Για κάθε πληγή....

[white_unicorn]

Συγραφέας : Αθηνά

 

 

Είδος : Φάντασυ (Νομίζω)

 

 

Λέξεις : 390 (θα ήμουν μέσα στα όρια, No?)

 

 

Σχόλια : Σίγουρα θέλει δουλειά, και μάλλον θα το κοιτάξω κάποια στιγμή, αλλά είπα να το δοκιμάσω και για μισή ώρα (ή τρια τέταρτα ) γραψίματος δεν έχω και παράπονα... (Άσε που με βλέπω να πέφτω για ύπνο σύντομα )

 

 

 

 

 

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν χτύπησε την πόρτα, το σπίτι του μάγου ήταν έξω από το χωριό, αν δεν είχε σαφείς οδηγίες δεν θα το έβρισκε μέσα στην νύχτα. Χτύπησε μαλακά την ξύλινη πόρτα και περίμενε για ένα λεπτό, το επόμενο χτύπημα ήταν πιο δυνατό αλλά και πάλι δεν ακούστηκε κανένας ήχος από το εσωτερικό.

 

Ήταν έτοιμος να σπάσει την πόρτα όταν μια αχνή φωνή ακούστηκε πίσω του, “Τι γυρεύεις έξω τέτοια ώρα; Δεν έχεις ακούσει πως κυκλοφορεί ένα τέρας στο δάσος;”

 

Γύρισε αργά τραβώντας ταυτόχρονα το κοντό σπαθί από το θηκάρι στην μέση του, “Ήρθα να βρω τον Μάγο.” είπε. Ο άγνωστος άνδρας κρατούσε ένα ραβδί ενώ τα μάτια του λαμπύριζαν στο σκοτάδι σαν της γάτας.

 

“Και ο λόγος που τον ψάχνεις;” το μειδίαμα του αγνώστου τον έκανε να ανατριχιάσει.

 

“Έμαθα πως έχει τον τρόπο να γιατρεύει κάθε είδους πληγή. Χρειάζομαι την βοήθεια του.” είπε προσέχοντας να καλύψει το σπαθί με το παλτό του.

 

“Τι είδους πληγή;” ρώτησε και το βλέμμα του άστραψε από περιέργεια..

 

“Δάγκωμα λυκανθρώπου.” απάντησε ο Αλέκ και περίμενε την επίθεση που όμως ποτέ δεν ήρθε.

 

“Λυκάνθρωπος ε? Έλα μέσα!” του είπε ο άγνωστος δείχνοντας την είσοδο.

 

Ο Αλέκ γύρισε και η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη, “Ο Μάγος να υποθέσω.” είπε μπαίνοντας, “Ονομάζομαι Αλέκ, είμαι από....”

 

“Δεν χρειάζεται να μάθω τίποτα για σένα.” τον διέκοψε ο Μάγος, “Πότε έγινε η επίθεση, πως είναι η πληγή;” ρώτησε και κάθισε στην μόνη καρέκλα του δωματίου.

 

“Πριν τρεις μέρες, η πληγή έχει μολυνθεί και ο πυρετός δεν πέφτει.” είπε και θηκάρωσε ξανά το σπαθί του, ο μάγος χαμογέλασε στην κίνηση αλλά δεν την σχολίασε.

 

“Μπορώ να σου δώσω κάποια βότανα για την πληγή, αλλά δεν υπάρχει θεραπεία για την αρρώστια, όπως καλά ξέρεις. Η μόνη λύση είναι να πιει τον χυμό από το βοτάνι που φυτρώνει στην κορυφή του Παγωμένου Λόφου. Αν δεν πεθάνει από το δηλητήριο θα έχει γλιτώσει από την κατάρα....”

 

με αυτά τα λόγια η πόρτα άνοιξε και ο Αλέκ βρέθηκε στους πρόποδες του Παγωμένου Λόφου.

 

Στα πόδια του βρισκόταν ένα σακίδιο με λίγα βότανα και ένας πάπυρος με οδηγίες για την χρήση τους. Χωρίς να το σκεφτεί περισσότερο άρχισε να προχωράει προς την κορυφή του Λόφου.

 

“Κουράγιο Φένη.” ψιθύρισε και ο άνεμος έφερε την απάντηση της, ή τουλάχιστον έτσι νόμισε,

 

“Το ξέρω....”

 

 

[TheTregorian]

Αθηνά κρίμα που δεν πρόλαβες να την ολοκληρώσεις. Απορώ γιατί, διότι είναι πολύ μικρούλα. Τέλος πάντων, προφανώς εδώ έχουμε κάτι το οποίο είναι απλά ο σκελετός της αρχής ενός διηγήματος. Θέλει πολύ δουλειά και στη συνέχεια μια ιστορία να γραφτεί πάνω του. Ελπίζω να το κάνεις γιατί φαίνεται ενδιαφέρον!

[Tiessa]

Θα συμφωνήσω με τον Tregorian. Η ιστορία φαίνεται να έχει δυναμικό για πολύ περισσότερα από ένα φλασάκι.

Καμιά φορά αυτό είναι το καλό των διαγωνισμών. Ανεξάρτητα από το αν προλάβεις να συμμετάσχεις ή από το αποτέλεσμα, βρίσκεται με μια καλή ιδέα που μπορείς να επεξεργαστείς με την ησυχία σου.

[white_unicorn]

ευχαριστώ, βασικά ξεκίνησα αργά και μέχρι να βρώ την αρχή.... πέρασε η ώρα και έμεινα με αυτό... το μόνο σίγουρο είναι οτί θα το αναπτύξω σε διήγημα... το πότε είναι μια άλλη ιστορία αλλά θα γίνει....

 

thanks again

Edited October 16, 2010 by white_unicorn

[Nienor]

Ναι έχει πολύ ζουμί αυτό εδώ Χαλάλι του η ώρα που σου πήρε να βρεις την ιδέα του