Elric of Melnibone

[Alexz]

Είμαι θαυμαστής της σειράς έλρικ του μελνιμπονέ. Για την ακρίβεια, ήταν το πρώτο βιβλίο φαντασίας που είχα διαβάσει ποτέ και πραγματικά, για εμένα ακόμη και σήμερα αποτελεί μία από τις πιο κορυφαίες σειρές. Δεν ξέρω αν το έχει διαβάσει κάποιος και πως του φαίνεται. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα πάντως!

[Cassandra Gotha]

Έλρικ του Μελνιμπονέ; Του Μούρκοκ δεν είναι αυτό;

[Alexz]

ναι του μούρκοκ είναι

[LordElric]

Ο Έλρικ είναι ο απόλυτα αντιφατικός ήρωας,ανιήρωας όπως τον χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Μούρκοκ. Μια θλιμένη φιγούρα που ανακυκλώνει τις διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα του μέσα από τις περιπέτειές του. Δυστυχώς δεν έχουν το ίδιο βάθος και οι υπόλοιποι χαρακτήρες με αυτόν του πρωταγωνιστή. Ιστορίες που ακροβατούν ανάμεσα στο έπος και την αφέλεια... Μα τον Άριωχ,ο Έλρικ είναι ένας ήρωας που με συντροφεύει από τα παιδικά μου χρόνια,δεν ξέρω πως θα μου φαινόταν αν τώρα ξεκινούσα να διαβάζω τις ιστορίες του,ξέρω όμως πως οι άρχοντες του χάους και ο αιώνιος πρόμαχος με έχουν στιγματίσει...

[Tiessa]

Είχα διαβάσει τις περιπέτειες του Έλρικ πριν από αρκετά χρόνια και παρέμενα διχασμένη για το αν μου άρεσαν ή όχι.

Δεν είχα ψάξει και πολύ να βρω την αιτία. Αλλά τώρα που λες αυτό:

 

[...] Δυστυχώς δεν έχουν το ίδιο βάθος και οι υπόλοιποι χαρακτήρες με αυτόν του πρωταγωνιστή. Ιστορίες που ακροβατούν ανάμεσα στο έπος και την αφέλεια...

 

συνειδητοποιώ επιτέλους γιατί είχα αυτή την αίσθηση ότι σε άλλα σημεία διαβάζω ένα αριστούργημα και σε άλλη μια ακόμα περιπέτεια όπου απλώς πέφτει ξύλο. Μάλλον έχεις δίκιο.

[D'Ailleurs]

Ο Έλρικ είναι ο απόλυτα αντιφατικός ήρωας,ανιήρωας όπως τον χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Μούρκοκ. Μια θλιμένη φιγούρα που ανακυκλώνει τις διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα του μέσα από τις περιπέτειές του. Δυστυχώς δεν έχουν το ίδιο βάθος και οι υπόλοιποι χαρακτήρες με αυτόν του πρωταγωνιστή. Ιστορίες που ακροβατούν ανάμεσα στο έπος και την αφέλεια... Μα τον Άριωχ,ο Έλρικ είναι ένας ήρωας που με συντροφεύει από τα παιδικά μου χρόνια,δεν ξέρω πως θα μου φαινόταν αν τώρα ξεκινούσα να διαβάζω τις ιστορίες του,ξέρω όμως πως οι άρχοντες του χάους και ο αιώνιος πρόμαχος με έχουν στιγματίσει...

 

 

συμφωνώ! Και εγώ ποτε δεν τον συμπάθησα αλλα τις περιπέτειες του τις διάβαζα πιτσιρίκος. πλέον μου φαινονται άσχημες στην εκτέλεση αλλα διατηρούν μια ιδιαίτερη γοητεία!

[Esteldor]

Πιστεύω ότι σαν χαρακτήρας είναι πολύ πιο ολοκληρωμένος από πολλούς άλλους.

Έχει το παρελθόν της φυλής του που τον σημαδεύει και τον έχει γαλουχήσει ως ένα σημείο, το υπόβαθρό του Αιώνιου Προμάχου που τον κάνει διαφορετικό από τους υπόλοιπους της φυλής του και ένα τέλος που σπάνια εώς ποτέ δεν βλέπουμε στο φάντασυ.

Μου αρέσει ο Μουρκοκ σαν συγγραφέας. Για να πω την αλήθεια όχι τόσο για τη συγγραφική του ικανότητα όσο για τις ιδέες του.

 

 

P.S. Και επίσης, επιτέλους και ένας χαρακτήρας φάντασυ παλιάς σχολής που κάνει σεξ!

[heiron]

Απο την πρωτη κιολας ιστορια,τσακ μπαμ...οχι σαν τον Ντριζτζ ξερω γω που περνανε κατι αιωνες η τα Χομπιτ που κανουν αφου τελειωσει η ιστορια.

[Nihilio]

Απο την πρωτη κιολας ιστορια,τσακ μπαμ...οχι σαν τον Ντριζτζ ξερω γω που περνανε κατι αιωνες η τα Χομπιτ που κανουν αφου τελειωσει η ιστορια.

Αυτοί που αναφέρεις είναι μάλλον οι εξαιρέσεις. Ο Κόναν και το δίδυμο της συμφοράς από το Lankhmar μια χαρά την έβγαζαν

[Δημήτρης]

Μόλις τελείωσα την πενταλογία του Έλρικ από τον Αίολο, είναι η πρώτη φορά που την έπιασα μετά από δέκα χρόνια. Τότε μου είχε τινάξει τα μυαλά στον αέρα, τώρα τα συναισθήματα είναι ανάμικτα.

 

Τα βιβλία όσο πάνε γίνονται και πιο ωραία, μία πιθανή σειρά είναι 4, 5, 3, 1, 2. Ως καλύτερο θα έβαζα το ''Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού'' και ως καλύτερη ιστορία το ''Ο Άρπαγας των Ψυχών''. Ώρες ώρες κουραζόμουν απ' αυτά που διάβαζα και ενίοτε μου φαινόνταν και γελοία, ιδίως ''Το Κάστρο του Μαργαριταριού''. Αυτό είναι και εύλογο μιας και δεν συνάδει με το ύφος των ιστοριών του Έλρικ αφού γράφτηκε μεταγενέστερα. Ακόμη και εκεί όμως υπάρχει το πολύ ωραίο σκηνικό

της ταπείνωσης της αιχμαλωσίας του Έλρικ από το αγόρι, και του εκβιασμού του από τον λόρδο.

Αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ.

 

Δύο θα έλεγα ότι είναι οι λόγοι που δεν μπόρεσα να τα ευχαριστηθώ όσο στο παρελθόν. Πρώτα απ' όλα η πολύ σωστή άποψη που ειπώθηκε πιο πάνω ότι ακροβατούν ανάμεσα στο έπος και την αφέλεια. Άλλες φορές γυρνούσα τις σελίδες με ρυθμό πολυβόλου, και άλλες πολύ αργά. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Μούρκοκ δεν είναι κοσμοπλάστης (δεν ξέρω αν δεν μπορούσε να είναι ή αν απλά δεν το ήθελε). Οι ιδέες του είναι φοβερές αλλά ο κόσμος του όχι κάτι το εξαιρετικό, δεν έχει ένα κάποιο βάθος. Οι χαρακτήρες πέραν του Έλρικ ρηχοί, και ο Θελέμπ Καάρνα από τους πιο κακομοίρηδες κακούς που έχω συναντήσει ever. Αναρωτιέμαι λοιπόν πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν αφενός ο Μούρκοκ δεν έγραφε για περιοδικά, και αν αφετέρου το είχε κάνει σε μία ηλίκια όπου θα είχε αναπτύξει περισσότερο το ταλέντο του. Κυρίως το δεύτερο.

 

Και δεύτερον το χρόνικο διάστημα που έχει μεσολαβήσει από πότε, και τα φάντασυ βιβλία που έχω διαβάσει στο ενδιάμεσο. Μπορεί να μην είναι πολλά, αλλά σαφώς και έπαιξαν ρόλο στην όλη κατάσταση. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο διαφορετικό μπορεί να μας φανεί ένα βιβλίο μέσα από το πέρασμα των χρόνων, σε συνδυασμό με τον όγκο αυτών που έχουμε διαβάσει.

 

Τα Έλρικ δεν είναι κάποιο αριστούργημα, αλλά σαφώς και είναι αυτό που λέμε must read. Έχουν την δική τους μεγάλη συνεισφορά στην φανταστική λογοτεχνία. Για την όλη ιδέα του Αιώνιου Πρόμαχου και για την σαγηνευτική φιγούρα του κολασμένου ασπρομάλλη και της φονικής του λεπίδας. Περισσότερο κατάλληλα όμως σαν ξεκίνημα στο φάντασυ, ιδίως αν κανείς είναι 17- 20 χρονών. Μετά χάνουν πολύ.

Edited April 15, 2013 by Δημήτρης

[Loch Moors]

 

Απο την πρωτη κιολας ιστορια,τσακ μπαμ...οχι σαν τον Ντριζτζ ξερω γω που περνανε κατι αιωνες η τα Χομπιτ που κανουν αφου τελειωσει η ιστορια.

Αυτοί που αναφέρεις είναι μάλλον οι εξαιρέσεις. Ο Κόναν και το δίδυμο της συμφοράς από το Lankhmar μια χαρά την έβγαζαν

 

Να προσθέσω και τους ανεκδιήγητους Τενάκα Χαν και Κόναβαρ.. (αλλά μπορεί να μετράνε για ένας αφού είναι του ίδιου συγγραφέα )

[Esteldor]

Ω μα ελάτε τώρα... είναι διαφορετικοί χαρακτήρες. Αυτούς που ανέφερε η Άνοιξη δεν τους γνωρίζω αλλά από όσα γνωρίζω για τον Κόναν; Ο τύπος είναι βάρβαρος! όχι εκλεπτυσμένος κληρονόμος μίας Λαμπρής Αυτοκρατορίας ούτε κάποιος ευγενής μίας καπιταλιστικής απολυταρχικής κοινωνίας!