Mesmer Posted October 1, 2010 Share Posted October 1, 2010 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Άγγελος Είδος: Επιστημονική Φαντασία Βία; Τσουκ Σεξ; Τσουκ Αριθμός Λέξεων: 2.000 Αυτοτελής; Ναι Σχόλιο 1: Ετοιμαστείτε για μια μεγάλη δόση επιστημονικού μπλα-μπλα. Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου για τους μη μυημένος στην αστροφυσική, την κβαντομηχανική και τα μαθηματικά. Σχόλιο 2: Όλες οι επιστημονικές αναφορές της ιστορίας είναι αληθινές. Μιλάμε για πολύ hard sci-fi (το είπα σωστά; ) Σχόλιο 3: Ήθελα να κρατήσω τον αριθμό των λέξεων πολύ μικρότερο, αλλά τελικά δεν μπόρεσα. Ο λόγος ήταν για να μην έχω την Κέλλυ να μου λέει: «Η ιστορία σου δεν έχει πλοκή», «Μην γράφεις μόνο για να γράφεις» και άλλα τέτοια ξενέρωτα . Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει ιδιαίτερη πλοκή, απλά ήθελα να γράψω αυτήν την ιστορία και πού μπορώ να βρω καλύτερο μέρος για να την μοιραστώ Ο αριθμός του Σύμπαντος Ο Απόστολος Γρικάρης καθόταν στο γραφείο του σκυμμένος πάνω από ένα τετράδιο, γράφοντας ακατάπαυστα τις τελευταίες έξι ώρες. Το μοναδικό φως του δωματίου προερχόταν από το μικρό φωτιστικό που έφεγγε ακριβώς από πάνω του, φωτίζοντας τις αράδες που συνεχώς πλήθαιναν. Αργές ανάσες έβγαιναν από τα χείλη του, λες και προσπαθούσε μ’ αυτόν τον τρόπο να συγκεντρωθεί. Ξαφνικά η αναπνοή του σταμάτησε. Κοίταξε για άλλη μια φορά αυτά που είχε γράψει στο τετράδιο και συνοφρυώθηκε. Ξεφύσησε απότομα και με μια γρήγορη κίνηση αγανάκτησης έσκισε την σελίδα, την τσαλάκωσε και την πέταξε στο πάτωμα, όπου συνάντησε πολλές ακόμα χάρτινες μπάλες. Άρπαξε το φωτιστικό και το έστριψε προς τα δεξιά του. Η δέσμη του φωτός εμφάνισε αριθμούς, τελεστές και σύμβολα γραμμένα στον τοίχο. Κι όσο μετακινούσε τη δέσμη, τόσο περισσότερο αποκαλυπτόταν εκείνο μαθηματικό τέρας που τον στοίχειωνε εδώ και χρόνια. Αυτός ήταν ο λόγος που δούλευε στα σκοτεινά. Όλοι εκείνοι οι τύποι, οι εξισώσεις και οι αποδείξεις που ήταν γραμμένοι ολόγυρά του δεν τον άφηναν να συγκεντρωθεί. Βρήκε αυτό που ήθελε γραμμένο πάνω στον τοίχο κι αφού το μελέτησε για λίγο, επέστρεψε στο τετράδιό του. «Το σύμπαν είναι αριθμός», ψιθύρισε για πολλοστή φορά στον εαυτό του, παραφράζοντας μια αρχαιοελληνική φράση. Το σύμπαν, αυτή η αχανής ύπαρξη των δεκατριών κόμμα εφτά δισεκατομμυρίων ετών, ήταν κάτι που τον είχε σαγηνέψει, αιχμαλωτίσει και τελικά, τρελάνει. Από μικρό παιδί ήθελε να μάθει τα πάντα γι’ αυτό. Αργότερα, οι σπουδές του, τα μεταπτυχιακά του, το διδακτορικό του, τον έκαναν να χάνεται όλο και πιο βαθιά μέσα του. Κάτι που, ουσιαστικά, επιδίωκε, επειδή ήθελε να γίνει ένα μ’ αυτό. Ήθελε να το μάθει, ήθελε να το λύσει. Από πού προερχόταν όλη αυτή η ύλη; Δισεκατομμύρια γαλαξίες, δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων άστρα, πολλών άλλων ειδών αμέτρητα διαστρικά σώματα, από πού; Όλα έδειχναν ότι τα πάντα ξεκίνησαν και επεκτάθηκαν από ένα μοναδικό σημείο, μία μοναδικότητα, κι η εκτόνωση του σημείου αυτού είχε ονομαστεί: Μεγάλη Έκρηξη. Όλο το σύμπαν σε ένα και μόνο σημείο. Ποιος μπορεί να το φανταστεί αυτό; Αν γυρνούσαμε τον χρόνο αντίστροφα θα βλέπαμε όλα τα αντικείμενα του σύμπαντος να πλησιάζουν το ένα το άλλο, να αναμιγνύονται και να συμπυκνώνονται, σχηματίζοντας τελικά, ένα και μόνο σώμα. Αλλά ακόμα κι αυτό, καθώς ο χρόνος μετράει ανάποδα, μικραίνει όλο και περισσότερο. Φτάνει στο μέγεθος της Γης, αλλά δεν σταματάει εκεί, σμικρύνεται και συμπιέζεται ακόμα πιο πολύ, ώσπου μπορεί να χωρέσει μέσα σε μια χούφτα. Οι συνθήκες που επικρατούν μέσα σ’ αυτόν το μικροσκοπικό, αλλά υπέρπυκνο χώρο είναι αδιανόητες. Πιέσεις και θερμοκρασίες που τείνουν στο άπειρο. Όλη η ύλη είναι διαλυμένη στα πρωταρχικά, δομικά συστατικά της, πλέοντας μέσα σε μια αρχέγονη κβαντική σούπα. Ο χώρος είναι καμπυλωμένος εκατομμύρια φορές πάνω στον εαυτό του, πράγμα που κάνει τις διαστάσεις να χάνουν το νόημά τους. Ακόμη και την τέταρτη διάσταση. Ο χρόνος εκεί δεν κυλάει με τον γνωστό τρόπο. Ίσως, να μην μπορούμε να τον ορίσουμε καν σαν χρόνο, καθώς παρόν, παρελθόν και μέλλον γίνονται ένα. Είναι αυτό, όμως, το τέλος; Όχι. Ο χρόνος πηγαίνει κι άλλο προς τα πίσω και το σύμπαν γίνεται ακόμη πιο μικρό. Ώσπου συναντάει το τείχος του Πλανκ. Ένας όρος που δηλώνει το τέλος του φυσικού μας κόσμου. Το σημείο πέραν του οποίου καθετί φυσικό παύει να έχει νόημα. Ένα μήκος Πλανκ είναι η μικρότερη δυνατή ποσότητα χώρου: δέκα εις την μείον τριάντα-τρία, μέτρα. Αν προσπαθήσετε να κόψετε μια φέτα ψωμί λεπτότερη από ένα μήκος Πλανκ, θα διαπιστώσετε ότι είναι αδύνατο. Τι γίνεται, όμως, με το σύμπαν; Τίποτα. Απλά προσπερνάει κι αυτό το εμπόδιο και σμικρύνεται περισσότερο. Και τότε συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο. Η φυσική λέει πως μετά απ’ αυτό το όριο τα πάντα ηρεμούν μέσα στο, σχεδόν σημειακό, σύμπαν. Η κβαντική θύελλα σταματά να μαίνεται, οι καμπυλώσεις παύουν να υφίστανται, κι απλά, όλα στέκονται. Η κατάσταση αυτή, όμως, είναι κάτι που οι νόμοι της φυσικής αδυνατούν να περιγράψουν. Κι εκεί που τα παρατάει η φυσική, έρχονται να αναλάβουν τα μαθηματικά. Επειδή, πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι αυτή η φάση του σύμπαντος μπορεί να περιγραφεί με αμιγώς μαθηματικό τρόπο. Ο Απόστολος Γρικάρης ήταν ένας από τους πρώτους που υποστήριξε αυτήν την άποψη, και δεν σταμάτησε να την υποστηρίζει ούτε μετά την τρέλα και την πρόωρη συνταξιοδότησή του. Λίγο καιρό αργότερα ήρθε μια άλλη ανακάλυψη που ενίσχυε την άποψη αυτή. Οι επαΐοντες της θεωρίας των αριθμών ανακάλυψαν μια ειδική κατηγορία αριθμών, τους συμπαντικούς αριθμούς. Πρόκειται για υπερβατικούς, απείρου μεγέθους αριθμούς, στην ακολουθία των ψηφίων των οποίων υπάρχουν όλοι οι δυνατοί αριθμητικοί συνδυασμοί του σύμπαντος. Όλοι οι τηλεφωνικοί αριθμοί, όλες οι ημερομηνίες γενεθλίων, όλοι οι νικητήριοι συνδυασμοί του ΤΖΟΚΕΡ, είναι εκεί. Ακόμη κι αν κάτι υλικό ή ιδεατό μπορεί να προσδιοριστεί με αριθμούς, είναι κι αυτό εκεί μέσα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο αριθμός π είναι ένας τέτοιος συμπαντικός αριθμός. Και είναι και κάποιοι άλλοι που λένε ότι ολόκληρο το σύμπαν μπορεί να περιγραφεί με έναν συμπαντικό αριθμό. Ό,τι περιέχει το σύμπαν, σε έναν αριθμό. «Το σύμπαν είναι αριθμός», είπε για ακόμη μια φορά, ενώ πετούσε άλλη μία χάρτινη μπάλα στο πάτωμα. Έσκυψε το κεφάλι του και χτύπησε το μέτωπό του στο γραφείο. Δέκα, δεκαπέντε φορές, αλλά καμιά καινούρια ιδέα δεν κατέβαινε από εκεί μέσα. Ώσπου τελικά, έμπνευση! Όχι απλή έμπνευση, αλλά μια επιστημονική επιφοίτηση που έκανε τα χέρια και τα πόδια του να παραλύσουν. Έμεινε μερικές στιγμές ακίνητος μέχρι να το χωνέψει και μετά σηκώθηκε και άναψε το φως του δωματίου του. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Κοίταξε τους τοίχους γύρω του. Από το πάτωμα μέχρι σχεδόν το ταβάνι ήταν καλυμμένοι από ένα συνονθύλευμα μαθηματικών συμβόλων και τύπων. Και το μεγάλο λάθος του ήταν ότι δεν τους είχε κοιτάξει ποτέ όλους μαζί, αλλά κάθε κομμάτι ξεχωριστά. Στεκόταν στο κέντρο του δωματίου και γυρνούσε γύρω από τον εαυτό του κοιτάζοντας τους τοίχους. Ένα δυνατό και ηχηρό γέλιο ξέσπασε από μέσα του, το οποίο συνεχίστηκε για πολλή ώρα. Γέλασε με την ψυχή του, ώσπου τα μάτια του και τα μάγουλά του γέμισαν από δάκρυα. Η λύση ήταν εκεί, μέσα σε όλα. Αφού ηρέμισε, κάθισε στο γραφείο και άρχισε πάλι να γράφει. Με ελάχιστα διαλείμματα τη μέρα, μόνο για τις απαραίτητες φυσικές ανάγκες, του πήρε δύο βδομάδες για να τελειώσει τους υπολογισμούς. Και μετά, άλλη μια βδομάδα για να τους επαληθεύσει. Το αποτέλεσμα τον συγκλόνισε. Τον έριξε από τα σύννεφα. Τόση απλότητα κρυμμένη πίσω απ’ ολόκληρο το σύμπαν, φάνταζε αδύνατο. Με περισσή φροντίδα και επιμέλεια συνέταξε μια επιστολή εβδομήντα-επτά σελίδων, με το συλλογισμό του και ολόκληρη την απόδειξη, την οποία αντέγραψε άλλες δύο φορές και τις ταχυδρόμησε σε τρεις σημαντικούς επιστήμονες, που θεωρούσε φίλους και με τους οποίους αλληλογραφούσε τακτικά. Μάταια εκείνοι είχαν προσπαθήσει να τον πείσουν να σταματήσει αυτήν την τρελή προσπάθεια, και τώρα ήταν ο καιρός που θα τους έδειχνε πόσο άδικο είχαν. Μετά από περίπου δύο μήνες, οι απαντήσεις άρχισαν να φτάνουν μία-μία. Μεταξύ των υπολοίπων ήταν γραμμένες οι φράσεις: Μοιάζει αδιανόητο, αλλά είναι σωστό, Τι άλλο μένει μετά απ’ αυτό;, Δεν το καταλαβαίνω και κανείς δεν πρόκειται να το καταλάβει, Μήπως έτσι φτάσαμε τον Θεό;. Αυτό που όλοι τον συνέστησαν να κάνει, ήταν να στείλει την απόδειξή του σε ένα από τα εγκυρότερα περιοδικά φυσικής, όπου θα γινόταν ο έλεγχός της από μία καθόλα έμπειρη ομάδα επιστημόνων. Κάτι για το οποίο τελικά πείστηκε. Σχεδόν μισός χρόνος πέρασε ώσπου να ακούσει νέα από το περιοδικό. Η επιστολή, όμως, που του έστειλαν ήταν γεμάτη από διθυραμβικά και εκθειαστικά σχόλια, και έκλειναν λέγοντάς του ότι εικόνα του κόσμου δεν θα ήταν η ίδια από εδώ και πέρα. Σε επόμενη επιστολή τους, είπαν πως η ανακάλυψη αυτή ήταν τόσο σημαντική που αρνούνταν να την βάλουν στο περιοδικό και πως ήταν δική του ευθύνη να την αποκαλύψει στον κόσμο. Πρότειναν, μάλιστα, το Παγκόσμιο Συνέδριο των Μαθηματικών, που θα γινόταν σε δυο μήνες στην Γαλλία, ως την κατάλληλη περίσταση. Είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ήταν πανεπιστημιακός καθηγητής και δίδασκε μέσα σε γεμάτα αμφιθέατρα. Δεν ήταν πλέον σίγουρος αν μπορούσε να μιλήσει μπροστά σε κοινό. Αλλά μετά από αρκετές πιέσεις, αναγκάστηκε να δεχτεί. Κι ο καιρός περνούσε, κι οι μέρες του συνεδρίου πλησίαζαν, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι ακριβώς σήμαινε εκείνος ο αριθμός. Επειδή, απ’ όποια τεστ κι αν τον πέρασε δεν φαινόταν να υπάρχει κάτι σημαντικό σ’ αυτόν. 490.363.776. Ένας απλός αριθμός και τίποτα παραπάνω. Όταν έφτασε η μέρα της ομιλίας του ήταν πλέον σε απόγνωση. Σκεφτόταν να τα παρατήσει όλα και να σηκωθεί να φύγει. Ο αριθμός γυρνούσε συνεχώς μέσα στο κεφάλι του και τον τρέλαινε ακόμη πιο πολύ. Δεν άντεχε αυτήν την πίεση, ήθελε να κλειστεί ξανά μέσα στο σκοτεινό δωμάτιό του για να βρει κι αυτήν τη λύση. Πολλοί είχαν ακούσει γι’ αυτήν τη σπουδαία ομιλία που είχε ετοιμαστεί για εκείνη την ημέρα και είχε τίτλο «Ο αριθμός του Σύμπαντος». Πολύς κόσμος κατέφθανε σωρηδόν και γέμιζε τις θέσεις του αμφιθεάτρου. Πολλοί ήταν αυτοί που μείνανε όρθιοι. Και τελικά, πάνω από τρεις χιλιάδες άνθρωποι στριμώχτηκαν στην αίθουσα. Ο Απόστολος Γρικάρης κρυφοκοίταζε το συνωστισμένο πλήθος. Μπροστά υπήρχαν δημοσιογράφοι με κάμερες και φωτογραφικές μηχανές. Πιο πίσω, ανήσυχοι μαθηματικοί, φυσικοί κι επιστήμονες πολλών ειδικοτήτων, ανέμεναν υπομονετικά. Κι εκείνος ίδρωνε και αγχωνόταν στην ιδέα ότι έπρεπε να βγει εκεί έξω και να τους μιλήσει, και τελικά να τους πει ότι δεν ξέρει τι είναι αυτό που τους είχε δείξει. Ένας φίλος του ήρθε κοντά του και τον άγγιξε στον ώμο. «Μη φοβάσαι», του είπε, «απλά πήγαινε εκεί και πες τους αυτά που έχεις να τους πεις. Όλοι θα σε ακούσουν και όλοι θα μείνουν ευχαριστημένοι». Και τότε, για ακόμη μία φορά, έμπνευση. Επιφοίτηση! Έσπρωξε τον φίλο του στην άκρη, σαν να έδιωχνε από μπροστά του μια κουρτίνα που του έκρυβε την θέα, και πήγε στον φορητό υπολογιστή όπου υπήρχε η παρουσίαση της ομιλίας. Πάτησε μερικά πλήκτρα και σχεδόν αμέσως έμαθε τι σήμαινε εκείνος ο αριθμός. Ασύλληπτο, τρομακτικό, ένα κοσμικό αστείο ίσως, αλλά αληθινό; Το μυαλό του αδυνατούσε να δεχτεί αυτό που έβλεπε. Θα έπρεπε να είχε καταρρεύσει, αλλά το αδιανόητο της όλης κατάστασης τον κρατούσε στα συγκαλά του. Κι όταν ήρθε η ώρα να βγει και να μιλήσει, ήταν έτοιμος. Για σχεδόν τέσσερις ώρες εξηγούσε στο συγκεντρωμένο πλήθος πώς έφτασε στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Τους μίλησε για τη Μεγάλη Έκρηξη, για το τείχος Πλανκ και τους συμπαντικούς αριθμούς. Μέσα από σχεδιαγράμματα και εξισώσεις τούς κατεύθυνε προς την λύση του προβλήματος. Όσοι δεν ήταν γνώστες του αντικειμένου είχαν αρχίσει να βαριούνται και να αναδεύονται στις θέσεις τους. Αλλά όταν έφτασε η ώρα της αποκάλυψης, οι πάντες σώπασαν κι έστρεψαν τα μάτια, τ’ αφτιά και το πνεύμα τους προς εκείνον τον άντρα που είχε καταφέρει το απίστευτο. «Κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζω τον αριθμό του σύμπαντος», είπε εκείνος και πάτησε ένα κουμπί του φορητού υπολογιστή που είχε μπροστά του. Στη μεγάλη οθόνη πίσω του, ένας αριθμός έκανε την εμφάνισή του. 490.363.776 Τα φλας των φωτογραφικών μηχανών τον τύφλωσαν και τα επιφωνήματα του κόσμου αντήχησαν παντού μέσα στον χώρο. Κι όταν ο αρχικός ενθουσιασμός καταλάγιασε ακούστηκαν τα πρώτα σχόλια: «Τι στο διάλο είναι αυτό;», «Μήπως μας δουλεύει ο τρελάρας;». Και κείνος, για μια στιγμή δίστασε να συνεχίσει, αλλά τελικά, πλησίασε ξανά στο μικρόφωνο και μίλησε με φωνή σταθερή και σίγουρη. «Η έκπληξή μου ήταν ίδια με την δική σας, όταν ανακάλυψα τον αριθμό. Δεν είχα ιδέα τού τι μπορεί να είναι. Έλεγξα μήπως πρόκειται για κάποιον τέλειο αριθμό, μήπως είναι γινόμενο κάποιων διαδοχικών πρώτων αριθμών και γενικά εφάρμοσα πολλούς ελέγχους προκείμενου να διαπιστώσω την σημασία του. Αλλά κανένας από αυτούς δεν έφερε αποτέλεσμα. Πριν από λίγο, όμως, μου ήρθε μια άλλη ιδέα στο μυαλό. Μήπως ο αριθμός αυτός δεν αποτελεί ένα μαθηματικό πρόβλημα προς λύση, αλλά θέλει κάτι να μας πει; Και ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να γράψουμε και αριθμούς και εκφράσεις;». Σταμάτησε να μιλάει και πάτησε ένα κουμπί στο φορητό υπολογιστή. Αμέσως, ο αριθμός στην οθόνη πίσω του εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε από έναν άλλον: 11101001110100101101110000000 «Ο δυαδικός τρόπος», συνέχισε να μιλάει, αγνοώντας τα φλας και τα σχόλια. «Και ποιος είναι ένας τρόπος για να γράφουμε δυαδικά;». Πάτησε πάλι το κουμπί στον υπολογιστή. Οι λάμψεις των φωτογραφικών μηχανών και οι ομιλίες γέμισαν ξανά τον χώρο, αλλά όλα πάγωσαν μέσα σε μια στιγμή. «Ο κώδικας Μορς», συμπλήρωσε την αναπάντητη ερώτησή του ο Απόστολος Γρικάρης και βγήκε από την αίθουσα, αφήνοντας τους πάντες σύξυλους, να χαζεύουν τα μεγάλα μαύρα γράμματα που γέμιζαν την οθόνη. SYSTEM REBOOT ΤΕΛΟΣ Ορεστιάδα, 29 Σεπτεμβρίου 2010 Σημείωση: Εδώ μπορείτε να ελέγξετε την συμπαντικότητα του π: pi search. Εγώ βρήκα την ημερομηνία των γενεθλίων μου, 21111982, αλλά δεν βρήκα το τηλέφωνό μου. Η σελίδα δίνει πρόσβαση μόνο στα πρώτα δύο δισεκατομμύρια ψηφία του π, οπότε, αν δεν βρείτε κάτι μην απελπιστείτε, σίγουρα είναι κάπου εκεί μέσα κρυμμένο Edited October 2, 2010 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted October 1, 2010 Share Posted October 1, 2010 Ποιος είσαι εσύ που τολμάς να ανεβάσεις ιστορία, την ώρα που ο 3ος-21ος και βάλε διαγωνισμός δεν εχει τελειώσει ακόμα; Πρέπει να σου πω ότι εγώ εξέλαβα την ιστορία σου με χιούμορ. Δηλαδή, γέλασα! Δεν ξέρω αν αυτό είχες σκοπό,αλλά είχε πλάκα, ακόμα κι αν μου θύμισε την ταινία του Αρονόφσκι. Αν προσπαθήσετε να κόψετε μια φέτα ψωμί λεπτότερη από ένα μήκος Πλανκ, θα διαπιστώσετε ότι είναι αδύνατο. Το δε τέλος, δεν το έπιασα...Και καλά εμείς δεν προλάβαμε να το δούμε γιατί κράσαρε το σύστημα;;; Πολύ μαθηματικό και πάλι,και μπόλικη αστροφυσική,σούπερ! Να σου κάνω κι ένα σοβαρό σχόλιο,τώρα: η γραφή σου είναι ωραία,κυλάει, σωστές λέξεις, στίξεις κλπ. Αλλά την νιώθω λίγο, πώς να το πω, χωρίς ύφος, λίγο ντετερμινιστική, δεν ξέρω...Της λείπει κάτι, από όσα έχω διαβάσει μέχρι τώρα, κάτι ιδιαίτερο και δικό σου. Μην σου πω την άποψή μου για την Μεγάλη Έκρηξη...Δεν θέλεις! Σημείωση: όλα τα έχει το π, μου φαίνεται, εκτός από κινητά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 1, 2010 Author Share Posted October 1, 2010 Καταρχάς, είναι η δεύτερη ιστορία που ανεβάζω κατά την διάρκεια του διαγωνισμού, επειδή είμαι τολμηρός Αν και η ιστορία δεν γράφτηκε με χιουμοριστικό ύφος, ο σκοπός της ήταν να αφήσει ένα χαμόγελο, όπως φαίνεται από το τέλος. Οπότε, χαίρομαι που γέλασες. Το τέλος τώρα... είναι μια φράση που διάλεξα ανάμεσα σε πολλές, όπως κάποιες από τα λατινικά: FIAT LUX, OPUS DEI, και κάποιες άλλες πιο χιουμοριστικές, όπως: HELLO PEOPLE, BIG BANG, MICROSOFT . Η συγκεκριμένη φράση, όμως έχει μια πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα (και λιγάκι παράλογη, βέβαια) μαθηματική ερμηνεία: το σύμπαν έχει φρακταλική δομή. Που σημαίνει ότι κάθε φορά που γίνεται ένα SYSTEM REBOOT δημιουργείται μια μοναδικότητα, η οποία κάποιες φορές καταλήγει σε ένα σύμπαν, που σε κάποια απ' αυτά εμφανίζονται άνθρωποι που αναπτύσσουν την αγγλική γλώσσα και τον κώδικα Μορς και μπορούν να ερμηνεύσουν αυτήν την μοναδικότητα, και στα τελευταία θα υπάρξει ένας Mesmer που θα γράψει το ίδιο ακριβώς με αυτό μήνυμα, κι όλο αυτό, επ' άπειρον (μεγάλη ακατανόητη πρόταση). Ελπίζω να ήμουν σαφής Αυτό που κρατάω περισσότερο απ' αυτά που είπες είναι το «σοβαρό σχόλιο». Μάλλον έχεις δίκιο, το βλέπω κι εγώ όταν ξαναδιαβάζω μετά από καιρό τις ιστορίες μου και μάλλον οφείλεται στο ότι συνήθως γράφω σχετικά γρήγορα. Ελπίζω να φανούν βελτιώσεις... Ευχαριστώ για το σχόλιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted October 1, 2010 Share Posted October 1, 2010 (edited) Ποιος είσαι εσύ που τολμάς να ανεβάσεις ιστορία, την ώρα που ο 3ος-21ος και βάλε διαγωνισμός δεν εχει τελειώσει ακόμα; Εγώ πάλι, θα έλεγα να είσαι καλά, Άγγελε, που ανέβασες κάτι μέσα στο διαγωνισμό, για να μιλήσω και κάπου. Έχω βλέπεις 22 ιστορίες, με τα σχόλιά τους γραμμένα σε αρχειάκι και την υποχρέωση της διοργανώτριας να μη σχολιάσει πριν το τέλος. Λοιπόν, εγώ τα πάω τα μαθηματικά, το έχω ξαναπεί, οπότε δεν μπορούσε να μην μου τραβήξει το ενδιαφέρον πρώτα-πρώτα ο τίτλος. Για αστείο ήταν μια χαρά, δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο. Το χαμόγελο από μένα είναι δεδομένο. Αν ωστόσο θέλεις να το κάνεις λίγο πιο ενδιαφέρον, με λίγο suspense, σαν πραγματική ιστπρία, θα έλεγα να ξεκινήσεις με τον καθηγητή να είναι έτοιμος να παρουσιάσει την ανακάλυψή του και να κάνεις λίγο flash back στο πώς το ανακάλυψε. Αν κόψεις και κάποια σημεία με λεπτομέρειες, όπως ότι ήταν τρελός, συνταξιούχος και ό,τι άλλο, μπορείς να το κάνεις σχεδόν σαν φλασάκι. Γιατί λες Μορς και όχι δυαδικό κώδικα; Κτά μία έννοια, το ίδιο είναι. Και οι δυο κώδικες είναι δυαδικοί αφού λειτουργούν με δυο μόνο ψηφία, αλλά αφού έγραψες με 0 και 1, κι έγινε και reboot, περίμενα ότι θα ανέφερες την κομπιουτεράδικη λέξη. Σημείωση: όλα τα έχει το π, μου φαίνεται, εκτός από κινητά! Ναι, φαίνεται ότι η αρχή προστασίας δεδομένων του σύμπαντος, επιτρέπει την εμφάνιση των γενεθλίων, αλλά απαγορεύει τα κινητά για να αποφεύγονται οι παρενοχλήσεις. Σοβαρά τώρα: Δοκίμασα κι εγώ και πέτυχα όλα τα γενέθλια που ζήτησα, ενώ δεν πέτυχα το κινητό μου. Αυτό προφανώς οφείλεται στο ότι τα κινητά είναι 10 ψηφία, ενώ τα γενέθλια 8 κι έτσι γίνεται πολλαπλές φορές δυσκολότερο να πετύχει 10 στα 10 από 8 στα 8. Edited October 1, 2010 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted October 1, 2010 Share Posted October 1, 2010 Άγγελε....WHATEVER!! Tiessa,δεν νομίζω,γιατί το σταθερό μου(κι αυτό 10ψήφιο) μια χαρά το βρίσκω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 1, 2010 Author Share Posted October 1, 2010 (edited) Βάσω, κι εγώ αυτό ήθελα, να είναι σχεδόν φλασάκι. Πολύ καλή η ιδέα για το φλάσμπακ, δεν το είχα σκεφτεί. Αλλά, επίσης, μου άρεσε και η ιδέα του τρελού επιστήμονα. Όσο γιατί δεν χρησιμοποίησα τον δυαδικό κώδικα (φαντάζομαι ότι εννοείς τον ASCII), είναι επειδή έτσι ο δυαδικός αριθμός θα είχε 84 ψηφία και ο αριθμός του σύμπαντος θα ήταν μεγαλύτερος από το 284=19.342.813.113.834.066.795.298.816 . Θα παραγινόταν το κακό με τα νούμερα. Ευχαριστώ για το σχόλιο. Edited October 1, 2010 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 1, 2010 Share Posted October 1, 2010 Μπράβο! Αυτό και υπόθεση είχε και μυστικό και το κατάλαβα, παρόλο που δεν ξέρω από μαθηματικά και κβαντική φυσική. Αν ήταν και φάντασυ, θα έπρεπε να συμμετέχεις μ'αυτό στο διαγωνισμό και θα ήταν καλύτερο από την τωρινή σου συμμετοχή. Πολύ καλό που μαθαίνεις από τα σχόλια (μου:tongue:). Και μου αρέσουν οι ιστορίες με τρελούς επιστήμονες, όπως και η ιδέα του να υπάρχει κάτι που συμπυκνώνει το νόημα του σύμπαντος, μια ερμηνεία, μια λεζάντα, ένα κέντρο, ένα σύμβολο, και μάλιστα σε κώδικα. Πολύ ενδιαφέρον. Το νου σου για τον επόμενο διαγωνισμό που είναι ε.φ. Περιμένω την επόμενη ιδέα σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 1, 2010 Author Share Posted October 1, 2010 (edited) Πολύ καλό που μαθαίνεις από τα σχόλια (μου) Όλα τα σχόλια λαμβάνονται υπόψη, ειδικά των ατόμων που εκτιμώ. το κατάλαβα, παρόλο που δεν ξέρω από μαθηματικά και κβαντική φυσική Αυτό είναι απαράδεκτο! Η επόμενη «επιστημονική» μου ιστορία οφείλει να είναι στριφνότερη Γενικά, δεν ξέρω αν είναι καλύτερη ή χειρότερη από την ιστορία του διαγωνισμού, αλλά σίγουρα είναι γραμμένες διαφορετικά. Αναμένω κι εγώ τον διαγωνισμό ΕΦ Edited October 1, 2010 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 29, 2012 Share Posted February 29, 2012 Αν προσπαθήσετε να κόψετε μια φέτα ψωμί λεπτότερη από ένα μήκος Πλανκ, θα διαπιστώσετε ότι είναι αδύνατο. Bump για να πω στον συγγραφέα και δημοσίως ότι κάποιος που έχει γράψει αυτή τη φράση κερδίζει ασυζητητί να βλέπει στο λεξικό τη φωτογραφία του στο λήμμα "τρελός επιστήμονας". Να το βάλεις member title! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted February 29, 2012 Author Share Posted February 29, 2012 Ευχαριστώ και πάλι για την απονομή του τίτλου, Κέλλυ. Ευχαριστώ και για το Bump. Ούτε που θυμόμουν ότι είχε περάσει τόσος καιρός από αυτήν την ιστορία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.