Το κορίτσι της Τριπλανητίας

[Cassandra Gotha]

Είναι το πιο φανταστικό κομμάτι του διαγωνισμού, πραγματικά μία έκπληξη! Όμως, ενώ στην αρχή με ταξίδεψε, όσο προχωρούσε άρχισα να κουράζομαι. Πάρα πολλές πληροφορίες, εικόνες στιβαγμένες, τόσο, που νιώθω να ξεχυλίζω από τα αυτιά. Αυτό δεν είναι καλό για ένα διήγημα. Προσπάθησες να μας βάλεις μέσα στον κόσμο που έπλασες, αλλά για 'μένα δεν πέτυχε. Θα έπρεπε να κάνεις λίγο οικονομία σε αυτό, και να επικεντρωθείς περισσότερο στα γεγονότα που άλλαξαν τη ζωή της ηρωίδας σου.

 

Η σκηνή με την πρώτη φορά, αυτή η πανέμορφη σκηνή, περνάει πολύ γρήγορα. Έμεινα με το παράπονο, γιατί η πιο σημαντική στιγμή στη ζωή της δεν μου δόθηκε πιο απολαυστικά, να τη νιώσω, να καταλάβω πόσο σημαντική ήταν και για τους δυο τους.

 

Αναφέρεις πολλές φορές το διαφορετικό μέτρημα του χρόνου στους πλανήτες (και όλα τα διαφορετικά μέτρα), σα να προσπαθείς να μας επιβάλλεις την αίσθηση που θέλεις να δώσεις. Μία-δύο αρκούσαν.

 

Ο λόγος σου ελαφρύς, ωραίος.

 

Μου άρεσε ο ρόλος της Μέδουσας.

 

Νομίζω ότι οι ορχιδέες δεν μυρίζουν. Βέβαια, είναι και κάτι αμέτρητα είδη, πού να ξέρω; Απλά τσίνισα λίγο. Γενικά, έχω μια ευαισθησία όταν αναφέρονται μυρωδιές. Το γλυκό άρωμα του τριαντάφυλλου είμαι σίγουρη ότι σκεπάζει το πιπεράτο, δροσερό γιασεμί.Δεν μπορεί να μπλέκονται αυτά τα αρώματα μεταξύ τους.

 

Συγχαρητήρια για μία πραγματικά πλούσια και διαφορετική, εμπνευσμένη, σπάνια ιστορία.

[Eroviana]

Ουφ! Πολύ δύσκολος αυτός ο διαγωνισμός...

 

Λοιπόν, δεν έχω αποφασίσει αν μου άρεσε ή όχι. Έχει πολύ καλά και πολύ άσχημα σημεία ταυτόχρονα. Οι αρχικές εικόνες στην Αφροδίτη είναι πολύ ατμοσφαιρικές αλλά μου έδωσαν την αίσθηση ότι ήταν μια τεράστια εισαγωγή. Μέχρι τη σκηνή της πρώτης φοράς βαρέθηκα. Μετά που ήρθε αυτή η τόσο όμορφη πράξη, πριν προλάβω να ευχαριστηθώ με πήρες και με πέταξες σε άλλο πλανήτη. Γιατί να ήταν επιλογή της ηρωίδας αυτή η μετοίκηση στον Άρη; Θα λειτουργούσε καλύτερα σαν εξαναγκαστική εξορία παρά σαν ελεύθερη βούληση. Φαινόταν πολύ αφελής κι ευαισθητούλα για να επιλέξει τον οργιο-σεξο-πλανήτη από τον πιο ρομαντικό αντίποδα (την Αφροδίτη).

 

Η σκληράδα του Άρη (πολύ όμορφα δοσμένη) εξαφανίζεται από τις αντιδράσεις της ηρωίδας. Δε με πείθει καθόλου ότι αυτό που αποζητά είναι η όποια σεξουαλική ικανοποίηση. Δεν της ταιριάζει καθόλου. Μια λουλουδάτη, αέρινη ύπαρξη που γίνεται έρμαιο των ορμών της; Όχι.

 

Η μετάβαση στη γη ήταν ψεύτικη. Σαν να λέμε, κουράστηκα σ' αυτό το κωλοχανείο ας πάω τώρα σε ένα μέρος όπου υπάρχει η τέλεια ισορροπία σεξ-έρωτα. Μα γιατί πήγε στο κωλοχανείο; Και δεν είναι πολύ βολικό να βγαίνει αυτή η διακύρηξη τη στιγμή ακριβώς που η ηρωίδα σου δεν αντέχει άλλο; Είπαμε αγαπάμε τους χαρακτήρες μας, αλλά εδώ εσύ ήταν σαν να μην μπορούσες να της χαλάσεις χατίρι.

 

Η ροή της αφήγησης άλλαζε συνέχεια, από αργή σε γρήγορη σαν να μην μπορούσε να αποφασίσει. Η γραφή σου όμορφη και στρωτή αλλά και αρκετά αφελής σε σημεία. Εκεί που κάνεις το flashback στην παραλία ήταν "κακογραμμένο". Απλά πήρες μια βολική θέση κι άρχισες να αφηγείσαι όσα ήθελες να μας πεις. Δεν το εκφράζω καλά εδώ, ίσως από κοντά να σου εξηγούσα καλύτερα την ένστασή μου.

 

Τελικά, μια ευφάνταστη ιστορία με πολλά σκαμπανεβάσματα. Πιστεύω με μια γερή επιμέλεια θα γινόταν τέλεια. Προς το παρόν, κλίνω προς το "δε μου αρέσει".

[Soul_walker]

Πρωτότυπο. αλλά και μπερδεμένο.

Τόσες ‘διαφορετικές΄ ονομασίες απανωτές κάπως μπερδεύουν, αλλά σίγουρα σε ωθούν να θέλεις να συνεχίζεις να διαβάζεις.

 

 

Πετυχημένη η ιδέα των τριών κόσμων και ο διαχωρισμός τους σε μορφές της σωματικής επαφής.

Μου άρεσε η ρομαντική ματιά που η Γη είναι η μέση και η καλύτερη ισορροπία μεταξύ Sex και Έρωτα.

 

 

Πολύ καλή γραφή, το κείμενο ρουφιέται πανεύκολα και υπάρχουν έντονες εικόνες που ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας (για να μην αναφέρω για το χταπόδι)

 

Καλές ιδέες, ωραία χρησιμοποιημένες.

Μου άρεσε.

[KELAINO]

Μαμά - Ελ, μπαμπάς - Πίθηκας, ε; Από που να αρχίσει κανείς...

 

Δε χωρά καμιά αμφιβολία ότι εδώ ρέει η φαντασία άφθονη και χειμαρρώδης. Ο ταπεινός αναγνώστης δεν μπορεί παρά να μείνει άφωνος μπροστά στον πλούτο των πλασμάτων, των κόσμων τους, των μεταξύ τους σχέσεων και των αναφορών στην πραγματικότητα όπως την ξέρουμε.

 

Δυστυχώς όμως, ο τρόπος που παρουσιάζονται όλα αυτά, με άφησε ανικανοποίητη.

 

Βρήκα το λόγο σε πολλά σημεία ιδιαίτερα μελοδραματικό και εξεζητημένο, όπως είπε και κάποιος παραπάνω.

Σε πολλά σημεία, είναι απλά σα να μας διηγείσαι την υπόθεση περιληπτικά. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο κάπως ασύνδετα και το τέλος έρχεται ξεκάρφωτο.

Το άλλο με τα πρόσωπα που εμφανίζονται και εξαφανίζονται, είναι ένα θέμα.

 

Θα ήθελα να δω την κάθε ιδέα που υπάρχει εδώ μέσα ανεπτυγμένη (προσοχή: όχι ξεχειλωμένη και ξεζουμισμένη...) στις διαστάσεις που της αξίζουν. Σε βιβλίο. Θα το βούταγα πάραυτα.

 

Τελειώνοντας: Οι Ερωτώοι κλπ με ξενέρωσαν. Οι Πέτρες (και με τα υπερβολικά πολλά κεφαλαία είχα ένα θεματάκι) με ανατρίχιασαν. Το βρήκα απαίσιο για την ακρίβεια. Με θύμησαν ηρωικές μέρες θηλασμού και δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες.

Επίσης, δε βρήκα πουθενά το λόγο γιατί να αλλάξεις τους πλανήτες. Δεν είμαι καν σίγουρη αν υπάρχει λόγος.

Το σολωμί μ' άρεσε όμως.

[Drake Ramore]

Διάβασα την ιστορία, και έπειτα τα σχόλια σε σπόιλερ.

Λυπάμαι, αλλά δεν σε πιστευω καθόλου εκει που λες οτι τα ονόματα είναι ένα διασκεδαστικό λογοπαίγνιο και οτι δεν σημαίνουν κάτι περισσότερο.

Όλο το διήγημα είναι μια πολιτική φιλοσόφηση πάνω στις τάσεις των πολιτικών πεποιθήσεων, τόσο ωραία δοσμένο που δεν μπορώ να φανταστώ οτι πρόκειται για τυχαίο γεγονος.

Η εμβάθυνση και οι παραλληλισμοί των τρόπων ζωής στους δύο πλανήτες που είναι τόσο διαφορετικοί (στα άκρα) αλλά και τόσο ίδιοι (πάλι στα άκρα) οδηγούν στις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

 

Αν πιάσω το διήγημα απο άποψη γραφής είμαι πολύ ικανοποιημένος. Ικανοποιημένος είμαι επίσης απο την απόδοση τόσων πληροφοριών σε τόσο λίγο χώρο (αν και το παραφόρτωσες σε σημεία) και το στήσιμο μιας τέτοιας ιστορίας. Διπλά ικανοποιημένος απο την αλληγορία του κειμένου (που θεωρώ οτι ήταν ηθελημένη) και απο την δουλειά που έκανες στην έρευνα για τους πλανήτες αλλά και την μυθολογία πίσω απο την ιστορία.

 

Πολύ καλή δουλειά.Μπράβο!

[Sonya]

Θα συμφωνήσω με την Μαρίνα, Λενιώ. Πολλή συμπυκνωμένη πληροφορία δεν μ' άφησε να νιώσω και να χαρώ κάθε στιγμή ξεχωριστά. Ενώ η ιδέα ήταν πλουσιότατη σε φαντασία, σε περιγραφές, δουλεμένη κι ικανή ν' απογειωθεί, την προσγειώνουν οι υπερβολικά μεγάλη εισαγωγή (χράπα της κι έχεις μια πεντακοσάρα ακόμα λέξεις να κάνεις παιχνίδι) και το πολύ tell (Μμιχάλη, μας έχεις καταστρέψεις, το ξέρεις, ε;).

 

Αλλά είναι μια υπέροχη ιδέα και μια καταφανής βελτίωση και μπράβο!

[Lady Nina]

Οι Πέτρες (και με τα υπερβολικά πολλά κεφαλαία είχα ένα θεματάκι) με ανατρίχιασαν. Το βρήκα απαίσιο για την ακρίβεια. Με θύμησαν ηρωικές μέρες θηλασμού και δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες.

Ουπς! Συγγνώμη γι'αυτό τον απαίσιο συνειρμό...!

 

Μόλις την Πέμπτη το βράδυ είδα μια ταινία, στην οποία έγινε μια παρόμοια αναφορά... Οπότε καταλαβαίνω τί εννοείς... Entschuldigung!

[KELAINO]

Οι Πέτρες (και με τα υπερβολικά πολλά κεφαλαία είχα ένα θεματάκι) με ανατρίχιασαν. Το βρήκα απαίσιο για την ακρίβεια. Με θύμησαν ηρωικές μέρες θηλασμού και δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες.

Ουπς! Συγγνώμη γι'αυτό τον απαίσιο συνειρμό...!

 

Μόλις την Πέμπτη το βράδυ είδα μια ταινία, στην οποία έγινε μια παρόμοια αναφορά... Οπότε καταλαβαίνω τί εννοείς... Entschuldigung!

 

 

Μα γλυκιά μου, φυσικά και δε χρειάζεται να εντσουλντιγκάς για ό,τι γκαγκάγκιασμα κουβαλάει ο κάθε ένας στην γκλάβα του. Προφανώς και κάθε αναγνώστης κάνει τους ανάλογους με τις εμπειρίες του συνειρμούς, αλλά αυτό είναι πέρα από την ευθύνη του συγγραφέα.

[Lady Nina]

Οι Πέτρες (και με τα υπερβολικά πολλά κεφαλαία είχα ένα θεματάκι) με ανατρίχιασαν. Το βρήκα απαίσιο για την ακρίβεια. Με θύμησαν ηρωικές μέρες θηλασμού και δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες.

Ουπς! Συγγνώμη γι'αυτό τον απαίσιο συνειρμό...!

 

Μόλις την Πέμπτη το βράδυ είδα μια ταινία, στην οποία έγινε μια παρόμοια αναφορά... Οπότε καταλαβαίνω τί εννοείς... Entschuldigung!

 

 

Μα γλυκιά μου, φυσικά και δε χρειάζεται να εντσουλντιγκάς για ό,τι γκαγκάγκιασμα κουβαλάει ο κάθε ένας στην γκλάβα του. Προφανώς και κάθε αναγνώστης κάνει τους ανάλογους με τις εμπειρίες του συνειρμούς, αλλά αυτό είναι πέρα από την ευθύνη του συγγραφέα.

Εντσουλντίγκιασα, γιατί έψαχνα να βρω πως είναι το "συγγνώμη" στα σουηδικά, αλλά δεν κατάφερα να το βρω... :tongue:

 

Για πες μου εσύ, ως πιο αρμόδια, πώς είναι; (γιατί έχω φαγωθεί να το ψάχνω!)

[mman]

Δεν με έπεισε η Τριπλανητία σχετικά με το περίεργο κοινωνικό σύστημα του κάθε πλανήτη όσον αφορά το σεξ, κι αυτό ήταν καθοριστικό για το ότι δεν μπήκα καλά στον κόσμο του διηγήματός σου.

Εκτός από την αντιστροφή Άρη – Αφροδίτης, που νομίζω ότι πιο πολύ μπερδέυει παρά εξυπηρετεί κάτι (φαντάσου κάποιον να το διαβάζει «κανονικά», χωρίς το σχόλιό σου), υπάρχουν πολλά μικρά προβληματάκια αληθοφάνειας που δεν με άφησαν να χαθώ στο παραμύθι σου.

Γενικά, νομίζω ότι έγραψες με κάπως κεκτημένη ταχύτητα από τη Φάνταζυ, με αποτέλεσμα η ιστορία να έχει κάποια κάπως αόριστα πράγματα που ίσως να δούλευαν ωραία εκεί, αλλά για την Ε.Φ. αποτελούν αποπροσανατολιστικές ανακρίβειες. (Προσοχή, φανταζάδες: Αυτό δεν αποτελεί γενική μομφή κατά της Φάνταζυ. Μην αρπαχτείτε!)

Στα θετικά η ψυχολογική καταβαράθρωσή της στον Άρη.

[KELAINO]

το "συγγνώμη" στα σουηδικά

 

 

.. förlåt ..

[Naroualis]

Γενικά: Πολύ παράξενη ιστορία. Αφήνει μια παράξενη επίγευση η οποία δεν ξέρεις αν είναι γλυκιά ή εξωγήινη.

 

Μου άρεσε: Οι ευφημισμοί. Οι περιγραφές του τι νιώθει η ηρωίδα σου. Οι αντιστοιχίες των ονομάτων.

 

Δε μου άρεσε: Please, please, please, αυτή η φράση πρέπει να απαγορευτεί δια ροπάλου από κάθε είδους λογοτεχνικό κείμενο: «αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή». Μη κοριτσάκι μου, μη. Πες κάτι άλλο, αλλά όχι αυτό… Το πιο σημαντικό όμως ελάττωμα για μένα είναι ότι μεριές-μεριές βιάζεσαι πολύ. Σε σημείο που να καταντάει άτεχνο. Η ενδιάμεση αφήγηση είναι στέρεη, ξέρεις τι λες και πώς θες να το πεις κι ο λυρισμός που είχες σε παλαιότερα κομμάτια σου έχει δώσει τη θέση του σε στέρεες μορφές, απτές και άμεσα προσβάσιμες και στους λιγότερο ρομαντικούς. Όμως όταν φτάνεις στο σημείο της μετάβασης από τη μια σκηνή στην άλλη, το άλμα είναι τόσο κοφτό που θυμίζει λόξυγκα. Ζει τον έρωτά της στην Αφροδίτη, χικ, τιμωρείται στον Άρη, χικ, πάει στη Γη, χικ, χικ, χικ, γίνεται αρχηγός της πόλης που έχει το όνομά της; Ειδικά αυτό το τελευταίο με πέταξε έξω από το κείμενο πολλά χρόνια και πολλά γεγονότα μπροστά. Πράγματα που θα εξηγούσαν το γιατί δόθηκαντα ονόματά τους σε ηφαίστεια και πόλεις, αλλά εσύ δεν τα λες.

Edited December 19, 2010 by Naroualis

[Lady Nina]

Ευχαριστώ πολύ όλους εσάς που διαβάσατε την ιστορία μου, αφήσατε τα σχόλιά σας και ψηφίσατε στον αναμφίβολα πολύ πετυχημένο 3^ο (22^ο) Διαγωνισμό Επιστημονικής Φαντασίας!

 

Ακολουθούν εξηγήσεις, με μπερδεμένη σειρά, αλλά ελπίζω να σας καλύψουν! Πολλές εξηγήσεις, για την ακρίβεια, ένα κατεβατό να! Όποιος έχει το κουράγιο, ας ανοίξει το spoiler…

 

 

 

Ευχαριστώ πολύ όλους εσάς που ευχαριστηθήκατε ακολουθώντας την Ατλαντίδα στην πορεία της ζωής της: από την παιδική της ηλικία στην Αφροδίτη, γεμάτη Αγνότητα και Αγάπη, μέχρι την ώριμη ηλικία της στη Γη, στην οποία λατρεύεται σαν Θεά, ως η γυναίκα των τριών Πλανητών. (Δεν είχαν ζήσει και πολλοί αυτή την εμπειρία – κι έτσι θεωρείται Σοφή ανάμεσα στους ανθρώπους και τα άλλα πλάσματα της Γης. Γι’αυτόν και την τιμούν τόσο πολύ.) Στο ενδιάμεσο, κατά τη διάρκεια της εφηβικής της ηλικίας, που φημίζεται για την αφύπνιση της Σεξουαλικότητας, η Ατλαντίδα βρίσκεται στον πλανήτη Άρη, όπου το ζωώδες Σεξ είναι η μοναδική ασχολία των κατοίκων.

 

Από τη μία άποψη λοιπόν, οι τρεις πλανήτες σηματοδοτούν τις τρεις κρίσιμες περιόδους της ζωής ενός ανθρώπου. Την αθώα, ρόδινη παιδική ηλικία, την περίοδο από την εφηβία μέχρι και τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης, που χαρακτηρίζονται από την επανάσταση – στο σεξ και παντού – και, τέλος, την ώριμη πια ηλικία, στην οποία οι άνθρωποι αναζητούν ένα μείγμα αγάπης και σεξ, τον έρωτα.

 

Αυτή είναι η μία ανάλυση της ιστορίας. Η άλλη παίρνει, όπως κάποιοι καταλάβατε και αγαπήσατε, μια πολιτική χροιά. Πολιτική όχι εξ’αιτίας των ονομάτων (όπως ανέφερα και στα σχόλια στο post της ιστορίας μέσα σε spoiler), αλλά εξ’αιτίας του τρόπου διακυβέρνησης. Τα ονόματα των κυβερνήσεων προκύπτουν ως εξής (για όποιον έχει μείνει ακόμα με την απορία). Οι Αγιστεροί είναι ένας συνδυασμός της Αγ(άπης) και των (Αρ)ιστερών. Αντίστοιχα, οι Σεξιοί είναι συνδυασμός του Σεξ και των (Δεξ)ιών. Τέλος, οι Ερωτώοι προκύπτουν από το συνδυασμό του Έρωτ(α) και των (Κεντρ)ώων. Ωστόσο, μην συνδέετε τις κυβερνήσεις του διηγήματος με τις πολιτικές παρατάξεις του δικού μας κόσμου. Αυτό θέλησα να τονίσω στο σχόλιο, γι’αυτό και εξήγησα από που προέκυψε η έμπνευση.

 

Όπως προκύπτει και από το κείμενο, και οι τρεις κυβερνήσεις ελέγχουν τόσο πολύ τους υπηκόους τους που όχι τείνουν, αλλά είναι απολυταρχικές. Οι ανταλλαγές πληθυσμών απαγορεύονται, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, στις οποίες υπάγονται οι τιμωρίες. Κάτι τέτοιο μου θύμισε εκ των υστέρων το τείχος του Βερολίνου και το τί σήμαινε η κατάρρευσή του. Θα συμφωνήσω, λοιπόν, μαζί σας πως το τέλος είναι λίγο ξεκάρφωτο. Η αλήθεια είναι πως είχα σκεφτεί κάτι διαφορετικό γι’αυτό, αλλά είχα εξαντλήσει όλη τη διαθέσιμη έκταση που τελικά δεν το έδωσα.

 

Η δεύτερη διακύρηξη βγήκε μετά από πολύ αγώνα όλων των κατοίκων της Τριπλανητίας, κυριώς των κατοίκων του Άρη και της Αφροδίτης, καθώς οι συγκεκριμένοι πλανήτες άρχισαν πια να είναι μη βιώσιμοι. Έτσι, μετά από πολλούς θανάτους λόγω των συνθηκών στους πλανήτες αυτούς – ανάμεσα στους οποίους και ο θάνατος του Ολύμπου – αποφάσισαν οι κυβερνήσεις να μετοικήσουν όλοι στον πλανήτη Γη. Ήταν μια απόφαση ανάγκης, αλλιώς θα έχαναν ούτως ή άλλως τους υπηκόους τους. Κι έτσι, από τότε όλα τα έμβια όντα μετανάστευσαν στον πλανήτη μας.

 

Αναφορικά, με το άρωμα των λουλουδιών που αναφέρω στο κείμενο, Cassandra Gotha, μάλλον έχεις δίκιο. Η έμπνευση για τα συγκεκριμένα λουλούδια προέκυψε από το αγαπημένο μου αφρόλουτρο, οπότε ένας πραγματικός συνδυασμός από αυτά τα άνθη δεν ξέρω τί άρωμα θα ανέδιδε.

 

Πράγματι, αναγνωρίζω κατόπιν... εορτής ότι οι πληροφορίες (επειδή ήταν πάρα πολλές) έπεσαν κάπως μαζεμένες. Ωστόσο, δεν μπορούσα να παραλείψω κάποιον από τους τρεις κόσμους, διότι αποτελούν ενιαία και αναπόσπαστη ενότητα. Επέλεξα, λοιπόν, να δώσω μεγαλύτερη έκταση στους πλανήτες Άρη και Αφροδίτη, αφ’ενός διότι εκεί διαδραματίζεται το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, αφ’ετέρου διότι – θέλω να πιστεύω – όλοι μας ξέρουμε τις συνθήκες που επικρατούν στη Γη. Έτσι, δε χρειαζόταν να τις περιγρέψω. Οπότε, προς ευχαρίστηση της Eugenia Rose, προς επιβεβαίωση του aScannerDarkly, προς ‘βούτηγμα’ της KELAINO, σκέφτομαι να γράψω μια διαπλανητική τριλογία (ή διλογία) με το πρώτο βιβλίο να αφορά την Ατλαντίδα και το δεύτερο αυτό που θα έγραφα για το NaNoWriMo 2010: την Πλουτωνεία.

 

Mesmer και Tiessa, τα πλάσματα αυτά που περιέγραψα προέρχονται τόσο από τη Γη (Ατλαντίδα, Όλυμπος, Φαγιούμ, Πατέρας-Πίθηκος), όσο και από την Αφροδίτη (Πατέρας-Βασάλτης) και τον Άρη (το απαίσιο ον με τα πλοκάμια). Όσο για τη Μητέρα-Ελ (‘ελ’ σημαίνει ‘φως’ στα αρχαία ελληνικά) αυτή, ως ακτίνα, προέρχεται φυσικά από τον Ήλιο. Μπορεί να μη μοιάζουν όλα με τις μορφές ζωής που έχουμε συνηθίσει, αλλά στο πολύ μακρινό παρελθόν θα μπορούσαν άνετα να επικοινωνούν μεταξύ τους ακόμα και τα φαινομενικά άψυχα όντα.

 

Σχετικά με τα διαφορετικά χρώματα που αναφέρεις, Stanley, θα σου εξηγήσω ένα προς ένα γιατί χρησιμοποιήθηκαν.

Άλικο: θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ξανά τη λέξη ‘κόκκινο’, αλλά αφ’ενός θα ήταν μια επανάληψη που με τη χρήση της παραπάνω λέξης κατάφερα να αποφύγω, αφ’ετέρου μου αρέσει τόσο πολύ αυτή η λέξη που ήθελα πολύ να τη χρησιμοποιήσω.

Βιολετί: οκ, το ότι έχω μια αδυναμία στα βιολετί μάτια, αυτό το έχετε ήδη καταλάβει! Μη με ρωτήσετε γιατί, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Δείτε το απλά σαν ένα σήμα κατατεθέν.

Σολωμί: Το περίφημο σολωμί! Το αναφέρατε αρκετοί. Στο άρθρο της Wikipedia για τον Άρη (aka Αφροδίτη στο διήγημα αυτό) αναφέρει πως ο ουρανός εκεί έχει το χρώμα του σολωμού. Έτσι, θέλοντας να περιγράψω όσο πιο πιστά γίνεται το περιβάλλον εκεί, χρησιμοποίησα αυτή τη λέξη. aScannerDarlky, μπορεί να φανεί χαζομάρα αυτό που θα σου πω τώρα, αλλά... Κι αν ήξερε πρώτα την ονομασία του χρώματος και μετά ονόμασε τα ψάρια με βάση αυτή; Πώς λέμε «κόκκινο-κοκκινιστό»;

 

Σχετικά με τις πέτρες και το φως, Stanley, ίσως και να έχεις δίκιο στην παρατήρηση που έκανες. Απλά βρήκα πιο ταιριαστό να αποκαλέσω πέτρα το φως του Όλυμπου, με την έννοια ότι πέτρα είναι ό,τι προεξέχει, ενώ φως είναι αυτό που είναι κρυμμένο, αυτό στο οποίο μπορείς να βυθιστείς, να βουτήξεις. Επίσης, δεν περιέγραψα το πως ήταν υπολογιστές στο παρελθόν του Άρη. Θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικοί με αυτούς του σήμερα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να τους αλλάξουμε και το όνομα. Σκέψου μόνο τί εξέλιξη έχουν ‘υποστεί’ οι υπολογιστές από όταν πρωτοεπινοήθηκαν μέχρι σήμερα. Πέρα από τα παραπάνω, οι ‘λόγιες’ εκφράσεις που βρίσκονται στο κείμενο χρησιμοποιούνται για να τονίσουν την καταρρακωμένη διάθεση της ηρωίδας και για να ‘δείξουν’ (see? Show, not tell :tongue: ) πως η ιστορία διαδραματίζεται στο παρελθόν, δείχνοντας παράλληλα την ψυχική και πνευματική ωρίμανση της ηρωίδας, από την παντελή άγνοια και αφέλεια (δες πέτρες, φως) μέχρι την ανεξαρτησία και τη χειραφέτησή της.

 

Και μια και ανέφερα το περίφημο ‘show, don’t tell’ θα ήθελα να μου πει όποιος παρατήρησε αυτό το λάθος στην ιστορία μου, τί θα μπορούσα να αλλάξω ώστε αυτό να διορθωθεί. wordsmith, aScannerDarkly, εσάς εννοώ!

 

Mr Big, οι διάλογοι αυτοί που αναφέρεις είναι πέρα για πέρα πραγματικοί. Αναφέρομαι στις ερωτήσεις που υποβάλλουν κάθε φορά στην Ατλαντίδα. Μπες σε ένα οποιοδήποτε chat και θα το διαπιστώσεις και μόνος σου. Οι σχεδόν μονολεκτικές, κοφτές απαντήσεις της Ατλαντίδας είναι αυτές που υποδηλώνουν τόσο την αποδοκιμασία της, όσο και την παραίτησή της στο θέμα αυτό.

 

 

 

Για ό,τι άλλες απαντήσεις χρωστάω θα επανέλθω κάποια άλλη στιγμή. Χάρηκα πάντως ιδιαίτερα για το ότι οι περισσότεροι θεωρείτε πως έχω βελτιωθεί σε σχέση με τα άλλα μου διηγήματα!

[Stanley]

 

και για να ‘δείξουν’ (see? Show, not tell :tongue: ) πως η ιστορία διαδραματίζεται στο παρελθόν, δείχνοντας παράλληλα την ψυχική και πνευματική ωρίμανση της ηρωίδας, από την παντελή άγνοια και αφέλεια (δες πέτρες, φως) μέχρι την ανεξαρτησία και τη χειραφέτησή της.

 

 

 

Δηλαδή η ηρωίδα σου, μου λες, μιλούσε καθαρεύουσα; Κι από πότε η λόγια γλώσσα δείχνει πνευματική ή/και συναισθηματική ωρίμανση. Και, τέλος, ΄΄πέτρες΄΄ έλεγε και μέχρι το τέλος.

 

 

Βιολετί μάτια δεν ξέρω πού στην ευχή έχεις δει ποτέ σου!

[Lady Nina]

Και, τέλος, ΄΄πέτρες΄΄ έλεγε και μέχρι το τέλος.

Ουπς! Εδώ σαν να έχεις δίκιο; :tongue:

Βιολετί μάτια δεν ξέρω πού στην ευχή έχεις δει ποτέ σου!

Δεν έχω δει, είχα διαβάσει μια φορά σε ένα βιβλίο να αναφέρει βιολετιά μάτια και από τότε μου έμεινε!

[aScannerDarkly]

Αν θέλεις να δείξεις ψυχική ωρίμανση αλλάζοντας το ύφος ομιλίας, θα έπρεπε αυτό να γίνει εκτεταμένα. Πετώντας απλώς δυο τρεις εκφράσεις σε άλλο ύφος, απλά μένουν μετέωρες. Για τα πιο λεπτομερή που ζητάς, πιθανότατα μετά τα Χριστούγεννα θα ρίξω μια ματιά ακόμα.

[Lady Nina]

Αν θέλεις να δείξεις ψυχική ωρίμανση αλλάζοντας το ύφος ομιλίας, θα έπρεπε αυτό να γίνει εκτεταμένα. Πετώντας απλώς δυο τρεις εκφράσεις σε άλλο ύφος, απλά μένουν μετέωρες. Για τα πιο λεπτομερή που ζητάς, πιθανότατα μετά τα Χριστούγεννα θα ρίξω μια ματιά ακόμα.

Ναι, δίκιο έχεις. Η αλήθεια είναι πως την ώρα που έγραφα, απλά έγραφα. Αυθόρμητα. Μετά σκέφτηκα την παραπάνω ιδέα, όπως και πολλές άλλες. Αν τα καταφέρεις, θα σου είμαι υπόχρεη! Σ'ευχαριστώ! Καλά Χριστούγεννα!

[wordsmith]

Κι εγώ το ίδιο, κάποια στιγμή, όταν βρω χρόνο, θα σου επισημάνω μερικά σημεία όπου κάνεις tell, για να καταλάβεις και να τα βρίσκεις και μόνη σου. Πάντως είναι πολύ θετικό το ότι έχεις όρεξη να ξαναδουλέψεις το κείμενό σου και γενικά να δεχτείς συμβουλές και να βελτιωθείς. Και οπωσδήποτε το κείμενό σου, με τόοοσες πληροφορίες, κόσμους ολόκληρους, συμβολισμούς και έρευνα που έχεις κάνει, δείχνει πολλή όρεξη για δουλειά! Σου εύχομαι να μη σε εγκαταλείψει ποτέ αυτό το χαρακτηριστικό!

 

Όσο για τα βιολετιά μάτια, κι εγώ έχω διαβάσει σε βιβλίο ότι υπάρχουν και συγκεκριμένα στο "Η αγάπη άργησε μια μέρα", της Λιλής Ζωγράφου. Τα μάτια της Ερατώς περιγράφονται ως "μενεξελιά", "μοβιά" ή κάτι τέτοιο, αν θυμάμαι καλά.

[Lady Nina]

Κι εγώ το ίδιο, κάποια στιγμή, όταν βρω χρόνο, θα σου επισημάνω μερικά σημεία όπου κάνεις tell, για να καταλάβεις και να τα βρίσκεις και μόνη σου. Πάντως είναι πολύ θετικό το ότι έχεις όρεξη να ξαναδουλέψεις το κείμενό σου και γενικά να δεχτείς συμβουλές και να βελτιωθείς. Και οπωσδήποτε το κείμενό σου, με τόοοσες πληροφορίες, κόσμους ολόκληρους, συμβολισμούς και έρευνα που έχεις κάνει, δείχνει πολλή όρεξη για δουλειά! Σου εύχομαι να μη σε εγκαταλείψει ποτέ αυτό το χαρακτηριστικό!

 

Όσο για τα βιολετιά μάτια, κι εγώ έχω διαβάσει σε βιβλίο ότι υπάρχουν και συγκεκριμένα στο "Η αγάπη άργησε μια μέρα", της Λιλής Ζωγράφου. Τα μάτια της Ερατώς περιγράφονται ως "μενεξελιά", "μοβιά" ή κάτι τέτοιο, αν θυμάμαι καλά.

Το ότι αναγνωρίζεται η αγάπη και το μεράκι μου για τη (συγ)γραφή μου δίνει επιπλέον φτερά, κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσω! Όχι μόνο αυτό, αλλά και το ότι αφιερώνετε χρόνο στην ιστορία μου προκειμένου να γίνει καλύτερη! Σας ευχαριστώ πολύ όλους γι'αυτό!

 

Εύχομαι κάποια μέρα να γίνω κι εγώ τόσο καλή όσο εσείς! Χαίρομαι, επίσης, που παρατηρήσατε αισθητή βελτίωση από την προηγούμενη ιστορία μου!

 

Όσον αφορά το βιβλίο με τα βιολετιά μάτια, εγώ εννοούσα το "Οι άγγελοι χορεύουν στο ποτάμι" της Κάλης Καρατζά. Τα μάτια της πρωταγωνίστριας, της Βερονίκης, είναι βιολετιά.

[Eugenia Rose]

Βιολετί μάτια δεν ξέρω πού στην ευχή έχεις δει ποτέ σου!

 

I have two words for you Stanley ELIZABETH TAYLOR My link

 

 

 

 

The appearance of "violet" eyes is thought to occur from the mixing of red and blue reflections. Some albinos have eyes that appear violet. Violet eyes are genetically similar to blue eyes, i.e., they are a reflection, pigment, or variant of blue.

Albinos meaning άσπρα μαλιά - Βιολετιά Μάτια, σας θυμίζει κάτι αυτό? Προφανώς η LadyNina έκανε πολύ πιο βαθιά έρευνα απο ότι παραδέχεται! Μπράβο!

Edited December 23, 2010 by Eugenia Rose

[Stanley]

Βιολετί μάτια δεν ξέρω πού στην ευχή έχεις δει ποτέ σου!

 

I have two words for you Stanley ELIZABETH TAYLOR My link

 

 

 

 

The appearance of "violet" eyes is thought to occur from the mixing of red and blue reflections. Some albinos have eyes that appear violet. Violet eyes are genetically similar to blue eyes, i.e., they are a reflection, pigment, or variant of blue.

Albinos meaning άσπρα μαλιά - Βιολετιά Μάτια, σας θυμίζει κάτι αυτό? Προφανώς η LadyNina έκανε πολύ πιο βαθιά έρευνα απο ότι παραδέχεται! Μπράβο!

 

I have two words for you

 

 

Φακοί επαφής

 

[Eugenia Rose]

Βιολετί μάτια δεν ξέρω πού στην ευχή έχεις δει ποτέ σου!

 

I have two words for you Stanley ELIZABETH TAYLOR My link

 

 

 

 

The appearance of "violet" eyes is thought to occur from the mixing of red and blue reflections. Some albinos have eyes that appear violet. Violet eyes are genetically similar to blue eyes, i.e., they are a reflection, pigment, or variant of blue.

Albinos meaning άσπρα μαλιά - Βιολετιά Μάτια, σας θυμίζει κάτι αυτό? Προφανώς η LadyNina έκανε πολύ πιο βαθιά έρευνα απο ότι παραδέχεται! Μπράβο!

 

I have two words for you

 

 

Φακοί επαφής

 

Elizabeth's were real and nevertheless It Can Happen

Edited December 23, 2010 by Eugenia Rose

[wordsmith]

Είχαν εφευρεθεί οι φακοί επαφής την εποχή που ήταν νέα η Elisabeth Taylor; ρωτάω εγώ η-συγγραφέας-που-δεν-κάνει-έρευνα.

 

edit: χεχεχε, άλλο ένα σπαμαρισμένο τόπικ! Πάαααρα πολύ καλά πήγε αυτός ο διαγωνισμός!

 

ξαναedit: η-συγγραφέας-που-δεν-κάνει-έρευνα-γιατί-βαριέται-και-αφήνει-εσάς-να-βρείτε-τις-τρύπες-για-να-μην-κουράζεται.

Edited December 23, 2010 by wordsmith

[Eugenia Rose]

ρωτάω εγώ η-συγγραφέας-που-δεν-κάνει-έρευνα.

 

Axa! Έχουμε μια ομολογία και έχεις δίκιο και σε αυτό

εδιτ: τεμπέλααααααα.... όταν όμως σου φορτώσω τα κείμενα μου για διορθώσεις να δω τι θα κάνεις

Edited December 23, 2010 by Eugenia Rose

[Lady Nina]

Βιολετί μάτια δεν ξέρω πού στην ευχή έχεις δει ποτέ σου!

The appearance of "violet" eyes is thought to occur from the mixing of red and blue reflections. Some albinos have eyes that appear violet. Violet eyes are genetically similar to blue eyes, i.e., they are a reflection, pigment, or variant of blue.

Albinos meaning άσπρα μαλιά - Βιολετιά Μάτια, σας θυμίζει κάτι αυτό? Προφανώς η LadyNina έκανε πολύ πιο βαθιά έρευνα απο ότι παραδέχεται! Μπράβο!

Χμμ... Τώρα εγώ να μιλήσω...; Να μη μιλήσω...;

 

Άντε, θα μιλήσω κι ας μη με συμφέρει! Εχμ, γκουχ γκουχ! Η αλήθεια ήταν πως δεν την είχα σκεφτεί αλμπίνα την κοπέλα... Απλά για άσπρο χρώμα μαλλιών, μου φάνηκε πολύ ταιριαστό το βιολετί χρώμα για τα μάτια! (Λέτε να έχω βαθιά, κρυμμένη γνώση μέσα μου και να μην το ξέρω; )

 

Πάντως, Ευγενία, σε ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη! ;)