Eugenia Rose Posted December 26, 2010 Share Posted December 26, 2010 (edited) Όνομα Συγγραφέα:Eugenia Rose Είδος: (Επιστημονική Φαντασία, steampunk) Βία; (Λίγη) Σεξ; (Όχι δυστυχώς..) Αριθμός Λέξεων: 408 Αυτοτελής; (Ναι) ΕΞΕΛΙΞΗ Η γιαγιά ξερόβηξε για να καθαρίσει το λαιμό της, στον διπλανό στύλο ο μικρός Τζέιμς περίμενε με αγωνία. «Λοιπόν» ξεκίνησε η γιαγιά «τι ιστορία θέλεις να σου πω απόψε;». Ο μικρός την κοίταξε με τα μεγάλα του μάτια. «Θέλω να μου πεις για την ‘’Εξέλιξη’’». «Δεν είσαι λίγο μικρός για αυτήν την ιστορία;» ρώτησε η γιαγιά «Όχι!» φώναξε ο Τζέιμς, «Είμαι δέκα χρονών πια, μεγάλωσα!» και κοιτώντας την παρακλητικά «Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ πολύ!». «‘Εντάξει», είπε η γιαγιά «άκουσε προσεκτικά». «Πριν πολλά χρόνια οι άνθρωποι είχαν δύο χοντρά και δυνατά πόδια και δύο χέρια, κοιτούσαν τον ουρανό και ήθελαν να πετάξουν». Ο Τζέιμς την κοίταξε παραξενεμένος. «Δεν μπορούσαν;» ρώτησε. «Δεν γινόταν, δεν είχαν φτερά. Έκαναν πολλές προσπάθειες με ξύλινα φτερά και διάφορες κατασκευέ, ένας από αυτούς μάλιστα ονόματι DaVinci σχεδόν τα είχε καταφέρει. Μέχρι που μια μέρα ένας μεγάλος επιστήμονας, ο Cornelius Shenhaim τα κατάφερε και έφτιαξε τα τελειότερα φτερά, τα οποία δουλέψανε με την τεχνολογία του ατμού». «Τον ξέρω!» πετάχτηκε ο Τζέιμς «τον μάθαμε στο σχολείο.». «Αυτός λοιπόν έκανε την αρχή. Μετά ακολούθησαν πολλοί άλλοι και σε λίγο όλοι πετούσαν και δεν ήθελαν πια να περπατούν». «Και εμείς πώς γίναμε;» την πρόλαβε. «Μην βιάζεσαι» τον μάλωσε η γιαγιά. «Με την βιοτεχνολογία φτιάξαμε φτερά με βιολογικό υλικό που άνηκε στον κάθε ένα ξεχωριστά. Έτσι τα φτερά γίνανε μέρος του σώματός μας, και κινούνταν με την σκέψη. Με την Εξέλιξη τα δυνατά πόδια ατρόφησαν και έγιναν πολύ μικρά. Μόνο τα χέρια έμειναν δυνατά γιατί τα χρησιμοποιούσαμε. Χτίσαμε σπίτια ψηλά για να μένουμε σε ασφάλεια και σταματήσαμε να κοιμόμαστε σε κρεβάτια και να καθόμαστε σε καρέκλες. Ήταν πιο εύκολο να καθόμαστε σε οριζόντιους στύλους όπως τα πουλιά στα κλαδιά. Έτσι προοδεύσαμε και εξελιχθήκαμε και μαζί και η τεχνολογία μας». «Καταπληκτικό!» φώναξε ο Τζέιμς και απόρησε «και οι δίποδοι γιατί μας κυνηγάνε;» «Δυστυχώς μία ομάδα φανατικών ήταν ενάντια στην Εξέλιξη από την αρχή και κατάφεραν να αναπτυχθούν και αυτοί τεχνολογικά. Μας θεωρούν τέρατα και έχουν ορκιστεί να μας εξοντώσουν, γι’ αυτό μένουμε τόσο ψηλά και δεν βγαίνουμε τη μέρα» είπε λυπημένη η γιαγιά. «Να προσέχεις και εσύ σε παρακαλώ γιατί εμφανίζονται από παντού». Ξαφνικά, ένας εκκωφαντικός θόρυβος ακούστηκε και εκτυφλωτικό φως μπήκε από όλα τα ανοίγματα. Ο τοίχος γκρεμίστηκε, ένα τεράστιο ελικόπτερο με προβολείς τύφλωσε τον Τζέιμς και τη γιαγιά του. Ένα δίχτυ έπεσε πάνω τους και τους παγίδευσε. Τα δίποδα πλάσματα άρχισαν να φωνάζουν. «Εντάξει! Τους πιάσαμε, τραβήξτε το δίχτυ τώρα. Αυτοί οι δύο θα κάνουν ένα καλό γεύμα». Edited December 27, 2010 by Eugenia Rose Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted December 26, 2010 Author Share Posted December 26, 2010 (edited) Edited December 26, 2010 by Eugenia Rose Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 26, 2010 Share Posted December 26, 2010 My god τι τέλος ήταν αυτό; Η ιδέα πολύ καλή, και η αφήγηση επίσης που μπόρεσε χωρέσει ολη αυτήν την ιστορία είναι δυνατή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted December 26, 2010 Share Posted December 26, 2010 Ποπο... Μέσα σε τόσο λίγες λέξεις έφτιαξες μια ατμόσφαιρα... Αχ, τους καημένους, πάντως... Τους λυπήθηκα στο τέλος!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted December 26, 2010 Author Share Posted December 26, 2010 Ευχαριστώ!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted December 27, 2010 Share Posted December 27, 2010 Πολύ ωραία ιδέα, Ευγενία, αλλά δυστυχώς, πολύ σύντομη ιστορία. Σίγουρα θα μπορούσε να γίνει ένα πολύ ωραίο διήγημα. Κάνε έναν κόπο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Jester Posted December 27, 2010 Share Posted December 27, 2010 Ωραία ιδέα αλλά δεν μου άρεσε ο διάλογος, μου φάνηκε αφύσικος. Η γιαγιά μιλάει περισσότερο στον αναγνώστη και όχι στο παιδί. Α, και το τέλος ήταν λίγο άκομψο. Και πάλι όμως, ωραία ιδέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted December 27, 2010 Share Posted December 27, 2010 Θα ήταν πολύ ωραίο για εισαγωγή ταινίας πάντως.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted December 27, 2010 Author Share Posted December 27, 2010 Ευχαριστώ παιδια! Εισαγωγή ταινίας ε? Χμμμμ... τι θα λέγατε να γυρίσουμε μια? Ποιος απο σας θα κάνει την Γιαγια? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 27, 2010 Share Posted December 27, 2010 (edited) Μπρρ. Φτερά, ε; Βασικά καλό αλλά λίγο. Πολύ μου αρέσει που είναι γιαγιά αυτή που διηγείται την ιστορία. Νομίζω ότι θα ήταν πιο σωστό στον ειρμό της ιστορίας αν είχαμε μια προοικονομία της απειλής από νωρίτερα και όχι την τελευταία στιγμή πριν εισβάλει το ελικόπτερο. Η κακία της ημέρας: Αυτά παθαίνουν όσοι κουβεντιάζουν ταμπού θέματα όπως η εξέλιξη! Edited December 27, 2010 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted December 27, 2010 Share Posted December 27, 2010 Η στιγμή της μεγάλης αμηχανίας (μου). Γεύμα; Γιατί; Πώς προέκυψε; Από που; Μου αρέσει η απόπειρα εμπλοκής του στοιχείου του ατμού με όλα τα γνωστά συνεπακόλουθα για το είδος του διηγήματος αλλά μπαίνει απ' το παράθυρο εκβιαστικά. Έχεις μία ενδιαφέρουσα (για εξερεύνηση) ιδέα (την εξέλιξη), στήνεις (όσο προλαβαίνεις - ναι, μπηχτή είναι αυτό) έναν ενδιαφέροντα κόσμο, η γιαγιά μιλάει λίγο περίεργα και στο τέλος το επιδόρπιο. Ή ήταν κυρίως πιάτο; Τι ήθελες να κάνεις τελικά; Να μιλήσεις για την εξέλιξη μέσα απ' την ιστορία/διάλογο; Ή να μας πεις για το πιάτο; Νομίζω πρέπει να ξεκαθαρίσει αυτό και η ιδέα θα μπορέσει να αναπτυχθεί με καλύτερο τρόπο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted December 27, 2010 Share Posted December 27, 2010 Αν και η ιδέα θα μπορούσε να δώσει κάτι ενδιαφέρον, μέσα από έναν ξερό διάλογο ελάχιστω λέξεων δεν καταφέρνεις να εκμεταλλευτείς σχεδόν τίποτα. Το μόνο steampunk στοιχείο που βλέπω είναι ο ατμός, ο οποίος επίσης μένει ξεκρέμαστος. Το ίδιο θα πω και για το απότομο τέλος. Επίσης, αποφάσισε αν θέλεις να γράφεις τα ονόματα με ελληνικούς ή αγγλικούς χαρακτήρες. Μία Τζεήμς, μία James. Άφησέ το να αναπτυχθεί λίγο, γιατί έτσι όπως είναι χάνεται η ιδέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted December 27, 2010 Share Posted December 27, 2010 Κατά καιρούς στα meetings σας έχω πει πόσο μ'αρέσουν οι μικρές ιστορίες... Αυτή είναι μια από αυτές... Έχτισα ένα ολόκληρο κόσμο στο μυαλό μου χωρίς να τον περιγράψεις καλά καλά... Άψογη για εισαγωγή σε διήγημα (κυρίως σαν ιδέα). Λίγο δουλίτσα ήθελε να γίνει πιο αληθοφανές αλλά και πάλι σέβομαι την προσωπική εκτίμηση της συγγραφέως. Το τέλος σου κάνει την φαντασία να πετάει (gets your fantasy evolved)!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted December 27, 2010 Share Posted December 27, 2010 Ίκαρος στα κάρβουνα. Μπρρρ. Πολύ καλό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted December 28, 2010 Share Posted December 28, 2010 (edited) Μεταλλαγμένη άνθρωποι, και εμείς όπως μας ξέρουμε, στο μέλλον ίδιοι και απαράλλακτη, με της ίδιες συνήθειες !! Ότι ζυγίζει Πάνο από τριάντα γραμμάρια τρώγεται, αυτή γιατί, όχι!! δεν θέλει πολλά λόγια απλώς το τρόμε και καλή μας όρεξη, περί ορέξεως η αληθοφάνεια όπως και να ανεφέρθη είναι επαρκείς.. Edited December 28, 2010 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted December 29, 2010 Author Share Posted December 29, 2010 Ίκαρος στα κάρβουνα... δεν το είχα σκεφτεί έτσι, αλλα ναί! Βασικά είναι λίγο μικρό γιατί έχω μπεί σε ένα διαγωνισμό με τον εαυτό μου (οπότε θα κερδίσω πού θα πάει? ) να γράψω το πιό μικρό διήγημα που μπορώ, κατα προτίμηση σου φου. Ελπίζω να το πετύχω και να βγάζει και νόημα. Ίσως και να χρησιμοποιήσω αυτή σε κάτι μεγαλύτερο, θα δείξει. Ευχαριστώ πάντως! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Innerspaceman Posted February 12, 2011 Share Posted February 12, 2011 Καλή ιδέα, μου άρεσε. Σαν παραμύθι επιστημονικής φαντασίας ήταν ! Αλλά δεν της έδωσες αρκετό χώρο να αναπτυχθεί. Ίσως βιάστηκες υπερβολικά να την τελειώσεις. Θα μπορούσε να αναπτυχθεί λίγο περισσότερο και να έχει και ένα πιο εντυπωσιακό ή παράξενο τέλος. Επίσης απο την μέση και μετά, ενώ ξεκινάει πολύ εντυπωσιακά έχει κάποια σχετικά προβλεπόμενα στοιχεία, που με τον τρόπο που παρουσιάζονται τείνουν θεωρώ προς "κλισέ" και τελικά απογοητεύουν σε σχέση με τις αρχικές προσδοκίες. Πάντως πολύ καλή η αρχική ιδέα ... αλλά .... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted February 12, 2011 Author Share Posted February 12, 2011 (edited) Ευχαριστώ για το comment. Ναι όπως είπα και παραπάνω θα μπορούσα να την αναπτύξω και να έχει άλλο τέλος πιο ενδιαφέρον. Απλά την έκανα με σκοπό το να είναι μικρή και σύντομη. Ίσως σε κάποια φάση να την ξαναδουλέψω και να της δώσω άλλη μορφή. Ευχαριστώ πάντως Edited February 12, 2011 by Eugenia Rose Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted February 12, 2011 Share Posted February 12, 2011 Εγώ πάλι θα έλεγα να μην την αναπτύξεις. Νομίζω ότι είναι ταμάμ για φλασάκι αυτή η ιδέα. Άλλα πράγματα θέλει για να δείξει. Συμφωνώ πχ με Τίεσσα ότι η απειλή καλό είναι να εμφανίζεται από την αρχή, ή έστω να υπαινύσσεται. Ο ατμός είναι καλό στοιχείο, κράτα τον, αλλά εμφάνισέ τον λίγο πιο αυτονόητο ξέρω 'γω. Όπως παρουσιάζεις τον στύλο στην αρχή-αρχή, πολύ καλό εκείνο. Επίσης, παραείναι δασκαλίστικο το υφάκι της γιαγιάς, κάνε κάτι! Γενικά όμως πολύ καλή, μπράβο μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted February 12, 2011 Author Share Posted February 12, 2011 Ευχαριστώ ευχαριστώ! Τελικά μάλλον πρέπει να το κοιτάξω γρηγορότερα απο ότι νόμιζα αυτό με την ιστορία! I'll be back B) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted February 13, 2011 Share Posted February 13, 2011 Α, συνειδητοποιείς φαντάζομαι πόσο απειρος χρόνος χρειάζεται για να εξελιχτούν τα σώματα των ανθρώπων. Αν όλες οι αλλαγές είναι αρχικά αποτέλεσμα επέμβασης, τότε εντάξει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted February 19, 2011 Author Share Posted February 19, 2011 Ακριβώς αυτό! Αλλα θα το δουλέψω γενικα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted May 18, 2011 Share Posted May 18, 2011 Ωραίο κείμενο, στρωτό, απλό και απόλυτα κατανοητό. Ομαλότατο storytelling. Το τέλος, βέβαια, ήταν κάπως απότομο. Εκτός και αν σκόπευες εξ αρχής να το κάνεις έτσι, για να δείξεις τον πραγματικά τεράστιο κίνδυνο που διέτρεχαν οι... οι... γιατί δεν τούς έδωσες όνομα βρε παιδί μου; Για να τούς μπερδέψω με τα κανονικά πουλιά; Οι φτερωτοί άνθρωποι, τελοσπάντων! Αυτά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted May 22, 2011 Author Share Posted May 22, 2011 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.