ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ

[Sonya]

Λοιπόοοοοοον.

 

Πολύ καλή η ιδέα. Μου έκανε κάτι από Μάτριξ με τα μπλε και τα κόκκινα χαπάκια.

 

 

Νομίζω πως δεν συμβαίνει τίποτα με την Ναντίν, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα η γκόμενα, αλλά είναι όλο αυτό επίδραση των χαπιών, για να κάνει το μεγάλο μπαμ. Μου ήταν προφανές, αλλά με τόσες απορίες, έχω αρχίσει ν' αμφιβάλλω

 

 

Δε μου λειτούργησε καλά ο ρόλος του οσιομάρτυρα, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπικό. Θα τον ήθελα περισσότερο τρελαμένο και τσαμπουκαλή, παρά πρόβατο στη σφαγή.

 

Αλλά έχεις τα παλαμάκια μου για την πρωτοτυπία. Είναι μια ιστορία που θα δούλευε μια χαρά (αν και με διαφορετικό χρώμα) στα πλαίσια του τρόμου.

[Eugenia Rose]

Λοιπόοοοοοον.

 

Πολύ καλή η ιδέα. Μου έκανε κάτι από Μάτριξ με τα μπλε και τα κόκκινα χαπάκια.

 

 

Νομίζω πως δεν συμβαίνει τίποτα με την Ναντίν, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα η γκόμενα, αλλά είναι όλο αυτό επίδραση των χαπιών, για να κάνει το μεγάλο μπαμ. Μου ήταν προφανές, αλλά με τόσες απορίες, έχω αρχίσει ν' αμφιβάλλω

 

 

Δε μου λειτούργησε καλά ο ρόλος του οσιομάρτυρα, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπικό. Θα τον ήθελα περισσότερο τρελαμένο και τσαμπουκαλή, παρά πρόβατο στη σφαγή.

 

Αλλά έχεις τα παλαμάκια μου για την πρωτοτυπία. Είναι μια ιστορία που θα δούλευε μια χαρά (αν και με διαφορετικό χρώμα) στα πλαίσια του τρόμου.

 

Νομίζω πως όσο πάει σε αυτό το φόρουμ γίνομαι όλο και πιο ρεζίλι... μετά την αποκάλυψη οτι δεν εχω δει Star Trek, Star Wars, Doctor Who(?), θα ομολογήσω ότι δεν έχω δει και Matrix.

Δεν ξέρω αν αναπληρώνω με τα X-Files, απλά υπόσχομαι οτι κάποια μέρα οοοοοολα τα παραπάνω θα κάτσω να τα δω!

Edited December 13, 2010 by Eugenia Rose

[Cassandra Gotha]

Κι εσύ τι καρφώνεσαι τώρα; Κι εμένα μου είπανε ότι η ιστορία μου θυμίζει Watchmen, αλλά δεν το είπα ότι δεν τους ξέρω τους κυρίους. Τό 'παιξα Κινέζα.

[Eugenia Rose]

Κι εσύ τι καρφώνεσαι τώρα; Κι εμένα μου είπανε ότι η ιστορία μου θυμίζει Watchmen, αλλά δεν το είπα ότι δεν τους ξέρω τους κυρίους. Τό 'παιξα Κινέζα.

 

Εγώ εχω δει watchmen λογω του ότι εχω διαβάσει το κομικ και ναι θα συμφωνίσω οτι η ιστορία σου θυμίζει, ειμαι μια απο αυτους που το ειπαν ειναι γαμάτο κομικ αμα έρθεις το Σάββατο πες το μου να στο φέρω πολυ καλύτερο απο την ταινια. Το έχω στα Αγγλικά βέβαια αλλα σου λεω είναι ΓΑΜΑΤΟ!!!

[Big Fat Pig]

[...]Νομίζω πως όσο πάει σε αυτό το φόρουμ γίνομαι όλο και πιο ρεζίλι... μετά την αποκάλυψη οτι δεν εχω δει Star Trek, Star Wars, Doctor Who(?), θα ομολογήσω ότι δεν έχω δει και Matrix.[...]

 

Ε λοιπόν το θράσος σου, δεν έχει όρια!

Απορώ. Με τι συνείδηση κυκλοφορείς το forum... Πώς πέφτεις για ύπνο το βράδυ...

τσκ τσκ τσκ

[khar]

Έχει ενδιαφέρον η διακοπτόμενη αφήγηση, αλλά σύντομα ο αναγνώστης μαντεύει τι θα συμβεί και χάνεις την κορύφωση η οποία είναι επιθυμητή για τόσο μικρή ιστορία. Ίσως έπρεπε να την κρύψεις καλύτερα. Η παγκόσμια μετάδοση εξυπηρετεί μεν την ιστορία αλλά δείχνει ελαφρώς αναληθοφανής, όπως και ο τρόπος εκτέλεσης. Θέλει να δικαιολογηθούν κάπως καλύτερα αυτές οι επιλογές.

 

 

[Cassandra Gotha]

Δεν με έπεισες με την ιστορία σου. Δηλαδή, με τίποτα δεν το έφαγα ότι αυτή ήταν μια σκληρή, ταπεινωτική τιμωρία. Τραβηγμένο απ' τα μαλλιά. Επειδή είναι ΕΦ όμως, και όλα επιτρέπονται, δεν φταίει το θέμα αλλά το πώς παρουσιάστηκε. Ήθελε λίγο καλύτερο μαγείρεμα. Πιστεύω πως αν είχε ένα δυνατό bacground, ας πούμε, άλλο έγκλημα για το οποίο καταδικάστηκε, θα ήταν απογειωτικό. Γιατί όλα από κα΄που πρέπει να ξεκινούν, και όχι έτσι ξεκάρφωτα "αυτή ήταν η ιδέα μου και δεχτήτε το".

Για φαντάσου να ήταν σεξουαλικής φύσης το έγκλημα; Να είχε βιάσει και σκοτώσει κάποια/κάποιον; Εκεί μάλλον θα κόλλαγε το τέλος του.

 

Επίσης δεν βρήκα πειστικό το ρόλο της Ναντίν. Κι εκεί θα ήθελα κάτι περισσότερο, μια πιο βαθιά παρουσίαση του χαρακτήρα της.

 

Δυσκολεύτηκα να σου αφήσω σχόλιο, ενώ είχα διαβάσει την ιστορία από πολύ νωρίς. Κι αυτό γιατί έπρεπε να χωνέψω το θέμα πρώτα. Τελικά έγινε αυτό που σου είπα ήδη. Δεν φταίει το θέμα, αλλά η βιαστική του παρουσίαση.

Edited December 14, 2010 by Cassandra Gotha

[Soul_walker]

Όλη ιστορία είναι αρκετά υπερβολική για να την πάρεις στα σοβαρά.

 

 

Πάντως ενδιαφέρον είχε που δεν είναι σίγουρο αν υπήρχε πραγματικά η εκτελέστρια

 

Ομολογώ όμως πως δεν μου πολυάρεσε...στην αρχή.

 

Μετά όμως έφτασα στην τελική σκηνή και ξαφνικά η σκηνή του θανάτου απλά με έκανε να γελάσω. (αναγκαστικά υιοθετώντας την πραγματικότητα πως υπάρχει γυναίκα)

 

Η εικόνα του ήρωα να σκάει σαν μπαλόνι και να τον λούζεται η εκτελέστρια, μου κάνει στοιχείο μαύρης κωμωδίας. Ξαφνικά η υπερβολή και η μη-πραγματικότητα που έχει παρουσιαστεί είχε κάποιο νόημα και έτσι διάβασα πάλι το κείμενο με αυτήν την ιδέα.

 

 

Τελικά...δεν ξέρω αν αυτό ήταν τελικά το ζητούμενο, αλλά είμαι σίγουρος πως με ένα πιο έντονο μαύρο χιούμορ η ιστορία θα δέσει πολλή πιο ωραία στην υπερβολή της και την τρέλα της.

 

Τελείως σοβαρή...απλά δεν λέει.

[AftPeakTank]

Συνήθως δεν γράφω σχόλια αφού διαβάσω των άλλων για να μην επηρεάζομαι. Αυτή την φορά τα διάβασα και δεν θα το ξανακάνω!!!

 

Αρχικά να σου πω ότι μόνο και μόνο που δεν έχεις δει το Matrix η ιστορία σου όσο και καλή εντύπωση να μου έκανε, την καταδικάζω!!!Ακούς εκεί...

 

Η ιστορία αυτή είναι από τις λίγες που έχω κάτσει να διαβάσω μια ερωτική διένεξη. Η αλήθεια είναι ότι αυτό με την αλλαγή του χρόνου με ξεγελούσε λίγο και πάνω που κόντευα να βαρεθώ με ανανέωνε...

 

Για να μην παρεξηγηθώ, (!) απλά οι ερωτικές σκηνές μου μοιάζουν τόσο ίδιες που βαριέμαι να τις διαβάζω. Σε αυτή την περίπτωση όμως με ξεγέλασες!

 

Η ιδέα θεωρώ ότι ήταν πολύ καλή και εγώ αντίθετα με τον πολύ τον κόσμο, θέλω ο συγγραφέας να με αφήνει να φανταστώ κάποια πράγματα όπως τα θέλω εγώ. Ενδιαφέρον το να είναι μια φαντασίωση η τύπισσα και ομολογώ πως και εγώ σκέφτηκα το ίδιο με...την Κέλλυ νομίζω;

 

Το πλατς!!!!

 

3 μέρες μπάνιο θα έπρεπε να κάνει η κακομοίρα...

 

Γενικά μου άρεσε παρόλο που θεωρώ ότι λίγο παραπάνω θα μπορούσες να περιγράψεις την κατάσταση που έχει ωθήσει την κοινωνία σε αυτόν τον τρόπο εκτέλεσης...

 

Και καθόλου δεν με κούρασε η αλλαγή του χρόνου δεν ξέρω γιατί επέμενες χθες οτι είναι αρνητικό...

[mman]

Υπάρχουν μερικά προβλήματα αληθοφάνειας.

Θα ήταν καλό να εμπλούτιζες λίγο το κείμενο με στοιχεία, π.χ. τον βαθμό του στον στρατό, το γιατί είχε την ευθύνη για τον βομβαρδισμό της πόλης (πιο νωρίς αυτό), τι ήταν το τελευταίο γεύμα του. Τέτοιες λεπτομέρειες κάνουν μια ιστορία πιο "πραγματική".

Επίσης δεν δικαιολογείται γιατί η Γη έχει επιλέξει αυτόν τον τρόπο εκτέλεσης. Ακόμα, αν το κορμί του έσκαγε δεν θα σκότωνε και την Ναντίν;

Τέλος, ο χαρακτήρας δεν φαίνεται να δικαιώνει το λεξιλόγιο σε τουλάχιστον ένα σημείο («καύλα»). Μπορούσες να το πεις αλλιώς, όχι επειδή είναι κακή λεξούλα, αλλά επειδή θα ήταν πιο ταιριαστό λογοτεχνικά.

Όχι άσχημη προσπάθεια για πρώτο ουσιαστικά διήγημα. Έχεις μια αρκετά ικανοποιητική τεχνική με τη γλώσσα –με τη γραπτή γλώσσα, that is.

[Naroualis]

Γενικά: Μια καλή ιδέα, που όμως ήθελε δουλειά από άποψης στήριξης.

 

Μου άρεσε: O τρόπος της εκτέλεσης, φυσικά… Αν και τραβηγμένος και με προβλήματα στην υποστήριξη της ιδέας, ήταν ωστόσο εξαιρετικά ευφάνταστος.

 

Δε μου άρεσε:Ελπίζω να μη με μισήσεις, αλλά ούτε το μπρος-πίσω της παράλληλης διήγησης με ικανοποίησε όσο περίμενα, ούτε και η εξήγηση του θέματος. Δεν έχω αντιληφθεί ακόμη γιατί η γήινη νομοθεσία να σκοτώνει κάποιον με σεξ, την ώρα που μπορεί ωραιότατα να τον τινάξει με το χάπι μόνο. Θέλεις λίγο περισσότερη σκέψη εδώ και άπλωμα της αφήγησης, να χωρέσουν όλες οι εξηγήσεις. Η ίδια η σκηνή του σεξ, ενώ είναι τυπική με την καλή έννοια, ταυτόχρονα είναι και τυπική με την κακή έννοια. Περιέχει όλες τις λεπτομέρειες που θα περίμενε κανείς, αλλά ταυτόχρονα είναι μια απλή παράθεση σκηνών και πράξεων, δε με βοηθάς να μπω μέσα στη σκηνή, να ταυτιστώ με τον έναν ή τον άλλον. Δε βοηθάει επίσης, ο τρόπος με τον οποίο δείχνεις ότι σκέφτεται ο Πωλ τη στιγμή της εκτέλεσης. Καταλαβαίνω ότι αν τον αλλάξεις θα χάσεις το εύρημά σου και τη χρησιμότητα της παράλληλης αφήγησης, αλλά όταν το κείμενο τελείωσε, εγώ αναρωτιόμουν αν την ώρα που θα πέθαινα θα είχα τέτοιες σκέψεις ή (αν ήμουν άντρας φυσικά) θα μου είχε γίνει τόσο δα μικρό από το φόβο μου και την ντροπή μου που με βλέπουν όλοι. Η ύπαρξη του πρώτου χαπιού ίσως να και να έδινε λύση στο πρόβλημα αυτό, να δικαιολογούσε κάποια πράγματα, αλλά θα ήθελα να το δω γραμμένο κάπου για να πω «εντάξει, καλύφθηκα κι από ‘δω». Η αναφορά στο χρώμα του δε με έκανε να θυμηθώ αμέσως το βιάγκρα…

Edited December 19, 2010 by Naroualis

[Eugenia Rose]

Λοιπόν αποφάσισα και εγώ, να κάτσω και να γράψω τις εξηγήσεις για όλους. Θα ήθελα να ασας ευχαριστήσω και απο εδώ όλους, για την κριτική σας και μην την σταματήσετε γιατί όντας καινούρια την χρειάζομαι. Χαίρομαι για την θέση που πήρα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς το επίπεδο του διαγωνισμού και ότι πρόκειται για το πρώτο διήγημα που γράφω.

 

 

Αρχικά είχα όοοολη την καλή θέληση να γράψω ένα πρίκουελ, στο οποίο θα εξηγούσα πολλά και μερικά από αυτά που σας γράφω πιο κάτω. Όμως σκέφτηκα να το αφήσω και να ενσωματώσω κάποιες πληροφορίες στο ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ και ίσως να το κάνω κόμικ για το synergy 3. Θα φανεί από το πώς θα μου βγει. Παρολαυτά σε εσάς οφείλω ορισμένες εξηγήσεις. Τώρα άμα τις δώσω σωστά δεν ξέρω αλλά σκέφτομαι θα προσπαθήσω.

 

Άντε να δούμε λοιπόν:

 

@Ντίνο, TheTregorian, Διγέλαδος: Γιατί αυτή η μέθοδος; Γιατί σε αυτήν την συγκριμένη κοινωνία υφίσταται αυτή η μέθοδος εκτέλεσης. Αυτή έχει θεσπιστεί. Αλλά και κάτι άλλο που προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να κρύψω (όμως είχα κάποιες διαρροές ) και να το παρουσιάσω στο πρίκουελ. Η ποινή αυτή προβλεπόταν για τους βιαστές κανονικά. (Οι κυρίες Tiessa και Casandra Gotha είδαν πίσω από τις λέξεις και κατάλαβαν το μέλλον). Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση επέλεξαν να την εφαρμόσουν σε έναν «πολιτικό» κρατούμενο. Εδώ οφείλετε και το μεγαλύτερο μέρος του εξευτελιστικού του πράγματος, καθώς ήταν μια ποινή η οποία εφαρμοζόταν σε ανώμαλους. Γιατί σε αυτόν; Θέλανε να εξαντλήσουν όλη τους την αυστηρότητα για να προσφέρουν θέαμα στο λαό. Μοιάζει με το σύνθημα άρτος και θεάματα. Όπως αναφέρω και σε ένα σημείο ο κόσμος ήθελε αίμα. Και οι κυβερνήσεις ήθελα να τον κρατήσουν κοιμισμένο. Όποτε έπρεπε να εφεύρουν τρόπους γι αυτό. Οι μαζικές δίκες στρατιωτών για να γλιτώσουν τα κεφάλια τους οι πολιτικοί και οι διπλωμάτες ήταν μια πολύ καλή λύση. Σε αυτή την κατηγορία πέφτει και ο κύριος της ιστορίας μας.

 

@Ντίνο, Wordsmith, Mesmer, Mman,Sonya: Η Ναντίν δεν αποτελεί παραίσθηση, είναι πραγματική και αν και μυστηριώδης, δεν διαθέτει συνείδηση εφόσον ήτο η δουλειά της αυτή. Όπως κάθε δήμιος κάνει καλά την δουλειά της μέχρι να ανακαλύψει αν έχει συνείδηση. Πράγμα που μπορεί να μην γίνει και ποτέ. Όποτε ούτε τα αίματα δεν την ενδιαφέρουν. Θα ήθελα να σας πω την ιστορία της, αλλά μου αρέσει ο τύπος της και ίσως την βάλω και αλλού.

 

 

 

@Eroviana, Wordsmith, Noroualis,Sonya: Τα χάπια είναι δύο; ένα μπλε και ένα κόκκινο. Το μπλε είναι τύπου Viagra έτσι ώστε και να μην θέλει να εξασφαλιστεί η στύση του. Χρειάζεται όμως περίπου μία ώρα να λειτουργήσει, γι’ αυτό περιμένει. Το κόκκινο από την άλλη είναι αυτό που θα κάνει όλη την ζημιά. Αυτό είναι το χάπι που θα τον κάνει να υποφέρει καθώς θα του ανεβάσει την πίεση σε σημείο θανάτου στο τέλος. (εδώ ο Διγέλαδος το κατάλαβε πλήρως!)

 

Ο θάνατός του όμως δεν είναι τόσο ευχάριστος όσο φαίνεται. Περισσότερο επώδυνος θα έλεγα διότι η πίεσή του ανεβαίνει εσωτερικός σε σημείο έκρηξης με τον πόνο του να αυξάνεται σιγά σιγά σε αφόρητα επίπεδα και τον ίδιο να μην έχει αίσθηση ότι κάνει σεξ, καθώς την περισσότερη ώρα βρίσκεται σε σύγχυση, ζαλάδα, δύσπνοια, βουητό και πόνο.

 

@ Scanner,Dagoncult, Big Fat Pig, Διγέλαδος, KELAINO: Επιπλέον το όλο θέμα με το εξιλαστήριο θύμα υπάρχει, επειδή στο συγκεκριμένο διήγημα είναι εξιλαστήριο θύμα. Σε ένα σύμπαν που διεξάγεται ένας τριακονταετής πόλεμος υπάρχουν πολλοί στρατιώτες (στο συγκεκριμένο τουλάχιστον). Οι περισσότεροι από αυτούς επαγγελματίες στρατιώτες όχι απαραίτητα Ράμπο, αν και υπάρχουν και τέτοιοι. Ο ήρωας της ιστορίας ήταν ένας τέτοιου είδους στρατιώτης, χαμηλόβαθμος, με κάποια οικογένεια. Έτυχε λοιπόν και ήταν στο λάθος επάγγελμα λάθος χρονική στιγμή. Δεν εκτελείται γιατί βρισκόταν με την λάθος πλευρά. Εκτελέστηκαν στρατιώτες από όλες τις πλευρές ώστε να επιτευχθεί ειρήνη. Όντως εκτελούσε εντολές, όπως και πολλοί άλλοι. Αν και αυτό δεν τον κάνει τελείως αθώο, δεν παύει να είναι αλήθεια. Η στιγμή της εκτέλεσης λοιπόν είναι δύσκολη γιατί πέραν του επώδυνου που ανέφερα ανωτέρω τον βλέπει σίγουρα η οικογένειά του (γυναίκα, παιδιά) από την τηλεόραση να τον εκτελούν με αυτό τον τρόπο. Αυτό θα συμβεί λόγω των οθόνων οι οποίες όπως προανέφερα βρίσκονται εκεί για να προσφέρουν θέαμα στους λαούς. Μπορεί λοιπόν να νιώθει άσχημα πιο πολύ γι αυτούς παρά για τον εαυτό του. Δηλαδή ο τύπος αποκτά την ιδιότητα του προϊόντος του τηλεοπτικού το οποίο πουλιέται για ορισμένους λόγους. Αυτή η ιδέα μου δόθηκε κυρίως από εκτέλεση, με ένεση βέβαια, στην Αμερική την οποία την μετέδιδε ένα τηλεοπτικό δίκτυο. Όσο για τους ακτιβιστές αυτοί τον βοήθησαν για τους λόγους που προανέφερα, το είδος της εκτέλεσης, τους αμφισβητούμενους λόγους που καταδίκασαν αυτόν και όχι άλλους κλπ.

 

@Mr Big Fat Pig: Ουσιαστικά λοιπόν δεν πρόκειται για εμμονή με την αληθινή αγάπη αλλά με ανάγκη να σκέφτεται την οικογένεια του πριν πεθάνει. Γιατί μπορεί να είναι σεξ αλλά αυτό θα τον σκοτώσει, σε αντίθεση με το κανονικό σεξ που σχετίζεται με την ζωή και την απόλαυση.

 

@Martin, Mesmer, TheTregorian, LadyNina, KELAINO, MarvinΑΑΠ, Noroualis: Δεν ήθελα να το περιγράψω από την πλευρά της Ναντίν, γιατί ήθελα να περιγράψω την Ναντίν από κάποια απόσταση. Επίσης ήθελα να δοκιμάσω να το περιγράψω από την πλευρά αυτού που εκτελείται. Όσον αφορά την ανατροπή, δεν με απασχολούσε να κρύψω το τέλος ή να παρουσιάσω κάποια ανατροπή. Το λέει άλλωστε τόσο ο τίτλος όσο και η πρώτη φράση ότι ο τύπος θα πεθάνει. Βέβαια με ενδιέφερε αυτό να έρθει όσο πιο αργά μπορούσε, για να διηγηθώ την διαδικασία σε στάδια. Γι αυτό χρησιμοποίησα και τον συγκεκριμένο τρόπο αφήγησης, ο οποίος εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ. Ίσως να φταίνε τα κόμικς αλλά αυτός ο τρόπος με βοηθάει να το σκέφτομαι σε εικόνες και σε φλασμπακ, έτσι μου αρέσει περισσότερο και μου ταιριάζει. Αν και καταλαβαίνω βέβαια γιατί μπορεί να μπερδεύει. Το χαλί μπήκε για να δώσει στην αρχή την ψευδαίσθηση του κανονικού δωματίου, αν και δεν ξέρω αν τα κατάφερε και πολύ, (Σύμφωνα με την Marvin κάτι έκανε).

 

@Marvin ΑΑΠ: Εδώ έχει κάποιο δίκιο η LadyNina, πρόκειται για τον τρόπο που επέλεξα να το αφηγηθώ, ο οποίος αν αυτός ζούσε στο τέλος ίσως να έστεκε ακόμα καλύτερα. Όμως εγώ φαντάστηκα την ιστορία του πως βρέθηκε εκεί ως ημερολόγιο που είχε ήδη γράψει. Ενώ τις σκηνές με την Ναντίν ως σκέψεις και διλλήματα δικά του λίγο πριν πεθάνει από κάτι τόσο όμορφο υπό άλλες συνθήκες. Οι κρατούμενοι δεν τον γνώριζαν προσωπικά. Ειδικά όσοι δεν βρίσκονταν στο ίδιο τμήμα της φυλακής με τους προς εκτέλεση κρατουμένους. Παρολαυτά επειδή πρόκειται για μία τόσο διάσημη εκτέλεση τον γνωρίζουν και ακούνε γι αυτόν από άλλους και όπως αναφέρω καμία φορά τον βλέπουν και από κοντά, αλλά πολύ σπάνια.

 

@LadyNina: Ναι τον συγκεκριμένο συνειρμό τον επεδίωξα, σε περίπτωση που γινόταν. Η πρώτη αναφορά στο αίμα ήταν για να προϊδεάσω λίγο το τέλος, εφόσον αυτός ξέρει τι θα πάθει.

 

@Solonor, LadyNina, Eroviana, Noroualis: Ναι συμφωνώ ότι ίσως έπρεπε να το ανοίξω λίγο περισσότερο. Όμως δεν το έκανα για δύο λόγους κυρίως. Γιατί ήθελα τον συγκεκριμένο τρόπο αφήγησης όπως είπα και φοβήθηκα μήπως χαλάσω τις «γεωμετρικές» παραγράφους, οι οποίες με βοηθούσαν για το μπρός πίσω. Φοβήθηκα μήπως χαλάσει αυτό αν μεγάλωνα τις παραγράφους δίνοντας και άλλες πληροφορίες ή βάζοντας περισσότερες. Επίσης επειδή δεν ήμουν σε έμπνευση αφότου το έγραψα, σκέφτηκα πως αν προσθέσω και άλλες πληροφορίες ίσως χάλαγα την ατμόσφαιρα κάνοντας περισσότερο tell, (Να και κάτι που δεν ήθελα να κάνω αλλά έμαθα τώρα πως λέγεται!)

 

@SoulWalker, Mr Big FatPig: Η ιστορία ήταν ειρωνική από την φύση της, καθώς σχολιάζει την κλασσική αμερικάνικη θανατική ποινή και εκτέλεση. Ίσως το ότι επέλεξα να της δώσω ένα «σοβαρό» backround να μην βοήθησε πολύ στην προώθηση της ειρωνείας της.

 

 

 

 

Αυτά τα ολίγα, σε περίπτωση που θέλετε κάτι ρωτήστε!!!!!

Edited December 22, 2010 by Eugenia Rose

[DinoHajiyorgi]

Η Ναντίν δεν αποτελεί παραίσθηση, είναι πραγματική και αν και μυστηριώδης, δεν διαθέτει συνείδηση εφόσον ήτο η δουλειά της αυτή. Όπως κάθε δήμιος κάνει καλά την δουλειά της μέχρι να ανακαλύψει αν έχει συνείδηση. Πράγμα που μπορεί να μην γίνει και ποτέ. Όποτε ούτε τα αίματα δεν την ενδιαφέρουν. Θα ήθελα να σας πω την ιστορία της, αλλά μου αρέσει ο τύπος της και ίσως την βάλω και αλλού.

Το θέτεις απαράδεκτα απλά, και αυτός τουλάχιστον ο αναγνώστης δεν δέχεται την εξήγηση σου. Τελικά, κανένα μυστήριο, πιθανό και να έκανα λάθος που αναρωτιόμουν.

 

Έχω διαβάσει για δήμιους (με το επάγγελμα να περνιέται από τον πατέρα στον γιο), έχω διαβάσει συνεντεύξεις τους, και έχω δει βιογραφικές ταινίες. Δείχνουν μια κάποια υπερηφάνεια για την πειθαρχεία και την μεθοδικότητα τους, με απώτερο σκοπό η εκτέλεση να επιτευχθεί γρήγορα, και με λιγότερη δυνατή οδύνη για τον εκτελεσθέντα. Δεν υπάρχει χαρά στην αφαίρεση ζωής. Ο νόμος δεν βλέπει την εκτέλεση σαν εκδίκηση.

 

Το ποιόν της Ναντίν όμως δεν είναι… εξωγήινο. Έχουν υπάρξει, υπάρχουν και θα υπάρξουν βασανιστές και σαδιστές σε αυτόν τον κόσμο. Εκεί, άσχετα με το τι νιώθει το θύμα, είναι και το τι νιώθει (ή δεν νιώθει) ο εκτελεστής.

 

Προσωπικά, από πάντα με συγκλόνιζαν άνθρωποι ικανοί να βιάσουν μια γυναίκα και στη συνέχεια να την σκοτώσουν. Στο αφελές μου μυαλό, σκεφτόμουν ότι είσαι σε τόση στενή επαφή με το θύμα του που νιώθεις την ζέστη του, την ζωή του. Πόσο περισσότερο από πέτρα να είσαι για να μην νιώσεις τίποτα, καμία συγκίνηση για έναν άνθρωπο; Και να του αφαιρέσεις καπάκι και την ζωή;

 

Εδώ πάνε να παρακολουθήσουν εκτελέσεις εγκληματιών συγγενείς των θυμάτων και την καίρια στιγμή αποστρέφουν το βλέμμα τους. Κι αυτό δεν είναι εξωγήινο. Αυτό μπορείς να το καταλάβεις. Είναι ανθρώπινο.

 

Η Ναντίν, την ώρα που κάνει την δουλειά της δεν την νοιάζει πως νιώθει το θύμα της. Και να σφάδαζε στους πόνους το θύμα θα τους ένιωθε κι εκείνη; Όχι. Άρα, πόνος, ηδονή, δεν έχει σημασία. Κατά βάθος το θύμα ξέρει ότι θα πεθάνει. Και η Ναντίν είναι το εκτελεστικό όργανο, ο δήμιος. Είναι σε επαφή μαζί του. Νιώθει την ζέστη του. Η στύση του είναι το δείγμα ζωής του και εκείνη τη στιγμή τον έχει μέσα της. Ο τρόμος είναι στο βλέμμα του. Και μετά γίνεται κομμάτια. Μέσα της, γύρω της, απαλά πάντως δεν φεύγει.

 

Η Ναντίν λοιπόν δεν είναι δήμιος με την κανονική έννοια. Το αν έχει συνείδηση ή όχι είναι εξαρχής απαντημένο. Είναι σαδίστρια. Αν δεν ήταν νόμιμο στην κοινωνία που μας παρουσιάζεις θα έβρισκε άλλο τρόπο να σκοτώνει βασανίζοντας. Η αφαίρεση ζωής είναι η δική της ηδονή.

[Eugenia Rose]

Η Ναντίν δεν αποτελεί παραίσθηση, είναι πραγματική και αν και μυστηριώδης, δεν διαθέτει συνείδηση εφόσον ήτο η δουλειά της αυτή. Όπως κάθε δήμιος κάνει καλά την δουλειά της μέχρι να ανακαλύψει αν έχει συνείδηση. Πράγμα που μπορεί να μην γίνει και ποτέ. Όποτε ούτε τα αίματα δεν την ενδιαφέρουν. Θα ήθελα να σας πω την ιστορία της, αλλά μου αρέσει ο τύπος της και ίσως την βάλω και αλλού.

Το θέτεις απαράδεκτα απλά, και αυτός τουλάχιστον ο αναγνώστης δεν δέχεται την εξήγηση σου. Τελικά, κανένα μυστήριο, πιθανό και να έκανα λάθος που αναρωτιόμουν.

 

Έχω διαβάσει για δήμιους (με το επάγγελμα να περνιέται από τον πατέρα στον γιο), έχω διαβάσει συνεντεύξεις τους, και έχω δει βιογραφικές ταινίες. Δείχνουν μια κάποια υπερηφάνεια για την πειθαρχεία και την μεθοδικότητα τους, με απώτερο σκοπό η εκτέλεση να επιτευχθεί γρήγορα, και με λιγότερη δυνατή οδύνη για τον εκτελεσθέντα. Δεν υπάρχει χαρά στην αφαίρεση ζωής. Ο νόμος δεν βλέπει την εκτέλεση σαν εκδίκηση.

 

Το ποιόν της Ναντίν όμως δεν είναι… εξωγήινο. Έχουν υπάρξει, υπάρχουν και θα υπάρξουν βασανιστές και σαδιστές σε αυτόν τον κόσμο. Εκεί, άσχετα με το τι νιώθει το θύμα, είναι και το τι νιώθει (ή δεν νιώθει) ο εκτελεστής.

 

Προσωπικά, από πάντα με συγκλόνιζαν άνθρωποι ικανοί να βιάσουν μια γυναίκα και στη συνέχεια να την σκοτώσουν. Στο αφελές μου μυαλό, σκεφτόμουν ότι είσαι σε τόση στενή επαφή με το θύμα του που νιώθεις την ζέστη του, την ζωή του. Πόσο περισσότερο από πέτρα να είσαι για να μην νιώσεις τίποτα, καμία συγκίνηση για έναν άνθρωπο; Και να του αφαιρέσεις καπάκι και την ζωή;

 

Εδώ πάνε να παρακολουθήσουν εκτελέσεις εγκληματιών συγγενείς των θυμάτων και την καίρια στιγμή αποστρέφουν το βλέμμα τους. Κι αυτό δεν είναι εξωγήινο. Αυτό μπορείς να το καταλάβεις. Είναι ανθρώπινο.

 

Η Ναντίν, την ώρα που κάνει την δουλειά της δεν την νοιάζει πως νιώθει το θύμα της. Και να σφάδαζε στους πόνους το θύμα θα τους ένιωθε κι εκείνη; Όχι. Άρα, πόνος, ηδονή, δεν έχει σημασία. Κατά βάθος το θύμα ξέρει ότι θα πεθάνει. Και η Ναντίν είναι το εκτελεστικό όργανο, ο δήμιος. Είναι σε επαφή μαζί του. Νιώθει την ζέστη του. Η στύση του είναι το δείγμα ζωής του και εκείνη τη στιγμή τον έχει μέσα της. Ο τρόμος είναι στο βλέμμα του. Και μετά γίνεται κομμάτια. Μέσα της, γύρω της, απαλά πάντως δεν φεύγει.

 

Η Ναντίν λοιπόν δεν είναι δήμιος με την κανονική έννοια. Το αν έχει συνείδηση ή όχι είναι εξαρχής απαντημένο. Είναι σαδίστρια. Αν δεν ήταν νόμιμο στην κοινωνία που μας παρουσιάζεις θα έβρισκε άλλο τρόπο να σκοτώνει βασανίζοντας. Η αφαίρεση ζωής είναι η δική της ηδονή.

 

Μπορεί να έχεις και απόλυτο δίκιο όμως όπως σου έγραψα σκέφτομαι να την ξαναχρησιμοποιήσω κάπου και ίσως να διατηρώ επιφυλάξεις για το πόσα θα πώ για το χαρακτηρα αυτό.

Edited December 22, 2010 by Eugenia Rose

[wordsmith]

Ο νόμος δεν βλέπει την εκτέλεση σαν εκδίκηση.

 

O μέγας Clive Barker λέει "ο νόμος είναι ένα άλλο όνομα για την εκδίκηση". Αυτό, βέβαια, δεν αναιρεί τη γνώμη του Ντίνου - ο νόμος έχει καταντήσει συνώνυμο της εκδίκησης, δεν ήταν από την αρχή φτιαγμένος για να ικανοποιεί το αίσθημα οργής του λαού απέναντι στους εγκληματίες. Αν και κάπου εκεί πρέπει να βρίσκεται το κίνητρο για να εφευρεθούν διάφορα ευφάνταστα όργανα βασανιστηρίων...

 

Εν πάση περιπτώσει, εγώ έχω να πω ότι κάποια από αυτά που γράφεις στο προπαραπάνω ποστ θα μπορούσαν να φαίνονται και από το κείμενο, ίσως ακόμα να κατάφερνες να τα δώσεις με show και όχι tell. Είχες περιθώριο λέξεων και χρόνου για να το δοκιμάσεις κι αυτό. Και δε σε θεωρώ αρχάρια, αφού έχεις γράψει τόσα σενάρια για κόμιξ. Λογοτεχνία είναι κι αυτά. Την επόμενη φορά προσπάθησε περισσότερο, Ευγενία μου. You can do it!

[Mors Planch]

Ο νόμος δεν βλέπει την εκτέλεση σαν εκδίκηση.

 

O μέγας Clive Barker λέει "ο νόμος είναι ένα άλλο όνομα για την εκδίκηση". Αυτό, βέβαια, δεν αναιρεί τη γνώμη του Ντίνου - ο νόμος έχει καταντήσει συνώνυμο της εκδίκησης, δεν ήταν από την αρχή φτιαγμένος για να ικανοποιεί το αίσθημα οργής του λαού απέναντι στους εγκληματίες. Αν και κάπου εκεί πρέπει να βρίσκεται το κίνητρο για να εφευρεθούν διάφορα ευφάνταστα όργανα βασανιστηρίων...

 

 

Για να θυμηθούμε και κάποιον δικό μας "Οὐδεὶς γὰρ κολάζει τοὺς ἀδικοῦντας πρὸς τούτῳ τὸν νοῦν ἔχων καὶ τούτου ἕνεκα, ὅτι ἠδίκησεν, ὅστις μὴ ὥσπερ θηρίον ἀλογίστως τιμωρεῖται· ὁ δὲ μετὰ λόγου ἐπιχειρῶν κολάζειν οὐ τοῦ παρεληλυθότος ἕνεκα ἀδικήματος τιμωρεῖται - οὐ γὰρ ἂν τό γε πραχθὲν ἀγένητον θείη - ἀλλὰ τοῦ μέλλοντος χάριν, ἵνα μὴ αὖθις ἀδικήσῃ μήτε αὐτὸς οὗτος μήτε ἄλλος ὁ τοῦτον ἰδὼν κολασθέντα."

[Eugenia Rose]

 

Για να θυμηθούμε και κάποιον δικό μας "Οὐδεὶς γὰρ κολάζει τοὺς ἀδικοῦντας πρὸς τούτῳ τὸν νοῦν ἔχων καὶ τούτου ἕνεκα, ὅτι ἠδίκησεν, ὅστις μὴ ὥσπερ θηρίον ἀλογίστως τιμωρεῖται· ὁ δὲ μετὰ λόγου ἐπιχειρῶν κολάζειν οὐ τοῦ παρεληλυθότος ἕνεκα ἀδικήματος τιμωρεῖται - οὐ γὰρ ἂν τό γε πραχθὲν ἀγένητον θείη - ἀλλὰ τοῦ μέλλοντος χάριν, ἵνα μὴ αὖθις ἀδικήσῃ μήτε αὐτὸς οὗτος μήτε ἄλλος ὁ τοῦτον ἰδὼν κολασθέντα."

 

Σωστός

[NIKANTHI]

Ωραία ιστορία, ωραίος θάνατος, καλύτερα να λιώσεις έτσι στο κρεβάτι του πόνου παρά αλλιώς, μου άρεσε φιλενάδα

 

 

[Eugenia Rose]

Ωραία ιστορία, ωραίος θάνατος, καλύτερα να λιώσεις έτσι στο κρεβάτι του πόνου παρά αλλιώς, μου άρεσε φιλενάδα

 

 

 

Thanks

[SpirosK]

Λοιπόν, αφού εσύ μου ζήτησες να το διαβάσω και να σου κάνω "ανελέητη" κριτική, σου γράφω κι εγώ την ειλικρινή μου γνώμη:

 

Πραγματικά ήταν πολύ πρόχειρο για να κάτσω να γράψω σοβαρή κριτική.

Κρίμα, γιατί σίγουρα μπορούσες κάτι καλύτερο.

Edited January 7, 2011 by SpirosK

[Eugenia Rose]

Eυχαριστώ!

[Cyrano]

Γενικά συμφωνώ με τα περισσότερα σχόλια που προηγήθηκαν. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια που ήθελε περισσότερη δουλειά, ειδικά όσον αφορά την εσωτερική συνοχή των στοιχείων της ιστορίας. Αυτά κατά τη γνώμη μου είναι και τα πιο υπονομευτικά λάθη – αυτά που δημιουργούν ερωτήματα εντός της λοφγικής της ιστορίας. Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω σε αυτό, μόνο μια περιφερειακή, προσωπική και παντελώς υποκειμενική συμβουλή επί της πρόσληψης της κριτικής. Αλλά καλύτερα να την εκθέσω μέσω μιας προσωπικής εμπειρίας.

 

Πρίν από εννέα χρόνια, λίγο πριν από τα τριάντα μου, έκανα την πρώτη (και μοναδική ως τώρα) απόπειρα έκδοσης ενός μυθιστορήματος. Πήρα όλες τις αναμενόμενες τυπικές αρνητικές απαντήσεις από τους εκδοτικούς οίκους (να είναι καλά όλοι αυτοί οι αξιολογητές – τώρα θα ντρεπόμουν θανάσιμα αν είχε εκδοθεί εκείνο το πόνημα), αλλά είχα κι έναν άσο στο μανίκι: ένας φίλος μου γραφίστας, μού είχε εξασφαλίσει ότι η αξιολογήτρια ενός εκδοτικού οίκου θα μου απαντούσε προσωπικά και μάλιστα μέσω τηλεφώνου. Όντως, εκείνη η καλή γυναίκα με πήρε τηλέφωνο και προσπάθησε, όσο πιο διακριτικά μπορούσε να μου επισημάνει τι γενικά είχα χειριστεί λάθος στο μυθιστόρημα και να μου δώσει κάποιες συμβουλές προκειμένου να το βελτιώσω. Μου είπε μάλιστα ότι πολύ ευχαρίστως θα το ξανακοίταζε όταν θα το διόρθωνα.

 

Ποια ήταν η αυθόρμητη αντίδρασή μου; Προσπάθησα να της εξηγήσω το μυθοστόρημά μου, να της διαλευκάνω τα σημεία που είχε πιθανώς παρερμηνεύσει, το συνολικό συμβολικό χαρακτήρα του κλπ. Ακόμη και τώρα μπορώ να επαναφέρω στην μνήμη μου την αμηχανία της φωνής της καθώς, όσο πιο ουδέτερα μπορούσε, μου απαντούσε “προσωπικά δε διέκρινα κάτι τέτοιο”, “δε νομίζω ότι είναι ξεκάθαρος ο συμβολισμός” κλπ, μέχρι που κατάφερε ν' απαγκιστρωθεί η κακομοίρα όταν εδέησα να κλείσω το τηλέφωνο. Πέρασαν τρία χρόνια μέχρι να καταλάβω πόσο δίκιο είχε σχεδόν σε όλα όσα με είχε συμβουλέψει (αυτά που θυμόμουν τουλάχιστον, μιας και στην ανυπομονησία μου να υπερασπιστώ το έργο μου, τα μισά δεν τα είχα καν συγκρατήσει).

 

Τι προσπαθώ να πω; Είτε πρόκειται για το πρώτο σου διήγημα, είτε για το πεντακοσιοστό, μην προσπαθείς να εξηγήσεις στους αναγνώστες σου τι ήθελες να πεις. Είτε δε θα τους πείσεις, είτε, στην καλύτερη περίπτωση, θα τους πείσεις μεν, βεβαιώνοντάς τους ταυτόχρονα ότι δεν το διατύπωσες σωστά δε. Κανείς αναγνώστης δε δίνει πραγματικά σε μια ιστορία μια δεύτερη ευκαιρία, εκτός αν συντρέξουν εξαιρετικοί λόγοι. Κράτησε ότι νομίζεις ότι είναι χρήσιμο από μια κριτική κι εφάρμοσέ το στο επόμενό σου διήγημα.

 

Καλή συνέχεια.