Aurora Posted March 30, 2011 Share Posted March 30, 2011 Ναι, το ταλέντο υπαρχει. Δε μπορώ με τίποτα να δεχτώ ότι όλα είναι απλά αποτέλεσμα συστηματικής ενασχόλησης. Δεν έχω να προσθέσω κάτι σε αυτό γιατί με κάλυψαν παραπάνω. Θα πιαστώ από το άλλο θέμα που άνοιξε. Άνθρωπος που να μην είναι καλός σε τίποτα, δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που είναι καλοί σε κάποια πράγματα, αλλά σκέτο καλοί. Δηλαδή πάνω από το μέσο όρο. Αυτό όμως δε τους κάνει ταλαντούχους σε κάτι. Έχουμε, λοιπόν, τον Κώστα που ζωγραφίζει καλύτερα από τη πλειοψηφία. Αλλά δεν ασχολείται με τη ζωγραφική. Έχει απλά μια ικανότητα, μαζί με πολλές άλλες. Και πιθανόν θα πούμε, αν ασχολιόταν και εξασκούσε αυτή την ικανότητα (ή κάποια άλλη), αυτή θα γινόταν "ταλέντο". Όμως δε μπορείς να πείσεις τον Κώστα που βαριέται να ζωγραφίσει, να εξασκηθεί για να φτασει σε ένα Α επίπεδο. Δε θα το κάνει, γιατί βαριέται. Και φυσικά δε μπορούμε να τον πούμε τεμπέλη γι' αυτό. Δεν ασχολείται, γιατί δε του βγαίνει να ασχοληθεί. Πρέπει να σου βγαίνει κιόλας. Αλλά πρέπει να σου βγαίνει οπωσδήποτε με κάτι; Ο Κώστας είναι καλός σε 2-3 πράγματα αλλά ως εκεί. Μπορεί να είναι όντως τεμπέλης και να επαναπαύτηκε στις ικανότητες του. Και μπορεί να έχει κάποιο ταλέντο που δεν έχει ανακαλύψει ακόμα. Μήπως μπορεί και να μην έχει; Δε πιστεύω ότι ισχύει το τελευταίο, για κανέναν. Αλλά έχω πετύχει πολλούς αυτοαποκαλούμενους ατάλαντους που μου είπαν τα αντίθετα και τελικά με προβληματίζει το θέμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted March 30, 2011 Share Posted March 30, 2011 Ορισμός: Ταλαντούχος είναι αυτός που γεννήθηκε με τη δύναμη, την αντοχή και τη βούληση να ασχοληθεί με κάτι εντατικά. Ερώτηση: σε ορισμένα πράγματα όντως υπάρχει ταλέντο. Σε όλα όμως; Διευκρίνηση: όλοι οι συμμετέχοντες στη συζήτηση, όταν λένε "ταλέντο" έχουν στο μυαλό τους την ίδια έννοια; Εφαρμογή: τι με νοιάζει εάν υπάρχει ταλέντο. Με νοιάζει πώς μπορώ να βρω πού έχω ταλέντο! Μετα-αναφορά: για να απαντήσεις ορθά στην ερώτηση "Υπάρχει το ταλέντο;" πρέπει να έχεις ταλέντο στο να καταλαβαίνεις αυτά τα θέματα ή θα πρέπει να έχεις μελετήσει πολλές ώρες αυτά τα θέματα; Διότι, στην πρώτη περίπτωση τίθεται το θέμα του πώς θα ανανγωρίσουμε τον ταλαντούχο, ενώ στη δεύτερη περίπτωση τζάμπα συζητάμε και πρέπει να ρωτήσουμε τον ειδικό. Τέλος, σκεφτείτε και αυτό εδώ: οι καλλιτέχνες/επιστήμονες που δεν αναγνωρίστηκαν στον καιρό τους είχαν ταλέντο ή όχι; Μήπως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ταλέντο και δεν το ξέρουμε/ξέρουνε ακόμα; Πώς ξέρουμε ότι υπάρχει κάτι, αν δεν είμαστε καν σίγουροι ότι μπορούμε να το δούμε, ακόμα κι όταν είναι μπροστά στη μύτη μας; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
David1778 Posted March 30, 2011 Share Posted March 30, 2011 Απ'ότι βλέπω χωριζόμαστε σε Ταλεντομάχους και Ταλεντοκλάστες! Εγώ είμαι με τους πρώτους. Δεν θέλω να φανταστώ πόσο άχρωμος θα ήταν ο κόσμος σε όλους τους τομείς αν δεν υπήρχε το ταλέντο (αν και προτιμώ κλίση). Θα ήταν πάντως πιο δίκαιος, γιατί το ταλέντο είναι πολύ άδικο πράγμα για εκείνον που δεν το έχει. Είναι σαν να γεννιέσαι άσχημος σε έναν κόσμο που το μοναδικό επάγγελμα είναι το μόντελινγκ. Θα πώ ένα απλό παράδειγμα. Όταν βάζεις τα 20 παιδάκια της πρώτης δημοτικού να ζωγραφίσουν, τα 19 φτιάξουν τις γνωστές ζωγραφιές που κάναμε όλοι τότε και το ένα -άχ αυτό το ένα, πάντα είναι εκεί για να σπάσει τον βολικό κανόνα- ζωγραφίσει το κάτι διαφορετικό, κάτι που υπερέχει... Τότε θα πούμε "μπράβο αυτό το παιδάκι δούλεψε πάρα πολύ σκληρά..." ;; Συμφωνώ 100% με την Cassandra στο όλο θέμα. Νομίζω οτι ένα άλλο ερώτημα που είναι συνυφασμένο με αυτό της ύπαρξης του ταλέντου, είναι αυτό: Είμαστε καλοί σε κάτι επειδή το αγαπάμε, ή αγαπάμε κάτι επειδή είμαστε καλοί σ'αυτό; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 Αν δεν υπάρχει ταλέντο, τότε πώς γίνεται κάποιοι να ξεχωρίζουν από το πλήθος σε ορισμένους τομείς; Δεν είναι μόνο η σκληρή δουλειά, αν και χρειάζεται κι αυτή για να αναδειχθεί κάποιος. Και στο κάτω-κάτω, αν δεν υπάρχει το ταλέντο, πώς ήταν δυνατό να παίζει ο Μότσαρτ μπροστά σε Ευρωπαίους Βασιλείς στην ηλικία των πέντε ετών; Πέντε ετών ήταν ο άνθρωπος, πόση εξάσκηση να είχε κάνει; Για μένα, λοιπόν, βεβαίως υπάρχει το ταλέντο, η κλίση. Και με βάση κάτι που ειπώθηκε και παραπάνω, πιστεύω πως το ταλέντο και η ασχολία με κάτι έχουν αμφίδρομη σχέση. Αν έχεις ταλέντο σε κάτι είναι πολύ πιθανό να σ'αρέσει κιόλας. Κι αν σ'αρέσει, τότε ασχολείσαι μαζί του. Κι αφού ασχολείσαι μαζί του, βελτιώνεσαι κιόλας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 Αν δεν υπάρχει ταλέντο, τότε πώς γίνεται κάποιοι να ξεχωρίζουν από το πλήθος σε ορισμένους τομείς; Δεν είναι μόνο η σκληρή δουλειά, αν και χρειάζεται κι αυτή για να αναδειχθεί κάποιος. Και στο κάτω-κάτω, αν δεν υπάρχει το ταλέντο, πώς ήταν δυνατό να παίζει ο Μότσαρτ μπροστά σε Ευρωπαίους Βασιλείς στην ηλικία των πέντε ετών; Πέντε ετών ήταν ο άνθρωπος, πόση εξάσκηση να είχε κάνει; Παρότι δεν καταφέρομαι ενάντια στην έννοια του ταλέντου, να σημειώσω εδώ: -ο πατέρας του ήταν μουσικός, συνθέτης και έμπειρος καθητηγής στη μουσική. Τη χρονιά που γεννήθηκε ο Mozart, ο πατέρας του είχε εκδώσει βιβλίο για το βιολί -η μεγαλύτερη αδερφή του είχε ξεκινήσει μαθήματα πιάνου, όταν αυτός ήταν τριών ετών, και αυτός κοιτούσε από κοντά! -ο πατέρας του ξεκίνησε να του διδάσκει από τεσσάρων Φαντάσου τα ακούσματα αυτού του παιδιού (ενδομήτρια και εξωμήτρια!) τη μαζικά θετική στάση του περίγυρού του απέναντι στη μουσική, τη θετική ανατροφοδότηση που πήρε από όλους τους γύρω του, την άψογη και έγκαιρη εκπαίδευσή του, το πόσο σημαντικό είναι για ένα αγοράκι να περνάει χρόνο με τον πατέρα του για να του μοιάσει. Δεν ξέρω για το ταλέντο αλλά αυτό το παιδί είχε όλα τα κίνητρα του κόσμου να γίνει συνθέτης! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
David1778 Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 Παρότι δεν καταφέρομαι ενάντια στην έννοια του ταλέντου, να σημειώσω εδώ:-ο πατέρας του ήταν μουσικός, συνθέτης και έμπειρος καθητηγής στη μουσική. Τη χρονιά που γεννήθηκε ο Mozart, ο πατέρας του είχε εκδώσει βιβλίο για το βιολί-η μεγαλύτερη αδερφή του είχε ξεκινήσει μαθήματα πιάνου, όταν αυτός ήταν τριών ετών, και αυτός κοιτούσε από κοντά!-ο πατέρας του ξεκίνησε να του διδάσκει από τεσσάρωνΦαντάσου τα ακούσματα αυτού του παιδιού (ενδομήτρια και εξωμήτρια!) τη μαζικά θετική στάση του περίγυρού του απέναντι στη μουσική, τη θετική ανατροφοδότηση που πήρε από όλους τους γύρω του, την άψογη και έγκαιρη εκπαίδευσή του, το πόσο σημαντικό είναι για ένα αγοράκι να περνάει χρόνο με τον πατέρα του για να του μοιάσει.Δεν ξέρω για το ταλέντο αλλά αυτό το παιδί είχε όλα τα κίνητρα του κόσμου να γίνει συνθέτης! Έχεις όλα τα δίκια του κόσμου με το μέρος σου, αλλά κάποιος εδώ θα μπορούσε να πεί: Έγινε μουσικός γιατί είχε το γονίδιο! Αφού όλα τα μέλη της οικογένειάς του το είχαν. Πιστεύω οτι το dna (ταλέντο) σου ανοίγει την πόρτα και το περιβάλλον σου δίνει το σπρώξιμο να τη διαβείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 Αν δεν υπάρχει ταλέντο, τότε πώς γίνεται κάποιοι να ξεχωρίζουν από το πλήθος σε ορισμένους τομείς; Δεν είναι μόνο η σκληρή δουλειά, αν και χρειάζεται κι αυτή για να αναδειχθεί κάποιος. Και στο κάτω-κάτω, αν δεν υπάρχει το ταλέντο, πώς ήταν δυνατό να παίζει ο Μότσαρτ μπροστά σε Ευρωπαίους Βασιλείς στην ηλικία των πέντε ετών; Πέντε ετών ήταν ο άνθρωπος, πόση εξάσκηση να είχε κάνει; Παρότι δεν καταφέρομαι ενάντια στην έννοια του ταλέντου, να σημειώσω εδώ: -ο πατέρας του ήταν μουσικός, συνθέτης και έμπειρος καθητηγής στη μουσική. Τη χρονιά που γεννήθηκε ο Mozart, ο πατέρας του είχε εκδώσει βιβλίο για το βιολί -η μεγαλύτερη αδερφή του είχε ξεκινήσει μαθήματα πιάνου, όταν αυτός ήταν τριών ετών, και αυτός κοιτούσε από κοντά! -ο πατέρας του ξεκίνησε να του διδάσκει από τεσσάρων Φαντάσου τα ακούσματα αυτού του παιδιού (ενδομήτρια και εξωμήτρια!) τη μαζικά θετική στάση του περίγυρού του απέναντι στη μουσική, τη θετική ανατροφοδότηση που πήρε από όλους τους γύρω του, την άψογη και έγκαιρη εκπαίδευσή του, το πόσο σημαντικό είναι για ένα αγοράκι να περνάει χρόνο με τον πατέρα του για να του μοιάσει. Δεν ξέρω για το ταλέντο αλλά αυτό το παιδί είχε όλα τα κίνητρα του κόσμου να γίνει συνθέτης! Δεν αντιλέγω. Παραθέτεις μάλιστα ενδιαφέρουσες πληροφορίες, τις οποίες -ομολογώ- δε γνώριζα. Ωστόσο, δεν αναφέρομαι στη μετέπειτα πορεία του. Αναφέρθηκα πολύ συγκεκρικένα στην ηλικία των πέντε ετών. Σύμφωνα με αυτά που λες και έναν πολύ πρόχειρο υπολογισμό, ο Mozart είχε διδαχθεί μονάχα ένα χρόνο προτού παρουσιαστεί στους Βασιλείς. Σαφώς είχε ιδιαίτερη επίδραση το περιβάλλον του, είχε τα μέσα αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι και ήταν και μικρός όταν άρχισε να ασχολείται. Όμως, πόσοι είναι οι μουσικοί στον κόσμο που έχουν οικογένεια και πόσα παιδιά μουσικών γίνονται τελικά σαν τον Mozart; Τα αδέρφια του γιατί δε χαίρουν τέτοιας φήμης; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 Αχ, το αγαπημένο μου θέμα: ο Μότσαρτ. Θυμάμαι που ήμουν τόση δα που μου βάζανε μαξιλάρι στο κάθισμα του πιάνου για να φτάνω τα πλήκτρα κι όταν κάτι με δυσκόλευε και μυξόκλαιγα, η δασκάλα μου μού 'λεγε πάντα για τον Μότσαρτ, που ήταν μικρούλης σαν εμένα κι έκανε κι έρανε κι έφτασα στο σημείο να μεγαλώσω παρέα με τον Βόλφγκανγκ, να κάνω εργασίες για την ζωή και το έργο του και να τον λατρεύω. Λοιπόν. Άσχετα με τον πατέρα του (που ήταν απ' τους κορυφαίους ερμηνευτές βιολιού στην εποχή του), δεν μπορεί κανείς ν' αμφισβητήσει την μουσική μεγαλοφυία του Μότσαρτ. Δε μιλάμε μόνο για την ικανότητά του στην ερμηνεία που έπαιζε παπάδες απ' την κούνια, ούτε για τις σονάτες που έγραφε φορώντας ακόμα πάνες. Αυτός ο άνθρωπος ήταν φτιαγμένος από μουσική. 90% του έργου του δεν έχει διορθώσεις στα πρωτότυπα κείμενα. Έπαιζε με τις νότες, σαν να ήταν οι μαιτρέσσες του (που ήταν). Έπαιζε με τα μάτια κλειστά, με τα χέρια ανάποδα, απομνημόνευε κομμάτια ακούγοντάς τα μια φορά μόνο, έφτιαχνε ριφάκια κάνοντας ταυτόχρονα το οτιδήποτε. Αυτό δεν είναι η επιρροή του μπαμπά. Είναι ταλέντο, τελεία και παύλα. Κι η Νάννερλ (η αδερφή του) την ίδια μουσική παιδεία είχε, αλλά δεν έγραψε ούτε σονατίνα. Και δεν είναι μόνο το ΠΟΣΑ έγραψε, που ο κατάλογος Κέχελ αριθμεί γύρω στα 600+, αν η μνήμη μου δεν με απατάει, είναι η δύναμη που έχουν τα κομμάτια του, η ποικιλία από εκκλησιαστική μουσική μέχρι καντσόνε κι από όπερα μέχρι παραγγελιές για την Παραντί, έχει γράψει τα πάντα και πέθανε μόλις 35 ετών. Αυτό δεν είναι απλή αφοσίωση, δουλειά κλπ, γιατί μην ξεχνάμε ότι το παλικάρι έπασχε από σοβαρές συναισθηματικές διαταραχές, ήταν αλκοολικός κι έβγαζε δυο γκόμενες για κάθε ορατόριο που έγραφε. Ένα σημαντικό κομμάτι του χρόνου του σπαταλούνταν ασκόπως. Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν μπορεί κανείς ν' αμφισβητήσει την μοναδικότητα του ταλέντου. Φωσφορίζει. Θα συμφωνήσω ότι αν ο Μότσαρτ είχε γεννηθεί στην Κρήτη την ίδια περίοδο άντε να 'χε γράψει πέντε μαντινάδες για νόστιμες Τουρκοπούλες, αλλά δεν αναιρείται το ταλέντο του με καμία δύναμη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
demiraval Posted April 1, 2011 Share Posted April 1, 2011 Η ψυχολογία αναγνωρίζει το «ταλέντο», αλλά το ονομάζει aptitude, -κλίση. Όλοι οι άνθρωποι έχουν κλίσεις που σχετίζονται κυρίως με τη νοημοσύνη τους. Μερικοί έχουν πολλαπλές κλίσεις, που ενίοτε συσχετίζονται με νοητικές ή/και σωματικές ικανότητες. Το πιο γνωστό και συνηθισμένο παράδειγμα είναι το ύψος. Το μεγάλο ύψος συνήθως κάνει τα παιδιά πιο κατάλληλα για να παίξουν μπάσκετ ή βόλεϋ. Σε καμία περίπτωση ασφαλώς δε σημαίνει ότι μόνο και μόνο επειδή το παιδί είναι ασυνήθιστα ψηλό, θα ανοίξει ο ουρανός και θα βρέξει μετάλλια και κύπελλα. Το κατόρθωμα είναι κάτι αποκλειστικά επίκτητο που χρειάζεται πολλή δουλειά, επιμονή και προσήλωση. Πέραν απ' τον Μότσαρτ που είναι ένα παράδειγμα παιδικής ιδιοφυίας που αγγίζει τα όρια του κλισέ πλέον, υπάρχουν εκατοντάδες άλλα child prodigies που έχουν κάνει πολύ πιο αξιοθαύμαστα πράγματα. Εμένα πάντα με ιντρίγκαρε ο Wiliam James Sidis, ο οποίος -υπό συζήτηση- υπήρξε ο εξυπνότερος άνθρωπος του κόσμου με τα IQ standards της εποχής του. Είναι γνωστό ότι ο Sidis διάβαζε τις Times από 18 μηνών, έγραψε 4 βιβλία μέχρι τα 5, πέρασε την Grey's Anatomy (το standard τεστ της ανατομίας για την Ιατρική) στα 6. Μπήκε στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στα 10 περίπου και μέχρι τα 12 έκανε διαλέξεις σε μια ευρεία γκάμα θεμάτων απ' τ' ανώτερα μαθηματικά έως την Αμερικανική Ιστορία. Απ' τα 17 του μάθαινε μία γλώσσα την ημέρα, έως τα 18 γνώριζε πάνω από 200 γλώσσες και μπορούσε να μεταφράσει μεταξύ τους απευθείας. Φυσικά ο πατέρας που William, o Boris, πειραματίστηκε με πρότυπες μεθόδους πάνω στο γιο του απ' τα γεννοφάσκια του. Αυτό φαίνεται να βοήθησε τον William ν' αναπτύξει μια φλογερή και αλογόκριτη αγάπη για τη γνώση. Εντούτοις ο William έζησε σε μία εποχή που ο κομμουνισμός θεωρούταν ψυχική νόσος και η ακαδημαικότητα ήταν πολύ συνυφασμένη με την ιεραρχεία και τον δεσποτισμό. Οπότε παρ' όλα τα ταλέντα του Sidis το μόνο που κατάφερε ήταν να γίνει περίγελος προς το τέλος της ζωής του και μολονότι άφησε ένα τεράστιο όγκο κειμένων, πολλά απ' αυτά δεν έχουν καμία αξία για τη σημερινή επιστήμη... Η γνώμη μου είναι πως, ναι μεν υπάρχει διακριτή κλίση (ή ταλέντο) στους ανθρώπους, αλλά τα κατορθώματα τους σε οποιοδήποτε τομέα τέχνης, επιστήμης, αθλητισμού, καριέρας κλπ, συνδέονται αποκλειστικά με την κοινωνία στην οποία ζουν και μεγαλώνουν, στον τρόπο με τον οποίο ελίσσονται και επηρεάζουν το περιβάλλον τους και φυσικά με τις καθημερινές επιλογές τους σε πολύπλοκα διλήμματα. Ένας άνθρωπος με πολλά ταλέντα, αλλά τίποτε άλλο, είναι σφαίρα εκτός όπλου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted April 1, 2011 Share Posted April 1, 2011 Συμφωνώ, αλλά η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στην σκληρή δουλειά και το ταλέντο είναι η εξής: Κάποιος χωρίς ταλέντο δεν θα ξεπεράσει την μετριότητα όσο κι αν προσπαθήσει. Κάποιος με ταλέντο θα ξεπεράσει την μετριότητα σχεδόν απ' την αρχή της προσπάθειάς του. Σαφώς και χωρίς το κατάλληλο χώμα δεν ανθίζει κανένας σπόρος, αλλά και το καλύτερο χώμα να έχεις, αν σπείρεις αέρα, θα φυτρώσει αέρας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted April 1, 2011 Share Posted April 1, 2011 (edited) Στα 27 μου ήθελα να μάθω να παίξω το 20ο κονσέρτο για πιάνο του Μότσαρτ. Έτσι, ερασιτεχνικά, η τεχνική μου έτσι κι αλλιώς ήταν για γέλια. Η καθηγήτριά μου στο πιάνο, γενναιόδωρη απενάντι στους ενθουσιώσεις ερασιτέχνες, μού είχε πει ότι δεν είχα τίποτα να χάσω. Ξεκίνησα λοιπόν και παιδευόμουν με τις πρώτες πέντε σελίδες για κάποιες εβδομάδες. Ήμουν ευτυχής κι αισθανόμουν προνομιούχος που μπορούσα έστω και με ρυθμό σαλιγκαριού να προσεγγίσω το έργο ενός ειδώλου μου. Μια μέρα πήγα στο ωδείο και πριν ξεκινήσει το μάθημα, κάτι είχε γίνει στην αίθουσα εκδηλώσεων και μπήκε μια άλλη δασκάλα στο χώρο του του μαθήματός μου με τον εντεκάχρονο μαθητή της. Μας ζήτησε την άδεια να παραμείνουν εκεί για ένα τέταρτο. Το πιτσιρίκι (ένα κοντόχοντρο βατραχοειδές παιδί με παχουλά δάχτυλα που μετά βίας μπορούσαν να πιάσουν μια οχτάβα στο πιάνο) είδε την παρτιτούρα μου στο πιάνο και ρώτησε αν μπορούσε να της ρίξει μια ματιά. Η δασκάλα μου συμφώνησε χαμογελώντας. [Σημειωτέον: 8 δικά μου καθαρά χρόνια μελέτης (+3 επαναφοράς) τότε, αντιστοιχούσαν σε 3 δικά του].Το βατραχάκι κάθισε μπροστά στο πιάνο κι άρχισε να παίζει prima vista το κονσέρτο. Και δεν ήταν μόνο ότι έπαιζε. Έκανε και παραλλαγές στο ρυθμό προκειμένου να βρει το tempo και το ύφος που του ταίριαζε περισσότερο... Λίγες σελίδες αργότερα (εγώ γύριζα τις σελίδες, άναυδος, κανονικός Salieri της κινηματογραφικής εκδοχής) σταμάτησε. “Ενδιαφέρον είναι” είπε “κάποια στιγμή ίσως να το ξαναδοκιμάσω”. Σηκώθηκε κι έφυγε με την δασκάλα του μιας κι η αίθουσά τους είχε αδειάσει. Δεν ξέρω αν έτσι είναι οι βάτραχοι που γίνονται πρίγκηπες, αλλά εγώ παράτησα το καταραμένο κονσέρτο ένα μήνα αργότερα κι έκτοτε το πιάνο μου, μένει κατά κανόνα σιωπηλό. Edited April 1, 2011 by Cyrano Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted April 2, 2011 Share Posted April 2, 2011 -off topic Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Εγώ κοιτάω το πιάνο μου και τους κατεστραμένους μου τένοντες που δεν μ' αφήνουν πια να παίξω ούτε όπως ούτε όσο θα ήθελα και προσποιούμαι πως έχω άλλα πράγματα να κάνω. Το τι θα κάνει το βατραχάκι με το ταλέντο του, άσε να το κρίνει ο χρόνος. Εσύ κάνε αυτό που γουστάρεις γιατί το γουστάρεις. /off topic Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted April 2, 2011 Share Posted April 2, 2011 (edited) Το είπα στην προηγούμενη σελίδα, αλλά θα το ξαναπώ με αριθμούς για να γίνει πιο κατανοητό. Με μια κλίμακα που έχει για άριστα το 10: Ο ατάλαντος ξεκινάει από το 0, ενώ ο ταλαντούχος από το 4. Με σκληρή δουλειά ο ατάλαντος θα φτάσει το πολύ ως το 7, ενώ ο ταλαντούχος φυσικά θα φτάσει στο 10. Χωρίς δουλειά ο ατάλαντος θα παραμείνει στο 0, ενώ ο ταλαντούχος υπάρχει μία πιθανότητα να πάει μέχρι το 6. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο ατάλαντος με πολύ δουλειά μπορεί να περάσει έναν ταλαντούχο που δεν δουλεύει. Υπάρχει το ταλέντο, σίγουρα. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Τελικά νομίζω πως οι περισσότεροι λέμε το ίδιο Edited April 2, 2011 by Deus Misereatur Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted April 2, 2011 Share Posted April 2, 2011 Βλέπουμε λοιπόν ότι ο ατάλαντος με πολύ δουλειά μπορεί να περάσει έναν ταλαντούχο που δεν δουλεύει. Υπάρχει το ταλέντο, σίγουρα. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Τελικά νομίζω πως οι περισσότεροι λέμε το ίδιο + Επίσης δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από κάποιους ταλαντούχους ψωνάρηδες που βασίζονται στο ταλέντο τους και δεν δουλεύουν. Κάποια μέρα θα τους προδώσει άσχημα, γιατί ό,τι θεωρείς δεδομένο και δεν δουλεύεις γι αυτό, ε τότε δε θα αποδώσει καρπούς. Kinda like το μύθο Αισώπου με το λαγό και τη χελώνα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted April 2, 2011 Share Posted April 2, 2011 Πετάγομαι απλώς για να παραθέσω το τσιτάτο του Βερχόφεν από το Hollow Man: "Ιδιοφυία είναι να μπορείς να πας από το Α στο Δ χωρίς να περάσεις από τα Β και Γ". Ατάκα, αν θυμάμαι καλά, του Josh Brolin. Και συμφωνώ: ο ταλαντούχος ξεκινάει με αβάντα βαθμούς από ότι ο ατάλαντος. Αλλά ο ρόλος που παίζει η σκληρή δουλειά και η επιμονή έχει υποτιμηθεί και νομίζουν όλοι οι τεμπέληδες ότι θα πετύχουν χωρίς να κουνήσουν δάχτυλο. Νομίζω ότι ένας ατάλαντος εργατικός θα τα πάει εξίσου καλά ή καλύτερα από έναν τεμπέλη ταλαντούχο, αν και εξαρτάται πόση διαφορά έχουνε στο ταλέντο και για τι είδους ικανότητα μιλάμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
David1778 Posted April 2, 2011 Share Posted April 2, 2011 Στο ταλέντο συμπεριλαμβάνεται και η έφεση προς τη δουλειά. Αλλιώς χωρίς αυτήν μετονομάζεται (υποβαθμίζεται) σε προδιάθεση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted April 3, 2011 Share Posted April 3, 2011 Με άλλα λόγια, το σημαντικότερο ταλέντο είναι η ισχυρή θέληση! Και αυτό, τι είναι; Γενετικό; Περιβαλλοντικό; Ή... ελεύθερη βούληση! Την κάτσαμε τη βάρκα... ...Η γνώμη μου είναι πως, ναι μεν υπάρχει διακριτή κλίση (ή ταλέντο) στους ανθρώπους, αλλά τα κατορθώματα τους σε οποιοδήποτε τομέα τέχνης, επιστήμης, αθλητισμού, καριέρας κλπ, συνδέονται αποκλειστικά με την κοινωνία στην οποία ζουν και μεγαλώνουν, στον τρόπο με τον οποίο ελίσσονται και επηρεάζουν το περιβάλλον τους και φυσικά με τις καθημερινές επιλογές τους σε πολύπλοκα διλήμματα. Ένας άνθρωπος με πολλά ταλέντα, αλλά τίποτε άλλο, είναι σφαίρα εκτός όπλου.Vygotsky! Η γνώμη του για την κοινωνική πλευρά της νοημοσύνης http://en.wikipedia.org/wiki/Lev_Vygotsky#Zone_of_proximal_development Με μια κλίμακα που έχει για άριστα το 10:Ο ατάλαντος ξεκινάει από το 0, ενώ ο ταλαντούχος από το 4. Με σκληρή δουλειά ο ατάλαντος θα φτάσει το πολύ ως το 7, ενώ ο ταλαντούχος φυσικά θα φτάσει στο 10. Χωρίς δουλειά ο ατάλαντος θα παραμείνει στο 0, ενώ ο ταλαντούχος υπάρχει μία πιθανότητα να πάει μέχρι το 6. Θα ήθελα πολύ να μάθω πώς κατέληξες στα νούμερα αυτά! Στηρίζεσαι σε έρευνες ή απλώς αυτή είναι η ποσοτικοποίηση της άποψής σου; Και ένας αφορισμός: Ταλέντο είναι αυτό που έχουν οι άλλοι και δικαιολογεί τη δική σου αποτυχία (=απουσία εργατικότητας + ενδιαφέροντος + επιμονής + βούλησης + τύχης + υποστηρικτικού περιβάλλοντος + ... + ...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted April 3, 2011 Share Posted April 3, 2011 Και ένας αφορισμός: Ταλέντο είναι αυτό που έχουν οι άλλοι και δικαιολογεί τη δική σου αποτυχία (=απουσία εργατικότητας + ενδιαφέροντος + επιμονής + βούλησης + τύχης + υποστηρικτικού περιβάλλοντος + ... + ...) Θαυμάσιος αφορισμός, ο οποίος, αν τον δούμε νηφάλια, μας αποκαλύπτει ότι το ταλέντο είναι μια πτητική (volatile) έννοια, η οποία ορίζεται από τον (οποιονδήποτε) Άλλο. Προσυπογράφω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted April 4, 2011 Share Posted April 4, 2011 Θα ήθελα πολύ να μάθω πώς κατέληξες στα νούμερα αυτά! Στηρίζεσαι σε έρευνες ή απλώς αυτή είναι η ποσοτικοποίηση της άποψής σου; Όχι δεν στηρίζομαι σε καμία έρευνα, είναι απλά η άποψη μου μεταφρασμένη σε νούμερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.