Tattoman Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 (edited) Είχα διαβάσει κάποτε σε ένα βιβλίο του Paulo Coelhο πως "Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συννομοτεί για να το πραγματοποιήσεις". Με τα σημερινά δεδομένα και τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτήν την άθλια επαγγελματικά χώρα...αυτό για τους ανθρώπους, πόσο μάλλον και για τα μικρά παιδιά σαν εμένα παραμένει μια φράση που κλονίζεται από τα μέσα και τις ειδήσεις, μέχρι να σβήσει τελείως. όσο είμαι ακόμα νέος, θα προσπαθώ να ονειρεύομαι. Το ζήτημα είναι πως είναι δυνατόν ενα παιδί να βάλει στόχο κάτι, κάτι σπουδαίο για το μέλλον, χωρίς να βομβαρδιστεί από τις απεσιόδοξες απόψεις των Μ.Μ.Ε και από τις φιλοχρήματες απόψεις και συμβουλές των μεγάλων, οι οποίοι το μόνο πράγμα που έχουν να σε συμβουλέψουν για το μέλλον΄ είναι "Γείνε ένας δάσκαλος να βγάζεις κανέναν φράγγο" -τουλάχιστον όσον αφορά εμένα. Αλλά από απόψεις συμαθητών και παιδιών τις ηλικίας μου καταλαβαίνω πως δεν είμαι ο μόνος. Ιδού το ερώτημα λοιπόν, πως θα συνεχίσει ένα παιδί να ονειρεύεται μέσα σε μια χώρα που δεν σου επιτρέπει να κάνεις όνειρα; Πόσο θα αντέξεις και δεν θα υποκήψεις στις πιέσεις των άλλων... Για πόσο θα καθορίζεται η ζωή και το μέλλον σου από τους άλλους; Αυτό που παλεύω να διατηρήσω σήμερα είναι ένα όραμα...για το τι θα κάνω στο μέλλον μου,(που σχετίζεται με την συγγραφή)....κάτι που ελπίζω να μην μου το πάρουν οι άλλοι, μέσα σε έναν κόσμο που το μόνο που μας έχει απομείνει είναι να ονειρευόμαστε!!!! Εσείς; τι απογίνανε τα όνειρά σας; Edited January 2, 2011 by Tattoman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 Πολύ τραγικά τα βλέπεις τα πράγματα, μικρή μου μετεμψύχωση του Χατζηγιώργη... :tongue:Αμφιβάλλω αν κανείς από εδώ μέσα είναι επαγγελματίας συγγραφέας, δηλαδή βιοπορίζεται από το γράψιμο λογοτεχνίας. Ακόμα κι αυτοί οι σουφουφίτες που έχουν βγάλει βιβλία ολόκληρα δικά τους και όχι απλά συλλογές διηγημάτων με μια-δυο δικές τους συμμετοχές, κάνουν άλλη δουλειά για τα προς το ζην. Οι πιο τυχεροί κάνουν κάτι που έχει σχέση με το βιβλίο. Αλλά, και εδώ ήθελα να καταλήξω, η δουλειά τους δεν τους εμποδίζει να γράφουν και μάλιστα να εξελίσσονται ως συγγραφείς και να είναι πολύ καλοί. Δε σου φτάνει αυτό σαν στόχος; Να βρεις, δηλαδή, μια δουλειά που να σου αφήνει χρόνο για το γράψιμο; Και μάλιστα, μέσα απ' αυτήν, να μαθαίνεις τον κόσμο και τους ανθρώπους για να τα γράφεις; Εσύ προσωπικά νομίζω ότι, προς το παρόν, από έναν συγγραφέα έχεις μόνο την όρεξη για γράψιμο. Σπούδασε κάτι που να σε μαθαίνει άλλες πλευρές του κόσμου (Ιστορία, Νομική, Φιλολογία, Ψυχολογία, Θέατρο, κάτι τέτοιο, ξέρω γω), ακόμα καλύτερα αν σε βοηθήσει ως τυπικό προσόν να βρεις και μια χρονικά άνετη δουλειά και μετά ξαναπαραπονιέσαι the Χατζηγιώργης way. Και μην ανοίγεις τόπικ όλη την ώρα. (και στρώσου να διαβάσεις όσα περισσότερα -καλά- βιβλία μπορείς, για να φτιάξεις την ορθογραφία σου, γιατί θα σε δαγκώσω!!) Φιλάκια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 (edited) Σκληρό αυτό που ρωτάς και με κάθε ειλικρίνεια, δύσκολο να απαντηθεί. Ειδικά από εμάς τους μεγαλύτερους, που είχαμε την τύχη όταν ήμαστε στην ηλικία σου να πιστεύουμε ότι ο κόσμος θα γίνει καλύτερος και που είχαμε μεγάλα περιθώρια να ονειρευόμαστε και που πολλές φορές στις μέρες μας έχουμε απογοητευτεί. Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει σε κάτι αλλά, μια που ρωτάς, άκου μερικά απλά πράγματα: 1. Ναι, πρέπει να βρεις μια δουλειά που να σου δίνει κανένα φράγκο. Απλώς, αν οι βλέψεις σου δεν είναι μόνο στο φράγκο, θα διαλέξεις κάτι που να σου επιτρέπει την ισορροπία ανάμεσα στο να επιβιώνεις και να έχεις λίγο ελεύθερο χρόνο για ν' ασχολείσαι με τη συγγραφή. Με το χέρι στην καρδιά, δύσκολο να σου πω αυτή τη στιγμή ποια θα είναι αυτή η δουλειά κι ακόμη πιο δύσκολο να σου πω πώς να την εξασφαλίσεις. Πάντως, καλά θα είναι να μην είναι κάτι που αντιπαθείς και το κάνεις μόνο για τα λεφτά γιατί θα σε φθείρει πολύ νωρίς. 2. Γίνε όσο μπορείς καλύτερος προς την κατεύθυνση που σε καλεί το όνειρό σου. Ακόμα και αν δεν βρεις την ανταπόκριση που θέλεις, κανέναν ποτέ δεν τον έβλαψε το να είναι καλός. (Αυτό στο λέω με το χέρι στην καρδιά. Είναι μια αλήθεια που πιστεύω ακράδαντα). Οι αποτυχίες και οι απογοητεύσεις είναι ένα πράγμα, αλλά η ικανότητα μένει σε σένα, γίνεται χαρακτηριστικό σου και κανένας δεν μπορεί να στο αφαιρέσει. 3. Follow your heart. Έχεις ίσως την ατυχία να ζεις σε μια εποχή που κυκλοφορούν αδέσποτοι οι "οδοστρωτήρες ονείρων" αλλά έχεις και την τύχη να ζεις σε μια εποχή αμεσης και γρήγορης επικοινωνίας με όλων των ειδών τους ανθρώπους σε όλα τα μέρη του κόσμου. Έχεις ένα πλεονέκτημα που δεν είχαν οι προηγούμενες γενιές. Μπορείς πολύ πιο εύκολα τώρα να βρεις φίλους και ομοϊδεάτες και να ακολουθήσετε μαζί το όνειρό σας. 4. Τα πράγματα αλλάζουν και ξαναλλάζουν. Άσπρες μέρες θα ξανάρθουν (χιονίσει, δε χιονίσει ) Edited January 2, 2011 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 Πολύ καλά τα λες, Τάττο. Από προσωπική εμπειρία σού λέω να ακούς τις απόψεις όλων, για το τι μπορείς να κάνεις με το μέλλον σου, αλλά η τελική απόφαση πρέπει/οφείλει να είναι δική σου. Όσο αυτό είναι δυνατό, επειδή πολλές φορές, δυστυχώς, δεν είναι, μην αφήσεις κάποιον άλλο να αποφασίσει για το μέλλον σου. Καλύτερα να μετανιώνουμε για τις δικές μας αποφάσεις παρά να κατηγορούμε τους άλλους για τις αποφάσεις που πήραν για μας. Εγώ, όταν ήμουν στη θέση σου, άκουσα τους γονείς μου. Και τώρα έχω μια δουλειά σίγουρη, σχετικά εύκολη, με καλές χρηματικές απολαβές και την οποία σχεδόν μισώ. Δεν τίθεται κάποιο θέμα αχαριστίας, επειδή κατανοώ τα όσα μού προσφέρει, και είναι αρκετά, αλλά έχω μια αίσθηση ότι κάτι έχω χάσει κι ότι κάπου έχω σφάλλει. Κι ένα ερώτημα που με βασανίζει: «Τι θα γινόταν αν...;». Δυστυχώς έχουμε γίνει θύματα της ίδιας της κοινωνίας μας. Αυτό που περιμένουμε από τη νέα γενιά, από άτομα σαν κι εσένα, είναι μια επανάσταση. Όσο μπορείς, προσπάθησε να μην εγκαταλείψεις τα όνειρά σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 Χμμμ... Κι εγώ μάλλον βρίσκομαι σε θέση παρόμοια με του Άγγελου. Τη δουλειά που κάνω τώρα και που δεν έχει καμία σχέση με το τι μου αρέσει, προσπάθησα και την πήρα, διάβαζα εντατικά καναδυό μήνες για το διαγωνισμό με τον οποίο πέρασα, από φόβο ότι θα μείνω άνεργη. Και τώρα, οχτώ χρόνια μετά, προσπαθώ να παρηγορηθώ με τη σκέψη ότι τουλάχιστον μου αφήνει χρόνο και λεφτά για να κάνω ό,τι θέλω εκτός. Αλλά πάλι... πόσοι στον κόσμο βιοπορίζονται κάνοντας αυτό που τους αρέσει; Χωρίς να υπολογίζουμε τις περιπτώσεις όπου, αν μιλάμε για συγγραφείς ή δημοσιογράφους, πρέπει να λάβουν υπόψη τους το τι πουλάει και να συμμορφωθούν αναλόγως για να μπορέσουν να βιοποριστούν. Αυτό μου θυμίζει εκείνο που λέει ότι μια πραγματοποιημένη ευχή μοιάζει με κατάρα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 Ένα πράγμα θα σχολιάσω μόνο, με βάση προσωπική μου εμπειρία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από την ψευδαίσθηση ότι αν βρεις μια δουλειά που αφορά κάποιο χόμπυ σου (συγγραφή, παιχνίδια υπολογιστή κλπ) θα σου αρέσει και θα είσαι χαρούμενος κλπ, για τον απλούστατο λόγο ότι αν το ΧΟΜΠΥ γίνει ΔΟΥΛΕΙΑ χάνει την αξία του. Ασχολήθηκα για κάποια περίοδο ως reviewer βιντεοπαιχνιδιών (που είναι πάθος μου) και πλέον προσπαθώ να ξεχάσω αυτή την περίοδο γιατί λίγο έλλειψε να τα μισήσω. Αυτή η εμπειρία μου δίδαξε πως δεν πρέπει να μπλέκω τα χόμπυ που κάνω για προσωπική ευχαρίστηση (συγγραφή, παιχνίδια) με τη δουλειά. Δεν λέω πως αν τύχει να γράψω ένα βιβλίο ή (το όνειρό μου) να δημιουργήσω το δικό μου pc rpg να μην προσπαθήσω να κερδίσω κάτι από πιθανή έκδοση, αλλά δε είναι και ότι καλύτερο να είναι η βασική πηγή εσόδων, γιατί η συνεχής ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ενασχόληση (επειδή πλέον είναι δουλειά) θα κάνει τον καθένα να μπουχτίσει. Έχω μια εντύπωση πως τα είπα λίγο μπερδεμένα αλλά πιστεύω πέρασα το μήνυμα που ήθελα. Και cheer up "μικρέ" Τάττο, γύρω στην ίδια ηλικία είμαστε και έχω περάσει και εγώ αυτή την περίοδο (ίσως κάπως χειρότερα, γιατί πλέον ως ενήλικος, βλέπω τον κόσμο λίγο αλλιώς και μου λείπει το συννεφάκι που είχα μέχρι και πέρισι) αλλά μπορώ να πω πως αν πάρεις τη ζωή με αισιοδοξία και μια δόση χιούμορ, όλα γίνονται. Αρκεί να χαρείς κάθε πιθανή χαρά σου δωθεί στο έπακρο. Προβλήματα πάντοτε υπήρχαν, όπως και λύσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 Όλοι σε αυτή αλλα και σε μεγαλύτερες ηλικίες, είχαμε τέτοιες απορίες. Εγώ μικρότερη έλεγα πως θα αγωνιστώ για τα όνειρά μου και άλλα τέτοια... Δεν θα συμβιβαστώ, έτσι έλεγα. Δεν έφτασα ακόμα στη φάση της δουλειάς αλλά έχω καταλάβει ότι δεν είναι μόνο η δουλειά που θα με κάνει ευτυχισμένη. Ναι, μπορεί να χρειαστεί να συμβιβαστώ! Αλλά πλέον πιστεύω πως θα είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη αν έχω ελεύθερο χρόνο απ'τη δουλειά μου για να τον διαχειρίζομαι όπως θέλω εγώ! Να κάνω τα χόμπι μου, να κάνω τη ζωή που θέλω. Θα προσπαθώ τουλάχιστον. Απο κει και πέρα απλά θα φροντίσω να μην κάνω κάποια δουλειά που θα μισώ! Ε δεν θέλω και να φτάσω σε αυτό το σημείο, ελπίζω! Όμως έχω πλέον ηρεμήσει σκεπτόμενη ότι δεν είναι μόνο η δουλειά ο τρόπος για να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν! Το να αξιοποιείς τον ελεύθερό σου χρόνο όμορφα είναι πολύ σημαντικό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 (edited) Τι θες να κάνεις; Να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου; Μα καλά, τόσα χρόνια στο σχολείο δεν σου έμαθαν τίποτα; Ή μήπως ενδιαφέρθηκε κανείς για το "τι θα γίνεις όταν μεγαλωσεις;" (εκτός από ένα συγκεκριμένο Σκέφτομαι και Γράφω στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού); Φίλε μου, αυτή η χώρα είναι πολύ φτωχή για να πληρώσει τα δικά μας όνειρα. Και σε μια εποχή όπου το να έχει κανείς δουλειά θεωρείται πολυτέλεια, δεν ξέρω ποιος θα σε πάρει στα σοβαρά αν ονειρεύεσαι καρριέρα στις τέχνες (πόσο μάλλον στη λογοτεχνία την οποία την έχουν κάνει τσιφλίκι τους δέκα Έλληνες κουλτουριάρηδες και εκδοτικοί που βασίζονται στα ξένα best seller). Ξέρεις όμως κάτι; Όλα αυτά τα εμπόδια αποτελούν μια παραπάνω πρόκληση για σένα. Αν διαβάσεις τις ιστορίες των συγγραφέων που έχουμε αγαπήσει, κι εκείνοι πέρασαν πολλά δεινά μέχρι να τα καταφέρουν. Σε ελάχιστους ο δρόμος ήταν στρωμμένος από την αρχή με ροδοπέταλα. Άλλωστε πολλοί θα σου έχουν πει τα ίδια που είπαν και σε εμάς, δηλαδή πως δεν έχει λεφτά η συγγραφή κ.τ.λ Οπότε, αν όντως θες να ακολουθήσεις το φτωχικό δρόμο του συγγραφέα, οπλίσου με θάρρος διότι σε αυτό πρόκειται να δοκιμαστείς. Και μαζί με το θάρρος να έχεις και σύνεση. Συνέχισε το δρόμο σου και μη σταματήσεις. Ο δρόμος των ονείρων είναι ο μόνος που έχει απομείνει ελεύθερος στον κόσμο των ανθρώπων. Και μέχρι να φτάσεις στην κορυφή του βουνού, να θυμάσαι πως σε περιμένουν λύκοι, αρκούδες, γκρεμοί και θύελλες. Μα η κορυφή θα είναι εκεί και θα περιμένει. Στο χέρι σου είναι αν της γυρίσεις την πλάτη ή όχι. ένας συνοδοιπόρος ΥΓ: δεν και την υπογραφή μου Edited January 2, 2011 by Παρατηρητής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 Περιληπτικά, αλλά εξακριβωμένα: 1) Βγάλε εντελώς από το μυαλό σου την πιθανότητα να ζήσεις αποκλειστικά από το γράψιμο λογοτεχνίας. (Ισχύει πρακτικά για όλους τους Έλληνες συγγραφείς που εκδίδουν στην Ελλάδα.) 2) Οπότε θα χρειάστει να δουλέψεις. Φρόντισε να είναι κάτι που αν δεν σου αρέσει, θα μπορείς να το ανεχθείς. 3) Αν και όντως ο χρόνος είναι χρήμα, στην πραγματικότητα είναι πάντα πιο σημαντικός απ' αυτό. Πάντα μπορείς να πάρεις πίσω χρήματα που έχεις χάσει. Ποτέ δεν μπορείς να ξαναζήσεις μια χαμένη μέρα. Γι' αυτό προσπάθησε με τη δουλειά που θα κάνεις να πληρώνεσαι όχι μόνο σε χρήματα, αλλά και σε ελεύθερο χρόνο. Βρες τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στα δύο. 4) Χρησιμοποίησε τον ελεύθερο χρόνο σου για το χόμπυ σου. Μην τον αφήνεις ποτέ να πηγαίνει χαμένος. 5) Γράφε πρώτα για σένα και μετά για τους άλλους. Αλλά μην ξεχνάς ποτέ να γράφεις και για τους άλλους. 6) Διάβασε, άκου, μάθε, γράψε. Διόρθωσε, διόρθωσε, διόρθωσε. Και πάλι απ' την αρχή. 7) Μη διστάσεις να εγκαταλείψεις το γράψιμο (ή οτιδήποτε άλλο, σύντροφο, δουλειά, φίλους) για κάτι άλλο αν διαπιστώσεις ότι δεν περνάς καλά μ' αυτό και ότι η κατάσταση δεν διορθώνεται. 8) Τα πιο πολλά από τα παραπάνω βασίζονται στο ότι έχεις να ζήσεις μόνο μία ζωή και σου περισσεύουν μηδέν ζωές αν τα θαλασσώσεις σ' αυτήν εδώ. 9) Have fun! Μπορεί να είναι μία, αλλά είναι τρομερό παιχνίδι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 (edited) Προσωπικά θεωρώ ότι το να πραγματοποιήσει κανείς το όνειρό του και να γίνει γνωστός και διάσημος συγγραφέας με την έννοια του προηγούμενου αιώνα, είναι αδύνατο λόγω της βιομηχανοποίησης της συγγραφής σήμερα. To να νιώσεις όπως ένιωσε πχ ένας (οκ δε μου έρχεται όνομα τώρα) φτωχός συγγραφέας που έβαζε όλη του την ψυχή στο γράψιμο και βρήκε την αναγνώριση. Ακόμα και ένα κουνελάκι του playboy μπορεί να γράψει βιβλίο σήμερα. Το μόνο που έχεις να κάνεις με τα όνειρά σου είναι να συνεχίσεις να τα κυνηγάς, καθώς και ό,τι σχετίζεται με αυτά, να το δουλεύεις επειδή το γουστάρεις, ασχέτως του που, πως, πότε. Κάποια στιγμή αν το γουστάρεις πραγματικά αυτό που κάνεις, θα νιώσεις και την πληρότητα και δε θα χρειάζεται να αναρωτιέσαι πια. Αν ήμουνα στη θέση σου, θα ρώταγα κάποια από τα παιδιά που έχουν εκδώσει έστω και ένα βιβλίο εδω μέσα πως νιώθουν τώρα μετά από αυτό. Kάποια στιγμή πέρασαν και αυτοί το στάδιο που βρίσκεσαι τώρα, και κάτι θα έχουν να πουν. Ξερεις αυτο που λένε, "εκεί που είσαι ήμουνα και κει που είμαι θα έρθεις''. Edited January 2, 2011 by Amandel Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted January 2, 2011 Author Share Posted January 2, 2011 (edited) Άκουσα πολλές απόψεις και χαίρομαι για αυτό, γιατί με βοηθάτε. Ήταν ο βασικός στόχος του τόπικ. Λοιπόν, για τα όσα υπόθηκαν...Αυτό που έχω να πως είναι πως αισθάνομαι μπερδρεμένος. Και αυτό που κατάλαβα είναι πως κανένας από τους ανθρώπους δεν ξέρει πότε η ζωή του αποκτά την τέλεια μορφή. Άρα καταλήγω στο οτι θα πρέπει να βρω μια δουλειά που να την -ανέχομαι- (και όχι να την αγαπώ) και να μου παρέχει χρήματα. Έτσι ώστε να ζω την ζωή μου, την ζωή που πραγματικά ονειρεύομαι στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μου. Και από εκεί και πέρα άμα προκήψει κάτι επαγγελματικά καλό στον τομέα μου θα είναι όφελος. Τι να πω...θα δείξει στο μέλλον...ελπίζω να μην χάσω την ζωή μου και μετά να αναρωτιέμαι τι έφτεξε και δεν την χάρηκα, γιατί αυτό βλέπω στους μεγάλους. Αυτό που με βασανίζει είναι άμα θα πάρω τις σωστές αποφάσεις όταν θα πρέπει, κάτι που θα γίνει από το τέλος του λυκείου. Διάβασα στα πόστ σας επίσης οτι όταν ένα χόμπι γίνεται επάγγελμα πάυει να είναι απόλαυση. Αυτό το υποστιρίζω και το ξέρω από ένα πολύ συγγενικό μου πρόσωπο, που η ζωγραφική ήταν η λατρεία του και όταν άρχησε να πουλάει πίνακες, την παράτησε...Επομένως θα δείξει... @wordsmith- (και εγώ σ'αγαπώ)- Edited January 2, 2011 by Tattoman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Management RObiN-HoOD Posted January 2, 2011 Management Share Posted January 2, 2011 The Greek philosopher Aristotle (384 BC – 322 BC) influenced theories[which?] of personal development in the West. In his Nicomachean Ethics, Aristotle defined personal development as a category of phronesis or practical wisdom, where the practice of virtues (arête) leads to eudaimonia,[7] commonly translated as "happiness" but more accurately understood as “human flourishing” or “living well".[8] Aristotle continues to influence the Western concept of personal development to this day[update], particularly in the economics of human development[9] and in positive psychology.[10] Για περισσότερα διάβασε εδώ: http://en.wikipedia....nal_Development Τα 2 cents του θείου RObiΝ . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 Όσοι ήταν θεωρητική τα ξέρουν αυτά. Έπεσαν και πέρισι ηθικά νικομάχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted January 2, 2011 Share Posted January 2, 2011 Καταρχάς, γνώμη μου είναι ότι ο Κοέλιο λέει μπούρδες. Και με το ρητό αυτό που αναφέρεις έχει πάρει στο λαιμό του πολύ κοσμάκη. Οταν το πάρεις χαμπάρι ότι λέει μπούρδες, λοιπόν, και απλώς προσπαθήσεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, ό,τι και να γίνει εσύ θα έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό από το καθετί, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάσανο από τις τύψεις και το αυτομούτζωμα. Σε λίγους μήνες θα έχω πτυχίο μηχανικού, που όταν μπήκα στη σχολή περίμενα να μου εξασφαλίσει το τάδε και το δείνα. Τώρα, μιλώντας με ανθρώπους χρόνια στο κουρμπέτι, βλέπω ότι τα πράγματα είναι σκατά. Και, δεν ξέρω αν χωράει να το πω αυτό εδώ μέσα, για μένα προσωπικά είναι πιο σκατά από τους περισσότερους, για λόγους διάφορους. Εχω όμως το κεφάλι μου καθαρό και ξέρω τι έχω κάνει, λίγο ή πολύ, οπότε και να πεινάω μεθαύριο, που λέει ο λόγος, θα μπορώ να κοιταχτώ στον καθρέφτη χωρίς να βλέπω τα φτύματά μου να κυλάνε πάνω του. Είναι όπως σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου: ο κάθε παίχτης πρέπει να παίζει στη θέση του, πάνω από όλα, και να ξέρει ότι έκανε το καλύτερο που μπορούσε. Και βγάλε από το μυαλό σου να ζήσεις από την συγγραφή. Και να μπορούσες, δλδ, να μην το έκανες. Θα καταστρεφόσουν. Ιδανικό, για μένα, θα ήταν να έχεις τη δουλίτσα σου, όποια κι αν είναι αυτή, και να γράφεις παράλληλα και να εκδίδεις. Να, κάτι σαν κι αυτό που κάνει κι ο mman, για παράδειγμα, ό,τι πρέπει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted January 3, 2011 Share Posted January 3, 2011 (edited) Καταρχάς, γνώμη μου είναι ότι ο Κοέλιο λέει μπούρδες. Και με το ρητό αυτό που αναφέρεις έχει πάρει στο λαιμό του πολύ κοσμάκη. Οταν το πάρεις χαμπάρι ότι λέει μπούρδες, λοιπόν, και απλώς προσπαθήσεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, ό,τι και να γίνει εσύ θα έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό από το καθετί, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάσανο από τις τύψεις και το αυτομούτζωμα. Σε λίγους μήνες θα έχω πτυχίο μηχανικού, που όταν μπήκα στη σχολή περίμενα να μου εξασφαλίσει το τάδε και το δείνα. Τώρα, μιλώντας με ανθρώπους χρόνια στο κουρμπέτι, βλέπω ότι τα πράγματα είναι σκατά. Και, δεν ξέρω αν χωράει να το πω αυτό εδώ μέσα, για μένα προσωπικά είναι πιο σκατά από τους περισσότερους, για λόγους διάφορους. Εχω όμως το κεφάλι μου καθαρό και ξέρω τι έχω κάνει, λίγο ή πολύ, οπότε και να πεινάω μεθαύριο, που λέει ο λόγος, θα μπορώ να κοιταχτώ στον καθρέφτη χωρίς να βλέπω τα φτύματά μου να κυλάνε πάνω του. Είναι όπως σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου: ο κάθε παίχτης πρέπει να παίζει στη θέση του, πάνω από όλα, και να ξέρει ότι έκανε το καλύτερο που μπορούσε. Και βγάλε από το μυαλό σου να ζήσεις από την συγγραφή. Και να μπορούσες, δλδ, να μην το έκανες. Θα καταστρεφόσουν. Ιδανικό, για μένα, θα ήταν να έχεις τη δουλίτσα σου, όποια κι αν είναι αυτή, και να γράφεις παράλληλα και να εκδίδεις. Να, κάτι σαν κι αυτό που κάνει κι ο mman, για παράδειγμα, ό,τι πρέπει. +1 Καλά γι αυτο με το μηχανιλίκι θα τα πούμε από κοντά ένα χεράκι. Αλλά γενικά καλά τα λες (και για τον Κοέλο που είναι λίγο γκχέυ είναι η αλήθεια) . Edited January 3, 2011 by Amandel Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 3, 2011 Share Posted January 3, 2011 Καταρχάς, γνώμη μου είναι ότι ο Κοέλιο λέει μπούρδες. Και με το ρητό αυτό που αναφέρεις έχει πάρει στο λαιμό του πολύ κοσμάκη. Sorry για το spam αλλά πρέπει επιτέλους να το ρωτήσω. Κάτι μου έχει διαφύγει και δεν είναι δυνατόν τόσοι πολλοί άνθρωποι, λογικοί άνθρωποι, να έχουν χαζέψει επί του ζητήματος. Γιατί αυτή την αντιμετώπιση την βλέπω παντού, έγινε πια αντι-Κοελική μόδα. Πέρασε κάποιος καιρός που διάβασα τον Αλχιμηστή του Κοέλιο, θυμάμαι όμως που μου είχε αρέσει. Ήταν ένα όμορφο, ρομαντικό παραμύθι με κάποια πετυχημένα τσιτάτα (σαν αυτό με το σύμπαν) αλλά ως εκεί. Δεν θυμάμαι κάποια νύξη ότι το βιβλίο ήταν κάποιο είδος Αγίας Γραφής. Έτσι δεν είναι; Δηλαδή, είμαστε εξοργισμένοι και με τους Γκριμ για τα φούμαρα που μας πούλησαν; Πίστεψε κανείς ότι η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας βγήκε ζωντανή από την κοιλιά του λύκου; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted January 3, 2011 Share Posted January 3, 2011 Καταρχάς, γνώμη μου είναι ότι ο Κοέλιο λέει μπούρδες. Και με το ρητό αυτό που αναφέρεις έχει πάρει στο λαιμό του πολύ κοσμάκη. Οταν το πάρεις χαμπάρι ότι λέει μπούρδες, λοιπόν, και απλώς προσπαθήσεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, ό,τι και να γίνει εσύ θα έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό από το καθετί, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάσανο από τις τύψεις και το αυτομούτζωμα. Σε λίγους μήνες θα έχω πτυχίο μηχανικού, που όταν μπήκα στη σχολή περίμενα να μου εξασφαλίσει το τάδε και το δείνα. Τώρα, μιλώντας με ανθρώπους χρόνια στο κουρμπέτι, βλέπω ότι τα πράγματα είναι σκατά. Και, δεν ξέρω αν χωράει να το πω αυτό εδώ μέσα, για μένα προσωπικά είναι πιο σκατά από τους περισσότερους, για λόγους διάφορους. Εχω όμως το κεφάλι μου καθαρό και ξέρω τι έχω κάνει, λίγο ή πολύ, οπότε και να πεινάω μεθαύριο, που λέει ο λόγος, θα μπορώ να κοιταχτώ στον καθρέφτη χωρίς να βλέπω τα φτύματά μου να κυλάνε πάνω του. Είναι όπως σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου: ο κάθε παίχτης πρέπει να παίζει στη θέση του, πάνω από όλα, και να ξέρει ότι έκανε το καλύτερο που μπορούσε. Και βγάλε από το μυαλό σου να ζήσεις από την συγγραφή. Και να μπορούσες, δλδ, να μην το έκανες. Θα καταστρεφόσουν. Ιδανικό, για μένα, θα ήταν να έχεις τη δουλίτσα σου, όποια κι αν είναι αυτή, και να γράφεις παράλληλα και να εκδίδεις. Να, κάτι σαν κι αυτό που κάνει κι ο mman, για παράδειγμα, ό,τι πρέπει. +1 Καλά γι αυτο με το μηχανιλίκι θα τα πούμε από κοντά ένα χεράκι. Αλλά γενικά καλά τα λες (και για τον Κοέλο που είναι λίγο γκχέυ είναι η αλήθεια) . Θα έρθεις κι εσύ;Πόσους θα χάσω πια, αν δεν τα καταφέρω; Υπάρχει, πάντως, τεράστια διαφορά στο να το λες και να το πιστεύεις... Καταρχάς, γνώμη μου είναι ότι ο Κοέλιο λέει μπούρδες. Και με το ρητό αυτό που αναφέρεις έχει πάρει στο λαιμό του πολύ κοσμάκη. Sorry για το spam αλλά πρέπει επιτέλους να το ρωτήσω. Κάτι μου έχει διαφύγει και δεν είναι δυνατόν τόσοι πολλοί άνθρωποι, λογικοί άνθρωποι, να έχουν χαζέψει επί του ζητήματος. Γιατί αυτή την αντιμετώπιση την βλέπω παντού, έγινε πια αντι-Κοελική μόδα. Πέρασε κάποιος καιρός που διάβασα τον Αλχιμηστή του Κοέλιο, θυμάμαι όμως που μου είχε αρέσει. Ήταν ένα όμορφο, ρομαντικό παραμύθι με κάποια πετυχημένα τσιτάτα (σαν αυτό με το σύμπαν) αλλά ως εκεί. Δεν θυμάμαι κάποια νύξη ότι το βιβλίο ήταν κάποιο είδος Αγίας Γραφής. Έτσι δεν είναι; Δηλαδή, είμαστε εξοργισμένοι και με τους Γκριμ για τα φούμαρα που μας πούλησαν; Πίστεψε κανείς ότι η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας βγήκε ζωντανή από την κοιλιά του λύκου; Ντίνο, να ανοίξουμε ένα τόπικ να το ξετινάξουμε το θέμα. Το βιβλίο δεν μου είχε αρέσει, αλλά δεν είναι αυτό. Προσωπικά, με την άποψη που έχω για τη ζωή και τη στάση μου ως προς αυτήν, ο Κοέλιο μου φαίνεται έως και επικίνδυνος. Κάποιον άλλον μπορεί να τον εκφράζει απόλυτα, εμένα όχι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted January 3, 2011 Share Posted January 3, 2011 Καταρχάς, γνώμη μου είναι ότι ο Κοέλιο λέει μπούρδες. Και με το ρητό αυτό που αναφέρεις έχει πάρει στο λαιμό του πολύ κοσμάκη. Sorry για το spam αλλά πρέπει επιτέλους να το ρωτήσω. Κάτι μου έχει διαφύγει και δεν είναι δυνατόν τόσοι πολλοί άνθρωποι, λογικοί άνθρωποι, να έχουν χαζέψει επί του ζητήματος. Γιατί αυτή την αντιμετώπιση την βλέπω παντού, έγινε πια αντι-Κοελική μόδα. Πέρασε κάποιος καιρός που διάβασα τον Αλχιμηστή του Κοέλιο, θυμάμαι όμως που μου είχε αρέσει. Ήταν ένα όμορφο, ρομαντικό παραμύθι με κάποια πετυχημένα τσιτάτα (σαν αυτό με το σύμπαν) αλλά ως εκεί. Δεν θυμάμαι κάποια νύξη ότι το βιβλίο ήταν κάποιο είδος Αγίας Γραφής. Έτσι δεν είναι; Δηλαδή, είμαστε εξοργισμένοι και με τους Γκριμ για τα φούμαρα που μας πούλησαν; Πίστεψε κανείς ότι η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας βγήκε ζωντανή από την κοιλιά του λύκου; Μάλλον είναι αυτή η τάση που έχουν οι άνθρωποι, να πιάνονται απ' το κάθε τι όταν πρόκειται για εκπλήρωση των επιθυμιών και των ονείρων τους. Έτσι όσοι έβλεπαν αυτο, τους άρεσε, τους άγγιζε η ιδέα ότι το συμπαν θα εκπληρώσει τα όνειρά τους και έγινε μια πολύ αγαπημένη φράση, που πολλοί ήλπιζαν να είναι και αληθινή. Γιατί πράγματι οι άνθρωποι χρειάζονται μονίμως κάποιον ανώτερο για να πιστεύουν και να ελπίζουν ότι αυτός θα τους δώσει αυτό που χρειάζονται!! Τώρα αυτός είναι ο Θεός, η μοίρα, το σύμπαν... με ότι βολεύεται ο καθένας... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted January 3, 2011 Share Posted January 3, 2011 Ακόμα στον Κοέλο έχετε μείνει; Την μανία με το Μυστικό δεν την πήρατε χαμπάρι; Με αυτό κι αν έγινε χαμός. Οι περισσότεροι από όσους το διάβασαν, έβαλαν μπρος να πραγματοποιήσουν τα πιο ποθητά τους όνειρα. Μανία όχι αστεία. Και στην ουσία, τι είναι το Μυστικό; Μα φυσικά η Έλξη. Αν κάτι το θες πολύ, το μαγνητίζεις, αρκεί να ξέρεις τι ζητάς. Πάνω κάτω δηλαδή αυτό που λέει και ο Κοέλο. Μπούρδες, θα πείτε. Ίσως και να είναι έτσι. Μπορεί όμως κάποιος να το αποδείξει; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 3, 2011 Share Posted January 3, 2011 Καμία συμβουλή και καμία συνταγή δεν είναι να παίρνεται κατά γράμμα. Ο Αλχημιστής δε διαφέρει από όλες τις άλλες συνταγές επιτυχίας -είτε είναι σε παραμύθι είτε είναι σε μορφή συμβουλής. Ασφαλώς και δεν συνωμοτεί το σύμπαν. Αλλά μέσα σ' αυτό το σύμπαν υπάρχουν πάντα μερικοί καλοί φίλοι, μερικοί άνθρωποι που σε αγαπούν, μερικά άτομα που μπορούν σε ανύποπτο χρόνο να σε βοηθήσουν. Γι αυτό αξίζει να λες και να μοιράζεσαι με τους άλλους τα όνειρά σου. Γιατί αν είναι γνωστό σε αρκετούς ότι κάτι το θέλεις πάρα πολύ, μπορεί να λάβεις μια αναπάντεχη βοήθεια ακόμα και σε μια πολύ απλή μορφή: Ας πούμε μια χρήσιμη πληροφορία στον κατάλληλο χρόνο. Μη με βαράτε. Για μένα έχει δουλέψει αρκετές φορές . O.T. Btw, Ντίνο, κι εγώ έχω διαβάσει τον Αλχημιστή και μου άρεσε πάρα πολύ. Τόσο πολύ μάλιστα που για ένα διάστημα ήταν το αγαπημένο μου δώρο σε φίλους, μέχρι που έλαβα κακές κριτικές και σταμάτησα να το χαρίζω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted January 3, 2011 Author Share Posted January 3, 2011 εμένα ο Αλχιμηστής με είχε ξετρελάνει. Και είναι μια ιστορία που αναφέρει κάποια πράγματα για την ζωή. Μέσα είναι και αυτό που ανέφερα στο θέμα του τόπικ. Ίσως να είναι λίγο παρατραβηγμένο, με το όλο σύμπαν, ίσως να φαντάζει κάπως υπερβολή, όμως για σκεφτιτε το...όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έκαναν αυτό που ήθελαν στην ζωή τους, όλοι αυτοί που τα κατάφεραν και απόλαυσαν την ζωή τους πραγματοποιώντας το όνειρό τους, ευνοήθηκαν μόνο από την τύχη; δεν έβαλαν στόχο κάτι και με νύχια και με δόντια το κατάφεραν; Ήταν απλα΄τυχεροί άνθρωποι; Δεν νομίζω...πιστεύω πως άμα έχεις όλο το θάρρος και την δύναμη να ακολουθήσεις αυτό που αγαπάς, θα έρθει ακι η τύχη με το μέρος σου....εκεί πιστεύω πως πάει το "Όλο το σύμπαν συννομοτεί για να το πραγματοποιήσεις" Ίσως να υπάρχει κάποια αλήθεια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Management RObiN-HoOD Posted January 3, 2011 Management Share Posted January 3, 2011 [...] "Όλο το σύμπαν συννομοτεί για να το πραγματοποιήσεις" Ίσως να υπάρχει κάποια αλήθεια Το "σύμπαν" είναι όλος ο εσωτερικός μας κόσμος, ψυχή και πνεύμα. Για να συνωμοτήσει το "σύμπαν" πρέπει να έχουμε οργανώσει και ενδυναμώσει τη προσωπικότητα μας. Να ξέρουμε που πάμε και γιατί. Να ψάξουμε την εσωτερική μας αλήθεια. Έτσι μπορείς να γυρίσεις στο προηγούμενο post μου και να συνεχίζεις να διαβάζεις για το Personal development, αν όντως σε ενδιαφέρει να μπορέσεις να κάνεις το "σύμπαν" σου να συνωμοτεί για το καλό σου . Άρχισε τώρα που είσαι μικρός για να μπορέσεις να ωριμάσεις όταν μεγαλώσεις! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted January 3, 2011 Share Posted January 3, 2011 εμένα ο Αλχιμηστής με είχε ξετρελάνει. Και είναι μια ιστορία που αναφέρει κάποια πράγματα για την ζωή. Μέσα είναι και αυτό που ανέφερα στο θέμα του τόπικ. Ίσως να είναι λίγο παρατραβηγμένο, με το όλο σύμπαν, ίσως να φαντάζει κάπως υπερβολή, όμως για σκεφτιτε το...όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έκαναν αυτό που ήθελαν στην ζωή τους, όλοι αυτοί που τα κατάφεραν και απόλαυσαν την ζωή τους πραγματοποιώντας το όνειρό τους, ευνοήθηκαν μόνο από την τύχη; δεν έβαλαν στόχο κάτι και με νύχια και με δόντια το κατάφεραν; Ήταν απλα΄τυχεροί άνθρωποι; Και μόνο που δεν ήταν Έλληνες, τυχεροί ήταν. Πχ η Ρόουλιν. Ναι, ο θρυλικός Χάρι Πότερ απορρίφθηκε 14 φορές μέχρι να βρει εκδότη (και τι εκδότη, έναν μικρό ως τότε). Ναι, εκδώθηκε με το ζόρι σε 1000 τεμάχια επειδή ο εκδότης πίστευε πως δεν θα πουλούσε. Σήμερα ο Χάρι Πότερ αποτελεί λατρεία και η ιστορία της (τότε) άσιμης Αγγλίδας δημιουργού δίνει κουράγιο στους επίδοξους συγγραφείς. Αλλά τι θα είχε συμβεί αν η Ρόουλιν ήταν Ελληνίδα και είχε γράψει το ίδιο ακριβώς βιβλίο στην Ελλάδα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 3, 2011 Share Posted January 3, 2011 Είχα διαβάσει κάποτε σε ένα βιβλίο του Paulo Coelhο πως "Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συννομοτεί για να το πραγματοποιήσεις". Η αλήθεια είναι πως "Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν κάνει την πάπια". Επειδή γνωρίζω πολλούς καλλιτέχνες, μουσικούς, ηθοποιούς, ζωγράφους, όλα τα καλά, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ΔΕΝ γίνεται να ζήσει κανείς από αυτά τα πράγματα. Ούτε στην Ελλάδα, ούτε στη Σουηδία. Οι περισσότεροι έχουν ένα επάγγελμα και ασχολούνται με την τέχνη παράλληλα, χωρίς αυτό να μειώνει την ποιότητα της καλλιτεχνικής τους παραγωγής. Χρειάζεται λοιπόν η δουλειά, αλλά όχι μόνο για τα φράγκα. Η δουλειά μπορεί να προσφέρει εμπειρίες, γνωριμίες και άλλες διαπροσωπικές σχέσεις, ευκαιρίες για προσωπική εξέλιξη, που λέει και ο Ρόμπιν, οπότε μη τη βλέπεις σαν αγγαρία που αμάν να τελειώσει για να τρέξεις σπίτι και να ασχοληθείς με το χόμπι. Πάντως, αν δε γουστάρεις τα παιδιά, μη γίνεις δάσκαλος. Αυτό με το χόμπι που καταντά μια αηδία μόλις γίνει επάγγελμα, το έχω νιώσει κι εγώ, αλλά είναι τελικά στον άνθρωπο. Υπάρχει ένα σωρό κόσμος που το κάνει αυτό και είναι πανευτυχείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Management RObiN-HoOD Posted January 4, 2011 Management Share Posted January 4, 2011 Υπάρχουν θέματα που για να τα πετύχουμε απαιτείται μεγάλο στάδιο ωρίμανσης του ανθρώπου οπότε εκ των πραγμάτων επιτυγχάνονται σε μεγάλη ηλικία καθαρά για βιωματικούς λόγους (εμπειρίες) αλλά και βιολογικούς πχ. όταν είσαι νέος οι ορμόνες σου βράζουν και δεν έχεις πραγματική αίσθηση του συστήματος στο οποίο ζεις. Στο μεταξύ ασχολείσαι με πιο απλά πνευματικά θέματα μέχρι να μπορέσεις να ανοίξεις τα μάτια σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.