Oceanborn Posted December 19, 2010 Share Posted December 19, 2010 (edited) Access Mundi Είδος: Τρόμος θέλω να πιστεύω Βία; Ναι Σεξ; Ναι Αυτοτελής; Ναι Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου “Όχι όχι...δεν έχω καμίασχέση...” Οι χειροπέδες στα χέρια μου απειλούσαν να στραγγαλίσουν τους καρπούς, ενώ πάλευα να κρατήσω την φωνή μου ψυχρή και αδιάφορη. Με κοιτούσε με πολύ σκληρό βλέμμα, σχεδόν ξέβραζε μίσος και κάθε λίγα δευτερόλεπτα πέταγε μπροστά μου τη φωτογραφία μιας όμορφης μελαχρινής κοπέλας. “Δεν την ξέρω αυτήν την κοπέλα σου λέω. Δε την έχω δει ποτέ στη ζωή μου” επέμεινα ψύχραιμα. Έκανε μια κίνηση προς τα πίσω κουρασμένα και έτριψε το μέτωπό του. “Αν ομολογήσεις, όλα θα γίνουν πολύ πιο εύκολα. Θα σε αντιμετωπίσουν καλύτερα στο δικαστήριο.Πες μου λοιπόν τι της έκανες.” “Τίποτα. Δεν έχω καμία σχέση. Δε την ξέρω αυτή την κοπέλα δε το καταλαβαίνεις;” Μια νέα φωτογραφία έφυγε από την πλευρά του για να καταλήξει μπροστά μου. Την πήρα στα χέρια μου. Η Ζωή. Τόσο όμορφη, νέα, καλοντυμένη. Ίδια με όλες τις άλλες. Πόρνη σαν όλες τις άλλες, βρώμικη σαν όλες τις άλλες. Το άξιζε. “Θέλω τον δικηγόρο μου. Έχω δικαιώματα.” Τρίτη 5 Νοέμβρη Καθόμουν μόνος κοιτώντας το κενό. Το τραπέζι της καφετέριας προσπαθούσε να με πνίξει με την άψογη στρογγυλάδα του, όπως και το φλιτζάνι με τον καφέ μου. Όλα υπέκυπταν σε μια θεϊκή γεωμετρία, αηδιαστική καθώς άγγιζε τα όρια της νωθρότητας. Έπαιζα με τα δάχτυλά μου πάνω στη σελίδα του βιβλίου που υποτίθεται πως διάβαζα. Άσχετο αν τα μάτια μου είχαν περιπλανηθεί στην ίδια πρόταση πάνω από τρεις φορές. Εκείνη. Μια αιθέρια ύπαρξη μέσα στη μαυρίλα του μαγαζιού.Φρέσκια, πρόσχαρη και χαμογελαστή. Κάθε απόγευμα που βρισκόμουν στο καφέ προσπαθούσα να φανταστώ τη ζωή της. Ίσως και να έγραφα για εκείνη κάποια μέρα.Το δέρμα της ήταν λευκό και τα μαλλιά της κατάμαυρα και μακριά, όπως και τα μάτια της. Το γιν και το γιανκ είχαν ενωθεί στο σώμα της και κάναν έρωτα στα λεπτά της χείλη. Ήταν πρόκληση. Ήξερε τι θα παραγγείλω.Δεν άλλαζα συνήθειες. Μια φορά προσπάθησε να μου προτείνει κάτι διαφορετικό, μια εναλλακτική μα το βλέμμα μου την σταμάτησε. Γνωριστήκαμε μια Τρίτη του Νοέμβρη που αρνιόταν πεισματικά να χειμωνιάσει. “Όσκαρ Γουάιλντ;” Είπε χαμογελώντας δείχνοντας το βιβλίο μου.Ανταπέδωσα το χαμόγελο και έγνεψα καταφατικά. Αρχίσαμε να μιλάμε για το διήγημα με τον ψαρά και την ψυχή του.Τις λέξεις μου συνόδευαν παραμυθένιες γοργόνες, ονειρικές ερμηνείες δικές της για την ψυχή και την αιωνιότητά της... Μιλούσαμε για τον έρωτα που πλέον ήμουν σίγουρος πως είχε πλημμυρίσει το είναι μου. Μαλακίες. Ελπίζω να μην πίστεψες ούτε μια λέξη απο αυτά. Ούτε οι κομεντί δεν είναι τόσο ηλίθιες πλέον. Εκείνη την Τρίτη λοιπόν,όταν έφερε τον καφέ μου κοντοστάθηκε. Σήκωσα τα μάτια μου για να συναντήσω τα δικά της. Κοίταξε αλλού ντροπαλά. “Κάθισε.” είπα αδιάφορα.Σίγουρα αυτό δεν το περίμενε. Αιφνιδιασμένη υπάκουσε. Την άφησα να φλυαρίσει για αρκετή ώρα. Βαρετή και προβλέψιμη σαν όλες τις άλλες. Πότε πότε ακολουθούσα τα δάχτυλά της που άγγιζαν το λαιμό της,καθαρό δείγμα αμηχανίας. Ο λαιμός της...Με έκανε να ανατριχιάζω απο επιθυμία.Έκανε τα σπλάχνα μου να καίνε. Με τη Ζωή μιλούσαμε συχνά πυκνά. Το ενδιαφέρον της το ένιωθα και μου έδωσε πάτημα να την προσκαλέσω σπίτι. Αρνήθηκε τις πρώτες φορές μα σύντομα, όταν πίστεψε ότι μπορούσε να με εμπιστευτεί με ακολούθησε. Το βράδυ εκείνο ήταν θεοσκότεινο. Κάποιο μπλακάουτ ταλαιπωρούσε την περιοχή και έτσι οι δρόμοι στοιχειώνονταν από κτηνώδεις σκιές που έπαιζαν παθιασμένα ή εμπλέκονταν σε διαβολικές τελετουργίες. Η υγρασία έκανε το γιασεμί της αυλής που προσπερνούσαμε να αναδίδει μια βαριά μεθυστική μυρωδιά. Τη μυρωδιά της αμαρτίας. Η Ζωή κοντοστάθηκε. “Μήπως θα ήταν καλύτερα να το κανονίζαμε άλλη μέρα” Όχι. Δεν έπρεπε να το κανονίσουμε άλλη μέρα. Σε χρειάζομαι τώρα. Την πλησίασα, έκλεισα τα χέρια της στα χέρια μου και την κοίταξα με όση στοργή μπορούσα να υποκριθώ. “Όποτε θέλεις. Ο,τι θέλεις εσύ θα γίνει, δε θέλω να πιέσω την κατάσταση” Η ανάσα της έπεσε πάνω μου κοφτή. Έγνεψε να συνεχίσουμε. Ευτυχώς δεν έμενε πολύ ακόμα ώστε να προλάβαινε να το ξανασκεφτεί. Δεν έχω ιδέα πως της φαινόταν το σπίτι μου. Περιεργαζόταν όλα τα αντικείμενα με περιέργεια. Με ενοχλεί να μου πειράζουν τα πράγματα.Με εκνεύριζε ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι έπρεπε να γεμίσω το χώρο μικρά κεράκια γιατί η αποψινή μου φιλοξενούμενη φοβόταν το σκοτάδι. Τα κεριά έδιναν μια ήρεμη νότα στο δωμάτιο. Ήρεμη για εκείνη δηλαδή.Εγώ περίμενα... Περίμενα ότι θα έρθει και απόψε, όπως κάνει κάθε φορά όταν μυρίζεται θυσία. Τις λέξεις μας μεθούσαμε με κόκκινο κρασί και ύστερα, εντελώς αδύναμη να αντισταθεί, κάθε της αίσθηση υποχώρησε στην τέχνη της αποπλάνησης που πλέον είχα μάθει να ασκώ. Το φως των κεριών έκανε το περίγραμμα του κορμιού της να μοιάζει με πολύ προσεγμένο σχέδιο.Το δέρμα της ήταν ζεστό, απαλό και με κάθε άγγιγμά μου την ένιωθα να ανατριχιάζει ή κάποιες φορές να της ξεφεύγει ένας αναστεναγμός. Μου είπε πρώτη φορά ένιωθε έτσι. Πως κάποιος έκανε έρωτα μαζί της και όχι σεξ, πως κάποιος την προσέχει και την θαυμάζει. Σε κάποια φάση, καθώς ακουμπούσε το κεφάλι της στο στήθος μου αισθάνθηκα τα δάκριά της να κυλάνε στο δέρμα μου. Αποκοιμήθηκε την ώρα που χάιδευα αφηρημένα τα μαλλιά της. Νωθρότητα. Κενός και απόψε. Ούτε η Ζωή με γεμίζει. Και ότι δε με γεμίζει,το εμποδίζω να αγκιστρωθεί απο πάνω μου με κάθε τρόπο και κάθε κόστος. Παραμέρισα τα μαλλιά απο τον λαιμό της και άρχισα να τη φιλάω.Χαμογέλασε στον ύπνο της. Το βλέμμα μου κόλλησε σε μια ολοστρόγγυλη σκιά. Σα δαίμονας με κυνηγάει. Ο κύκλος. Το σύμβολό που δε λέει ν αφήσει την ψυχή μου ήσυχη.Είναι ο διάβολος ο ίδιος, κάνει την εμφάνισή του πεινασμένα και αυτό το βράδυ. Θέλει θυσία. Και την έχω. Το σχήμα τρεμόπαιζε απειλητικά στον τοίχο μου. Μούγκριζε και βρυχιόταν έτοιμο να με κατασπαράξει,να δαγκώσει την ψυχή μου. Τα χέρια μου μιμήθηκαν την κίνησή του σα να ήμουν υπνωτισμένος. Όχι σαν. Ήμουν. Ο λαιμόςτης έμοιαζε ακόμα πιο απαλός. Τα δάχτυλά μου τυλίχτηκαν απαλά πρώτα γύρω του και ύστερα, μέσα σε μια παραίσθηση φόβου και επιθυμίας άρχισα να τη σφίγγω όλο και περισσότερο. Το αίσθημα ήταν οργασμικό. Ίσως έβγαλε μια κραυγή, ίσως πάλεψε, ίσως προσπάθησε να αντισταθεί, δεν θυμάμαι. Μόνο τον κύκλο στον τοίχο θυμάμαι, που μίκραινε και μίκραινε και όταν η τελευταία της πνοή σα να έσβησε το κερί εξαφανίστηκε. Το πτώμα το πέταξα σε μια περιοχή κοντά στο μοναστήρι που βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω.Μπήκα στο σπίτι μου και πάλι για να το βρω πλημμυρισμένο με φως. Η ζημιά αποκαταστάθηκε. Πέταξα ένα ένα τα κεριά και ο δαίμονάς μου δε με ενόχλησε άλλο εκείνη την νύχτα. Ενοχές; Κάποιες φορές,όταν έρχομαι αντιμέτωπος με τον κύκλο και πάλι, αισθάνομαι τις παλάμες μου να τις ζεματάει το αίμα τους και τα δάχτυλά μου να παραλύουν. Μπαίνω για λίγο στον κόσμο των σκιών, ζω την κόλασή μου παλεύοντας με τη σάρκα μου, μαστιγώνοντας λίγο λίγο κάθε τι που προσπαθεί να κάνει την ψυχή μου να αναπνεύσει. Ο κύκλος της Ζωής οφείλω να πω ήταν κάπως διαφορετικός. Για λίγα δευτερόλεπτα όταν ζούσαμε και οι δυο την απόλυτη απόλαυση της ένωσής μας ένιωσα ότι ο δαίμονας δε θα τολμούσε να την αγγίξει. Είχα την ψευδαίσθηση ότι το φως της αύρας της θα ήταν άχρηστο εκεί κάτω. Μα τελικά, δεν ήταν τίποτα. Ή μάλλον ήταν τίποτα. Το άξιζε η Ζωή, το άξιζε.Όπως όλες οι υπόλοιπες. Επιστροφή στη Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου Μπροστά μου η φωτογραφία του πτώματός της σε αποσύνθεση. Με αηδίαζε, έφερα το χέρι μου στα χείλη για να μην κάνω εμετό “Μίλα ρε... Μίλα, τώρα την ξέρεις;” η φωνή του έβγαζε θυμό. “Τώρα την ξέρεις;” “Όχι.Δε την ξέρω” Φώναξα δακρυσμένος. “Δεν την έχω δει ποτέ την Ζωή.” Και έλεγα αλήθεια. Δε την έχω δει ποτέ τη ζωή. “Υπάρχουν μάρτυρες...” συνέχισε να ωρύεται. Ποτέ μου δεν υπέγραψα ομολογία και μετά το δικαστήριο που έγινε, με άφησαν ελεύθερο.Ο Διάβολος δε θα άφηνε ποτέ το πνεύμα μου να ησυχάσει μέσα σε μια φυλακή. Όχι τόσο εύκολα... Edited December 19, 2010 by Virginia Woolf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 19, 2010 Share Posted December 19, 2010 Χμ, μου αρέσει πολύ το λογοπαίγνιο στον τίτλο, αν και δεν ξέρω πού κολλάει ακριβώς στην ιστορία. Για την ιστοριά την ίδια τώρα, κάπου με ενόχλησε η βαριά γλώσσα. Πιστεύω ότι ατμόσφαιρα δε χτίζεται με επιρρήματα και επίθετα (αν και ταιριάζουν μάλλον στον χαρακτήρα του αφηγητή) αλλά στις λεπτομέρειες εκείνες που θα βάλουν τον αναγνώστη μέσα σε αυτή. Εδώ, η λεπτομέρεια που βλέπω και μου αρέσει μοιάζει να είναι αυτή των δακρύων. Μου χτυπάει όμως άσχημα το ότι ο πρωταγωνιστής γνωρίζει την Ζωή μια Τρίτη του Νοέμβρη και μετά στις 5 Νοέμβρη (μέρα Τρίτη) της φέρεται σα να είναι γνωστοί από καιρό. Βλέπεις την ανακολουθία φαντάζομαι. Για την πλοκή τώρα: δίνεις πάρα πολύ νωρίς την πληροφορία ότι ο αφηγητής γνωρίζει. Δεν τσιτσιρίζεις λίγο τον αναγνώστη και, μέχρι να κάνεις την αναφορά στη θυσία νόμιζα ότι διάβαζα άλλη μία ιστορία του τυπικού κατά συρροή δολοφόνου (και εδώ θα έλεγα ότι είναι τεράστιο κλισέ, αλλά παλιότερα είχα πέσει κι εγώ στη λούμπα αυτή). Η κλιμάκωση κάπως πάει να δικαιώσει την πλοκή, αλλά λείπει νομίζω το impact. Έχοντας διαβάσει και την προηγούμενη ιστορία σου, νομίζω ότι θα έπρεπε να δοκιμάσεις να δώσεις περισσότερο χρόνο στις ιδέες σου να αναπτυχθούν και να αγνοήσεις τα όσα λέω στο σχετικό τόπικ, εφαρμόζοντας σε κάποιο βαθμό το περιβόητο "Show, do not tell". Δώσε μας δράσεις και όχι σκέψεις, σκηνές και όχι εικόνες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 19, 2010 Author Share Posted December 19, 2010 Access mundi, θεωρείται το σημείο όπου κάποιος θνητός μπορεί να έχει πρόσβαση στον κάτω κόσμο. Το χρησιμοποίησα γιατί θεωρώ ότι η επιρροή του ήρωα από τους δαίμονές του είναι αρκετά ισχυρή για να του δώσει αυτή την ψευδαίσθηση.... Η βαριά και κάπως λυρική γλώσσα είναι θεωρώ ένα από τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσω στη γραφή μου. Με γοητεύει ιδιαίτερα η εσωτερική δράση. ( εξ ου και η επιλογή του nickname άλλωστε) Ωστόσο, έστω και πειραματικά θα το κάνω next time, να δίνω γεγονότα. Ίσως μια τριτοπρόσωπη αφήγηση έσωζε λίγο την κατάσταση Σ ευχαριστώ πολύ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted December 19, 2010 Share Posted December 19, 2010 (edited) Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πω είναι, άλλαξε πληκτρολόγιο! Γιατί είναι τόσες λέξεις κολλημένες μεταξύ τους; Στα πιο ουσιώδη τώρα... Είναι πολύ καλή η ιδέα του κύκλου-δαίμονα. Γι' αυτό πρέπει να της δώσεις λίγο μεγαλύτερη βαρύτητα. Έτσι όπως είναι, βλέπουμε τον ήρωα να βλέπει κύκλους στην καφετέρια και πιο μετά έναν κύκλο στον τοίχο... Θέλω να πω, δεν ένιωσα αρκετά το πώς τον επηρεάζει. Δεν ξέρω τι είχες στο νου σου - έναν τύπο με κάποια ψυχαναγκαστική εμμονή με τους κύκλους, ή έναν πραγματικό δαίμονα που εμφανίζεται στον τοίχο του με αυτή τη μορφή; Τείνω προς το πρώτο. Τότε όμως θα ήθελα να μάθω με κάποιον τρόπο ότι υπήρχε πχ κάποιο αντικείμενο που έκανε αυτή τη σκιά. Έτσι όπως είναι τώρα, δε μου αφήνει ούτε τη γοητευτική αμφιβολία, αν υπάρχει κάτι στα αλήθεια, ή αν η εμμονή του ήρωα τα δημιουργεί. Μόνο απορία. Αυτό βέβαια που προτείνω, μάλλον θέλει μια ριζική αλλαγή στην αφήγηση. Το εφέ του ημερολογίου προσωπικά το βρήκα μάλλον άστοχο. Ίσως θα ήταν καλύτερα αν ήταν γραμμένο σε τρίτο πρόσωπο, από έναν αφηγητή παντογνώστη, ώστε να μπορέσεις να δείξεις αυτά τα πράγματα που λείπουν. Όπως για παράδειγμα κάποια περισσότερα πράγματα που έχουν να κάνουν με τη σχέση του ανθρώπου αυτού με το σχήμα του κύκλου. Αφήνεις επίσης κάπως στον αέρα το θέμα με το σκοτάδι. Από πλευράς γλώσσας, δε με ενόχλησε τόσο το φορτωμένο ύφος, εκτός από κάποιες συγκεκριμένες στιγμές. (πχ, το σκηνικό με τις παραμυθένιες γοργόνες). Εν τέλει, πιστεύω ότι θα μπορούσε η ιστορία να γίνει λίγο μεγαλύτερη για να είναι πιο αποτελεσματική. Η ιδέα μου αρέσει, η γραφή δείχνει ότι το έχεις μέσα σου, αλλά μάλλον βιάζεσαι κάπως. Edited December 19, 2010 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 19, 2010 Author Share Posted December 19, 2010 Πραγματικά δεν ξέρω τι γίνεται. Κάτι παίζεται με τον τύπο των αρχείων μου μάλλον. Κάθε φορά που κάνω paste βγαίνει έτσι Το διόρθωσα και σόρι. Ναι ότι βιάζομαι βιάζομαι. Μάλλον θα πρέπει να τον δοκιμάσω τελικά αυτό τον τρόπο αφήγησης. Το ότι το έχω μέσα μου δε το νομίζω, να σαι καλά πάντως. Όσο για τον κύκλο, είναι ο δαίμονας και είναι στο μυαλό του ήρωα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για σύμβολο... Ευχαριστώ πάρα πολύ που μπήκατε στον κόπο να το διαβάσετε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted December 20, 2010 Share Posted December 20, 2010 Για τις κολλημένες λέξεις, όπως λέει κι αλλού ο dagoncult, μπορείς να το κάνεις πρώτα paste σε notepad και μετά να το αντιγράψεις από εκεί. Εναλλακτικά, μπορείς να ανεβάσεις συνημμένος αρχείο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 20, 2010 Author Share Posted December 20, 2010 Ναι μάλλον αυτό θα κάνω... ευχαριστώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted December 23, 2010 Share Posted December 23, 2010 Ωραία, σκοτεινή ιστορία. Μ' αρέσει η ιδέα των ανθρώπων που κατατρέχονται από δαίμονες κι εδώ θα μπορούσε να φανεί ακόμη καλύτερα. Αν άνοιγες περισσότερο την ιστορία και μας έδινες λίγη περισσότερη από την εσωτερική δράση του ήρωα μέχρι να πάρει την απόφαση που πήρε , πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερο το αποτέλεσμα. Συμφωνώ με τον Σκάννερ για το «εφέ του ημερολογίου», αν και δεν είναι ακριβώς ημερολόγιο, αλλά χρονικές αναφορές. Εδώ θα μπορούσες να αλλάξεις κεφάλαιο και να αναφέρεις πχ ότι ο ήρωας γνώρισε την Ζωή πριν από δυο μήνες περίπου. Και στο τέλος να επιστρέψεις στην αρχική σου σκηνή. Καλή συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 23, 2010 Author Share Posted December 23, 2010 Βασικά φοβόμουν ότι αν αυξήσω την εσωτερική δράση θα καταλήξει γραφικό... Ευχαριστώ πάρα πολύ πάντως! Να σαι καλά, καλή συνέχεια και σ εσένα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted December 23, 2010 Share Posted December 23, 2010 Too little, too soon, too cliched. "Βασικά φοβόμουν ότι αν αυξήσω την εσωτερική δράση θα καταλήξει γραφικό...": Ισχύει. Πάντως οι περιγραφές είναι ωραίες και εγώ προσωπικά λατρεύω πλήθος από επίθετα στο γραπτό λόγο (όλα είναι υποκειμενικά τελικά). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted December 25, 2010 Share Posted December 25, 2010 (edited) Δεν, την σκότωσε αυτός το πνεύμα την θανάτωσε, αθωώθηκε, η ψύχη του ώμος καταράστηκε, ο δαίμονος πιόνι του τον έκανε, όπως και αυτούς όλους τους που τον αθώωσαν, η παρτίδα δεν τελείωσε θα σκότωνε ξανά και ξανά ,ειδή την θέση του στην κόλαση την κέρδισε Πολύ ωραίο!! Edited December 25, 2010 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 27, 2010 Author Share Posted December 27, 2010 Να στε καλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted December 30, 2010 Share Posted December 30, 2010 Ωραία ιστορία και σκοτεινή. Μου άρεσε όπως την έστησες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 30, 2010 Share Posted December 30, 2010 (edited) Μου άρεσε κι εμένα η ιδέα του κύκλου που αποτελεί την έκφανση του δαίμονα. Ο κύκλος είναι πολύ δυνατό σύμβολο και κάπως ταιριάζει και μ' αυτή την κατάσταση που δεν έχει τέλος. Δεν μπορώ να πω ότι με ενόχλησε ιδιαίτερα το φόρτωμα του κειμένου αν και υποψιάζομαι ότι θα γινόταν πολύ βαρύ σε κάτι μεγαλύτερο. Στην αρχή σκέφτκα ότι κάπως εύκολα ξεγλιστράει ο τύπος από την αστυνομία. [...]Κάθε απόγευμα που βρισκόμουν στο καφέ προσπαθούσα να φανταστώ τη ζωή της. [...] Ήξερε τι θα παραγγείλω. Δεν άλλαζα συνήθειες [...] Εκείνη την Τρίτη λοιπόν,όταν έφερε τον καφέ μου κοντοστάθηκε Είναι δύσκολο να πείσει κάποιους ότι δεν την γνώριζε. Μετά, με τις τελευταίες δυο προτάσεις Ο Διάβολος δε θα άφηνε ποτέ το πνεύμα μου να ησυχάσει μέσα σε μια φυλακή. Όχι τόσο εύκολα... κατάλαβα ποιος είχε κανονίσει να καθαρίσει από τη φυλακή ο ήρωας και το βρήκα πολύ καλό σημείο. Υ.Γ. Δεν ήξερα τι σημαίνει access mundi, οπότε ήταν χρήσιμο που διάβασα τα σχόλια και το έμαθα. Edited December 30, 2010 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted April 28, 2011 Share Posted April 28, 2011 Καλογραμμένο και ζόρικο! Like! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 Η βαριά και κάπως λυρική γλώσσα είναι θεωρώ ένα από τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσω στη γραφή μου. Με γοητεύει ιδιαίτερα η εσωτερική δράση. ( εξ ου και η επιλογή του nickname άλλωστε) Ωστόσο, έστω και πειραματικά θα το κάνω next time, να δίνω γεγονότα. Ίσως μια τριτοπρόσωπη αφήγηση έσωζε λίγο την κατάσταση. Εφόσον σε γοητεύει η εσωτερική δράση, χρησιμοποίησε τα εργαλεία που την αναδεικνύουν: ημερολόγιο, επιστολική ιστορία, εσωτερικός μονόλογος. Εκεί που εγώ εντοπίζω το πρόβλημα στην ιστορία σου, είναι ότι δε μένεις πιστή στην “φωνή” του ήρωά σου. Άλλοτε μοιάζει να μονολογεί κι άλλοτε είναι σα να απευθύνεται σε κάποιον. Όταν απευθύνεται, η βαριά και λυρική γλώσσα είναι πρόβλημα επειδή φαντάζει πομπώδης. Αντίθετα, όταν μονολογεί είναι πλούτος (ο λυρισμός είναι το show της συνείδησης). Κατά τη γνώμη μου όμως, καλό θα ήταν να επέλεγες μία από τις δύο δυνατότητες σε ένα τόσο σύντομο κείμενο. Ένα βιβλίο που μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό κι αφορά στην εσωτερική δράση ενός δολοφόνου είναι η “Συνείδηση της αιωνιότητας” του Αλέξανδρου Ασωνίτη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 12, 2011 Author Share Posted June 12, 2011 (edited) Tiessa μου χαίρομαι που ο τίτλος σ έβαλε σε αναζήτηση. Έστω και google Χεχε... Και γω θεωρώ τον κύκλο πολύ δυνατό σύμβολο. Γι αυτό άλλωστε και ασχολήθηκα. Νομίζω ότι με την τελευταία πρόταση που αναφέρεις και συ όντως τα μπαλώνω κάπως.... Howard, να σαι καλά. Cyrano, Είδα το σχόλιο κάπως αργοπορημένα μου φαίνεται.... Όπως και να χει, έχεις απόλυτο δίκιο. Πρέπει να διαλέγω μια εκ των δυο τεχνικών. Ωστόσο, όπως έχω ήδη πει, δε γράφω ποτέ όταν είμαι ψύχραιμη και ήρεμη. Αυτό είναι λογικό να βγαίνει στη γραφή μου πιστεύω και ίσως θα μπορούσε να διορθωθεί μετέπειτα. Θα προσπαθήσω λοιπόν να τα επεξεργάζομαι τα κείμενα μου περισσότερο. Όσο για το βιβλίο που μου πρότεινες, μετά την εξεταστική θα το ψάξω σίγουρα. Θα με ενδιέφερε πολύ κάτι τέτοιο. Σας ευχαριστώ όλους πολύ που μπήκατε στη διαδικασία να το διαβάσετε. Edited June 12, 2011 by Oceanborn Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted June 21, 2011 Share Posted June 21, 2011 Τι στο καλό; Νόμιζα πως το είχα σχολιάσει τούτο εδώ. Το είχα διαβάσει και πιο παλιά (μόλις είχε ανεβεί λογικά), το ξαναδιάβασα και τώρα. Πολύ καλό! Μ'αρέσουν οι λυρικές περιγραφές, αλλά ούτως ή άλλως δε στάθηκα ιδιαίτερα σε αυτές. Πιο πολύ με κέντρισε η παράνοια του πρωταγωνιστή-αφηγητή. Και όντως ο κύκλος είναι πολύ δυνατό και πολύ συμβολικό... σύμβολο! Το συνέδεσα στην πορεία και με τα χέρια του που έκλεισαν γύρω από το λαιμό της -και η τομή ενός λαιμού κύκλος είναι, αν το καλοσκεφείς!- και μου άρεσε ακόμα πιο πολύ! Σίγουρα θα μπορούσε να βελτιωθεί στη μορφή (οι "τίτλοι" με τις ημερομηνίες μπορεί να είναι και περιττοί, κατά τη γνώμη μου) αλλά η γραφή εμένα με κάλυψε. Και το τέλος, η τελευταία γραμμή, μου θύμισε απίστευτα το "Ο δικηγόρος του διαβόλου". Οπότε δε χρειάζομαι καμία άλλη εξήγηση σχετικά με τον τρόπο που γλίτωσε τη φυλακή! Well done! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted June 22, 2011 Share Posted June 22, 2011 I liked this. Θα ήθελα να δώ περισσότερα για τον αινιγματικό δαίμονα/κύκλο, επειδή μου θύμισε κάποιες ιδέες που εχω δει/διαβάσει για τον συμβολισμό του κακού. Έπειτα ίσως να μεγάλωνα την αρχή και το τέλος, για να γίνει πιο ομαλή η μεταφορά ανάμεσα στις δυο στιγμές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 22, 2011 Author Share Posted June 22, 2011 Σας ευχαριστώ και τους δυο πάρα πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted August 21, 2011 Share Posted August 21, 2011 Η σκοτεινή πλευρά του ήρωα σε συνδυασμό με την ανικανότητά του να νιώσει κάτι, πραγματικό και ανθρώπινο, δικαιολογεί τον εθισμό του να θέλει να καλεί τον δαίμονα του κύκλου. Τουλάχιστον έτσι εγώ το ερμήνευσα. Ο τύπος δεν είναι ότι δεν μπορεί μόνο να συνδεθεί ανθρώπινα με άλλους, αλλά και δεν θέλει, καθώς έχει υποκύψει στους δαίμονές του ή καλύτερα τους έχει επιτρέψει να τον ελέγχουν αφού το να σκοτώνει και να επικοινωνεί με τον κάτω κόσμο φαίνεται να τον γεμίζει περισσότερο. Ένας κακός με τα όλα του δηλαδή. Δικαιολογεί και τον τίτλο όλο αυτό και μας δείχνει πόσο ύπουλο και υποχθόνιο καθικάκι είναι ο ήρωας. Σου ανέφεραν και άλλοι το θέμα με τις ημερομηνίες. Ωραία η ιδέα με το δαίμονα κύκλο, ωραίες περιγραφές και τα σημεία που μας γυρνάς πίσω στο χρόνο. Ωραίο φινάλε. Η ψυχρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το φόνο ο ήρωας είναι αρκετός για να μας φορτίσει ανάλογα και τρομάζει όσο πρέπει τον αναγνώστη καθώς μας παρασέρνει στο σκοτεινό του κόσμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted October 16, 2011 Author Share Posted October 16, 2011 Βασικά έχω μια τάση να "αγαπώ" τους κακούς μου ήρωες... Μπορεί να μην έχει επιλογή. Μπορεί να ναι τόσο βουτηγμένος στους δαίμονες του που να μην μπορεί να ξεχωρίσει το καλό και το κακό. Δεν είμαι σίγουρη ακόμα. Όσο για τις ημερομηνίες είναι κάτι που οφείλω να διορθώσω κάποια στιγμή. Άντε να δω πότε. Να σαι καλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αιθεροβάμων Posted October 16, 2011 Share Posted October 16, 2011 (edited) Ωραίο το σενάριο, σκοτεινό και συνάμα δαιμονικό. Μου άρεσε που ο ήρωας σου είναι άντρας σε αντίθεση με εσένα. Φράσεις όπως, "Το γιν και το γιανκ είχαν ενωθεί στο σώμα της και κάναν έρωτα στα λεπτά της χείλη" - "Η υγρασία έκανε το γιασεμί της αυλής που προσπερνούσαμε να αναδίδει μια βαριά μεθυστική μυρωδιά" Μου άρεσαν πολύ σα σκέψη για να εμπλουτίσεις το κείμενο σου. Εγώ θα ήθελα λίγο παραπάνω ιστοριουλα. Λίγο περισσότερο μπλα μπλα στην καφετέρια και σίγουρα στο σπίτι. Εκεί μου φάνηκε οτι έγιναν όλα πολύ γρήγορα. Κάτι που μου ακούστηκε άσχημα απο τον αφηγητή ειναι εδώ που λες "Σε κάποια φάση, καθώς ακουμπούσε το κεφάλι της στο στήθος μου αισθάνθηκα" Ίσως με μια άλλη λεξούλα ακουγόταν λίγο καλύτερα. Το τέλος σου μου άρεσε πολύ, η επιστροφή στη Δευτέρα και ο τρόπος που τελειώνεις. Edited October 16, 2011 by Αιθεροβάμων Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted October 16, 2011 Author Share Posted October 16, 2011 Ευχαριστώ πολύ για την κριτική σου Αιθεροβάμων. Πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης και υποθέτω έχω πολύ δρόμο μπροστά μου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Λιμβρός Posted February 14, 2012 Share Posted February 14, 2012 Πολύ καλά! Και ο τίτλος και η ιστορία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.