KELAINO Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Όνομα συγγραφέα: Γεωργία Φιλιππίδου (ή Κελαινώ, ή Μπάμπης...) Είδος: Επιστημονικότατη Φαντασία Αριθ. Λέξεων: 2841 Βία: όχι Σεξ: αιθέριο Αυτοτελής: ναι ΑΙΘΕΡΙΑ ΥΠΑΡΞΗ αναθεματισμένη… καταραμένη, σιχαμένη σ κ ύ λ α… Ο Δρ Ντίμμου Μπ. Γκούντρουνσεν στάθηκε μπροστά στην είσοδο του Ινστιτούτου Εξωβιολογίας και πλησίασε το βραχίονά του στον σαρωτή. Περιμένοντας την έγκριση, κοίταξε την αντανάκλαση του προσώπου του στην πόρτα. Η εικόνα που του έστελνε το φυμέ τζάμι έδειχνε έναν άντρα πολύ πιο γερασμένο από τα τριάντα του χρόνια. Καθόλου παράξενο. Είχε περάσει τη μισή νύχτα καυγαδίζοντας με τη Μαρτζανέ. Ο ίδιος καυγάς. Πότε θα βρεις μια δουλειά ανεπρόκοπε. Αλλά όταν κατά τις τέσσερις το πρωί είχαν αρχίσει να τα ψιλοβρίσκουν και ετοιμάζονταν να προχωρήσουν σε λίγο ωραίο συμφιλιωτικό σεξ, η στύση του Ντίμμου έλαμψε ξανά δια της απουσίας της. Έξω φρενών, η Μαρτζανέ τον χλεύασε και τον πέταξε έξω. η γελοία ξυλόκοτα Η γυάλινη πόρτα σύρθηκε απαλά στο πλάι, επιτρέποντάς του την είσοδο. Ο νεαρός ξαγρυπνισμένος επιστήμονας πέρασε στο φουαγιέ και φόρεσε στο αυτί του την αυτόματη ρεσεψιονίστ. «Καλημέρα σας, Δρ Γκούντρουνσεν» είπε η αισθησιακή φωνή. «Ο Δρ Ερμάνο σας περιμένει. Παρακαλώ ακολουθήστε τις οδηγίες.» *** Το γραφείο του δρα Ερμάνο ήταν παλιομοδίτικα διακοσμημένο. Καθισμένος πίσω από ένα γραφείο- αντίκα από μπλε μπετόν, ο παλιός του καθηγητής τον κοίταζε πάνω από τις ενωμένες άκρες των δακτύλων του με μια έκφραση σιχασιάς. «Ντίμμου» του είπε «μια χαρά σε βλέπω.» Ο Ντίμμου αγνόησε την εμφανή ειρωνεία. Ήξερε τι εικόνα παρουσίαζε. Μετά τον καυγά και την ατυχή του κατάληξη, είχε περάσει την υπόλοιπη νύχτα τριγυρνώντας στα χαπάδικα. Είχε έρθει κατευθείαν στο ραντεβού, σταματώντας μόνο για λίγο σ’ ένα αναξυπνήριο για ένα επίθεμα καφεΐνης. Ο Δρ Ερμάνο ήταν όπως πάντα άψογος, το ριγέ του καφτάνι ατσαλάκωτο, τα γένια του σε δύο τέλειες συμμετρικές μπούκλες. «Θα αναρωτιέστε γιατί σας κάλεσα» συνέχισε ο πρώην καθηγητής, καθώς ο Ντίμμου σωριάζονταν σε μια πολυθρόνα. Όταν πριν μια εβδομάδα έλαβε την πρόσκληση, είχε φυσικά αναρωτηθεί τους λόγους που ο πρώην καθηγητής τον είχε θυμηθεί ξαφνικά, έξι χρόνια σχεδόν μετά την αποφοίτησή του. Τώρα το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να τελειώνουν και να πάει για ύπνο. «Πρόκειται για τη διδακτορική σας εργασία» είπε ο Ερμάνο. «’Η φυσιολογία της έμπουσας του Γκούφη Βήτα’;» είπε ο Ντίμμου με αβυσσαλέα βραχνή φωνή. «Ακριβώς. Αυτή τη στιγμή, είστε ο μόνος ειδήμονας της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας. Ήταν φυσικό, όταν προέκυψε πρόβλημα, να απευθυνθούμε σε σας.» Ο Ντίμμου δεν αισθανόταν και ιδιαίτερα ειδήμονας πάνω σε οτιδήποτε, αλλά έκανε την αναμενόμενη ερώτηση. «Ποιο είναι το πρόβλημα;» Ο Ερμάνο πήρε πένθιμο ύφος. «Πολύ φοβάμαι ότι είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, στο οποίο εμείς, ως ανθρωπότητα φέρουμε την ευθύνη. Φαίνεται πως η ανθρώπινη δραστηριότητα στον πλανήτη έχει διαταράξει την οικολογική ισορροπία.» «Η ανθρώπινη δραστηριότητα…;» «Αυτή που διατηρεί τα φώτα αναμμένα σε όλη τη Νέα Ουλανμπάτορ, Δρ Γκούντρουνσεν. Ο σταθμός άντλησης και αποστολής ενέργειας.» «Α, ναι…» «Όπως ασφαλώς θα ξέρετε, οι έμπουσες έχουν περάσει στην κόκκινη λίστα των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση.» «Δεν το ήξερα» είπε ο Ντίμμου, πνίγοντας ένα χασμουρητό. Η αλήθεια ήταν ότι εκείνο το διδακτορικό ήταν η χειρότερη αγγαρεία της ζωής του. Το θέμα τού ήταν αδιάφορο, ο μόνος λόγος που ασχολήθηκε μαζί του ήταν ότι κανένας άλλος δεν το ήθελε. Το μόνο υλικό που είχε στη διάθεσή του ήταν κάτι σκόρπιες περιγραφές από εργάτες του ενεργειακού σταθμού του Γκούφη Βήτα. Είχε φτύσει αίμα για να καταφέρει να βάλει σε μια τάξη εκείνο το συνονθύλευμα από ελλιπείς και συχνά αντιφατικές πληροφορίες. Και φυσικά, αφού την κατέθεσε, δεν είχε ούτε ξαναασχοληθεί, ούτε ξαναενδιαφερθεί για το θέμα. Τη συγκεκριμένη στιγμή, δε θα μπορούσε να τον ενδιαφέρει λιγότερο. Τι τον ένοιαζε αν κάτι αηδιαστικές άυλες υπάρξεις σε κάποιον ηλίθιο πλανήτη ένα σκασμό αιώνες φωτός μακριά εξαφανίζονταν; Ένοιωσε έναν πονοκέφαλο να τον πλησιάζει ύπουλα, μάλλον η επήρεια του επιθέματος καφεΐνης στο μπράτσο του είχε αρχίσει να περνάει. Ίσως ο Δρ Ερμάνο να μάντεψε κάποιες από τις σκέψεις του, γιατί του έριξε ένα ερευνητικό βλέμμα πριν προχωρήσει λέγοντας «Το ζήτημα είναι πολύπλοκο, Δρ Γκούντρουνσεν. Έχουμε στα χέρια μας τη σχετική αναφορά από το Υπουργείο Ενέργειας. Θα ήθελα να τη δείτε.» Έδειξε ένα τερματικό στα δεξιά του Ντίμμου κι εκείνος πλησίασε το βραχίονά του σ’ αυτό, επιτρέποντας στο τσιπάκι να φορτώσει το έγγραφο. Ένοιωσε τη συνηθισμένη δυσάρεστη ανατριχίλα και τη φαγούρα στη μύτη, καθώς οι νευρώνες μετέφεραν τις πληροφορίες από το εμφύτευμα κατευθείαν στον εγκέφαλό του. Και μετά ο σύντομος αποπροσανατολισμός, καθώς επεξεργάζονταν τις καινούργιες γνώσεις. ραγδαία μείωση πληθυσμού… έλλειψη εμφανών αιτιών… πιθανολογούμενες δυσμενείς συνέπειες στην άντληση ενέργειας… ε; αποστέλλουμε δύο δείγματα «Εδώ; Στο Ινστιτούτο; Μα, είναι αδύνατο…» «Κι όμως. Η κβαντοπλοΐα έχει κάνει αλματώδεις προόδους τα τελευταία χρόνια. Θα θέλατε να τις δείτε;» Ο Ερμάνο σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Ο Ντίμμου τον ακολούθησε. Κατέβηκαν τρία επίπεδα αυξανόμενης ασφάλειας, για να καταλήξουν μπροστά από μία μισοσκότεινη, φαινομενικά άδεια δεξαμενή, στην επιφάνεια της οποίας τρεμόπαιζε ένα μόλις ορατό ενεργειακό πεδίο. Στο βάθος της αναδεύονταν θολά, ακαθόριστα σχήματα. Ο Ερμάνο τοποθέτησε μπροστά τα μάτια του ένα κομμάτι σκούρο γυαλί σε σχήμα ξαπλωμένου 8, έδωσε ένα παρόμοιο και στον Ντίμμου. Έμοιαζε με αυτά που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι πριν από αιώνες για να προστατεύουν τα μάτια τους από τον ήλιο, όταν ζούσαν ακόμα στην Επιφάνεια. ναι... το φως που αντανακλούν οι έμπουσες είναι εκτός του ορατού σε μας φάσματος Τις είδε. Δύο μορφές μακρουλές, στη μία άκρη τους μία φωτεινή σφαίρα, η άλλη κατέληγε σε μια ουρά που φαίνονταν να μην έχει τέλος, αλλά να συνεχίζεται σε άπειρες σπείρες. Κάθε κούραση και εκνευρισμός γλίστρησε από πάνω του. Συνεπαρμένος από το θέαμα, από το ίδιο το γεγονός ότι είχε μπροστά στα μάτια του αυτά τα όντα που έβλεπε για πρώτη φορά. Τα εξωγήινα πλάσματα αναδεύτηκαν ταυτόχρονα. Ο Ντίμμου κοίταξε τις φωτεινές σφαίρες στην άκρη τους και τινάχτηκε αλαφιασμένος, καθώς διαπίστωσε πώς είχαν πρόσωπα. Ανθρώπινα πρόσωπα. Γυναικεία πρόσωπα. Καθώς τα μάτια του συνήθιζαν στις ιδιαίτερες οπτικές συνθήκες, άρχισε να διακρίνει τα χαρακτηριστικά τους. Και η καρδιά του άρχισε να χτυπάει με τέτοια δύναμη που του έκοψε την ανάσα. Ήταν κάθε ιδανικό που είχε ονειρευτεί ποτέ του, κάθε πόθος του, κάθε λαχτάρα…. σα να στεκόταν εκεί δεκαεφτά χρονών κι ούτε μια μέρα παραπάνω, έχοντας μπροστά του το κάθε θαύμα του σύμπαντος. Του θύμισαν τη Μαρτζανέ. Όπως ήταν στην πραγματικότητα, τότε που τη γνώρισε, όχι όπως τότε που τον πετούσε έξω από το διαμέρισμά τους. Του θύμισαν το ταξίδι με τη μητέρα του στην Επιφάνεια. «Σαν ένα μέρος του προγράμματος σωτηρία της γκούφειας έμπουσας, έχουμε μεταφέρει αυτά τα δείγματα εδώ στα εργαστήριά μας, ελπίζοντας πώς θα ζευγαρώσουν. Αλλά δυστυχώς…» Η φωνή του Ερμάνο τού φάνηκε τραχιά και βάρβαρη, γρατσούνισε τα’ αυτιά του, τον έκανε να αποστρέψει το βλέμμα από τα πλάσματα της δεξαμενής. Κούνησε το κεφάλι, με τις φράσεις από το έγγραφο του Υπουργείου Ενέργειας σφηνωμένες στο μυαλό του: οι έμπουσες έχουν σταματήσει να ζευγαρώνουν και να αναπαράγονται. Ο πληθυσμός τους μειώνεται ραγδαία. υπουργείο… ενέργειας; «Γιατί ασχολείται το Υπουργείο Ενέργειας με τις έμπουσες;» Ρώτησε τον Ερμάνο. «Τι λόγο έχει; Δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Διαπλανητικού Περιβάλλοντος;» Ο άλλος έκανε μια ανυπόμονη κίνηση με το χέρι του. «Οι άνθρωποί τους είναι ήδη εκεί, αυτοί ασχολούνται με την άντληση της ενέργειας. Οι τεχνικοί του ενεργειακού σταθμού εντόπισαν πρώτοι το πρόβλημα.» «Δε συνηθίζουν να δείχνουν τέτοιες ευαισθησίες…» «Κάνουν το χρέος τους, σαν ευσυνείδητοι πολίτες του σύμπαντος.» «Καλά.» Ο Ντίμμου ένιωσε τον πονοκέφαλό του να επιστρέφει με ενισχύσεις. «Αλλά δεν καταλαβαίνω τι θέλετε από μένα» είπε τρίβοντας το μέτωπό του. «Όσα γνωρίζω για τις έμπουσες περιέχονται στη διατριβή. Δεν ξέρω ούτε λέξη περισσότερο. Δεν είμαι σε καμιά περίπτωση ειδικός.» «Είστε ο μοναδικός που έχει ασχοληθεί με το θέμα. Παγκοσμίως.» είπε ο Ερμάνο με ένα μορφασμό δυσαρέσκειας. Ο Ντίμμου έβγαλε τα ειδικά γυαλιά και τον κοίταξε για λίγο σκεφτικός. «Και θέλετε να σας πω πώς θα ζευγαρώσουν αυτές εδώ» είπε τέλος, «για να τις αναπαράγετε.» «Ακριβώς.» «Ε λοιπόν, χωρίς να είμαι ειδικός, μπορώ να σας πω από τώρα πώς δεν πρόκειται να πετύχει» είπε ο Ντίμμου δείχνοντας αόριστα προς το μέρος της δεξαμενής. «Και γιατί όχι;» «Οι έμπουσες είναι αιθέρια πλάσματα» απάντησε ο νεότερος άντρας. Διάφορες σκόρπιες ξεχασμένες γνώσεις είχαν αρχίσει να επανέρχονται στη μνήμη του. «Αιθερικά» διόρθωσε ο Ερμάνο. «Αιθέρια» επέμενε ο Ντίμμου. «Φυσικά ο αιθέρας είναι διασυμπαντικά ο ίδιος, αλλά οι κατά μέρους συνιστώσες του διαφέρουν θεμελιωδώς. Τοπικές αλλοιώσεις του αιθέριου ρευστού παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της τοπικής χλωρίδας και πανίδας, πόσο μάλλον όταν αυτή αποτελείται αποκλειστικά από αιθέρια ύλη. Κάθε είδος αναπαράγεται δύσκολα σε συνθήκες αιχμαλωσίας, αλλά ακόμα και τότε πρέπει το περιβάλλον τους να είναι ακριβέστατη προσομοίωση του φυσικού. Στην περίπτωση των εμπουσών τώρα, αυτό είναι πρακτικά αδύνατον.» Ήταν λίγο ξαφνιασμένος με τον εαυτό του. Δεν περίμενε τέτοια ακαδημαϊκότητα, μετά από τόσα χρόνια αποχής από το αντικείμενο. Ίσιωσε λίγο την πλάτη του και ξερόβηξε. «Χμ, μάλιστα» είπε ο Ερμάνο μετά από λίγο. «Τότε γιατί δεν αναπαράγονται στον Γκούφη Βήτα, όπου έχουν όλες τις συνθήκες ιδανικές;» Ο Ντίμμου ανασήκωσε τους ώμους. «Αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω.» Ο Ερμάνο του έριξε μια εκτιμητική ματιά. «Οι γνώσεις σας θα μπορούσαν να μας φανούν χρήσιμες στην προσπάθειά μας να διασώσουμε αυτό το σπάνιο και μοναδικό είδος από την εξαφάνιση, Δρ Γκούντρουνσεν.» πφφ σιγά την απώλεια… Αλλά ένα μέρος του εαυτού του, εκεί που δεν έφτανε η δικαιοδοσία της λογικής, είχε αρχίσει να πονάει αβάσταχτα. «Όχι…» μουρμούρισε. «Δεν μπορούμε να το αφήσουμε να εξαφανιστεί…» «Ας επιστρέψουμε στο γραφείο μου. Πρέπει να συζητήσουμε τις επόμενες ενέργειές μας, Δρ Γκούντρουνσεν. Ίσως να έχω και μια ενδιαφέρουσα πρόταση για σας…» *** μια δουλειά, ίσως μόνιμη αν όλα πάνε καλά… κι εκείνη η γκαμήλα… Ήθελε να τρέξει ίσα στη Μαρτζανέ, να ουρλιάξει στα μούτρα της πώς ήταν ηλίθια, πώς είχε λαμπρές προοπτικές, και τι είχε να πει τώρα; Αλλά δε γινόταν. Πρώτον γιατί αυτήν την ώρα θα ήταν στο γραφείο της και, δεύτερον, ο Ερμάνο επέμενε πώς έπρεπε να αναχωρήσει άμεσα, πώς κάθε λεπτό ήταν πολύτιμο. Μέσα στην αναστάτωση που προκαλούσε αυτή η απρόσμενη τροπή στη ζωή του, ο Ντίμμου πρόλαβε να αναρωτηθεί και για την ύπαρξη του θαλάμου διακβάντωσης στο Ινστιτούτο Εξωβιολογίας. Δεν περίμενε να διαθέτει τέτοιον ένα τόσο ταπεινό ίδρυμα. Αυτά τα πράγματα ήταν πανάκριβα. Και ο συγκεκριμένος χωρούσε, εκτός από τον Ντίμμου και μία κινητή δεξαμενή με τις δύο έμπουσες, μία τεράστια ντάνα με κιβώτια. παρατήρησε τη συμπεριφορά τους στον πλανήτη τους, παρατήρησε το ζευγάρωμά τους, πρέπει να αρχίσουν πάλι να αναπαράγονται, οι έμπουσες «Δεν έχεις ξαναδιακβαντωθεί ποτέ;» ρώτησε ένας από τους τεχνικούς καθώς συντόνιζε τους επιταχυντές με το πεδίο του Ντίμμου. Ο θάλαμος γέμισε από ένα χαμηλό ‘σουρρρρρ’. «Όχι.» «Δεν είναι τίποτα. Χαλάρωσε, και πριν το καταλάβεις θα είσαι εκεί.» Μ’ αυτά τα λόγια κι ένα ανόρεχτο χαμόγελο, ο τεχνικός έκλεισε την πόρτα. Ο ήχος εντάθηκε, και μετά σταμάτησε. Για μερικά λεπτά δεν ακούγονταν απολύτως τίποτα και μετά η πόρτα ξανάνοιξε κι ένας καινούργιος τεχνικός κοίταξε μέσα και του έκανε νόημα να βγει. «Τ-τι…» είπε ο Ντίμμου «φτάσαμε;» Αν και του φάνηκε κάπως χαζή ερώτηση, δεν μπόρεσε να μη την κάνει. Ο τύπος έγνεψε ‘ναι’. «Στον Γκούφη Βήτα;» Ο άλλος τον έσπρωξε ανυπόμονα, καθώς μερικοί συνάδελφοί του περίμεναν για να ξεφορτώσουν τα κιβώτια. Ο Ενεργειακός Σταθμός του Γκούφη Βήτα, η πηγή του 14% της χρησιμοποιούμενης ενέργειας στη Γη, αν οι φήμες αλήθευαν, έμοιαζε περισσότερο με παλιά αποθήκη. Όλα τα απαραίτητα όργανα ήταν στοιβαγμένα στις γωνίες, τα πόστα του κάθε εργαζόμενου στριμωχτά το ένα στο άλλο, το κάθε εκατοστό παραφορτωμένο με συμπράγκαλα. Επικρατούσε μια βλοσυρή αποτελεσματικότητα σε όλους και σε όλα. Ο Ντίμμου κοίταζε γύρω του μπερδεμένος. Δεν υπήρχε τίποτα που να μαρτυράει πώς βρίσκονταν σε κάποιον άλλο πλανήτη. Ήταν σχεδόν έτοιμος να πιστέψει ότι έπεσε θύμα φάρσας, όταν μια προχωρημένης ηλικίας βαθμοφόρος σεκιουριτού τον πλησίασε. «Είσαι ο εξωβιολόγος;» τον ρώτησε απότομα, ακουμπώντας ένα φορητό τερματικό στο βραχίονά του. Μετά του έδωσε μία στολή και τον βοήθησε να τη φορέσει. *** Ο Ντίμμου έκανε ένα βήμα σε κάτι που φαινόταν σαν εντελώς κενό. Η προοπτική και η ακτινοβολία του Γκούφη Β έκαναν περίεργα πράγματα. Τα νύχια των ποδιών του μάκραιναν με ασύλληπτους ρυθμούς, το στομάχι του ανέβαινε σιγά-σιγά τον οισοφάγο του. Στο τέλος κατάφερε να βγει τελείως από το στόμα του και να αναποδογυρίσει το μέσα-έξω. Τα άκρα του είχαν πολλαπλασιαστεί και σάλευαν αλλόκοτα. χταπόδι! έχω μεταμορφωθεί σε χταπόδ- για μια στιγμή… Ρύθμισε τη μάσκα του με μια απελπισμένη προσπάθεια. Γύρω του ο πλανήτης απέκτησε υπόσταση, χωρίς να μοιάζει με οτιδήποτε, αλλά τουλάχιστον υλικός. Το σώμα του ήταν μια αχνή μουσταρδιά ομίχλη, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο. Το επείγον ήταν να καταφέρει να συγκεντρώσει τις σκέψεις του, να οργανώσει τις επόμενες ενέργειές του. Να εντοπίσει τις έμπουσες. Μια υποψία κίνησης. Στρέφοντας το βλέμμα, ένοιωσε το οπτικό του νεύρο να δονείται από πρωτόγνωρα θεάματα. Δύο μορφές αέρινες, τα πλάσματα που είχε δει στον πάτο της δεξαμενής στο Ινστιτούτο, αλλά εντελώς διαφορετικά, φωτεινά, υπέρλαμπρα. Τα ασύλληπτης ομορφιάς πρόσωπά τους ακτινοβολούσαν ένα εκτυφλωτικό φως. Οι ακτίνες τα περιέκλειαν σε μία πυκνή άλω, σαν ουρά κομήτη και σαν φωτοστέφανο αρχαίων αγίων. Ο Ντίμμου τις παρατηρούσε χαμένος να περιελίσσονται μπροστά του. Τα έκθαμβα μάτια του γλιστρούσαν πάνω σε λυγερούς λαιμούς, αγαλμάτινους ώμους, ολοστρόγγυλα στήθη, λεπτές μέσες που συνέχιζαν σε κάτι που έμοιαζε με ουρά φιδιού. Η μία από τις έμπουσες ήρθε και αιωρήθηκε μπροστά του. Τα μάτια της ορθάνοιχτα, εξωφρενικά ανθρώπινα, στο ίδιο ύψος με τα δικά του. Η άκρη της ουράς της, καλυμμένη από κάτι που έμοιαζε με χαλκόχρωμο σουρωτήρι, χώθηκε ανάμεσα στα πόδια του. Ο Ντίμμου δεν ήξερε πια τα που και τα γιατί του. Όλη του η συνείδηση είχε γίνει μια μπάλα παχύρρευστης λάβας που στροβιλίζονταν αργόσυρτα εκεί που τον άγγιζε η ουρά της έμπουσας, στη βάση της σπονδυλικής του στήλης. Άπλωσε τα χέρια του να αγγίξει αυτήν την τελειότητα πόθου που λαμποκοπούσε μπροστά του, να εναγκαλιστεί, αλλά - τα δάχτυλά του μούδιασαν. Η κορυφή του κεφαλιού του ήταν σαν καλυμμένη με χιόνι. Βούλιαζε και υψώνονταν ταυτόχρονα. Τα μάτια του δεν άφηναν τα μάτια της Μαρτζανέ, της δικής του αληθινής, τα μουδιασμένα του δάχτυλα είχαν μπλεχτεί στα δικά της. Η φωτεινή της κόμη τον τύλιξε. Είχε χάσει τον κόσμο, ένιωθε αβάσταχτα πράγματα. μαρτζζζζζαναιναιναιναιωννναι Ένα φωτεινό ποτάμι κυλούσε μέσα του, σαν ανάποδος καταρράχτης, από κάτω προς τα πάνω, από τη μήτρα της έμπουσας στον κόλπο του, από το στέμμα του Γκούφη στον ισημερινό του, από την αρχή του χρόνου στο μέχρι μόλις πριν από λίγο του. Τα άκρα του τρεμούλιαζαν τώρα ανεξέλεγκτα. Η φωτεινή λάβα είχε ανέβει στο λαιμό του, τα μάτια του άνοιξαν έντρομα. Στην άκρη του φωτεινού τούνελ που ένωνε τον ίδιο, την έμπουσα και όλο το ηλιακό σύστημα του Γκούφη, η Γη, ο μητρικός πλανήτης, σαν τη βδέλλα αχόρταγα γαντζωμένη, περίμενε. Αυτό που της έστελνε ο ενεργειακός σταθμός, η μετάστασή της, να το ρουφήξει και να φουσκώσει ρουφώντας. Ώσπου να σκάσει. Είδε τη ζωή να χάνεται μπροστά στα μάτια του, να λιγοστεύει σαν την άμμο στο πάνω μέρος της κλεψύδρας και είδε ότι δεν είχε μείνει πολύς χρόνος. σταματήστε πρέπει… να… κλείσει… Αλλά το ρεύμα πέρασε πια τον αυχένα του και πλημμύρισε το κρανίο του. Και πάλι πίσω, ξανά προς τα κάτω, στα βάθη του πλανήτη κάτω από τα πόδια του. Θερμό, ζεματιστό φως που ήταν ο ίδιος, όπως και τα πάντα, ένα φωτεινό πλέγμα χωρίς όρια. Το ουρλιαχτό του δόνησε το σύμπαν για τρία νανοσεκόντ που κράτησαν για πάντα και μετά δεν ήταν πια ο ίδιος, αλλά δεν είχε αλλάξει. Τράβηξε δυο-τρεις βαθιές, λαίμαργες ανάσες, στερέωσε τη μάσκα στο πρόσωπό του και κοίταξε γύρω του. Είδε τις έμπουσες να έχουν στήσει τον απόκοσμο χορό τους, αιωρούμενες μπροστά του. Φαίνονταν περισσότερες από δύο, αλλά δεν μπορούσε να πει με σιγουριά. Πάντως δε μοιάζανε πια με τη Μαρτζανέ του, δε μοιάζανε καν με γυναίκες, δεν είχαν τίποτα το ανθρώπινο. Θύμιζαν πιο πολύ τα σχέδια που κάνει κάποιος όταν κουνάει γρήγορα ένα φανό στο σκοτάδι. Πίσω του παραμόνευε το κακό σπυρί του γήινου ενεργειακού σταθμού, αλλά στον καινούργιο Ντίμμου φάνηκε πως είχε χάσει κάτι από την πρώτη του ύπουλη μοχθηρία. Για την ακρίβεια, του φαίνονταν… πανικόβλητος; *** Ένας τοίχος εκκωφαντικού θορύβου τον χτύπησε μόλις μπήκε στο κτήριο του σταθμού. Σειρήνες συναγερμού έσκουζαν. Το έντονο λευκό φως είχε αντικατασταθεί από ένα δυσοίωνο κόκκινο. Φιγούρες έτρεχαν δώθε – κείθε, ανέβαζαν διακόπτες, κατέβαζαν ρελέδες, φώναζαν. «Δεν έχουμε τάση! Τάση στο μηδέν!» «Στάτους μπαταρίας, μία ώρα και τριάντα τρία πρώτα…» «Η ροή ενέργειας διεκόπη. Τι ακριβώς έκανες εκεί έξω;» Ο Ντίμμου κοίταξε τη σεκιουριτού που κουνούσε απειλητικά το δάχτυλο μπροστά στη μύτη του. Δεν απάντησε. Δεν ήταν σίγουρος για το τι ακριβώς είχε κάνει εκεί έξω. ζευγάρωσα με την έμπουσα Ένοιωσε το σώμα του να διαπερνάται από το πεδίο του Γκούφη Βήτα. Ο πανικός που επικρατούσε γύρω του δεν τον αφορούσε στο ελάχιστο. Δεν μπορούσε να καταλάβει σε ποιο σύμπαν χρειάζονταν όλη αυτή η ταραχή. Στο δικό του πάντως όλα είχαν εναρμονιστεί, πληγές είχαν κλείσει, ισορροπίες αποκατασταθεί. Αναπαραγωγικές διαδικασίες είχαν ξαναβρεί το δρόμο τους. θα γίνω πατέρας «Εσύ έχεις να δώσεις πολλές εξηγήσεις» είπε η σεκιουριτού. «Κάτσε να επαναφέρουμε τη λειτουργία του σταθμού εδωπέρα και κατευθείαν στη Γη για ανάκριση, κύριος.» στη γη ναι στη μαρτζανέ μου «Ακούς; Ανακριτική επιτροπή! Στρατοδικείο!» Σήκωσε το βλέμμα ψηλά χαμογελώντας γαλήνια. Ο σταθμός δεν είχε παράθυρα, αλλά δεν τα χρειαζόταν για να ξέρει πως ο έναστρος ουρανός του Γκούφη Βήτα είχε γεμίσει από δεκάδες φωτεινές οντότητες που συγχρονίζονταν σ’ έναν ουράνιο χορό, ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου. Και πως, με το πέρασμα της ώρας, αύξαιναν και πλήθαιναν. Τ Ε Λ Ο Σ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 6, 2010 Share Posted December 6, 2010 Δεν έπιασα τελείως την επιστήμη του, ήταν όμως όμορφο και είχε φαντασία. Και το σεξ του, όπως τόσα άλλα δείγματα γραφής που μας έχεις δώσει ήταν ξέχωρο, διαφορετικό, αληθινά εξωγήινο. Όχι η σπουδαιότερη των ιστοριών, αλλά από τις ιδιαίτερες συμμετοχές που τις χαρακτηρίζει η υπογραφή σου. It is a Kelaino story! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted December 7, 2010 Share Posted December 7, 2010 Ε λοιπόν, Μπάμπη-Γεωργία-Κελαινώ, τι να σου πω... Μπράβο! Αιτιολογώ το μπράβο, λέγοντας μπράβο, κυρίως επειδή: μπράβο! Τι; Θες κι ανάλυση; Πλάκα κάνεις... [+] 1. Η γραφή. Πανέξυπνη, σίγουρη, απολαυστική. 2. Το χιούμορ. Το είδος που μου αρέσει. Αλλά και επειδή ήταν σε σωστή ποσότητα και στα σωστά σημεία. 3. Ο Ντίμμου, ωραίος, κύριος. Απολαυστικός ήρωας. 4. Το καλύτερο απαύτωμα που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό. [-] 1. Χρειάστηκε να την διαβάσω πολλές φορές. Θέλω κι άλλο τέτοιο. Μου άρεσε; Ε, τώρα, δε μπορεί, μου κάνεις πλάκα. Επισήμως δηλώνω φαν. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted December 7, 2010 Share Posted December 7, 2010 (edited) Κάτι σαν το Σολάρις των φτωχών. Με μπέρδεψε αυτό το κείμενο. Από τη μία, ποιητικότατη γραφή, εκπληκτική φαντασία, μεγαλειώδης ατμόσφαιρα και νοήματα... κι από την άλλη αρκετά σημεία στα οποία έχω ενστάσεις. Κατ' αρχάς, το πιο απλό από όλα. Γιατί, μα γιατί ονομάζεις τον πλανήτη σου Γκούφη; Δίνεις έναν τόνο καλοκάγαθης σαχλαμάρας σ' ένα κείμενο που σίγουρα δεν ταιριάζει για κανένα, μα κανένα λόγο. Οι σκέψεις ( ; ) - μεσότιτλοι μου έμοιαζαν μάλλον περιττοί κι ελάχιστα είχαν να προσθέσουν στο κείμενο. Δεν κατάλαβα, όσο κι αν έψαξα να το βρω, πώς οι έμπουσες ή ο πλανήτης τους παράγουν ενέργεια για τη Γη. Γιατί σταμάτησαν να ζευγαρώνουν και πώς σχετίζεται αυτό με την παραγωγή ενέργειας; Γιατί στο καλό η έμπουσα νιώθει την ανάγκη να ζευγαρώσει με το γήινο (σε μια μεγαλειώδη και ονειρική σκηνή) και πώς αυτό τις βοηθά να πολλαπλασιαστούν ( ; ). Μένω με την αίσθηση ότι κάτι μεγαλειώδες μου διαφεύγει εδώ, αλλά αδυνατώ να βρω την απάντηση μέσα στο κείμενο. ΥΓ: «Πρόκειται για τη διδακτορική σας εργασία» είπε ο Ερμάνο. «’Η φυσιολογία της έμπουσας του Γκούφη Βήτα’;» είπε ο Ντίμμου με αβυσσαλέα βραχνή φωνή. Το γνωστό σχήμα “όπως κι οι δυο μας ξέρουμε πολύ καλά, αλλά πρέπει να το πούμε για να το μάθουν κι οι αναγνώστες μας". “Ήθελα να συζητήσουμε, Γεωργία, για το διήγημά σου στο διαγωνισμό ΕΦ με θέμα το σεξ”. “Α, την Αιθέρια Ύπαρξη;” Θα το έλεγες; Δε θα το έλεγες. Edited December 7, 2010 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Storyteller Posted December 7, 2010 Share Posted December 7, 2010 Στα θετικά θα έβαζα τη ζωντάνια του χαρακτήρα. Έχω δλδ την εντύπωση ότι τον "γνωρίζεις" καλά και τον περιγράφεις σωστά με όλες τις συνήθειές του και τις αντιδράσεις του. Όμως η ιστορία με κούρασε αρκετά κι επειδή είχε έλλειψη σασπένς, αλλά κυρίως γιατί σε πολλά σημεία μου φάνηκε δυσνόητη με ασάφειες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted December 8, 2010 Share Posted December 8, 2010 (edited) Επ, τι έχουμε εδώ! Περίεργο που πρέπει να "κρίνουμε" αυτήν την ιστορία.Μου άρεσε η δομή της και ο τρόπος που ήταν γραμμένη, πολύ ωραίες οι σκηνές, σουρεαλιστικές, αλλά έχει πολλά θέματα. Καταρχάς, αυτό που λέει κι ο Σκάνερ, πολλά πράγματα γίνονται χωρίς λόγο κι αιτία. Οι φωτεινές οντότητες που γεννήθηκαν από τη συνεύρεση αυτή τι είναι; Ουράνια σώματα; Γιατί να θέλει το πλάσμα να γίνει αυτή η πράξη; Και γιατί να επιλέξει τον ήρωα της ιστορίας, αφού υπήρχε βάση εκεί τόσον καιρό, άρα και άνθρωποι. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι δεν έβγαιναν καθόλου έξω. Γενικά, υπάρχουν πολλές ασάφειες στο μύθο Πες μου, όμως, σε παρακαλώ: το Γκούφη Βήτα είναι ένας συγκερασμός Γκούφη και Ητα Βήτα; Αν τον έλεγες Ντόναλντ Βήτα, ίσως και να σε ψήφιζα πρώτη, αλλά τώρα φαίνεται κάπως παράταιρο. Μια λεπτομέρεια: Ένας τοίχος εκκωφαντικού θορύβου Ηχος, μήπως; Εκτός κι αν εννοείς κάτι άλλο που δεν έπιασα. edit: ΄΄Το Σολάρις των φτωχών΄΄. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ξεκαρδίστηκα με αυτό το σχόλιο! Edited December 8, 2010 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 8, 2010 Share Posted December 8, 2010 Καταρχάς χαίρομαι που δεν πτοήθηκες από την προτελευταία θέση στον άλλο διαγωνισμό (δεν είναι δυνατόν να πάει καλά ένα κείμενο 7.000 λέξεων που το έχεις κόψει στις 3.500!) και επανέρχεσαι δριμύτερη! Ωραίο διήγημα, από αυτά που τα καταλαβαίνω ολόκληρα και με κάνουν να ταξιδεύω και να ονειροπολώ. Μια σοβαρή ιστορία που γίνεται πιο πειστική με ένα πασπάλισμα χιούμορ. Συμφωνώ απολύτως με τον Σκάνερ ότι δεν έπρεπε να ονομάσεις τον πλανήτη "Γκούφη", γιατί κάνει το χιούμορ του διηγήματος σαχλαμάρα. Αρκετά απλό και αποσπασματικό, φαίνεται ότι το έγραψες (πάλι) τρέχοντας να προλάβεις την προθεσμία. Αν γράφεις έτσι υπό πίεση, πρέπει να δοκιμάσεις και με την ησυχία σου. Η πρωτοτυπία του χιούμορ σε εφ και η ψυχεδελική ατμόσφαιρα είναι από τα θετικά, αλλά δε φτάνουν και για να του δώσω την πρώτη θέση. Κάποια μέρα που θα έχεις άνεση χρόνου, γράψε κάτι πιο φιλόδοξο, θα ήθελα να το διαβάσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted December 9, 2010 Share Posted December 9, 2010 Η ιστορία σου είναι από αυτές που με κάνουν να νιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα χώρο όπου δεν ανήκω, ή έστω, δε νιώθω άνετα. Όχι πολύ, (δηλαδή δεν μου ήταν δυσάρεστη η ανάγνωση), πάντως μου άφησε αυτή την αίσθηση. Είναι αυτό, που δεν έχω τώρα να σου πω τίποτα άλλο πέρα από το ότι μου άρεσε. Ναι, μου άρεσε, κι ας βρώμαγα ασχετοσύνη από χιλιόμετρα διαβάζοντάς την. Αυτές οι αέρινες μορφές που περιγράφεις, με ταξίδεψαν κάπου πέρα, μακριά, πέρα από τι δεν ξέρω ακριβώς. Αλλά με ταξίδεψαν, και αυτό κρατάω στο τέλος. Λυπάμαι που δεν έχω κάτι πιο σωστό να σου γράψω, γενικά σε αυτό το διαγωνισμό δυσκολεύομαι στα σχόλια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 11, 2010 Share Posted December 11, 2010 (edited) Πραγματικά αιθέριες οι υπάρξεις -αν και η λέξη έμπουσα μού φέρνει πιο διαβολικά πλάσματα στο νου. Η ιστορία έχει από τη μια πραγματικά μια αιθέρια αίσθηση και μια παράξενη γοητεία. Από την άλλη, έχει τις στιγμές που σε προσγειώνει απότομα με σαρκασμό και αστειάκια. Ξέρεις τι εννοώ, στο είπαν και άλλοι: Μα τέτοιες υπάρξεις στον πλανήτη Γκούφη; Αυτό το κοκτέιλ είναι επικίνδυνο. Θεωρώ ότι ετούτη τη φορά το χειρίστηκες πολύ καλύτερα από την προηγούμενη, δίνοντας περισσότερη ιστορία και ονειρική περιγραφή και λιγότερες λεκτικές κατραπακιές στον αναγνώστη. Αυτή τη στιγμή δεν έχω ακόμα αποφασίσει πώς ακριβώς πρέπει να δω την ιστορία. Εννοώ αν τη δω σαν μια πιθανή μελλοντική εξέλιξη και επιμείνω στην αληθοφάνεια, θα σου γεμίσω ένα κατεβατό με απορίες για τον τρόπο σύνδεσης των πλανητών, για την απορρόφηση της ενέργειας, για το πώς έγινε το σεξ μεταξύ της έμπουσας και του Ντίμμου, για το αποτέλεσμα και όλα τα σχετικά. Αν το δω σαν μια οικολογική αλληγορία μπορώ να συλλάβω την κραυγή της αγωνίας εναντίον της αδηφάγας Γης -και κατ' επέκταση της ανθρωπότητας- για την εκμετάλλευση του πλανήτη και των πλασμάτων του, για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την ανάγκη για μια εντελώς διαφορετική πολιτική αντιμετώπισης των προβλημάτων. Οπότε σ' αυτή την περίπτωση, έχω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο. Ο χαρακτήρας σου μού άρεσε πάντως και η ιστορία με ταξίδεψε όντως πάρα πολύ μακριά. Edit: Δεν είχαν κλείσει σωστά τα spoiler tags. Edited December 11, 2010 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted December 11, 2010 Share Posted December 11, 2010 (edited) Ενδιαφέρουσα και ευχάριστη ιστορία. Μου άρεσαν οι έμπουσες, πολύ ξεχωριστά πλάσματα. Ο ήρωας με τα προβλήματά του, πετυχημένος. Μ’ άρεσε επίσης η μετάβαση από την Γη στον Γκούφη (όντως περίεργη επιλογή για όνομα πλανήτη), αλλάζει εντελώς το όλο σκηνικό. Η γραφή είναι πολύ καλή και η εξέλιξη γρήγορη, που βοηθάνε στο να διαβαστεί η ιστορία πανεύκολα. Στα αρνητικά κάποια πράγματα που έχουν ειπωθεί κι από τους προηγούμενος. Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στην εξόρυξη της ενέργειας (τι είδους ενέργεια ήταν αυτή αλήθεια; ) και την αναπαραγωγή των εμπουσών. Ή μήπως αυτή η ενέργεια ήταν απαραίτητη στις έμπουσες για την διαδικασία της αναπαραγωγής; Κι αν ισχύει αυτό, τότε τι ρόλο παίζει το σεξ με τον Γήινο; Επίσης, αρνούμαι να αποδεχτώ ότι έχει ανακαλυφτεί ένας πλανήτης στον οποίο υπάρχουν αιθέριες υπάρξεις, τον οποίο μπορούν να επισκεφτούν οι άνθρωποι μέσω διακβάντωσης και να υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος σε όλη τη Γη που να έχει μελετήσει αυτά τα πλάσματα. Η επιλογή του θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει κάποια άλλη οδό, πχ ότι είχε ανακαλύψει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των εμπουσών. Γενικά, ήταν μια πολύ ωραία ιστορία, με ένα οικολογικό μήνυμα, αλλά θα μπορούσε να μας πει μερικά πράγματα ακόμη για να μας συναρπάσει. Καλή επιτυχία! Edited December 11, 2010 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted December 11, 2010 Share Posted December 11, 2010 (edited) Εγώ πιστεύω ότι ένα μεγάλο σημείο της το κατάλαβα, το άλλο που δεν κατάλαβα δεν πολυείχε σημασια και θα σου πω γιατι : Πριν πάει στον πλανήτη Γκούφη (όντως περίεργο όνομα αλλά ίσως να μην ήταν τόσο πετυχημένα διασκεδαστικό με άλλο όνομα), δεν ήξερε λεπτομέριες για το τι γινόταν εκεί, πως ακριβώς γινόταν και με ποιον τρόπο περίμεναν να τους βοηθήσει. Μετά απλά δεν τον ένοιαζε! Η ζωή του είχε αλλάξει μετά από αυτην την εμπειρία και έβλεπε όλα τα γήινα προβλήματα εντελώς ασήμαντα. Τώρα όσον αφορά την συνέυρεσή του με τις έμπουσες μάλλον τον διάλεξαν ως πιο δεκτικό σε αυτές σε αντίθεση με τους άλλους ανθρώπους. Το ότι η σύσταση αυτού του πλανήτη ήταν διαφορετική λόγω του αιθέρα, άλλαξε και την δική του συσταση και τον μετέβαλε ώτσε να μπορεί να ζευγαρώσει, εξάλλου και οι ίδιες οι έμπουσες άλλαξαν όταν ήταν στην Γη. Άρα είχε να κάνει και με τον πλανήτη πέρα από το είδος. Και φυσικά σου φαίνεται τελείως διαφορετικό και ασαφές κάτι που δεν έχεις ξαναδεί και βιώσει και κάτι που δεν μπορείς να περιγράψεις. Η μόνη απορία που έχω είναι που ήταν τα αρσενικά εκείνου του πλανήτη, εκτός και αν πέθαναν όλα από την μόλυνση του σταθμού. Πολύ διαφορετική και ωραία ιστορία μπράβο! Edited December 11, 2010 by Eugenia Rose Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted December 12, 2010 Share Posted December 12, 2010 Ωραίο διήγημα, με ιδέες που με κέρδισαν. Η ροή της πληροφορίας άψογη, γενικά κυλούσε καλά και ήθελα να το διαβάσω. Διασκεδαστική και η κόντρα αλλά και το attitude του χαρακτήρα. Γενικά μου άρεσε πολύ, αν και μου έλειψε μια αιτιολόγηση του γιατί αυτός ήταν που… ξέρεις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted December 14, 2010 Share Posted December 14, 2010 Το βρήκα κάπως άνισο. Τα ενδιάμεσα σχόλια πότε φαίνονται πολύ καλά και πότε διακόπτουν χωρίς λόγο το ρυθμό. Το επιστημονικό κομμάτι μερικές φορές φαίνεται πολύ καλά θεμελιωμένο και μετά εμφανίζει τον αιθέρα και ένα σταθμός παραγωγής του 14% ενέργειας της Γή σε έναν πλανήτη όπου μπορείς να πας μόνο μέσω διακβάντωσης. Δεν κατάλαβα γιατί οι έμπουσες είχαν προβλήματα αναπαραγωγής και πώς τους τα έλυσε ο ήρωας ενώ κανείς άλλος δεν τα κατάφερνε. Γενικά νομίζω ότι με αρκετό χτένισμα και διατηρώντας το μπλαζέ ύφος του ήρωα θα γίνει πολύ καλύτερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted December 14, 2010 Share Posted December 14, 2010 Λοιπόν εδώ έχουμε μια ιστορία που είχε αρκετή επιστημονική φαντασία. Μάλλον περισσότερη απ'οση μπορούσα εγώ να αντέξω γιατί δυσκολευομουν να καταλάβω, δυσκολευόμουν να ακολουθήσω τη ροή της ιστορίας. Δεν είχα κάποιο ενδιαφέρον για το τι συνέβαινε, δεν είχα την αγωνία του ήρωα ή την περιέργεια για το που θα καταλήξει όλο αυτό.. Δεν ήταν του γούστου μου μάλλον όλο αυτό, δεν ήταν για μένα... Μου άρεσαν πάντως οι χιουμοριστικές στιγμές και οι ωραίες ατάκες!! Αυτά τα λίγα απο μενα! Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted December 14, 2010 Share Posted December 14, 2010 Λάμπεις Μπάμπη μου...εεεε, εμπούσα μου! Ωραίο σουρεάλ διήγημα που όμως χάνει στις λεπτομέρειες.Το όνομα του πλανήτη είναι το λιγότερο ατυχες μιας και η ατμόσφαιρα του δεν ταιριάζει με τους συνειρμούς που δημιουργεί. Κάπου χάθηκα στην φάση που ξεκινάει το σεξ ή λίγο πριν για την ακρίβεια (εκεί που ετοιμάζεται να βάλει την στολή) και έχω την αίσθηση πως κάτι μου διέφυγε και δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Απο εκεί και πέρα ειναι και τα προβλήματα των απαιτούμενων πληροφοριών (έστω και περιληπτικά) που απουσιάζουν. Αναφέρεις οτι ζουν υπογείως, αναφέρεις την εκμετάλλευση ενέγειας απο τον πλανήτη, αναφέρεις κάποια σημεία της καθημερινότητας του ήρωα που δεν είναι συνηθισμένα (χαπάδικα, αναξυπνήριο κλπ) αλλά περαν της αναφοράς ουδέν. Θέλει λίγες παραπάνω πληροφορίες για να μην φαίνεται άνισο το διήγημα. Γενικώς μια καλή προσπάθεια, που θέλει ένα καλό χτένισμα για να δείξει ακόμη περισσότερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted December 15, 2010 Share Posted December 15, 2010 (edited) Σε κάποια σημεία αισθάνθηκα πως ο λόγος σου γινόταν πολύ εύκολος. Αυτό είναι καλό, αλλά υπήρχαν και μερικά σημεία που αισθάνθηκα ότι παραγινόταν εύκολος. Ωραία η σκηνή Ντίμμου-Έμπουσας, καλή ιδέα. Το τέλος φάνηκε σε ‘μένα κάπως θολό και δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα τι θα γίνει τελικά. Αρχικά οι έμπουσες εξαφανίζονται (αυτό είναι και το πρόβλημα), αλλά στο φινάλε αυξάνονται πάλι, όμως δεν παίζει ενέργεια και με κάποιον τρόπο η όλη κατάσταση μυρίζει επερχόμενη καταστρόφα. Αλλά πώς; Γιατί; «Είστε ο μοναδικός που έχει ασχοληθεί με το θέμα. Παγκοσμίως.» είπε ο Ερμάνο με ένα μορφασμό δυσαρέσκειας. -Μοιάζει σημαντικό ζήτημα για να μην έχει ασχοληθεί κανείς με δαύτο (ειδικά με την τρελή εξειδίκευση που επικρατεί στις μέρες μας) . «Οι γνώσεις σας θα μπορούσαν να μας φανούν χρήσιμες στην προσπάθειά μας να διασώσουμε αυτό το σπάνιο και μοναδικό είδος από την εξαφάνιση, Δρ Γκούντρουνσεν.» -Αφού, ουσιαστικά, πριν του έχει πει (και κατά κάποιον τρόπο το έχει πει και σε μένα ως αναγνώστη) για ποιον λόγο τον χρειάζεται («Αυτή που διατηρεί τα φώτα αναμμένα σε όλη τη Νέα Ουλανμπάτορ, Δρ Γκούντρουνσεν. Ο σταθμός άντλησης και αποστολής ενέργειας.») γιατί μετά να χρησιμοποιήσει τη διάσωση ως επιχείρημα; «Ο Ενεργειακός Σταθμός του Γκούφη Βήτα, η πηγή του 14% της χρησιμοποιούμενης ενέργειας στη Γη, αν οι φήμες αλήθευαν, έμοιαζε περισσότερο με παλιά αποθήκη. Όλα τα απαραίτητα όργανα ήταν στοιβαγμένα στις γωνίες, τα πόστα του κάθε εργαζόμενου στριμωχτά το ένα στο άλλο, το κάθε εκατοστό παραφορτωμένο με συμπράγκαλα. Επικρατούσε μια βλοσυρή αποτελεσματικότητα σε όλους και σε όλα.» -Η περιγραφή (ειδικά αυτό το ‘παλιά αποθήκη’)δεν δίνει την αίσθηση ότι επικρατεί η βλοσυρή αποτελεσματικότητα που πρέπει να επικρατεί στην πηγή του 14% της χρησιμοποιούμενης από τη Γη ενέργειας. «Ο Ντίμμου δεν ήξερε πια τα που και τα γιατί του. Όλη του η συνείδηση είχε γίνει μια μπάλα παχύρρευστης λάβας που στροβιλίζονταν αργόσυρτα εκεί που τον άγγιζε η ουρά της έμπουσας, στη βάση της σπονδυλικής του στήλης.» ΥΓ: ‘Ντίμμου Μπ. Γκούντρουνσεν’ Μπορεί να είναι η ιδέα μου, αλλά αυτό το 'Μπ.' σημαίνει κάτι; εδιτ: Αν σημαίνει... καλή φάση Edited December 15, 2010 by dagoncult Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted December 15, 2010 Author Share Posted December 15, 2010 ‘Ντίμμου Μπ. Γκούντρουνσεν’ αυτό το 'Μπ.' σημαίνει κάτι; Ω ναι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted December 15, 2010 Share Posted December 15, 2010 ‘Ντίμμου Μπ. Γκούντρουνσεν’ αυτό το 'Μπ.' σημαίνει κάτι; Ω ναι. Α ρε ατομάρα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted December 15, 2010 Share Posted December 15, 2010 Λάτρεψα: Τον τίτλο. Τη ζωντανή γραφή σου. Τις έμπουσες, κι ας μην κατάλαβα τί πλάσματα ήταν ακριβώς. Με το ζόρι άντεξα: Ή μάλλον, μου διέφυγαν κάποια στοιχεία από την ονειρική περιγραφή της συνεύρεσης του Ντίμμου με τις έμπουσες. Η περιγραφή μου άρεσε, αλλά πολύ φοβάμαι πως έχασα κάτι πολύ σημαντικό. Ξεχώρισα: Το ονοματεπώνυμο του Ντίμμου, που παραπέμπει τόσο στις Βόρειες χώρες. Τί σημαίνει το «Μπ» αλήθεια; Είμαι πολύ περίεργη να μάθω! Αν το διήγημα όριζα: Μάλλον θα έδινα κάποιες ακόμα λεπτομέρειες σχετικά με τις έμπουσες. Πράγματι, κι εμένα ο πολλαπλασιασμός τους μου φάνηκε επικίνδυνος. Πες μας γι’αυτές μόλις τελειώσει η ψηφοφορία! Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό, Μπάμπη-Γεωργία-Κελαϊνώ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted December 15, 2010 Share Posted December 15, 2010 Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό, Μπάμπη-Γεωργία-Κελαϊνώ! Σιγά μην κελαηδάει κιόλας! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted December 15, 2010 Share Posted December 15, 2010 Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό, Μπάμπη-Γεωργία-Κελαϊνώ! Σιγά μην κελαηδάει κιόλας! Πωπωωω... Αίσχος! Ντροπή! Μα δεν ξέρεις την Κελαϊνώ; Την κόρη του Τιτάνα Άτλαντα; Την Ατλαντίδα; Ντροπής πράγματα είναι αυτά! Άκου κει "Κελαηδώ"...! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted December 16, 2010 Share Posted December 16, 2010 Πολύ ... αιθέριο το κείμενο θα λεγα! Μαγικές εικόνες που όμως θέλουν λίγο ξαναπέρασμα κατά τη γνώμη μου. Το κείμενο θα 'πρεπε να χε λίγο χώρο παραπάνω. Παρουσιάζεις πολύ ώρα την ομιλία με τον καθηγητή και μετά, αφού φτάνει στον πλανήτη ο ήρωας, όλα γίνονται βεβιασμένα και λίγο χαοτικά. Μια καλή προσπάθεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Soul_walker Posted December 17, 2010 Share Posted December 17, 2010 Πρώτον, λατρεύω την τεχνολογία αυτού του κόσμου και ο τρόπος που περιγράφεται είναι τέλεια. Ο χαρακτήρας σε τραβάει και είναι καλή άγκυρα για τον αναγνώστη, θα ήθελα να δω και άλλα με τον ίδιο. Ονειρικό σε σημεία, αν και πηγαίνει επικίνδυνα στο υπερβολικό σουρεαλιστικό κάποιες στιγμές. Δεν νομίζω όμως ότι το ξεπερνά και καταλήγει μία μαγεία. Λίγες περισσότερες περιγραφές του εξωγήινου κόσμου θα ήταν ωραίες και δεν θα με χάλαγαν λίγες επεξηγήσεις ακόμα, αν και δίνεις αρκετή τροφή για σκέψη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted December 19, 2010 Share Posted December 19, 2010 Πολύ καλό, Μπάμπη μου! Ειρωνικό, σαρκαστικό, περιγραφικό, με την υπογραφή σου πέρα για πέρα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 19, 2010 Share Posted December 19, 2010 Μικρά προβληματάκια αληθοφάνειας. Καλός κεντρικός χαρακτήρας. Καλό Ε.Φ. γκατζετοπεριβάλλον στη Γη. Εύκολα διορθώσιμα ψήγματα telling, not showing. Το ζήτημα του αιθέρα, που ως γνωστόν εδώ και χρόνια στους φυσικούς, δεν υπάρχει, δεν μου κάθισε καλά. Καλή σύνδεση των δικών του σεξουαλικών προβλημάτων με τις έμπουσες (πετυχημένο όνομα, αντίθετα με το αποκλιμακωτικό Γκούφη). Κάτι πολύ βασικό: Δυστυχώς στο τέλος δεν μου έγινε σαφές (εκτός από το για πότε βρέθηκε εκεί έξω και πώς άλλαξε μορφή) το γιατί οι έμπουσες θα είχαν την παραμικρή όρεξη να ζευγαρώσουν μαζί του, πώς έλυσε το πρόβλημα και γιατί οι έμπουσες χρειάζονταν την παρέμβασή του για ν’ αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται ξανά. Γενικά, μια αρκετά καλογραμμένη ιστορία, που θα πέταγε, αν ήταν λίγο πιο ξεκάθαρη στο τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.