Poll: FFL #6 (Cassandra Gotha vs dagoncult vs DinMcXanthi vs DinoHajiyorgi vs Eroviana vs Lady Nina vs Naroualis vs Nienor vs Nihilio vs Rixardogios vs TheTregorian vs Waylander)

[Eroviana]

Το μονο αρνητικο που εντοπιζω ειναι το προβλημα το word. Δοκιμασε να κατεβασεις το open office writer δεν νομιζω να παραουσιαζει κατι αντιστοιχο.

 

Μπα, το open office έχω εγώ και έπαθα το ίδιο με τη Ναρουάλις. Κάτι παίζει με το φόρουμ μάλλον.

 

 

 

[Tiessa]

Το μονο αρνητικο που εντοπιζω ειναι το προβλημα το word. Δοκιμασε να κατεβασεις το open office writer δεν νομιζω να παραουσιαζει κατι αντιστοιχο.

 

Μπα, το open office έχω εγώ και έπαθα το ίδιο με τη Ναρουάλις. Κάτι παίζει με το φόρουμ μάλλον.

 

 

 

 

Νομίζω ότι μια λύση για να μην υπάρχουν τέτοια προβλήματα (με κενά κλπ) είναι να μεταφέρει κανείς με copy-paste από το word στο notepad και μετά να τα πάρει από εκεί και να τα ξανακάνει copy-paste στο φόρουμ.

Χάνεται βέβαια οποιαδήποτε άλλη μορφοποίηση (έντονα, πλάγια, αλλαγές γραμματοσειράς κλπ) αλλά τουλάχιστον διατηρεί τα κενά και δεν προσθέτει άσχετες γραμμές στις παραγράφους.

[wordsmith]

Λοιπόν, τα διάβασα όλα και η γνώμη μου είναι ότι:

-Ο κος Χατζηγιώργης είχε τον πιο εύστοχο συμβολισμό: μια πληγωμένη καρδιά γίνεται κακιά και καταστρέφει τους άλλους. Αλλά παραήταν σιχαμερές οι περιγραφές.

-Η Cassandra Gotha είχε μια πετυχημένα ονειρική-εφιαλτική ατμόσφαιρα: λάμψεις και σιχάματα να ανακατεύονται χωρίς απαραίτητα κάποιον ορθολογιστικό συσχετισμό, στο βαθμό ακριβώς που συμβαίνει αυτό στα όνειρα. Αλλά δε θα με πείραζε να είχε και νόημα. Γιατί η μουσική είναι κακιά και πληγωμένη;

-Ο TheTregorian είχε μια ιδέα πολύ ενδιαφέρουσα, που βγάζει ένα ολοκληρωμένο παραμύθι τύπου Παλαιάς Διαθήκης - πληγές του φαραώ συγκεκριμένα. Αλλά είναι κάπως κλισέ και τελειώνει πάρα πολύ απότομα.

-H Naroualis έχει, προφανώς, ιστορίες για κάθε περίσταση στο μανίκι της! Βρε θηρίο, έγραψες 1800 λέξεις σε μιάμιση ώρα; Να το βάλεις στο βιογραφικό σου άμα πας για δακτυλογράφος! Και μάλιστα το κομματάκι αυτό έχει μέσα τόσες άλλες υποθέσεις, πληροφορίες, διασταυρούμενα συμφέροντα και μύθους που μοιάζει με απόσπασμα από κάτι μεγαλύτερο.

-Ο dagoncult είναι απ' όλους πιο μέσα στο θέμα, αλλά γίνεται πολύ νοσηρό και αρρωστημένο και σπλάτερ και εξαντλείται στην παρουσίαση αυτού του υπερφυσικού φαινομένου, χωρίς να το χρησιμοποιεί για να φτιάξει μια ιστορία(πολλές απαιτήσεις έχω για κάτι που γράφτηκε υπό πίεση χρόνου, το ξέρω).

-Του Nihilio είναι αστυνομικό/paranormal. Καλή η ιδέα, αλλά η ατμόσφαιρα Σέρλοκ Χολμς δεν κολλάει με μάγους και εκδικητικά φαντάσματα. Μπέρδεμα genre που δεν είναι του γούστου μου.

-Για της Nienor ισχύουν όσα και για τη Naroualis: μοιάζει με απόσπασμα και το παραδέχεται και η ίδια. Αυτή η ιδέα θέλει μεγαλύτερη έκταση για να αναπτυχθεί πλήρως.

-Η Lady Nina έχει αισθητά βελτιωθεί σε σχέση με τη "Μενεξεδένια Ώρα", έχει αρχίσει να κόβει τις πολλές πολλές σάλτσες, αλλά χρειάζεται κι άλλη προσπάθεια. Και περισσότερη πρωτοτυπία στις ιδέες.

-Άψογο, όπως πάντα, το γράψιμο του DinMacXanthi, η γλώσσα και η μορφή της ιστορίας. Συγκινητικές περιγραφές και ανθρώπινες καταστάσεις. Αλλά το στοιχείο φαντασίας υπάρχει πολύ φευγαλέα και νομίζω πως δεν υπάρχει ιδέα-ιστορία καθόλου.

-Πρωτότυπο το αστειάκι της Eroviana - ακόμα και οι μάγοι έχουν προβλήματα καθημερινά. Αλλά όλοι αυτοί οι διάλογοι δε λειτουργούν, αρκετοί είναι άχρηστοι και δε δίνουν καμιά πληροφορία, όλα λέγονται στο τέλος.

-Της Rixardogios είναι και αυτό πολύ αποσπασματικό, είναι μια λεπτομέρεια μιας ιστορίας για την οποία δε μαθαίνουμε σχεδόν τίποτα: ποιος είναι αυτός, γιατί πολεμάνε, "τι γίνεται, ρε παιδιά;". Αλλά το γράψιμο αρκετά στρωτό, χωρίς λάθη ή σάλτσες.

-Και εύφημος μνεία στον Waylander, που έγραψε ένα πολύ ατμοσφαιρικό και ζωντανό ξεκίνημα ενός πολεμικού έπους φάντασυ... Αλλά μόνο το ξεκίνημα.

 

Δε γίνεται να ψηφίσω 3-4;

Τέλος πάντων, με μικρή διαφορά θα δώσω την ψήφο μου στον κο Χατζηγιώργη, γιατί μου αρέσουν οι ιστορίες με "μήνυμα" και συμβολισμούς και επίσης επειδή διάλεξε μια ιδέα αρκετά μικρή για να αξιοποιηθεί πλήρως σε ένα φλασάκι.

Να τονίσω ότι αυτο είναι το γούστο το δικό μου και ότι αρκετές ακόμη ιστορίες έχουν αρκετά καλά σημεία για να τις ψηφίσω, αλλά... έχω μόνο μία ψήφο, τι να κάνουμε!

[Lady Nina]

-Η Lady Nina έχει αισθητά βελτιωθεί σε σχέση με τη "Μενεξεδένια Ώρα", έχει αρχίσει να κόβει τις πολλές πολλές σάλτσες, αλλά χρειάζεται κι άλλη προσπάθεια. Και περισσότερη πρωτοτυπία στις ιδέες.

 

 

Κι άλλη προσπάθεια εστί... κι άλλο κουτσούρεμα;; Μα, πως θα μπει ο αναγνώστης στο κλίμα, καλέ; Πρωτοτυπία θα δείτε σε άλλο διήγημα ή σε παραλλαγή του ίδιου, το υπόσχομαι. Αλλά πρωτοτυπία ΚΑΙ καλογραμμένο διήγημα σε μιάμιση ώρα είναι too much for me, προς το παρόν!

[DinoHajiyorgi]

Όσοι διαβάσατε το δικό μου φλας, με μείον κανένα τέταρτο πανικού, έχετε μια απόδειξη του πόσο γράψιμο βγάζω μέσα σε μιάμιση ώρα. Καθώς πληκτρολογώ με το ένα δάχτυλο, δεν θα μπορούσα να βγάλω περισσότερο που να με κυνηγούσαν λυσσασμένα σκυλιά. Ξεκίνησα να γράφω λοιπόν πανικόβλητα χωρίς να είμαι σίγουρος πως θα το τελείωνα. Το φινάλε δεν το θεώρησα πολύ εμπνευσμένο, δεν είχα όμως περιθώρια. Παρομοίως, και η έναρξη ήταν δανεισμένη από αλλού, εκείνη τη στιγμή όμως ή θα ξεκινούσα με αυτό ή δεν θα έγραφα τίποτα. Με απογοητεύει λίγο, γιατί μοιάζει θαρρείς και είμαι κολλημένος σε ένα μοτίβο, αλλά συμβαίνουν αυτά.

 

Αυτό λοιπόν, είναι η έναρξη του «Πληγωμένη Καρδιά»:

 

Το μικρό αγόρι καθόταν και παρατηρούσε για ώρα τον γέρο ζητιάνο στην απέναντι γωνία. Τυλιγμένος με βρώμικα υφάσματα, ο γέρος καθόταν καταγής οκλαδόν, γερμένος με την πλάτη στον τοίχο, το κεφάλι σηκωμένο προς τον ήλιο, τα μάτια κλειστά. Υπήρχαν σκιερά σημεία στην πολύβουη αγορά, εκείνος όμως είχε διαλέξει να καθίσει σε ανοιχτό σημείο, προφανώς απολαμβάνοντας την κάψα. Το δέρμα του ήταν σκούρο και γεμάτο σπυριά. Από το εκτεθειμένο στέρνο και πρόσωπο θύμιζε σαύρα στην εμφάνιση. Το αγόρι ήταν προφυλαγμένο στη σκιά, είχε χαμηλώσει στις φτέρνες του, και κοίταζε τον ζητιάνο ανάμεσα από τροχούς κάρων και πόδια αντρών και καμήλων που πηγαινοέρχονταν ασταμάτητα.

 

 

Κι αυτή είναι η έναρξη του διηγήματος μου «Σειρά Συμβάντων Επιστημονικής Φαντασίας»:

 

Ήταν ένας γκρίζος άντρας στα μαύρα, με μαύρο σκούφο. Στεκόταν ψηλός στην γωνία του δρόμου και εισέπραττε την αδιαφορία των περαστικών. Εκτός από εκείνη του μικρού αγοριού. Το βλέμμα του παιδιού εστίαζε στον πτυσσόμενο πάγκο μπροστά στον άντρα, στον πάγκο με τα μικρά, κουρδιστά ρομποτάκια.

«Για τα παιδιά! Δέκα ευρώ το κομμάτι!» έλεγε κάθε τόσο ο γκρίζος άντρας.

Ήθελε προσοχή για να αντιληφθεί κανείς ότι ο πωλητής δεν κουνούσε τα χείλη του όταν μιλούσε. Άπλωνε τα κοκάλινα του χέρια και κούρδιζε ξανά και ξανά τα ρομποτάκια που πηγαινοέρχονταν πάνω στον μικρό του πάγκο. Το αγόρι τόλμησε δύο βήματα, πλησίασε και κοίταξε τα παιχνίδια γοητευμένο. Κάθε ρομποτάκι ήταν μοναδικό, κανένα δεν έμοιαζε με ένα άλλο. Αναβόσβηναν τα μάτια τους και έβγαζαν ηλεκτρονικά τιτιβίσματα.

«Δέκα ευρώ το ένα» είπε ο γκρίζος άντρας χωρίς να κουνήσει τα χείλη του.

Το αγόρι τον κοίταξε στα μάτια και δεν είδε τίποτα παρά σκοτάδι εκεί μέσα. Ίσως ο πωλητής ήταν τρομακτικός, το αγόρι όμως ήθελε ένα από τα ρομποτάκια. Πρώτα έπρεπε να καταφέρει να αποσπάσει από τον πατέρα του δέκα ευρώ. Θα του στοίχιζε αρκετές υποσχέσεις, αλλά θα τα έπαιρνε.

 

Βλέπετε την κάποια ομοιότητα έτσι; (Το «Σειρά Συμβάντων Επιστημονικής Φαντασίας» θα το βρείτε ολόκληρο στο επόμενο ΕΦ ΖΙΝ.)

[Mesmer]

Ντίνο, να πω ότι το φλασάκι σου μου θύμισε πολύ την ταινία... Teeth

[DinoHajiyorgi]

Ντίνο, να πω ότι το φλασάκι σου μου θύμισε πολύ την ταινία... Teeth

Εννοείς αυτό που η κοπέλα έχει δόντια στ... δεν το έχω δει το έργο. Έμπνευση μου ήταν περισσότερο η σκηνή με τον απινιδωτή στο The Thing του Κάρπεντερ.

[Mesmer]

Εννοείς αυτό που η κοπέλα έχει δόντια στ...

 

Vagina dentata, όνομα και πράμα... (αυτό που έμαθα αργότερα είναι ότι όντως αποτελεί θρύλο κάποιων λαών)

 

Εγώ, από την άλλη, δεν έχω δει το The Thing του Κάρπεντερ... γενικά δεν έχω δει πολλά από τα παλιά κλασικά θρίλερ και νομίζω ότι χάνω αρκετά.

[TheTregorian]

Κι άλλη προσπάθεια εστί... κι άλλο κουτσούρεμα;; Μα, πως θα μπει ο αναγνώστης στο κλίμα, καλέ; Πρωτοτυπία θα δείτε σε άλλο διήγημα ή σε παραλλαγή του ίδιου, το υπόσχομαι. Αλλά πρωτοτυπία ΚΑΙ καλογραμμένο διήγημα σε μιάμιση ώρα είναι too much for me, προς το παρόν!

 

Too much for me too... Θα λεγα!

[DinMacXanthi]

Καταρχήν, πολύ καλή δουλειά απ' όλους και μπράβο. Μεγάλη υπόθεση να βγαίνει κείμενο με ιστορία σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα.

 

Επειδή έπεσε πολύ δουλειά εδώ, και τελειώνει κι ο χρόνος για να ψηφίσω, ευελπιστώ να επιστρέψω με σχόλια σύντομα για όλα τα κείμενα.

 

Οι ιστορίες στις οποίες κατέληξα είναι η Πόλη του Άκη και το άτιτλο του Μιχάλη. Από κοντά ο ζητιάνος του Ντίνου.

 

 

Για την Πόλη: Καταρχήν είναι καλό horror και όλοι ξέρουν την αδυναμία μου στο genre. Πρέπει να πω πως με χάλασαν τα "κυκλώπεια τοιχώματα" και η "αδύνατη γεωμετρία". Η ιστορία αξίζει πολλά, να δουλευτεί και λίγο παραπάνω, ως πυρήνας ενός χαρακτήρα, αλλά οι 2 αυτές περιγραφές πρέπει να σβηστούν. Άμεσα. Δεν είναι καν tribute πια στον Lovecraft, έχει γραφτεί άπειρες φορές, και είναι στην καλύτερη περίπτωση βιασύνη (και λόγω flash fic είναι κατανοητό) και στην χειρότερη laziness. Εύκολα διορθώσιμο αυτό, γι'αυτό το σημειώνω.

Από κει και πέρα ως ιστορία είναι γραμμένη πολύ στρωτά, θα ήθελα να ήταν λίγο πιο πρωτότυπο.

Oh gods, ακούγομαι σαν τον Μμιχάλη που μου έλεγε δε γράφω πρωτότυπη ΕΦ. o mores.

 

Για το άτιτλο του Μιχάλη. Με έστειλε kicking and screaming μέσα στους Σακάτες Άγιους! Εγώ που δε διαβάζω πια Φάντασυ - με εξαίρεση τον Πράτσετ - αυτό το φλασίδι μου άνοιξε την όρεξη στέλνοντας με πίσω στις εποχές του Eberron... Victorian England meets sword and sorcery. ΑΡΓΚ! Πρέπει να το διαβάσω, πρέπει να το γράψεις! Το μπλέξιμο των genres είναι το κλειδί, το 'χεις ξανακάνει σε άλλα κείμενα, στρώσου στη δουλειά.

Τι δε μ'άρεσε; το τέλος or lack thereof! Κάτσε γράψτο, πόση ώρα θες; 3 λεπτά; Άντε, ξεκίνα.

 

Ένα σημείο για τον αηδιαστικό ζητιάνο του Ντίνου. Ή βάλτου δόντια ή άλλαξε τους διαλόγους του. Τo suspension of disbelief πήγε βόλτα εκεί. Κατα τ'άλλα μου άρεσε, αν και ήταν λιγότερο ιστορία και περισσότερο σεκανς.

 

Μια ειδική μνεία στο τέλος της ιστορίας του Waylander, αυτή η ίση απόσταση είναι η γροθιά σαν εικόνα που πρέπει να δίνει ένα φλασάκι.

 

Θεωρώ ισάξιες στο μυαλό μου τις 2 ιστορίες που ξεχώρισα για διαφορετικούς λόγους. Καταλήγω στους Σακάτες Άγιους για αυτό το έξτρα που δίνει η πρωτοτυπία. Μεγάλη μαλακία Μεγάλο ζόρι η 1 ψήφος, ειλικρινά. Είναι πολύ αργά να τις κάνουμε 2;

[Nienor]

1. Cassandra Gotha - Η Μαρμαρένια Σάλα: Εχμμμ... τι να πω τώρα εδώ? "Αυτό που ψήφισα" αρκεί? Μου άρεσε πάρα πολύ ολόκληρο, αλλά και το ζντουπ που έφαγα στο κεφάλι στο τέλος του.
2. Dagoncult - Η πόλη: Εντυπωσιακός τρόμος, ειδικά για τόσο λίγη ώρα. Μου θύμισε κάπως την ιστορία με το χειρούργο του Κινγκ, την οποία θα έλεγα να διαβάσεις (αν δεν το έχεις κανει ήδη) θα το καταευχαριστηθείς.
3. DinMcXanthi - Forget-me-not: Εδώ εγώ έχω ένα πρόβλημα. Σαφέστατα με συγκίνησε, και κάθε φορά που έχει ψυχή μια ιστορία είναι αυτονόητο το ότι συμβαίνει αυτό, αλλά δε μου αρέσει η ίδια η ιστορία. Δηλαδή, η ακολουθία των γεγονότων, έτσι ξερά ας πούμε, δε θα μου έλεγε τίποτα. Οπότε μάλλον καταλήγω, μου αρέσει ο λόγος σου (πόσο μάλλον που είναι αδιόρθωτος κι όλας, κι άρα ωμός) αλλά δε μου αρέσει η πλοκή. Ή μάλλον καλύτερα, "δε μου λέει κάτι η πλοκή".
4. DinoHajiyorgi - Πληγωμένη Καρδιά: Τσκ τσκ τσκ... αρχή μέση τέλος, κορύφωση, νόημα, ανατροπή. Με μόνο ένα δάχτυλο. Σε μία ώρα κι ένα μισάωρο... Τι άλλο?
5. Eroviana - Άτιτλο: Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη πως κατάλαβα τι παίχτηκε. (Ήταν εκεί αλήθεια;) Αλλά με κράτησε, μονοφούφι πήγαινε.
6. Lady Nina - Ματωμένα Ρόδα: Αγριεύτηκα. Στο είχα υποσχεθεί εξάλλου, αλλά πράγματι, κάποια στιγμή αγριεύτηκα. Με χάλασε το πεζό του πράγματος, η φάση κέρατο-αυτοκτονία.
7. Naroualis - Πληγή: Ωωω! Παλάτζαρες για μια ολόκληρη μέρα με την Άννα. Άμα το φτιάξεις αυτό θα τα σπάει. Και ο κόσμος αλλά και η ίδια η ιστορία.
8. Nihilio - Άτιτλο: Καλά, είμαι σίγουρη πως το τέλος θα το φτιάξεις. Κατά τα άλλα, ολοκληρωμένη αφήγηση, ο μύθος όλος εκεί, ανατροπή. Με τα όλα του κι αυτό. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο. Ήσουν και η τρίτη μου επιλογή, μετά από Άννα και Ναρού.
9. Rixardogios - Άτιτλο: Πειράζει που εγώ γέλασα με αυτό? Σημαίνει πως είμαι διεστραμένη? Θέλω να πω, σαν να μην είχες αποφασίσει λιγάκι αν πρέπει να γελάσω ή να τρομάξω, οπότε μου έβγαλε γέλιο (πράγμα συνήθως δυσκολότερο από ότι να βγάλεις μια ψιλοανατριχίλα) οπότε και θα έλεγα να το πας προς τα εκεί όταν θα το φτιάξεις.
10. TheTregorian - Το δέντρο της ψυχής: Καλά, αυτό εδώ μην το αφήσεις έτσι για κανένα λόγο. Θα γίνει μια ωραία ιστορία. Απλά ίσως πρόσεξε λίγο το ότι έχει κάποιον που μπορεί να κάνει οτιδήποτε και ζητάει αυτό που ζητάει. Θα μπορούσε να ζητήσει άλλα πράγματα και να να είναι όλα οκ ;)
11. Waylander - Θανάσιμες πληγές: Η ανάλυση μιας στιγμής (ή δύο). Κι ίσως ο ορισμός ενός φλασακίου. Το συμπάθησα το φλασάκιον.

 

 

 

 

 

Γενικά, το παθαίνω κάθε φορά, αλλά κάθε φορά αισθάνομαι σα να είναι η πρώτη: είναι απίστευτο το τι μπορεί να κάνει ένα παρεάκι συγγραφέων μέσα σε μια ωρίτσα. Πραγματικά απίστευτο. Μπράβο μας!*

 

 

* (βάζω κι εμένα γιατί είμαι ικανοποιημένη με τον εαυτό μου αυτή τη φορά, και σας ευχαριστώ όλους πολύ για τα σχόλια )

Edited October 17, 2010 by Nienor

[Eroviana]

Κοίτα να δεις που εγώ νόμιζα ότι ήταν ξεκάθαρο. Τον μάγο τον ρώτησε ένας μαθητής του γιατί βγαίνουν τα σπυριά κι ο ίδιος αποφάσισε να το εμφανίσει στο πρόσωπό του και να του δώσει φωνή για να του λύσει τις απορίες. Ε, μετά το έσπασε και ξέρετε πώς πάνε αυτά τα πράγματα.

 

Ουφ! πολλά είπα για τόσο χαζή ιστορία. Ούτως ή άλλως δε συναγωνιζόμουν με τις υπέροχες ιστορίες σας, η δική μου ήταν απλά για αστείο και εξάσκηση

[wordsmith]

 

Dagoncult - Η πόλη: Εντυπωσιακός τρόμος, ειδικά για τόσο λίγη ώρα. Μου θύμισε κάπως την ιστορία με το χειρούργο του Κινγκ, την οποία θα έλεγα να διαβάσεις (αν δεν το έχεις κανει ήδη) θα το καταευχαριστηθείς.

 

Ποια είναι αυτή η ιστορία με το χειρούργο του Κινγκ; Έχω διαβάσει ελάχιστα δικά του και δε μου θυμίζει κάτι. Αλλά μου άρεσε η ιστορία του dagoncult και θα με ενδιέφερε κάτι σχετικό.

[Adicto]

Μήπως εννοεί τον Ιστορία του Χειρούργου του Ντίξον η Νίενορ;

Ψάξε διάβασέ την Κέλλυ!

[wordsmith]

Ο τίτλος ποιος είναι; Είναι διήγημα ή μυθιστόρημα; Γιατί το έψαξα και δε βρίσκω άκρη.

[Nienor]

Όχι όχι Κινγκ είναι, το εννοώ, και είναι σε μια από τις δύο συλλογές που έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά (των οποίων μου είναι αδύνατο να βρω τους ελληνικούς τίτλους... και οι αγγλικοί δε μου λένε τίποτα) και το λένε είτε "ημερολόγιο", είτε "το ημερολόγιο ενός ναυαγού", είτε "ναυαγός" (ή και τίποτα άπο όλα αυτά καταραμένο έμενταλ) αλλά επειδή ξέρω, τώρα πολύ βοήθησα, μόλις γυρίσω Αθήνα να το δω θα θα σας πω, οκ?

Edited October 18, 2010 by Nienor

[wordsmith]

Στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει 3 συλλογές διηγημάτων του Κινγκ (μόλις το έψαξα στο βιβλιονέτ):Όλα είναι δυνατά, Εφιάλτες και ονειρότοποι και Ιστορίες του Λυκόφωτος(αυτό το έχω στα αγγλικά, δεν το έχω διαβάσει, αλλά οι τίτλοι των διηγημάτων δε λένε τίποτα για Ντίξον ή για χειρούργο). Ring any bells?

[Sonya]

Ψήφισα. Τα σχόλια θα τα κάνω αύριο.

[Adicto]

Οκ, κατάλαβα ποιό εννοεί η Κιάρα! Οντως, με ναυαγό είναι, αλλά δεν θυμάμαι τίτλο και γω

 

Κέλλυ, η ιστορία του χειρούργου βρίσκεται στη συλλογή "Οι Σταχτες της Ψυχής μας", εκδ. Οξύ.

[dagoncult]

Και σε ποιό βιβλίο βρίσκεται αυτή η ιστορία;

ΥΓ:Από συλλογές παίζει και η 'νυχτερινή βάρδια' από εκδόσεις Κλειδί, ενώ πιθανώς να υπάρχουν και τίποτα άλλα (πχ έχω ένα από εκδόσεις επιλογή που λέγεται 'η αφιέρωση' και έχει 4εις ιστορίες).

 

edit: Ναι, η 'ιστορία του χειρούργου' είναι πολύ δυνατή.

Edited October 18, 2010 by dagoncult

[Drake Ramore]

Η ιστορία του χειρούργου βρίσκεται επίσης σε ένα βιβλίο τριών νόβελ του Κινγκ που μάλλον ήταν πολύ μεγάλα για διηγήματα και πολύ μικρά για νουβέλες. Το βιβλίο τιτλοφορείται απο τον τίτλο της κύριας ιστορίας "Μέθοδος αναπνοών"

 

Το μεσημέρι απο το σπίτι θα σας γράψω και τον τίτλο της ιστορίας...

[dagoncult]

Η ιστορία του χειρούργου βρίσκεται επίσης σε ένα βιβλίο τριών νόβελ του Κινγκ...

 

Αποφασίστε ρε παιδιά... με χειρούργο είναι τελικά αυτή η ιστορία ή με ναυαγό;

[Drake Ramore]

Είναι με έναν χειρούργο ο οποίος έχει ναυαγήσει σε ένα ξερονήσι. Δεν υπαρχει για να φάει ούτε ρίζα δέντρου!

Προσπαθεί να πετύχει καναν γλάρο ή να πιάσει κανα ψάρι αλλά οι προσπάθειες του στέφονται κυρίως απο αποτυχίες. Το μόνο πράγμα που έχει στην κατοχή του απο το ναυάγιο είναι δύο κιλά απο την καλύτερη ανόθευτη ηρωίνη που μπορείς να βρεις στην αγορά και...

 

Πολλά είπα, αγοράστε το βιβλίο!

Edited October 18, 2010 by Drake Ramore

[Drake Ramore]

Ο τίτλος είναι "Θέληση για επιβίωση".

Το βιβλίο περιλαμβάνει 3 ιστορίες:

-Μέθοδος αναπνοών

-Θέληση για επιβίωση

-Το πέρασμα

 

και κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις "επιλογή" με τον τίτλο της πρώτης ιστορίας.

 

Η πρώτη ιστορία είναι ένα ένα πολύ δυνατό τρομοδράμα, η δεύτερη (με τον χειρουργο) μια πολύ κλειστοφοβική ιστορία (κι ας διαδραματίζεται σε νησί), και η τρίτη μια ιστορία επηρεασμένη απο τον θανατο της μητέρας του Κινγκ (που δεν έχει καμια σχέση με τρόμο).

Το προτείνω, ειδικά σε όσους δεν έχουν διαβάσει ακόμη πολλά του Κινγκ.

[TheTregorian]

Παιδιά ευχαριστώ όλους για τα όποια σχόλια στην ιστορία μου! Λυπάμαι, αλλά δε θα μπορέσω να ψηφίσω σ' αυτό το διαγωνισμό... Τρέχω και δε φτάνω με διάφορες δουλειές, ελπίζω να μπορέσω να σχολιάσω σύντομα!