Παράταιρη Συμπεριφορά

[lizbeth_covenant]

Είδος: επιστημονική φαντασία

Βία; Οχι

Σεξ; Ναι

Αριθμός Λέξεων: 3056

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Για κάποιο λόγο δεν μπορώ να ανεβάσω το έγγραφο word...

 

 

Παράταιρη Συμπεριφορά

Εκείνη η μέρα ήταν πολύ κουραστική στο γραφείο. Αγαπούσα πολύ τη δουλειά μου ως ψυχολόγος, το ξέρετε. Όμως οι ατέλειωτες ώρες δουλειάς με έκαναν να περιμένω με ανυπομονησία το σαββατοκύριακο. Εικοσιπέντε χρόνια είχαν περάσει από τη μέρα που άνοιξα το γραφείο μου και από τότε το πρόγραμμά μου ήταν γεμάτο με ραντεβού και ανθρώπους με κάθε είδους προβλήματα.

 

Το πρόβλημα που θα άκουγα εκείνο το απόγευμα δεν το περίμενα με τίποτα.

 

Μετά την ώρα της υστερικής Ρόουζ Πίβερολ, που κατέστρεφε τα υπηρετικά ρομπότ και τις ηλεκτρικές συσκευές της, για να τα ξαναφτιάξει όλα αργότερα, ετοιμαζόμουν επιτέλους να επιστρέψω στο σπίτι. Ήμουν πολύ κουρασμένος. Θυμάμαι, κοίταξα βαριεστημένα έξω απ’ το παράθυρο. Είχε συννεφιά και υπέθεσα πως θα κάνει κρύο. Έτσι πήγα ως τον υπολογιστή να ενεργοποιήσω το σύστημα ενδοθερμομεταγωγής του δέρματός μου. Η αυτόματη λειτουργία του είχε χαλάσει κι εγώ δεν είχα αξιωθεί να πάω να το διορθώσω. Και θυμάμαι πως δεν πρόλαβα καν να ανοίξω τον υπολογιστή, όταν την είδα να περνάει μέσα, στο γραφείο μου.

«Κύριε Άντριου Καλαράιν;», μου είπε δειλά.

«Καλησπέρα σας», της είπα, σκεπτόμενος παράλληλα πώς να τη διώξω. «Μόλις ετοιμαζόμουν να φύγω, η γραμματέας μου σχόλασε, έκλεισα και το σύστημα πληρωμής. Αν θέλετε να κανονίσουμε ένα ραντεβού για…».

«Σας παρακαλώ, έχω μεγάλη ανάγκη…». Η εύθραυστη μορφή της και τα θλιμμένα της μάτια με έκαναν να μην αντισταθώ, αν και ήμουν πολύ κουρασμένος.

 

 

 

Η κυρία Μπίλοκ, όπως ήταν το όνομά της, ήταν ομορφούλα, με κόκκινα μάγουλα και περιέργως, αδύνατη. Μου θύμισε γυναίκες του προηγούμενου αιώνα. Έτσι το πρώτο πράγμα που της πρότεινα ήταν μήπως θέλει να φάει κάτι. Ήξερα, φυσικά, απ’ την εμπειρία μου πως, οι άνθρωποι νιώθουν πιο άνετα όταν είναι χορτάτοι.

«Ευχαριστώ, όχι. Έχω ενσωματωμένο πρόγραμμα διατροφής για να πάρω μερικά κιλά και πρέπει να είμαι συνεπής», μου απάντησε με ένα άκεφο χαμόγελο.

«Λοιπόν σας ακούω», της είπα, καθώς την έβλεπα πως ήθελε να μιλήσει.

«Μπορώ να σας εμπιστεύομαι, κύριε Κάλαράιν;»

«Φυσικά, γι’ αυτό είμαι εδώ»

«Το πρόβλημά μου είναι κάπως ιδιαίτερο. Το σκέφτηκα πολύ πριν έρθω εδώ», είπε και διέκρινα στη φωνή της ντροπή. «Ξέρετε… είναι λεπτό το θέμα»

«Δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε», την ενθάρρυνα εγώ.

«Το πρόβλημά μου είναι… το σεξ», μου είπε διστακτικά. Εγώ δεν κατάλαβα τι εννοούσε ακριβώς.

«Θέλετε να κάνετε παιδιά, κυρία Μπίλοκ;», τη ρώτησα μέσα στην αφέλειά μου.

«Δε μιλάω για εξωσωματικές γονιμοποιήσεις, ούτε για γονίδια, ούτε για μωρά, κύριε Καλαράιν. Κάνω έρωτα με έναν άντρα. Με επαφή, με αγκαλιές και φιλιά. Σάρκα παντού τριγύρω. Μιλάω για απλό, πρωτόγονο σεξ». Μεγάλα δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά της.

 

 

 

Ένιωσα το πρόσωπό μου να παραμορφώνεται εκείνη τη στιγμή. Αμέσως κοίταξα έξω απ’ το γραφείο, μήπως κάποιος βρίσκεται στην αίθουσα αναμονής και μας ακούει. Δεν είχα καμία όρεξη να μπλέξω με δικαστήρια και αστυνομίες. Παρά την έκπληξή μου, κατάφερα να κρατήσω την ψυχραιμία μου, όπως όφειλα να κάνω ως ψυχολόγος.

«Μη με κρίνετε αυστηρά, σας παρακαλώ. Παρασύρθηκα και…». Ήταν έτοιμη να παραδοθεί πάλι στα ενοχικά της δάκρυα. Τη λυπήθηκα.

«Κυρία μου, δεν θα έπρεπε να σας ανησυχώ εγώ. Έχετε ενημερωθεί ποτέ για τον ιό trans AIDS;», τη ρώτησα όπως όφειλα να κάνω.

«Φυσικά και γνωρίζω, μα… έχουν περάσει σχεδόν εκατόν πενήντα χρόνια από τότε, κύριε Καλαράιν».

«Οι πιθανότητες να εξελιχθεί ένας νέος ιός απ’ αυτό που κάνετε, ξέρετε ότι είναι πάρα πολλές, κυρία Μπίλοκ. Τότε είχαν αφανιστεί δυόμιση δις από τον πλανήτη, αυτοί οι ιοί είναι απρόβλεπτοι».

«Το ξέρω… λυπάμαι τόσο πολύ… Όμως σαν παρακαλώ, μη με καταγγείλετε. Ζητώ τη βοήθειά σας», είπε προσπαθώντας παράλληλα να συγκρατήσει τους λυγμούς της.

«Το μυστικό σας είναι ασφαλές εδώ μέσα».

«Κοιτάω τους ανθρώπους γύρω μου. Είναι τόσο διαφορετικοί, όπως ήμουν κι εγώ κάποτε. Ήμουν καθαρή, με καθαρό μυαλό και καθαρό κορμί. Ντρέπομαι… Σιχαίνομαι τον εαυτό μου τώρα πια!».

«Ηρεμήστε, ηρεμ…»

«Δεν μπορώ να ηρεμήσω! Νιώθω βρώμικη. Οι σκέψεις μου έχουν αλλάξει δραματικά! Ακόμα και πάνω σας μπορώ να δω πράγματα που παλιότερα δε θα φανταζόμουν ποτέ, ούτε κατά διάνοια».

 

 

 

Δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Κοίταξα σαν χαζός τα ρούχα μου και το μόνο που διαπίστωσα ήταν πως ήταν λιγάκι ταλαιπωρημένα από όλη την ημέρα. Ήταν λογικό, δεν είχα καμία σχέση με το σεξ. Όπως δεν είχαν ούτε οι γονείς μου, ούτε οι γονείς των γονιών μου. Έτσι μας είχαν μάθει να ζούμε, έτσι ακριβώς μεγαλώσατε κι εσείς.

«Αφού δεν σας αρέσει αυτή η κατάσταση, κυρία Μπίλοκ, τότε απλά γυρίστε πίσω στη φυσιολογική ζωή σας. Μην μπλέξετε με τους νόμους και κυρίως, μην καταστρέψετε την υγεία σας», τη συμβούλεψα.

«Δεν καταλαβαίνετε», είπε εκείνη δειλά. «Δεν μπορώ να σταματήσω το σεξ. Είναι… υπέροχο, νιώθω υπέροχα! Το κορμί του μαζί με το κορμί μου. Τα χάδια του, το άγγιγμά του, οι νύχτες που έχουμε περάσει μαζί… Νιώθω πως δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς αυτό!». Κάλυψε το πρόσωπό της με τα χέρια της. «Σας παρακαλώ, βοηθήστε με να κάνω κάτι για να το σταματήσω!»

 

 

 

 

Δύο ώρες αργότερα γύρισα σπίτι και φυσικά, πολύ προβληματισμένος. Δε θα σας κρύψω πως τη σκεφτόμουν συνέχεια, τα λόγια της μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Προσπάθησα να ξεχαστώ. Αποφάσισα να επικοινωνήσω μαζί σας, να μάθω τα νέα σας, όμως τότε θυμήθηκα πως κάθε Παρασκευή πηγαίνετε σε πάρτι εικονικής πραγματικότητας. Έτσι έφαγα και περίμενα την Γκάμπριελ να γυρίσει. Κι όταν γύρισε, ήτανε μέσα στον ενθουσιασμό. Δε θυμάμαι για ποιο λόγο, κάτι έγινε στο νοσοκομείο. Όμως εγώ δεν ενδιαφερόμουν, δεν την άκουγα. Σκεφτόμουν την τελευταία μου πελάτισσα και τα λόγια της.

Αργότερα όταν ξαπλώσαμε στο κρεβάτι, αποφάσισα να μιλήσω στην Γκάμπριελ. Όχι φυσικά, δεν της είπα λεπτομέρειες για την κυρία Μπίλοκ, δεν συζητούσα ποτέ θέματα της δουλειάς. Ήθελα απλά μια δεύτερη γνώμη, μπας και ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου.

«Τι γνώμη έχεις για το σεξ;», της είπα. Εκείνη με κοίταξε πλαγίως.

«Ελπίζω να μην σκέφτεσαι στα πενήντα να κάνουμε και τρίτο παιδί, αγάπη μου. Άλλωστε οι γονιμοποιήσεις έχουν γίνει πανάκριβες τώρα με την κρίση». Θα μπορούσα να γελάσω με αυτό, αν δεν είχα άλλα στο μυαλό μου.

«Μιλάω για σεξ με επαφή», της ξεκαθάρισα.

«Α!», έκανε εκείνη αμήχανα. «Υποθέτω πως είναι κάτι το φυσικό για τα ζώα».

«Μιλάω για σεξ ανάμεσα σε ανθρώπους», εξήγησα. Ευχήθηκα να είχα φτιάξει το αυτόματο σύστημα θερμοκρασίας του δέρματός μου, είχα αρχίσει να ιδρώνω.

«Τι σε έπιασε βραδιάτικα, αγάπη μου; Ελπίζω να μην τα λες και αλλού αυτά. Αυτό μας έλειπε, να μπλέξουμε». Μετά μου χαμογέλασε για να μου δείξει ότι αστειεύεται.

«Πιστεύεις ότι είναι επικίνδυνο; Ως επιστήμονας, τι θα έλεγες;», τη ρώτησα, ελπίζοντας πως η επιστημονική της ιδιότητα θα την κάνει να ξεχαστεί και να πάρει πιο ήρεμα το θέμα.

«Δεν ξέρω αν είναι επικίνδυνο, πιθανότατα όχι πια», μου είπε σκεπτική. «Όμως δεν έχει τόση σημασία. Είναι σκέτη βρωμιά, συνήθεια των ζώων και των ανθρώπων πριν από εμάς. Έχουμε εξελιχθεί από τότε».

Ξέρω τι σκέφτεστε, πως η Γκάμπριελ έχει απόλυτο δίκιο. Κι εγώ σαν εσάς σκεφτόμουν, άλλωστε όλοι μας μεγαλώσαμε με την ίδια νοοτροπία, τους ίδιους φόβους και τις ίδιες απαγορεύσεις. Όμως εγώ δεν μπορούσα να ησυχάσω. Ήμουν ξαπλωμένος δίπλα στη γυναίκα μου και δεν είχα ύπνο. Τα λόγια της κυρίας Μπίλοκ χοροπηδούσαν μέσα στο μυαλό μου. Δεν μπορώ να σταματήσω να κάνω σεξ. Νιώθω υπέροχα! Τα χάδια του, το άγγιγμά του… Κοιτούσα τη γυναίκα μου. Τα γυμνά σημεία του κορμιού της μου φαίνονταν τόσο απαλά που ήθελα να τη χαϊδέψω. Για πρώτη φορά τόσο πολύ. Το στήθος της, λαχταριστό και μεγάλο. Ήθελα να… όμως καλύτερα να μην συνεχίσω. Ακόμα κι εγώ ένιωσα πολύ άσχημα εκείνη τη στιγμή. Οι αντιδράσεις του σώματός μου με τρόμαξαν. Άλλαξα πλευρό και αποκοιμήθηκα, γεμάτος τύψεις.

 

 

 

 

Την επόμενη μέρα είχα πάρει την απόφασή μου. Έπρεπε να μάθω και άλλα για το σεξ, θα με βοηθούσε στη δουλειά μου. Έτσι έλεγα. Δεν έχασα χρόνο, κρυφά από τη Γκάμπριελ, έκανα μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο. Δυστυχώς το κράτος είχε βγάλει για τα καλά το σεξ απ’ τη ζωή μας κι έτσι τα αποτελέσματα που βρήκα δε με βοήθησαν πολύ. Εξωσωματική γονιμοποίηση, δωμάτια ευχαρίστησης, επιλογή του φύλου του παιδιού, ζωολογία και ένα σωρό επιλογές που δεν με ενδιέφεραν. Και τότε βρήκα ένα άρθρο ενός ιστορικού, καθηγητή της φιλοσοφικής. Πάλι καλά που είμαστε ελεύθεροι να μαθαίνουμε τι γινόταν παλιότερα, αν και οι πληροφορίες και πάλι ήταν ελάχιστες.

 

 

 

Το άρθρο μπορεί να μην μου έδωσε τις πληροφορίες που χρειαζόμουν, όμως κατάφερα να βρω την ηλεκτρονική διεύθυνση του καθηγητή. Και να μη σας τα πολυλογώ, ήρθα σε επαφή με αυτό τον άντρα, συναντηθήκαμε ιδιαιτέρως μια απ’ τις επόμενες μέρες. Ήταν ένας σοβαρός επιστήμονας, που γνώριζε καλά την καθημερινότητα των ανθρώπων πριν από μας. Θα έλεγα ότι τους θαύμαζε μάλιστα. Μου φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμος. Τώρα πια δεν είμαι σίγουρος αν η συνάντησή μας ήταν πολύ καλή για το δικό μου μέλλον. Όμως μέσα μου, το ξέρω, δεν μετανιώνω. Μιλήσαμε αρκετά και ένιωσα πως καταλάβαινε τι ήθελα. Το βασικό είναι πως μετά τη συνάντηση μου με τον εν λόγω κύριο, βρέθηκα με μια διεύθυνση στο χέρι. Θα σας φανεί περίεργο αλλά αυτή η διεύθυνση έκαιγε στα χέρια μου, έκαιγε όλο μου το κορμί. Εκείνος μίλησε για ένα περίεργο κλαμπ που σχετίζεται με το σεξ. Θα με διαφωτίσει, έτσι μου είπε. Εγώ δεν ήξερα ακριβώς τι είναι, αλλά ήθελα να αφεθώ σ’ αυτό που θα μου έδινε. Ένστικτο λέγεται; Τώρα πια δεν ξέρω ούτε εγώ.

Έτσι βρέθηκα, δύο εβδομάδες αργότερα, να οδηγώ προς τις βόρειες συνοικίες της πρωτεύουσας. Ναι, το σκέφτηκα πολύ πριν πάω. Ποιος δε θα είχε αμφιβολίες; Όμως οι δικές μου δεν ήταν αρκετές και πήγα. Κι αν η περιέργειά σας είναι μεγάλη, η δική μου ήταν μεγαλύτερη. Είχα αφήσει απενεργοποιημένο το σύστημα θερμοκρασίας του δέρματός μου. Ήθελα να με δροσίσει το νυχτερινό αεράκι μα το αστείο ήταν, πως τελικά κατάφερα να ιδρώσω. Τόσο μεγάλο ήταν το άγχος μου.

 

 

 

Το μέρος που έψαχνα ήταν ένα μικρό, στενό δρομάκι. Ερημωμένο θα έλεγα. Ο μόνος μου φόβος πλέον, ήταν μη με ληστέψουν. Προχώρησα σαν τρομαγμένο αγόρι κι όταν έφτασα μπροστά στο νούμερο που έλεγε το χαρτάκι μου, σταμάτησα. Ήταν ένα κτίριο που είχε να κατοικηθεί πολλά χρόνια. Μπήκα από την είσοδο, προσέχοντας μην καταρρεύσει το ταβάνι και με πλακώσει. Όμως τελικά το μέρος ήταν πιο κατοικημένο απ’ όσο φανταζόμουν. Ένα φως άναψε όταν έκανα μερικά βήματα. Κι αργότερα ένας άντρας ήρθε να με προϋπαντήσει.

«Είναι η πρώτη φορά που έρχεστε εδώ», μου είπε με σιγουριά. Εγώ έγνεψα καταφατικά. Μου ζήτησε την ταυτότητά μου αρχικά και μετά μου έκανε ένα γρήγορο τεστ αφής. «Για ασφάλεια», μου είπε με χαμόγελο. «Δεν θέλουμε μπλεξίματα με το κράτος».

 

 

 

Ζαλισμένος καθώς ήμουν, τον ακολούθησα. Με οδήγησε στο υπόγειο, κατεβήκαμε αρκετές σκάλες. Το μέρος είχε μια πρωτόγονη απλότητα όμως ήταν όμορφο. Φτάσαμε σε ένα αμφιθέατρο, όχι πολύ μεγάλο. Σαν αποθήκη εργοστασίου ήτανε, μα πολύ καθαρό, όπως κατάλαβα σύντομα. Ήταν σαν ένα μικρό θεατράκι λοιπόν. Η σκηνή ήτανε κάτω χαμηλά. Κι εγώ σαν ψάρι έξω απ’ το νερό. Ευτυχώς ο υπεύθυνος κατανόησε την ανάγκη μου να είμαι απομονωμένος, έτσι με οδήγησε σε ένα μικρό δωμάτιο, ψηλότερα απ’ τις θέσεις. Δεν ήθελα να δει κανείς απ’ τους υπόλοιπους θεατές τη φάτσα μου. Θα ήτανε καμιά δεκαριά, καθισμένοι διάσπαρτα στις θέσεις. Μέσα στο δωμάτιο βρήκα φυλλάδια που έλεγαν ότι το σεξ είναι ζωή, είναι καλό για την υγεία και άλλα τέτοια. Δεν είχα το κουράγιο να διαβάσω τίποτα. Έλιωνα μέσα στα ρούχα μου.

 

 

 

Λίγη ώρα αργότερα, που μου φάνηκε αιώνας, τα φώτα της σκηνής άναψαν. Μπορούσα να δω τα πάντα από τη μεγάλη τζαμαρία μπροστά μου. Μια μελωδία ίσα που ακουγόταν απ’ τα μεγάφωνα. Και στη σκηνή εμφανίστηκε μια γυναίκα και ένας άντρας, γυμνοί και οι δύο. Τα κορμιά τους ήταν καλοσχηματισμένα, όμορφα. Σπάνια βλέπουμε τέτοια κορμιά πλέον. Πλησίασαν με αργά βήματα ο ένας στον άλλο και άγγιξαν τα σώματά τους. Η κοπέλα χάιδεψε το στέρνο του συντρόφου της κι ύστερα τα χέρια της ταξίδεψαν προς τα πάνω στο λαιμό και τελικά στην πλάτη. Χώθηκε μέσα στην αγκαλιά του κι εκείνος την κράτησε τρυφερά και δυνατά παράλληλα. Τα χείλη του ήταν κολλημένα στο λαιμό της. Εκείνη σκαρφάλωσε ολόκληρη επάνω του και τα σώματά τους τρίβονταν όμορφα και αρμονικά. Ώσπου εκείνος την ξάπλωσε απαλά κάτω στο δάπεδο. Είχε χωθεί στα λευκά της στήθη και τα φιλούσε παθιασμένα ενώ εκείνη ριγούσε από ευχαρίστηση. Κι όσο πιο χαμηλά προχωρούσε εκείνος τόσο περισσότερο ευχαριστιόταν εκείνη. Μια κραυγή δραπέτευσε απ’ τα χείλη της, όταν ο άντρας βρέθηκε ανάμεσα απ’ τα πόδια της, να τη φιλάει.

 

 

 

Δεν μπορούσα, έκλεισα τα μάτια σοκαρισμένος. Πενήντα χρονών, κι όμως ένιωθα σαν τρομαγμένο αγόρι. Ήμουν αναστατωμένος, ιδρωμένος από πάνω ως κάτω και ένιωθα χιλιάδες επιθυμίες να κατακλύζουν το μυαλό και το κορμί μου. Πήρα μερικές αναπνοές για να ηρεμήσω κι έπειτα άνοιξα και πάλι τα μάτια. Το ζευγάρι πλέον έκανε κανονικό έρωτα. Αγκαλιασμένοι, ενωμένοι σε έναν παράξενο χορό, άγριων και συνάμα τρυφερών κινήσεων. Κι όσο πιο δυνατά φώναζε η γυναίκα, τόσο οι επιθυμίες μου μεγάλωναν και με τρέλαιναν. Τα μάτια μου είχαν δακρύσει.

 

 

 

Βγήκα, σέρνοντας τα πόδια μου, έξω απ’ το κτίριο. Δεν άντεχα άλλο, ήθελα απεγνωσμένα να με τυλίξει ο νυχτερινός αέρας, να πάρει μακριά την κάψα του κορμιού μου. Μπήκα βιαστικά στο αυτοκίνητο, μα δεν έφυγα. Έμεινα εκεί για λίγο, να σκεφτώ. Κι αυτό που κατάλαβα ήταν πως το θέαμα μου άρεσε όσο κι αν τρόμαξα. Ντρέπομαι που το λέω, μα η αναστάτωση με έκανε να νιώσω ζωντανός. Κι ύστερα έκλαψα, γεμάτος ενοχές κι επιθυμίες, πάνω στο τιμόνι μου.

 

 

 

 

Επέστρεψε στο σπίτι ένας διαφορετικός Άντριου. Ξέρω πως δεν θα καταλάβετε, όμως σας μιλάω με απόλυτη ειλικρίνεια. Άλλαξα, και χαιρόμουν γι’ αυτό.

«Είσαι καλά; Φαίνεσαι χλωμός», ήταν το πρώτο πράγμα που μου είπε η Γκάμπριελ. Εγώ φυσικά αρνήθηκα πως έχω κάτι. Μετά βίας μπορούσα να μιλήσω.

Η αλήθεια είναι πως, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου απ’ τη Γκάμπριελ. Προσπαθούσα να φανταστώ το σώμα της γυμνό, όπως ήταν εκείνη η γυναίκα που έκανε έρωτα μπροστά στα μάτια μου. Ίσως δεν θα έπρεπε να πω άλλα, όμως θέλω να τα βγάλω από μέσα μου. Οι σκέψεις μου είχαν πια αλλάξει, έβλεπα αλλιώς τον κόσμο γύρω μου. Όπως και η κυρία Μπίλοκ πριν από μένα. Τρόμαξα μα όλο αυτό με έκανε να νιώσω καλύτερα. Ως ψυχολόγος και ως άνθρωπος, ήξερα πως αυτό δεν είναι κακό.

«Αποφάσισα να μάθω περισσότερα για το ανθρώπινο σεξ», είπα χτυπώντας τα δάχτυλά μου στον καναπέ. «Ως ψυχολόγος νομίζω πως πρέπει να ξέρω».

«Μάλιστα», μου απάντησε, φαινομενικά αδιάφορη. «Όμως δεν καταλαβαίνω, γιατί να κουράζεσαι με κάτι τόσο περιττό».

«Με μια μικρή έρευνα που έκανα διαπίστωσα πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα παρουσιάζει το κράτος». Για άλλη μια φορά η Γκάμπριελ έδειξε να αδιαφορεί.

 

 

 

Την πλησίασα όπως δεν είχα κάνει ποτέ άλλοτε. Είχα ανάγκη από λίγη επαφή, ήθελα να της δώσω λίγη τρυφερότητα. Χάιδεψα τα μαλλιά της κι έπειτα τον λαιμό της. Είχε τόσο απαλό δέρμα.

«Άντριου, τι αστεία είναι αυτά;», μου είπε αμήχανα. Προσπαθούσε να με αποφύγει.

«Τι το κακό υπάρχει σε ένα χάδι;», της είπα μεθυσμένος απ’ την πρωτόγνωρη επαφή.

«Είσαι ιδρωμένος, θέλεις να με κολλήσεις τίπ…».

«Τι το κακό υπάρχει σε ένα φιλί;». Χωρίς να το πολυσκεφτώ, κόλλησα τα χείλη μου στον λαιμό της και την έσφιξα στην αγκαλιά μου.

«Σάλια! Άντριου έχεις τρελαθεί;», μου φώναζε θυμωμένη. Μα ήταν τόσο ωραίο να τη φιλάω σε σημεία που δεν τόλμησα ποτέ.

 

 

 

Ίσως ήδη να με μισείτε μα δεν μπορώ να μην πω όλη την αλήθεια. Έκανα έρωτα με την Γκάμπριελ εκείνο το βράδυ. Δεν την άφησα να αντισταθεί και να μου ξεφύγει. Η επαφή που ποτέ πριν δεν είχαμε, με συνεπήρε. Κι εκείνο το βράδυ δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ακόμα και τώρα, εδώ που είμαι, το θυμάμαι και δάκρυα έρχονται στα μάτια μου. Ίσως για την Γκάμπριελ να μην ήταν το ίδιο ευχάριστο και τώρα πια καταλαβαίνω το λάθος που έκανα μαζί της.

 

 

 

Μετά από ότι έγινε, βρεθήκαμε ξαπλωμένοι, γυμνοί, με τα σεντόνια τυλιγμένα γύρω μας κι ένα κρεβάτι πιο αναστατωμένο από ποτέ. Εκείνη ήταν σιωπηλή, με γυρισμένη την πλάτη της προς εμένα κι εγώ βουτηγμένος στην ντροπή και την αμηχανία. Αλλά χορτασμένος από ευχαρίστηση. Την πλησίασα για να δω αν είναι καλά, αν με μισεί ή αν με λατρεύει. Μέσα μου βαθειά, ήθελα η Γκάμπριελ να έλεγε τα λόγια της κυρίας Μπίλοκ.

«Άσε με μόνη», μου είπε τελικά. «Δε θα σε συγχωρήσω ποτέ γι’ αυτό που μου έκανες». Αυτά ήταν και τα τελευταία λόγια που άκουσα από κείνη.

 

 

 

 

Τη συνέχεια νομίζω πως την ξέρετε καλά. Πήγα την επόμενη μέρα στο γραφείο, όπως πάντα. Μάλιστα ανυπομονούσα να φύγω απ’ το βαρύ κλίμα που επικρατούσε στο σπίτι. Ήλπιζα πως αν έδινα χρόνο στη Γκάμπριελ, θα έβλεπε με άλλο μάτι αυτό που της έκανα το περασμένο βράδυ, με τόση αγάπη και τρυφερότητα. Με τόσο πάθος για εκείνη.

 

 

 

Ενώ ετοιμαζόμουν να υποδεχτώ τον επόμενο πελάτη μου, το Τμήμα Καταστολής Παράταιρης Σεξουαλικής Συμπεριφοράς της αστυνομίας, εισέβαλλε στην κυριολεξία στον χώρο εργασίας μου. Με άρπαξαν απ’ το γιακά, με γονάτισαν κάτω, μου φόρεσαν ηλεκτρικές χειροπέδες και περιλαίμιο. Με ταπείνωσαν μπροστά στους ανθρώπους που με εμπιστεύονταν περισσότερο απ’ τον καθένα. Με ονόμασαν δημόσιο κίνδυνο και ανώμαλο. Κι ύστερα με πήραν από κει και δεν ξανάδα ποτέ το γραφείο μου. Όπως ξέρετε καλύτερα κι από μένα, η Γκάμπριελ με κατήγγειλε για βιασμό και για πολλά άλλα. Όχι, δεν την κατηγορώ. Όπως είπα, εδώ μέσα κατάλαβα τα λάθη που έκανα μαζί της.

 

 

 

 

Πολλές φορές σας ζήτησα συγνώμη και προσπάθησα να απολογηθώ για τις πράξεις μου. Μα δεν πήρα ποτέ απάντησή σας. Αυτό είναι που με βασανίζει περισσότερο απ’ όλα. Το ξέρω πως ντρέπεστε για μένα. Εύχομαι τώρα που σας έδωσα την ιστορία εκείνων των ημερών, όπως την έζησα εγώ, να καταλάβετε και να με συγχωρήσετε.

 

Ο πατέρας σας

Άντριου Κάλαράιν

 

ΥΓ. Εύχομαι να γνωρίσετε τον έρωτα, όπως τον έζησα εγώ εκείνη τη μέρα.

 

 

 

***

Η Γκάμπριελ έκλεισε το οπτικοακουστικό γράμμα του συζύγου της. Τα παιδιά της, της έδωσαν την άδεια να το δει, αν ήθελε. Πίστευαν ότι θα της κάνει καλό μάλλον. Σκούπισε τα δάκρυα που έτρεχαν απ’ τα μάτια της. Είχε συγκινηθεί χωρίς να το καταλάβει. Είχε να δει τον Άντριου περίπου ένα χρόνο.

«Τι το κακό υπάρχει σε ένα χάδι; Σε ένα φιλί;», ψιθύρισε χαμένη στις σκέψεις της. Ο κόσμος είχε αλλάξει και γι’ αυτήν μετά από εκείνη τη νύχτα που έκανε έρωτα με τον σύζυγό της. Μα ακόμη δεν ήταν σίγουρη προς ποια κατεύθυνση είχε αλλάξει. Δεν την ενδιέφερε. Είχε μεγάλη όρεξη να ανακαλύψει μόνη της, την καινούρια της ζωή.

Πήγε ως το παράθυρο και κοίταξε έξω. Το διαμέρισμά της βρισκόταν στον τριακοσιοστό ένατο όροφο. Έτσι μπορούσε να δει όλη την πόλη να απλώνεται μπροστά στα μάτια της. Και το μόνο πράγμα που αναρωτήθηκε ήταν πόσοι άνθρωποι υπήρχαν ανάμεσα σε όλους αυτούς που ζούσαν εκεί, που να σκέφτονται, να ονειρεύονται και να επιθυμούν τα ίδια πράγματα με εκείνη.

 

 

(Edit: Διόρθωσα κάτι στη φόρμα)

Παράταιρη συμπεριφορά.doc

Edited December 5, 2010 by RObiN-HoOD
Attachment added

[DinoHajiyorgi]

Ωραία και πιπεράτη η ιστορία σου Λίνα, και χτίζεις έναν πολύ ενδιαφέροντα μελλοντικό κόσμο. Το πρόβλημα για μένα είναι η μεταστροφή του Άντριου, που δεν με πείθει. Βρίσκω απόλυτα κατανοητή την αντίδραση της συζύγου του, αν φανταστεί κανείς για πόσες γενεές πιστεύουν όσα πιστεύουν.

 

 

Τόσο πια εύκολο, με τα λόγια και μόνο της πελάτισσας του και να αρχίσει να ορέγεται κιόλας τα γυμνά σημεία της γυναίκας του; Θα έπρεπε να φρικάρει και από αηδία στη θέαση της παράστασης, αντί να του τρέχουν τα σάλια. Τώρα, αν αντί να παρακολουθεί, είχαν «βιάσει» πρώτα εκείνον για να νιώσει το κοκό, εκεί θα κέρδιζες πόντους.

 

 

[Mesmer]

Πολύ ωραία ιστορία, Λίνα. Μας δίνεις ένα μελλοντικό διαφοροποιημένο κόσμο, πατώντας πάνω σε μια αρκετά καλή και πειστική εξήγηση. Σου είχαν περισσέψει αρκετές λέξεις και θα μπορούσες να μας δώσεις ακόμη μερικές λεπτομέρειες πάνω σ’ αυτό. Τουλάχιστον εγώ θα το ήθελα.

 

Στα της ιστορίας οι μόνες παρατηρήσεις που θα σου έκανα είναι αυτά που επισήμανε και ο Ντίνος. Η μεταστροφή του γιατρού ήταν πολύ εύκολη και ο βιασμός της γυναίκας του έγινε με μεγάλη άνεση.

 

Κάτι άλλο για το οποίο θα ήθελα να μάθω περισσότερα είναι αυτή η κρυφή σέκτα που έχει ως αντικείμενο απασχόλησης το σεξ. Πώς δρούσε, ποιοι συμμετείχαν, τι ακριβώς έκανε. Με λίγα λόγια, θα ήθελα η ιστορία σου να είναι μεγαλύτερη.

 

Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!

Edited December 6, 2010 by Mesmer

[Stanley]

Lizbeth, ηιστορία σου μου άρεσε! Διαχειρίστηκες το σεξ με σοβαρότητα, το κείμενό σου ήταν καθαρό, ευανάγνωστο και κυλούσε μια χαρά, δενδυσκολεύτηκα στιγμή να το ακολουθήσω.

 

Τώρα, για να περάσουμε και στα αρνητικά,υπάρχουν κάποια σημεία που θίχτηκαν μια σχετική αφέλεια.

 

Καταρχάς, ό,τι και να συμβαίνει οι ορμόνες των ανθρώπων δεν χαμπαριάζουν από κυβερνήσεις και τα τοιάυτα και δεν μας λες τι έγινε για αυτό. Δλδ, όταν έβλεπε το στήθος του της γυναίκας του ο Αντριου, κάτι θα έπρεπε να έκανε κούκου. Επίσης, η γενικότητα του ζητήματος προσεγγίζεται με κάποια απλοικότητα, δηλαδή αφού ήξεραν την ύπαρξη του σεξ οι άνθρωποι, είναι λίγο περίεργο που αντέδρασαν έτσι κι έδειχναν να αγνοούν το παραμικρό. Τέλος, ένα σημαντικό θέμα είναι καθόλη την έκταση του κειμένου σου, ήταν εμφανές ότι το έγραφε γυναίκα! Θα μπορούσες να είχες βάλει γυναίκα πρωταγωνιστή, γιατί έτσι ο τρόπος γραφής και έκφρασης είναι ασύμβατο με το φύλο του Αντριου.

 

 

Αυτά από μένα, καλή επιτυχία!

 

 

[Eugenia Rose]

Το κείμενό ήταν ωραίο και ειδικά ο κόσμος που χτίζεις είναι πολύ ενδιαφέρον.

Μου άρεσε που αν και είναι δυστοπικό το μέλλον ωστόσο δεν είναι τόσο απόλυτα περιορισμένο που να μην δίνει στον αναγνώστη ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Όντως θα μπορούσες να εκμεταλλευτείς την παρανομία του σεξ και να δείξεις την διαδικασία πίσω απο αυτό. Ακόμα ακόμα να το παρουσιασείς και σαν την ποτοαπαγόρευση στην αμερική με underground clubs όπου κυριαρχεί η decadance και όλα τα υπόλοιπα. Παρόλαυτά το βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα ιδεά και δεν περίμενα ότι θα καταλήξει να βιάσει την γυναίκα του.

[Storyteller]

Εμένα δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ...

 

Ωραία η ιστορία ενός μελλοντικού κόσμου που θεωρείται ανώμαλο και φρικιαστικό το σεξ, αλλά θα ήθελα να ξέρω και το γιατί?

 

Επίσης, μου φάνηκε αρκετά βαρετό μέχρι τη στιγμή που θα πήγαινε στο σεξ κλαμπ. Εκεί αποκτά ένα ενδιαφέρον και κάποιο σασπένς, άλλα πάλι μας αφήνεις με την όρεξη... Θα βοηθούσε αν μας έδινες και κάποιες πληροφορίες γιαυτήν την μυστική οργάνωση και αν η επίσκεψη σαυτό το κλαμπ ήταν λίγο πιο πιπεράτη, δημιουργώντας ίσως ένα περιβάλλον πιο μυστηριακό, με όργια όπου με κάποιον τρόπο να συμμετάσχει ο πρωταγωνιστής σε αυτά. Έτσι θα έπειθε και πιο πολύ η μεταστροφή του.

 

Τέλος κάποιες εκφράσεις μου φάνηκαν ότι δεν ταίριαζαν σε ένα γράμμα ενός άντρα και εκτός αυτού, μου χτύπησε πολύ άσχημα στο μάτι η συγκεκριμένη φράση: "Κάνω έρωτα με έναν άντρα. Με επαφή, με αγκαλιές και φιλιά. Σάρκα παντού τριγύρω. Μιλάω για απλό, πρωτόγονο σεξ"

[wordsmith]

Συμφωνώ με τους αποπάνω ότι είναι αρκετά αφελές, γιατί δείχνει τη μεταστροφή του Άντριου πολύ εύκολη. Και έχει δίκιο και ο Stanley που λέει ότι δε φτάνουν οι νόμοι για να εξαλειφθεί κάτι σαν το σεξ από την καθημερινή ζωή, αν δεν αλλάζουν και σωματικά. Επίσης το ύφος που το γράφεις είναι σχεδόν παιδικό, αλλά αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι κολλάει με αυτόν τον "επίπεδο" και ασέξουαλ τρόπο ζωής που ζει και ο Άντριου. Πώς να μιλάει, δηλαδή, κάποιος που ζει χωρίς εντάσεις κλπ;

Αυτά είναι τα αρνητικά. Τα θετικά είναι ότι έχεις μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες μέσα στην απλότητα με την οποία διαχειρίζεσαι το θέμα. Δηλαδή μου άρεσε που η αιτία της εξάλειψης του σεξ δεν είναι τίποτα περίπλοκο, αλλά απλώς ότι το θεωρούν βρώμικο, ζωώδες κλπ. Μου φτάνει αυτό και άλλωστε πρέπει να το παθαίνουν και σήμερα κάποιοι, να φοβούνται το σεξ ή να ντρέπονται επειδή τρομάζουν από την ένταση των ορμών κλπ κλπ. Επίσης μου άρεσε που μπαίνεις στο θέμα σιγά σιγά και με τρόπο, δηλ η κ. Μπίλοκ πάει στο γιατρό γιατί νιώθει άρρωστη επειδή της αρέσει το σεξ! Καλό και το εύρημα του γράμματος-απολογίας.

Γενικά αρκετά καλή, διαβάζεται εύκολα, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο.

[Tiessa]

Εδώ έχουμε μια ιστορία που διαβάζεται πολύ εύκολα και που ρέει ομαλά.

Πραγματεύεται όπως και άλλες στο διαγωνισμό το σεξ ως κάτι παράνομο. Ο τίτλος με προϊδεάζει άμεσα ότι περί αυτού πρόκειται.

Μου αρέσουν οι σκηνές στο σεξ club -αν είχε και λίγο περισσότερο σασπένς εκεί θα ήταν ακόμα καλύτερα.

 

 

Δε θα πω κάτι διαφορετικό από τους άλλους -ή κάτι διαφορετικό απ' όσα είπα και αλλού σε ιστορίες με το ίδιο θέμα: Το σεξ είναι πολύ πρωτόγονο. Δεν αρκεί να θεωρείται βρώμικο ή επικίνδυνο για να μην το κάνουν οι άνθρωποι. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι οτι δεν ζούνε κάπου απομονωμένοι, αλλά ζουν μαζί, κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, έχουν οικογένεια, κι αυτό κάνει σίγουρα τα πράγματα δύσκολα.

 

 

Μου άρεσε πάντως η σκηνή με τη γυναίκα του στο τέλος, που δείχνει ότι άσχετα απ' όσα έγιναν, υπάρχει μια ελπίδα για αλλαγή.

[dagoncult]

Μια μικρή έλλειψη πρωτοτυπίας, εννοώ την υπόθεση

'ένα μέλλον στο οποίο απαγορεύεται το σεξ' και κάποιος σπάει την απαγόρευση.

 

 

Ο λόγος νομίζω είναι πολύ καλός. Αυτό, μαζί με τους διαλόγους και το πρώτο πρόσωπο, έδωσε μεγάλη ταχύτητα στην ανάγνωση.

 

Το κλείσιμο πιστεύω πως θα μπορούσε και να λείπει ή να είναι διαφορετικό.

Ίσως να το προτιμούσα από την πλευρά του Άντριου, κι όχι της γυναίκας του, που έτσι κι αλλιώς (αντικειμενικά) δεν την έχω πολυγνωρίσει μέσα στην ιστορία, ενώ (υποκειμενικά) μου έχει γίνει από πριν και κάπως αντιπαθής (λόγω της πράξης της να τον καταδώσει), και το φινάλε την έκανε ένα κλικ πιο αντιπαθητική (μιας και από τη μία ακόμα δεν είναι σίγουρη αν έκανε μλκία ή όχι που τον κατέδωσε, κι από την άλλη σκέφτεται μπας και κάνει ακριβώς αυτό για το οποίο 'έδωσε' τον άντρα της, για τον οποίο άντρα μάλλον δεν μοιάζει να πολυνοιάζεται). Αλλά εγώ σαν αναγνώστης που συμπάσχω τόση ώρα με το δράμα του Άντριου χρειαζόμουν στο κλείσιμο μια λιγότερο εγωκεντρική συμπεριφορά. Να με αφήσεις τουλάχιστον με την γνήσια πίκρα του πρωταγωνιστή, όχι με τους θολούς προβληματισμούς μιας τύπισσας που δεν καλογνωρίζω και η οποία πάνω-κάτω δεν είναι σίγουρη για τίποτα.

 

[Big Fat Pig]

 

 

Ήμουν ξαπλωμένος δίπλα στη γυναίκα μου και δεν είχα ύπνο. (...) Κοιτούσα τη γυναίκα μου. Τα γυμνά σημεία του κορμιού της μου φαίνονταν τόσο απαλά που ήθελα να τη χαϊδέψω. Για πρώτη φορά τόσο πολύ. Το στήθος της, λαχταριστό και μεγάλο. Ήθελα να… όμως καλύτερα να μην συνεχίσω. Ακόμα κι εγώ ένιωσα πολύ άσχημα εκείνη τη στιγμή. Οι αντιδράσεις του σώματός μου με τρόμαξαν. Άλλαξα πλευρό και αποκοιμήθηκα, γεμάτος τύψεις.

 

 

Συγγνώμη, αν φανώ χυδαίος, σαχλός, προκλητικός, υποτιμητικός ή οτιδήποτε σχετικό, αλλά εγώ στη θέση του ταλαίπωρου του Άντριου, όχι απλώς δεν θα αποκοιμιόμουνα (σε πιάνει ύπνος έτσι; ) αλλά θα ορμούσα μέχρι τελικού θριάμβου. Ή μέχρι να φάω χαστούκι.

 

 

Επειδή (συμφωνώ με τη Βάσω)

Το σεξ είναι πολύ πρωτόγονο. Δεν αρκεί να θεωρείται βρώμικο ή επικίνδυνο για να μην το κάνουν οι άνθρωποι.

Ελπίζω να καταλαβαίνεις το πνεύμα με το οποίο κάνω αυτό το σχόλιο.

 

Θέλει πιστεύω πολλή δουλειά για να χτίσεις έναν πιστευτό κόσμο που η άποψή του για το σεξ είναι αυτή:

Είναι σκέτη βρωμιά, συνήθεια των ζώων και των ανθρώπων πριν από εμάς. Έχουμε εξελιχθεί από τότε

 

Η ηθική ανθρώπινη εξέλιξη δηλαδή. Ενδιαφέρον το πρόβλημα, αλλά...

 

 

 

Στα υπέρ, ότι η ιστορία είναι πολύ καλά δομημένη και η τελική σκηνή συμπληρώνει πολύ σωστά το

εύρημα της επιστολής

, προκειμένου να περάσει και το μήνυμα.

 

 

Δεν μπορώ να πω ότι με συνεπήρε κάποια σκηνή αλλά και δεν είχα πρόβλημα στο να διαβάσω άνετα όλο το κείμενο. Ίσως λίγη παραπάνω ένταση στην σκηνή

του βιασμού.

 

 

 

 

Καλή επιτυχία!

[aScannerDarkly]

Το πρώτο που παρατηρείς, ιδίως αν το διαβάσεις από τα τελευταία μέσα σε όλες τις συμμετοχές, είναι ότι το θέμα κάπου το έχω ξαναδεί... Αλλά αυτό μπορεί και να μη σημαίνει τίποτα. Λοιπόν, αν και συνήθως δεν είμαι τόσο υπέρ των αφηγήσεων υπό μορφή γράμματος κτλ (εξαιρείται ο Lovecraft ;)), εδώ λειτουργεί καλά. Το κείμενο κρατάει το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκειά του, χωρίς να πλατειάζει καθόλου. Σε γενικές γραμμές, με άφησε αρκετά ικανοποιημένο κι ευχαριστήθηκα την ανάγνωσή του.

 

Θα ήθελα να εμφανιζόταν ξανά η κυρία Μπίλοκ. Τη χρησιμοποιείς, παίρνεις αυτό που θέλεις και μετά την πετάς :tongue:. Σοβαρά τώρα, πιστεύω ότι αν την εκμεταλλευόσουν περισσότερο, θα μπορούσες να θεμελιώσεις πιο γερά και πιο μεθοδικά τη μεταστροφή του πρωταγωνιστή. Η οποία έρχεται σε αντίθεση με την όχι και τόσο στέρεη αιτιολογία της εγκατάλειψης του σεξ, την οποία όμως, αν πείσεις τον αναγνώστη να δεχθεί, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολο να χωνέψει την ξαφνική αλλαγή του ήρωα. Για το

βιασμό

, έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Θα μπορούσε να είναι μια καλή πινελιά ώστε να σκιαγραφήσεις έναν ήρωα γκρίζο, πέρα από το καλό ή το κακό. Εδώ όμως έχεις έναν ήρωα που παρουσιάζεται μάλλον ως συμπαθητικός στον αναγνώστη, κι αυτό το σημείο ξενίζει. Ίσως να έστεκε καλύτερα αν δικαιολογούσες τις πράξεις του περισσότερο, ή, αντίθετα, αν τον έκανες να μοιάζει λίγο πιο αδίστακτος.

 

Συμπέρασμα: ανάμεικτα. Καλή γραφή, κρατάει συνέχεια το ενδιαφέρον, αλλά πάσχει τόσο από πλευράς αληθοφάνειας, όσο και από πλευράς πρωτοτυπίας. Και το κακό είναι ότι δε δίνεις μια καινούργια διάσταση στο γνωστό θέμα.

 

 

[Solonor]

Η ιστορία σου με προβλημάτισε. Είναι ωραία γραμμένη. Αλλά με το που ξεκινάει είναι σαν να την έχεις σχεδόν πει. Και λέω σχεδόν διότι δεν συμβαίνει τίποτα που να μην μπορείς να προβλέψεις… σχεδόν ως το τέλος. Και κάπου εκεί τα ανατρέπεις με ένα πολύ καλό τέλος. Πιστεύω πως θα έπρεπε να κάνεις την ιστορία σου λίγο πιο ελκυστική στο διάβασμα. Ακόμη, δεν υπάρχει τίποτα που να αντισταθμίζει το σεξ στην ιστορία σου. Είναι σαν να συγκρίνεις το σεξ με την παρθενιά. Θα ήθελα ένα πιο δυνατό αντίβαρο ώστε να στηρίζει καλύτερα την πιθανότητα του να συμβεί κάτι τέτοιο. Αυτά, σαν σύνολο η ιστορία με λίγο χρόνο ακόμη θα μπορούσε να βελτιωθεί αρκετά, ειδικά με τέτοιο τέλος.

 

 

[Drake Ramore]

Έχεις μια καλή ροή στην αφήγηση , σε μια όμως κατα τ'άλλα άνευρη ιστορία.

Απο τους χαρακτήρες σου, πείθει μόνο η σύζυγος. Ο Άντριου με την τόσο εύκολη μεταστροφή του προβληματίζει και η Μπίλοκ που χρησιμοποιείται σαν αφορμή για όλο αυτό δεν ξαναφαίνεται πουθενα.

Το τέλος θα ήταν πολύ καλύτερο αν είχες αναπτύξει τον Αντριου περισσότερο. Εννοώ οτι δεν μπορώ να τον συμπαθήσω , να τον μισήσω ή να ταυτιστώ, πολύ απλά γιατί δεν με πειθει σαν χαρακτήρας.

 

Σχόλιο στα γενικότερα πλαίσια του διαγωνισμού:

Μόλις διαπίστωσα οτι το απαγορευμένο σεξ παίζει πολύ στις ιστορίες αυτού του διαγωνισμού, αλλά κανείς ακόμη δεν έχει δώσει μια πειστική εξήγηση για αυτήν την απαγόρευση (τουλάχιστον σε όσες διάβασα ως τώρα).

[khar]

Παίρνεις μια συνηθισμένη ιδέα, το παράνομο σεξ, αλλά την αποδίδεις πολύ ικανοποητικά όσον αφορά τα συναισθήματα, τη σταδιακή αλλαγή του ήρωα και την απορία για το τι κακό έχει ένα χάδι ή ένα φιλί, η οποία, κατά τη γνώμη μου, έπρεπε να κλείνει την ιστορία. Νομίζω ότι διάλεξες λάθος φόρμα, με το γράμμα σε πρώτο πρόσωπο. Μια τριτοπρόσωπη αφήγηση θα σου έδινε την ευκαιρία να κορυφώσεις το διήγημα πολύ καλύτερα και να γλιτώσεις από περιττές περιγραφές οι οποίες πάντα εμφανίζονται στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Γενικά μια καλή ιστορία που μάλλον χρειάζεται ένα πιο δυνατό τέλος.

 

 

[Lady Nina]

Λάτρεψα: Την αφέλεια του Άντριου. Το κείμενο που είναι σε μορφή γράμματος. Τη μεταστροφή της γυναίκας του στο τέλος.

 

Με το ζόρι άντεξα: Αν και το τελευταίο – δηλαδή η μεταστροφή της γυναίκας του, αφού τον κατέδωσε όμως – είναι κάπως δίκοπο μαχαίρι. Θα προτιμούσα ίσως κάτι να γίνει και να ξανασμίξει το ζευγάρι. Πέρα από αυτό, θα ήθελα να δοθεί λίγη περισσότερη έκταση στη μεταστροφή του Άντριου, στην επίσκεψή του στο παράνομο μέρος. Επίσης, το θέμα δεν ήταν καθόλου πρωτότυπο, όχι μόνο γενικά, αλλά και στον διαγωνισμό αυτό.

 

Ξεχώρισα: Την αναφορά στον ιό του aids. Για μένα κάνει πειστική την αποχή από το σεξ. Όχι εντελώς, αλλά σε κάποιο σημαντικό βαθμό.

 

Αν το διήγημα όριζα: Θα έδινα μεγαλύτερη έμφαση στα στάδια αλλαγής του Άντριου. Αυτά τα έχουν ήδη πει κι άλλοι, οπότε δε θα τα επαναλάβω.

 

Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό, Λίνα!

[Cassandra Gotha]

Καλή γραφή, και πλοκή μοιρασμένη σωστά.

Ο χαρακτήρας του Άντριου με έπεισε, χωρίς όμως να μου προσφέρει κάτι ξεχωριστό. Δεν με άγγιξε. Δεν ένιωσα τις αγωνίες του, δεν μπήκα ούτε για μία στιγμή στη θέση του. Απλά τον πίστεψα ότι πέρναγε όσα πέρναγε. Κατάλαβες; (Γιατί μπορεί να τα λέω λίγο μπερδεμένα).

Από την άλλη, η γυναίκα του ήταν πιο ζωντανή, κι ας εμφανίστηκε για λίγο.

 

Θα ήθελα μικρές αναφορές για την κοινωνία, θα ζωντάνευαν το κείμενο. Φυσικά δεν μου άρεσε το γεγονός ότι

διέγραψαν το σεξ απ' το μυαλό τους

επειδή "έτσι τους είπαν". Βιολογικά δεν στέκει όσο κι αν του βάλεις υποστηρίγματα. Βέβαια αναφέρεις

κάτι δωμάτια ευχαρίστησης,

αλλά το

τι γίνεται εκεί μέσα και αν πηγαίνουν όλοι τακτικά

, το αφήνεις μετέωρο.

 

Περίμενα την κυρία Μπίλοκ να ξαναεμφανιστεί.

 

Ιδέα :

 

Ο Άντριου να πηγαίνει με άλλες γυναίκες, και όχι με τη δική του. Όταν αυτή το ανακαλύπτει, να της πει "Αγάπη μου, το έκανα επειδή σε αγαπούσα"!

 

[TheTregorian]

Επειδή κατηγορήθηκα, ας πω και σε σένα Λίνα! Είπα να σχολιάσω άλλη στιγμή κι αυτό κάνω τώρα. Σου αξίζουν συγχαρητήρια που έγραψες μια ιστορία ΕΦ (επιτέλους) και που το 'κανες καλά! Το θέμα που διάλεξες δεν αποδείχτηκε και πολύ πρωτότυπο τελικά... αλλά εμένα μ' άρεσε απ' την αρχή που διάβασα όλες τις ιστορίες με θέμα "απαγορευμένο/καταργηθέν σεξ". Το να γράψεις γράμμα εμένα μ' άρεσε αν κι υπήρχαν μερικά σημεία αναληθοφάνειας για ένα γράμμα. Η ιστορία κυλούσε ωραία, δε με κούρασε αν και συμφωνώ ότι θα προτιμούσα να μην υπάρχει αυτό το τέλος με την Γκάμπριελ. Εξαίσια ή έκφραση "τι κακό υπάρχει..." ήταν απ' αυτές που συνηθίζεις να γράφεις κατά καιρούς στα ρομαντικά σου κι είναι πολύ πετυχημένες. Από μένα συγχαρητήρια για την πρώτη σου ΕΦ!

[Eroviana]

Η έντσασή μου έγκειται στην ένταση. Υπάρχουν σκηνές που χωράνε περισσότερη λεπτομέρεια, διαφορετικό ρυθμό, μια σκληράδα. Δεν μπορεί να μιλάς για βιασμό τόσο ανάλαφρα. Έγινε και δεν ακούμπησε ούτε ένα νεύρο. Κι αντί να τσατιστούμε με τον πρωταγωνιστή και σταδιακά να αρχίσουμε κάπως να τον δικαιολογούμε, οι περισσότεροι συμπάσχουν μαζί του και μισούν τη γυναίκα του που τον έκλεισε μέσα. Έχεις αγγίξει δηλαδή ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως την ενδοοικογενειακή βία και το φαινόμενο του βιασμό μέσα στο ζευγάρι, μια κοινωνική μάστιγα με τα σημερινά δεδομένα, από την ανάποδη. Εδώ θα μπορούσες να βγάλεις τόσο πολύ συναίσθημα! Ανεκμετάλλευτη πήγε κι η κυρία Μπίλοκ, όπως ανέφεραν κι οι παραπάνω.

 

Είναι μια καλή ιστορία με πολλές δυνατότητες που δυστυχώς πήγαν χαμένες. Στη θέση σου θα ξανάγραφα αυτές τις σκηνές, που θα σε οδηγούσαν και στα υπόλοιπα που μπορεί να χρειαζόντουσαν αλλαγή.

[Soul_walker]

Γρήγορη γραφή που σε τραβάει στο χορό. Διάλογοι πετυχημένοι.

Ωραία μικρή ιστορία που την στηρίζει ο ήρωας και οι πράξεις του

 

 

Ερώτηση: Τελικά, ήταν κανονικός βιασμός;

 

Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν καλύπτεται εύκολα ότι το όλο θέμα φαίνεται πολύ άσχετο όταν δεν έχουν δοθεί αρκετοί λόγοι για το πως κατάντησε έτσι το ανθρώπινο είδος, αλλά και το πως ο ήρωας με τάχιστα βήματα νιώθει και πάλι ορμές. Είναι κάπως αφελές.

Δεν λεω η πλύση εγκεφάλου είναι μεγάλο πράγμα...αλλά το σωματικό δεν μπορεί, με κάποιο τρόπο θα επιζούσε. Δεν βγαίνει νόημα, με τους υπάρχοντες κανόνες που θέτεις στην ιστορία.

 

Με λίγες αλλαγές πιστεύω θα στεκόταν πολύ καλύτερα.

Μια ελάχιστη προ-ιστορία της κοινωνίας πιθανόν.

 

Edited December 17, 2010 by Soul_walker

[KELAINO]

Δεν έχω να προσθέσω κάτι σ' αυτά που ήδη ειπώθηκαν. Θα σταθώ λίγο σ' αυτό που είπε η Εροβιάνα, γιατί κι εγώ το σκέφτηκα: μπορεί να έκανε ό,τι έκανε στη γυναίκα του, όχι από κακία βέβαια, αλλά γιατί δεν ήξερε πώς να το κάνει. Αλλά ρε γμτ δηλαδή! Σε κάποια πράγματα, απλά δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Και ο Άντριου δεν αισθάνεται καμία τύψη, ίσα ίσα: οι σκέψεις του είναι "μα αφού ήθελα! και το φχαριστήθηκα! που το κακό;"

 

 

Για τη μορφή του γράμματος έχω μια παρατήρηση: ίσως θα προτιμούσα με κάποιο τρόπο από την αρχή να φαίνεται ότι προκειται για γράμμα, γιατί όταν είδα το β' ενικό αναρωτιώμουν σε ποιους απευθύνεται. Σε μας τους αναγνώστες; στους σύγχρονούς του; σε κάποιους άλλους;

 

 

ΥΓ: Πολύ καλή φάση που οι γυναίκες στο μέλλον θα πρέπει να κάνουν δίαιτα για να παχύνουν!

 

 

[Sonya]

Καλογραμμένη ιστορία, αλλά οι ορμόνες είναι ορμόνες, φιλενάδα. Πολύ σωστά επισημαίνει ο Σταν ότι δεν χαμπαριάζουν από κυβερνήσεις κι απαγορεύσεις.

 

Το ένστικτο της αναπαραγωγής είναι ισχυρότερο ακόμα κι απ' της επιβίωσης. Δεν καθυποτάσσεται έτσι, χωρίς επεμβάσεις σε αδένες κλπ.

[mman]

Δεν εξηγείται πώς μπορούν και απέχουν τελείως από το σεξ για τόσα χρόνια. Τι αλλαγές έχουν προκαλέσει στο σώμα τους και πώς αυτοί οι λίγοι άνθρωποι τις ξεπερνούν για να γυρίσουν στη σωματική επαφή.

Σηκώνει μεγάλη κουβέντα, αλλά σίγουρα είναι πολύ αμφισβητίσιμο αν χωρίς σεξ θα υπήρχαν ανδρόγυνα ζευγάρια.

Το σεξ παρουσιάζει σημαντικές τεχνικές δυσκολίες για κάποιον που το κάνει για πρώτη φορά. Εδώ έχουμε δύο πρωτάρηδες και μάλιστα μεγάλης ηλικίας. Η σκηνή σου θα έπρεπε να ήταν πολύ πιο περιγραφική και κατατοπιστική ως προς αυτές τις δυσκολίες. Θα την έκαναν πιο φυσική.

Πιο αναμενόμενο θα ήταν, αντί να πάει σπίτι και να το κάνει με τη γυναίκα του, αντιμετωπίζοντας τον προφανή κίνδυνο να τον καταδώσει, όπως και έγινε, να περιμένει την ήδη έτοιμη πελάτισσα και να την πέσει σ’ αυτήν, που θα είχε και κάποια πείρα στο αντικείμενο.

Δεν ξέρω αν εξυπηρετεί κάτι η δεύτερου ενικού αφήγηση προς τα παιδιά και το τέλος με τη γυναίκα του. Η ιστορία από μόνη της αρκεί χωρίς αυτό.

Κλείσε τις παραπάνω τρύπες και θα έχεις πολύ βελτιωμένη, μια ήδη ενδιαφέρουσα ιστορία.

[Naroualis]

Γενικά: Χωρίς να έχει τρομερές εξάρσεις ή την τρομερή και φοβερή ιδέα είναι πραγματικά πολύ ικανοποιητικό. Πέρασα πολύ όμορφα διαβάζοντάς το.

 

Μου άρεσε: Οι σκέψεις του ήρωα. Οι περιγραφές που δεν είναι ούτε πολύ φορτωμένες ούτε και πολύ στεγνές. Η εξέλιξη της ιστορίας. Είχε πραγματικά όλα τα απαραίτητα βήματα.Το ότι τελικά δε χρησιμοποίησες την κυρία Μπίλοκ παρά μόνο σαν σκανδάλη της όλης διαδικασίας, ότι τελικά η Γκάμπριελ είχε σημασία.

 

Δε μου άρεσε: Δεν ξέρω αν ήταν απαραίτητη η σκηνή μετά το τέλος του γράμματος. Είναι στα μάτια μου ένα είδος εξιλέωσης της Γκάμπριελ, που τελικά, προσωπικά εμένα, (θέλω να πω, το γούστο μου είναι αυτό) δε με πολυενδιαφέρει.

Edited December 19, 2010 by Naroualis

[Nocturnal]