50 Βιβλία για το 2011

[wordsmith]

-Η ιστορία του χειρούργου: Γι' αυτό το διήγημα πήρα το βιβλίο και αυτό διάβασα πρώτο. Είναι σίγουρα το πιο τρομαχτικό και αυτό που θα μου μείνει περισσότερο, αλλά δε θα το έλεγα και το πιο καλο. Παλιομοδίτικο. Πρέπει να γράφτηκε και γύρω στην εποχή στην οποία αναφέρεται (100 χρόνια πριν, δηλαδή...).

Γράφτηκε-εκδόθηκε το 1988.

 

δε μπορώ να χωνέψω ότι η λογοτεχνία τρόμου που δεν εξηγεί για να τρομάξεις περισσότερο είναι κι αυτή ένα από τα λογοτεχνικά είδη.

Lovecraft δεν έχεις διαβάσει;

 

1988; Ακόμα χειρότερα. Παλιομοδίτικο χωρίς δικαιολογία. Επίσης:

-Γιατί έπρεπε να είναι γυναίκα η πρωταγωνιστρια;

Είναι μεγαλύτερη η φρίκη της σφαγής αμάχων; Ή μήπως οι γυναίκες είναι πιο κοντά στην ψυχολογία του να κάνουν διάφορα στον εαυτό τους (ή να αφήνουν να τους τα κάνουν οι άλλοι) παρά οι άντρες; Αυτό δεν ξέρω αν πρέπει να το θεωρήσω αντιφεμινιστικό ή ένα συν στην πειστικότητα.

Αυτό ήταν το μόνο που με ξάφνιασε. Και ένα σημείο μου θυμίζει το διήγημα "Ουίλλιαμ και Μαίρη" του Ρόαλντ Νταλ. Εκεί νομίζω ότι το εξηγεί καλύτερα πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό.

 

Lovecraft έχω διαβάσει μόνο "Το χρώμα που ήρθε από το διάστημα" και άλλο ένα διήγημα φάντασυ, αλλά δεν ξετρελάθηκα. Και επιμένω ότι, έστω και αν παραδεχόμαστε ότι ο συγγραφέας αποφεύγει να εξηγήσει για να μας τρομάξει περισσότερο, προτιμώ τα είδη λογοτεχνίας που ο συγγραφέας κάθεται και κατεβάζει ΚΑΙ μια ιδέα για να το κλείσει κάπως ικανοποιητικά. Πώς "Ο Σμιλευτής"; Ούτε εκεί εξηγούνται τα πάντα, αλλά το τέλος κάπως "κουμπώνει", δε μένει ξεκρέμαστο.

 

aScannerDarkly: Δεν κατάλαβα τι εννοείς... Και θέλω να σε ρωτήσω αν ήξερες εσύ τη λέξη αυτή, "υπαισθησία", όταν έγραφες για εκείνη την κοπέλα στους "Σκλάβους της Ειμαρμένης". Και αυτό μου το θύμισε.

Edited September 25, 2011 by wordsmith

[aScannerDarkly]

Φαντάζομαι είναι κατά μία έννοια το αντίθετο της συναισθησίας, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ αυτό πώς σχετίζεται με όλα τα προηγούμενα... Ωραία συνεννόηση κάναμε

[Nihilio]

-Η ιστορία του χειρούργου: Γι' αυτό το διήγημα πήρα το βιβλίο και αυτό διάβασα πρώτο. Είναι σίγουρα το πιο τρομαχτικό και αυτό που θα μου μείνει περισσότερο, αλλά δε θα το έλεγα και το πιο καλο. Παλιομοδίτικο. Πρέπει να γράφτηκε και γύρω στην εποχή στην οποία αναφέρεται (100 χρόνια πριν, δηλαδή...).

Γράφτηκε-εκδόθηκε το 1988.

 

1988; Ακόμα χειρότερα. Παλιομοδίτικο χωρίς δικαιολογία.

Το ενδεχόμενο να είναι γραμμένο έτσι για να πείθει ότι είναι ημερολόγιο από τη Βικτωριανή εποχή δεν το σκέφτηκες;

 

Επίσης:

-Γιατί έπρεπε να είναι γυναίκα η πρωταγωνιστρια;

Είναι μεγαλύτερη η φρίκη της σφαγής αμάχων; Ή μήπως οι γυναίκες είναι πιο κοντά στην ψυχολογία του να κάνουν διάφορα στον εαυτό τους (ή να αφήνουν να τους τα κάνουν οι άλλοι) παρά οι άντρες; Αυτό δεν ξέρω αν πρέπει να το θεωρήσω αντιφεμινιστικό ή ένα συν στην πειστικότητα.

Αυτό ήταν το μόνο που με ξάφνιασε.

Εδώ χωράει ολόκληρη φιλολογική συζήτηση για τον τρόμο και τα όρια που δεν έχει.

Αλλά μιλάμε για Βικτωριανά χειρουργικά θέατρα. Άρα για άντρες γιατρούς. Για σκέψου τον χειρούργο της ιστορίας

να δημιουργεί έναν αρρωστημένο πλατωνικά ερωτικό δεσμό με έναν άντρα, ενώ του αφαιρεί κομμάτι-κομμάτι το σώμα του.

Ή μια βικτωριανή γιατρίνα. Απλά δε στέκει λογικά (και χειρουργικά θέατρα υπήρχαν στη Βικτωριανή Αγγλία, όχι σε πιο σύγχρονες εποχές).

Επίσης, παραδοσιακά οι γυναίκες θεωρούνται πιο αδύναμες (ακόμα και οι γαμάουα αμαζόνες του σύγχρονου φάνταζυ) και έτσι καταλήγουν πιο συχνά στο ρόλο του θύματος, ακόμα και ασυνείδητα.

Καλά τα φεμινιστικά, αλλά πολλές φορές υπάρχουν είτε λογικοί ούτε υποσυνείδητοι λόγοι για κάτι που γράφεται.

[Count Baltar]

-Το κουτί: [...]. Αλλά το τέλος με άφησε ξεκρεμαστη, γιατί δε δίνει καμιά εξήγηση και δε μπορώ να χωνέψω ότι η λογοτεχνία τρόμου που δεν εξηγεί για να τρομάξεις περισσότερο είναι κι αυτή ένα από τα λογοτεχνικά είδη. Θα προτιμούσα να κατέβαζε καμιά παραπάνω ιδέα ο συγγραφέας.

 

Πραγματικός διάλογος:

 

-What's in the fucking box, Dallas Jack?

-What do YOU think is in the fucking box, Nick?

 

-Η κόλασις ηυξήθη: Κουφός και άσχετος τίτλος,

 

Ούτε κατά διάνοια. Μοναδική απόδοση του πρωτοτύπου "Hell Hath Enlarged Itself" από τον εξαιρετικό Γιάννη Ανδρέου, έναν άνθρωπο απίστευτης καλλιέργειας που είναι πραγματικά ΚΡΙΜΑ ότι δεν μεταφράζει πολύ συχνότερα. Ο δε τίτλος προέρχεται από κάποιον "κλασσικό" Έλληνα. Θα θυμηθώ.

Edited September 26, 2011 by Nihilio

[wordsmith]

-Η κόλασις ηυξήθη: Κουφός και άσχετος τίτλος,

 

Ούτε κατά διάνοια. Μοναδική απόδοση του πρωτοτύπου "Hell Hath Enlarged Itself" από τον εξαιρετικό Γιάννη Ανδρέου, έναν άνθρωπο απίστευτης καλλιέργειας που είναι πραγματικά ΚΡΙΜΑ ότι δεν μεταφράζει πολύ συχνότερα. Ο δε τίτλος προέρχεται από κάποιον "κλασσικό" Έλληνα. Θα θυμηθώ.

 

Μα δεν είπα εγώ ότι είναι κακή μετάφραση. Άλλωστε δεν ήξερα και τον πρωτότυπο τίτλο για να σχολιάσω τη μετάφραση. Λέω ότι είναι κουφό να έχει τέτοιο βιβλικό-καθαρευουσιάνικο τίτλο ένα διήγημα τόσο εφ, με όλη την τεχνικούρα του και τα λοιπά του, και επίσης ότι ο τίτλος είναι άσχετος με το διήγημα: πού κολλάει η κόλαση και γιατί "ηυξήθη"; Μπορούμε, βέβαια, με λίγη φαντασία, να θεωρήσουμε τον τίτλο κάτι σαν σχόλιο σ'αυτά που συμβαίνουν μέσα στο διήγημα, αλλά αν αυτή είναι η μόνη σχέση που έχει, το θεωρώ κακή ιδέα. Δείχνει κάποια αμηχανία, "τι τίτλο να βάλω τώρα;" και tell.

 

Nihilio: Βεβαίως και το σκέφτηκα ότι στην ιδέα ταίριαζε περισσότερο η βικτωριανή εποχή και γι' αυτό είναι γραμμένο έτσι. Αλλά πρώτον αμφιβάλλω αν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό με τη χειρουργική εκείνης της εποχής και δεύτερον το ζήτημα με την επιλογή του φύλου και της εποχής είναι τι από την ιδέα ήθελε να κρατήσει οπωσδήποτε ο συγγραφέας και τι όχι.Ήθελε άραγε να είναι οπωσδήποτε γυναίκα; Ήθελε να γίνονται όλα αυτά σε θέατρο, για χάρη του θεάματος; Ήθελε να αποφύγει το νομικό ασυμβίβαστο αν συνέβαιναν όλα αυτά σε πιο σύγχρονη εποχή; Ήθελε να υπάρχει οπωσδήποτε και το ερωτικό στοιχείο; Τέλος πάντων, αν θέλετε κάτι παραπλήσιο στη σύγχρονη εποχή, μου θυμίζει μια είδηση στην τελευταία σελίδα της Ελευθεροτυπίας πριν χρόνια, που έλεγε για μια γυναίκα που

ήθελε να κόψει τα πόδια της, δεν άντεχε να ζει με πόδια, είχε κάποια διαταραχή που την έκανε να νιώθει τα πόδια της σαν ξένα και τελικά χώθηκε μέσα σε πάγους επίτηδες, προκάλεσε κρυοπαγήματα στον εαυτό της και της έκοψαν το ένα. Το άλλο, λέει, το άφησε για αργότερα, για να μη φρικάρουν τα παιδιά της...

Όσοι το διάβασαν θα το θυμούνται ακόμα. Ακόμα και αν δεν ήταν αλήθεια, θα ήταν καλή σύγχρονη μεταφορά της "Ιστορίας του χειρούργου".

[Zaratoth]

1)Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και οι Τρεις Ντετέκτιβ στο "Μυστικό του Νησιού των Σκελετών" - Ρόμπερτ Άρθουρ (183)

2)Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και οι Τρεις Ντετέκτιβ στο "Μυστήριο του Θανάσιμου Διδύμου" - Ουΐλλιαμ Άρντεν (186)

3)Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και οι Τρεις Ντετέκτιβ στο "Μυστήριο της Σκιάς που Γελάει" - Ουΐλλιαμ Άρντεν (183)

4)Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και οι Τρεις Ντετέκτιβ στο "Μυστήριο του Πεδίου Μάχης Νούμερο 3" - Ουΐλλιαμ Μακέι (182)

5)Οι Φρουροί - Φιλ Μπλακ (155)

6)Τα Όρη του Θρήνου - Λόις ΜακΜάστερ Μπυζόλντ(116)

7)Το Σπαθί των Σανάρα (Πρώτος τόμος) - Terry Brooks (388)

8)Το Σπαθί των Σανάρα (Δεύτερος τόμος) - Terry Brooks (326)

9) A Game of Thrones - G. R. R. Martin (807)

10) A Clash of Kings - G. R. R. Martin (969)

11) A Storm of Swords - G. R. R. Martin (1128)

12) A Feast for Crows - G. R. R.R Martin (976)

13) The Last Wish - Andrzej Sapkowski (359)

14) Blood of Elves - Andrzej Sapkowski (315)

15) Ενυδρία - Βάγια Ψευτάκη (228)

16) Omnibus 1 At the Mountains of Madness - H.P.Lovecraft (552)

17) Μαθητευόμενος Εκτελεστής - Robin Hobb (453)

18) The Call of Cthulhu and Other Weird Stories - H.P.Lovecraft (361)

19) A Dance with Dragons - G. R. R. Martin (959)

20) Κόναν ο Κατακτητής - R.E. Howard (279)

21) Dracula - Bram Stoker (315)

 

22) The Time Machine & The Chronic Argonauts - H.G. Wells (107)

Edited September 26, 2011 by Zaratoth

[Nihilio]

Nihilio: Βεβαίως και το σκέφτηκα ότι στην ιδέα ταίριαζε περισσότερο η βικτωριανή εποχή και γι' αυτό είναι γραμμένο έτσι. Αλλά πρώτον αμφιβάλλω αν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό με τη χειρουργική εκείνης της εποχής και δεύτερον το ζήτημα με την επιλογή του φύλου και της εποχής είναι τι από την ιδέα ήθελε να κρατήσει οπωσδήποτε ο συγγραφέας και τι όχι.Ήθελε άραγε να είναι οπωσδήποτε γυναίκα; Ήθελε να γίνονται όλα αυτά σε θέατρο, για χάρη του θεάματος; Ήθελε να αποφύγει το νομικό ασυμβίβαστο αν συνέβαιναν όλα αυτά σε πιο σύγχρονη εποχή; Ήθελε να υπάρχει οπωσδήποτε και το ερωτικό στοιχείο;

Οι -ισμοί καταστρέφουν τη λογοτεχνία, θε έλεγα. Σκότωσε τη φιλόλογο που έχεις μέσα σου και άρχισε να διαβάζεις σαν αναγνώστρια, θα το απολάυσεις περισσότερο.

[Stanley]

47) Μακριά Κοιλάδα, Τζον Στάινμπεκ - 250 σελ. (9/10)

48) Ο Τροπικός του Καρκίνου, Χένρι Μίλλερ -400 σελ. (7.5/10)

49)Διηγήματα Τσέχωφ -σελ. 250 - 9.5/10

50)Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας, Σελίν -σελ. 600, 10/10

Κοίτα να δεις, που το 50ο βιβλίο της χρονιάς, έτυχε να είναι αυτό το απαράμιλλο αριστούργημα..

[Naroualis]

77. Η μέτρηση του κόσμου, Ντάνιελ Κέλμαν, σελ. 300

[Eroviana]

1. Black Trillium, Marion Bradley - Julian May - Andre Norton (p. 491)

2. Φαντασίωση και Φαντασία: Η Γλώσσα της Κριτικής, R.L. Brett (σ.103)

3. Lords and Ladies, Terry Prachett (p. 384)

4. Για το Λαθρεμπόριο Γυναικών και Η Τραγωδία της Γυναικείας Χειραφέτησης, Emma Goldman (σ. 88)

5. Εισαγωγή στη Θεωρία της Λογοτεχνίας, Terry Eagleton (σ. 332)

6. Γοτθικές Ιστορίες από Βικτωριανές Συγγραφείς, συλλογή διηγημάτων (σ. 457)

7. Hogfather, Terry Prachett (p. 432)

8. Literary Theory: A Very Short Introduction, Jonathan Culler (p. 150)

9. The Benefactor, Susan Sontag (p. 276)

10. Wild Seed, Octavia E. Butler (p. 276) - Seed to Harvest

11. Mind of my Mind, Octavia E. Butler (p. 175) - Seed to Harvest

12. Clay's Ark, Octavia E. Butler (p. 172) - Seed to Harvest

13. Patternmaster, Octavia E. Butler (p. 143) - Seed to Harvest

14. A Game of Thrones, George R.R. Martin (p. 840) - 2η ανάγνωση

15. Anthem, Ayn Rand (p. 70)

16. Αυτονομίες και Χειραφετήσεις, Raul Zibechi (σ. 357)

17. Lord of Light, Roger Zelazny (p. 290)

18. Φεμινιστική Θεωρία και Πολιτισμική Κριτική, επιμ. Αθηνά Αθανασίου (σ. 621)

19. The Watch, Dennis Danvers (p. 368)

20. The Handmaid's Tale, Margaret Atwood (p. 324)

21. Ερμηνεία και Υπερερμηνεία [δοκίμιο], Umberto Eco, Stefan Collini, Richard Rorty, Jonathan Culler, Christine Brooke-Rose (σ. 197)

22. Survivor, Octavia E. Butler (p. 187)

23. Αποδόμηση: θεωρία και κριτική μετά το δομισμό, Jonathan Culler (σ. 505)

24. The Left Hand of Darkness, Ursula K. Le Guin (p. 256)

25. Assassin's Apprentice, Robin Hobb (p. 435) - Farseer Trilogy 1

26. Royal Assassin, Robin Hobb (p. 657) - Farseer Trilogy 2

27. Assassin's Quest, Robin Hobb (p. 757) - Farseer Trilogy 3

28. Feminism: a very short introduction, Margaret Walters (p. 160)

29. Gate to Women's Country, Sheri S. Tepper (p. 336)

30. To Write Like a Woman, Joanna Russ (p. 182)

31. The Female Man, Joanna Russ (p. 224)

32. A Dance with Dragons, George R. R. Martin (p. 1040)

33. Gender Trouble, Judith Butler (p. 272)

34. Oryx and Crake, Margaret Atwood (p. 436)

35. Fledgling, Octavia E. Butler (p. 320)

36. Ship of Magic, Robin Hobb (p. 896)

37. Γυάλινος Κόσμος, Tenessee Williams (σ. 95)

38. Dawn, Octavia E. Butler (258) - Xenogenesis/Lilith's Brood 1

[Adicto]

-Το κουτί: [...]. Αλλά το τέλος με άφησε ξεκρεμαστη, γιατί δε δίνει καμιά εξήγηση και δε μπορώ να χωνέψω ότι η λογοτεχνία τρόμου που δεν εξηγεί για να τρομάξεις περισσότερο είναι κι αυτή ένα από τα λογοτεχνικά είδη. Θα προτιμούσα να κατέβαζε καμιά παραπάνω ιδέα ο συγγραφέας.

 

Πραγματικός διάλογος:

 

-What's in the fucking box, Dallas Jack?

-What do YOU think is in the fucking box, Nick?

 

-Η κόλασις ηυξήθη: Κουφός και άσχετος τίτλος,

 

Ούτε κατά διάνοια. Μοναδική απόδοση του πρωτοτύπου "Hell Hath Enlarged Itself" από τον εξαιρετικό Γιάννη Ανδρέου, έναν άνθρωπο απίστευτης καλλιέργειας που είναι πραγματικά ΚΡΙΜΑ ότι δεν μεταφράζει πολύ συχνότερα. Ο δε τίτλος προέρχεται από κάποιον "κλασσικό" Έλληνα. Θα θυμηθώ.

 

Ο Γιάννης Ανδρέου είναι ο ίδιος που έγραψε κάποτε το "αλφαβητάρι ενός Παναθηναικού" ή πρόκειται περί απλής συνωνυμίας;

Edited September 28, 2011 by Adicto

[DinMacXanthi]

 

-Το κουτί: Πολύ πιο σύγχρονο και καλογραμμένο και πολύ πετυχημένο δείγμα του στυλ "γράφω απλά για απλά πράγματα και καταφέρνω να φτάσω το στόχο μέσα από τα γεγονότα και όχι με σπλάτερ περιγραφές". Αλλά το τέλος με άφησε ξεκρεμαστη, γιατί δε δίνει καμιά εξήγηση και δε μπορώ να χωνέψω ότι η λογοτεχνία τρόμου που δεν εξηγεί για να τρομάξεις περισσότερο είναι κι αυτή ένα από τα λογοτεχνικά είδη. Θα προτιμούσα να κατέβαζε καμιά παραπάνω ιδέα ο συγγραφέας.

 

 

Nothing is scarier.

Ρώτα την άλλη λατρεία σου τι έχει μέσα στην κουζίνα της η Αίθρα. Και η απάντηση είναι η ίδια. It's not the point. και συγχρόνως εκεί είναι και όλο το νόημα. Πόσο γαμάτο όταν συμβαίνει αυτό σωστά;

 

Πραγματικός διάλογος:

 

-What's in the fucking box, Dallas Jack?

-What do YOU think is in the fucking box, Nick?

 

 

Ένα Bram Stoker

[Naroualis]

78. Ο Μέγας Θεός Παν, Άρθουρ Μάχεν, σελ. 229

[wordsmith]

-Το κουτί: Πολύ πιο σύγχρονο και καλογραμμένο και πολύ πετυχημένο δείγμα του στυλ "γράφω απλά για απλά πράγματα και καταφέρνω να φτάσω το στόχο μέσα από τα γεγονότα και όχι με σπλάτερ περιγραφές". Αλλά το τέλος με άφησε ξεκρεμαστη, γιατί δε δίνει καμιά εξήγηση και δε μπορώ να χωνέψω ότι η λογοτεχνία τρόμου που δεν εξηγεί για να τρομάξεις περισσότερο είναι κι αυτή ένα από τα λογοτεχνικά είδη. Θα προτιμούσα να κατέβαζε καμιά παραπάνω ιδέα ο συγγραφέας.

 

 

Nothing is scarier.

Ρώτα την άλλη λατρεία σου τι έχει μέσα στην κουζίνα της η Αίθρα. Και η απάντηση είναι η ίδια. It's not the point. και συγχρόνως εκεί είναι και όλο το νόημα. Πόσο γαμάτο όταν συμβαίνει αυτό σωστά;

 

 

 

(Περί λατρείας τα λέει όλα- α λα show, don't tell- η υπογραφή σου...) Όχι, επιμένω. Αν ο συγγραφέας θέλει να προκαλέσει τρόμο με το να μην εξηγήσει τι γίνεται, πρέπει να το κάνει με τρόπο που να μη φαίνεται σαν να πήγε να γλιτώσει τον κόπο του κατεβάσματος μιας ακόμα ιδέας. Πρέπει να συμβαίνει αυτό σωστά, όπως λες κι εσύ. Να μη μας αφήνει ξεκρέμαστους. Πώς "Ο Σμιλευτής" του Μάστερτον στο ίδιο βιβλίο; Ούτε εκεί εξηγείται επιστημονικά πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό, αλλά το τέλος "κουμπώνει" καλύτερα με την αρχή. Και στην Αίθρα δε νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο σημείο. Κατεβάστε ιδέες, ρε, και αφήστε τις λογοτεχνικές δικαιολογίες! Aλλιώς μπορεί και στη λογοτεχνία να καταλήξουμε στο αντίστοιχο του πορτρέτου πολικής αρκούδας στο χιόνι.

[DinMacXanthi]

Για την υπογραφή: well played. (για την αρκουδα: lol)

και πάλι, είναι legit τρόπος για να βγάλεις τρόμο, αλλά δε σημαίνει πως θα πιάνει σε όλους τους αναγνώστες.. Το lights out πχ (ή την εκδοση που εχεις διαβάσει) σου άρεσε. Λίγα εξηγούνται κι εκεί.

Αυτο που θέλω να τονίσω ειναι οτισε πολλες ιστορίες δεν είναι θέμα τύπου «δεν ήξερα να το εξηγήσω και το άφησα φλου» αλλά «Το αφήνω ανεξήγητο για να γαργαλίσω τη φαντασία του αναγνώστη.» Κι αν έχει γινει για τα καλά immersed, θα φρίξει απο την ατμόσφαιρα, χωρίς να του δέιξω οτι το τέρας ήταν ένα «βδελυρός φρικάνθρωπος 5 μέτρα για να πει «ε, ενταξει δεν ήταν και 10 μέτρα...»

[Nihilio]

Όχι, επιμένω. Αν ο συγγραφέας θέλει να προκαλέσει τρόμο με το να μην εξηγήσει τι γίνεται, πρέπει να το κάνει με τρόπο που να μη φαίνεται σαν να πήγε να γλιτώσει τον κόπο του κατεβάσματος μιας ακόμα ιδέας. Πρέπει να συμβαίνει αυτό σωστά, όπως λες κι εσύ. Να μη μας αφήνει ξεκρέμαστους. Πώς "Ο Σμιλευτής" του Μάστερτον στο ίδιο βιβλίο; Ούτε εκεί εξηγείται επιστημονικά πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό, αλλά το τέλος "κουμπώνει" καλύτερα με την αρχή. Και στην Αίθρα δε νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο σημείο. Κατεβάστε ιδέες, ρε, και αφήστε τις λογοτεχνικές δικαιολογίες! Aλλιώς μπορεί και στη λογοτεχνία να καταλήξουμε στο αντίστοιχο του πορτρέτου πολικής αρκούδας στο χιόνι.

To "σμιλευτή" δε το θυμάμαι καν, αλλά από τουλάχιστον 11 βιβλία του που έχω διαβάσει είμαι σίγουρος πως η εξήγηση είναι ένας αρχαίος δαίμονας σε βυθισμένο πλοίο. Είναι λίγο ειρωνικό στο ίδιο ποστ να φέρνουμε τον Μάστερτον σαν παράδειγμα και μετά να λέμε "κατεβάστε ιδέες".

 

Επίσης, είμαι σίγουρος ότι στο κουτί

κρύβεται η Αλήθεια, για αυτό και τα παιδιά πέφτουν σε κατατονία και πεθαίνουν από την πείνα, επειδή η ζωή τους δεν έχει πια νόημα.

. Και αν δεν σου αρέσει αυτή η άποψη βρες κάποια άλλη που να τρομάζει εσένα. Αυτό είναι από τα αρχαιότερα κόλπα στον τρόμο (αν θεωρήσουμε ότι το κίνημα ξεκινάει με τον Lovecraft ως συνέχεια του Γοτθικού μυθιστορήματος και του weird story), το να περιγράφεται κάτι τόσο απροσδιόριστα που το συμπληρώνει η φαντασία του αναγνώστη. Και το κουτί το κάνει αυτό στην εντέλεια.

 

Εντός θέματος τώρα:

55) Naradel - Η μάχη της Σκιάς και τα Αρχαία μυστικά - A.G. Pilinger (455)

Edited September 28, 2011 by Nihilio

[Adicto]

Όλη μαγεία και η φρίκη του Κουτιού είναι το να προσπαθείς να καταλάβεις τι στο καλό ήταν μέσα στο κουτί ώστε να έχει τέτοια επίδραση στους ανθρώπους...

[Count Baltar]

Ο Γιάννης Ανδρέου είναι ο ίδιος που έγραψε κάποτε το "αλφαβητάρι ενός Παναθηναικού" ή πρόκειται περί απλής συνωνυμίας;

 

Απλή συνωνυμία.

[mman]

1) Maria Stone - Η Αποτυχημένη Πριγκίπισσα Και Άλλες Ιστορίες με Κακό Τέλος (σελ. 118)

2) John A. Lindqvist - Άσε το Κακό να μπει (σελ. 572)

3) Suzanne Collins - Αγώνες Πείνας (σελ. 407)

4) Παναγιώτης Χατζημωησιάδης - Αστοχία Υλικού (σελ .219)

5) Ketchum / Laymon / Lee - Ξεσκαρτάρισμα (σε. 237)

6) J. D. Salinger - Ο Φύλακας στη Σίκαλη (σελ. 255)

7) Ντίνος Χατζηγιώργης - Νυχτερινή Παράδοση (σελ. 172)

8) B. Rodman, L. Nelson, S. Heston - Kill Phil (σ. 280)

9) Timothy Taylor - Η προϊστορία του σεξ (σ. 348)

10) Ερνέστο Σαμπάτο - Το τούνελ (σ. 173)

11) Μπάμπη Αρώνη - Βάσει Σχεδίου (σ. 67)

12) Stephen King - Ιστορίες του Λυκόφωτος (σ. 217) [Τόσο μέτριο που το άφησα στη μέση...]

13) Cory Doctorow - Γενιά Xnet (σ. 479)

14) Χοσέ Κάρλος Σομόθα - Η Θεωρία των Χορδών (σ. 557)

15) Ray Bradbury - Τα Χρονικά του Άρη (σ. 355)

16) Νίκος Παπαδόπουλος - Η Αλογόμυγα (128)

Edited October 1, 2011 by mman

[Mort13]

22. Thud! - Terry Pratchett (455)

23. Phaedra - Jean Racine (102)

[wordsmith]

48) Οχτώ, Katherine Neville, Λιβάνης. Ναι, είναι όντως στο στιλ του "Κώδικα Ντα Βίντσι", αλλά όχι και τόσο ενδιαφέρον. Παρόλο που κάνει προσπάθειες για λογοτεχνική αξία, δε με έκανε να ενδιαφερθώ για το Σκάκι του Μονγκλάν ούτε όσο χρειάζεται για να ψάξω στο google αν ισχύουν όλα αυτά στ' αλήθεια. Μπερδεμένο και το τέλος του σαν να μην είναι τέλος, σαν να μένει στη μέση. Το κυριότερο μειονέκτημα: περνάς την 700ή σελίδα για να μάθεις ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ, που να πάρει, είναι σημαντικό αυτό το Σκάκι που όλοι ψάχνουν. Μέχρι σχεδόν το τέλος του βιβλίου έχουμε μόνο αοριστίες, ότι περιέχει ένα μυστικό που ξεκλειδώνει απόκρυφες δυνάμεις κλπ κλπ. Το βλέπω να φεύγει για το επόμενο bookcrossing.

49)Λάθος οδηγίες, Αλέκος Παπαδόπουλος, Τρίτων. Το είχα αρχίσει από πέρσι, αλλά δεν τα είχα διαβάσει όλα. Τώρα το τελείωσα και μερικά τα ξαναδιάβασα, οπότε υποθέτω ότι πιάνεται. Γνώμη εδώ.

και

50)Η διαδικασία, Χάρι Μούλις, Καστανιώτης. Το περίμενα καλύτερο, αλλά οκ, δεν ήταν τόσο κακό που να παρατήσω τον συγγραφέα. Θα του δώσω κι άλλη ευκαιρία.

 

(Έπιασα τα 50! Και συνεχίζω)

[Tiessa]

Σεπτέμβριος

46. The Forever War, Joe Haldeman (σελ. 236)

47. The Shadow of the Torturer, Gene Wolfe (σελ. 303)

48. What to do when you meet Cthulhu Rachel Gray (σελ. 256)

 

Νόμιζα ότι θα έφτανα τα 50 μέσα στο μήνα, αλλά μου έπεσε πολλή δουλειά τον Σεπτέμβριο.

[Zaratoth]

1)Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και οι Τρεις Ντετέκτιβ στο "Μυστικό του Νησιού των Σκελετών" - Ρόμπερτ Άρθουρ (183)

2)Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και οι Τρεις Ντετέκτιβ στο "Μυστήριο του Θανάσιμου Διδύμου" - Ουΐλλιαμ Άρντεν (186)

3)Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και οι Τρεις Ντετέκτιβ στο "Μυστήριο της Σκιάς που Γελάει" - Ουΐλλιαμ Άρντεν (183)

4)Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και οι Τρεις Ντετέκτιβ στο "Μυστήριο του Πεδίου Μάχης Νούμερο 3" - Ουΐλλιαμ Μακέι (182)

5)Οι Φρουροί - Φιλ Μπλακ (155)

6)Τα Όρη του Θρήνου - Λόις ΜακΜάστερ Μπυζόλντ(116)

7)Το Σπαθί των Σανάρα (Πρώτος τόμος) - Terry Brooks (388)

8)Το Σπαθί των Σανάρα (Δεύτερος τόμος) - Terry Brooks (326)

9) A Game of Thrones - G. R. R. Martin (807)

10) A Clash of Kings - G. R. R. Martin (969)

11) A Storm of Swords - G. R. R. Martin (1128)

12) A Feast for Crows - G. R. R.R Martin (976)

13) The Last Wish - Andrzej Sapkowski (359)

14) Blood of Elves - Andrzej Sapkowski (315)

15) Ενυδρία - Βάγια Ψευτάκη (228)

16) Omnibus 1 At the Mountains of Madness - H.P.Lovecraft (552)

17) Μαθητευόμενος Εκτελεστής - Robin Hobb (453)

18) The Call of Cthulhu and Other Weird Stories - H.P.Lovecraft (361)

19) A Dance with Dragons - G. R. R. Martin (959)

20) Κόναν ο Κατακτητής - R.E. Howard (279)

21) Dracula - Bram Stoker (315)

22) The Time Machine & The Chronic Argonauts - H.G. Wells (107)

 

23) The Black Company - Glen Cook (319)

[BladeRunner]

Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάδρε. Το κλασικό βιβλίο που έγινε και καταπληκτική ταινία. Η ιστορία είναι γνωστή φυσικά, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα και απίστευτα καλογραμμένη, με πολύ χιούμορ, αστείες σκηνές και ωραίες κλασικές γουέστερν ατάκες. Πάρα πολύ καλές περιγραφές τοπίων, ανθρώπων και γεγονότων, και πολύ διασκεδαστικό φινάλε.

Έκτακτα μέτρα. Το τρίτο βιβλίο του Ντέιβιντ Μόρελ που διαβάζω φέτος αλλά και γενικά, και μπορώ να πω ότι είναι και το καλύτερο. Αμείωτη δράση και ένταση από την αρχή ως το τέλος, μπόλικα κυνηγητά, αναζητήσεις, συνωμοσίες, πολιτικό παρασκήνιο, τρομακτικά μυστικά και πολύ μυστήριο. Το τέλος αρκετά δυνατό! Και φυσικά το βιβλίο ήταν απίστευτα καλογραμμένο.

 

-Οκτώβριος

 

94. Μπρούνο Τρέιβεν, "Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάδρε", εκδόσεις Γράμματα, 1986, σελ. 236(9/10)

95. Ντέιβιντ Μόρελ, "Έκτακτα μέτρα", εκδόσεις Bell, 1995, σελ. 477(9/10)

Edited October 1, 2011 by BladeRunner

[Asgaroth]

Ιανουάριος

1.Το υπόγειο - Φίοντορ Ντοστογιέφσκι σελ.126

2.The picture of Dorian Gray - Oscar Wilde σελ.177

3.Chess - Stefan Zweig σελ.76

Φεβρουάριος

4.Το φεγγάρι έπεσε - Τζων Στάινμπεκ σελ.119

5.Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ - Μαρκήσιος Ντε Σαντ σελ.230

6.Τεχνάσματα του έρωτα και άλλες ιστορίες - Μαρκήσιος Ντε Σαντ σελ.195

Μάρτιος

7.George Orwell-1984 σελ.325 (στα αγγλικά)

8.Η περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ-Η.P.Lovecraft εκδόσεις Αίολος 246 σελ.

Απρίλιος

9.Ο φύλακας στη Σίκαλη-J.D.Salinger.Εκδόσεις επίκουρος.σελ 255.

10.Εσύ είσαι...και να το θυμάσαι-Έκτορας Ιωάννου. σελ 421.

Μάιος

11.Απολογία Σωκράτους - Πλάτων σελ.123 (εκδόσεις κάκτος).

12.Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντινγκ. - Ο.Wilde. σελ 89

13.Ο αναρχικός τραπεζίτης - Φ.Πεσσόα. σελ 70 (εκδόσεις εξάντας)

14.Φανταστικές Ιστορίες - Γκυ ντε Μοπασάν σελ 158 .

15. Η περι θεού αυταπάτη - Richard Dawkins

Ιούνιος

16.Κάιν-Ζοζέ Ζαραμάγκου.

17.Ο Σύντροφος Πολύφημος και η Μισή Αλήθεια.-Θανάσης Καρτερός (σελ 165)

Ιούλιος

18.Περί Φωτίσεως-Ζοζέ Σαραμάγκου.

19.Μετρό 2033.-Ντμίτρι Γκλουκόφσκι. (Αγγλική έκδοση)

 

Αυγουστος

20.Ο θάνατος του Μπάνι Μονρό-Nick Cave (Αγγλική έκδοση) - Πολύ καλός ο Κέιβ.

21.Ρωσικό Ημερολόγιο- Τζων Στάινμπεκ. (περιήγηση στη Ρωσία του 1947. Πάρα πολύ καλό και αντικειμενικό βιβλίο)

 

Σεπτέμβριος

22.Πλατεία Λένιν Πρώην Συντάγματος -Δημήτρης Φύσσας σελ.543 Εξαιρετικό.Εναλλακτική ιστορία από έλληνα συγγραφέα.

23.The thief of always - Clive Barker σελ 267 Στα αγγλικά με σκίτσα του συγγραφέα. Πάρα πολύ καλό.Το πρώτο του βιβλίο που διαβάζω.

24.Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος -Άλντους Χάξλευ σελ.281 Εκδόσεις Κάκτος. Δε νομίζω πως χρειάζεται να πω κάτι. Μόνο ότι θα προτιμούσα να το διαβάσω στο πρωτότυπο αλλά το βρήκα πολύ φθηνό στον Παπασωτηρίου στα Ελληνικά.

25.Ο παλαιοβιβλιοπώλης Μέντελ και η Αόρατη συλλογή. σελ 147. Πολύ μου άρεσε. Θα αρέσει σίγουρα σε πολλούς εδώ μέσα.