Lady Nina Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Lady Nina Είδος: Δεν ξέρω... Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 563 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Με πολύ μεγάλη δυσκολία, κατάφερα ( ; ) να γράψω μια ιστορία χωρίς υπερβολικά πολλά επίθετα ή τεράστιες, δυσνόητες προτάσεις... Ήταν, όμως, απίστευτα οδυνηρό! «Φωτιά! Φωτιά!» Ήταν ένα από αυτά τα υπέροχα, ανοιξιάτικα πρωινά, που ο ήλιος σε προσκαλεί να βγεις, να τον γευτείς. Ανοίγοντας το παράθυρο, ένιωσα το απαλό του χάδι στο πρόσωπό μου, το χάδι που τόσο είχα στερηθεί τον τελευταίο καιρό στη μουντή αυτή πόλη. Δεν έχασα, λοιπόν, ευκαιρία κι έτσι, αφού έκανα ντους και ντύθηκα με ελαφριά ρούχα, βγήκα για περίπατο στα ήδη γεμάτα πεζοδρόμια. Αφού αγόρασα από το φούρνο της γωνίας το συνηθισμένο μου πρωινό, μπρέτσελ και ζεστή σοκολάτα, άρχισα να περπατάω προς τον Αγγλικό Κήπο. Οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης βρίσκονταν κιόλας εκεί και απολάμβαναν τον ήλιο. Έκαναν πικ-νικ στο καταπράσινο γρασίδι ή περίπατο στα δαιδαλώδη δρομάκια κάτω από τη σκιά των δέντρων. Οι πιο τολμηροί, μάλιστα, πλατσούριζαν στα παγωμένα, ακόμη, νερά των ρυακιών. Μετά από κάμποσο περπάτημα κι αφού είχα μπει αρκετά μέσα στον Κήπο, κάθισα σε ένα παγκάκι με θέα στο Μονόπτερο και άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο που χαιρόταν τη φύση. Την προσοχή μου κέντρισε πολύ σύντομα μια γυναίκα που κρατούσε από το χέρι ένα αγοράκι, τριών χρονών περίπου. Κάποια στιγμή, όταν είχαν φτάσει σχετικά κοντά στο παγκάκι μου, το αγοράκι στύλωσε κάτω τα ποδαράκια του και σταμάτησε να προχωράει. «Φωτιά, μαμά, φωτιά!» φώναξε έντρομο. Το τεντωμένο του χεράκι έδειχνε ένα παγκάκι λίγο πιο πέρα, όπου καθόταν ένας γκριζομάλλης κύριος. «Δεν κάνει να δείχνουμε», το επέπληξε ήρεμα η μητέρα του. «Φωτιά!» επέμεινε ο μικρός, καρφώνοντας το βλέμμα του στο τσιγάρο του κυρίου. «Δεν είναι φωτιά αυτό, γλυκέ μου. Είναι καπνός από το τσιγάρο του κυρίου.» «Τί είναι το τσιγάρο, μαμά;» «Είναι αυτό το μικρό πράγμα που έχει στο χέρι του αυτός ο κύριος. Έλα, πάμε τώρα πιο πέρα να μην τον ενοχλούμε.» Τα μικρά ποδαράκια άρχισαν και πάλι να κινούνται, για να σταματήσουν και πάλι λίγα μέτρα αργότερα. «Ο μπαμπάς γιατί δεν έχει τσιγάρο;» «Γιατί του μπαμπά δεν του αρέσει να καπνίζει.» «Τί σημαίνει ‘καπνίζει’; Γιατί δεν του αρέσει;» φώναξε λίγο παραπάνω από το κανονικό ο ξανθός μπόμπιρας, τραβώντας την προσοχή του κυρίου. Η μητέρα σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε απολογητικά τον κύριο, ενώ τα χείλη της σχημάτισαν αθόρυβα τη λέξη «συγγνώμη». «Πάμε να καθίσουμε εκεί πέρα και θα σου εξηγήσω. Εντάξει, Χανς;» Το αγγελικό μουτράκι έγνεψε καταφατικά και μετά από λίγο οι δυο τους κάθονταν στο διπλανό παγκάκι. «Καπνίζω σημαίνει ρουφάω τον καπνό που βγάζει το τσιγάρο», ξεκίνησε αμήχανα η γυναίκα. «Όμως, ο καπνός αυτός κάνει κακό στην υγεία. Γι’αυτό δεν καπνίζουμε ο μπαμπάς σου κι εγώ. Θυμάσαι, επίσης, πόσο άσχημα μύριζε όταν ήμασταν κοντά σ’εκείνο τον κύριο;» «Ναι», συμφώνησε το παιδί, στραβώνοντας τη μυτούλα του. «Ακόμα μυρίζει.» Αφού έμειναν για λίγο αμίλητοι, το αγοράκι είπε σκεφτικό: «Τότε γιατί καπνίζει αυτός ο κύριος;» Η μητέρα, μπερδεμένη, δεν ήξερε τί να απαντήσει. «Πολλοί άνθρωποι καπνίζουν, παιδί μου. Το γιατί, όμως, δεν το κατάλαβα ποτέ. Ίσως γιατί δεν έχουν κάτι να τους γεμίζει, όπως έχω εγώ εσένα», είπε, καθώς έσφιξε χαμογελαστή τον Χανς στην αγκαλιά της. Έπειτα από λίγο, αφού είχαν ξεκουραστεί αρκετά, μητέρα και γιος σηκώθηκαν για να συνεχίσουν τη βόλτα τους. «Υποσχέσου μου, γιε μου, πως εσύ δε θα καπνίσεις ποτέ!», τον παρακάλεσε, ενώ τον βοηθούσε να σταθεί και πάλι στα πόδια του. «Το υπόσχομαι, μανούλα», είπε εκείνος, καθώς περνούσαν από μπροστά μου. Εκείνη τη στιγμή, το αθώο βλέμμα του συνάντησε το δικό μου, κάνοντας τα χαμόγελα και των δυο μας να ανθίσουν. Με το χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη μου, παρακολούθησα τις δύο φιγούρες μέχρι που χάθηκαν στην επόμενη στροφή. Edit: Quiz: Ποιά είναι η πόλη που περιγράφω; Edit 2: Ελπίζω να σας αρέσει περισσότερο με τις αλλαγές που έγιναν! Edited October 5, 2010 by Lady Nina Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 (edited) Ενδιαφέρον. "Σκηνές του δρόμου" θα ονόμαζε το είδος αυτό κάποιος συγγραφέας του 19ου αιώνα. Το πάντα επαναστατικό βλέμμα ενός παιδιού, όπως εκείνο που φώναξε "ο βασιλιάς είναι γυμνός". Καλή επιλογή του θέματος, παναπεί. Μπράβο! Ως προς την εκτέλεση, χμμμ-γκουχ-γκουχ, συγγνώμη αν ακουστεί σαν κακία, αλλά μπορούσαν να κοπούν και άλλες λέξεις. Πχ: "Δεν κάνει να δείχνουμε" το επέπληξε ήρεμα η μητέρα του. Σίγουρα χρειάζεται το "επέπληξε"; Νομίζω πως καταλαβαίνει ο αναγνώστης και μόνο από τη φράση της μητέρας ότι πρόκειται για επίπληξη. Ή: "Φωτιά, μαμά, φωτιά!" φώναξε έντρομο, με γουρλωμένα μάτια. Νομίζω πως ο τρόμος του παιδιού γίνεται σαφής ακόμα και αφαιρώντας μερικές λέξεις, το "με γουρλωμένα μάτια" ή το "έντρομο". Κράτα ένα από τα δύο, δε χρειάζονται και τα δύο. Το ξέρω πόσο οδυνηρό είναι να κόβεις λέξεις, κι εγώ χρειάστηκα αρκετή εξάσκηση για να μάθω να λέω αυτό που θέλω με τις λιγότερες δυνατές και να πετάω (αχ!) ωραίες παρομοιώσεις επειδή ήταν άχρηστες. Αλλά όσο λιγότερες λέξεις αφήσεις, τόσο πιο καλής ποιότητας γίνεται το κείμενο, γιατί έτσι δείχνεις στον αναγνώστη ότι τον θεωρείς αρκετά έξυπνο για να καταλάβει και με λίγες λέξεις τι συμβαίνει. Πολύ καλά παραδείγματα του πώς μπορείς να πεις πολλά με λίγες, ελάχιστες λέξεις θα βρεις στο τόπικ "μια ιστορία σε έξι λέξεις" (έχουν και πολλή πλάκα μερικά επίσης!). Πάντως έκανες φιλότιμη προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση. Keep walking! Edited October 2, 2010 by wordsmith Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 (edited) Εγώ θα περιοριστώ ν' απαντήσω στο κουίζ, σηκώνοντας το χέρι και φωνάζοντας "κυρία, κυρία!" Η απάντηση στην ερώτησή σας είναι "Μόναχο". Συγκεκριμένα μιλάτε για το englischer garten, που είναι το μεγαλύτερο απ' τα 18 (αν η μνήμη μου δεν με απατά) πάρκα του Μονάχου, με εμβαδόν 3.73 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ποτάμια, γέφυρες, στρατηγικά σημεία με μπύρα και καφέ για ξεκούραση, άπειρα μονοπάτια ανάμεσα στα δέντρα, συνθέτουν ένα απ' τα μεγαλύτερα και ομορφότερα πάρκα παγκοσμίως. Το έχω επισκεφθεί δις, το αγαπώ, το αγαπώ, το αγαπώ, είναι το μέρος που ονειρεύομαι να περνάω τις Κυριακές μου. Edited October 2, 2010 by Sonya Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 Edit: Quiz: Ποιά είναι η πόλη που περιγράφω;[/size][/font] Το Μόναχο. Γιατί όμως; Αναρρωτήθηκα για την αναγκαιότητα της ονομασίας του παιδιού σε Χανς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted October 2, 2010 Author Share Posted October 2, 2010 (edited) Γκρρρ! Για να πω την αλήθεια, μου πέρασε από το μυαλό να απλοποιήσω εκείνες τις φράσεις, καθώς το διόρθωνα. Αλλά σκέφτηκα πως το είχα ήδη κουτσουρέψει αρκετά. Εξ'άλλου είμαι ακόμα στην αρχή της βελτίωσης. Τουλάχιστον, έχει κάνει διαφορά από το προηγούμενο; Ευχαριστώ για τα σχόλιο, Κέλλυ! (Πειράζει να σε/σας λέω έτσι; ) Εγώ θα περιοριστώ ν' απαντήσω στο κουίζ, σηκώνοντας το χέρι και φωνάζοντας "κυρία, κυρία!" Η απάντηση στην ερώτησή σας είναι "Μόναχο". Συγκεκριμένα μιλάτε για το englischer garten, που είναι το μεγαλύτερο απ' τα 18 (αν η μνήμη μου δεν με απατά) πάρκα του Μονάχου, με εμβαδόν 3.73 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ποτάμια, γέφυρες, στρατηγικά σημεία με μπύρα και καφέ για ξεκούραση, άπειρα μονοπάτια ανάμεσα στα δέντρα, συνθέτουν ένα απ' τα μεγαλύτερα και ομορφότερα πάρκα παγκοσμίως. Το έχω επισκεφθεί δις, το αγαπώ, το αγαπώ, το αγαπώ, είναι το μέρος που ονειρεύομαι να περνάω τις Κυριακές μου. Αχ, κι εγώ το αγαπώ πολύ αυτό το μέρος, Χριστίνα! Ελπίζω να σε ταξίδεψα ως εκεί, έστω και στιγμιαία! Edited October 2, 2010 by Lady Nina Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 Με ταξίδεψε το αεροπλάνο το καλοκαίρι, με ταξίδεψες κι εσύ απόψε, ταξιδεύω κι από μόνη μου με αχ και βαχ αναστεναγμούς και μετά γυρίζω και κοιτάζω το τσιμέντο και το καυσαέριο και κατεβάζω απανωτά μπινελίκια. :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted October 2, 2010 Author Share Posted October 2, 2010 (edited) Edit: Quiz: Ποιά είναι η πόλη που περιγράφω;[/size][/font] Το Μόναχο. Γιατί όμως; Αναρρωτήθηκα για την αναγκαιότητα της ονομασίας του παιδιού σε Χανς. Αχ, δε σας προλαβαίνω! Επειδή δεν κατάλαβα που αναφερόταν το "γιατί", θα απαντήσω και στα δύο. Περιέγραψα τον Englischer Garten του Μονάχου, γιατί πολύ απλά τον πεθύμησα και ήθελα να ταξιδέψω εκεί, έστω και νοερά. Όσο για την ονομασία του παιδιού σε Χανς, ήθελα με αυτό τον τρόπο: αφ'ενός να το κάνω πιο άμεσο, πιο προσιτό στον αναγνώστη και αφ'ετέρου να δώσω ένα hint πως η ιστορία τοποθετείται στη Γερμανία. Edited October 6, 2010 by Lady Nina Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 Λοιπόν, εγώ θα παρακάμψω τις υποδείξεις περί συγγραφής [είναι κάτι που το αφήνω στην Κέλλυ ...και το κάνει πολύ καλά. (κατά καιρούς την ακούω κι εγώ)]. Εγώ θα σου πω ότι τρόπος που γράφεις είναι πολύ καλός. Στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι λιτός, όπως και η ιστορία σου, αλλά δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Γράψε κι άλλα (πολλά!) διηγήματα. Επίσης, θα σου πω ένα μεγάλο «Μπράβο!» για το μήνυμα που θέλεις να περάσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 Ευχαριστώ για τα σχόλιο, Κέλλυ! (Πειράζει να σε/σας λέω έτσι; ) Ασφαλώς και δεν πειράζει να με λες με τ' όνομά μου! Αλλά μη μου μιλάς στον πληθυντικό, καλέ! Φτου-φτου μακριά από μας!;) Ώστε είναι τόσο ωραίο το Μόναχο; Για τη Γερμανία γενικά δεν τρελαίνομαι λόγω κρύου, αλλά θα το έχω στα υπόψην. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted October 2, 2010 Author Share Posted October 2, 2010 Δε λες καλά που συνήθως δεν κάνω ορθογραφικά; Και τώρα, είμαι σίγουρη πως το ψειρίζει για να βρει κάτι! Σ'ευχαριστώ για όλα, Άγγελε! Τώρα που άνοιξαν τα φτερά μου, θα δείτε πολλές από τις ιδέες μου υλοποιημένες! Ευχαριστώ για τα σχόλιο, Κέλλυ! (Πειράζει να σε/σας λέω έτσι; ) Ασφαλώς και δεν πειράζει να με λες με τ' όνομά μου! Αλλά μη μου μιλάς στον πληθυντικό, καλέ! Φτου-φτου μακριά από μας! Ώστε είναι τόσο ωραίο το Μόναχο; Για τη Γερμανία γενικά δεν τρελαίνομαι λόγω κρύου, αλλά θα το έχω στα υπόψην. Ναι, είναι υπέροχο! Αν έχεις (είδες; διορθώθηκα!) facebook, θα μπορούσα να σε κάνω add, γιατί έχω ανεβάσει φωτογραφίες και αντίστοιχα σχόλια. Είναι σα να ταξιδεύεις στα αλήθεια εκεί! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 Δεν ξέρω από facebook. Αλλά ευχαριστώ, η σκέψη μετράει... (Και όχι, δεν ψάχνω για ορθογραφικά λάθη. Μα γιατί δεν προσέχει κανείς ότι την έχω κόψει τη γκρίνια περί ορθογραφίας;:tongue:) Καληνύχτα, νεραϊδούλα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 Μα γιατί δεν προσέχει κανείς ότι την έχω κόψει τη γκρίνια περί ορθογραφίας; Από πότε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 Μα γιατί δεν προσέχει κανείς ότι την έχω κόψει τη γκρίνια περί ορθογραφίας; Από πότε; (Πάμε για μπάμπουσκα πάλι νυχτιάτικα) Από τότε που έγινε ένας καβγάς στο Galactic Senate πάνω σ'αυτό, νομίζω. Άσ' το τώρα, να μην ξανανάψουν τα φιτίλια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 (Πάμε για μπάμπουσκα πάλι νυχτιάτικα) Από τότε που έγινε ένας καβγάς στο Galactic Senate πάνω σ'αυτό, νομίζω. Άσ' το τώρα, να μην ξανανάψουν τα φιτίλια... (σμικρύνω την μπάμπουσκα ) Το έχασα αυτό το επεισόδιο... εσύ συνέχισε να τα χώνεις Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted October 3, 2010 Share Posted October 3, 2010 Καλωσόρισες στο συγγραφικό κόσμο, μιλαίδη! Όμορφη, απλή και ηθικοπλαστική η ιστορία σου. Κι έχει και αίνιγμα-bonus! Το αγοράκι, περίπου τριών χρονών, δυσκολευόταν να περπατήσει γρήγορα, αφού προσπαθούσε ταυτόχρονα να κρατήσει την ισορροπία του. [...]«Τί σημαίνει ‘καπνίζει’; Και γιατί δεν του αρέσει;» φώναξε λίγο παραπάνω από το κανονικό ο ξανθός μπόμπιρας, τραβώντας την προσοχή του κυρίου. Τα τρίχρονα παιδάκια συνήθως δεν έχουν πρόβλημα να περπατούν γρήγορα (και να τρέχουν). Επίσης, δεν μιλούν συνήθως με παρατακτική σύνταξη. Τέλος, τις περισσότερες φορές, εάν δεν μπορούν να κάνουν το ένα, δεν μπορούν να κάνουν ούτε και το άλλο. Δες κι εδώ. Υπάρχουν, βέβαια, και εξαιρέσεις (παιδιά με κινητικές διαταραχές αλλά εξαιρετική ευχέρεια στον λόγο). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted October 3, 2010 Share Posted October 3, 2010 (edited) ναι ρε σεις...έχετε παρατηρήσει πόσο καιρό έχει να κρίνει την ορθογραφία η wordsmith? μπράβο Κελλυ keep walking.... Lady Nina η ιστορία ήταν όμορφη...μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις....απλή και με δίδαγμα....ίσως έλειπε λιγάκι το εντονότερο σενάριο...θέλω να πω...η ιστορία είναι απλά ένα δίδαγμα...αλλά μου άρεσε Μπράβο... Edited October 3, 2010 by Tattoman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted October 3, 2010 Author Share Posted October 3, 2010 Καλωσόρισες στο συγγραφικό κόσμο, μιλαίδη! Όμορφη, απλή και ηθικοπλαστική η ιστορία σου. Κι έχει και αίνιγμα-bonus! Το αγοράκι, περίπου τριών χρονών, δυσκολευόταν να περπατήσει γρήγορα, αφού προσπαθούσε ταυτόχρονα να κρατήσει την ισορροπία του. [...]«Τί σημαίνει ‘καπνίζει’; Και γιατί δεν του αρέσει;» φώναξε λίγο παραπάνω από το κανονικό ο ξανθός μπόμπιρας, τραβώντας την προσοχή του κυρίου. Τα τρίχρονα παιδάκια συνήθως δεν έχουν πρόβλημα να περπατούν γρήγορα (και να τρέχουν). Επίσης, δεν μιλούν συνήθως με παρατακτική σύνταξη. Τέλος, τις περισσότερες φορές, εάν δεν μπορούν να κάνουν το ένα, δεν μπορούν να κάνουν ούτε και το άλλο. Δες κι εδώ. Υπάρχουν, βέβαια, και εξαιρέσεις (παιδιά με κινητικές διαταραχές αλλά εξαιρετική ευχέρεια στον λόγο). Ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα, Τέταρτε! Καλώς σας βρήκα! Ευχαριστώ επίσης και για τα σχόλια και που αφιέρωσες χρόνο ώστε να εξετάσεις την αληθοφάνεια της ιστορίας. Εδώ φαίνεται πως: Δεν είμαι μητέρα. Έχουν περάσει πολλά πολλά χρόνια από τότε που ο αδερφός μου ήταν τριών χρονών. Θα πω, όμως, γιατί επέλεξα να αποδώσω έτσι τη σκηνή και να δείξω πως είναι, κατά την άποψή μου, ρεαλιστική. Το αγοράκι αυτό, όπως και όλα τα παιδάκι του κόσμου όταν τα κρατάει από το χέρι κάποιος αρκετά ψηλότερος τείνουν να γέρνουν προς τη μία μεριά. Αυτό τα δυσκολεύει λίγο να περπατήσουν. Ή τουλάχιστον, αυτή την εικόνα έχω στο μυαλό μου. Κατά τα άλλα, το παιδάκι δεν είχε κανένα πρόβλημα να περπατήσει μόνο του. Όσον αφορά τις φρασούλες του, δεν κατάλαβα ποια ακριβώς ήταν η "ένσταση". Θα έπρεπε να βγάλω το "και"; Δεν πιστεύω πως είναι τόσο "δύσκολη" λέξη που δε θα τη χρησιμοπιούσε ένα νήπιο. Αυτό που με ενδιαφέρει να πάρει κανείς από αυτή την ιστορία είναι ένα απλό μήνυμα. Αν το έχει πάρει, εμένα αυτό με καλύπτει. Συμπληρωματικά, θα ήθελα να ταξιδέψω όσους έχουν βρεθεί έστω και μια φορά εκεί, στο Μόναχο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted October 3, 2010 Author Share Posted October 3, 2010 ναι ρε σεις...έχετε παρατηρήσει πόσο καιρό έχει να κρίνει την ορθογραφία η wordsmith? μπράβο Κελλυ keep walking.... Lady Nina η ιστορία ήταν όμορφη...μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις....απλή και με δίδαγμα....ίσως έλειπε λιγάκι το εντονότερο σενάριο...θέλω να πω...η ιστορία είναι απλά ένα δίδαγμα...αλλά μου άρεσε Μπράβο... Σ'ευχαριστώ, Tattoman! Αυτή η ιστορία δεν ήθελα να έχει κάποιο σενάριο. Αυτό που ήθελα από αυτή ήταν να με ταξιδέψει πίσω στον αγαπημένο μου κήπο, αλλά και να εκφράσω πλαγίως και με ήπιο τρόπο, κάτι που πιστεύω ακράδαντα. Δε θα μπορούσε, λοιπόν, παρά να είναι απλή, για να αναδείξει τα παραπάνω. Υ.Γ.: Χμμμ... Για εντονότερο σενάριο... Λες να τον κάνω πιο άγριο τον γκριζομάλλη κύριο; Να αρχίσει να μπινελικώνει τη γυναίκα και να τρέχω εγώ να τους χωρίσω...; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted October 4, 2010 Share Posted October 4, 2010 (edited) Μια χαρά τα κατάφερες! Κι επειδή τα κατάφερες μια χαρά, δεν αντέχω θα στο πω: Τί την ήθελες την τελευταία πρόταση; Έτσι το βλέπω εγώ: αποφασίζεις να λειτουργήσεις ως κάμερα για να περιγράψεις ένα γεγονός (αληθινό ή όχι δεν παίζει ρόλο) με ένα συγκεκριμένο μήνυμα. Ασε λοιπόν να μιλήσουν οι εικόνες σου. Αφού το κάνεις μια χαρά μέχρι τώρα, το να προσθέσεις το σχόλιο στο τέλος είναι σα να μην έχεις εμπιστοσύνη (κακώς) σε αυτά που περιγράφεις. Κι αν νομίζεις ότι η δράση της ιστορίας σου δεν αρκεί για να περάσει το μήνυμα ψάξε έναν διακριτικό τρόπο να το κάνεις. π.χ. στο άκουσμα των λέξεων "φωτιά, φωτιά!" να γίνει σούσουρο, να πεταχτούν όλοι πάνω, μαζί κι ο γκριζομάλλης κύριος. Το προσωπικό σχόλιο στο τέλος υποβιβάζει την δύναμη της ιστορίας. Η ταπεινή μου γνώμη. Επίσης ως γονέας έχω να πω ότι όποτε έβγαζα τα παιδιά μου βόλτα στο πάρκο στην ηλικία των τριών, ειδικά με τον γιο μου εγώ ήμουν αυτός που είχε δυκολία να περπατήσει κανονικά. Τέλος έχω την υποχρέωση να διατυμπανίσω ότι το "αγγελικό μουτράκι" είναι μύθος! Το μουτράκι είναι κι ο γονιός . Άσχετα αν όλα τα παιδιά είναι όντως αγγελούδια... Edited October 4, 2010 by Big Fat Pig Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted October 4, 2010 Author Share Posted October 4, 2010 Χμμμ, σαν να έχετε δίκιο μερικοί-μερικοί! Θα βγάλω τελικά κάποιες προτάσεις που είναι περιττές, για να δω αν θα βγει καλύτερο αποτέλεσμα... Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας! Και πιο πολύ που αφιερώσατε χρόνο στο να τη διαβάσετε και να με βοηθήσετε να τη βελτιώσω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.