παραμυθιών που ήταν η αγαπημένη της Βιολέτας (βιολετί χρώμα = μενεξεδί, άρα Μενεξεδένια Ώρα). Επίσης, το καλοκαίρι, περίπου εκείνη την ώρα δύει ο ήλιος σκορπίζοντας μενεξεδένια χρώματα στον ουρανό, εξ’ου και η ακτίνα στο τελευταίο μέρος της ιστορίας. Τέλος, αν δεν έχεις πειστεί ακόμα, εκτός από ώρα των παραμυθιών και των αναμνήσεων, η ώρα αυτή (21:00) ήταν συμβολική, γιατί τέτοια ώρα γνωρίστηκαν ο παππούς με τη γιαγιά-νεράιδα και τέτοια ώρα συνέλαβαν και τα δύο παιδιά τους. Δεν το γράφω στο διήγημα, οπότε θεωρείται ως πρόσθετη επεξήγηση. Οι προηγούμενες επεξηγήσεις, όμως, μπορούν να εξαχθούν από το κείμενο και την κοινή λογική. Στην τελευταία επεξήγηση, μπορείς να ‘κολλήσεις’ και το αηδόνι, καθώς είναι σύμβολο της αγάπης παππού και νεράιδας. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ερωτήσεις και τα σχόλια! Naroualis Χαίρομαι που σου άρεσε ο χωρισμός του κειμένου! Σχετικά με τις πρώτες φράσεις της γιαγιάς νεράιδας, ομολογώ πως δεν ήξερα πώς αλλιώς να τις διατυπώσω, παρ’όλο που κι εμένα δε με ικανοποιούσαν πλήρως. Επίσης, δεν έχω ξεχάσει πως στην επιστροφή έχει πέσει το σκοτάδι. Δεν κατάλαβα, όμως, αν στοχεύει κάπου συγκεκριμένα αυτή η παρατήρηση. Τέλος, άλλη μία απορία: ποια πράγματα θεωρώ δεδομένα και δεν τα εισάγω; Με άλλα λόγια, ποια στοιχεία θεωρείς ότι λείπουν από το κείμενο; Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια! Tiessa Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Ίσως είσαι η μοναδική που εκτίμησε τη μορφή του κειμένου (με εξαίρεση ίσως τη Naroualis πιο πάνω) και από τους λίγους που άκουσαν τη μουσική που συνόδευε το κείμενο. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα, μα και για το θέμα του διαγωνισμού σου, που υπήρξε το έναυσμα για τη αρχή αυτής της ιστορίας! Edited October 12, 2010 by Lady Nina Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 (edited) Τι ωραίος τίτλος; Σκεφτόμενος αυτό τον τίτλο και έχοντας διαβάσει την ιστορία σου δεν μπόρεσα να σταματήσω να αναπολώ κάποιες παιδικές αναμνήσεις με τους παππούδες μου και τα ξαδέρφια μου. Η ιστορία σου βγάζει αυτή την νοσταλγία για τις παιδικές εμπειρίες. Όσο και να έχουμε μεγαλώσει, όσο και να έχουμε χαθεί με αγαπημένα πρόσωπα ή είναι αδύνατο να βρεθούμε κοντά τους πλέον, μπορούμε πάντα να ανακαλέσουμε στην μνήμη μας τις αναμνήσεις που μας συνδέουν και μας υπενθυμίζουν ποιοι είμαστε! Είναι διαφορετική πιθανόν για τον καθένα, ανάλογα τα βιώματα και τις εμπειρίες του, αλλά υπάρχει η μενεξεδένια ώρα…. Εξαιτίας της δύναμης των αναμνήσεων της( της μενεξεδένιας ώρας) η Βιολέτα κατάφερε να σώσει την κληρονομιά που της άφησε ο παππούς της και κατά συνέπεια να μάθει την πραγματική σημασία της, τις ρίζες της και ποια πραγματικά είναι η ίδια. Εγώ την διάβασα εύκολα και την βρήκα πολύ δυναμική ιστορία. Edited May 1, 2011 by anysias Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted June 1, 2011 Author Share Posted June 1, 2011 Μετά από έναν ακριβώς μήνα, σε ευχαριστώ πολύ, Βασίλη, για τα σχόλιά σου!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.