Oceanborn Posted November 25, 2010 Share Posted November 25, 2010 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Virginia Woolf. Είδος: Τρόμος θέλω να πιστεύω Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αυτοτελής; Ναι Κάθε σπίτι λένε, κρύβει μέσα του το δικό του πνεύμα. Τους δικούς του θορύβους, τις δικές του ιδιοτροπίες. Είτε μαθαίνεις να τους αγνοείς, είτε μπορούν να σε στοιχειώσουν μέχρι τρέλας.Κανείς δε με πιστεύει. Ούτε εγώ θα πίστευα κάποια που, ύστερα από ιατρική γνωμάτευση,πάσχει από παράνοια. Ακόμα και εδώ, στην απομόνωση δεν είμαι ασφαλής. Μπορεί να χαλαρώσω, να νομίζω ότι έφυγε, κι όμως,είναι ακόμα εδώ. Τη νιώθω... Όλα ξεκίνησαν όταν μετακόμισα. Η πολυκατοικία ήταν αποπνικτικά κοινή και το διαμέρισμα αρκετά συμπαθητικό. Πρώτη φορά θα έμενα μόνη και ο ενθουσιασμός μου είχε χτυπήσει κόκκινο. Ξεκίνησα να βάφω, να διακοσμώ και να περιποιούμαι κάθε γωνιά του νέου μου σπιτιού. Χρειαζόταν δουλειά. Ήταν παλιά κατασκευή και είχε φθαρεί με τα χρόνια. Το μόνο έπιπλο που έφερε πάνω του ήταν ένας μπρούτζινος καθρέφτης στο χώρο που αργότερα θα γινόταν σαλόνι.Προσπάθησα μια, δυο φορές να τον απομακρύνωμα κάθε φορά που έπερνα την απόφαση να το κάνω κάτι συνέβαινε. Το τηλέφωνο.Έτρεχα να το σηκώσω για να συνειδητοποιήσω ότι ήταν ιδέα μου. Η πόρτα. Το ίδιο.Τελικά, ξεχάστηκα με τις υπόλοιπες δουλειές και ο καθρέφτης έμεινε εκεί. Το σπίτι μου τις πρώτες μέρες ήταν ο ορισμός του καταφύγιου.Δεν είχα καμία διάθεση να βγω, ούτε να προσκαλέσω κόσμο. Απλά απολάμβανα την ησυχία του. Σιγά σιγά όμως, τα βράδια σταμάτησα να κοιμάμαι ήρεμα, όπως παλαιότερα. Ξυπνούσα απότομα. Ήταν μιαν ανάσα που τρύπαγε το αυτί μου σα βελόνα. Όλο μου το κορμί ανατρίχιαζε και πεταγόμουν μούσκεμα στον ιδρώτα για να αντικρίσω τους φρεσκοβαμμένους τοίχους να με κυκλώνουν, σκοτώνοντας κάθε γωνία στο δωμάτιό μου. Ανάσα. Και ξανά για ύπνο. Ένα κακό όνειρο ήταν σου λέω. Τίποτα παραπάνω. Λίγο μπάζει νομίζω. Ναι, βλέπω τον καθρέφτη να κουνιέται. Μα γιατί οι κουρτίνες μένουν ακίνητες; Ιδέα μου. Όλα είναι στο μυαλό μου. Ε γιατρέ; Η ανάσα συνεχίζει. Κάτι μου ψιθύρισε χθες. Δεν θυμάμαι....'Η μάλλον θυμάμαι τι είπα εγώ... “Άσε με... Άσε με...”.Ο πόνος αφόρητος. Ένιωθα τα μάτια μου να δακρύζουν ενώ ένα ακατάπαυστο βουητό κυρίευσε τον εγκέφαλό μου. Πετάγομαι.Το βουητό δε σταματούσε. Τσίριζα μα δε με άκουγα. Αίμα... Έτρεχε σε όλο μου το πρόσωπο αίμα... Δε θέλω να ξανακοιμηθώ εκεί μέσα. Δε θέλω σου λέω! Άφησα όλα τα φώτα αναμμένα και ξάπλωσα στον καναπέ. Με τόσο φως να με συντροφεύει... Δε φοβόμουν τίποτα. “Ξύπνα” Ανάσα. Όχι δική μου. Πετάγομαι. Τίποτα. Ούτε πόνος ούτε αίμα. Κανένας δαίμονας δε βγαίνει στο σκοτάδι λένε. Τι να φοβηθώ. “Πίσω σου” Εγώ αντιμέτωπη με τον καθρέφτη. Έβλεπα τα ρούχα μου, το περίγραμμα του σώματός μου, μα στη θέση του προσώπου μου μια σκιά. “Φύγε. Φύγε” τσίριξα. Γονάτισα και κοιτιόμουν στον ολόσωμο καθρέφτη. Έκλεινα με δύναμη τα μάτια μου μα τίποτα δεν άλλαζε. Ανάσα. Δική μου. Μια, δυο, τρείς. Όρθια. Τρεκλίζοντας.Τα γόνατά μου δε με κρατούσαν. “Όχι” απάντησε ήρεμα.Η φωνή ακουγόταν σαν από χαλασμένο τηλέφωνο. Λεπτή, φοβισμένη, γυναικεία.Η δική μου φωνή. Η καρδιά μου μάζεψε όλο το αίμα που έκλεινε ο θώρακάς μου και το απελευθέρωσε με δύναμη. “Πίσω σου” Το ολόγραμμά μου. Εγώ μια σκιά, αυτή με σώμα. Τσιρίζω,τσιρίζει. Δε βγάζω φωνή. Τα μάτια μου έκλεισαν. Ξύπνησα εδώ. Δε ξέρω τι ώρα είναι, δε ξέρω τι μέρα είναι, ποιός μήνας,ποια χρονιά. Ξέρω ότι είναι πίσω μου η ανάσα. Τη νιώθω. Όχι για πολύ ακόμα. "Πρώτη φορά διαβάζω τέτοιο σημείωμα αυτόχειρα" Ακούστηκε η βαριεστημένη φωνή ενός αστυνομικού. "Πφφ... Ανοησίες. Η τύπισσα ήταν τρελή προφανώς" Είπε κάποιος άλλος. “Κλείστε την υπόθεση.Αυτοκτονία.” “Μάλιστα.” Σημείωση: Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά είπα να την παραθέσω Edited November 26, 2010 by Virginia Woolf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted November 25, 2010 Share Posted November 25, 2010 Σίγουρα είναι τρόμος και σίγουρα είναι ιδιαίτερο. Μ' άρεσαν τα πρώτα κομμάτια όπου η κοπέλα αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι κάτι παράξενο συμβαίνει. Ατμοσφαιρικά και τρομακτικά. Από τη στιγμή που αρχίζουν οι μονόλογοι μπερδεύεται λιγάκι, δικαιολογημένα νομίζω, επειδή αυτό συμβαίνει και στην κοπέλα, αλλά χάθηκε η ωραία αίσθηση που μου είχε δημιουργηθεί νωρίτερα. Το τέλος μας αφήνει με την περιέργεια αν όλα αυτά είχαν συμβεί πραγματικά ή αν ήταν μόνο στο μυαλό της κοπέλας. Καλό Γράφεις ωραία, κι αφού έκανες το πρώτο βήμα, ελπίζω να δούμε κι άλλες ιστορίες σου σύντομα Καλό βράδυ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted November 25, 2010 Share Posted November 25, 2010 Όχι ιδιαίτερα πρωτότυπο σαν ιδέα, ήταν όμως ατμοσφαιρικό και με συνεπήρε - αλλά - μέχρι το σημείο που εμφανίζονται οι αστυνομικοί. Γιατί αν μέχρι εκείνη την στιγμή αποδεχόμουν μια ιστορία που ένιωθα ότι είχα ξανασυναντήσει, ήταν γιατί στην ολοκλήρωση έλπιζα να δω το διαφορετικό που θα είχε να μου δώσει μια συγγραφέας που διάβαζα για πρώτη φορά. Αλλά όχι. Σαν να μην ήξερες ούτε εσύ που να πας με αυτό που δημιούργησες, και είχες έτοιμο το πασπαρτού τέλος, το καρακλισεδιάρικο φινάλε. Σοβαρά τώρα. Ολόσωμος περίεργος καθρέπτης σε διήγημα τρόμου; Μπορείς να βγάλεις παπάδες από μέσα αν έχεις όρεξη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted November 26, 2010 Share Posted November 26, 2010 Καλή αρχή λοιπόν. Συμφωνώ με Ντίνο. Τα 'όργανα' (νομίζω κυρίως με τα λόγια τους) κατέστρεψαν την ατμόσφαιρα που χτίζεις από την αρχή και εξηγούμαι: Η ιστορία μπορεί να μην είναι πρωτότυπη (κανένα πρόβλημα), όμως κι εμένα με συνεπήρε και την διάβασα άνετα μέχρι τέλους. Η "ανάσα" πάντως -αν και δεν είμαι ειδήμων του είδους- νομίζω πως της έδωσε μία φρεσκάδα. Το κλισέ με τους ατυνομικούς, το ερμηνεύω ως: "Οκέι παιδιά, μια σαχλαμάρα έγραψα, έβαλα και τους μπάτσους στο τέλος - τι άλλο νά 'κανα;" Αμ δεν είναι έτσι. Προσωπικά πιστεύω, ότι η ηρωϊδα σου αξίζει περισσότερο δουλεμένο τέλος. Επίσης Ετοιμαζόμουν να γράψω ότι η προοικονομημένη αρχή (διεγνωσμένη παράνοια) δεν κολλάει με το τέλος (αυτοκτονία). Χρειάστηκα δεύτερη ανάγνωση για να αντιληφθώ ότι η αφήγηση αρχίζει και τελειώνει στο νοσοκομείο. Καλά κατάλαβα ε; (Κι έτσι εξήγησα το -αταίριαστο όπως αρχικά μου φαινόταν- "Ε γιατρέ;" που λέει μια δυο φορές η ηρωίδα... ) Οπότε λέω μόνο ότι, ίσως, κάτι έπρεπε να κάνεις (ακόμα κι αν είναι μόνο θέμα μορφοποίησης του κειμένου σου) ώστε να γίνει κάπως πιο σαφές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted November 26, 2010 Share Posted November 26, 2010 Η ιστορία έχει ρυθμό. Κι αυτό είναι το ατού της. Ξεκινάει και σιγά-σιγά αυξάνει. Η ανάσα σου αρχίζει να συγχρωνίζεται με την ανάσα της ηρωίδας. Μέχρι την τελική. Η αγαπημένη μου πρόταση: "Όλο μου το κορμί ανατρίχιαζεκαι πεταγόμουν μούσκεμα στον ιδρώτα για να αντικρύσω τους φρεσκοβαμμένους τοίχους να με κυκλώνουν, σκοτώνοντας κάθε γωνία στο δωμάτιό μου" Η συγγραφέας φαίνεται να είναι πολλά υποσχόμενη και θέλω να διαβάσουμε περισσότερα δείγματά της. "The force is strong with this one, master." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted November 26, 2010 Author Share Posted November 26, 2010 Καταρχήν να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε την ιστορία μου... Mesmer Σ ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Είναι όμορφο να σε ενθαρρύνουν. Δηλαδή ο λόγος μου γίνεται μπερδεμένος ε; Βασικά προσπάθησα να ταυτίσω τις λέξεις μου με την μπερδεμένη ψυχολογική και νοητική της κατάσταση.... Θέλω να πιστεύω ότι βγάζει νόημα ωστόσο. Αυτό είναι που σε χάλασε εν τέλει; DinoHajiyorgi Ναι βασικά και γω όσο το σκέφτομαι και το κοιτάζω σ αυτό το σημείο πάσχει περισσότερο. Ίσως γιατί απλά δε με ένοιαζε αν θα καταλήξει ρηχό. Η ηρωίδα πέθανε και δεν είχε νόημα πλέον. Άλλωστε αυτό που ήθελα να προκαλέσουν, το προκάλεσαν. Τι θα αντιπρότεινες δηλαδή; Προφανώς όμως όταν γράφεις ένα διήγημα, αν δεν θέλεις να ακουμπήσεις τα όρια της νουβέλας ή και της γραφικότητας δε το τραβάς στα άκρα. Big fat big, νομίζω ειλικρινά ότι με ένιωσες περισσότερο απ όλους τελικά Μεγάλη ευχαρίστηση το γράφω αυτό. Το κειμενάκι απλά το έγραψα για να περάσει η ώρα ένα μεσημέρι που έπινα καφέ κάπου στο κέντρο. (Εκείνα τα ανελέητα ανιαρά κενά μεταξύ σχολής και δουλειάς μπορούν να αποβούν μοιραία). Η εμφάνιση των αστυνομικών ήταν κλισέ και "πασπαρτού" και πολλά ακόμα γιατί εκτός απ ότι δεν ήθελα να το λήξω απότομα, ήθελα να δείξω την προβλεψιμότητα και την ανία της καθημερινότητας. Τον αληθινό τρόμο. Ίσως βάλω στην αρχή κάποια υποσημείωση, είναι καλό το point, ευχαριστώ πολύ Διγέλαδε, Όπως είπα και πριν, είναι πολύ όμορφο να σε ενθαρρύνουν. Το βασικό για μένα είναι να βελτιωθώ, γι αυτό είμαι εδώ άλλωστε. Αν είχα επιλέξει μια πιο ζεστή προσωπικότητα για username, ίσως να κοκκίνιζα Ευχαριστώ πολύ. "May the dark side be with you" ( Δε φταίω εγώ... Ο έρωτας για τον Darth Vader με παρέσυρε) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted November 26, 2010 Share Posted November 26, 2010 Όμορφο φλασάκι, έντονο. Χρησιμοποιημένηη ιδέα, αλλά φρεσκαρισμένη. Οι κολλημένες λέξεις, άσχετααν το έκανες επίτηδες, με έκαναννα μην μπωστην ιστορία. Καιτο τέλος, ανκαι δεν με χάλασεήταν, λίγο απότομο. Θα μπορούσεςνα βρεις κάτιδυνατότερο. Καλή συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted November 26, 2010 Author Share Posted November 26, 2010 Χαχαχα οικολλημένες λέξειςνομίζω ήτανένας τρόποςναμε εκδικηθεί τοpc μου, μάλλονκάτι παίχτηκεστοκοπιπέιστ. Ελπίζωνα είναικαλύτερατώρα. Άντε γιατα ματακιασου μόνο Να σαι καλά σ ευχαριστώ πολύ ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted November 27, 2010 Share Posted November 27, 2010 Οι κολλημένες λέξεις είναι ασυμβατότητα του board με το MS Word. Είτε βάλτε Open Office και προσευχηθείτε να δουλέψει (σε εμένα δουλεύει, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν είναι για αυτό επειδή νομίζω έχω απενεργοποιήσει τον rich editor) ή, αλλιώς, κάνετε copy paste στο notepad και μετά από εκεί στο φόρουμ (και χάνεται η μορφοποίηση) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted November 27, 2010 Share Posted November 27, 2010 Θες επειδή δεν έχω διαβάσει πολύ τρόμο, θες για κάποιο άλλο λόγο... δεν ξέρω... εμένα πάντως μου άρεσε πολύ η ιστορία σου! Ναι, είναι κλισέ, όπως λένε και τα παιδιά, εμένα όμως με συνεπήρε η ατμόσφαιρά του! Πράγματι, είχα ξεχάσει κι εγώ πως όλα αυτά τα διηγούνταν (τα έγραφε, όπως αποδείχτηκε) η κοπέλα στο νοσοκομείο, αλλά δε με χάλασε. Το θεωρώ καλό που η ιστορία με ρούφηξε στη χρονοδίνη της, με έκανε να ξεχάσω το παρόν και με πήγε στο εφιαλτικό παρελθόν. Το θεωρώ πολύ καλό που από κάποιο σημείο και ύστερα δεν ξεχώριζες πια παρόν και παρελθόν: τα είχε κάνει όλα ένα αυτή η ανατριχιαστική ανάσα... Ούτε και η όλη σκηνή με τους αστυνομικούς, μπορώ να πω ότι με χάλασε. Λοιπόν, για να μην πολυλογώ... Μπράβο σου, Virginia! Έκανες την καλή αρχή στο forum, επομένως σου εύχομαι πλέον καλή συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted November 27, 2010 Share Posted November 27, 2010 Οι κολλημένες λέξεις είναι ασυμβατότητα του board με το MS Word Τα δικά μου κείμενα τα κάνω κόπι-πέιστ από το Word και δεν υπάρχει κανένα κόλλημα στις λέξεις. Χάνεται μόνο η εσοχή των παραγράφων και μπαίνει μια επιπλέον σειρά στα σημεία που έχω πατήσει έντερ. Από εκεί και πέρα, όλα καλά. Μήπως φταίει κάτι άλλο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted November 27, 2010 Author Share Posted November 27, 2010 Βασικά το έκανα copy paste από open office... Και μια που ήταν έτοιμο δεν μπήκα στον κόπο να το ξαναδιαβάσω οπότε το ανακάλυψα όταν μου το αναφέρατε... Lady Nina μου σ ευχαριστώ πάρα πολύ ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted November 27, 2010 Share Posted November 27, 2010 Δεν ξέρω για πρωτοτυπία η όχι, φαντάζομαι αυτό έχει να κάνει και με τον τρόπο που χειρίζεται κανείς ένα θέμα. Οπότε το φλασάκι μου φάνηκε αρκετά φρέσκο και αρκετά τρομακτικο θα έλεγα. Πιστεύω πως τον σκοπό του τον πετυχε άσχετα με τον τέλος, το οποίο ομολογώ θα με "έφτιαχνε" λίγο περισσότερο αν ήταν λίγο πιο μυστηριακό ίσως. Πιο πολύ για να ταιριάζει με το ατμοσφαιρικά τρομακτικο κυρίως θεμα. Bottom line ήταν πολύ καλο και με προοπτικές! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted November 28, 2010 Author Share Posted November 28, 2010 Δεν ξέρω για πρωτοτυπία η όχι, φαντάζομαι αυτό έχει να κάνει και με τον τρόπο που χειρίζεται κανείς ένα θέμα. Οπότε το φλασάκι μου φάνηκε αρκετά φρέσκο και αρκετά τρομακτικο θα έλεγα. Πιστεύω πως τον σκοπό του τον πετυχε άσχετα με τον τέλος, το οποίο ομολογώ θα με "έφτιαχνε" λίγο περισσότερο αν ήταν λίγο πιο μυστηριακό ίσως. Πιο πολύ για να ταιριάζει με το ατμοσφαιρικά τρομακτικο κυρίως θεμα. Bottom line ήταν πολύ καλο και με προοπτικές! Ευχαριστώ πάρα πολύ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted November 30, 2010 Share Posted November 30, 2010 Η ιστορία σίγουρα δεν είναι πρωτότυπη, αλλά είναι καλογραμμένη. Τα κλισέ, δυστυχώς, πάμπολλα, αλλά εντάξει, τι να κάνουμε; Το τέλος είναι το πιο προβληματικό σημείο, θα έλεγα, αφού η δεύτερη επιλογή σου θα μπορούσε να ειναι να... ξυπνάει από όνειρο! Εννοώ ότι είναι πολύ εύκολο και ίσως αδικεί την ιστορία. Καλή αρχή και περιμένουμε κι άλλες ιστορίες σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted December 1, 2010 Share Posted December 1, 2010 Εγώ θα περιμένω κάτι σε μέγεθος πάνω από 2000 λέξεις για να κρίνω τη συγγραφέα πάντως. Το παρόν ήταν μικρό και συμπαγές. Φυσικά σε αυτό το μέγεθος δεν υπήρχαν χαρακτήρες, μόνο μια μικρή κατάσταση με αρχή και τέλος, η οποία είχε ωραίες περιγραφές. Όπως και να έχει, αναμένουμε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 1, 2010 Author Share Posted December 1, 2010 Stanley, μια ιστορία τρόμου πλέον πόση πρωτοτυπία μπορεί να κρύβει; Σαν πρόταση μ αρέσει πάρα πολύ και μιας και θα τη δουλέψω αρκετά ίσως το σκεφτώ σοβαρά να το επιλέξω για τέλος. Spiros K, δεν αποκαλώ τον εαυτό μου συγγραφέα. Για μένα το να γράφω είναι απλή ανάγκη. Και όχι τέχνη. Ευχαριστώ πάντως και τους δυο σας πάρα πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 2, 2010 Share Posted December 2, 2010 Γενικά από όλα τα σύμβολα τρόμου που υπάρχουν σε τέτοιες ιστορίες, ο καθρέφτης μού είναι ο πιο τρομακτικός. Έτσι, παρ' όλο που σε γενικές γραμμές, θα συμφωνήσω με κάποιους προλαλήσαντες ότι υπάρχουν μερικά προβληματάκια, μπορώ να πω ότι μπήκα έντονα στην ατμόσφαιρα της ιστορίας και αυτό το θεωρώ πολύ θετικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Storyteller Posted December 3, 2010 Share Posted December 3, 2010 Εμένα μ' άρεσε, ήταν αρκετά καλή!! Απλά πιστεύω πως θα βοηθούσε αν ήταν μικρότερο το κομμάτι του Brainstorming. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted December 3, 2010 Share Posted December 3, 2010 Δεν ξέρω αν ήταν μη πρωτότυπο το τέλος, αλλά νομίζω πως ήταν σίγουρα ξαφνικό. Ίσως αν είχε έρθει πιο ομαλά (δεν ξέρω πως, ίσως με υπόνοιες πιο πριν στο κείμενο; ) η έλλειψη πρωτοτυπίας που λένε τα παιδιά να μην χτύπαγε. ''Το μόνο έπιπλο που έφερε πάνω του ήταν ένας μπρούτζινος καθρέφτης στο χώρο που αργότερα...'' Αυτό το 'έφερε' και το 'πάνω του' δεν μου καλοκάθησαν. 'Το σπίτι έφερε πάνω του έναν καθράφετη'... χμ... ''Η καρδιά μου μάζεψε όλο το αίμα που έκλεινε ο θώρακάς μου και το απελευθέρωσε με δύναμη'' ''Και πεταγόμουν μούσκεμα στον ιδρώτα για να αντικρίσω τους φρεσκοβαμμένους τοίχους να με κυκλώνουν, σκοτώνοντας κάθε γωνία στο δωμάτιό μου'' Εδώ το πρόβλημά μου (αντίθετα απ' του Διγέλαδου) ήταν το 'σκοτώνοντας'. Οι φρεσκοβαμμένοι τοίχοι σκοτώνουν τις γωνίες; Δεν ξέρω, μπορει΄να έιναι και δικό μου σκάλωμα, αλλά ήθελα κάτι λιγότερο 'ανθρωποκεντρικό' ( ; ) πχ 'σβήνουν' ή κάτι τέτοιο. ''Κανένας δαίμονας δε βγαίνει στο σκοτάδι λένε.'' Αν εννοείς 'δεν βγαίνει στο φως' , όπως προκύπτει από αυτό το προηγούμενο 'Άφησα όλα τα φώτα αναμμένα και ξάπλωσα στον καναπέ' τότε πάσο. Αν όντως εννοείς 'δεν βγαίνει στο σκοτάδι' , τότε σκέψου σοβαρά ότι αυτοί που το λένε κάνουν λάθος (εννοώ πως η συγκεκριμένη φράση δεν δυναμώνει τον τρόμο κατά τη γνώμη μου, αλλά τον αδυνατίζει). ''Πίσω σου” Το ολόγραμμά μου. Εγώ μια σκιά, αυτή με σώμα.'' Εδώ χαόθηκα λίγο. Πίσω της στον χώρο; Πίσω της στον καθρέφτη; Είναι αρκετά μικρούλι πάντως το κείμενο όπως λέει κι ο SpirosK. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 7, 2010 Author Share Posted December 7, 2010 Χαχαχα αυτό πάει να πει, φύλλο και φτερό! Λοιπόν λαμβάνω πολύ σοβαρά όσα μου είπατε και ελπίζω να βελτιωθώ με τον καιρό. Ευχαριστώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted May 18, 2011 Share Posted May 18, 2011 Eγώ είμαι πάλι όπως η Lady Nina: με τον τρόμο πρόσφατα γνωρίστηκα, και γι αυτό βρήκα ακόμα και το τέλος καλό (μάλλον γιατί δεν με πολυνοιάζουν τα κλισέ σε τόσο μικρά κείμενα, και τα θεωρώ και αναπόφευκτα) Στα συν η ατμοσφαιρική γραφή σου με τις σχεδόν παραισθησιογόνες εκφράσεις που ξεπετάγονται πού και πού. Μπράβο κόρη του Ωκεανού! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted May 21, 2011 Author Share Posted May 21, 2011 Aπ όλες μου τις ιστορίες την χειρότερη βρήκες και διάβασες;... Ευχαριστώ πάντως για τη θετική κριτική... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted August 21, 2011 Share Posted August 21, 2011 Αυτή είναι λοιπόν η πρώτη σου ιστορία στο site. Εντάξει το θέμα είναι λίγο κλισέ αλλά όμως έχει καλό ρυθμό και δε σε πετάει έξω. Υπήρχε το στοιχείο του τρόμου κατά την γνώμη μου συνδέεται ομαλά με το μπερδεμένο μυαλό της ηρωίδας και αυτό που λαμβάνει ο αναγνώστης από αυτό που διαβάζει. Δεν ήταν τόσο ξεκάθαρη η μετάβαση από τις αναμνήσεις της ηρωίδας στο παρόν ακόμα και με δεύτερη ανάγνωση. Το μεγάλο συν είναι η περιγραφές του ψυχισμού της ηρωίδας που χτίζουν αυτή την ταραγμένη ατμόσφαιρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted October 16, 2011 Author Share Posted October 16, 2011 Αυτή είναι λοιπόν η πρώτη σου ιστορία στο site. Εντάξει το θέμα είναι λίγο κλισέ αλλά όμως έχει καλό ρυθμό και δε σε πετάει έξω. Υπήρχε το στοιχείο του τρόμου κατά την γνώμη μου συνδέεται ομαλά με το μπερδεμένο μυαλό της ηρωίδας και αυτό που λαμβάνει ο αναγνώστης από αυτό που διαβάζει. Δεν ήταν τόσο ξεκάθαρη η μετάβαση από τις αναμνήσεις της ηρωίδας στο παρόν ακόμα και με δεύτερη ανάγνωση. Το μεγάλο συν είναι η περιγραφές του ψυχισμού της ηρωίδας που χτίζουν αυτή την ταραγμένη ατμόσφαιρα. Ω,,, Το πιστεύεις ότι τώρα είδα το σχόλιο; Όχι λίγο. Πολύ κλισέ. Βασικά όσο το σκέφτομαι δε μου αρέσει αυτή η ιστορία. Σ ευχαριστώ πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.