Το Σχέδιο "Πραξαγόρα"

[Naroualis]

Όνομα Συγγραφέα: Ευθυμία Δεσποτάκη a.ka. Naroualis

Είδος: (επιστημονική φαντασία

Βία; Οχι

Σεξ; Ναι, όχι περιγραφικό, αλλά μερικοί ευφημισμοί είναι μάλλον γραφικοί.

Αριθμός Λέξεων: ~1100

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Βιαστική, αλλά κολυμπούσε στο κεφάλι μου εδώ και τέσσερα χρόνια, ως ιδέα.

 

Ο Τάσος σηκώνεται από το κρεβάτι, τεντώνεται και πάει στο μπάνιο, χωρίς να με κοιτάξει. Πιο πριν, τρυπάει το μικρό δαχτυλάκι του αριστερού του χεριού στον οργανωτή κι αφήνει λίγο αίμα στον υποδοχέα. Το μηχάνημα γουργουρίζει, αλλά το αποτέλεσμα θ’ αργήσει λιγάκι να βγει.

 

Συνηθίζει να κάνει ντους με την πόρτα του μπάνιου ανοιχτή. Είναι λίγο νάρκισσος, θα μου πεις, αλλά μήπως δεν έχει δίκιο; Τον χαζεύω ξαπλωμένη στο κρεβάτι, έχοντας σκεπάσει την ασκήμια του σώματός μου μ’ ένα σεντόνι και του προσώπου μου με την προσωπίδα. Εκείνος έχει δικαίωμα να δείχνει την ομορφιά του, εγώ δεν έχω δικαίωμα να δείχνω την ασχήμια μου.

 

Βγαίνει από το μπάνιο, τσεκάρει τον οργανωτή -καμμιά φορά κολλάει τώρα τελευταία και δε δίνει έγκαιρα αποτελέσματα- και παίρνει το επικυρωμένο αποτέλεσμα αποτυπωμένο σε μια πλακέτα από σιλικόνη. Αρπάζει τα ρούχα του από την καρέκλα, τα βάζει μπροστά στη γύμνια του χωρίς να τα φορέσει, και σφηνώνει την πλακέτα στα δόντια του. Με το ελεύθερο χέρι ανοίγει την πόρτα του δωματίου και βγαίνει στο διάδρομο. Χωρίς να μου ρίξει ούτε μια τόση ματιά. Με κοιτάει όσο λιγότερο μπορεί. Κάποτε μου είχε πει «ευτυχώς που πρέπει να πηδάω μόνο μια φορά κάθε φορά. Αλλιώς θα πνιγόμουνα στον ίδιο μου τον εμετό.»

 

Μένω μόνη.

 

Νιώθω πού και πού μια μικρή ζήλεια. Είναι πολύ όμορφος και πολύ Γήινος για να μπορώ να αποδεχτώ ότι μετά από το σεξ μαζί μου, πηγαίνει στο κρεβάτι της άλλης, της Γήινης. Ύστερα μου ‘ρχεται να βήξω κι ο ήχος του βήχα που σκουντουφλάει στο ύφασμα της προσωπίδας με κάνει να μελαγχολώ. Τι τα σκέφτεσαι τώρα, Αγγελακάνι;

 

Ο Τάσος είναι η ευκαιρία μου να ζήσω όπως θέλω -ή μάλλον, όπως μου επιτρέπεται να θέλω. Είμαι Μελέζα, μισή Γιέρε, μισή Γήινη. Αυτό με κάνει μάλλον αδιάφορη για Γιέρε, αλλά αποκρουστικά άσχημη για Γήινη. Κι επίσης αυτό μου δίνει και τη δυνατότητα να παράγω γήινους απογόνους με ενισχυμένα γονίδια, που μπορούν να αντιμετωπίσουν και τις υπερταχύτητες των διαστημικών ταξιδιών, αλλά και την υπερ-μόλυνση…

 

Προσωπικά, χέστηκα και για τις υπερταχύτητες και για την υπερμόλυνση. Μπορώ να ταξιδεύω χωρίς μηχανικά μέσα ανάμεσα στα άστρα. Μπορώ ακόμη και να αναπνέω σε ατμόσφαιρες με υψηλό ιξώδες, υπέρκορες σε θειώδη. Μάλιστα, όταν δε θα με καλεί πια το πατριωτικό μου καθήκον (χα! ποια πατρίδα είναι αυτή που υπηρετώ ακριβώς δεν έχω καταλάβει ακόμη) θα αναλαμβάνω αποστολές μέσα σε ηφαίστεια και θα κατεβαίνω τόσο βαθιά μέσα στο φλοιό του πλανήτη, μέχρι που η πίεση κι η θερμοκρασία να με κάνουν να νιώθω δυσφορία.

 

Κι αυτό είναι και το μεγάλο μου όνειρο. Μια μέρα, όταν δε θα χρειάζεται να γεννάω τα μπάσταρδα του Τάσου και του κάθε Τάσου, θα φύγω για τις Φιλιππίνες ή για τις Αλεούτιες Νήσους, δεν έχω αποφασίσει ακόμη. Θα γίνω γεωλόγος ερευνητής και να κολυμπάω στις λάβες και τα γήινα αέρια, και θα γράφω μεγάλες μελέτες σχετικά με τις ιδιότητες και τις κινήσεις του ρευστού που λέγεται μάγμα.

 

Αλλά δε μπορώ να το κάνω αυτό ακόμη. Ακόμη η ηλικία μου είναι τέτοια που με εντάσσει αυτόματα στο Σχέδιο Πραξαγόρα.

 

Χαχα. Τουλάχιστον έχουν χιούμορ αυτοί εδώ κάτω. Και να σκεφτείς ότι δεν το είχαν σκεφτεί Έλληνες αυτό, αλλά Αμερικανοί. «Πας υγιής άρρεν Γήινος εις προτίθεται συνευρεθεί με Γήινη, οφείλει πρωτίστως να συνευρεθεί με Μελέζα, δια το καλόν του είδους.» Ότι είπε κι η Πραξαγόρα δηλαδή πριν από εφτά χιλιάδες τόσα χρόνια. Άμα θες να πηδήξεις την κουκλίτσα, πήδα πρώτα μια ασχημομούρα. Εκείνη το είπε για το ομοιόμορφο της ευτυχίας των πολιτών, ετούτοι το είπαν για να γλιτώσουν μερικά εκατομμύρια χρηματοπιστωτικές μονάδες σε συντάξεις αναπηρίας, νοσήλια και φόρμες ατμοσφαιρικών συνθηκών.

 

Σηκώνομαι ράθυμα, χωρίς να με ενδιαφέρει πια ούτε το σεντόνι ούτε η προσωπίδα και πηγαίνω κι εγώ στον οργανωτή. Φίνο μηχανηματάκι. Στέκομαι από πάνω του, με το δάχτυλο τεντωμένο, λίγα εκατοστά πάνω από την ακίδα. Μ’ αρέσει να καθυστερώ πού και πού να δώσω δείγμα αίματος. Αυτό σημαίνει ότι θα καθυστερήσουν κι εκείνοι να πηδηχτούν. Χα.

 

Ο οργανωτής, εκτός που θα τους επιτρέψει τελικά να πηδηχτούν, επικοινωνώντας με τα κεντρικά και δίνοντας το οκέι να κατέβουν οι βιοχημικές άμυνες του Τάσου και της άλλης, θα μου πει κιόλας αν είμαι έγκυος ή όχι. Η Γιέρε καταγωγή μου με κάνει ικανή να συλλαμβάνω λίγους χτύπους καρδιάς μετά τη συνουσία κι επίσης επιτρέπει στα μηχανήματα να το ανιχνεύσουν αμέσως. Μέχρι τώρα, τέσσερα χρόνια, κι ακόμα δεν έχω μείνει έγκυος. Και πρέπει να κάνω τουλάχιστον είκοσι παιδιά πριν λήξει η θητεία μου. Όχι βέβαια μόνο από τον Τάσο, έχω κι άλλους που με επισκέπτονται κάθε τόσο, οι μόνιμοί μου. Εννέα όλοι κι όλοι, τόσους αντέχω. Τη δέκατη μέρα αργία. Με τους άντρες Μελέζους είναι διαφορετικά, κείνοι αντέχουν περισσότεροι ποικιλία, αλλά σε μεγαλύτερα διαλλείματα. Έχει και το φύλο τα καλά του.

 

Η πόρτα ανοίγει απότομα. Είναι ο Τάσος, γυμνός κι ερεθισμένος. Τα μάτια του γυαλίζουν και οι αισθητήρες μου μού λένε ότι έχει ανέβει κι η πίεσή του. Τον έκανα τούρμπο. Χεχε. Είναι τόσο θυμωμένος που δεν προσέχει ότι είμαι γυμνή κι ότι μπορεί να βλέπει όλα όσα τον κάνουν ν’ αναγουλιάζει.

 

«Τελείωνε να παίζεις με τα νεύρα μου, Αγελλακάνι,» λέει με δόντια σφιγμένα και με πέος που πηδάει ντόινκ, ντόινκ, γελοία από την ταραχή του. Αχ τυφλέ μονομάτη, έχεις καταλάβει ότι είσαι στην απόλυτη διάθεσή μου; Μπορώ να αρνηθώ ότι έγινε ό,τι έγινε πριν από λίγο και να ζητήσω έναν δεύτερο γύρο. Έτσι, μόνο και μόνο για να είσαι εντελώς νερουλός όταν θα σε πιάσει στα χέρια της εκείνη…

 

Αλλά δεν είμαι τέτοιο πλάσμα, όχι. Του δείχνω το δάχτυλό μου, χαμογελώντας κοροϊδευτικά -το μεσαίο δάχτυλο, εκείνο που από αιώνες τώρα συμβολίζει αυτό που ο Τάσος με αφήνει να δω- και ύστερα το γυρίζω στον οργανωτή.

 

Αλλά εκείνος φαίνεται πιο θυμωμένος απ’ όσο νόμιζα αρχικά. Περιμένει να βγει η πλακέτα από σιλικόνη με τα αποτελέσματα. Μ’ έχει στο μεταξύ πλησιάσει, και νιώθω τον ερεθισμό του με τους αισθητήρες μου, αισθητήρες που αν ήξερε εκείνος ότι έχω μάλλον δε θα με πλησίαζε ποτέ. Περιμένει και νομίζω ότι το κάνει κυρίως γιατί υποψιάζεται ότι δεν ακούμπησα το δάχτυλό μου καλά κι ότι θα χρειαστεί και δεύτερο τεστ κι είναι εκεί για να μου κολλήσει ο ίδιος το δάχτυλο στην ακίδα -ε, μην ξεχαστούμε όμως, γλυκέ μου, το μεσαίο δάχτυλο, ναι; το καλό δάχτυλο, γλυκέ μου;

 

Το μηχάνημα φτύνει την πλακέτα με την πράσινη γραμμή του αποτελέσματος. Κι ο Τάσος ξέρει ότι μπορεί να φύγει τώρα και μάλιστα βιάζεται γιατί έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι είμαι γυμνή κι ότι σε λίγο δε θα μπορεί να αποδώσω ως θέλει γιατί θα θυμάται την εικόνα μου, χιχι. Έχει φτάσει ήδη στην πόρτα, όταν του λέω με σαρκασμό:

 

«Πού πας, γλυκέ μου; Θα γίνεις πατέρας.»

 

Αρχικά κοκαλώνει κι ύστερα γυρίζει σιγά-σιγά, τόσο σιγά που το χέρι μου κουράζεται να κρατάει την πλακέτα προτεταμένη προς το μέρος του. Έχει κιτρινίσει και ο δήθεν παντοδύναμος μονόφθαλμος ανάμεσα στα πόδια του έχει αρχίσει να δέχεται την ήττα του και σκύβει το κεφάλι, υποταγμένος.

 

Αλλά όχι για πολύ, όχι. Είναι υποχρέωσή του. Γιατί οι εγκυμοσύνες των Γιέρε χρειάζονται και μια δεύτερη συνουσία για να διασφαλιστεί το ότι το έμβρυο έχει γαντζωθεί στα τοιχώματα της μήτρας. Ένα φαινόμενο, ένα βιολογικό παράδοξο, που οι δικηγόροι το ονόμασαν «επικύρωση», γιατί γενικά οι νομικοί είναι άνθρωποι χωρίς φαντασία. Μια επικύρωση χρειάζεται, που πρέπει να κρατήσει τουλάχιστον έξι μέρες.

 

Χασκογελάω, καθώς τον βλέπω να κάθεται στο κρεβάτι και να πιάνει το κεφάλι του με τα χέρια. Έξι μέρες, γλυκέ μου. Έξι μέρες. Δεν τολμάει να με κοιτάξει, γιατί ξέρει ότι τότε ο ερεθισμός του δε θα επιστρέψει ποτέ. Αλλά εμένα δε με πολυνοιάζει. Αρκεί που δε θα τον πηδήξει αυτή η άλλη, η Γήινη, με την ομορφιά της και την αλαζονεία της. «Άρθρο τέσσερα, παράγραφος έξι, του σχεδίου ‘Πραξαγόρα’», μουρμουρίζω στ’ αυτί του, σκύβοντας από πάνω του, σε μια παρωδία προκλητικής θηλυκότητας.

 

Ανατριχιάζει. Και ο λόγος που ανατριχιάζει δεν είναι που το αυτί είναι μια από τις ερωτογενείς ζώνες.

[aScannerDarkly]

Λίγο. Πολύ λίγο. Και δεν εννοώ την έκταση. Έξυπνη η ιδέα να χρησιμοποιήσεις το όνομα της Πραξαγόρας. Αλλά δεν ξέρω... Αν τη διαβάσω σαν ιστορία χειραφέτησης, δεν ξέρω αν δουλεύει πολύ καλά. Στο κάτω κάτω, ο τύπος μπορεί να παρουσιάζεται σκληρός και νάρκισσος, αλλά κι αυτός καταναγκαστικά έργα επιτελεί. Αλλιώς είναι απλά ένα κάπως κωμικό εύρημα, έξυπνο, σωστά δοσμένο, αλλά λίγο.

 

 

Παρατηρώ μια αντίφαση στο εξής:

η ηρωίδα λέει σε κάποιο σημείο, “όταν δε θα χρειάζεται να γεννοβολάω τα μπάσταρδα του Τάσου”. Εκεί δίνει την εντύπωση ότι γεννάει τακτικά (μάλιστα άρχισα να σκέφτομαι ότι το είδος της έχει πολύ μικρή περίοδο κύησης και διάφορα τέτοια). Αργότερα όμως λέει, ότι εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχει συλλάβει.

Α ναι... Προσωπικά έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα με τους “γραφικούς ευφημισμούς”, όπως λες κι εσύ. Εντάξει, δεν ξεπέφτεις στο επίπεδο του “σάρκινου ξίφους”, αλλά και πάλι, δεν μπορώ να τους πάρω στα σοβαρά.

 

 

[Nihilio]

Υπέρ:

Sassy, κωμική και στο σωστό μέγεθος. Η κεντρική χαρακτήρας πολύ όμορφα δοσμένη σε λίγες λέξεις, η αφήγησή της να διαγράφει πολύ πετυχημένα τον χαρακτήρα της. Το ειρωνικό τέλος ήταν κερασάκι στην τούρτα.

 

Κατά:

Κάποιες μικρές ασυνέχειες που είπε και ο AScannerDarkly από πάνω, καθώς και το τέλος που έρχεται λίγο σα κεραμίδα.

 

Ετυμηγορία:

Και που να μη το έγραφες και βιαστικά δηλαδή...

[DinoHajiyorgi]

1.100 λέξεις; Σπαρακουάκ! Μελλοντικοί αναλυτές θα μαλώνουν για χρόνια για την αυθεντικότητα του κειμένου: «Είναι ένα γνήσιο “Δεσποτάκη”;» Αστειεύομαι φυσικά, και ως εδώ το χωρατό. Είναι ένα αναμφισβήτητο “Δεσποτάκη”! Έχει κατεβάσει ο ηλίθιος υποφαινόμενος τα βρακιά του, ξαναμμένος, περιμένοντας ο αδαής το πορνό, και του’ρχεται η γροθιά, που εδώ μόνο κάτω από τη ζώνη μπορεί να τον βρει. Πικρό, τόσο πικρό, πονεμένο, βιτριολικό, σου ξεσχίζει την καρδιά, και παραδέχεται την μία και φριχτή αλήθεια. Το Σεξ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εξωτερική εμφάνιση, με την ομορφιά. Και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς, κάτι τόσο επιδερμικό στη φύση του; Εσωτερικός κόσμος; Ναι βέβαια.

 

Δεν θα υποστηρίξω ότι ξέρω τι μας λέει η συγγραφέας. Σας λέω τι είπε σε μένα. Ένα από τα καλύτερα διηγήματα του διαγωνισμού, τσουχτερό σαν καμτσικιά.

[lizbeth_covenant]

Το Σεξ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εξωτερική εμφάνιση, με την ομορφιά. Και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς, κάτι τόσο επιδερμικό στη φύση του; Εσωτερικός κόσμος; Ναι βέβαια.

 

 

Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω περισσότερο βρε Ντίνο! Η εξωτερική εμφάνιση πιστεύεις ότι έχει τόσο μεγάλη σημασία για να σε φτιάχνει ο άνθρωπος που έχει απένταντί σου; Όμως δεν είναι το μέρος για να συζητηθεί κάτι τέτοιο γι' αυτό θα πάω στην ιστορία!

 

Μικρούλα ιστορία λοιπόν αλλά αρκετά περιεκτική! Αυτό ως ένα σημείο με έκανε να μπερδευτώ λίγο, πολλές πληροφορίες σε λίγες λέξεις. Αλλά δεν πειράζει το ξεπέρασα τελικά. Η ηρωίδα δεν μου άρεσε. Έβγαζε αρχικα μια πικρία που με συγκίνησε αλλά μετά εξελίχθηκε σε πολύ κακίστρω, πολύ κατίνα, πολύ κομπλεξική! Οκ δικαιολογημένα ολα αυτά αλλά δεν μπορεσα να τη συμπαθήσω. Σαν ιδέα πάντως μου άρεσε σε γενικές γραμμές!

[wordsmith]

Πολύ πολύ πρωτότυπο και μπράβο! Και εννοείται μέσα στα γνωστά σου στάνταρ ποιότητας της γραφής. Εμένα δε με χάλασε καθόλου η πικρία της ηρωίδας, την πήρα σαν εκδικήτρια-σύμβολο όλων των απορριμένων από τους άντρες γυναικών. Ρίχ' τους να μάθουν!

Το μόνο αρνητικό που έχω να πω είναι αυτό που επεσήμαναν και τα παιδιά από πάνω: πολύ μικρό. Φτιάχνεις έναν ολόκληρο πρωτότυπο κόσμο και μας αφήνεις να καταλάβουμε μόνο μια ελάχιστη γεύση. Σε τι περιβάλλον τοποθετούνταν όλα αυτά;

Γιατί ήταν τόσο σημαντικό να γεννιούνται παιδιά με τέτοιες ιδιότητες; Γιατί δε μπορούσε να γίνει τεχνητά αυτή η γονιμοποίηση; Ο Τάσος είναι κάτι σαν σεξουαλικός σκλάβος, που τον θέλουν μόνο για γονιμοποίηση;

 

Και, να μην ξεχάσω να το πω, επιτέλους κάποιος έγραψε και για το σεξ ως μέσο αναπαραγωγής. Δεν τα έχω διαβάσει όλα ακόμα, αλλά δε νομίζω να είστε πολλοί που το αντιμετωπίσατε έτσι.

[Stanley]

Η βιασύνη που αναφέρεις δυστυχώς φαίνεται σε αρκετά λαθάκια στο κείμενο. Π.χ ΄΄ότι έγινε ό,τι έγινε΄΄. Από εκεί και πέρα, ενδιαφέρουσα σαν σύλληψη, ωστόσο δεν με έπεισε. Μου φάνηκε λίγο, από άποψη τόσο μεγέθους όσο συναισθήματος, δηλαδή τα όσα πιθανώς ήθελες να μεταδόσεις σε εμένα δεν έφτασαν. Πολλές πληροφορίες στοιχισμένες δίπλα δίπλα. Τέλος, να πω ότι γενικά δεν μου αρέσει σε μια ιστορία να αποκαλύπτεται η υπόθεση έτσι, σαν εξομολόγηση. Προτιμώ, καθαρά προσωπικά, να την βλέπω να ξετυλίγεται φυσικά, σαν μέρος της υπόθεσης κι όχι σαν την ύστατη ανάκριση ενός μελλοθάνατου ήρωα από τον archnemesis του. Αυτά τα ολίγα, καλή επιτυχία, όπως και να έχει.

[Big Fat Pig]

Ευθυμία έχω διαβάσει κείμενά σου οπότε δεν με εξέπληξε

[+]

ο πολύ άνετος τρόπος που φαίνεται να γράφεις. Δε ξέρω αν είναι έτσι αλλά αυτό εκλαμβάνω και από τούτη την ιστορία σου.

 

Η πολύ έξυπνη παραλλαγή της ιστορίας της μαύρης χήρας. Βέβαια ο θάνατος εδώ είναι άλλου είδους

 

Απολαυστικό διήγημα στην ανάγνωση.

Το "τετράμηνο" αποτελειωτικό χτύπημα, για μένα, ήταν αληθινή ανατροπή και την χάρηκα.

 

[-]

Το μόνο πρόβλημα για μένα είναι μια... γλυκουλιά... μια δήθεν χαριτωμενιά που ώρες ώρες προέκυπτε από τα λόγια/σκέψεις της ηρωίδας.

Εντάξει, δε λέω, έγινε σαφές ότι μόνο γλυκούλα δεν ήταν και κάθε άλλο παρά χαριτωμένες προθέσεις είχε η κοπέλα.

Ίσως για αυτό, για μένα, "κλωτσούσε" ο χαρακτήρας της. Νομίζω ότι η ηρωίδα θα είχε περισσότερο "χαρακτήρα" αν ήταν πιο σκληρή, πιο δηκτική και τα λόγια/σκέψεις της ήταν πιο ανελέητα περιπαικτικά ειδικά εκεί προς το τέλος. Να φτύνει κανονικό φαρμάκι, ως μια καθως πρέπει bitch δηλαδή.

 

Μου άρεσε; Αν ξεπεράσω τη γλυκουλιά, ναι.

(Προς θεού -τώρα το σκέφτομαι- δεν αναφέρομαι στη έκφραση "γλυκέ μου" στην οποία αρέσκεται να καταφεύγει η ηρωίδα. Πιο πολύ αναφέρομαι στην "γλυκουλιά" σαν έννοια όπως αυτή χρησιμοποιείται στο kung-fu panda - τηρουμένων των αναλογιών φυσικά. Είναι στην αρχική σκηνή, του ονείρου. Στην μεταγλωτισμένη version βεβαίως.)

 

Καλή επιτυχία!

Edited December 7, 2010 by Big Fat Pig

[white_unicorn]

Σχεδόν άκουσα το χαιρέκακο γελάκι της ηρωίδας σου και μου άρεσε...

 

 

Συμφωνώ με τον κο Χατζηγιώργη και την κα wordsmith.... καλή επιτυχία, και ελπίζω να δούμε και κάτι παραπάνω από αυτήν την έμπνευση.

 

 

[Mesmer]

Εύθυμο, έξυπνο, δηκτικό, πικρό… όλα σε μικρές δόσεις που κάνουν αυτό το διηγηματάκι (στην έκταση μόνο) πολύ ενδιαφέρον και αρεστό. Μου άρεσε που η ηρωίδα σου ήταν, όπως είπε και ο Γιάννης, λίγο bitch. Την έβαλαν σ’ έναν ξένο κόσμο να γεννοβολάει μπάσταρδα, οπότε είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Ωραία η σουβλιά στο τέλος!

 

Θα ήθελα, όμως, να είναι λίγο μεγαλύτερο… οκ, ψέματα, πολύ μεγαλύτερο. Μας αναφέρεις ένα είδος εξωγήινων κι ένα είδος μιγάδων, αλλά δεν ξέρουμε από πού ήρθαν αυτοί (εντάξει, για τους μιγάδες το καταλάβαμε :Ρ). Κι αφού φαίνεται ότι έχουν κάποιες παραπάνω δυνάμεις από τους ανθρώπους πώς κατέληξαν να γίνουν αναπαραγωγικές τους μηχανές;

 

Γενικά, μου άρεσε πολύ, αλλά θα ήθελα μάθω κι άλλα!

 

Καλή επιτυχία!

 

 

[Oceanborn]

Πραγματικά ορισμένα σημεία βγάζουν χολή. Τη θαύμασα την ηρωίδα σου αρκετά αν και θα ήθελα ίσως να έβλεπα έναν πιο περίπλοκο τρόπο σκέψης μιας και είναι εξωγήινη. Αν όχι πιο περίπλοκο διαφορετικό. Και εκείνο το γελάκι στο τέλος ήταν τρομερό και κολλητικό. Καλά να πάθεις Τάσο.

[KELAINO]

Πικρό, τόσο πικρό, πονεμένο, βιτριολικό, σου ξεσχίζει την καρδιά...τσουχτερό σαν καμτσικιά.

 

Είναι. Δεν ήξερα για ποιον να πρωτοκλάψω: για την ηρωίδα, για τον Τάσο, γι' αυτήν τη δόλια την "άλλη", ή γενικώς για την ποτάνα την κενονία.

 

Σαν ΤΙ να το σχολιάσω;

 

 

 

 

 

 

[TheTregorian]

Εμένα Ευγενία μ' άρεσε! Τη διασκέδασα την ιστορία σου! Θεωρώ ότι υπήρξαν και κάποιες... πως να το πω... μεταφορές; Η όχι και τόσο εμφανίσιμη κοπέλα που την περιφρονούν κτλ κτλ... Ήταν μια πολύ καλή ιδέα κι ίσως να 'θελε όντως παραπάνω ανάπτυξη. Αλλά δεν κατάλαβα τελικά τι ακριβώς έκανε αυτό το μηχάνημα. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν κάτι σαν αυτό που 'χουν οι γιαγιάδες για να μετράνε το σάκχαρο! Αλλά υποθέτω ότι τελικά είναι λίγο πιο περίπλοκο... κάνει και τεστ εγκυμοσύνης, πολυμίξερ γενικά! Μπράβο μπράβο!

[aScannerDarkly]

Ευγενία;

[Naroualis]

[spam]

 

Μη στεναχωριέσαι Σκάννερ, δεν πληγώνομαι πια. Μετά aπό το "Χρυσάνθη" που με είπε κάποτε ένας συνάδελφoς, το "Ευγενία-Ευτυχία-Ευλαμπία-Ευαγγελία-Ευανθία" είναι λίγο πια...

 

[/spam]

[TheTregorian]

Sorry sorry!!!! Ευθυμία! Πέτυχα το "ευ"

[Tiessa]

Σκληρό.

Δυνατό και πάνω στο θέμα χωρίς να περνάει σε λεπτομέρειες.

Μέσα από το σαρκασμό και την ακρότητα -εντάξει, δε συμβαίνουν αυτά, κι αν συμβαίνουν δε θέλω να το ξέρω- έχουμε την αλληγορία όλης αυτής της κατάστασης που ανέφεραν και οι προηγούμενοι: το συσχετισμό του σεξ με την εξωτερική εμφάνιση και την πίκρα που προκαλεί συνάντηση δυο διαφορετικών κόσμων με τόσο ασύμβατα γούστα.

 

Έξυπνη ιδέα, της έλλειπε βέβαια λίγος χώρος για να αναπτυχθεί περισσότερο. Θα ήθελα να έβλεπα κάτι παραπάνω, αλλά έχω μάθει πια την Ευθυμία. Ή θα γράφει εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις σε μυθιστόρημα ή θα μας γλυκαίνει με μια φλασιά και θα μας αφήνει να ζηλεύουμε για την ιδέα.

[Solonor]

Καταρχήν να σε πληροφορήσω πως στην Ελλάδα υπήρχε μέχρι πρόσφατα και το ορεινό σχέδιο «Πραξαγόρα». Πριν την πρώτη νύχτα του γάμου, πας με μια κατσίκα ή αγελάδα. Όσο άσχημη κι αν είναι η γυναίκα σου, θα είναι καλύτερη. Μάλιστα υπήρχε κι ένα συνθηματικό, γιατί μετά τη κτηνοβασία ακολουθούσε επίσκεψη στο καφενείο με το τσούρμο των φίλων του γαμπρού.

 

Αρκετά όμως με τις βλακείες. Εντάξει, μ’ έπιασες απροετοίμαστο. Είχα καιρό να διαβάσω διήγημά σου κι είχα ξεχάσει πόσο σ’ αρέσει ο τρόμος. Έτσι στο τέλος, μπράβο, τα κατάφερες, μ’ έκανες να νιώσω τον κακομοίρη τον Τάσο. Πέρα απ’ αυτά, πολύ πετυχημένη και ολοκληρωμένη η χαρακτήρας και άρτια η πρωτοπρόσωπη γραφή της. Ωραίο φλασάκι, δυνατό και φρικαλέο. Αν δεν μπαζώσεις, Τασούλη…

 

 

[white_unicorn]

Καταρχήν να σε πληροφορήσω πως στην Ελλάδα υπήρχε μέχρι πρόσφατα και το ορεινό σχέδιο «Πραξαγόρα». Πριν την πρώτη νύχτα του γάμου, πας με μια κατσίκα ή αγελάδα. Όσο άσχημη κι αν είναι η γυναίκα σου, θα είναι καλύτερη. Μάλιστα υπήρχε κι ένα συνθηματικό, γιατί μετά τη κτηνοβασία ακολουθούσε επίσκεψη στο καφενείο με το τσούρμο των φίλων του γαμπρού.

 

 

Δεν βρήκα ένα που να τα περιλαμβάνει όλα... (μήπως πρέπει να βρεθεί ένα εμοτικον που να κάνει εμετό? :owl: )

Ένα είναι σίγουρο όμως, χαίρομαι που είμαι από νησί....

Μέχρι τώρα ήξερα για το έθιμο των Άγγλων ευγενών να περνάνε την 1η νύχτα με την νύφη στους Σκωτσέζικους γάμους τον Μεσαίωνα....

Αλλά αυτό.... :ghost:no way

 

 

[Stanley]

Βρε συ, μην τον παίρνεις και πολύ τοις μετρητοίς τον κύριο Σόλο....Στο συγκεκριμένο θέμα, τουλάχιστον!!

[white_unicorn]

λές? (No more spamming ;-P )

[Solonor]

Θα απαντήσω με δυο δημοτικά τραγουδάκια, ελπίζοντας να με ανεχτεί η Ευθυμία λίγο ακόμη:

 

"Ο παπάς, ο Παπαγιώργης, τη γαϊδάρα του ζυγώνει

στ' ανεβόλεμα την πιάνει και στο χύμα της τη βάνει

κι η γαϊδούρα τζοπατεί κι ο παπάς καλά κρατεί

ψ... ψ... παντέρμη κι η ψωλή μου παραπαίρνει. "

 

Αλλά και:

 

"Του Μηνά το γαϊδουράκι

βρίσκεται στο βουναλάκι.

Πάει ο Μηνάς ψάχνοντας

κ' η Μηνού και κλαίγοντας.

-Σώπα, Μηνού, μην κλαίς

τόπαθαν κι άλλες πολλές

κ' αν ψόφ'σε το γαϊδούρι

για δικό σου το χουζούρι

κάνεις την προβιά του γούνα

και τ' αρ..ια του κουδούνα

και την π...α του σουραύλι

να την παίζεις κάθε βράδυ."

 

edit: υπάρχει και μελέτη επί του θέματος που αφορά και νησιά...

http://old.eyploia.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2039

Edited December 13, 2010 by Solonor

[Διγέλαδος]

Σαρκαστικό! αυτό που μ' άρεσε περισσότερο είναι ότι παρόλο που το δίηγημα ήταν επ. φαντασίας το αισθανόμουν σαν δίηγημα βγαλμένο από τη σημερινή σύγχρονη εποχή. Ακόμα και η γραφή ή ο τρόπος σκέψης δεν θα με παραξένευε αν τον εντόπιζα σε μια γυναίκα της σημερινής κοινωνίας.

 

Αυτό που δεν μ' άρεσε ήταν οι μεγάλες προτάσεις.

 

Το μέγεθος του διηγήματος ήταν αρκετό για μένα. Δεν μπερδεύτηκα με τις 20 εγκυμοσύνες.

 

Καλή τύχη!

 

Υ,Γ, Διαβάζοντας τα σχόλια του Solonor εκτιμώ περισσότερο την έμπνευση από μια τόσο παλιά (αλλά ξεχασμένη) παράδοση.

Edited December 13, 2010 by Διγέλαδος

[Eugenia Rose]

[spam]

 

Μη στεναχωριέσαι Σκάννερ, δεν πληγώνομαι πια. Μετά aπό το "Χρυσάνθη" που με είπε κάποτε ένας συνάδελφoς, το "Ευγενία-Ευτυχία-Ευλαμπία-Ευαγγελία-Ευανθία" είναι λίγο πια...

 

[/spam]

 

Με εσένα λοιπόν θα με μπερδεύουν απο τούδε Ούσα Ευγενία, λέγω αστους να λένε.

Μου άρεσε πολύ η ηρωίδα σου και ναι αντιπάθησα σφόδρα τον Τάσο αν και ήταν και αυτός λίγο θύμα των περιστάσεων.

 

Έχω και μια απορία όπως πάντα, αυτοί οι μιγάδες ήταν για τους ανθρώπους κακασχημοι έτσι? Τότε πως κάνανε σεξ οι άνθρωποι με τους αυθεντικούς Γιέρε οι οποίοι φαντάζομαι θα ήταν ακόμα χειρότεροι μιας και λέει ότι για Γέρε ήταν αδιάφορη, δηλαδή μάλλον τους έμοιαζε. Μήπως ήταν μέρος ενός πειράματος που δεν πέτυχε η πρώτη διαστάυρωση?

 

Καλό θα ήταν να το αναπτύξεις περισσότερο γιατι πιστεύω θα βγάλεις κάτι πολυ ενδιαφέρον με αυτούς τους χαρακτήρες που έφτιαξες. Καλή επιτυχία!

 

 

Καταρχήν να σε πληροφορήσω πως στην Ελλάδα υπήρχε μέχρι πρόσφατα και το ορεινό σχέδιο «Πραξαγόρα». Πριν την πρώτη νύχτα του γάμου, πας με μια κατσίκα ή αγελάδα. Όσο άσχημη κι αν είναι η γυναίκα σου, θα είναι καλύτερη. Μάλιστα υπήρχε κι ένα συνθηματικό, γιατί μετά τη κτηνοβασία ακολουθούσε επίσκεψη στο καφενείο με το τσούρμο των φίλων του γαμπρού.

Συγνώμη δηλαδή ο σκοπός ήταν τύπου ανθρωπιστικός? Κάτι σαν πρωτόγονος σύμβουλος γάμου?

Η γυναικα σου είναι καλύτερη απο κατσικα/αγελάδα/γαδούρα άρα μην την χωρίσεις κάτσε μαζί της και ας είναι ασχημη ξεδοντιαρα με τρίχες και απο προξενιό? Και αν ναί τότε προς τι όλα τα λιανοτράγουδα που εξυμνούν τα κάλη της γαιδούρας? Μηπως τελικά γύρισε η μέθοδος μπούμερανγκ και η γαιδούρα έβγαλε και γκόμενο? Ισως γι αυτό το σταματησανε (?) το σπορ.

 

 

 

Μέχρι τώρα ήξερα για το έθιμο των Άγγλων ευγενών να περνάνε την 1η νύχτα με την νύφη στους Σκωτσέζικους γάμους τον Μεσαίωνα....

Αυτό εδώ το έχω δεί στο Braveheart, δεν ξέρω από άλλες αναφορες.

Edited December 13, 2010 by Eugenia Rose

[aScannerDarkly]

Θα σπαμάρω κι εγώ μια σταλίτσα, γιατί είχε δεν είχε ο Σόλονορ, πάλι στα κατσίκια (και όχι μόνο...) το γύρισε! Θέλω απλά να δηλώσω ότι νιώθω ευτυχής που δεν έχω παίξει ποτέ στη ζωή μου Μακριά Γαϊδούρα. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να το χειριστώ (πλέον)...