heiron Posted February 11, 2011 Share Posted February 11, 2011 Ε,νομιζω το Τhe mote in god's eye ειναι το καλυτερο και πλεον κλασικο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 12, 2011 Author Share Posted February 12, 2011 (edited) Στις πρώτες σελίδες του 1984 ο αναγνώστης συναντά την persona του Λεόν Τρότσκι, ως φανταστικού (μη υπαρκτού, το πιθανότερο) ηγέτη της αντιπολίτευσης στο καθεστώς του big-brother και της Ωκεανίας. Όλη η περιγραφή παραπέμπει άμεσα στον Τρότσκι: Από το όνομα, Εμάνιουελ Γκολντστάιν (Τρότσκι ήταν το επαναστατικό ψευδώνυμο του Λεβ Νταβίντοβιτς Μπρονστάιν) ως το μουσάκι. Και φυσικά στο περιεχόμενο και την ουσία: Ο Γκολντστάιν είναι πρώην ανώτατο στέλεχος του κόμματος που τώρα ηγείται της αντιπολίτευσης στο εξωτερικό (η 4η Διεθνής στο 1984 λέγεται brotherhood) και αποτελεί το κεντρικό στόχο του μίσους του καθεστώτος. Ο Όργουελ, ως γνωστό, ήταν έντονα πολιτικοποιημένος, σοσιαλιστής ο ίδιος και εχθρικά διακείμενος στο ψευδεπίγραφα σοσιαλιστικό καθεστώς της πρώην ΕΣΣΔ. Δεν ξεχνώ ότι εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν πλησίαζε το έτος ορόσημο («1984») η συζήτηση για την πραγματική φύση του «σοσιαλιστικού» μπλοκ ήταν έντονη και το βιβλίο του Όργουελ έπαιζε ρόλο σε αυτήν, προκαλώντας praise και hate, αν και μεγαλύτερης διάρκειας από ένα δίλεπτο ή μια βδομάδα! Και μια επικαιροποίηση της λίστας ανάγνωσης: N (ΧΧΧΧ) O Orwell George, Nineteen Eighty-Four (Το ξεκίνησα: 2.2.2011. Το τέλειωσα: ΧΧΧΧ) P Priest Christopher, The Glamour (Το ξεκίνησα: 1.1.2011. Το τέλειωσα: 29.1.2011) Edited February 12, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 20, 2011 Author Share Posted February 20, 2011 Έχοντας περάσει τη μέση: Το «Χίλια Εννιακόσια Ογδόντα Τέσσερα» (στο πρωτότυπο κυκλοφορεί με το έτος ολογράφως) δίκαια χαρακτηρίζεται ένα από τα κορυφαία βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, γραμμένο από ένα τόσο ώριμο, κατασταλαγμένο, ευφυή συγγραφέα. Έχουν περάσει 60 χρόνια από τότε και δεν θα έλεγες ότι το βιβλίο έχει «γεράσει», αντίθετα κάνει εντύπωση πώς το 1948 μπόρεσε ο Όργουελ να γράψει μια τόσο διεισδυτική κριτική στο καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης, το οποίο την ίδια περίοδο οι περισσότεροι αριστεροί διανοούμενοι δεν άγγιζαν. Κριτικής που -αναπόφευκτα- είχε χαρακτηριστεί υπερβολική (και διάφορα άλλα επίθετα) μόνο που όπως έδειξε η ιστορία, σε πολλά της σημεία η πραγματικότητα του σταλινισμού την είχε ξεπεράσει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 20, 2011 Share Posted February 20, 2011 Έχοντας περάσει τη μέση: Το «Χίλια Εννιακόσια Ογδόντα Τέσσερα» (στο πρωτότυπο κυκλοφορεί με το έτος ολογράφως) δίκαια χαρακτηρίζεται ένα από τα κορυφαία βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, γραμμένο από ένα τόσο ώριμο, κατασταλαγμένο, ευφυή συγγραφέα. Έχουν περάσει 60 χρόνια από τότε και δεν θα έλεγες ότι το βιβλίο έχει «γεράσει», αντίθετα κάνει εντύπωση πώς το 1948 μπόρεσε ο Όργουελ να γράψει μια τόσο διεισδυτική κριτική στο καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης, το οποίο την ίδια περίοδο οι περισσότεροι αριστεροί διανοούμενοι δεν άγγιζαν. Κριτικής που -αναπόφευκτα- είχε χαρακτηριστεί υπερβολική (και διάφορα άλλα επίθετα) μόνο που όπως έδειξε η ιστορία, σε πολλά της σημεία η πραγματικότητα του σταλινισμού την είχε ξεπεράσει... Δεν έχω φτάσει ακόμα στα μισά, αλλά είναι η πρώτη φορά που το διαβάζω. Και καθώς το διαβάζω τρίζω τα δόντια μου από αγανάκτηση, με τις τρίχες στο πετσί μου κάγκελο. Χωρίς να είμαι γνώστης της ιστορίας της Αριστεράς στην Ελλάδα, η ανάγνωση του βιβλίου μου προκαλεί την ίδια φρικτή αγανάκτηση που μου προκαλούν εκάστοτε ρεπορτάζ-ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης για την εποχή του Ζαχαριάδη στην Ελλάδα και κατόπιν. Το «Είμαστε μια υπέροχη ατμόσφαιρα είμαστε σύντροφοι, για να ανοίξω τον φάκελο από Μόσχα να δούμε τι λέει… Α, από σήμερα ο σύντροφος Νίκος δεν είναι πια σύντροφος, είναι προδότης, του γυρνούμε την πλάτη μας, τον διώχνουμε, τον ταΐζουμε στους λύκους. Ωραία. Είμαστε πάλι μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε. Να δούμε αύριο η Μόσχα ποιον θα μας πει να σβήσουμε και να διώξουμε από… το σπίτι του Big Brother.» Και αυτοί οι ανεγκέφαλοι, αυτά τα ρομπότ (δικοί μου χαρακτηρισμοί) υποτίθεται ανήκαν στους διανοούμενους τρομάρα τους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 20, 2011 Author Share Posted February 20, 2011 (edited) A, πονηρέ, ώστε διαβάζεις και το δεύτερο μαζί μου; Μήπως θα πας και στο τρίτο; Θα βρεις το mote in god's eye; N Niven / Pournelle, The Mote in God's Eye (Το ξεκίνησα: ΧΧΧΧ) O Orwell George, Nineteen Eighty-Four (Το ξεκίνησα: 2.2.2011. Το τέλειωσα: ΧΧΧΧ) P Priest Christopher, The Glamour (Το ξεκίνησα: 1.1.2011. Το τέλειωσα: 29.1.2011) Edited February 20, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 20, 2011 Share Posted February 20, 2011 A, πονηρέ, ώστε διαβάζεις και το δεύτερο μαζί μου; Μήπως θα πας και στο τρίτο; Θα βρεις το mote in god's eye; Καλά θα ήταν. Αλλά μέχρι να τελειώσω το "1984" εσύ θα είσαι στο 4ο βιβλίο. Βλέπουμε τότε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 20, 2011 Author Share Posted February 20, 2011 Χεχε δεν νομίζω... Τα μισά βράδια τα μάτια μου κλείνουν πριν προχωρήσω μια σελίδα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 24, 2011 Author Share Posted February 24, 2011 Βιβλίο μέσα στο βιβλίο... Ο ήρωας του 1984 διαβάζει «φωναχτά» (προς εμάς) το βιβλίο του (υποτιθέμενου) αρχηγού της αντιπολίτευσης, Εμάνιουελ Γκολντσάιν. Το κείμενο είναι μια ενδιαφέρουσα ανάλυση του κόσμου του βιβλίου: Γιατί φτώχεια, γιατί πόλεμος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 27, 2011 Author Share Posted February 27, 2011 Το 1984 είναι από εκείνα τα κλασικά βιβλία που μοιάζουν να μη γερνούν με τίποτα. Καθώς το διαβάζω σκέπτομαι πόσο ιδιοφυής πρέπει να ήταν ο Όργουελ για να εμπνευστεί όλα αυτά τα πράγματα που γίνονται στις σελίδες του 65 χρόνια πριν... Έχω διαβάσει νομίζω όλο τον Όργουελ και το «1984» έπαιξε το ρόλο του: Ήταν το πρώτο βιβλίο του, εκεί γύρω στη δεκαετία του '80 που με έκανε να διαβάσω τα υπόλοιπα. Φάρμα, Φόρος τιμής, Κρατήστε σφικτά, Μπούρμα, Coming up for air. Όλα τα βιβλία είναι καλά, κάπως θολά στη μνήμη μου πλέον, ωστόσο θυμάμαι ότι από τα υπόλοιπα (πλην Φάρμας και 1984) μάλλον είχα ξεχωρίσει το keep the aspidistra, που είχε (πετυχημένα, και ας κάνει ίσως εντύπωση!) αποδοθεί στα ελληνικά ως Κρατήστε σφικτά το μικροαστισμό σας. Στα τελευταία κεφάλαια του 1984 ο Όργουελ κάνει μια συγκλονιστική προσέγγιση στο πώς ένας άνθρωπος μπορεί να αποδεχτεί στα αλήθεια, βαθιά μέσα του, ότι «2+2=5». Λίγο πριν φτάσει εκεί, ο ήρωας αμύνεται στο βασανιστή του λέγοντας «δεν μπορείς να νικήσεις τους νόμους της φύσης, δεν μπορείς να πετάξεις». «Αν όμως (ο βασανιστής απαντά) εγώ πιστεύω ότι μπορώ και εσύ με βλέπεις να πετώ, δεν είναι το ίδιο»; Στο κάτω κάτω, η λογική είναι στατιστικό φαινόμενο, αντιλαμβάνεται λίγο μετά ο ήρωας... Όσοι τυχόν δεν το έχετε διαβάσει, πρέπει να βάλετε το 1984 στο κομοδίνο σας... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 27, 2011 Share Posted February 27, 2011 (edited) Στα τελευταία κεφάλαια του 1984 ο Όργουελ κάνει μια συγκλονιστική προσέγγιση στο πώς ένας άνθρωπος μπορεί να αποδεχτεί στα αλήθεια, βαθιά μέσα του, ότι «2+2=5». Όσοι τυχόν δεν το έχετε διαβάσει, πρέπει να βάλετε το 1984 στο κομοδίνο σας... Το τελείωσα χθες. Όχι μόνο το διάβασα πρώτη φορά, δεν έχω καν δει την ταινία. Παρ'όλα αυτά, δεν μπορούσα παρά να φαντάζομαι τον Τζον Χαρτ ως Γουίνστον και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον ως Ο'Μπράιαν. Από την στιγμή που συλαμβάνονται ο Γουίνστον και η Τζούλια δεν μπορούσα να το παρατήσω, το πήγα μονορούφι ως το τέλος. Και φυσικά, όπως το περίμενα, μου μαύρισε την ψυχή. Ίσως το φινάλε που φανταζόμουν εγώ να ήταν πιο... τελειωτικό, θανάσιμο, αυτό που έχει όμως ο συγγραφέας είναι ακόμα χειρότερο. Τι πίκρα! Η τελική συνάντηση του ζευγαριού με ισοπέδωσε, ήθελα να ουρλιάξω ή απλά να πεθάνω. Όσο για το 2+2=5, πότε είδες τελευταία φορά το Chain of Command (season 6, Ep. 10-11) του Star Trek: The Next Generation; Ο Πικάρντ βασανίζεται φρικτά από τους Καρδασιανούς, και στην ανάκρηση του ζητείται να πει ότι βλέπει 5 φώτα, ενώ είναι 4. Τώρα ξέρω την πηγή έμπνευσης για την τρομερή σκηνή του επεισοδίου. Edited February 27, 2011 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 27, 2011 Author Share Posted February 27, 2011 (edited) A, ναι, σωστά... Madred's test using four lights was found to be a homage to George Orwell's Nineteen Eighty-Four, in which O'Brien tortures Winston Smith by making him admit that he sees five fingers when he only holds up four. Χαίρομαι που το διαβάσαμε μαζί, όπως και για το ότι σου άρεσε τόσο. Και έχεις δίκιο για το τέλος, είναι απείρως πιο ισοπεδωτική η νίκη του καθεστώτος, από ένα θάνατο... Edited February 27, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 28, 2011 Author Share Posted February 28, 2011 Μ (...) N Niven / Pournelle, The Mote in God's Eye (Το ξεκίνησα: 28.2.2011. Το τέλειωσα ΧΧΧΧ) O Orwell George, Nineteen Eighty-Four (Το ξεκίνησα: 2.2.2011. Το τέλειωσα: 27.2.2001) P Priest Christopher, The Glamour (Το ξεκίνησα: 1.1.2011. Το τέλειωσα: 29.1.2011) Αισίως στο τρίτο βιβλίο λοιπόν. Επόμενος συγγραφέας από «Μ» με πλούσια επιλογή, αφού έχω αδιάβαστα πάνω από δέκα βιβλία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 5, 2011 Author Share Posted March 5, 2011 Στα πρώτα πέντε κεφάλαια δεν βρήκα ό,τι ακριβώς περίμενα: Το 3,000 ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει μια αστρική αυτοκρατορία που όμως στα μέσα της χιλιετίας σχεδόν διαλύθηκε, ακολούθησαν dark ages και ανασυγκρότηση. Ένα πολεμικό σκάφος έχει μόλις συμμετάσχει σε μάχες καταστολής επαναστατών όταν παίρνει εντολή να αναχαιτίσει εξωγήινο σκάφος. First contact λοιπόν, στο μακρινό μέλλον. Αυτή η στρατιωτική όπερα στα πρώτα της κεφάλαια δεν είναι κοντά στο στιλ του Νίβεν -αυτό εννοώ- προφανώς θα είναι στο στιλ του Πουρνέλ που δεν έχω διαβάσει ξανά. Κανείς ενθουσιασμός ως τώρα... Θα δούμε... Και πολύ διαφορετικό ύφος και ατμόσφαιρα από τα δύο προηγούμενα βιβλία του project 26 -φυσικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 5, 2011 Share Posted March 5, 2011 Ναι ο Pournelle γραφει βαση military sf.Το ολο σκηνικο ειναι απο κοσμο του,θελω να πω εχει κι αλλες ιστοριες εκει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 6, 2011 Author Share Posted March 6, 2011 (edited) Από ό,τι φαίνεται, δεν γράφει μόνο military sf, γράφει και military... reality. Pournelle wrote numerous publications with Possony, including The Strategy of Technology (1970) which has been used as a textbook at the United States Military Academy (West Point), the United States Air Force Academy (Colorado Springs), the Air War College, and the National War College. In 1989, Pournelle, Max Hunter, and retired Army Lieutenant General Daniel O. Graham made a presentation to then Vice President Dan Quayle promoting development of the DC-X rocket. In 1994, Pournelle's friendly relationship with Newt Gingrich led to Gingrich securing a government job for Pournelle's son, Richard. (σημείωση: Όχι μόνο στην Ελλάδα αυτά!!) At the time, Pournelle and Gingrich were reported to be collaborating on, "a science fiction political thriller." Pournelle's relationship with Gingrich was long established even then, as Pournelle had written the preface to Gingrich's book, Window of Opportunity (1985). In a 1997 article Norman Spinrad wrote that Pournelle had written the SDI portion of Ronald Reagan's State of the Union Address, as part of a plan to use SDI to get more money for space exploration, using the larger defense budget. Pournelle wrote in response that while the Citizens' Advisory Council on National Space Policy "wrote parts of Reagan's 1983 SDI speech, and provided much of the background for the policy, we certainly did not write the speech ... We were not trying to boost space, we were trying to win the Cold War". The Council's first report [1980] became the transition team policy paper on space for the incoming Reagan administration. The third report was certainly quoted in the Reagan "Star Wars" speech. He is sometimes quoted as describing his politics as "somewhere to the right of Genghis Khan". Από τη wikipedia αυτά. Edited March 6, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 6, 2011 Author Share Posted March 6, 2011 Έχω αρκετά βιβλία αδιάβαστα συγγραφέων από «Μ». Τη συνδρομή σας παρακαλώ, στην επιλογή μου. Οι Θνητοί Θεοί (Morgan) και Η Πόλη Λίγο Αργότερα (Pat Murphy) είναι τα μόνα που έχω στα ελληνικά. Στο πρωτότυπο: Μόλις έλαβα τη συλλογή διηγημάτων του Northwest Smith της C.L. Moore, που περιλαμβάνεται στα 100 must read sf novels με άλλο τίτλο (Βlack Gods and Scarlet Dreams). Tα Perdido Street Station (Mieville), Spin State (Moriarty), Cosmonaut Keep (Ken Macleod), Only Forward (Marshall Smith), Hunter Run (συλλογικό των Martin / Dozois / Abraham), Brasyl (Ian McDonald), Speed of Dark (Eliz. Moon) και ακόμα: το China Mountain Zhang της Maureen McHugh (επίσης στα 100) και το Singularity's Ring του όχι ευρύτερα γνωστού Paul Melko, που το είχα πάρει επειδή είχε αναδειχθεί καλύτερο «πρώτο μυθιστόρημα» από το Locus, το 2009. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
karatasiospa Posted March 6, 2011 Share Posted March 6, 2011 Από ό,τι φαίνεται, δεν γράφει μόνο military sf, γράφει και military... reality. Pournelle wrote numerous publications with Possony, including The Strategy of Technology (1970) which has been used as a textbook at the United States Military Academy (West Point), the United States Air Force Academy (Colorado Springs), the Air War College, and the National War College. In 1989, Pournelle, Max Hunter, and retired Army Lieutenant General Daniel O. Graham made a presentation to then Vice President Dan Quayle promoting development of the DC-X rocket. In 1994, Pournelle's friendly relationship with Newt Gingrich led to Gingrich securing a government job for Pournelle's son, Richard. (σημείωση: Όχι μόνο στην Ελλάδα αυτά!!) At the time, Pournelle and Gingrich were reported to be collaborating on, "a science fiction political thriller." Pournelle's relationship with Gingrich was long established even then, as Pournelle had written the preface to Gingrich's book, Window of Opportunity (1985). In a 1997 article Norman Spinrad wrote that Pournelle had written the SDI portion of Ronald Reagan's State of the Union Address, as part of a plan to use SDI to get more money for space exploration, using the larger defense budget. Pournelle wrote in response that while the Citizens' Advisory Council on National Space Policy "wrote parts of Reagan's 1983 SDI speech, and provided much of the background for the policy, we certainly did not write the speech ... We were not trying to boost space, we were trying to win the Cold War". The Council's first report [1980] became the transition team policy paper on space for the incoming Reagan administration. The third report was certainly quoted in the Reagan "Star Wars" speech. He is sometimes quoted as describing his politics as "somewhere to the right of Genghis Khan". Από τη wikipedia αυτά. Ταυτόσημων απόψεων και στάσεων είναι και ο Niven απλά δεν το βγάζει τόσο στα βιβλία που εγραψε μόνος του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted March 6, 2011 Share Posted March 6, 2011 Έχω αρκετά βιβλία αδιάβαστα συγγραφέων από «Μ». Τη συνδρομή σας παρακαλώ, στην επιλογή μου. Έχεις αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα εκεί. Όμως δε χάνω ποτέ την ευκαιρία να προτείνω πάντα και σε όλους το προσωπικό μου αγαπημένο της δεκαετίας το '90, το Only Forward. Είχα διαβάσει την ελληνική μετάφραση όταν κυκλοφόρησε γύρω στο '96 νομίζω. Στη συνέχεια το δάνεισα (ανεπιστρεπτί) αγόρασα και την αγγλική έκδοση την οποία ξαναδιάβασα πριν λίγο καιρό. Συνεχίζω να το προτείνω. Απ' την άλλη, έχω κι εγώ στα αδιάβαστα το Brasyl. Αν και αυτές τις μέρες διαβάζω διηγήματα και είχα άλλες προτεραιότητες (κατά σατανική σύμπτωση το One Of Us πάλι του Μ.Μ.Smith ), αν το αποφασίσεις, το ξεκινάμε παρέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 6, 2011 Share Posted March 6, 2011 (edited) Εχω ακουει καλα λογια για εναν τυπο Μουρκοκ. Νομιζω τα τοπ ειναι: George Martin Richard Morgan Vonda McIntyre Pat Murphy Jack McDevitt Walter M Miller Jr Ward Moore Απο ΕΦ του Μαρτιν εχω διαβασει μονο διηγηματα,καθολου Μοργκαν,Η Ρειτσελ ερωτευμενη απο Μερφι,Darfstellar απο Μιλλερ,ελαχιστη Μακινταιρ,και καθολου(νομιζω) ΜακΝτεβιτ-Mουρ. Εγω ψηνομαι πιο πολυ για τα εξης απο αυτους: A Canticle for Leibowitz (το αγορασα προσφατα) Bring the Jubilee Dreamsnake The city not long after Dying of the Light Εντιτ: To Perdido Street Station του Μιεβιλ ειναι πολυ καλο αλλα προσωπικα μου κανει περισσοτερο για φαντασυ. Edited March 6, 2011 by heiron Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 6, 2011 Author Share Posted March 6, 2011 (edited) Heiron, παράθεσα αυτά που έχω στη βιβλιοθήκη μου αδιάβαστα, όχι όποιο καλό συγγραφέα είναι από Μ. Εγω ψηνομαι πιο πολυ για τα εξης απο αυτους: Bring the Jubilee Αυτό το διάβασα πρόσφατα. Edited March 6, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 6, 2011 Share Posted March 6, 2011 2 σειρες κατω απο το Bring the Jubilee εχω το Η πολη λιγο αργοτερα που εχεις στη βιβλιοθηκη σου και ειναι η τομη του συνολου των βιβλιων που προτεινα και ειχες εσυ ως υποψηφια.Συνεπως αυτη ειναι η προταση που προκυπτει απο το ποστ μου.Συγγνωμη που δεν το επισημανα.Βτς,η Μερφι ειναι και ωραια τυπισσα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 6, 2011 Author Share Posted March 6, 2011 Συγγνωμη που δεν το επισημανα. Ναι, γιατί σε... μάλωσα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 11, 2011 Author Share Posted March 11, 2011 Προσπαθώ να κρατήσω ένα ρυθμό 20 σελίδων την ημέρα. Πάνω κάτω. Στο 1/8 του βιβλίου (80 σελ.) τα είχα βάλει με τον εαυτό μου που το διάλεξα, αντί για τη συνέχεια του ringworld (δηλ. το ringworld engineers). Άλλες 80 σελίδες όμως και το ενδιαφέρον ανέβηκε, χωρίς πάντως να έχω ενθουσιαστεί. Να εξηγήσω. Στα πρώτα του κεφάλαια το βιβλίο είναι μια στρατιωτική space opera με πλήθος κοινοτοπίες και χωρίς ενδιαφέρον. Περίπου στην 80η σελίδα όμως ξεκινά το κυρίως αντικείμενό του που είναι μια first contact με το πρώτο νοήμονα εξωγήινο πολιτισμό που συναντά η αυτοκρατορία του ανθρώπου -- και το πράγμα ανεβάζει στροφές. Για να δούμε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 19, 2011 Author Share Posted March 19, 2011 Απ' την άλλη, έχω κι εγώ στα αδιάβαστα το Brasyl. Αν και αυτές τις μέρες διαβάζω διηγήματα και είχα άλλες προτεραιότητες (κατά σατανική σύμπτωση το One Of Us πάλι του Μ.Μ.Smith ), αν το αποφασίσεις, το ξεκινάμε παρέα. Ισχύει η προσφορά; Στα 3/4 το Mote's έχει κάποιες ενδιαφέρουσες πλευρές σχετικά με την πρώτη επαφή (που είναι το θέμα του) και φυσικά είναι καλογραμμένο, αλλά έχει και αδυναμίες -περισσότερα σύντομα. Πάντως η περιγραφή του εξωγήινου κόσμου και των κατοίκων του καλή --σκέφτομαι συνέχεια, χωρίς να γνωρίζω αν ευσταθεί, ότι αυτά αποτελούν κυρίως συνεισφορά του Niven... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 21, 2011 Author Share Posted March 21, 2011 Στα τελειώματα και με τη βοήθεια της wikipedia για να καταλάβω λίγο καλύτερα κάποιες ιδιαιτερότητες των διαφόρων ειδών του εξωγήινου είδους... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.