Tiessa Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Χρειάζεται λοιπόν η δουλειά, αλλά όχι μόνο για τα φράγκα. Η δουλειά μπορεί να προσφέρει εμπειρίες, γνωριμίες και άλλες διαπροσωπικές σχέσεις, ευκαιρίες για προσωπική εξέλιξη, που λέει και ο Ρόμπιν, οπότε μη τη βλέπεις σαν αγγαρία που αμάν να τελειώσει για να τρέξεις σπίτι και να ασχοληθείς με το χόμπι. Α, μπράβο, καλά τα λες. Είναι κι αυτό πολύ βασικό. (Παρόλο που πολύ συχνά δε βλέπουμε την ώρα να γυρίσουμε σπίτι...) Μπορεί καμιά φορά η δουλειά να είναι ένας βραχνάς που σου αφαιρεί από το χρόνο που εσύ θεωρείς ότι θα ήταν παραγωγικός, αλλά σου προσθέτει σε τομείς που αρχικά δεν υποψιάζεσαι. Η δουλειά σε μαθαίνει πάνω απ' όλα πώς να δουλεύεις. Πώς να ακολουθείς οδηγίες, πώς να τηρείς προθεσμίες, πώς να ζορίζεσαι όταν πρέπει να ζοριστείς. Κι επειδή η συγγραφή είναι σκληρή δουλειά με όλη τη σημασία της λέξης, η εξάσκηση που σου έχει προσφέρει η δουλειά είναι ένα μεγάλο συν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 (edited) Tattoman ποτέ μα ποτέ μην παρατήσεις το όνειρό σου. Τίποτα δεν μπορεί να βρεθεί ως εμπόδιο σε αυτό, αν πραγματικά το θέλεις. Εγώ λέω αναζητησέ το και ψάξτο. Έχεις ένα μεγάλο πλεονέκτημα, είσαι ακόμα μικρός σε ηλικία σε σχέση με εμάς τους παππούδες Έχεις χρόνο άπειρο να το παλέψεις και να βρεις το δρόμο σου μέσα στη σκληρή πραγματικότητα. Γιατί πρέπει να υποχωρούμε σε αυτήν, γιατί πρέπει να διαπραγματευτώ το όνειρό μου; Ποιος μου το λέει αυτό; Ένας εξωτερικός παράγοντας ή ο φόβος μου; Αν πραγματικά το θέλεις τότε θα πεινάσεις. Αλλά θα νιώθεις πιο κοντά στον εαυτό σου. Και που ξέρεις μπορεί να χαμογελάσει η τύχη και να μπορέσεις να ζήσεις βιοποριστικά από αυτό. Μην αποκλείεις τίποτα. Απλώς κράτα τα μάτια ανοιχτά για οποιαδήποτε ευκαιρία έρθει μπροστά σου.. Edited January 4, 2011 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alearg Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Ας προσθέσω και εγώ my 2 cents, που λένε. Ο ελάχιστος κοινός παρανομαστής (λέγε με Coelhο) δεν μπορεί παρά να είναι... ελάχιστος. Προσωπικά, θα τον άφηνα κατά μέρος και θα έδινα τον μικρόφωνο τον εαυτό μου. Και μετά; Μετά νομίζω πως το έθεσε πολύ καλά η Tiessa πιο πάνω. Διατηρούμε το βλέμμα ακίνητο στον στόχο μας, μαθαίνουμε απ' τα λάθη μας (χωρίς όμως και να τα μεγαλοποιούμε) και συνεχώς... ξανασηκωνόμαστε. Η ζωή θα μας κάνει να γλυστράμε συνέχεια, άλλοτε εύκολα, άλλοτε δύσκολα. Εμείς όμως, χαμπάρι. Την δουλειά και τον στόχο μας. Απ' την άλλη βέβαια δεν πρέπει να καταντήσουμε και ρομπότ με παρωπίδες, να μην αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα γύρω μας. Και πώς θα ισορροπήσω ανάμεσα στο μεν και το δε; Πού να ξέρω πότε (ή πόσο πολύ) το ένα ή το άλλο; Σ' αυτόν όμως ακριβώς τον προβληματισμό, σ' αυτήν την προσπάθεια διατήρησης της ισορροπίας είναι που συγκεντρώνεται η ουσία της ανθρωπιάς μας και καλύτερα θα' να μην την χάσουμε (απεμπολήσουμε μήπως; -- πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω, με φυσικότητα, αυτή τη λέξη). Λέμε τώρα Χμ... Ούτε 2 cents Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Θέλω να προσθέσω και εγώ κάτι, αλλά θα το πω κάπως διαφορετικά, όπως μου ήρθε τώρα στο μυαλό: Καταρχάς να πω ότι όνειρο και στόχος είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το όνειρο είναι κάτι που θα ήθελες πολύ να γίνει, αλλά δεν το κυνηγάς. Αν έρθει, ήρθε. Αν δεν έρθει, θα παραμείνει όνειρο (πχ έχω όνειρο να πάω στην Βραζιλία. Δεν το επιδιώκω, αν κάποτε τα καταφέρω έχει καλώς). Ο στόχος είναι κάτι που θέλεις να γίνει και πραγματικά πρέπει να κινήσεις γη και ουρανό μέχρι να το καταφέρεις (πχ έχω στόχο να πάρω αύξηση στην δουλειά μου αυτό τον χρόνο. Δίνω τον καλύτερο εαυτό μου για να το επιτύχω και στο τέλος βλέπω τι έκανα). Το όνειρο φαίνεται (και είναι) ποιο εύκολο. Από την μία δεν σε δεσμεύει, από την άλλη δεν απαγορεύεται να κάνεις όσα θέλεις (πχ εκτός από Βραζιλία, θέλω να πάω και στην Αυστραλία). Ο στόχος σε δεσμεύει. Αλλά έχει και περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας (πχ δεσμεύτηκα στον εαυτό μου ότι θα πάρω αύξηση, άρα θα στρωθώ στην δουλειά μέχρι να το καταφέρω). Αν κάποιος καταφέρει να κάνει τα όνειρα του, στόχους και να τους επιτυγχάνει... τότε θα μιλάμε για έναν πραγματικά ευτυχισμένο άνθρωπο! Αλλά για να γίνει το τελευταίο, χρειάζονται και ορισμένες θυσίες. Πάρα πολλές για την ακρίβεια. Αν πάρουμε τα -βασικά δύο- παραδείγματα που έχω βάλει παραπάνω, κάποιος που ονειρεύτηκε και στην συνέχεια έβαλε στόχο να πάει στην Βραζιλία, μπορεί να στρωθεί στη δουλειά για δύο, τρία, πέντε χρόνια ασταμάτητα για να βγάλει τα απαιτούμενα χρήματα για το ταξίδι. Αυτά τα χρόνια είναι η "θυσία". Το συμπέρασμα λοιπόν που βγάζω είναι ότι τα όνειρα είναι ωραία, αλλά γίνονται εφικτά όταν έχεις την δυνατότητα να θυσιάζεις άλλα πράγματα... (τώρα που το διαβάζω μου βγάζει ένα πολύ απαισιόδοξο συναίσθημα, όμως αλήθεια δεν το έγραψα με τέτοιο σκόπο ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Αναρωτιέμαι πόσο δίκιο έχει ο αδερφός μου όταν μου λέει: "Σου εύχομαι να μη σταματήσεις να κυνηγάς τα όνειρα σου για κανένα λόγο. Συνάμα σου εύχομαι να τα προσεγγίζεις λίγο λίγο χωρίς να τα φτάσεις ποτέ. Γιατί αν τα εκπληρώσεις, τι θα κάνεις μετά χωρίς όνειρα;" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Αν πραγματικά το θέλεις τότε θα πεινάσεις. Δεν ξέρω μωρέ... Αυτό ακούγεται πολύ ωραίο και ρομαντικό κι όλα αυτά, αλλά από την άλλη κανένας άνθρωπος δεν είναι ένα νησάκι, όπως λένε. Όποιος αποφασίσει να βάλει το όνειρο σκοπό της ζωής του πρέπει να σκεφτεί λιγουλάκι και τους γύρω του: τον/τη σύντροφο, τίποτα παιδιά που πιθανώς υπάρχουν, τη φουκαριάρα τη μάνα, τους φίλους. Είναι θέμα ισορροπίας. Δε χρειάζεται να είμαστε ή του ύψους ή του βάθους, χρειάζεται; Δε λέω βέβαια να παρατήσουμε το όνειρο για χάρη των δικών μας (και μετά να τους μισούμε για μια ζωή!) αλλά ρε παιδί μου, σίγουρα γίνεται να συνδυαστεί μια καθημερινότητα που λειτουργεί με το παράλληλο κυνήγι ενός ονείρου. ΥΓ: ΜακΞάνθη, ο αδερφός σου έχει τεράστιο δίκιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Αν πραγματικά το θέλεις τότε θα πεινάσεις. Έγραψα κι αυτό: Και που ξέρεις μπορεί να χαμογελάσει η τύχη και να μπορέσεις να ζήσεις βιοποριστικά από αυτό. Δεν χρειάζεται να βάζουμε τους δικούς μας ως περιορισμούς. Ειδικά όταν είμαστε νέοι. Αν ειναι δικοί μας, θα μας καταλάβουν. Και επίσης ο ταττομαν δεν έχει παιδιά για να σκέφτεται τετοια πράγματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Κι εγώ δεν είπα να βάλουμε τους δικούς μας ως περιορισμούς, αλλά καλό είναι να υπάρχει κάπου στο βάθος του μυαλού μας και η σκέψη ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που καλό θα ήταν να σκεφτόμαστε λιγουλάκι ενίοτε. Έλα ρε, μαμά είμαι, τι θες να λέω; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Όποιος αποφασίσει να βάλει το όνειρο σκοπό της ζωής του πρέπει να σκεφτεί λιγουλάκι και τους γύρω του: τον/τη σύντροφο, τίποτα παιδιά που πιθανώς υπάρχουν... Η Άρπυια έχει δίκιο… Θέλω να πω, με πρόλαβε. Τατό, μια μέρα θα ερωτευτείς. Είναι αναπόφευκτο μια μέρα, ο έρωτας της ζωής σου θα κάνει την εμφάνιση της και θα γίνει το κέντρο του κόσμου σου όλου. Είναι ο παράγοντας τρικλοποδιά νούμερο ούνο. Πόσες φορές στη ζωή μου δεν άκουσα ανθρώπους να εξηγούν γιατί δεν έφτασαν στο όνειρο τους: «Ε μετά ήρθε ο έρωτας, ήρθαν τα παιδιά και οι ανάγκες, έπρεπε επιτέλους να ωριμάσω.» Σντούπ. Κουρτίνα. Δε Εντ. Δεν λέω ότι θα είναι άσχημο όταν συμβεί, θα είναι πανέμορφο. Είναι όμως παράγοντας. Θα την αφήσεις δακρυσμένη και θα φύγεις για Βραζιλία; Ε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sylook Posted January 5, 2011 Share Posted January 5, 2011 Αν και ο Mman με κάλυψε κατά 122%, προσφέρω και την στρατηγική που ακολούθησα στη δική μου ζωή. Σπούδασα, παρακάμπτοντας το σύστημα (πήγα Αγγλία), αυτό που μου άρεσε. Ήρθα Ελλάδα, προσπάθησα να βρω μια βιώσιμη εργασία (καλούτσικη αμοιβή, λίγες ώρες, σταθερή εργασία στο αντικειμενό μου) για αρκετά χρόνια μέχρι που τελικά τα κατάφερα! Επιτέλους είχα τον ελεύθερο χρόνο για όλα τα ενδιαφέροντα μου καθώς και κάποια λεφτά για να τα κυνηγήσω... και σύντομα έπειτα ήρθε η οικογένεια, τα παιδιά και οι υποχρεώσεις. Οπότε πλέον τα λεφτά είναι λίγα, ο χρόνος ελάχιστος και η διάθεση ακόμα λιγότερη λόγω κούρασης Βασικά προτείνω να κάνεις αυτό που θες έχοντας υπόψη το πως δουλεύουν τα πράγματα, έχοντας μπόλικα plan Β, C, D κτλ. Θέσε στόχους, κινήσου με ρεαλισμό και έχε το νου σου στο μέλλον. Τα πράγματα πάντα αλλάζουν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 15, 2013 Share Posted March 15, 2013 (edited) Τάττο, εγώ δεν έχω συμβουλές να σου δώσω, γιατί ακόμα δεν έχω φτιάξει τα επαγγελματικά μου, και είμαι 37. Όμως, έχω να σου πω κάτι που κατάλαβα: η ζωή δεν τελειώνει, μέχρι... να τελειώσει. Θέλω να πω, ποιος σου/μας είπε (και μας έχει πείσει) ότι δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα αν δεν μας αρέσουν; Γιατί να μας αγχώνει, να μας δεσμεύει, το ότι "τα φτιάξαμε" και τώρα είμαστε 30, 25, και... ξέρω κι εγώ, η ζωή τελειώνει (ή μάλλον, παγώνει στα 30, κάτι τέτοιο). Όχι, είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε, δεν ζούμε για κανέναν τρίτο. "Πώς θα φανεί, θα είναι ανώριμο/ασυνεπές να κάνω αυτό..." Κι αν είναι; Ζούμε ή δίνουμε παράσταση; Άρα, αν δεν σου αρέσει μία δουλειά που θα έχεις, μπορείς να την αφήσεις για κάποια άλλη (σε κάποια χώρα κια χρόνο που οι δουλειές θα βρίσκονται εύκολα ). Και διαφωνώ στο ότι θα είναι άσχημο να κάνεις δουλειά το χόμπι σου. Όλες οι δουλειές είναι κουραστικές, αλλά αν αγαπάς κάτι, θα σηκώνεσαι το πρωί με χαμόγελο να πας στη δουλειά και δεν θα χρειάζεται να παίρνεις τα αντικαταθλιπτικά σου για να βγάλεις τη μέρα. Έχω δει πολλούς ανθρώπους να το κάνουν. Ένας, συγκεκριμένα, οικογενειακός φίλος, είναι ζαχαροπλάστης. Μια ζωή είχε ζαχαροπλαστείο. Έμαθε την τέχνη από τον πατέρα του, πήγε και σε μια σχολή και δεν θέλει να κάνει τίποτε άλλο. Κουράζεται πολύ. Μια φορά αρρώστησε. Του 'πε ο γιατρός "άσε το ζαχαροπλαστείο". Κάθισε ο άνθρωπος στο σπίτι, πήγε να σκάσει. Έφτιαχνε γλυκά όλη μέρα. Τον έχω δει εν ώρα εργασίας. Γίνεται, πραγματικά, άλλος άνθρωπος. Αυτός ο άνθρωπος, για να έιναι καλά, πρέπει να φτιάχνει γλυκά. Διάβασα στα πόστ σας επίσης οτι όταν ένα χόμπι γίνεται επάγγελμα πάυει να είναι απόλαυση. Αυτό το υποστιρίζω και το ξέρω από ένα πολύ συγγενικό μου πρόσωπο, που η ζωγραφική ήταν η λατρεία του και όταν άρχησε να πουλάει πίνακες, την παράτησε...Επομένως θα δείξει... Μην βιάζεσαι! Αυτό με το χόμπι που καταντά μια αηδία μόλις γίνει επάγγελμα, το έχω νιώσει κι εγώ, αλλά είναι τελικά στον άνθρωπο. Υπάρχει ένα σωρό κόσμος που το κάνει αυτό και είναι πανευτυχείς. Είναι και στον άνθρωπο, και στο αντικείμενο. Αν είναι το χόμπι σου η συγγραφή, κάπως δύσκολα τα πράγματα, ναι. Tattoman ποτέ μα ποτέ μην παρατήσεις το όνειρό σου. Τίποτα δεν μπορεί να βρεθεί ως εμπόδιο σε αυτό, αν πραγματικά το θέλεις. Εγώ λέω αναζητησέ το και ψάξτο. Έχεις ένα μεγάλο πλεονέκτημα, είσαι ακόμα μικρός σε ηλικία σε σχέση με εμάς τους παππούδες Έχεις χρόνο άπειρο να το παλέψεις και να βρεις το δρόμο σου μέσα στη σκληρή πραγματικότητα. Γιατί πρέπει να υποχωρούμε σε αυτήν, γιατί πρέπει να διαπραγματευτώ το όνειρό μου; Ποιος μου το λέει αυτό; Ένας εξωτερικός παράγοντας ή ο φόβος μου; Αν πραγματικά το θέλεις τότε θα πεινάσεις. Αλλά θα νιώθεις πιο κοντά στον εαυτό σου. Και που ξέρεις μπορεί να χαμογελάσει η τύχη και να μπορέσεις να ζήσεις βιοποριστικά από αυτό. Μην αποκλείεις τίποτα. Απλώς κράτα τα μάτια ανοιχτά για οποιαδήποτε ευκαιρία έρθει μπροστά σου.. Συμφωνώ, οι πιθανότητες είναι άπειρες, κανείς μας δεν ξέρει τι θα κάνει σε δέκα χρόνια. Αλλά ρε, μην τα πετάτε αυτά εκ του ασφαλούς, συγνώμη, αλλά είναι πολύ άσχημο: "Αν πραγματικά το θέλεις τότε θα πεινάσεις." Τάττο, προσπάθησε να μην πεινάσεις ποτέ. Τίποτα δεν αξίζει την εξαθλίωση. Edited March 15, 2013 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted March 15, 2013 Share Posted March 15, 2013 Μια εικόνα προς συζήτηση: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted March 15, 2013 Share Posted March 15, 2013 (edited) Κοίτα, Τάτο, τα πράγματα είναι απλά: στον τάφο δεν θα πάρεις φράγκα. Θα πάρεις αισθήματα, αναμνήσεις κι απωθημένα. Τα απωθημένα είναι όνειρα που δεν έκανες κάτι για να τα πραγματοποιήσεις. Προφανώς και δεν μπορείς να ζήσεις με κουκουνάρια, αλλά αυτή η νοοτροπία του χρήματος έχει πάρει πολύ κόσμο και πολλές ζωές στο λαιμό της. Να, πάρε δυο ακόμα τσιτάτα, να τα βάλεις να παίζουν μαζί με τις υπόλοιπες αμπελοφιλοσοφίες: "Αυτός που ανταλλάζει την ελευθερία με την ασφάλεια, δεν αξίζει ούτε την ελευθερία, ούτε την ασφάλεια" Αριστοτέλης. "Πήγα στα δάση γιατί ήθελα να ζήσω μ' έναν σκοπό: να ζήσω βαθιά και να ρουφήξω όλο το μεδούλι της ζωής. Ν' αποδιώξω ό,τι δεν ήτανε ζωή. Κι όχι, όταν έρθει η ώρα να πεθάνω, ν' ανακαλύψω ότι δεν είχα ζήσει". Θορώ. Το οποίο, όμως, αγορίνα, σημαίνει ότι παίρνεις το όνειρο, το βγάζεις απ' την φούσκα του και το κάνεις στόχο: βήματα, ένα την φορά που θα σε οδηγήσουν σ' αυτόν τον στόχο. Συγγραφή είπες; Ωραία. Ξεκίνα με τη ρημάδα την ορθογραφία που ενίοτε της αυτώνεις τα πέταλα. Διάβαζε μέχρι να κλαις αίμα, μέχρι να γράφεις μονοκοτυλήδονος χωρίς να το σκέφτεσαι δεύτερη φορά. Πάρε την γλώσσα σου (την ελληνική, όχι αυτή στο στόμα σου) και καν' την φύλλο και φτερό, μέχρι να την παίζεις στα δάχτυλα. Γράφε κάθε μέρα. Έστω μια γραμμή. Είπα να διαβάζεις, ε; Ναι, το είπα. Ψάξε και βρες σεμινάρια, σχολές, καθηγητές, συγγραφείς, οτιδήποτε, οποιονδήποτε μπορεί να σε βοηθήσει έστω και λίγο να γίνεις καλύτερος συγγραφέας. Προφανώς θα περάσεις ένα στάδιο που θα σιχαθείς να βλέπεις γραπτή γλώσσα. Εκεί, όμως, θα δεις πόσα σημαίνει για σένα να γράφεις, τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου. Οποιοσδήποτε πτυχιούχος πιανίστας (εγώ, καλή ώρα), θα σε βεβαιώσει ότι για να πάρεις αυτό το κωλοπτυχίο φτάνει η μέρα που θέλεις να περιλάβεις το πιάνο με το τσεκούρι και βλαστημάς την ώρα και την στιγμή που έμαθες να διαβάζεις πεντάγραμμο. Φτάνει η μέρα που οι τένοντές σου πρήζονται, τα δάχτυλά σου υποφέρουν, όμως πρέπει να κάτσεις εκεί, πάνω απ' τα πλήκτρα, μία ώρα ακόμα τουλάχιστον, για να βγάλεις αυτή την καταραμένη Παθητική Σονάτα. ΚΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, όσα περνάνε από το χέρι σου. Κι ετοιμάσου για το κερασάκι, γιατί έρχεται... χωρίς κανένας να σου εγγυηθεί ποτέ ότι θα τα καταφέρεις. Τόσο απλά. Έχεις απέναντί σου ένα βουνό από ζωή που δεν θα μπορέσεις ΠΟΤΕ να ελέγξεις. Μπορεί να σου τα φέρει όλα όπως τα θες, μπορεί να σε βάλει κάτω και να σε πατάει χωρίς κανένα έλεος. Εκεί σε θέλω, όμως, μάγκα μου. Όταν σε πατάει είναι που θα δείξεις το τσαγανό σου και πόσα σημαίνει τ' όνειρό σου για σένα. Αν αρχίζεις παραιτημένος, την έκατσες την βάρκα. Οπότε διαλέγεις: απ' τη μια αφήνεις τ' όνειρό σου στην φούσκα του και παίρνεις το σακούλι με τα τριάντα αργύρια κι απ' την άλλη το κατεβάζεις στην πραγματικότητα και αγωνίζεσαι. Πρόσεξε, ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ και ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ ΠΟΤΕ. Υπάρχουν και συνδυασμοί των δύο, δεν είναι άσπρη ή μαύρη η ζωή. Μπορεί το όνειρό σου ν' αλλάξει, ν' αλλάξεις εσύ, να βρεις κάτι που σε κάνει πιο ευτυχισμένο. Να μάθεις να διακρίνεις την διαφορά ανάμεσα στην αλλαγή και την παραίτηση (πολύ σημαντικό αυτό). Δική σου είναι η ζωή σου, Τάτο. Πάρε το χαρτί που σου 'λαχε και διάλεξε πώς θα το παίξεις. Εδίτιον το συμπληρωματικό: και φρόντισε να αναλάβεις και τις ευθύνες για τις επιλογές σου, όποιες κι αν είναι αυτες τελικά. Και τα σωστά θα 'ναι δικά σου, και τα λάθη θα 'ναι δικά σου και θα 'χεις πολλά κι απ' τα δύο. Τα δεύτερα είναι, μερικές φορές, πιο χρήσιμα απ' τα πρώτα, αρκεί να τα κάνεις μαθήματα. Edited March 15, 2013 by Sonya 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted March 15, 2013 Share Posted March 15, 2013 (edited) Αν δε ζήσεις όπως θέλεις, τότε τι ήρθες να κάνεις σε αυτή τη ζωή; Τότε είσαι κομπάρσος και κορόιδο μεγάλο φίλε. Μόνο το ονειρό σου να ζήσεις, μη συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο. Είσαι νέος και ελεύθερος! Όλος ο κόσμος σου ανήκει. Μπρος τα πόδια σου απλώνεται για τον κάνεις ό,τι θέλεις. Κι αν πάλι σου αρκεί μια βόλτα κάτω απ' το φεγγάρι, να ξέρεις ότι δικό σου είναι κι εκείνο! Edited March 15, 2013 by abuno 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted March 15, 2013 Share Posted March 15, 2013 (edited) Μου αρεσαν οι τοποθετησεις του Στεφανου, της Χριστινας και του Abuno. Για καποιον περιεργο λογο (που πρεπει να σκεφτω γιατι) δεν θελω να κανω δικη μου αναλυση αλλα να βλεπω τι αναλυσεις κανουν οι αλλοι και απλα να λεω με ποιους συμφωνω Edited March 15, 2013 by laas7 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nostalgist Posted March 15, 2013 Share Posted March 15, 2013 Ακόμα στον Κοέλο έχετε μείνει; Την μανία με το Μυστικό δεν την πήρατε χαμπάρι; Με αυτό κι αν έγινε χαμός. Οι περισσότεροι από όσους το διάβασαν, έβαλαν μπρος να πραγματοποιήσουν τα πιο ποθητά τους όνειρα. Μανία όχι αστεία. Και στην ουσία, τι είναι το Μυστικό; Μα φυσικά η Έλξη. Αν κάτι το θες πολύ, το μαγνητίζεις, αρκεί να ξέρεις τι ζητάς. Πάνω κάτω δηλαδή αυτό που λέει και ο Κοέλο. Μπούρδες, θα πείτε. Ίσως και να είναι έτσι. Μπορεί όμως κάποιος να το αποδείξει; Όχι δεν μπορεί αλλά έχει φτιαχτεί έτσι η φιλοσοφία πίσω από το μυστικό ώστε να μην επιδέχεται κριτικής διάβαζα ένα αρθρο για μια σχολή παράιατρικής-λέγε με τσαρλατάνο- , την new german medicine. Τι λέει αυτή; ότι το βασικό ρόλο στη θεραπεία του ασθενούς τον παίζει η θέληση του να γίνει καλά. Γίνεσαι καλά; win για τη νέα γερμανική ιατρική πεθαίνεις; δεν προσπάθησες αρκετά, win για τη νέα γερμανική ιατρική Κάπως έτσι και για το μυστικό, το παν είναι να ποθείς και να ελκύεις αυτό που θες. Αν δεν τα καταφέρεις κάτι δεν έκανες σωστά, αν τα καταφέρεις τότε είχαμε δίκιο. Και γιατί παρέμεινε μυστικό; γιατί φυσικά όλοι οι ισχυροί εκεί έξω θέλανε να το κρύψουν από τους υπόλοιπους. Γιατί δε διαδόθηκε η new german medicine? γιατί σκοτεινές δυνάμεις ελέγχουν τον κόσμο Σόρυ αν τα έγραψα κάπως απότομα , απλά όταν τα τελευταία 2 χρόνια ρωτάς τον κόσμο ποιό βιβλίο διάβασε και του άρεσε και σου απαντάει "Το μυστικό" ε κάπου το χάνεις και εσύ 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.