Cassandra Gotha Posted November 19, 2010 Share Posted November 19, 2010 είδος: fantasy βία/σεξ: όχι λέξεις: 577 σχόλια: Από το μυθιστόρημα που γράφω τώρα. Είναι μια ιστορία που αφηγείται η γκόμενα του πρωταγωνιστή στον ίδιο, αφού πρώτα του έχει κάνει την καρδιά περιβόλι. Αλλά έτσι είμαστε εμείς οι γυναίκες. ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΝΑΛΙΑ «Ήταν τότε που ο ουρανός είχε ακόμη τα νιάτα του, που ήταν υγρός από τη γέννα. Τότε φυσικά, όλο έβρεχε, και όπως καταλαβαίνεις, η γη ήταν μία μεγάλη λίμνη. Σ’ εκείνη τη λίμνη λοιπόν, ζούσαν τα πρώτα πλασματάκια της γης. Είχαν λέπια για να μένουν στεγνά ενώ κολυμπούσαν, και μεγάλα πτερύγια αντί για πόδια. Στα δάχτυλα των χεριών τους είχαν μεμβράνες που τα βοηθούσαν να κολυμπούν, αλλά και να περπατούν στη λάσπη της όχθης και στα μικρά νησάκια της γιγάντιας λίμνης. Αυτά τα πλασματάκια, που δεν ήταν μεγαλύτερα από το μεγάλο σου νύχι, ναι, μην γελάς, αυτό είναι σημαντική λεπτομέρεια, είχαν μία πριγκίπισσα που λάτρευαν. Και όταν λέω λάτρευαν, εννοώ πως την αγαπούσαν σα να ‘ταν η μικρή τους αδελφή. Αυτή η πριγκίπισσα που λες, ζούσε στο κέντρο της λίμνης, σε ένα βραχάκι με το μοναδικό δέντρο τη γης τότε. Και όταν λέω δέντρο, μη φανταστείς κανένα μπαομπάπ. Ήταν ένα μικρό κλαράκι, ίσα που ξεπερνούσε δύο φορές το ύψος της πριγκιποπούλας, που ήταν όσο μισό σπίρτο. Δηλαδή το δέντρο είχε το ύψος ενός ολόκληρου σπίρτου. Μη γελάς, φαντάσου πώς θα τράβαγε τους κεραυνούς. Κι εκεί ήταν το πρόβλημα. Η πριγκίπισσα κινδύνευε, και οι μικροί κολυμβητές της λίμνης το ήξεραν. Έπρεπε να την προφυλάξουν από τους κεραυνούς. Έτσι, σκέφτηκαν όλοι μαζί τι θα μπορούσε να γίνει για να μην πέσει ούτε ένας κεραυνός στο δέντρο της αγαπημένης τους πριγκίπισσας. Και τότε γεννήθηκε το πιο ωραίο και απλό σχέδιο της μέχρι τότε ζωής στη γη. Οι κολυμβητές αποφάσισαν πως δεν έπρεπε να κόψουν το καημένο το δεντράκι. Αυτό ήταν φυσικό, αφού ήταν το μοναδικό δέντρο ολόκληρου του κόσμου τους. Μετά αποφάσισαν πως ούτε η πριγκίπισσα θα έπρεπε να αλλάξει κατοικία. Κι αυτό ήταν φυσικό, αφού η μοναδική πριγκίπισσα σωστό και πρέπον ήταν να έχει και μοναδική κατοικία. Έτσι λοιπόν, έμενε μόνο μία λύση. Βούτηξαν κάτω απ’ το νερό και άρχισαν να ξύνουν με κοφτερές πέτρες τον βράχο που πάνω του ήταν το σπίτι της πριγκίπισσας. Βούταγαν λίγοι-λίγοι, γιατί δεν χώραγαν όλοι μαζί να κάνουν δουλειά, και γιατί έπρεπε να σταματάνε για ξεκούραση και φαγητό. Έτσι, βουτώντας εναλλάξ, συνέχιζαν να κόβουν το βράχο χωρίς σταματημό, και σε λίγες μέρες τον είχαν ξεκολλήσει από τον βυθό της λίμνης. Η λύση που σκέφτηκαν, όπως θα κατάλαβες, ήταν να κινείται η κατοικία της πριγκίπισσας συνέχεια, για να μην τη φτάνουν οι κεραυνοί. Έτσι, μόλις ο βράχος με το δέντρο ξεκόλλησε από τον βυθό, το έπιασαν πολλοί μαζί κολυμβητές, και ξεκίνησαν τις βόλτες. Όταν κουράζονταν, άλλοι τους αντικαταστούσαν, κι έτσι ο βράχος έπλεε μέσα στη λίμνη και οι κεραυνοί έμεναν στον ουρανό, μην έχοντας σημείο να ενωθούν με τη γη. Ο βράχος ακόμη και σήμερα κινείται, ταξιδεύοντας στις θάλασσες της γης, αλλά πια δεν κολυμπούν μαζί του τα μικρά πλασματάκια, ούτε κάθεται πάνω του η μικροσκοπική, ντελικάτη πριγκίπισσά τους. Όλοι αυτοί έχουν πεθάνει από καιρό. Πάνω του όμως, το μικρό δεντράκι ζει ακόμα, και είναι φυσικά, το αρχαιότερο δέντρο του κόσμου. Είναι τόσο μικρό όμως, που κανένας ναυτικός δεν το έχει δει. Βέβαια, έχει μεγαλώσει από τότε, έχει φτάσει σε ύψος τα τρία σπίρτα, και πλάτος έναν αντρικό αντίχειρα, αλλά και πάλι, πλέει αθέατο ανάμεσα στα κύματα. Ο θρύλος, που μη με ρωτάς πώς τον έμαθα, λέει πως ο άντρας που θα δει ένα κομμάτι γης όσο η γροθιά του με ένα δεντράκι πάνω του, να πλέει στη θάλασσα, άμα το χαιρετίσει θα αποκτήσει ό,τι η καρδιά του επιθυμεί πιο πολύ. Αλλά ποιος θα δει κάτι τόσο μικρό, σε μια τόσο μεγάλη θάλασσα;» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted November 19, 2010 Share Posted November 19, 2010 Μου έβγαλε μια απίστευτη τρυφερότητα αυτό το παραμύθι... Πολύ ωραίο, Άννα, (που έχεις και το όνομα της μιας από τις τρεις αγαπημένες μου φίλες) και με νοήματα! Ανέβασε κι άλλα αποσμάσματα από το Νανώριμο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted November 19, 2010 Share Posted November 19, 2010 Και εμένα μου άρεσε...και πιο πολύ η τελευταία φράση...που σημαίνει πολλά! μπράβο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted November 19, 2010 Share Posted November 19, 2010 Πολύ όμορφο και συμβολικό το παραμυθάκι σου, Άννα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
christina Posted December 22, 2010 Share Posted December 22, 2010 Όντως τρυφερό και όμορφο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alearg Posted December 31, 2010 Share Posted December 31, 2010 Πολύ ατμοσφαιρικό. Σε κάνει να αναρωτιέσαι τι μπορεί να γίνεται πριν και μετά, πώς μοιάζει αυτή που διηγείται και αυτός που την ακούει. Πρόκειται για μια στιγμή νηνεμίας πριν (ή μετά) από κάποια καταστροφή ή ολόκληρη η ιστορία κινείται σ΄ αυτό το κλίμα; Περιμένουμε να μάθουμε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted December 31, 2010 Share Posted December 31, 2010 Αλληγορικό για μένα, λίγο παραμυθάκι για να μπορώ να δεχθώ αυτά που λέει και δεν με ενοχλεί καθόλου...Το αντίθετο! Πολύ περίεργο και πρωτότυπο... Μου άρεσε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted December 31, 2010 Share Posted December 31, 2010 Μπράβο! Πολύ όμορφο είναι. Βέβαια γεννήθηκαν κάποιες απορίες όπως πχ πως από την λίμνη βρέθηκε στην θάλασσα; Ο βράχος πως γίνεται να επιπλέει; Τα βατραχάκια πως ξέρανε για τους κεραυνούς; Τρίχες βέβαια όλα αυτά, απλά μου περνούσαν από το μυαλό όσο τα διάβαζα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 4, 2011 Author Share Posted January 4, 2011 Πολύ ατμοσφαιρικό. Σε κάνει να αναρωτιέσαι τι μπορεί να γίνεται πριν και μετά, πώς μοιάζει αυτή που διηγείται και αυτός που την ακούει. Πρόκειται για μια στιγμή νηνεμίας πριν (ή μετά) από κάποια καταστροφή ή ολόκληρη η ιστορία κινείται σ΄ αυτό το κλίμα; Περιμένουμε να μάθουμε... Η Νάλια, (που το διηγείται), νομίζει πως είναι από άλλο κόσμο και πως κάποια μέρα θα θυμηθεί από πού. Της αρέσει να λέει ιστορίες. Ο Πραχ, (που την ακούει), μόλις παράτησε τη δουλειά του στο ειδικό μπουντρούμι της χώρας. Εκεί τον έστειλε η ικανότητα - κατάρα του, από την οποία προσπαθεί να ελευθερωθεί, ώστε να μην ξαναβλάψει άνθρωπο. Μπορείς να πεις ότι η ιστορία δεν κυλάει σε ένα όμορφο, παραμυθένιο σκηνικό, σαν αυτά που έχει η Νάλια στο κεφάλι της. Σας ευχαριστώ για τα σχόλια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alearg Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 (edited) Α, εξαιρετικά. Διαφορετικά (αν όλο το κείμενο πήγαινε έτσι) θα ήταν στα όρια του γλυκερού, που αν μη τι άλλο δεν ταιριάζει με το avatar σου! Μετά την επεξήγησή σου, που ξαναδιάβασα το κείμενο, σκέφτηκα μήπως τελικά να μην χρειάζεται και τόσο πολλά στοιχεία καθημερινού λόγου ("όπως θα κατάλαβες", "μη με ρωτάς", κλπ). Ο αναγνώστης του φανταστικού είναι ήδη προετοιμασμένος να ταξιδέψει και δεν χρειάζεται πολλά-πολά ρεαλιστικά στοιχεία, αρκεί βέβαια να μην τον στείλουμε και στην εφαπτομένη. Αλλά πάλι, δεν είμαι και σίγουρος. Απλώς το σκέφτηκα. Γεια χαρά Edited January 4, 2011 by alearg 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.