Soul_walker Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Ευστάθιος Νοδάρας Είδος: Επιστημονική Φαντασία Βία; Όχι Σεξ; Ναι Αριθμός Λέξεων: 1076 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Ορίστε μία ακόμη S.Ε.Φ συμμετοχή. Απολαύστε την…ή τρέξτε μακριά της. Υγρό Άσπρο Χρώμα Τα δάχτυλά της χάιδεψαν την διάφανη επιφάνεια που τους χώριζε και ανάσανε βαθιά. Ένιωθε χαμένη στο τεράστιο έργο που έπρεπε να ολοκληρώσει και να αφήσει για πάντα πίσω της. Πριν λίγες ώρες την είχαν ενημερώσει ότι ο πλανήτης έφτανε επικίνδυνα στο επίπεδο που περιμένανε. Αυτό σήμαινε αυτόματα ότι το χρονικό παράθυρο έκλεινε για την ίδια και το σημαντικό της έργο. Έπρεπε να είχε πιέσει τα γεγονότα πολύ πιο νωρίς, αλλά απλώς…δεν ήθελε. Κούνησε το κεφάλι της στην ανοησία που την γέμιζε τόσο καιρό και πίεσε με αποφασιστικότητα τον μοχλό. Αμέσως τα μηχανήματα ξεκίνησαν να τροφοδοτούν τα υλικά διαμέσου των σωλήνων. Η ματιά της ακολούθησε την κίνηση τους μέσα στο υγρό περιβάλλον, περιεργαζόμενη με ανησυχία τους σωλήνες που ενωμένοι με το σώμα και το κεφάλι Εκείνου, στέλνανε χωρίς παύση τα νέα χημικά. Η απέραντη αγωνία της την έκανε να νιώθει άρρωστη, καθώς επικεντρώθηκε στο ακίνητο πρόσωπο του γυμνού άνδρα μέσα στο γυάλινο πειραματικό χώρο. Τελικά όμως ένα μικρό χαμόγελο έσκασε στα χείλια της βλέποντας τα πρώτα αποτελέσματα, χαμόγελο που γρήγορα όμως μπλέχτηκε με την συνειδητοποίηση του πόνου της μοναξιάς που αμέσως άρχισε να επιστρέφει. Κοίταξε τα όργανα και μετά Εκείνον μέσα στον υγρό του φωτεινό θάλαμο. Το πρόγραμμα είχε πια ξεκινήσει και θα τέλειωνε γρήγορα…αλλά πρώτα… Η λογική της πήγε να αντιδράσει καθώς έτρεξε προς την μονάδα επαφής και κάθισε στην πολυχρησιμοποιημένη καρέκλα. Κάτι ούρλιαξε μέσα της, αλλά όλα σώπησαν όταν οι νοητικές επαφές έτριξαν και η όρασή της μεγενθύθηκε πριν παύσει τελικά να λειτουργεί. Βρήκε τις αισθήσεις της στην μέση ενός χώρου με έντονα πολύχρωμα χρώματα που ζωγράφιζαν ένα μπερδεμένο τοπίο, χωρίς μια άμεσα ξεκάθαρη συνοχή και σχέδιο. Η διαίσθησή της την ταρακούνησε. Σίγουρα τίποτα δεν θύμιζε πια εκείνη την άδεια πεδιάδα με το πράσινο χορτάρι και τον κάτασπρο ουρανό, που τόσο καιρό αυτή γέμιζε προσεχτικά με τα νέα χρώματα. Τα καινούρια στοιχεία τώρα είχαν καταλάβει τελείως το μυαλό του, σβήνοντας κάθε δική του άγρια σπιθαμή. Ο φόβος για το πόσο τον είχε αλλάξει επισκιάσθηκε αμέσως από την αίσθηση ανάγκης που γέμιζε κάθε συναισθηματικό της πόρο. Τρομαγμένη κοίταξε γύρω της. Ήταν πραγματικά μόνη στην περιοχή, εκείνος δεν βρισκόταν πουθενά γύρω. Σιωπώντας το μυαλό της και ενεργοποιώντας ελάχιστα την λογική της έκλεισε και πάλι τις αυτόματες αισθήσεις της και ανάσανε το τίποτα. Σιώπησε την ανάγκη της να περιμένει να βρει την απάντηση και απλά…ένιωσε στο άλλο στάδιο. Μία σπίθα άσπρου φωτός πέρασε από το σώμα της. Χωρίς καν να το θέλει Εκείνος την καλούσε σιωπηλά. Άνοιξε τα μάτια της και τώρα άρχισε να τρέχει χωρίς περαιτέρω σκέψη. Η λογική σιώπησε απόλυτα, αλλά με το ένστικτο να έχει σωστή πυξίδα, έπειτα από λίγο, έχοντας διαπεράσει άπειρες –για αυτήν – κουρτίνες ουράνιου τόξου, βρήκε ένα μικρό σφαιρικό άσπρο μέρος μέσα στην πολυχρωμία. Εκείνος βρισκόταν εκεί μέσα, όρθιος, γυμνός, με κλειστά μάτια, ακριβώς όπως ήταν τόσες βδομάδες, μέσα στην γυάλινη θέση του. Τον πλησίασε ανακουφισμένη, αλλά και με την ανάγκη να τρώει τα πάντα γύρω της. Εκείνος την ένιωσε να διαπερνά τον μικρό του χώρο και ανοίγοντας τα μάτια του χαμογέλασε με το εχθρικό του άγριο τρόπο. Αυτή απλά έπεσε πάνω του, αφέθηκε, η γύμνια της πάνω στην δική του. Και έτσι, σαν να γύρισε για μία τελευταία φορά ο διακόπτης, αυτός άφησε όλη την ζωική του ορμή να την παρασύρει. Όλα ξεκίνησαν όπως πάντα με το στόμα του που άγρια και παθιασμένα άρχισε να ρουφάει τα στήθια της, τα δόντια του να δαγκώνουν χωρίς ίχνος οίκτου τα ευαίσθητα σημεία της. Αυτή τον αγκάλιασε, σπρώχνοντάς τον να αφήσει πάνω της όλη του την αγριάδα, όλη την πρωτόγονη αίσθηση ολοκλήρωσης που δεν μπορούσε να βρει πουθενά αλλού στην ζωή της. Γρήγορα όμως, Εκείνος, έχοντας χορτάσει με την γεύση του στήθους της, την έσπρωξε με τα χέρια του στην γνωστή στάση και χωρίς ούτε μία παύση, η γλώσσα του όρμησε σε κάθε της πόρο, ρουφώντας και τραβώντας το σώμα της σε έντονες αισθήσεις εκστασιασμένου πόνου. Αυτή απλά φώναξε, κραύγασε και έχασε απόλυτα και ηθελημένα τον ελάχιστο έλεγχο που της είχε απομείνει πάνω στις αισθήσεις της. Αρκετά λεπτά μετά, οι κραυγές της να γεμίζουν ασταμάτητα τον χώρο, εκείνος τελικά τη μετακινεί και με τους αγκώνες του να την κρατάνε με δύναμη κάτω, τα πόδια του να θέτουν τους κανόνες την ωθεί να υπακούσει. Χωρίς καμιά αντίδραση, αυτή, απλά απόλαυσε την υποταγή της, αφημένη στις ζωικές έντονες ορέξεις του, τις εχθρικές ανούσιες πράξεις και το άγριο γεμάτο τρίχες παρουσιαστικό του. Δεν είχε τίποτα να σκεφτεί πια καθώς με κάθε σπρώξιμο ένιωθε τα πάντα να σπάνε, κάθε σκέψη, κάθε αίσθηση, κάθε απάντηση σε οποιαδήποτε ερώτηση. Επιτέλους τίποτα δεν είχε νόημα και όλα ήταν υπερβολικά δυνατά. Έχοντας πια χάσει αυτή κάθε συνειδητοποίηση της ώρας, δεν κατάλαβε καν πότε η ηδονή Εκείνου έφτασε στο έπακρο. Το αποτέλεσμα όμως ήρθε με τον μικρό άσπρο κόσμο γύρω τους να ραγίζει και με το άσπρο χρώμα να χύνεται στην πολυχρωμία. Αυτόματα, όπως περίμενε και φοβόταν, η αλλαγή ήρθε πάνω του. Τα άκρα του σταμάτησαν να την πιέζουν με μανία και απλά το σώμα έτεινε να την αγκαλιάσει απαλά και ήρεμα, κρατώντας την ασφαλή, με έρωτα και λατρεία. Νιώθοντας την ζεστή του ήρεμη αίσθηση δεν μπόρεσε από το να σταματήσει τον εαυτό της και να ανοίξει τα πραγματικά της μάτια στην μηχανή. Όλο το σώμα της είχε γεμίσει ιδρώτα, ενώ οι πόροι της είχαν ανοίξει και η ανάσα της δήλωνε ξεκάθαρα την ολοκλήρωση που είχε νιώσει πριν λίγα δευτερόλεπτα. Τρεκλίζοντας από την ηδονή προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά δεν μπορούσε ακόμα. Τελικά, απλά έκατσε στο πλάι και έπειτα από μερικά δεύτερα κοίταξε Εκείνον. Οι σωλήνες στο κεφάλι του είχαν παύσει πια να λειτουργούν καθώς το σωστό χημικό κοκτέιλ είχε βρεθεί από τον κεντρικό υπολογιστή. Ήταν σίγουρη πως η σωστή δοσολογία είχε βρεθεί, μιας και το τριχωτό δέρμα Εκείνου είχε χάσει κάθε τρίχα αφήνοντας τον καθαρό και…σχεδόν άτριχο. Υπέθεσε ότι οι λιγοστές τρίχες που παρέμεναν πάνω του ήταν αποτέλεσμα της δικιάς της επέμβασης. Άλλωστε το σώμα του ήταν ζεστό, καταπονημένο από την ηδονή και κατακόκκινο, ενώ επίσης τα μάτια του, ήταν ανοιχτά, νεκρά. Η επέμβασή της στο μυαλό του κατά την διάρκεια της αλλαγής της ψυχοσύνθεσή του είχε…κάποιες άσχημες συνέπειες. Κανείς δεν θα χρειαζόταν να το μάθει αυτό φυσικά. Σίγουρη για το αποτέλεσμα, έπιασε και έτριψε κουρασμένα και απογοητευμένα τα τέσσερα μάτια της, αποδεχόμενη απλά τον θάνατο Εκείνου αλλά και πως τα είχε καταφέρει. Σύντομα θα έπρεπε να στείλει την οριστική αναφορά για το πώς μπορούσαν να μεταλλάξουν το άγριο είδος και έτσι να το επανατοποθετήσουν στην Γη ως μία πιο ήρεμη, κοινωνική και επικεντρωμένη στον πολιτισμό εκδοχή, τον άνθρωπο. Υγρό Άσπρο Χρώμα.doc Edited December 5, 2010 by Soul_walker Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 6, 2010 Share Posted December 6, 2010 Μπράβο. Και η ψήφος γίνεται δυσκολότερη. Μικρό και δυνατό, ερωτικό, ονειρικά ποιητικό και καλογραμμένο, με την πινελιά της επιστημονικής φαντασίας στο τέλος να ξεχύνεται και να κατακλύζει το διήγημα που προηγήθηκε σαν το υγρό άσπρο χρώμα. Καλώς ήρθες Στάθη και indeed καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted December 6, 2010 Share Posted December 6, 2010 Ενδιαφέρουσα ιστοριούλα, με όμορφες περιγραφές και ωραίο τέλος. Μου άρεσε το ότι η «δουλειά» της εξωγήινης κοπέλας έπρεπε να γίνει σε δύο επίπεδα, σ’ αυτό της εμφάνισης και σ’ αυτό του πνεύματος. Σαν φλασάκι είναι πολύ καλό και δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω, αλλά εγώ -πάντα απαιτητικός σε θέματα ΕΦ- θα ήθελα να μάθω περισσότερα. Καλωσόρισες στο φόρουμ, Στάθη! Να δούμε κι άλλες τέτοιες ιστορίες σου σύντομα. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted December 7, 2010 Share Posted December 7, 2010 (edited) [+] Ενδιαφέρον επιστημονικό πείραμα! [-] Μου έλειψε το συναίσθημα και ή άποψη της ηρωίδας. Συμμετείχε και περιέγραφε αμήχανα από απόσταση θαρρείς. Η χρήση του κεφαλαίου Ε. Δεν ξέρω γιατί επέλεξες να το γράψεις έτσι. Με μπέρδεψε και με αποπροσανατόλισε, καθώς δεν μπορούσα να καταλάβω τη σημασία του. Το κεφαλαίο γράμμα σε μη-όνομα μόνο μία έννοια έχει και δεν είδα κάτι τέτοιο πουθενά. Κρατάω πάντως τη διάθεση να αποδοθεί η περίεργη αυτή επιστημονική διαδικασία με κάποιο λυρισμό. Νομίζω ότι η ιστορία θα μπορούσε να πετύχει και αρκετά καλά μάλιστα αν συμμετείχε στην αφήγηση και ο χαρακτήρας της ηρωίδας. Μου άρεσε; όχι. Καλή επιτυχία! Edited December 7, 2010 by Big Fat Pig Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 7, 2010 Share Posted December 7, 2010 Το διάβασα 3 φορές, αλλά μόλις τώρα διαπίστωσα ότι κάθε φορά καταλαβαίνω και λιγότερα. Σίγουρα καλογραμμένο, με τη σωστή γλώσσα. Αλλά ίσως για μένα χρειαζόταν να δώσεις τις πληροφορίες πιο εμφανώς. Ο σκοπός της ήταν, μέσω των χημικών αρχικά και του σεξ τελικά, να κάνει το ανθρώπινο είδος πιο πολιτισμένο; Και γιατί είναι νεκρός στο τέλος; Και γιατί η επέμβασή της του προκαλεί τριχοφυία, ενώ, από την άλλη, τα χημικά κάνουν τις τρίχες να πέφτουν; Δεν έχει τον ίδιο σκοπό η ίδια με τα χημικά; Αυτά κατάλαβα, αλλά πολύ αόριστα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted December 9, 2010 Share Posted December 9, 2010 Είδα αυτό το κείμενο καθαρά συμβολιστικά, ότι δηλαδή το σεξ και η γενικότερη συναισθηματική επαφή που αυτό συνεπάγεται, ήταν το κλικ που έσπρωξε τον άνθρωπο στο επόμενο βήμα. Ωραίες οι περιγραφές, ωστόσο πολύ συγκεχυμένες. Δεν είχα, δηλαδή, καθαρή εικόνα του τι γινόταν, ενώ για κάτι τόσο μεγάλο θα μπορούσες να δώσεις περισσότερες πληροφορίες, μιας και είχες ακόμα πολύ χώρο. Μου άρεσε η τελευταία φράση και ο τρόπος που δένει την ιστορία. Δεν με χάλασε το κεφαλαίο Ε, αντιθέτως μου άρεσε, γιατί προσδίδει έναν τόνο μεγαλείου στον άνθρωπο και συμβάλλει στο γενικότερο ανθρωπιστικό κλίμα της ιστορίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted December 10, 2010 Share Posted December 10, 2010 Καλώς ήρθες κατ' αρχάς στους διαγωνισμούς! Την ιστορία την βρήκα ενδιαφέρουσα στο θέμα αλλά αρκετά μπλεγμένη κι ασαφής σε κάποια σημεία. Υπήρξαν αρκετές φορές που δεν καταλάβαινα ακριβώς τι γινόταν, δεν ξέρω, μπορεί να φταίω κι εγώ! Η ιδέα ήταν έξυπνη αλλά ήθελε περαιτέρω ανάπτυξη που θα της δώσει λίγη ανάσα. Ένιωσα τώρα ότι είχες μια ιδέα, τη στρίμωξες κι ήταν που ήταν γενικά λίγο αφηρημένες οι ιδέες, την έκανες ακόμα πιο βαριά. Μια καλή προσπάθεια πάντως για τον πρώτο σου διαγωνισμό. Καλή συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted December 10, 2010 Share Posted December 10, 2010 Με μπέρδεψε πάρα πολύ. Σε πολλά σημεία δεν καταλάβαινα τι γινόταν! Έπιανα την εξέλιξη απ'τα συμφραζόμενα για να καταλάβεις. Υπέθετα που είχες οδηγήσει την ιστορία. Νομίζω ότι έπρεπε να το απλώσεις, να μας δώσεις περισσότερες λεπτομέρειες και κάποια πράγματα να είναι πιο ξεκάθαρα γραμμένα. Εγώ θα το είχα απολαύσει περισσότερο έτσι. Το τέλος είναι καταπληκτικό! Δεν το περιμενα ήταν πολύ ωραίο! Αλλά κατά την γνώμη μου το κείμενο χάνει πολύ απ' τον χαμένο τρόπο που είναι γραμμένο, εγώ θα το χαιρόμουν περισσότερο αν ήταν αλλιώς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 10, 2010 Share Posted December 10, 2010 (edited) Ναι μεν η πλοκή της ιστορίας καλή και το τέλος ακόμα καλύτερο, αλλά ο τρόπος γραφής κουραστικός και μπερδεμένος. Φαίνεται ότι έχεις πολλές εικόνες μέσα σου και μάλιστα ακόμα πολλά να πεις. Τώρα το μόνο που έχει μείνει είναι να εξασκηθείς ακόμα περισσότερο γράφωντας. Δημοσίευσε όσο πιο πολλά διηγήματα γίνεται εδώ και ζήτα να στα διορθώσουν για να καταλάβεις τι χρειάζεται να αλλάξεις. Εγώ για παράδειγμα βλέπω πολύ μεγάλες προτάσεις. Αρκετές μάλιστα έχουν τη λέξη και. Κάθε πρόταση καλό είναι να δείχνει μια εικόνα και όχι περισσότερες. Επίσης το ότι κάθε πρόταση είναι ξεχωριστή παράγραφος λέει κάτι. Σπάει κάπως την ροή. Όταν λίγο πολύ μιλάνε κάποιες προτάσεις για την ίδια σκηνή μπορείς να τις βάλεις σε μια παράγραφο. Δοκίμασε το και μετά διάβασε τη παράγραφο. Υπάρχει ροή από την πρώτη λέξη της παραγράφου μέχρι την τελευταία λέξη της παραγράφου; Όπως είπα και στην αρχή φαίνεται ότι έχεις πολλές ιστορίες ακόμα να μας πεις. Γι' αυτό μην αποθαρρύνεσαι. Ίσως θα έπρεπε να διαβάσω κι άλλα έργα σου για να βγάλω τέτοια συμπεράσματα, αλλά οι παρατηρήσεις μου είναι με καλό σκοπό Περιμένω κι άλλα διηγήματα από σένα. Keep on writing Edited December 10, 2010 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 11, 2010 Share Posted December 11, 2010 Στα συν η ιδέα του πειράματος και η κατάληξή του. Στα πλην ότι υπάρχουν δυσκολίες κατανόησης και προ παντός γενικότερου (εννοώ ευρύτερου) πλαισίου. Η ιστορία με δυσκόλεψε, αλλά επειδή ξέρω και κάποια άλλα πράγματα από σένα, την φαντάστηκα περισσότερο σαν σενάριο και λιγότερο σαν κείμενο. Κρατάω τις εικόνες στο μυαλό μου και τις αισθάνομαι να ζωντανεύουν σαν ταινιάκι μικρού μήκους. Και ομολογώ ότι είναι ωραίες εικόνες. Αυτό που χρειάζεται είναι να του δώσεις λίγο χώρο ακόμα και να συμπληρώσεις τα κενά που λείπουν. Επίσης όλα καλά με τον άντρα. Αλλά δε θα έπρεπε για λόγους πληρότητας να υπάρχει ένας υπαινιγμός ότι γίνεται κάτι ανάλογο και με μια γυναίκα; Ή είχες στο μυαλό σου κάποια βιβλική αλληγορία και δείχνεις την πλάση ενός μόνο είδους; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted December 11, 2010 Share Posted December 11, 2010 Εχχμμμ... άλλο μπέρδεμα κι αυτό. Παρουσιάζεις κάτι γραμμένο με μεγάλη ποιητική ευαισθησία, γεμάτο όμορφες εικόνες. Μόνο που, όλο κάτι πάω να πιάσω, κι όλο τελικά κάτι μου διαφεύγει. Και παρ' όλ' αυτά, βρίσκω το τέλος φούσκα και προβλέψιμο. Βγάζει νόημα αυτό; Μάλλον όχι. Αλλά το ίδιο μπέρδεμα μου δημιούργησε και το κείμενό σου. Και δυστυχώς, αντίθετα με άλλες ιστορίες που απαιτούσαν μια επιπλέον προσπάθεια για την κατανόησή τους, η δική σου δε με τράβηξε και τόσο ώστε να την κοιτάξω και να την ξανακοιτάξω, μέχρι να λύσω το γρίφο. Δυστυχώς μάλλον δεν έχω να πω τίποτα πιο χρήσιμο, αλλά αυτή την αίσθηση μπλεξίματος μου άφησε και η συμμετοχή σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted December 11, 2010 Share Posted December 11, 2010 Ο λόγος ίσως θα μπορούσε να είναι και κάπως πιο ομαλός, να ψάξεις ακόμα καλύτερα τις λέξεις που θέλεις να χρησιμοοιήσεις. Έντονος ο λυρισμός. Πολύ καλή ιδέα, δεν το είδα να έρχεται. ‘’Μία σπίθα άσπρου φωτός πέρασε από το σώμα της. Χωρίς καν να το θέλει Εκείνος την καλούσε σιωπηλά.’’ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted December 12, 2010 Share Posted December 12, 2010 Ωραία εκτέλεση μιας όχι και τόσο ασυνήθιστης ιδέας. Όμορφα δοσμένη, ψυλλιάστηκα στην αρχή πως κάπου εκεί θα το πήγαινες, αν και στη μέση το ξέχασα. Οι περιγραφές και η ροή των πληροφοριών συμπαθητικά, με λίγους αγγλισμούς και μερικές «σιωπές» παραπάνω. Πάντως ενδιαφέρουσα ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted December 12, 2010 Share Posted December 12, 2010 Άχεμ. Αυτό κατάλαβα εγώ: Η τύπισσα έχει στα χέρια της έναν εντελώς γαμάουα τριχωτό, ενδεχομένως τηλεπαθητικό (και ποιος ξέρει τι άλλα χαρίσματα), γκόμενο που της κάνει ακριβώς το άγριο σεχ που γουστάρει αλλά δυστυχώς ο χρόνος την πιέζει και πρέπει να ολοκληρώσει την αποστολή της και να μετατρέψει τον υπέροχο Εκείνον σε σκ***φλωρα "πολιτισμένο" άνθρωπο. Κατάλαβα σωστά; Μετά τη λήξη του διαγωνισμού, αν θες απαντάς. Η κεντρική ιδέα είναι από τις πιο πολυχρησιμοποιημένες της ΕΦ. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε την εξωγήινη (; ) να εμπλέκεται συναισθηματικά με το αντικείμενο του πειράματος, το οποίο πείραμα στοχεύει στην χειροτέρευση του είδους, οπότε η κοπέλα το τρενάρει όσο μπορεί περισσότερο. Αυτό θα μπορούσε να είναι καταπληκτικό και μια νέα πνοή στο κουρασμένο θέμα, αλλά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted December 12, 2010 Share Posted December 12, 2010 Συγγνώμη, αλλά πρέπει να το πω. Γεωργία - Μπάμπη (ακόμα αναρωτιέμαι από πού προκύπτει αυτό) κάνεις τα πιο απολαυστικά σχόλια από όλους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 13, 2010 Share Posted December 13, 2010 Συγγνώμη, αλλά πρέπει να το πω. Γεωργία - Μπάμπη (ακόμα αναρωτιέμαι από πού προκύπτει αυτό) κάνεις τα πιο απολαυστικά σχόλια από όλους. Από εδώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted December 13, 2010 Share Posted December 13, 2010 (edited) Άχεμ. Αυτό κατάλαβα εγώ: Η τύπισσα έχει στα χέρια της έναν εντελώς γαμάουα τριχωτό, ενδεχομένως τηλεπαθητικό (και ποιος ξέρει τι άλλα χαρίσματα), γκόμενο που της κάνει ακριβώς το άγριο σεχ που γουστάρει αλλά δυστυχώς ο χρόνος την πιέζει και πρέπει να ολοκληρώσει την αποστολή της και να μετατρέψει τον υπέροχο Εκείνον σε σκ***φλωρα "πολιτισμένο" άνθρωπο. Kαι ύστερα γκρινιάζουμε που πήγαν όλοι οι άντρες... Μήπως τελικά ήταν αλληγορία για τις γυναίκες και το πως αλλάζουν έναν άντρα ένω τον είχαν ερωτευτεί αρχικά αλλιως με σκοπό να τον κάνου "ανθρωπο''? Θα μπορούσε, πάντως μέχρι και εγώ λυπήθηκα να πάει χαράμι ο άνθρωπος! Το κείμενο είχε όντως πολύ λυρισμό, αλλα στο τέλος πιστέυω εγώ τα πράγματα μπλέκουν περισσότερο, ίσως μόνο το τέλος να μπορούσες να το περιγράψεις λίγο περισσότερο γιατι είναι ωραία εξήγηση και θα άξιζε να την αναδείξεις. Καλή επιτυχία! Edited December 13, 2010 by Eugenia Rose Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted December 14, 2010 Share Posted December 14, 2010 Στα θετικά βάζω την ατμόσφαιρα, το μυστήριο που αποκαλύπτεται στο τέλος και την εναλλαγή ανάμεσα στην επιστημονική, αποστειρωμένη ματιά και την ζωώδη, γεμάτη έντονα συναισθήματα φάση της συνεύρεσης. Μερικές επιλογές λέξεων με ξένισαν. Στα αρνητικά θα έλεγα ότι είναι ότι έχουμε ξαναδεί την ιδέα και γενικά το διήγημα βασίζεται κυρίως στην έκπληξη που θα προκαλέσει, ίσως και λόγω της μικρής του έκτασης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 14, 2010 Share Posted December 14, 2010 Θετικά: Η ιδέα και η λυρική γραφή Αρνητικά: Το πως η λυρική γραφή καβαλάει την πλοκή και την κάνει δυσνόητη. Το ελλειπτικό του θέματος. Οι εξηγήσεις που δε δίνονται Συμπέρασμα: Καλωσήρθες στους διαγωνισμούς. Ενδιαφέρουσα αρχή, αλλά το αποτέλεσμα θέλει δουλειά για να στρώσει και να γίνει πιο βατό στον αναγνώστη. Έχει όμως προοπτικές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted December 15, 2010 Share Posted December 15, 2010 Λάτρεψα: Την ποιητική γλώσσα. Την αλληγορία για τις απαρχές του ανθρώπου. Την ερωτική σκηνή. Με το ζόρι άντεξα: Κατά την πρώτη ανάγνωση, είχα απορροφηθεί πλήρως από την έκρηξη χρωμάτων που μου προκάλεσαν οι εκφράσεις σου, με αποτέλεσμα να μην καταλάβω σχεδόν τίποτα από την πλοκή. Με τη δεύτερη ανάγνωση, όμως, κατάλαβα πολλά περισσότερα. Ωστόσο, θα ήθελα να μάθω κι άλλα πράγματα από το «πείραμα» αυτό. Ξεχώρισα: Τη λυρικότητα των εκφράσεών σου. Αν το διήγημα όριζα: Δε θα ανάλωνα όλη την έκταση της ιστορίας στην περιγραφή της ερωτικής σκηνής. Παρ’όλα αυτά, μου άρεσε κι έτσι πολύ! Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό, Στάθη! Καλώς όρισες! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted December 17, 2010 Share Posted December 17, 2010 Δεν έχω και πολλά να πω, βασικά δεν κατάλαβα και πολλά. Χάθηκα μέσα στη θύελλα της λυρικότητας και δεν έβγαλα κανένα νόημα. Το κακό είναι πως εγώ προσωπικά δεν κάνω δεύτερες αναγνώσεις. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις μόνο όταν πραγματικά νιώθω ότι βρίσκομαι λίγο πριν τη λύση του αινίγματος. Μα, γιατί να μας δυσκολέψεις τόσο πολύ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted December 17, 2010 Share Posted December 17, 2010 Δεν έχω να σου πω κάτι καινούργιο, γι' αυτό δεν έγραφα μέχρι τώρα. Αυτό το κείμενο είναι πολύ αόριστο για να μπορέσω να το παρακολουθήσω, και όσο κι αν προσπάθησα να βρω κάτι θετικό, πραγματικά δεν βρήκα. Μπορεί να είναι αυτό που λες στην αρχή, "απολαύστε την ή τρέξτε μακριά" από αυτή την ιστορία. Ίσως να είναι από τα πολύ ιδιαίτερα πράγματα, που ή τα αγαπάς ή τα μισείς. ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted December 19, 2010 Share Posted December 19, 2010 Θα συμφωνήσω με Μαρία και Άννα. Τίποτα, όμως... απολύτως τίποτα... γιατί και ποια και πώς, είναι ερωτήματα που δεν πρόλαβαν να γεννηθούν παρά μόνο αφού είχα τελειώσει την ιστορία και δεν απαντήθηκαν ούτε στο ελάχιστο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 19, 2010 Share Posted December 19, 2010 Αν κατάλαβα καλά, κάποια εξωγήινη φυλή, μεταλλάσσει μια πρότερη «έκδοση» του ανθρώπου σε κάτι περισσότερο πολιτισμένο και λιγότερο εξαρτημένο από το σεξ. Νομίζω ότι η ερωτική σκηνή καταλαμβάνει πολλή από την έκταση του διηγήματος, ενώ για το τέλος φυλάς την αποκάλυψη του τι ακριβώς συμβαίνει, την οποία όμως, έτσι, αναφέρεις κάπως απότομα, χωρίς έτσι να αρκεί για να στηρίξει ικανοποιητικά μια πολύ μικρή ιστορία. Η συμβουλή μου είναι να μην στηρίζεσαι τόσο σε τέτοιες τελικές «ανατροπές». Δείξε μας και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα (τις τύψεις τους, αν είχαν, τα κίνητρά τους), παίξε λίγο με την πλοκή κλπ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 19, 2010 Share Posted December 19, 2010 (edited) Γενικά:Ενδιαφέρουσα ιδέα, πολύ ενδιαφέρουσα για την ακρίβεια. Μου άρεσε: Η ιδέα! Ήταν πολύ καλή, όχι η απόλυτη πρωτοτυπία, αλλά πολύ καλή. Δε μου άρεσε:Καταρχήν η αίσθηση του ότι δεν ξέρω πού είμαι και ποιοι είναι αυτοί που βλέπω. Ξέρω ότι είναι απαραίτητο για το τελικό twist στην πλοκή σου, αλλά και πάλι, με ενόχλησε. Επίσης το ότι σε κάποια σημεία οι παράγραφοί σου είναι μεγέθους μισής σελίδας κι αλλού γράφεις μια πρόταση σε κάθε παράγραφο. Θα μου άρεσε να τα ισορροπούσες λίγο τα πράγματα. Edited December 19, 2010 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.