Το Ψάρι της Τελευταίας Ωρας

[Stanley]

Ναι, ναι, με έπιασαν τα φεμινιστικά μου. :tongue:

 

Από ένα κείμενο όπου

πρόκειται να εξαφανιστούν όλοι οι άνδρες από προσώπου Γης

βρήκες αυτό αντι-φεμινιστικό. Συγγνώμη, δεσποινίς, έχουμε και μια αντρική αξιοπρέπεια, μην τα ισοπεδώσουμε κι όλα!

[Eroviana]

Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Όλη η ιστορία είχε ένα τόνο δεικτικό, κατηχήσιμο. Του στυλ "ελάτε τώρα να σας πω τι συμβαίνει εδώ", πολύ απωθητικό. Και μιλούσε ο Ωμέγα ασταμάτητα αλλά τίποτα δε μας έλεγε. Καμιά επαρκή αιτιολόγηση. Ακόμα κι αυτό μου φάνηκε αναληθοφανές. Γιατί να εξηγήσει; Οι αντιδράσεις του χαρακτήρα ήταν άχρωμες τελείως κι η γυναίκα του απλά διακοσμητική.

 

Δυσκολεύομαι να βρω κάτι που μου άρεσε. Η γραφή μόνο, αλλά τι να την κάνεις χωρίς την ιστορία;

[lizbeth_covenant]

Υπήρχαν κάποια βασικά πράγματα που δεν μου άρεσαν σε αυτή την ιστορία. Καταρχήν το γεγονός ότι παρουσιάζεις το σεξ ως κάτι κακό. Ότι χωρίς αυτό ο πολιτισμός ανέβηκε, γενικά η ζωή των ανθρώπων βελτιώθηκε!

Μετά βρίσκω λίγο μη ρεαλιστικό το γεγονός ότι

οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να ελευθερώσουν τους ανθρώπους απ'το σεξ με σκοπό να τους οδηγήσουν σε μια νέα ακμή. Πιστεύω οι κυβερνήσεις συνήθως θέλουνε να κρατάνε τους πολίτες κοιμισμένους, οποτε μαλλον θα προτιμουσαν να τους αφήσουν αν ασχολούνται με το σεξ και τις απολαύσεις ώστε να έχουν το ελεύθερο να κάνουν ότι γουστάρουν. Άσε πόσα χρήματα θα έχανε η τεράστια βιομηχανία του σεξ! Οπότε αυτές οι ιδανικές κυβερνήσεις δεν με έπεισαν πολύ.

 

 

Τέλος δε μου άρεσε ο τρόπος που είναι γραμμένο το κείμενο με τον ανήξερο ήρωα και τη φωνή που κάθεται και δίνει εξηγήσεις για να προχωρήσει η ιστορία. Διάλογοι και πληροφορίες για να μάθουμε τι συμβαίνει, χωρίς ουσιαστική δράση. Απλά βολικό δλδ. Μάλλον δεν ήταν καλή επιλογή να το γράψεις έτσι.

 

Αυτό που μου αρέσει πάντα στα κείμενα σου είναι οι περιγραφές που έχεις, που βγάζουν χρώματα και μυρωδιές και είναι πολύ όμορφες. Σ'αυτό το κείμενο αναγκαστικά ήταν λιγότερες αλλά τις ξεχώρισα και πάλι! Δηλαδή οι σκηνές που είναι ο Άρθουρ με τη γυναίκα του είναι πολύ ωραίες και τις απόλαυσα! Αυτά απο μένα Χρήστο! Καλή επιτυχία!!

[Stanley]

Κι εγώ, ο ανίδεος, περίμενα να αρέσει στις γυναίκες αυτή η ιστορία..Από πουθενά δεν μπορούμε να σας πιάσουμε πια.

[Eugenia Rose]

Κι εγώ, ο ανίδεος, περίμενα να αρέσει στις γυναίκες αυτή η ιστορία..Από πουθενά δεν μπορούμε να σας πιάσουμε πια.

 

Την έγραψες δηλαδή για τις γυναίκες???? ωωωωω σε ευχαριστούμε, :gerbil:

Edited December 16, 2010 by Eugenia Rose

[Stanley]

Κι εγώ, ο ανίδεος, περίμενα να αρέσει στις γυναίκες αυτή η ιστορία..Από πουθενά δεν μπορούμε να σας πιάσουμε πια.

 

Την έγραψες δηλαδή για τις γυναίκες???? ωωωωω σε ευχαριστούμε, αλλα δεν εχει σεξ, sex is good, άσε που τον σκοτώνουν τον καημενο... :gerbil:

 

χαχα

Βάλε ένα σποιλεράκι, για αρχή, και τα υπόλοιπα τα λέμε από Κυριακή. Γιατί εγώ, ο μαύρος, αλλιώς την βλέπω την ιστορία. Είμαι τόσο αθώος, τελικά.

[Eugenia Rose]

Κι εγώ, ο ανίδεος, περίμενα να αρέσει στις γυναίκες αυτή η ιστορία..Από πουθενά δεν μπορούμε να σας πιάσουμε πια.

 

Την έγραψες δηλαδή για τις γυναίκες???? ωωωωω σε ευχαριστούμε,

αλλα δεν εχει σεξ, sex is good, άσε που τον σκοτώνουν τον καημενο...

:gerbil:

 

χαχα

Βάλε ένα σποιλεράκι, για αρχή, και τα υπόλοιπα τα λέμε από Κυριακή. Γιατί εγώ, ο μαύρος, αλλιώς την βλέπω την ιστορία. Είμαι τόσο αθώος, τελικά.

 

Sorry!! To έσβησα γιατι δεν ξέρω που είναι το σπόιλ όταν κάνω edit.

[Soul_walker]

Ενδιαφέρουσα αισθητικά η σκηνή με το μικρόφωνο στην αίθουσα. Λίγο περίεργος ο διάλογος, αλλά προχωράει και κάνει την δουλειά του. Ωραίος και ο Ωμέγα σαν επιλογή και το τι τελικά σημαίνει το όνομά του.

 

Η ιστορία είναι απλή, αλλά μου αρέσει που υπάρχει αρκετό υλικό από πίσω, ενώ έτσι απλά αναφέρεται για το τι έχει γίνει σε αυτόν τον κόσμο, δίνοντας την αίσθηση μιας ζωντανής πραγματικότητας.

 

Επιπλέον το τέλος του άνδρα δίνεται σιγά-σιγά με κάποιο μυστήριο που δουλεύει.

Ωραίες και οι εκφράσεις με το shut down του εγκεφάλου του.

 

Παρόλα αυτά, αν και σε αυτό το διήγημα δουλεύει, δεν ξέρω αν αυτός ο κόσμος θα είχε ενδιαφέρον σε μεγαλύτερες ιστορίες. Άλλωστε οι γυναίκες αρχηγοί και οι θόλοι προστασίας είναι λίγο συνηθισμένα.

 

[Drake Ramore]

Θα ξεκινήσω απο τα θετικά λέγοντας σου οτι είναι η πιό ευκολοδιάβαστη ιστορία σου (τέτοιου μεγέθους) και πραγματικά την διάβασα πολύ εύκολα.

Είναι όπως γράφεις και στα σχόλια, ότι πιο λιτό έχεις γράψεις (εδω μέσα τουλάχιστον).

 

Απο εκεί και πέρα, δεν μου άρεσε.Προσπάθησα να πιαστώ απο την φιλοσοφική διάσταση (που φάνηκε οτι θέλεις να δώσεις) αλλά δεν το κατάφερα λόγο του τρόπου που είναι γραμμένοι οι χαρακτήρες. Ένιωθα οτι διαβάζω κάποιο θρησκευτικό βιβλίο για την γέννηση (ή επαναγέννηση ) του ανθρώπινου είδους. Ήταν τόσο πολλά αυτά που μας έλεγες αντί να μας τα δείχνεις που (για να πάρω την φράση της Ερωβιάνας) ένιωσα οτι μου γίνεται κατήχηση.

 

Υ.Γ Κι εμένα το μυαλό μου πήγε αλλού απο τον τίτλο...

[Sonya]

Δεν έχει ζωντάνια, ρε Χρήστο... Καλή γλώσσα, στρωτή, ωραίο κόνσεπτ, αλλά πάσχει σε αληθοφάνεια και σε ρυθμό. Κυλάει ωραία, αλλά αργά και αφήνει πολλά κενά στο τέλος. Σαφώς πολύ καλύτερη από άλλες που έχεις γράψει, αλλά, αφού την ήθελες σοβαρή, έπρεπε να της κόψεις κάτι απ' το ανελέητο μπλα μπλα και να δώσεις εξηγήσεις.

[mman]

Μην μας λες ότι ήταν γυμνοί («γυμνή γριούλα»). Δείξ’ το, όπως πολύ ωραία το αφήνεις να εννοηθεί στο τέλος της πρώτης σκηνής.

Δεν μου φάνηκε πειστικό το ότι η ανθρωπότητα εγκατέλειψε οικειοθελώς το σεξ.

Ο άνθρωπος δεν ντύνεται μόνο για λόγους αιδούς, αλλά και για λόγους άνεσης, καιρού, θερμοκρασίας, αισθητικής κλπ. Έτσι, παρά τον Θόλο που ρυθμίζει τον καιρό, δεν φαίνεται φυσικό ή αναμενόμενο να κυκλοφορούν όλοι γυμνοί συνεχώς.

Ο διάλογος μεταξύ Άρθουρ και Ωμέγα θα μπορούσε να είναι πιο φυσικός, και λιγότερο επεξηγηματικός. Γενικά, θέλεις να υποδηλώνεις πράγματα, όχι να τα λες φόρα-παρτίδα.

Δεν φαίνεται φυσικό (ή τουλάχιστον δεν δικαιολογείται ικανοποιητικά) οι άνθρωποι να γνωρίζουν τόσα λίγα για τον κόσμο τους (όπως π.χ. πώς αναπαράγονται τα ζώα ή ότι υπάρχουν άλλες πόλεις).

Σηκώνει μεγάλη κουβέντα, αλλά σίγουρα είναι πολύ αμφισβητίσιμο αν χωρίς σεξ θα υπήρχαν ανδρόγυνα ζευγάρια.

Το σεξ παρουσιάζει σημαντικές τεχνικές δυσκολίες για κάποιον που το κάνει για πρώτη φορά. Δεν είδα να αναφέρονται τέτοιες. Θα έκαναν τη σκηνή πιο φυσική.

Δεν κατάλαβα γιατί επιλέχθηκαν τόσο λίγοι και τι καινούργιο προσέφερε, από την οπτική του Ωμέγα, η φυσική τεκνοποίηση στην ανθρωπότητα.

Δεν κατάλαβα γιατί, ενώ ο σκοπός ήταν να εξαλείψουν το ανδρικό φύλο, επανέφεραν έστω και προσωρινά το σεξ.

Και τέλος, ίσως μου διαφεύγει κάτι προφανές, αλλά ομολογώ ότι δεν έπιασα τι παίζει με τον τίτλο.

Γενικά, είναι μια ιστορία που, κατά τη γνώμη μου, παρά τη χρησιμοποιημένη ιδέα, θα μπορούσε να γίνει πολύ ενδιαφέρουσα αν καλύπτονταν ικανοποιητικά τα σημαντικότερα από τα παραπάνω ζητήματα.

[Stanley]

Μην μας λες ότι ήταν γυμνοί («γυμνή γριούλα»). Δείξ’ το, όπως πολύ ωραία το αφήνεις να εννοηθεί στο τέλος της πρώτης σκηνής.

Δεν μου φάνηκε πειστικό το ότι η ανθρωπότητα εγκατέλειψε οικειοθελώς το σεξ.

Ο άνθρωπος δεν ντύνεται μόνο για λόγους αιδούς, αλλά και για λόγους άνεσης, καιρού, θερμοκρασίας, αισθητικής κλπ. Έτσι, παρά τον Θόλο που ρυθμίζει τον καιρό, δεν φαίνεται φυσικό ή αναμενόμενο να κυκλοφορούν όλοι γυμνοί συνεχώς.

Ο διάλογος μεταξύ Άρθουρ και Ωμέγα θα μπορούσε να είναι πιο φυσικός, και λιγότερο επεξηγηματικός. Γενικά, θέλεις να υποδηλώνεις πράγματα, όχι να τα λες φόρα-παρτίδα.

Δεν φαίνεται φυσικό (ή τουλάχιστον δεν δικαιολογείται ικανοποιητικά) οι άνθρωποι να γνωρίζουν τόσα λίγα για τον κόσμο τους (όπως π.χ. πώς αναπαράγονται τα ζώα ή ότι υπάρχουν άλλες πόλεις).

Σηκώνει μεγάλη κουβέντα, αλλά σίγουρα είναι πολύ αμφισβητίσιμο αν χωρίς σεξ θα υπήρχαν ανδρόγυνα ζευγάρια.

Το σεξ παρουσιάζει σημαντικές τεχνικές δυσκολίες για κάποιον που το κάνει για πρώτη φορά. Δεν είδα να αναφέρονται τέτοιες. Θα έκαναν τη σκηνή πιο φυσική.

Δεν κατάλαβα γιατί επιλέχθηκαν τόσο λίγοι και τι καινούργιο προσέφερε, από την οπτική του Ωμέγα, η φυσική τεκνοποίηση στην ανθρωπότητα.

Δεν κατάλαβα γιατί, ενώ ο σκοπός ήταν να εξαλείψουν το ανδρικό φύλο, επανέφεραν έστω και προσωρινά το σεξ.

Και τέλος, ίσως μου διαφεύγει κάτι προφανές, αλλά ομολογώ ότι δεν έπιασα τι παίζει με τον τίτλο.

Γενικά, είναι μια ιστορία που, κατά τη γνώμη μου, παρά τη χρησιμοποιημένη ιδέα, θα μπορούσε να γίνει πολύ ενδιαφέρουσα αν καλύπτονταν ικανοποιητικά τα σημαντικότερα από τα παραπάνω ζητήματα.

 

Ποιος είπε ότι ήταν οικειοθελώς;

 

Επειδή εσύ είσαι νοσηρόμυαλος και φαντάστηκες ό,τι ήθελες, ποιος σου είπε ότι δεν αντιμετώπισε δυσκολίες στο σεξ; Δεν περιγράφηκε καν το σεξ.

 

Σχετικά με τις τελευταίες απορίες, μάλλον το πήρες τελείως στραβά γιατί τα πράγματα έγιναν απολύτως διαφορετικά από τον τρόπο που λες.

[Naroualis]

Γενικά: Βιαστικό και κρύο. Δε μου επιτρέπει να ταυτιστώ με τίποτε και κανέναν. Προβλήματα αληθοφάνειας εδώ κι εκεί και τέλος χωρίς ουσιαστική εξήγηση.

 

Μου άρεσε: Οι σκηνές οικειότητας μετά των δύο συντρόφων

 

Δε μου άρεσε: Καταρχήν ο τρόπος που ο Ωμέγα μιλάει στον Άρθουρ (λες και δεν είναι παντοδύναμος) κι έπειτα ο τρόπος που ο Άρθουρ μιλάει στον Ωμέγα (ξεχνάει ότι πριν από λίγες μόνο στιγμές τον έτρεμε). Το σε τι ακριβώς χρησιμεύει η «θυσία»του Άρθουρ επίσης δε μου ήταν σαφές. Καταλαβαίνω ότι υπήρχε θέμα με το μέγεθος του κειμένου, αλλά η τραγικότητα της στιγμής της θυσίας χάνεται έτσι.

Edited December 19, 2010 by Naroualis

[Stanley]

Ας πω λίγα λόγια για την ιστορία μου, αν και μάλλον αυτός που έχει τελικά τις πιο πολλές απορίες είμαι εγώ. Τα είχα ήδη έτοιμα, αλλιώς δεν νομίζω να τα ανέβαζα.

 

Ισως μετανιώνω που έγραψα κάτι τόσο φουσκωμένο και όχι κάτι πιο στα μέτρα μου, πιο προσωπικό. Με επηρέασε, υποθέτω, το γεγονός ότι ό,τι έχω διαβάσει επό ΕΦ μέχρι τώρα είναι Κλαρκ και Ασίμοφ, που καταπιάνονται με πιο grand θέματα. Η πιο λιτή γραφή βγήκε παρέα με το κείμενο, αλλά δεν σημαίνει ότι την υιοθετώ γενικά κι άκριτα. Το αν δυσκολεύεται κανείς να διαβάσει μια ιστορία μου με πιο βαρύ ύφος, δεν με προβληματίζει και πολύ, γιατί είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου του τι διαβάζει ο καθένας. Δεν πέρασα κι άσχημα γράφοντάς την, πάντως.

 

Τώρα, ας πω για τον τίτλο:

το ψάρι είναι, φυσικά, ο Αρθουρ για 3 λόγους:ως αναφορά στη ΄΄γυάλα΄΄ όπου ζούσαν, ως παραπομπή στην φράση του Ωμέγα που λέει ότι τον διάλεξαν τελείως τυχαία, σε αντίθεση με την πρώτη φορά που του είχε πει ότι τον επέλεξαν με σύστημα, και ως αναφορά στα ψάρια γενικά, που έχουν έναν πολύ περίεργο τρόπο αναπαραγωγής. Η τελευταία ώρα είναι το τέλος του ίδιου του Αρθουρ, καθώς και του φύλου του γενικότερα, αλλά και ένα παιχνιδάκι που έκανα με τα ονόματα των πόλεων:24 οι ώρες, όσες και οι πόλεις-γράμματα, Ω η τελευταία ώρα.

 

 

Τα ονόματα των πόλεων, όπως και ο κυβενήτης μικρόφωνο, είναι δανεισμένα από την μοναδική ταινία επιστημονικής φαντασίας του γάλλου σκηνοθέτη, πρωτοπόρου της Nouvelle Vague, Ζαν Λυκ Γκοντάρ, Αλφαβιλ.

 

Τώρα, η μεγαλύτερη έκπληξη που μου δημιουργήθηκε σχετικά με το κείμενο ήταν το περιβόητο “show, don’t tell”. Αρχικά, αναρωτιέμαι πώς γίνεται μια ιστορία που είναι τόσο tell, να αφήνει τόσες πολλές απορίες, όπως τελικά είδα, και τόσα πολλά κομμάτια ανεξήγητα. Υστερα, με την λογική αυτή, κάθε θέατρο, όπου η δράση δεν εκτυλίσσεται ζωντανά, αλλά μέσα από το διάολογο των ηρώων, είναι ένα αφόρητα telling έργο. Το κείμενο το δόμησα κατ΄αυτόν τον τρόπο και μου αρέσει. Οποιος δεν είναι συνηθισμένος ή δεν το βρίσκει ωραίο, είναι απολύτως σεβαστή η άποψή του.

Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι το tell είναι κακό όταν εξηγεί τα νοήματα και παίρνει θέση. Στην ιστορία, λοιπόν, δεν νομίζω ότι έγινε κάτι τέτοιο. Ο,τι έλεγε ο Ωμέγα, ήταν η παρουσίαση της αντικειμενικής κατάστασης, γεγονότων καθαρά, κι όχι αν αυτό όντως ήταν σωστό, ηθικό, ή οτιδήποτε. Αυτά έγιναν, αυτά είπε, από τη μεριά του πάντα. Επιπλέον, υπάρχει ολόκληρη ιστορία για την πορεία του κόσμου γενικότερα, η οποία απλώς δίνεται με νύξεις. Συγχωρέστε με, αλήθεια, αλλά δεν συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό tell.

 

Αυτό που αναγνωρίζω είναι η ασάφεια του τι πραγματικά έγινε, γιατί αυτό το ήξερα πριν καν δημοσιεύσω την ιστορία, λόγω χώρου. Λοιπόν:

 

έχουμε μια πόλη με αδιευκρίνιστο αριθμό ανθρώπων, πολύ μεγάλο, όπως αποκαλύπτεται στο τέλος. Δεν ξέρουν καν την ύπαρξη του σεξ, όχι το ξέρουν αλλά το θεωρούν κακό. Οι σχέσεις των ζευγαριών είναι καθαρά πλατωνικές. Οταν ο Ωμέγα καλεί τον Αρθουρ, γιατί το κάνει; Ο σκοπός όλου αυτού του πράγματος ήταν από τη μία ένα χρύσωμα του χαπιού, ένα κορόιδεμα (εμένα με ιντριγκάρει πολύ αυτή η μικροπρέπεια από τη μεριά του κυβερνήτη, μια φορά), όχι λόγω καλοσύνης, αλλά λόγω κυνισμού. Πώς όταν μικροί πιάναμε σαύρες και τις δέναμε από την ουρά για να κάνουν κόλπα, πριν της κάνουμε οτιδήποτε άλλο; Κάπως έτσι...

Από την άλλη, ήταν πρακτικός: όλα αυτά τα χρόνια, οι άνθρωποι αναπαράγονταν με σπέρμα που έπαιρναν με ένεση από τους όρχεις του άντρα και το έβαζαν στη μήτρα της γυναίκας. Για τους λόγους όμως που εξήγησε ο Ωμέγα, ο άντρας δεν χρειάζεται πλέον και αποτελεί εμπόδιο. Ετσι, κάλεσαν έναν στην τύχη, για να κάνει έρωτα και να παράξει στην πράξη σπερματοζωάρια, τα οποία θα τα έπαιρναν μόνο αφού πέθαινε. Δηλαδή δεν πήραν το σπέρμα του αμέσως μετά το σεξ με τη γυναίκα, άυτό που εκσπερμάτισε, αλλά το πήραν μετά το θάνατά του το άντρα από τους όρχεις. Αυτό είναι λίγο μετέωρο και το παραδέχομαι, αλλά θα μπορούσε να ειπωθεί ότι π.χ για κάποιον βιολογικό ρόλο, για οποιονδήποτε, έπρεπε να είναι έτσι. Αυτά τα εκατομμύρια σπερματοζωάρια θα τα χρησιμοποιούσαν για τις επόμενες γεννιές για να γεννηθούν οι νέες γυναίκες, ένα ένα όλα. Δηλαδή, ο άντρας έκανε σεξ, οι όρχεις έφτιαξαν σπέρμα φρέσκο, το πήραν από εκεί μόλις πέθανε και μετά θα τα έβαζαν ένα ένα στην κάθε μήτρα, όποτε ήθελαν να κάνουν παιδιά. Δεν είχε σημασία ποιον άντρα θα διάλεγαν, γιατί αναφέρεταιι ότι αρρώστιες δεν υπήρχαν κι όλοι ήταν υγιείς . Η δεύτερη επίσκεψη έγινε για να δει μια τελευταία φορά την γυναίκα του στο ενδιάμεσο, αλλά και να προλάβει να δράσει το δηλητήριο( που ήταν και το φάρμακο-αντίδοτο για να μπορέσει να κάνει σεξ).

 

 

 

Κάποιοι ανέφεραν για τη ΄΄βαρεμάρα΄΄ του Ωμέγα ή ότι μιλάει σαν να μην είναι παντοδύναμος. Εμένα, προσωπικά, αυτό το κομμάτι είναι το αγαπημένο μου της ιστορίας: ένας θεός-δυνάστης, που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα υποχείριο κι ο ίδιος, ο τελευταίος τροχός της αμάξης, και διατηρεί μια ύπαρξη χωρίς νόημα.

 

 

 

Γιατί όχι σεξ;

Ο Φρόιντ έχει πει ότι η καλλιτεχνική και κάθε έκφραση του ανθρώπου είναι μια διοχέτευση της λίμπιντο, την οποία την βγάζεις είτε στο γραπτό, είτε στη δουλειά, είτε στο κρεβάτι. Οπότε, σε έναν κόσμο χωρίς σεξ, όλη η δημιουργικότητα του ανθρώπου, όλη του η όρεξη, ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ οτι θα πήγαινε στη δουλειά και την εξέλιξη. Ετσι μπόρεσαν στην ιστορία οι άνθρωποι να σωθούν από την υπονοούμενη καταστροφή του πλανήτη. Δεν είναι δηλαδή ότι το σεξ το είχαν σαν κάτι σιχαμερό και για αυτό το κατήργησαν, απλά τους εμπόδιζε στην πρόοδο, θεωρητικά.

 

 

Γιατί όχι άντρες;

Υπάρχουν θεωρίες που λένε ότι η αρχική μορφή του ανθρώπου είναι γυναικεία κι ότι ο άντρας προέκυψε στην πορεία. Οι άντρες ολοένα και λιγοστεύουμε. Δυστυχώς. Σε μερικές χιλιάδες χρόνια, λένε οι επιστήμονες, θα έχουμε εξαφανιστεί. Και στην ουσία( I’ m sorry, fellows) απλώς μας χρησιμοποιούν για τη διαιώνιση του είδους. Στην ουσία, δεν μας χρειάζονται και τόσο πολύ.

 

 

Αυτό στο οποίο θα επιμείνω, ωστόσο, είναι ότι το τέλος λειτουγεί ως αμφισβήτηση.

Δηλαδή, μέσα σε όλες τις μεγαλομανείς εξηγήσεις του Ωμέγα για το μέλλον της ανθρωπότητας και τα άστρα, για τον κόσμο χωρίς άντρες και χωρίς αγάπη, η τελευταία εικόνα του νεκρού άντρα είναι η γυναίκα του, με το αγοράκι τους που θα έχει γεννηθεί σε λίγους μήνες, να τρέχει να την αγκαλιάσει στο λιβάδι που πρωτοφιλίθηκαν-μια near death experience, με άλλα λόγια. Είναι σαν να λέει ΄΄ρε φίλε, ότι μου έλεγες όλη αυτην την ώρα, είναι μαλακίες!΄΄. Η ιστορία δεν είναι μια προπαγάνδα για την αποχή από το σεξ και την κατάργηση του συναισθήματος, όπως και το Αποκάλυψη Τώρα δεν είναι μια ταινία που διαφημίζει τον πόλεμο( προφανώς, τηρουμένων κάποιον αναλογιών!). Αν αυτό είναι tell κι όχι show, πρέπει να χάνω πολλά πράγματα.

 

 

Ευχαριστώ όσους διάβασαν τις παραπάνω μακροσκελιές και όσους διάβασαν την ιστορία και σχολίασαν. Συγχαρητήρια στον κο Γουρούνη για το εντυπωσιακό του ντεμπούτο( προσωπικά, τον είχα στην πρώτη θέση) και στην νικήτρια Βάσω, που όπως είπα, αν και την είχα πέμπτη, αναγνωρίζω την ποιότητα και την πάστα της ιστορίας της.

Σημείωση: το πιο κουλό σχόλιο που διάβασα ήταν του Μπάμπη, αυτό με το θεό και τη νέγρα. Θα έδινα και το αριστερό μου σκουλαρίκι για να μάθω πώς το σκέφτηκες αυτό το πράγμα.

Edited December 19, 2010 by Stanley

[Big Fat Pig]

[...]Στην ουσία, δεν μας χρειάζονται και τόσο πολύ.[...]

E, όχι δα! Αυτό δεν το δέχομαι! Και ποιος θα ξεβιδώνει τα πολυκαιρισμένα βάζα με το μεταλλαγμένο γλυκό μελιτζανάκι της θείας Μαριγώς ρε; Ε; Ποιος;

[KELAINO]

[...]Στην ουσία, δεν μας χρειάζονται και τόσο πολύ.[...]

E, όχι δα! Αυτό δεν το δέχομαι! Και ποιος θα ξεβιδώνει τα πολυκαιρισμένα βάζα με το μεταλλαγμένο γλυκό μελιτζανάκι της θείας Μαριγώς ρε; Ε; Ποιος;

 

 

Με ένα ζευγάρι λαστιχένια γάντια, ανοίγουν ακόμα και τα πιο μεταλλαγμένα βάζα.

 

Σταν, για το κουλό σχόλιο: απλά συνειρμός. Έχει να κάνει με το πως αντιλήφθηκα την ιστορία σου και τι πράγματα είδα σ' αυτήν.

 

 

[vinegrete]

Δεν ειμαι και πολυ εξοικειωμένη στην επιστημονική φαντασία, ωστόσο θα προσπαθήσω να απαντήσω αντικειμενικά.

 

Η ιδέα της ολοκληρώτικής αποχής απο το σεξ, μου θύμισε μεσαιωνικά χρόνια (και φυσικά το έχω δει και σε πολλές ιστορίες που αφορούν το μέλλον). Δεν μπορώ να καταλάβω γιατι για κάποιους αυτό θεωρείται ως το ανώτερο επίπεδο που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος.

Οπως αναφέρθηκε στην ίδια την ιστορία αλλα σε πολλά σχόλια, η αποχή απο το σεξ, δινει την ευκαιρία στον άνθρωπο να ασχοληθεί και να μεγαλουργήσει σε άλλους τομέις της ζωής του. Βιολογικά τουλάχιστον.. αυτο φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα! Και υπάρχει και η θεωρία πως ο άνθρωπος αν έφτασε στο επιπεδο της τέχνης που έφτασε στον έρωτα το οφείλει.

 

Σιγουρα δεν θα ήθελα να ζω σε ένα τετοιο κοσμο, απουσια σεξ και με καμερες παντου!

 

Η γύμνια των ανθρώπων μου έφερε στο μυαλο την γύμνια (ανδρων και γυναικων) των αρχαίων Σπαρτιαρτών. (και ναι ηταν γεγονος πως και οι νεαρες γυναικες κυκλοφορουσαν σχεδον γυμνες). Θεωρουσαν οτι δεν υπαρχει καποια ντροπη στο γυμνο (και γυμνασμενο) σωμα. Αντιθετα στην Αθηνα που κυκλοφορουσαν ντυμενοι, τα .. εκτροπα ηταν πολλα περισσοτερα σε συγκριση με τα ανυπαρκτα σχεδον της Σπαρτης. Οποτε.. την γυμνια σε εναν μελλοντικο και "αγνο" κοσμο την δικαιολογω απολυτα, αφου λυθηκε και το προβλημα της θερμοκρασιας με τον θόλο.

 

Η ιδέα ενος κοσμου που υπάρχουν μονο γυναικες, μου εφερε ξανα στο μυαλο (αναρωτιεμαι ποσα θα μου θυμισει αυτη η ιστορια..), το φαινομενο της Κινας, της Ινδιας και λοιπων τετοιων χωρων, που επεβαλαν ή προσπαθησαν να επιβάλουν την τακτικη του ενος παιδιου, και οοοολοι μα ολοι, προτιμησαν τα αγορια (θανατωναν δηλ τα μωρα κοριτσια). Αποτελεσμα σημερα ειναι να υπαρχουν νεαρα αγορια και καθολου κοριτσια, και αν κανενα γεννηθηκε και μεγαλωσε, κινδυνευει.. Μάλιστα έχει γυριστεί και σχετική ταινια "ενας κόσμος χωρίς γυναίκες"

 

Οποτε και με βάση όλα τα παραπάνω η σύλληψη μιας τέτοιας ιδέας για ιστορία, μου φάνηκε καλη. Σίγουρα θα μπορούσε να αναπτυχθει περισσότερο, οπως πχ η αρχη της ερωτικής σκηνης με την αγνωστη γυναικα με ολες τις σκεψεις και τα συναισθηματα που κατακλύζουν τον ήρωα, χωρις απαραιτητα να δωθουν περιγραφες που θα αλλαζαν το ύφος της ιστορίας απο ΕΦ σε ερωτική, και να προσθετει ισως μια και μονη ερωτική σκηνη με την γυναικα του, οπου θα μπορουσε να περιγραψει την αγαπη στον ερωτα που θα βιωναν οι δυο τους σε αντιθεση με το σεξ που βιωσε με την προηγουμενη. Και τα δυο εν συντομια (για να μην αλλαξουμε ειπαμε το υφος) και καποιες αλλες λεπτομερειες. Στο συνολο παντως μου αρεσε αρκετα η ιστορια.

 

Τελος, το τελος μου άρεσε παρα πολυ, με τον ήρωα να φερνει την τελευταια εικονα στο μυαλο πριν πεθανει, την γυναικα του με το αγεννητο παιδι του. Ηταν πολυ συγκινητικη