Mesmer Posted December 18, 2010 Share Posted December 18, 2010 Όνομα Συγγραφέα: Άγγελος Είδος: Φαντασίας, με μια μικρή δόση ΕΦ Βία,Σεξ; Νοπ Αριθμός Λέξεων: 2.530 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Κάτι σχετικό με τα Θεία, για την τιμή των ημερών που έρχονται. Ακόμη μία προσπάθειά μου να γράψω κωμωδία. Πού θα μου πάει, κάποια στιγμή θα μου βγει :tongue: Προτιμείστε το pdf. Το e-mail του Θεού.pdf Το e-mail του Θεού Ο Γιώργος ανέβηκε αργά μέχρι τον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας όπου έμενε ο Χρήστος. Είχαν μιλήσει μαζί στο τηλέφωνο λίγα λεπτά νωρίτερα και τον είχε ενημερώσει πως βρισκόταν στην περιοχή του κι ότι μπορούσε να περάσει από το διαμέρισμά του για μια σύντομη επίσκεψη. Είχε ανησυχήσει κάπως γι’ αυτόν, επειδή τις τελευταίες τρεις-τέσσερις βδομάδες δεν είχε φανεί καθόλου στη σχολή, κάτι που ήταν αρκετά παράξενο, ακόμη και για κείνον. Θεωρούσε τον Χρήστο έναν από εκείνους τους ιδιαίτερους ανθρώπους, με τους οποίους είσαι σίγουρος ότι κάτι τρέχει, αλλά δεν ξέρεις τι˙ ή προς τα πού˙ ή πόσο γρήγορα. Γενικά, όμως, ήταν ευχάριστος κι αστείος στην παρέα, αν κι ορισμένες φορές αφηρημένος. Ήταν συμφοιτητές στο τρίτο έτος του πανεπιστημίου Εφαρμοσμένης Πληροφορικής κι από νωρίς κατάλαβαν ότι είχαν κοινά ενδιαφέροντα. Αυτό, βέβαια, ίσχυε για όλους τους φοιτητές –σπασικλάκια τής κομπιουτεροθόνης– τής συγκεκριμένης σχολής. Χτύπησε το κουδούνι και μετά από λίγο η πόρτα άνοιξε. Αυτό που αντίκρισε ήταν ένα από τα πιο κωμικοτραγικά πράγματα που είχε δει ποτέ του. Κοίταξε τον Χρήστο καλά-καλά από πάνω μέχρι κάτω. Τα μαύρα μαλλιά του ήταν όρθια και μπερδεμένα, λες και είχε τρίψει με μανία ένα μαξιλάρι στο κεφάλι του. Στο πρόσωπό του ήταν σχηματισμένο ένα χαζό, στραβό χαμόγελο. Φορούσε ένα σκούρο, καρό πουκάμισο, το οποίο ήταν ανοιχτό κι από κάτω φαινόταν ένα λαχανί μπλουζάκι με την φατσούλα του Hello-Kitty. Την αλλόκοτη φορεσιά του συμπλήρωνε το κοντό παντελονάκι μιας πιτζάμας, ενώ στα πόδια του φορούσε κάλτσες διαφορετικού χρώματος, κι ένα παπούτσι. Ο Γιώργος δεν ήταν σίγουρος αν θα έπρεπε να ουρλιάξει ή να το σκάσει. Τελικά, το μόνο που έκανε ήταν να πει: «Γεια σου, Χρήστο» «Γεια» «Τα κορδόνια σου είναι λυμένα» Ο Χρήστος κοίταξε το μοναδικό του παπούτσι. «Α, ναι», είπε και με μεγάλη φυσικότητα έσκυψε και τα έδεσε. Όταν ξανασηκώθηκε ρώτησε τον Γιώργο: «Θες να περάσεις μέσα;» «Ναι», του απάντησε, «άλλωστε γι’ αυτό ήρθα» Το διαμέρισμα του Χρήστου ήταν ένα στούντιο που κάλυπτε εμβαδόν μικρότερο από τριάντα τετραγωνικά. Δεξιά από την πόρτα, σε μια εσοχή του δωματίου, βρισκόταν μια μικρή κουζίνα. Στα αριστερά, κολλημένο στην απέναντι γωνία, ήταν το κρεβάτι και ακριβώς δίπλα απ’ το προσκεφάλι του, το γραφείο με τον υπολογιστή. Στον αντίκρυ τοίχο υπήρχε ένα κομοδίνο με μια μικρή τηλεόραση επάνω και μια δίφυλλη ντουλάπα. Το πάτωμα του δωματίου έμοιαζε με πάγκο λαϊκής. Σκόρπια ρούχα ήταν αλλού στοιβαγμένα κι αλλού πεταμένα από δω κι από κει. Ο Γιώργος κλώτσησε διακριτικά ένα τζιν παντελόνι κι έκατσε στο κρεβάτι. «Μα καλά, γιατί είναι όλα τα ρούχα σου στο πάτωμα;», ρώτησε τον Χρήστο κι εκείνος τον κοίταξε απορημένος. «Είναι απλό. Τα βγάζω, τα αφήνω, πέφτουν στο πάτωμα. Αν έπεφταν προς τα πάνω θα ήταν στο ταβάνι» Τα μάτια του Γιώργου στράφηκαν προς τα πάνω και σχεδόν έκαναν έναν πλήρη κύκλο μέσα στις κόγχες τους. «Εννοώ, γιατί δεν τα βάζεις στη ντουλάπα» «Α, αυτό. Είναι επειδή κρύβω ένα νεκρό εξωγήινο εκεί μέσα» Ο Γιώργος σηκώθηκε απότομα και με δυο δρασκελιές έφτασε στην ντουλάπα. Την άνοιξε με περιέργεια, αλλά και επιφύλαξη. Βρήκε καναδυό πουκάμισα να κρέμονται άτσαλα και μερικά άλλα ρούχα αδιευκρίνιστης μορφής, κουβαριασμένα στα ράφια. Γύρισε προς τα πίσω και κάρφωσε τα μάτια του στου Χρήστου. Για λίγα δευτερόλεπτα αναμετρήθηκαν με το βλέμμα για το ποιος είναι πιο ηλίθιος. Τελικά, παραδέχτηκε την ήττα του και επέστρεψε στο κρεβάτι. «Ήθελα να περάσω να σε δω επειδή πάει λίγος καιρός από την τελευταία φορά που φάνηκες στη σχολή. Ούτε και είχα άλλα νέα σου. Και όσο να ‘ναι, ανησύχησα μήπως σου συνέβη τίποτα», κατάφερε να πει ο Γιώργος μετά από μια μικρή, αμήχανη σιωπή. «Μπα, όχι μωρέ, δεν τρέχει κάστανο», τον καθησύχασε ο Χρήστος. «Είσαι σίγουρος; Επειδή αυτό…», έδειξε το διαμέρισμά του, «και αυτό…», έδειξε εκείνον, «άλλα μου λένε» «Ναι, σου λέω. Απλά, τον τελευταίο καιρό, έχω βρει κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό για να απασχολώ τον εαυτό μου. Ή καλύτερα, εκείνο ήταν που με βρήκε» Ο Γιώργος συνοφρυώθηκε. Υπήρχε μια παράξενη ηρεμία στη φωνή του Χρήστου, που δεν του άρεσε καθόλου. «Μπορώ να ρωτήσω τι ακριβώς είναι αυτό;» «Φαντάζομαι ότι δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα αν σου το πω», είπε, πήρε μια βαθιά αναπνοή και συνέχισε, αφήνοντάς τον άναυδο: «Μιλάω με τον Θεό» Ο Γιώργος ένιωσε πως υπέστη ένα μικρό εγκεφαλικό. Η αριστερή πλευρά του μούδιασε και το σαγόνι του αγκυλώθηκε σε μια περίεργη γωνία. «Ποιον Θεό;», κατάφερε να πει μετά από λίγο. Το αρχικό σοκ καλά κρατούσε. «Τον γνωστό» «Ξέρω πολλούς» «Τον πιο γνωστό» «Αυτόν με το μάννα;» «Αυτός είναι ο πιο γνωστός» «Κουλ» Ησυχία. Η επιθυμία που του είχε έρθει νωρίτερα να το σκάσει αναδύθηκε ξανά. Το αλλόκοτο της υπόθεσης ανέβηκε από τη μια στιγμή στην άλλη πολλά σκαλοπάτια. Και μάλλον δεν θα σταματούσε εκεί. Ο Γιώργος, για καλό και για κακό, προετοίμασε τον εαυτό του για μια εκτόξευση της αλλοκοτιάς. «Κι όταν λες ότι μιλάτε, εννοείς, ξέρω γω, ότι έρχεται από εδώ και τα λέτε ή είναι κάτι τηλεπαθητικό;» «Βασικά, δεν μιλάμε ακριβώς. Επικοινωνούμε, θα έλεγα», είπε ο Χρήστος και σχεδόν αθόρυβα πρόσθεσε: «Μέσω e-mail» «Τι είναι αυτά που μου λες, ρε Χρήστο; Δεν μπορώ να σε καταλάβω». Τα συναισθήματα του Γιώργου ήταν μπερδεμένα. Ένιωθε σαν να είχε ταρακουνηθεί το μυαλό του και να του είχαν πέσει τα μαλλιά, ταυτόχρονα. Ο Χρήστος ξεφύσησε και άρχισε να εξηγεί: «Πριν από μερικές βδομάδες βρισκόμουν σε μια πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Όλα μου έφταιγαν, ήμουν θυμωμένος συνέχεια κι εγώ δεν ήξερα με τι. Κι όταν βρισκόμουν με κάποιον ξεσπούσα πάνω του. Γι’ αυτό και κλείστηκα στο σπίτι, μπας και ηρεμήσω λίγο. Τότε ήρθε εκείνο το παράξενο e-mail, που μου έλεγε ότι έχω μήνυμα από τον Θεό» Ήταν ό,τι πιο συγκροτημένο είχε πει ο Χρήστος από τη στιγμή που βρέθηκαν. Αλλά ακόμη κι έτσι, κάτι παράξενα δυσοίωνο κρυβόταν μέσα του. «Έλα να σου δείξω», είπε και στράφηκε προς τον υπολογιστή του. Μπήκε στο λογαριασμό του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου κι άρχισε να ψάχνει μέσα σε μια σωρεία μηνυμάτων. Ο Γιώργος σύρθηκε πάνω στο κρεβάτι και πλησίασε τον Χρήστο με ενδιαφέρον. «Να αυτό είναι», είπε ο Χρήστος και έστριψε λιγάκι την οθόνη προς το μέρος του Γιώργου. Το μήνυμα ήταν γραμμένο πάνω σε έναν ανοιχτό μπεζ φόντο, που παρέπεμπε σε πάπυρο, με κομψά, πλαγιαστά γράμματα. Έλεγε: Συγχαρητήρια! Είστε ο μοναδικός τυχερός ανάμεσα σε 6.888.408.117 υποψήφιους, που επιλέχτηκε για να έχει μια αποκλειστική και άνευ προηγουμένου επικοινωνία με τον Θεό! Ναι-ναι, καλά διαβάσατε, με τον Θεό. Οι κανόνες που πρέπει να ακολουθηθούν είναι τρεις και παρακαλείστε να τους τηρήσετε ευλαβικά: 1. Ο Θεός επιθυμεί μια καθόλα κάζουαλ συζήτηση, οπότε μπορείτε να μιλάτε στον ενικό. Για λόγους αβρότητας, παρόλ’ αυτά, καλό θα ήταν να γράφετε με κεφαλαίο τις αντωνυμίες που απευθύνονται σ’ Αυτόν. 2. Μην ξεχνάτε ότι μιλάτε με τον Θεό. Ο λόγος σας θα πρέπει να είναι κόσμιος από κάθε άποψη. 3. Θα έχετε τη δυνατότητα να μιλάτε για οποιοδήποτε θέμα με τον Κύριο, καθώς και να Τον ρωτάτε ό,τι επιθυμείτε, αλλά οι απαντήσεις που θα παίρνετε δεν θα έχουν καμία άμεση ή έμμεση επίπτωση στη ζωή κανενός. Καλή διασκέδαση! Ο Γιώργος διάβασε το μήνυμα εφτά-οχτώ φορές μέχρι να το χωνέψει. Του φαινόταν απίστευτο ότι κάποιος είχε σκεφτεί κάτι τέτοιο. Κοίταξε τη διεύθυνση του αποστολέα: heaven@home.god. «’Παράδεισος στο σπίτι – Θεός’; Σοβαρά, ρε Χρήστο; Και το έχαψες;» «Κοίτα, αρχικά είχα κι εγώ τις αμφιβολίες μου…» «Α, τις είχες» «…αλλά μετά από λίγο πείστηκα για την αυθεντικότητά του», συνέχισε ο Χρήστος. «Ρε συ, Χρήστο, να ήσουν και κανένας αδαής», έκανε αγανακτισμένος πλέον ο Γιώργος, «Τρία χρόνια το σπουδάζεις το ρημάδι. Περίμενα μεγαλύτερη σοβαρότητα από μέρους σου σε τέτοια θέματα» «Σου είπα, δεν ήμουν καλά και μπορούσα να πιαστώ απ’ οπουδήποτε. Άλλωστε, έλεγε ότι είχα μήνυμα από τον Θεό. Πόσο κακό να ήταν; Γι’ αυτό και απάντησα» Ο Γιώργος ανησυχούσε περισσότερο για τις ιδέες που μπορούσε να πάρει ο Χρήστος από όποιον κρυβόταν πίσω απ’ όλο αυτό, κι όχι επειδή του είχε έρθει να κάνει τον κουτό. Πίστευε πως η αφέλειά του θα μπορούσε να τον βάλει σε μπελάδες. «Τι έγραψες δηλαδή;» «’Γεια σου, Θεέ!’» «Και σου απάντησε;» «Φυσικά» «Τι σου είπε;» «’Γεια και σε σένα, Χρήστο!’» «Α» Κοιτούσε τον Χρήστο στα μάτια προσπαθώντας να διακρίνει εκεί μέσα κάποιο σημάδι τρέλας, παράνοιας ή οποιασδήποτε μορφής σαλταρίσματος. Αποφάσισε να σταματήσει την προσπάθεια επειδή, όπως πήγαιναν τα πράγματα, θα τρελαινόταν κι ο ίδιος. «Είπες ότι τελικά πείστηκες για την εγκυρότητά του. Τι ακριβώς εννοούσες;» Ο Χρήστος έδειξε πως το σκεφτόταν για μια στιγμή και σε λίγο μια ιδέα άστραψε στα μάτια του. Άνοιξε την τηλεόραση σε ένα κρατικό κανάλι και στράφηκε προς τον υπολογιστή. Άρχισε να πληκτρολογεί ένα νέο μήνυμα. «Σε λίγο γίνεται η κλήρωση του ΛΟΤΤΟ», είπε σαν να αποκάλυπτε ένα επτασφράγιστο μυστικό. Ο Γιώργος κοίταξε αυτό που έγραφε ο Χρήστος: ‘Θεέ, ποια θα είναι τα νούμερα της σημερινής κλήρωσης του ΛΟΤΤΟ;’. Πάτησε «αποστολή» και το μήνυμα έφυγε, μάλλον για το υπερπέραν. Μόλις μισό δευτερόλεπτο αργότερα ήρθε η απάντηση. Ο Χρήστος άνοιξε το μήνυμα κι ο Γιώργος κάρφωσε τα μάτια του στην οθόνη. Η κατάσταση γινόταν ολοένα και πιο περίεργη. ‘Οι σημερινοί αριθμοί θα είναι οι: 4, 8, 15,16,23,42’ «Και τώρα περιμένουμε», είπε ο Χρήστος. «Γιατί δεν πας να τους παίξεις, αν είσαι τόσο σίγουρος;», ρώτησε ο Γιώργος. «Εδώ είναι το κόλπο», είπε ο Χρήστος κουνώντας επιδεικτικά το δάχτυλό του. «Έχει πλέον λήξει η διορία για την κατάθεση των δελτίων. Αν δεν είχε λήξει, δεν θα έπαιρνα τα νούμερα» «Θέλεις να πεις ότι το έχεις προσπαθήσει;» «Εννοείται» «Και;» «Όταν ρωτούσα μετά τη λήξη της διορίας έπαιρνα τους σωστούς αριθμούς. Κι αυτό συνέβη τρεις φορές! Μια φορά που Τον είχα ρωτήσει νωρίτερα μου ήρθε απάντηση: ‘Παράβαση του κανόνα 3. Κακό παιδί, Χρήστο!’» Ο Γιώργος για πρώτη φορά χαμογέλασε. Φυσικά και δεν πίστευε ότι αυτό με τα νούμερα είχε γίνει στ’ αλήθεια. Ίσως ο Χρήστος απλά να τον δούλευε όλη αυτήν την ώρα. «Τι άλλα θέματα συζητάτε;», ρώτησε ο Γιώργος για να μπει πιο πολύ στο κλίμα. «Α, για τα πάντα», έκανε αδιάφορα ο Χρήστος. «Μ’ αρέσει να συζητάω μαζί Του. Είναι πολύ έξυπνος, ξέρεις» «Ο Θεός;» «Ναι» «Είναι πολύ έξυπνος;» «Είναι» Ο Γιώργος έκλεισε για λίγο τα μάτια του και προσπάθησε να συγκεντρωθεί στο νόημα όσων έλεγε ο Χρήστος κι όχι στις λεπτομέρειες. «Για πες μου ένα παράδειγμα από αυτά που Τον ρώτησες» «Τον ρώτησα, φερ’ ειπείν, πόσοι έλλογοι πολιτισμοί υπάρχουν στο σύμπαν» «Πόσοι υπάρχουν;» «Το νούμερο είχε καμιά δεκαπενταριά ψηφία, δεν το συγκράτησα. Τι σημασία έχει;» Ένα αδιόρατο ντόινγκ πλανήθηκε στο δωμάτιο κι έκανε το κεφάλι του Γιώργου να κουδουνίζει. Θύμισε στον εαυτό του να μην δίνει σημασία στις λεπτομέρειες. «Μήπως Τον ρώτησες πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία;» «Α ναι, το ρώτησα και αυτό» «Τι σου είπε;» «’LOL’» «Αυτό εξηγεί πολλά» «Έχει και πολλή πλάκα ο άτιμος. Μερικές από τις ατάκες του είναι θεϊκές» Ο Γιώργος ήταν έτοιμος να πάρει φόρα και να χτυπήσει το κεφάλι του στον απέναντι τοίχο. Ξαφνικά, η ιδέα του νεκρού εξωγήινου έμοιαζε προτιμότερη. «Έι, κοίτα!», είπε ο Χρήστος και έδειξε προς την τηλεόραση. Είχαν παρασυρθεί από τη συζήτηση και είχαν ξεχάσει την κλήρωση. Ο Γιώργος, νιώθοντας μια υπερβατική σαστιμάρα, είδε το μπαλάκι με το νούμερο σαράντα-δύο να κυλάει αργά και να συναντάει άλλα πέντε μπαλάκια. Ήταν απίστευτο, όλα τα νούμερα του μηνύματος ήταν εκεί. Εκείνο το μήνυμα μόλις είχε κερδίσει στο ΛΟΤΤΟ. Πετάχτηκε από το κρεβάτι και πήγε στην τηλεόραση. Έπιασε το καλώδιο της κεραίας και το τράβηξε με δύναμη. Αμέσως η οθόνη γέμισε χιόνια. «Είναι ζωντανή μετάδοση», είπε ο Χρήστος και τον κοίταξε με βλέμμα που έλεγε: Ζήλια-ψώρα! Όταν επέστρεψε στο σπίτι του ένιωθε συγχυσμένος και προβληματισμένος. Το μυαλό του δεν δεχόταν αυτό που είχε συμβεί νωρίτερα στο διαμέρισμα του Χρήστου, όμως δεν έβρισκε καμιά ικανοποιητική εξήγηση. Ακόμη και η θεωρία μιας καλοστημένης φάρσας τού φαινόταν παρατραβηγμένη. Γέμισε ένα ποτήρι με πάγο και ουίσκι και έκατσε απέναντι από τον υπολογιστή του. Μπήκε στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο και άνοιξε ένα νέο μήνυμα. Είκοσι λεπτά αργότερα η σελίδα τού μηνύματος ήταν ακόμα κενή. Το ίδιο και το ποτήρι του. Το ίδιο και το κεφάλι του. Σηκώθηκε και ξαναγέμισε το ποτήρι με μια από τα ίδια. Μετά από μια γουλιά τα δάχτυλά του επιτέλους ζεστάθηκαν. Άρχισε να γράφει: ‘Το ξέρω πως δεν είμαι κάποιος μοναδικός τυχερός τού κόσμου. Ξέρω, επίσης, ότι ποτέ μέχρι τώρα δεν Σου είχα δώσει την απαραίτητη προσοχή και πως, γενικότερα, αμφέβαλλα για την ύπαρξή Σου. Αλλά μετά το σημερινό περιστατικό είμαι σίγουρος ότι υπάρχεις κάπου εκεί –ακόμη και μέσα στις καλωδιώσεις τού ίντερνετ. Είναι μερικές φορές που νιώθω πως τίποτα σ’ αυτόν τον κόσμο δεν μπορεί να με βοηθήσει και να με κατανοήσει, γι’ αυτό και θα ήθελα να ζητήσω την συμπαράστασή Σου. Πάντα έλεγες πως τους συγχωρείς όλους, αρκεί να έχουν καταλάβει ότι έσφαλλαν. Κι εγώ πλέον το ξέρω, κι ελπίζω σε Σένα.’ Στην διεύθυνση αποστολής έγραψε: heaven@home.god. Ο κέρσορας του ποντικιού αιωρήθηκε για μερικές στιγμές πάνω από το κουμπάκι αποστολής και μετά ‘κλικ’. Το μήνυμα είχε φύγει. Ο Γιώργος περίμενε και ξαναπερίμενε, αλλά απάντηση δεν έπαιρνε. Θυμήθηκε πόσο γρήγορα είχε έρθει η απάντηση στο μήνυμα του Χρήστου και απογοητεύτηκε. Έχωσε το πρόσωπό του μέσα στα χέρια του κι ένιωσε την ζαλάδα να τον καταλαμβάνει. Και μετά τίποτ’ άλλο. Όταν ξύπνησε είχε ξημερώσει. Τον είχε πάρει ο ύπνος πάνω στο πληκτρολόγιο. Ήταν σίγουρος πως είχε QWERTY γραμμένο στο μάγουλό του. Λίγο πιο δίπλα έστεκε το ποτήρι με το ουίσκι, νερωμένο από τα λιωμένα παγάκια. Με μάτια θολωμένα και κεφάλι βαρύ κοίταξε την οθόνη μπροστά του. Στο κάτω δεξιό μέρος, ένα φακελάκι που αναβόσβηνε τον ενημέρωνε ότι είχε λάβει ένα μήνυμα. Το μήνυμα που περίμενε. Το άνοιξε με ανυπομονησία. Ήταν σύντομο και δηκτικό: ‘Ρε συ, Γιώργο, πες ένα «γεια» πρώτα. Για όνομα του Θεού!’ ~*~*~*~*~*~ Ο άντρας σταμάτησε να μιλάει και κοίταξε τα παιδιά που είχαν μαζευτεί μπροστά του για να τον ακούσουν. Γύρω στα δέκα παιδάκια, ηλικίας εννιά έως δώδεκα χρόνων, κάθονταν στο τσιμεντένιο δάπεδο του πάρκου. Το σημείο όπου βρίσκονταν ήταν περιτριγυρισμένο από λιγοστά δέντρα. «Λοιπόν, ποια Εντολή σας θυμίζει αυτή η ιστορία;», ρώτησε ο άντρας με ένα χαμόγελο στα χείλη. Ένα από τα μεγαλύτερα σε ηλικία παιδάκια απάντησε: «Αυτή που λέει να μην στέλνουμε e-mail στον Θεό ἐπὶ ματαίῳ;» Ο άντρας κούνησε σκεπτικά το κεφάλι. «Κι αυτή μας κάνει», είπε ενώ στο μυαλό του είχε την πολύ παλιότερη ‘Οὐκ ἐπιθυμήσεις πάντα ὅσα τῷ πλησίον σου ἐστι’. Ένα γυναικείο ουρλιαχτό έσκισε την ηρεμία εκείνου του ζεστού απογεύματος. «Τάσο, φύγε αμέσως από εκεί!». Η φωνή ερχόταν από το μπαλκόνι τού πρώτου ορόφου μιας γειτονικής πολυκατοικίας. Ένα από τα παιδάκια, προφανώς ο Τάσος, έθεσε σε λειτουργία το jet-pack που φορούσε στην πλάτη και πέταξε προς την ωρυόμενη γυναίκα. Αυτό συνέγειρε και τις υπόλοιπες γυναίκες του πάρκου, που τότε αντιλήφθησαν εκείνον τον περίεργο άντρα με τα μακριά, καστανά μαλλιά, την γενειάδα, ο οποίος φορούσε έναν μακρύ, λευκό χιτώνα και είχε συγκεντρώσει γύρω του πολλά από τα παιδιά. Οι γυναίκες, ανήσυχες, άρχισαν να φωνάζουν στα παιδιά τους να φύγουν μακριά του. Όλα μαζί ενεργοποίησαν τα jet-packs τους κι απομακρύνθηκαν πετούμενα. Δύο, μάλιστα, κατανοώντας από τις φωνές των μανάδων τους ότι ο άντρας αποτελούσε κάποιου είδους απειλή, πριν φύγουν τον κλώτσησαν στα γόνατα. Η γυναίκα στο μπαλκόνι, που μόλις είχε μαζέψει τον γιο της, κραδαίνοντας την γροθιά της, του φώναξε με οργή: «Άμα σε ξαναδώ κοντά στα παιδιά θα σε σταυρώσω! Ανώμαλε, ε ανώμαλε!» Ο άντρας απογοητευμένος και τρίβοντας τα γόνατά του, σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε τον ουρανό σαν να έλεγε: Α ρε Πατέρα! ΤΕΛΟΣ Ορεστιάδα, 18 Δεκεμβρίου 2010 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted December 18, 2010 Share Posted December 18, 2010 χαχαχαχαχα!Αγγελε, φεύγω για τη Βύνη, αλλά με το που γυρίσω θα διαβάσω την ιστορία σου!!Δεν ξέρω αν είναι όντως κωμωδία, αλλά ο τίτλος της με έκανε να σκάσω από τα γέλια!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted December 19, 2010 Share Posted December 19, 2010 Τη διάβασα, λοιπόν, κι είχε μερικές ατάκες που πραγματικά με έκαναν να γελάσω:η απάντηση του Θεού στον Γιώργο, το ΛΟΛ, οι ΄΄θεικές ατάκες΄΄ Θα μπορούσα να κάνω μερικά πιο σοβαρά σχόλια, όπως ότι δεν βγαίνει κάποιο ηθικό δίδαγμα που να δικαιολογεί την ιστορία ως παραβολή ή το ότι τα τζετ πακ είναι λίγο γραφικά, αλλά δεν έχουν και πολλή σημασία στην ιστορία αυτή. Τον σκοπό της τον πέτυχε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted December 19, 2010 Share Posted December 19, 2010 (edited) Χαχαχα! Μπράβο Άγγελε! Δε ξέρω κατά πόσο έχει ξαναγραφεί κάτι τέτοιο (ειδικά για το email λέω - πολύ πιθανό να έχει γραφτεί) αλλά δεν έχει σημασία. Χαχα, μπράβο! Το παίρνω απ' την αρχή και εν συντομία λέω: Οι πρώτες σου δύο παράγραφοι κατά τη γνώμη μου θέλουν να τις ξαναδουλέψεις λίγο προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί μετά παίρνεις φόρα και απογειώνεσαι. Εχεις μερικούς πολύ ωραίους διαλόγους και γενικά η όλη κατάσταση όπου οι δύο φίλοι είναι μαζί λειτουργεί καταπληκτικά μέχρι και το τέλος του πρώτου (κυρίως) μέρους. Άποψή μου ότι εδώ έπρεπε να βάλεις τελεία. Τα έχεις ήδη πει όλα και πολύ ωραία μάλιστα. Το δεύτερο μέρος και ειδικά η τελική φράση αποδυναμώνουν τόσο πολύ την ιστορία που σχεδόν την καταστρέφουν. Το "σχεδόν" που λέω είναι για να δείξω πόσο πετυχημένο είναι όλο το προηγούμενο. Γενικά θα έλεγα ότι ήσουν πολύ πιο άνετος (χαλαρός; ) στην διήγηση του κυρίως πιάτου. Νομίζω ότι σου πάει, αν σκεφτώ μάλιστα και τον εξισωσοέρωτα που μας είχες δώσει στο παρελθόν. Θέλει λίγο προσπάθεια στα σημεία που φαίνεσαι κάπως αμήχανος. Μέχρι δηλαδή να συναντηθούν οι δύο ήρωες. Για το τέλος, δε κατάλαβα τι θέλησες να κάνεις αλλά σου είπα: νομίζω ότι είναι περιττό. Ακούς εκεί το email του θεού! Ζηλεύω! Αχαχαχα!!! Edited December 20, 2010 by Big Fat Pig Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted December 20, 2010 Share Posted December 20, 2010 Παρότι η φάση μου θύμισε λίγο το "Θεός για μια Ημέρα" όπου ο Τζιμ Κάρει απαντούσε στους πιστούς με e-mail, παρόλα αυτά ήταν όντως πολύ διασκεδαστική η ιστορία σου! Πολύ εύστοχοι διάλογοι με αρκετό χιούμορ. Επισημαίνω και εγώ τις δύο πρώτες παραγράφους. Πραγματικά με μπέρδεψαν σε σημείο που τις ξαναδιάβασα για να καταλάβω ποιος είχε πάει στο σπίτι ποιου... (βέβαια ίσως να μην ευθύνεσαι και εσύ γι αυτό, καθώς την διάβασα στην δουλειά). Η τελευταία με έβαλε σε σκέψεις... Πιστεύω ότι ο ασπροφορεμένος ήταν ο Χριστός στην 2η παρουσία του, σωστά; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted December 20, 2010 Author Share Posted December 20, 2010 (edited) Σας ευχαριστώ για τα σχόλια, παιδιά! Χάρηκα που διασκεδάσατε! Χρήστο, έχεις δίκιο για τα τζετ-πακ, αλλά επειδή η ιστορία δεν είναι ΕΦ ήθελα απλά κάτι γραφικό, όπως είπες κι εσύ. Δεν το πολυέψαξα, ούτε και είχε σημασία. Όντως, τέτοιες παραβολές να μας λείπουν Γιάννη, το θέμα με τις δύο πρώτες παραγράφους είναι σωστό. Και σε μένα δεν κάθονταν πολύ καλά. Γενικά, και σε άλλες ιστορίες μου, όταν η εισαγωγή μου δεν έχει άμεση σχέση με την ιστορία, τείνει να ξεφεύγει από το ύφος της. Μάλλον οφείλεται στο ότι «βιάζομαι» να μπω στο ζουμί. Είχα σκεφτεί κι εγώ να σταματήσω την ιστορία πριν από το δεύτερο μέρος της, αλλά μου φάνηκε ότι έτσι τελείωνε πολύ ξεκάρφωτα, αν και δεν είναι στο είδος της να αποζητά μια δυνατή ανατροπή. Αντώνη, και σε μένα ήρθε στο μυαλό η σκηνή που αναφέρεις, ενώ έγραφα την ιστορία. Βέβαια, εδώ βρισκόμαστε στην άλλη άκρη της σύνδεσης Η υπόθεσή σου για την ταυτότητα του άντρα στο δεύτερο μέρος είναι σωστή! Καλό απόγευμα! Edited December 20, 2010 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
christina Posted December 22, 2010 Share Posted December 22, 2010 Πολύ ωραίο! το διασκέδασα! Το e mail του ήταν πολύ έξυπνο!! Οι περιγραφές σου είναι πολύ ζωντανές, ειδικά εκεί που περιγράφεις το μικρό σπίτι του φίλου του. Συνήθως μπερδεύομαι ή με κουράζουν οι αναφορες αυτές, σε αντίθεση με τη δική σου προσπάθεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alearg Posted January 3, 2011 Share Posted January 3, 2011 Ωραία ιδέα και διασκεδαστική ανάπτυξη. Αν ήταν πιο σύντομο ίσως να έβγαζε πιο πολύ γέλιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
122 Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Γενικά πολύ έξυπνο και πετυχημένο! Ειδικά εκεί που "είχε" τις αμφιβολίες του ο Χρήστος (το όνομα τυχαίο άραγε;) και στη συνέχεια με τις χαιρετούρες στο Θεό! Ο διάλογος σε αυτά τα σημεία ήταν πολύ καλός και γέλασα πολύ, σε αντίθεση με τον αρχικό διάλογο που μου φάνηκε κάπως στήμενος (είναι φίλοι, θα μπορούσαν να μιλάνε κάπως πιο φιλίκα νομίζω, δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο γιατί αυτό είναι υποκειμενικό). Επίσης η αντίδραση του Γιώργου ήταν πολύ περιέργη όταν του το είπε, το λογικό θα ήταν να έκανε πλάκα ο άλλος, όχι και να πάθεις εγκεφαλικό για μια πλάκα ή βλακεία ή τρέλα ή whatever... Τέλος, θα συμφωνήσω με τους προλαλύσαντες ότι το δεύτερο μέρος δε χρειαζόταν. Πάντως γενικά πολύ καλό στα μέρη που έπρεπε, και πάλι μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 4, 2011 Author Share Posted January 4, 2011 christina, alearg, 122, ευχαριστώ για τα σχόλια! Χαίρομαι που βρήκατε την ιστορία διασκεδαστική κι αστεία, που ήταν και ο σκοπός της. Δεκτές και χρήσιμες και οι παρατηρήσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 6, 2011 Share Posted January 6, 2011 Τώρα μόλις τη διάβασα κι εγώ (την έψαχνα στις ιστορίες εφ). Συμφωνώ 100% με τα παιδιά που λένε ότι πρέπει να το κόψεις αμέσως μετά την απάντηση του Θεού στο Γιώργο. Το υπόλοιπο δε χρειάζεται και είναι άσχετο. Επίσης συμφωνώ με το Γιάννη να μην αρχίζεις τόσο ξερά, αλλά να μας γνωρίσεις τους χαρακτήρες και να μας κάνεις να νοιαστούμε γι'αυτούς, πριν μπεις στο ζουμί. Έσκασα στα γέλια με το LOL! Γενικά καλογραμμένο. Έχεις το χάρισμα να παρουσιάζεις ολοκληρωμένα μια ιδέα, ακόμα και αν είναι μικρή και δε σηκώνει πολλές σελίδες για να αναλυθεί πλήρως. Έχεις επίσης χιούμορ και καλή γνώση της γλώσσας, αλλά αυτό σου το έχω ξαναπεί. Γενικά παρατηρώ μια βελτίωση και, σε συνδυασμό με τις γνώσεις μαθηματικών κλπ που έχεις, θα δούμε ωραία πραγματάκια από σένα. Να συνεχίσεις την εξάσκηση, το απαιτώ σαν αναγνωστικό σου κοινό. Α, ναι! Εκείνο το QWERTY στο μάγουλο, αν και είναι πολύ έξυπνο και προσγειωτικό (μπράβο! τέτοια να βρίσκεις για show>tell, όπως και το μπλουζάκι Hello Kitty) με κάνει να αναρωτιέμαι πού έχεις δει να υπάρχουν πληκτρολόγια με ανάγλυφα τα γράμματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 7, 2011 Author Share Posted January 7, 2011 Ευχαριστώ για το σχόλιο, Κέλλυ! Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία! Χαίρομαι, επίσης, που σε έχω στο αναγνωστικό μου κοινό (αν και απαιτητική :tongue: ), οι υποδείξεις σου είναι πάντα σωστές και χρήσιμες. Όπως είπα και στον Γιάννη, το δεύτερο μέρος το έβαλα επειδή νόμισα ότι η ιστορία θα τελείωνε πολύ απότομα αν την άφηνα εκεί, αλλά φαίνεται ότι έκανα λάθος. Για το QWERTY εννοούσα ότι τα γράμματα ξέβαψαν από το πληκτρολόγιο και αποτυπώθηκαν στο μάγουλό του, κάτι τέτοιο. Όχι, δεν έχω δει πληκτρολόγια με ανάγλυφα γράμματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted September 15, 2011 Share Posted September 15, 2011 (edited) την είχα σταμπάρει αυτή την ιστορία ελέω τίτλου από καιρό και σήμερα με αξιώσε ο θεός να την διαβάσω(ωπ να το το pun μεσημεράτικα) καλά αξιώθηκα από μόνος μου ! μου άρεσε αρκετά και ξεκαρδίστηκα στο lol που πέταξε ο θεός και το α ρε πατέρα στο τέλος αν και πολλοί είπαν πως το δεύτερο μέρος θα μπορούσε να έλειπε εγώ δεν συμφωνώ μαζί τους μιας και άμα έλειπε αυτό θα έλειπε και το α ρε πατέρα που ανέφερα παραπάνω στο κάτω κάτω είναι κι ένα ωραίο twist που δεν το περιμένεις να μην υπήρχαν και αυτές οι κακιούλες για εμάς τους φουκαράδες πληροφορικάριους και θα ήταν ακόμα καλύτερο υ.γ να θεωρήσουμε ανησυχιτικό ότι ο Jesus γνωρίζει το hello kitty Άγγελε ; Edited September 15, 2011 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted September 15, 2011 Share Posted September 15, 2011 Ολοζώντανο σφηνάκι γέλιου! Μπράβο Άγγελε! Από την αρχή, μ' εκείνο το "τα κορδόνια σου είναι λυμμένα", κατάλαβα πως τα καλύτερα έρχονται. Και ναι, ήρθαν. Πολύ καλή ανάπτυξη, και καθόλου ξεφουσκωτικό τέλος, ίσα-ίσα που το απογείωσε. Τι καλά που το διάβασα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 15, 2011 Author Share Posted September 15, 2011 Οπ, πού το ξεθάψατε αυτό βρε παιδιά; Ευχαριστώ για τα καλά λόγια και χάρηκα που το διασκεδάσατε. Αυτός ήταν κι ο σκοπός του, άλλωστε. ΥΓ: Γιάννη, ο Jesus τα ξέρει όλα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted September 15, 2011 Share Posted September 15, 2011 Πιασάρικος τίτλος, ευχάριστο ανάγνωσμα. Δε μου άρεσε το δεύτερο κομμάτι και, ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τη νοηματική του σχέση με το πρώτο. Επίσης, ο 3ος κανόνας δεν είναι καλά διατυπωμένος. Καταλαβαίνω ότι εννοείς "να μην μπορείς να κερδίσεις χρήματα ή να κάνεις κακό κτλ" αλλά η διατύπωση "..δεν θα έχουν καμία άμεση ή έμμεση επίπτωση στη ζωή κανενός" είναι τόσο γενική που έχει παραβιαστεί ήδη: έχουν επίπτωση στη ζωή του Γιώργου! (και του Χρήστου) Good job! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 15, 2011 Author Share Posted September 15, 2011 Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, Γιώργο. Έχεις δίκιο για τον τρίτο κανόνα, θα μπορούσε να είναι διατυπωμένος καλύτερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.