oremiou Posted December 10, 2010 Share Posted December 10, 2010 Ανοίγω αυτό το thread για να πω δυο επιπλέον λόγια για το μυθιστόρημά μου με τίτλο “Το Πείραμα της Όγδοης Μέρας”, το οποίο κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις Εκάτη. Πρόκειται για μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας, που πραγματεύεται το θέμα της τεχνητής νοημοσύνης από μία διαφορετική οπτική γωνία, οι προγραμματιστές της παρέας ίσως αναγνωρίσουν αυτό που στην πληροφορική ονομάζεται γενετικοί αλγόριθμοι. Η ιστορία διαδραματίζεται το 2042 με ήρωα τον Ερίκ, ένα Γάλλο προγραμματιστή που σχεδιάζει για λογαριασμό μιας εταιρείας το πείραμα “Δαρβίνος”, ένα πρόγραμμα μέσα στο οποίο δημιουργεί μια προσομοίωση της προϊστορικής Γης. Σε αυτό το ψηφιακό αντίγραφο της Γης ο Ερίκ αφήνει ελεύθερα να “ζήσουν”, να “αναπαραχθούν” και να “πεθάνουν” μικρότερα προγράμματα, με τα οποία προσπαθεί να προσομοιάσει την πάλη της ζωής για επιβίωση. Σκοπός του είναι να αντιγράψει την Εξέλιξη των ειδών στη φύση, το πώς δηλαδή μονοκύτταροι οργανισμοί μέσα από τυχαίες διαδικασίες και με την βοήθεια της φυσικής επιλογής εξελίχτηκαν σε πιο πολύπλοκες μορφές ζωής. Το πείραμα αρχικά δείχνει να μη οδηγεί πουθενά και ο Ερίκ κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του, μέχρι που μια νύχτα τα πάντα αλλάζουν. Η εταιρεία αλλάζει χέρια, οι άνθρωποι γύρω του αρχίζουν να συμπεριφέρονται αλλοπρόσαλλα, ολόκληρη η πραγματικότητα αρχίζει να μοιάζει λιγότερο στερεή. Μια συζήτηση με τον πιο απροσδόκητο συνομιλητή θα του αλλάξει την ζωή μια για πάντα και ο Ερίκ θα βρεθεί ξαφνικά στην θέση του ανθρώπου που μάχεται για τη ζωή του, με μοναδικό σύμμαχο μία γυναίκα. Μια γυναίκα που ζει μια ζωή ακροβατώντας ανάμεσα σε δύο κόσμους… Το βιβλίο παρότι προσπαθεί να τεκμηριώσει με επιστημονικό τρόπο τα όσα λέει, διατηρεί μια μάλλον ανάλαφρη διάθεση σε αρκετά σημεία. Παραθέτω ένα απόσπασμα από ένα τέτοιο σημείο του βιβλίου: O Ερίκ αναλογίστηκε για λίγο τις τελευταίες αυτές προτάσεις. Αν ήταν αλήθεια όσα του έλεγε η φωνή, τότε ήταν όντως ένα κοσμοϊστορικό γεγονός! Η στιγμή που ένα ευφυές πλάσμα συναντά τον πλάστη του! Η στιγμή που το δημιούργημα στέκεται μπροστά στο Δημιουργό! Πρώτο Βλάσφημο Ιντερλούδιο: Φανταστείτε τον Άνθρωπο, μετά από ακόμα μερικές χιλιάδες χρόνια τεχνολογικής εξέλιξης να καταφέρνει επιτέλους να φτιάξει μια Σκάλα Προς Τον Ουρανό. Να την ανεβαίνει. Να φτάνει στις πύλες του Παραδείσου. Να τις ανοίγει. Να αντικρίζει πίσω τους τον Πατέρα Θεό καθισμένο σε θρόνο φτιαγμένο από χρυσά σύννεφα, τον Ιησού εκ δεξιών του, το Άγιο Πνεύμα με τη μορφή περιστεριού να φτερουγίζει ανέμελα κάπου από πάνω. Όλο ευλάβεια ο Άνθρωπος να γονατίζει και να λέει: «Πατέρα! Εγώ είμαι! Το δημιούργημά σου.» Και τότε ο επουράνιος Πατέρας να τινάζεται από το θρόνο του, να τον κοιτάζει καλά καλά, από πάνω ως κάτω, και να αναφωνεί, σαν άλλος Ερίκ: «Ποιος είσαι εσύ πάλι;» «Ο γιος σου, πατέρα! Ο Άνθρωπος από τη Γη;» «Με δουλεύεις; Ποιος άνθρωπος από τη Γη; Εγώ κάτι αμοιβάδες είχα αφήσει εκεί πέρα να μουλιάσουν σε νερό πριν από κάτι δισεκατομμύρια χρόνια και μετά νομίζω τις ξέχασα! Σίγουρα κάποιος σε έβαλε να μου κάνεις πλάκα!» «Ο Εωσφόρος θα τον έβαλε, Πατέρα», να λέει τότε ο Ιησούς, «όλο κάτι τέτοιες πλάκες σκαρώνει!» «Έχεις δίκιο, Υιέ μου Μονογενή! Αυτός ο Εωσφόρος όλο αστειάκια είναι τώρα τελευταία!», να απαντάει ο Πατέρας. «Ουστ από ’δώ, εσύ Άνθρωπε! Πήγαινε στον Εωσφόρο και πέσ’ του ότι δεν το χάβουμε!» Και κατακρημνίζει τον άνθρωπο πίσω στη Σκάλα, ενώ την ίδια ώρα το Άγιο Πνεύμα με τη μορφή περιστεριού του ρίχνει και μια Ιερή Κουτσουλιά, για να μάθει να κάνει πλακίτσες στο δημιουργό των Πάντων. Βέβαια, η παραπάνω σκηνή θα είχε μια ελαφρώς διαφορετική μορφή αν αντί για το χριστιανικό δόγμα χρησιμοποιούσε κανείς το μουσουλμανικό ή το εβραϊκό, όμως το οξύμωρο που φαίνεται από τον παραλληλισμό με την κατάσταση του Ερίκ θα παρέμενε το ίδιο. Ο Ερίκ, αν και δεν έκατσε να σκεφτεί την αντιστοιχία με αυτά που περιγράφηκαν παραπάνω, αισθάνθηκε την υποχρέωση να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ως ο πιθανός –έστω– δημιουργός μιας ευφυούς ύπαρξης για πρώτη φορά στον πλανήτη από τότε που ένας από τους τελευταίους homo erectus γέννησε τον πρώτο homo sapiens. Προσπάθησε, και ως ένα βαθμό το κατάφερε, να αναδιοργανώσει τις σκέψεις του […] «Και τότε; Τι ακριβώς έγινε στις 19.27 του απογεύματος της Παρασκευής;», άδραξε την ευκαιρία και ρώτησε, διστακτικά αυτή τη φορά, ο Ερίκ. «Τότε ήταν που εμφανίστηκε στον κώδικά μας το γονίδιο της συλλογικής συνείδησης», απάντησε η φωνή. […] «Οι αλλαγές τις οποίες επέφερε η ύπαρξη αυτού του γονιδίου, όπως θα ακούσεις στη συνέχεια, ήταν δραματικές.» Εδώ μπορείτε να δείτε το εξώφυλλο του βιβλίου, καθώς και πληροφορίες για το που διατίθεται. Οποιαδήποτε σχόλια καλοδεχούμενα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted December 10, 2010 Share Posted December 10, 2010 Καλοτάξιδο Ορέστη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oremiou Posted February 8, 2011 Author Share Posted February 8, 2011 Εδώ μπορεί να βρει κάποιος μια κριτική του βιβλίου από ένα site που ασχολείται με την λογοτεχνία του φανταστικού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oremiou Posted March 17, 2011 Author Share Posted March 17, 2011 Και εδώ άλλη μία κριτική για το βιβλίο, αυτή τη φορά από ενα λογοτεχνικό περιοδικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted March 29, 2011 Share Posted March 29, 2011 (edited) Τελείωσα το βιβλίο πριν από μερικές μέρες. Ομολογώ ότι δεν το ξεκίνησα με πολύ ευνοική διάθεση, εφόσον η επιστημονική φαντασία με δυσκολεύει κάπως (βλ. με κάνει και βαριέμαι κάποιες φορές). Ωστόσο το τελείωσα και μάλιστα γρήγορα και χωρίς να το βαρεθώ περισσότερο απ' ότι βαρέθηκα κάτι φάντασυ που πέσανε στα χέρια μου τελευταία... Πιο αναλυτικά σχόλια: Χαριτωμένο χιούμορ, αλλά προσοχή στη θέση του. Κάποιες φορές έμοιαζε μάλλον παράταιρο. Χαριτωμένο ξεκίνημα, αλλά ακολουθούν και επαναλαμβάνονται κατά καιρούς πάαααρα πολλές σελίδες infobubble. Αυτό νομίζω ότι είναι και το πλέον αδύναμο σημείο του βιβλίου. Επίσης έχεις πολύ tell και λίγο show στους χαρακτήρες σου. Ωραίοι διάλογοι (εκτός από εκείνους που τους κάνει εντελώς ξύλινους το infobubble). Έχω ένα θέμα με το σεξ. Δείχνεις τον Ερίκ να συμπεριφέρεται εντελώς αλλοπρόσαλλα. Δε θέλω-δε θέλω-θέλω. Πρώτα σκέφτεται ότι διαπράττει νεκροφιλία και μετά βλέπει β$ζί και πάρ’ τον κάτω. Ήθελε λίγο περισσότερο δούλεμα εκεί. Να τον κάνεις να χάνει πραγματικά τα λογικά του αλλά λόγω της κούρασής του, της σύγχισής του. Άστον να κάνει και μια μη-πολιτικώς ορθή πράξη, δεν είναι ανάγκη να τον δικαιολογείς. Αυτό θα τον κάνει πιο πραγματικό. Ωραίο και το τελικό γράμμα της Μπεατρίς… Πραγματικά δεν το περίμενα τέτοιο τελικό γύρισμα. Έξυπνη. Γενικά, θεωρώ ότι έχεις εξαιρετικό δυναμικό κι ότι πρέπει όπως και δήποτε να το εξασκήσεις σκληρά. Γράφε πολύ, διόρθωνε περισσότερο και παίρνε γνώμες. Εμένα προσωπικά με βοήθησε πάρα πολύ. Νομίζω ότι με το δυναμικό που έχεις, έχεις μακρύ και λαμπρό μέλλον μπροστά σου. Edited March 30, 2011 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oremiou Posted March 30, 2011 Author Share Posted March 30, 2011 Χαίρομαι που διάβασες το βιβλίο, σε ευχαριστώ που έκανες τον κόπο να γράψεις τη γνώμη σου και φυσικά κάθε κριτική είναι ευπρόσδεκτη. Ίσως όμως θα ήταν καλύτερο τα σχόλιά σου να τα έβαζες σαν spoiler, καθώς αποκαλύπτεις διάφορα σημαντικά σημεία από την πλοκή τα οποία κάποιος που διαβάζει ή πιθανώς θέλει να διαβάσει το βιβλίο να μην ήθελε να τα ξέρει εκ των προτέρων. Επί του προκειμένου: - καταλαβαίνω αυτό που λες για το χιούμορ, δεκτόν. - τα Infobubble όπως τα λες τα θεωρώ απαραίτητα (τουλάχιστον ως ένα σημείο), εξάλλου μην ξεχνας ότι το βιβλίο είναι επιστημονικής φαντασίας. -περί σεξ: ο Ερίκ ήταν ερωτευμένος με την Μπεατρίς όσο αυτη ζούσε, ελκύονταν όμως και από την νέα, την φοβόταν αλλά χωρίς να το καταλαβαίνει και την ερωτεύονταν σιγά σιγά, έχοντας ταυτόχρονα και τις ενοχές περί νεκροφιλίας. Αποτέλεσμα αυτών των αντικρουόμενων συναισθημάτων, έρωτας-αποστροφή, σεξουαλική έλξη-ενοχές, είναι η συμπεριφορά του αυτή, αυτό το θέλω-δε θέλω που περιγράφεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted March 30, 2011 Share Posted March 30, 2011 Εχεμ, το ξανάκανα χτες αυτό με τα σπόιλερ. Ελπίζω να μην το κατέστρεψα για κάποιον... Δεν αντιλέγω ότι είναι άκρως απαραίτητα τα κομμάτια που εξηγείται το όλο θέμα. Χρηστικά, είναι απαραίτητα. Αλλά λογοτεχνικά, καλλιτεχνικά αν το θες, ήθελα να είναι κάπως σπασμένα. Είναι τρεις φορές από τέσσερις-πέντε σελίδες. Αν το υπόλοιπο δεν ήταν καλό, τότε σαν αναγνώστη με είχες χάσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oremiou Posted March 30, 2011 Author Share Posted March 30, 2011 Οκ, δεκτόν αυτό που λες, δεν διαφωνώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 9, 2011 Share Posted May 9, 2011 Διάβασα το βιβλίο χθες, στη δουλειά (εντάξει, Κυριακή ήταν, δεν είχα και πολλά άλλα να κάνω. Μη νομίζετε ότι δεν κάνω και τίποτα στη δουλειά ) Το ότι το διάβασα μέσα σε μια μέρα σημαίνει ότι ήταν ευκολοδιάβαστο κι ότι η εξέλιξη του έτρεχε και δεν μ' άφηνε να περιμένω. Πράγμα που είναι πολύ καλό. Υπήρχαν μερικές πολύ καλές ιδέες, που αν και κάποιες τις έχω ξαναδεί, δίνονται από μια νέα οπτική γωνία και με μια άλλη φρεσκάδα. Επίσης, είχε αρκετό χιούμορ, κάτι που έκανε την ανάγνωσή του πιο ευχάριστη κι ανάλαφρη. Θα συμφωνήσω με την Ευθυμία, στα περισσότερα σημεία. Φαντάζομαι, Ορέστη, ότι έγραψες για ένα αντικείμενο που το ξέρεις πολύ καλά. Αλλά δεν είναι όλοι γνώστες στον ίδιο βαθμό. Αυτό σημαίνει πως οι πολλές ορολογίες και τεχνικές εξηγήσεις, κάποιες φορές, ενδέχεται να κουράσουν τον αναγνώστη. Υπήρξαν μερικά σημεία που μου πέσανε πολύ μαζεμένες, και το λέω εγώ που μ' αρέσει το μπόλικο επιστημονικό μπλα-μπλα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι θα μπορούσαν να είχαν μοιραστεί περισσότερο, οι εξηγήσεις, μέσα στο βιβλίο. Κάτι άλλο είναι οι επαναλήψεις. Πολλά γεγονότα μάς τα δίνεις δύο και τρεις φορές, από διαφορετική οπτική γωνία. Δεν θέλουμε να ξαναδούμε ολόκληρη τη σκηνή από την αρχή. Μας ενδιαφέρουν περισσότερο οι νέες πληροφορίες που θέλεις να μας δώσεις. Σ' αυτό για το σεξ. Γενικά, ο Ερίκ μού φάνηκε αρκετά αναποφάσιστος σε όλο το βιβλίο, κι όχι μόνο στο σεξ. Μάλλον θα τον ήθελα πιο αποφασισμένο, όσον αφορά τη δουλειά του, το πείραμά του, τη γκόμενά του, τα σχέδιά του... Αν είναι αυτός αναποφάσιστος, είμαι κι εγώ μαζί του. Καλό το τέλος. Πανούργα η Μπεατρίς. Αχ αυτές οι γυναίκες, ακόμα και πεθαμένες... Τελικά, θα πω ότι πέρασα καλά μαζί του και μου άφησε μια καλή εντύπωση. Καλή συνέχεια, Ορέστη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oremiou Posted May 12, 2011 Author Share Posted May 12, 2011 Ευχαριστώ πολύ τόσο για τα καλά σου λόγια, όσο και για τις παρατηρήσεις που μπήκες στον κόπο να γράψεις. Όσο για αυτό που είπες για τον Ερίκ: Συμφωνώ ότι είναι γενικά αναποφάσιστος, ως προς τη ζωή του, τα αισθήματά του για την Μπεατρίς, το σεξ, κτλ. Όμως μην ξεχνάς ότι στο τέλος φαίνεται ότι ο πραγματικός πρωταγωνιστής της ιστορίας ήταν η Μπεατρίς. Μπορεί να ήθελες τον Ερίκ όπως λες πιο αποφασιστικό, ίσως γιατι αυτός έμοιαζε να είναι το κεντρικό πρόσωπο, όμως στο τέλος φάνηκε ότι οι πράξεις του ήταν ως ένα βαθμό προκαθορισμένες από την Μπεατρίς-υβρίδιo, ότι στην ουσία αυτός έπαιξε τον δεύτερο ρόλο. (Kαι για αυτό εξάλλου και στο εξώφυλλο του βιβλίου είναι η Μπεατρίς και όχι αυτός!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted October 11, 2012 Share Posted October 11, 2012 Το βιβλίο Το πρώτο έργο του συγγραφέα που κυκλοφορεί, ΕΦ στο κοντινό μέλλον, διαδραματιζόμενη στο Παρίσι και άλλα μέρη της Δυτικής Ευρώπης. Συν: Καλή βιβλιοδεσία, βολικό μεσαίο σχήμα και ευανάγνωστο μέγεθος γραμματοσειράς. Το εξώφυλλο, αν και δε με ενθουσίασε εικαστικά, είναι πάρα πολύ σχετικό με το περιεχόμενο. Το κείμενο στο οπισθόφυλλο στήνει σωστά το ενδιαφέρον χωρίς να αποκαλύπτει υπερβολικά την πλοκή (εκτός ίσως από μια σημαντική λεπτομέρεια που μάλλον είναι αναπόφευκτη η αναφορά της) Πλην: Το ελαφρά μεγαλύτερο από τις σελίδες μαλακό εξώφυλλο είναι του τύπου που ταλαιπωρείται με τα χρόνια που περνά στο ράφι. Ο συγγραφέας Νεότατος καθηγητής στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Συν: α. Έχει ταλέντο και φαίνεται. β. Ξέρει ότι πρέπει να μελετήσει κάτι πριν γράψει γι’ αυτό, είτε είναι μια ευρωπαϊκή πόλη όπου δεν έχει ζήσει, είτε μια επιστήμη που δεν έχει σπουδάσει. γ. Του αρέσουν τα λογοτεχνικά τεχνάσματα, με αλλαγές οπτικής γωνίας και cliffhanger. Δε φοβάται να πειραματιστεί Πλην: Αν και η γραμματική επιμέλεια στο βιβλίο είναι σχεδόν άψογη, καλύτερη απ’ ότι σε πολλά βιβλία μεγάλων εκδοτικών οίκων, δεν ισχύει το ίδιο και για τη δημιουργική επιμέλεια. Αποκόμισα την εντύπωση πως δεν είχε κάποιον να διαβάσει το βιβλίο και να του πει «εδώ ο ρυθμός δεν είναι καλός» ή «εδώ το χιούμορ χαλάει την ατμόσφαιρα» και δεν έχει ακόμη την εμπειρία να κρίνει ο ίδιος κάποια πράγματα. α. Κάποιες φορές δε χρησιμοποιεί τη σωστή τεχνική στο σωστό σημείο. β. Ορισμένες από τις τεχνικές που χρησιμοποιεί είναι κάπως παρωχημένες, αν και εμφανίζονται σε βιβλία που παραμένουν δημοφιλή (π.χ. η εισαγωγή ενός άσχετου χαρακτήρα για ένα κεφάλαιο και μόνο, από την ΟΓ του οποίου θα δούμε ένα-δυο σχετικά με την κεντρική πλοκή γεγονότα, ανάκατα με την καθημερινότητά του) γ. Δυσκολεύεται να διαχειριστεί την πολύ καλή ιδέα του και αφήνεται να εγκλωβιστεί σε μικρή κλίμακα και μικρό αριθμό χαρακτήρων, ενώ θα μπορούσε να ανοιχτεί πολύ. Το κείμενο Ένας νεαρός προγραμματιστής (ο ήρωας) έχει στήσει μαζί με έναν βιολόγο ένα εικονικό οικοσύστημα με το νόμο της εξέλιξης σε ισχύ, για ερευνητικούς σκοπούς. Μια μέρα αρχίζουν να δέχονται επιθέσεις από χάκερ που αδυνατούν να τους σταματήσουν ότι και να κάνουν. Αλλά οι χάκερ κάνουν ευνοϊκές αλλαγές στο σύστημα! Και μετά γίνονται κι άλλα παράξενα. Η εταιρεία που χρηματοδοτεί το πείραμα αγοράζεται από αγνώστους μέσα σε μια νύχτα κι ένας μαστουρωμένος σεκιουριτάς στέλνεται να φέρει τον προγραμματιστή στο άδειο από προσωπικό κτήριο. Εκεί συναντούν ένα ακόμη σεκιουριτά που έχει παράξενα συμπτώματα και μοιάζει να είναι μαστουρωμένος με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Και δεν είναι μόνο αυτοί… Τέλος πάντων, μετά από το στήσιμο, το βιβλίο εξελίσσεται σε κυνηγητό με κρύψιμο και χορταστική περιπέτεια, με πολλές ανατροπές που εκπορεύονται (ορθά) από την κεντρική ιδέα. Υπάρχουν τρία μέρη (ας πούμε «Η εμφάνιση της απειλής», «απελπισία», «αντεπίθεση»). Συν: - Έχει αρκετό μυστήριο, δράση και αγωνία και διαβάζεται νεράκι - Κάνει τον κόπο να καλύψει όλες τις πιθανότητες με συνέπεια (γιατί γίνεται το ένα και γιατί δε γίνεται το άλλο) - Ο κεντρικός ήρωας είναι ένας φυσιολογικός και πολύ πιστευτός άνθρωπος με τον οποίο εύκολα ταυτίζεται ο αναγνώστης - Το βιβλίο διαδραματίζεται στο εξωτερικό, αλλά επειδή έχει να κάνει με μεγάλες εταιρείες και πανάκριβα ερευνητικά έργα, το θεωρώ δικαιολογημένο. Από μια άποψη, μου άρεσε που ο ήρωας είναι Γάλλος στη Γαλλία κι όχι ένας ακόμα ιδιοφυής Έλληνας που διαπρέπει στο εξωτερικό αλλά δεν έχει τίποτα το ελληνικό πάνω του. Κι ούτε γελοιοποιείται ο συγγραφέας γράφοντας για ξένους που τους περιγράφει ακριβώς σαν Έλληνες ή ακριβώς σαν τα μονοδιάστατα στερεότυπα παλιών ταινιών. - Δε μπορώ να πω πολλά για την κεντρική ιδέα χωρίς να αποκαλύψω πράγματα που δεν πρέπει. Ούτε μπορώ και να κρίνω αντικειμενικά την υλοποίησή της καθώς άπτεται των σπουδών μου. Τη βρήκα έξυπνη και σχετικά πρωτότυπη, με τη μόνη δυνατή εξήγηση που θα μπορούσε να τη στηρίξει. Στις δευτερεύουσες τεχνικές λεπτομέρειες υπήρχαν λαθάκια και οι εξηγήσεις μού φάνηκαν επαναλαμβανόμενες και μακρόσυρτες. Αλλά μην ξεχνάτε πως εγώ έχω το υπόβαθρο για να τα πιάσω όλα και να τα πιάσω γρήγορα. Ο μέσος αναγνώστης μάλλον θα το βρει πολύ πρωτότυπο, ακριβές και σωστά επεξηγηματικό. Πλην: - Κάποιες φορές γίνεται χιουμοριστικό σε επίπεδο παρωδίας και μετά ξανά πάλι σοβαρό χωρίς ειρμό - Το δεύτερο μέρος μου φάνηκε διαδικαστικό, μια αμήχανη γέφυρα ανάμεσα στη φυγή του ήρωα και την αντεπίθεσή του. - Το τρίτο μέρος με τα μπρος-πίσω στο χρόνο, ήταν εύκολο να το παρακολουθήσει κανείς κι έδινε με έξυπνο τρόπο τις εξηγήσεις του χωρίς να χάνει σε σασπένς. Αλλά νομίζω ότι παρατραβούσε σε έκταση και κατακερματισμό, εκβιάζοντας την προσοχή του αναγνώστη προς το τέλος - Το Άμστερνταμ και το Λονδίνο φαίνεται να τα ερεύνησε ο συγγραφέας, ενώ το Παρίσι πείθει πως το γνωρίζει από πρώτο χέρι (είτε ισχύει αυτό, είτε όχι) - Η πλοκή δεν είχε αντίστοιχη πολυπλοκότητα με την ιδέα. Θα μπορούσε να λειτουργήσει τέλεια με μια μικρή ομάδα ανθρώπων και να γεμίσουν ακόμα περισσότερες σελίδες, αλλά με μόνο δυο πρόσωπα στην πράξη, φαντάζει αδικαιολόγητα μεγάλο - Αν και το βιβλίο τοποθετείται τριάντα χρόνια στο μέλλον, η διαφορά στην τεχνολογία και την κοινωνία σε σχέση με σήμερα είναι μικρή (κυρίως smartphones ενσωματωμένα στον εγκέφαλο). Νομίζω πέντα-δέκα χρόνια θα ήταν υπεραρκετά. - Ο «κακός» της υπόθεσης αναγκάζεται να κάνει λάθη που δε συμβαδίζουν με τη νοημοσύνη του, για να μπορέσουν να τον νικήσουν - Η τελευταία ανατροπή δε με εξέπληξε καθόλου Η ετυμηγορία Όπως είπα, δε μπορώ να κρίνω αντικειμενικά κάποια πράγματα στο βιβλίο. Πάντως όχι μόνο δε θεωρώ πως έχασα το χρόνο μου, αλλά πιστεύω πως όποιος θέλει να παρακολουθεί τις εξελίξεις στη ελληνική ΕΦ και την ελληνική φανταστική λογοτεχνία γενικότερα καλό είναι να ρίξει μια ματιά σ’ αυτό το βιβλίο και οπωσδήποτε να έχει υπόψη του το συγγραφέα. Έχει δουλειά μπροστά του, αλλά περιμένω μεγάλα πράγματα απ’ αυτόν, με τα δείγματα που έδωσε. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 21, 2015 Share Posted September 21, 2015 To τελειώσα κι εγώ το βιβλίο και δε μπορώ παρά να συμφωνήσω με τους απο πάνω. Διασκεδαστική ΕΦ με μία ιστορία που έρρεε άνετα και δε με κούρασε (το ότι μου πήρε πάνω από βδομάδα να το τελειώσω έχει να κάνει με εξωτερικούς παράγοντες). Στα συν ο στρωτός λόγος, η τρίτη πράξη με τα μπρος-πίσω στο χρόνο, η αίσθηση φυσικότητας που βγάζει ο συγγραφέας καθώς σε πείθει ότι γνωρίζει καλά τι περιγράφει και κάποια πολύ έξυπνα κλεισίματα του ματιού (τα βλάσφημα ιντερλούδα νομίζω ήταν το αγαπημένο μου κομμάτι στο βιβλίο). Στα χμου: η κεντρική ιδέα. Έχει προοπτικές, αποτυπώνεται καλά στην ιστορία και εξερευνάται από το συγγραφέα. Αλλά υπάρχει πολύ τεχνομπλαμπλα που, λόγω σπουδών, δεν κατάφερε να με πείσει ότι η Γαία θα μπορούσε να υπάρξει. Επίσης, η αφήγηση έχει τα θεματάκια της, σε σημεία ο ρυθμός είναι πολύ πετυχημένος (ειδικά στο τρίτο μέρος) σε άλλα όμως πλατειάζει ή οι αφηγηματικές τεχνικές σκάνε άγαρμπα. Τέλος οι χαρακτήρες έχουν τα θεματάκια τους. Ο πρωταγωνιστής φέρεται σαν φυσιολογικός άνθρωπος, ίσως λίγο πιο φυσιολογικός από όσο θα έπρεπε αφού χρειάζεται μονίμως κάποιον να του εξηγεί τα πάντα-να του δίνει το σχέδιο. Οι υπόλοιποι παραμένουν με λίγη ανάπτυξη, αν και το λίγο που τους βλέπουμε είναι ικανοποιητικό. Κάποιο τρανταχτό αρνητικό δε βρήκα, νομίζω ότι απλά έχει όλα εκείνα τα θέματα που έχει ένα πρώτο μυθιστόρημα και, αν κρίνω από το πόσο βελτιώνεται προς το τέλος, θα ήθελα να διαβάσω το επόμενο του συγγραφέα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 17, 2016 Share Posted March 17, 2016 Μόλις το διάβασα κι εγώ, το έχαψα μέσα σε μια μέρα για την ακρίβεια. Απείρως καλύτερο από ό,τι περίμενα, πάρα πολύ ενδιαφέρον και αρκετά καλογραμμένο. Και, ναι, παρά το ότι έχει να κάνει 100% με υπολογιστές, το κατάλαβα κιόλας... Συμφωνώ με τους αποπάνω ότι έχει απίστευτα πολύ technobabble και tell και καθόλου ανάπτυξη των χαρακτήρων (είστε πολύ επιεικείς όσοι λέτε ότι απλώς δεν έχει αρκετή). Αλλά φχαριστήθηκα ιδέες και ανατροπές και αυτό δείχνει ότι έχει ρίξει αρκετή δουλειά ο συγγραφέας. Οι υπερβολικά πολλές πληροφορίες επίσης δε με ενόχλησαν, γιατί μια τόσο πολύπλοκη ιδέα χρειάζεται τις τόσο αναλυτικές εξηγήσεις για να γίνει κατανοητή. Οι μικρές ενέσεις χιούμορ λειτούργησαν σαν διαλείμματα της προσοχής που πρέπει να δώσει ο αναγνώστης σε όλα τα υπόλοιπα ώστε να παρακολουθήσει την υπόθεση. Θα έπρεπε να απλωθεί πολύ περισσότερο, έτσι ώστε να αφιερώσει αρκετό χώρο και στους χαρακτήρες ή στον γύρω κόσμο και να αποκτήσει περισσότερη λογοτεχνική αξία, όπως λέτε και οι αποπάνω. Γλωσσικά προβλήματα βρήκα πολύ λίγα, αν εξαιρέσουμε τα πάρα πολύ συχνά λάθη στην ακολουθία των χρόνων, πχ ξανά και ξανά ενεστώτας ξεκάρφωτος μέσα σε μια αφήγηση παρελθοντική. Α, για την ανατροπή του τέλους: παρόλο που δεν την περίμενα, μου φάνηκε κάπως ευκολία. Υπάρχουν και οι εκτρώσεις σ' αυτόν τον κόσμο και οι άνθρωποι που πιστεύουν στις εκτρώσεις ή τέλος πάντων δεν είναι καθόλου ρομαντικοί σε τέτοια ζητήματα ή τους ανάβει τα λαμπάκια το να προσπαθεί κάποιος να τους χειραγωγήσει κατ' αυτόν τον τρόπο. Εγώ θα την άφηνα να πεθάνει no matter what. Αλλά συνολικά τα πλεονεκτήματα για μένα επισκιάζουν τα μειονεκτήματα. Και χάρηκα που διάβασα κάτι που δείχνει ότι ο συγγραφέας που το έφτιαξε σέβεται το χρόνο και τη φαιά ουσία που θα διαθέσω. Μακάρι να το είχαν περισσότερα βιβλία (ελληνικού φανταστικού) αυτό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nargathrod Posted May 31, 2016 Share Posted May 31, 2016 (edited) Τα μέλη της ΛΑΦ διάβασαν το βιβλίο στην 29η συνάντηση και είπαν πάνω κάτω για το βιβλίο τα εξής : wordsmith : Mου άρεσε! Ήταν κατανοητό. Ήταν μια ιδέα πρωτότυπη. Το είχα αρχίσει στο λεωφορείο το πρωί για τη δουλειά και στην πολύ αρχή μου φάνηκε ότι θα το βαριόμουν. Εκεί που μιλάνε τα beens ανεβαίνει το ενδιαφέρον. Από εκεί και ύστερα το διάβασα σε μια μέρα. Ήταν πολύ tell, τα εξηγεί ευθέως. Αν τα εξηγούσε με show θα ήταν δύσκολο βέβαια να το καταλάβεις. Ήταν καλό που στο τέλος η λύση ήταν ότι ήταν έγκυος. Εγώ στο τέλος θα το άφηνα να πεθάνει. Το βιβλίο μου άρεσε αρκετά. Δεν θα έλεγα ότι είχε αγγλισμούς. Δεν είχε δουλεμένους χαρακτήρες. Ήταν περισσότερο για να εξυπηρετήσουν την ιδέα. Βγαίνει κάτι πολύ τεχνοκρατικό. Την ιδέα την εξαντλεί. Είπε αρκετά. deadend : Το βιβλίο είναι κλασσικός Frankenstein. Κλασσικό τεχνολογικό τρικ. Το δημιούργημα του ανθρώπου εναντίον του ανθρώπου. Κάνει μια υπέρβαση, δηλαδή, πήρε την απόφαση στο τέλος. Είχε προοικονομήσει την υπόθεση για την συνέχεια. Βάζει τον άνθρωπο σε ένα διλημμα. Τον βάζει να συνεργαστεί για το καλό του. Το τέρας Frankenstein δεν είναι άνδρας, δεν είναι εξολοθρευτής, δεν είναι ο δικαστής Ντρέντ. Είναι το άλλο φύλο, έχουμε συνηθίσει τον άνδρα αλλά ξεχνάμε το άλλο φύλο. Δεν έχει πρωτότυπη ιδέα αλλά για τα παραπάνω που είναι θετικά το βιβλίο είναι πολύ καλό. old man& SiFi : Μου άρεσε ήταν ευχάριστο. Είχε πινελιές χιούμορ. Είχε και στάμπες χιούμορ που σε πετάνε έξω. Καλά γράφει! Κάνει κάποιες περιγραφές ωραίες αλλά τις κάνει πλουμιστές. Είχε κάποια κενά αληθοφάνειας. Στο θέμα το οικονομικό με τις καταθέσεις των δύο λεπτών σε έναν λογαριασμό. Μου φάνηκε χαζό, το ότι μια εταιρεία εξαγοράζει την άλλη. Δεν πάνε στο χρηματιστήριο αλλά πρέπει να πας στο μέτοχο για να αγοράσεις την εταιρεία. Ατελής η προοικονόμισή του. Σεξ χωρίς προφυλάξεις. Θα έπρεπε να το προοικονομήσει καλύτερα. Θυμίζει αμερικανική σαπουνόπερα. Θα μου άρεσε να συνεχίσει. Ήθελα να ήξερα τι παιδί θα έβγαινε αυτό. Αφελές σημείο για απόδειξη ότι υπάρχουν τα beens. Του αραδιάζουν στοιχεία από την προσωπική του ζωή. Θα μπορούσαν να του πουν: Φίλε εσύ δεν έχεις γράψει αυτό τον κώδικα; Που είναι δικός του και τον ήξερε μόνο αυτός. Δεν με έπεισε ότι έβαλε προσωπικά στοιχεία που μπορεί να τα βρει οποιοσδήποτε μέσα στο internet. Nargathrod : Το βιβλίο έχει μια πρωτότυπη ιδέα. Το οποίο βρίσκω στα θετικά του σε αντίθεση με την εκτέλεσή της που ήταν σε μέτριο βαθμό. Δεν με έπεισε σε αρκετά σημεία. Δεν είχε αληθοφάνεια στα beens και σε δυο τρία σημεία που είχαν να κάνουμε με το sci-fi στοιχείο του. Ειπώθηκαν πολλά παραδείγματα. Οι χαρακτήρες χωρίς προσωπογραφήσεις. Η πλοκή των γεγονότων ενδιαφέρουσα με διάφορα είδη σασπένς. Τα γεγονότα λάμβαναν χώρα γρήγορα χωρίς να κουράζουν τον αναγνώστη. Στα αρνητικά η γλώσσα του έργου. Δεν υπήρχαν επιρρήματα, επίθετα, καλολογικά στοιχεία. Υπερβολικά φτωχή γλώσσα,όχι λογοτεχνική. Το τέλος του ήταν προοικονομημένο σωστά και δεν αποτέλεσε έκπληξη. Πιστεύω ότι ήταν το ιδανικό τέλος. Ίσως θα μπορούσε να γραφτεί συνέχεια πάνω σε αυτή την ιδέα. Edited May 31, 2016 by Nargathrod Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.