Φόνος εκ προμελέτης

[Διγέλαδος]

Είδος: ρεαλιστική;

Βία; Ναι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 588

Αυτοτελής; Ναι

 

 

Δεν ήταν κάτι εύκολο όπως το περίμενα. Είχα μπροστά μου τον κύριο που είχα επιλέξει να του τερματίσω τη ζωή. Όλοι οι υπολογισμοί μου με οδήγησαν σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Υπολογισμοί βασισμένοι σε φόρμουλες που θα εξυπηρετούσαν έναν σκοπό. Την εύρεση του πιο περιττού ανθρώπου. Τουλάχιστον στην πόλη που ζω. Παρόλο το μεγαλεπήβολό μου σχέδιο ήμουν ρεαλιστής. Ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να είχα μαζέψει σε ένα ανεκτό χρόνο τα στοιχεία όλων των ανθρώπων που ζουν στη χώρα που ζω. Τουλάχιστον θα έκανα κάποιο καλό στην πόλη μου και στην υπερπληθή κοινωνία. Είχε πάρει λίγο παραπάνω από όσο περίμενα. Χρειάστηκα να παραβιάσω τα κρατικά συστήματα διαχείρισης προσωπικών δεδομένων. Ευτυχώς είχα τις γνώσεις για τη διεύρυνση της αναζήτησής μου σε χρήσεις πιστωτικών καρτών και τραπεζικών συναλλαγών από τα υποψήφια θύματα. Έπειτα το μόνο που χρειάστηκε ήταν να εισάγω όλα τα νούμερα που είχα μαζέψει στο πρόγραμμα ανάλυσης και να το αφήσω να κάνει όλες τις συγκρίσεις μεταξύ αυτών των δεδομένων. Το πρόγραμμα ανάλυσης που είχα δημιουργήσει δεν άργησε να εντοπίσει τον άνθρωπο που η ύπαρξή του ήταν περιττή σ’ αυτόν τον κόσμο. Ένας άνθρωπος που δεν έχει επηρεάσει κανενός τη ζωή. Όχι μόνο αυτό, αλλά οι πράξεις του και η εργασία του δεν είχαν καμιά σημασία. Και δεν προσέφεραν τίποτα παραπάνω στο σύνολο. Δεν μπορούσα να βάλω κάποιο άστεγο ή κάποιον που ζούσε σε μια άλλη ακραία συνθήκη γιατί αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να επηρεάσουν τους γύρω του. Αυτά ήταν κάποια επιπρόσθετα δεδομένα που έπρεπε να επιβεβαιώσω με το μάτι μου. Δεν μπορούσα να εμπιστευθώ ολοκληρωτικά μια μηχανή. Έπρεπε να εφαρμόσω ένα σχέδιο στενής παρακολούθησης. Τα στοιχεία ήταν αδιαμφισβήτητα, τελικά οι μηχανές δεν κάνουν λάθος. Ο στόχος ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε σε ένα δικό του σπίτι. Ένα δυαράκι σε μια ανύποπτη συνοικία. Οι σχέσεις του ήταν ανύπαρκτες πέρα από το τυπικό γεια στο γειτονικό μπακάλη. Όταν είχα φτάσει σε ένα βαθμό να είμαι άνετος με το καθημερινό πρόγραμμα του έψαξα το πιο σκοτεινό και απομονωμένο σημείο του δρόμου που περνούσε. Δεν ήθελα ούτε να με δει, αλλά και ούτε να υπάρχουν πολλές πιθανότητες να περάσει κάποιος θεατής.

 

Και τον περίμενα εκεί. Με ένα μεγάλο μαχαίρι. Από αυτά που βρίσκει κανείς σε οποιαδήποτε κουζίνα. Το είχα πιάσει από τη λαβή και ήμουν έτοιμος να το καρφώσω στην κοιλιά του καθώς θα ερχόταν αρκετά κοντά μου. Ήταν στην ώρα του όπως κάθε μέρα. Ο ιδρώτας στις παλάμες μου και στις μασχάλες μου με ξάφνιασαν. Νόμιζα ότι ήμουν έτοιμος, αλλά στην στιγμή της πράξης δίστασα και άργησα να βγάλω το μαχαίρι. Το θύμα μου μάλλον κάτι θα κατάλαβε και πρόλαβε να πιάσει το χέρι μου καθώς κατευθυνόταν προς σ’ αυτόν. Συνέβη κάτι που δεν είχα προβλέψει. Πάλεψε για τη ζωή του. Προσπάθησα με δύναμη να ωθήσω τη μύτη του μαχαιριού προς τα πλευρά του, αλλά αντέκρουσε τη βιαστική μου κίνηση. Κρατούσαμε και οι δυο το μαχαίρι. Έκανα μια απεγνωσμένη προσπάθεια να απελευθερωθώ κρατώντας το μαχαίρι, αλλά δεν με άφησε. Συγκρουστήκαμε και οι δυο με το στήθος μας, το μόνο πράγμα που βρέθηκε ανάμεσα μας ήταν η λεπίδα του μαχαιριού με τη μύτη της καρφωμένη κάπου στην κοιλιά μου. Σφάδαξα από τον πόνο κρατώντας τη λαβή. Ενώ το υποψήφιό μου θύμα που έγινε τώρα θύτης την άφησε γρήγορα τρομαγμένος. Με κοίταξε για λίγο απεγνωσμένα και μετά το έβαλε στα πόδια. Αιμορραγούσα, αλλά ίσως να προλάβαινα να φτάσω στο σπίτι μου. Οι σκέψεις μου ήταν συγκεχυμένες. Όμως ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο καθώς κοιτούσα την βαθιά πληγή μου. Θα πέθαινα. Τελικά οδήγησα τον εαυτό μου στο φόνο μου. Ήταν η δική μου ύπαρξη που δεν χρειαζόταν; Μήπως ήμουν εγώ ο πιο περιττός άνθρωπος;

Edited October 18, 2010 by Διγέλαδος

[Mesmer]

Είδος: ρεαλιστική;

Πραγματικά ελπίζω να μην υπάρχουν τέτοια άτομα!

 

Αρκετά καλή ιστοριούλα. Να πω ότι το πρώτο κομμάτι το βρήκα πολύ, πολύ ενδιαφέρον.

Το δεύτερο κομμάτι το βρήκα πιο αδύναμο, για το λόγο ότι περίμενα να δω ποιο ήταν αυτό το χαρακτηριστικό εκείνου του ανθρώπου, που τον έκανε πιο ασήμαντο από τους υπόλοιπους (ίσως να περίμενα και κάτι πιο χιουμοριστικό).

Από την άλλη, με τον τρόπο σου μας λες πως ο πιο ασήμαντος είναι αυτός που ψάχνει να βρει τις ατέλειες των άλλων, κι από αυτήν την άποψη

[Solonor]

Καλή εκτέλεση, αλλά ψυλλιάστηκα το τέλος -

δλδ όχι ακριβώς αλλά σκεφτόμουν πως θα αυτοκτονούσε και έτσι θα τέλειωνε. Νομίζω πως για να το κρύψεις, θα έπρεπε να διώξεις κάθε υποψία από νωρίς, μη σου πω 1η-2η πρόταση πως ΔΕΝ είναι ο εαυτός του ο πιο περιττός άνθρωπος, αλλά κάποιος άλλος

. Κατά τ' άλλα έχεις ορισμένες επαναλήψεις λέξεων (πόλη μου, απεγνωσμένα) και μερικές προτάσεις που τις παρακάνεις σύντομες (ενώ το υποψήφιο θύμα μου...). Αυτά!

[Tiessa]

Θα συμφωνήσω με το Mesmer. Το πρώτο μέρος μού φάνηκε πιο ενδιαφέρον από το δεύτερο και περίμενα κι εγώ να δω ποιο ήταν τελικά το κριτήριο της επιλογής. Μου κίνησε πραγματικά την περιέργεια, περίμενα έστω έναν υπαινιγμό για τον τρόπο ζωής του, κάτι τέτοιο.

 

Θα παρατηρήσω κάτι που μου έλειψε.

 

 

Μου φάνηκε πολύ παράξενο ν' αποφασίσει να σκοτώσει έναν μόνο άνθρωπο. Προφανώς ο τύπος είναι κι αυτός οριακός αφού παίρνει τέτοιες αποφάσεις, έτσι στην ψύχρα και νομίζει ότι κάνει και καλό στην πόλη του.

Θα ήθελα να τον έβλεπα να λέει ότι αυτός ο στόχος του ήταν ο πρώτος, για να αισθανθώ και μια κάποια ανακούφιση με την εξέλιξη. Έτσι για να νιώσουμε και λίγη αγωνία μήπως βρεθούμε κι εμείς σιγά-σιγά στη λίστα του.

 

 

[Διγέλαδος]

Ναι Τιέσσα και Μέσμερ τα είχα αυτά στο μυαλό μου σαν να εννοούνται και σκέφτηκα ότι είναι περιττό να γράφω τους λόγους επιλογής αυτού του ανθρώπου. Θα μπορούσα να περιγράψω περισσότερο για τη ζωή του, αλλά μη φανταστείτε ότι έκανε και τίποτα..

 

Επίσης Τιέσσα ναι το είχα στο μυαλό μου σαν αρχή ενός serial killer, αλλά λέω κάτσε πρώτα να κάνει την αρχή. Θα έπρεπε να το γράψω όμως φυσικά. (Ολόκληρο πρόγραμμα για ένα μόνο άνθρωπο; δεν λέει..)

 

Solonor, περίεργο γιατί εγώ το κατάλαβα από τη μέση και μετά τι θα γίνει στο τέλος

 

Updated: Τιέσσα τι έγινε φοβάσαι ότι είσαι περιττή;;;

Edited October 19, 2010 by Διγέλαδος

[Big Fat Pig]

Χμμ, πολύ ενδιαφέρον.

 

 

 

Ίσως είναι ιδέα μου αλλά μου άφησε την αίσθηση ότι προσπάθησες περισσότερο απ' όσο έπρεπε να διαφυλάξεις την αληθοφάνεια της ιστορίας χωρίς να υπάρχει λόγος.

 

π.χ. φράσεις σαν τις παρακάτω ήχησαν στ' αυτιά μου σαν δικαιολογία εκ μέρους του συγγραφέα και όχι του ήρωα.

Τουλάχιστον στην πόλη που ζω. ... ... στη χώρα που ζω.

Έτσι κι αλλιώς η σύλληψη της πράξης-ιδέας είναι τόσο υπέροχα παρανοϊκή*

που "περιορισμοί" σαν αυτούς δεν άφησαν την ιστορία να "μεγαλώσει" και να απογειωθεί.

 

Θέλω να πω ότι, απ' τη μια ο ίδιος ο ήρωας μιλάει για φιλόδοξο σχέδιο κι απ' την άλλη αυτοπεριορίζεται στα στενά όρια μίας πόλης... Αν έκανες σαφές (που δεν το έκανες) ότι έχουμε να κάνουμε με τα βρεφικά βήματα ενός serial killer, ok να το φάω. Αλλά αυτός ψάχνει για τον ένα πιο "αχρηστο". Κι εγώ εκεί τσιμπάω.

 

 

Ακόμα, ίσως ήθελα λίγο παραπάνω ανάπτυξη στο δεύτερο μέρος, όμως με σκοπό η εξαιρετική για μένα δραματουργική κορύφωση

Συνέβη κάτι που δεν είχα προβλέψει. Πάλεψε για τη ζωή του.

να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη!

 

Τέλος νομίζω ότι οι τρεις τελευταίες προτάσεις θα έπρεπε να διατυπωθούν κάπως πιο διακριτικά. Ένιωσα να υποτιμάς την νοημοσύνη μου ως αναγνώστη. Ή να μην εμπιστεύεσαι το κείμενό σου. ( Όπως το πάρει κανείς...)

 

 

* Εμένα πάλι σε αντίθεση με Tiessa και Mesmer δε μ' ένοιαξε διόλου να μου παρουσιάσεις το κριτήριο της επιλογής. Βρήκα τη μορφή του δεύτερου μέρους σωστή και απολύτως απαραίτητη. Αντίθετα, ήθελα να μπω λίγο ακόμα στο μυαλό του "killer" σου.

 

 

 

 

Άσχετα με τα προσωπικά μου κολλήματα, μου άρεσε πάρα πολύ.

Edited October 19, 2010 by Big Fat Pig

[Oceanborn]

Εμένα να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ η απόδοση του δολοφόνου. Ήταν πολύ ανθρώπινη. Μου άρεσε το σχόλιο του Mesmer, η διαπίστωση δηλαδή ότι εκείνος είναι περιττός, καθώς δείχνει ότι οι άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους σωτήρες και ανώτερους από τους άλλους είναι εν τέλει χειρότεροι. Ωστόσο να σημειώσω ότι η ιδέα μιας μηχανής να υπολογίζει ποια ύπαρξη δεν έχει νόημα με τρόμαξε. Είναι από τα πιο δυνατά σημεία της ιστορίας πιστεύω. Κάτι ακόμα που μου φάνηκε εξαιρετικό, απο καθαρά συμβολική άποψη, είναι ότι ο θύτης πολλές φορές μπορεί να γίνει θύμα. Όχι γιατί αντιστράφηκε το μαχαίρι, απλά αν το δούμε σε ένα ευρύτερο φάσμα όταν κάποιος διαπράξει κάτι κακό πληγώνεται ο ίδιος, αποκτηνώνεται ή του γυρνάει πίσω το κακό...

Ο λόγος σου μου άρεσε πολύ... Αλλά δε σου κρύβω ότι τελικά, μετά από την πάλη που ακολούθησε θα ήθελα να τον σκοτώσει...

[Howard Crease]

Γεια χαρά! Μόλις διάβασα την ιστορία σου και μπορώ να πω πως μου άρεσε πολύ. Πιστεύω βέβαια πως δεν ήταν και το πιο στρωτό τέλος, αλλά είμαι σίγουρος πως οφείλεται στον πολύ μικρό αριθμό λέξεων.

Οι μόνες ελαφρώς δυσάρεστες "τσιμπιές" που δέχτηκα ήταν ο ήχος των λέξεων "ανύπαρκτη" και "ανύποπτη" σε δύο διαδοχικές προτάσεις, και η χρήση τρίτου πληθυντικού προσώπου για τον ιδρώτα. Πράγματα σαφώς αμελητέα, το δίχως άλλο.

[Andkand]

Ακόμα και ο πιο περιττός άνθρωπος επηρέασε τελικά τη ζωή του αφηγητή κατά τρόπο μάλιστα καταλυτικό, διαψεύδοντας τις φόρμουλες και τους υπολογισμούς του (που έλεγαν ότι δεν επηρεάζει τη ζωή κανενός).

 

Και σε μένα άρεσε περισσότερο το πρώτο μέρος.

 

Το συμπέρασμα το Mesmer («με τον τρόπο σου μας λες πως ο πιο ασήμαντος είναι αυτός που ψάχνει να βρει τις ατέλειες των άλλων») δίνει άλλη διάσταση στην ιστορία!

 

 

[Διγέλαδος]

Ααα παιδιά τώρα τα είδα τα σχόλιά σας! Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια Θέλει δούλεμα όντως Howard. Andlib το καλύτερο πράγμα για μένα μετά την ολοκλήρωση ενός έργου είναι να βρίσκει ο αναγνώστης πτυχές που δεν είχε σκεφτεί κατά τη δημιουργική του διεργασία ο συγγραφέας.