Λόγια κρυφά

[Guest silversoldier]

Ανώδινος ο τοκετός της μοίρας

απο του έξω κόσμου τη μεριά,

ανώδινες οι σκέψεις του Ομήρου

που η Μούσα του μιλα,

ανώδινα τα λόγια, τα κρυφά

αφού ξεχνιούνται και πεθαίνουν μακρυα.

 

Ο καθένας μας που βρίσκεται;

Ταξιδεύει και στων δύο τα ανοιχτά;

Εδώ και εκεί ο νους τον γυροφέρνει;

Σαν σάπιο καρυδότσοφλο τυχαίνει

χωρίς γνώση να στιφογυρνά,

και κάθε τόσο απ' τη πορεία του να φεύγει.

 

Μονάχα ένας θεός, κάτι σα σκαρί μεγάλο

μας μένει να φανεί,

μια ελπίδα ζωντανή, σαν τον γίγαντα, τον Τάλο

όνειρο μόνο ακριβό, ακτίδα ηλίου ορατή

στο κύμα το τρελό, ελπίζω να φανεί

αφήνοντας ξωπίσω της μια αύρα γαλάζια απο πάνω.