Kafka Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Όνομα Συγγραφέα: Κυριάκος Χαλκόπουλος Είδος: Τρόμος Βία; Ναι Σεξ; Ναι Αριθμός Λέξεων: 566 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Όχι ακριβώς ένα ολοκληρωμένο κείμενο, περισσότερο ο σκελετός κάποιας μελλοντικής δουλειάς, που όμως τον έγραψα σαν αυτοτελές έργο. Η χαρακιά Παρόλο που το υποψιαζόμουν, μέχρι το αποψινό βράδυ δεν είχα βεβαιωθεί γι αυτό: ώστε, λοιπόν, κάποιος με καταδιώκει, κάποιος με μισεί, κάποιος προσπαθεί να με καταστρέψει! Και διάλεξε αυτή τη νύχτα, αυτή την τόσο σημαντική για εμένα νύχτα για να το κάνει αυτό. Ω, φυσικά έφυγα από εκείνο το μέρος, δε νομίζω ότι με είδε κανείς, και έτσι του χάλασα τα σχέδια. Αλλά ίσως να υπάρξει και κάποια άλλη φορά που θα συναντηθούμε, και δεν ξέρω αληθινά αν θα καταφέρω να είμαι έτοιμος γι αυτό. Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή: Το απόγευμα ακόμα ήμουν ένα μικρό παιδί, ένα αθώο, φοβισμένο, αδύναμο παιδί. Δεν πίστευα ότι θα καταφέρω τίποτα, πως θα πήγαινα εκεί. Ήμουν βέβαιος, και διατηρήθηκε αυτή η βεβαιότητα ως και την τελευταία στιγμή που ήμουν έξω από το μέρος, ότι θα έκανα μεταβολή, πως θα γυρνούσα πίσω, στο σπίτι μου, που μου έμοιαζε να αποτελεί για εμένα τώρα όχι το θλιβερό χώρο των στενάχωρων σκέψεων μιας ολόκληρης ζωής, αλλά ένα τόπο ασφάλειας και ηρεμίας. Όμως τελικά μπήκα μέσα. Οι μακριοί διάδρομοι, οι κόκκινες κουρτίνες, όλα αυτά μου έμοιαζαν σχεδόν συμβολικά της πράξης που προετοιμαζόμουν να κάνω. Και όμως δεν ήταν ότι περίμενα διαφορετικό εκείνο το χώρο που με ξάφνιαζε. Στην πραγματικότητα δεν τον είχα φανταστεί καθόλου, και μάλλον όπως και να ήταν θα μου φαινόταν εκείνη την ώρα δυσάρεστος, συνωμοτικά τα βλέμματα των ανθρώπων εκεί, γλοιώδη τα χαμόγελα των γυναικών, αποκρουστικοί οι ήχοι από τα μέσα δωμάτια. Είχα, λοιπόν, φτάσει σε έναν οίκο ανοχής, για πρώτη φορά, τραβηγμένος από την επιδίωξη να λήξει η εφηβεία μου. Όμως όλα έμοιαζαν μουντά, ήταν περισσότερο σα να άγγιζα όχι κάποια μελλοντική ευτυχία, αλλά τον ίδιο μου τον θάνατο. Βυθιζόμουν έτσι ολοένα σε μία ατμόσφαιρα οδύνης, αλλά σιωπηλής, σχεδόν κενής από αληθινά συναισθήματα, λόγω της αναπόφευκτης αναισθητοποίησής μου. Έτσι ρώτησα αν μπορούσα να διαλέξω μία κοπέλα, και, δίχως να το καταλάβω, με είχε πάρει εκείνη από το χέρι και με οδήγησε σε έναν άλλο διάδρομο. Εκεί περάσαμε, στην άκρη του, μέσα από μια πόρτα, και φτάσαμε σε ένα μικρό δωμάτιο. Ένοιωθα ότι η ζωή χάνεται όλο και περισσότερο από μέσα μου. Σα να κατέβαινα μία σκάλα, που οδηγούσε στον πλήρη αφανισμό μου. Με ρώτησε αν δεν είχα ερωτική εμπειρία άλλη φορά, και απάντησα θετικά. Με καθησύχασε πως αυτό δεν ήταν ένα πρόβλημα. Ακολούθως άρχισε να βγάζει τα ρούχα της. Σε λίγο έκανα και εγώ το ίδιο, και ήταν σα να έχανα και την τελευταία μου προστασία από μία μεγάλη, αν και για άλλη μια φορά άτονη ταυτόχρονα, απειλή. Ξαπλώσαμε στο κρεβάτι, η κουβέρτα σκέπασε τα σώματά μας, που άρχισαν να κινούνται. Κάποια στιγμή νομίζω ότι έχασα τις αισθήσεις μου. Ήταν σα να έβλεπα ένα όνειρο στο οποίο αποκτούσα ερωτική εμπειρία, ή σα να είχα αποκτήσει, την είχα ακολούθως ξεχάσει, και τώρα την θυμόμουν σε εκείνο το όνειρο. Ξυπνώντας μου φάνηκε ολότελα φυσικό ότι βρισκόμουν σε εκείνο το δωμάτιο. Η κοπέλα δεν ήταν άλλο εκεί, και έτσι άρχισα να φορώ τα ρούχα μου, για να βγω και εγώ στο διάδρομο και να γυρίσω στο χώρο όπου την διάλεξα, ώστε να καταβάλω το αντίτιμο της βοήθειάς της. Όμως εκεί φτάνοντας είδα κάτι που με έκανε να πιστέψω για μια στιγμή ότι όντως ονειρευόμουν. Ήταν η κοπέλα, ξαπλωμένη στο πάτωμα, ημίγυμνη, με μία χαρακιά στο λαιμό της, που όμως καθώς πλησίασα έγινε αντιληπτό ότι δεν ήταν χαρακιά, αλλά το κενό ανάμεσα στο λαιμό και το κεφάλι της! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Μπρρρ... Ενδιαφέρον το φλασάκι... Θα ήταν όντως καλός σκελετός για ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted January 5, 2011 Author Share Posted January 5, 2011 Ευχαριστώ Virginia Ναι, είναι απλώς ένας σκελετός, αν και έχω ήδη γράψει μία παρεμφερή ιστορία, που τελικά όμως δεν την κράτησα. Ίσως να με επηρέασε και το δικό σου διήγημα ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted January 5, 2011 Share Posted January 5, 2011 (edited) Συνέχισε το Κυριάκο ,είναι ωραία σκέψη Edited January 5, 2011 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
*Aria* Posted January 5, 2011 Share Posted January 5, 2011 Πολύ ενδιαφέρον! Καθώς φαίνεται η ιστορία θέλει να γραφτεί και να την κρατήσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted January 5, 2011 Author Share Posted January 5, 2011 Ευχαριστώ Ουσιαστικά θα ήταν μια ιστορία στην οποία ο κύριος χαρακτήρας θα είχε σκοτώσει, δίχως να το θυμάται, και θα κατατρεχόταν απο την παράλογη αίσθηση οτι κάποιος προσπαθούσε να τον παγιδεύσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted January 5, 2011 Share Posted January 5, 2011 Ουσιαστικά θα ήταν μια ιστορία στην οποία ο κύριος χαρακτήρας θα είχε σκοτώσει, δίχως να το θυμάται, και θα κατατρεχόταν απο την παράλογη αίσθηση οτι κάποιος προσπαθούσε να τον παγιδεύσει. Like. Θα ήταν ενδιαφέρον να έκρυβε μια δεύτερη προσωπικότητα και ταυτόχρονα να είναι παρανοϊκός. Εκτός αν τελικά όντως κάποιος προσπαθούσε να τον τρελάνει... με επιτυχία. Οπότε κατέληγε όντως να κάνει έναν αριθμό εγκλημάτων αλλά πέφτοντας στην παγίδα που θα χε φτιάξει κάποιος άλλος. Προσφέρεται σαν σκελετός δε χωράει αμφιβολία. Η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση θεωρώ είναι το πιο γόνιμο έδαφος για τρόμο. Το δικό μου; Από ποια άποψη; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted January 5, 2011 Author Share Posted January 5, 2011 Και σε εκείνο υπάρχει κάποιος που δεν είναι ακριβώς βασισμένος στον χώρο της λογικής, και επίσης η βία έχει ως αντικείμενο μια γυναίκα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted January 5, 2011 Share Posted January 5, 2011 Και σε εκείνο υπάρχει κάποιος που δεν είναι ακριβώς βασισμένος στον χώρο της λογικής, και επίσης η βία έχει ως αντικείμενο μια γυναίκα Χεχεχε ανακάτεψε και έναν δαίμονα και θα είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted January 5, 2011 Author Share Posted January 5, 2011 (edited) Στο τελευταίο (πριν απο αυτό) κείμενο μου είχα κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί δαίμονας, αν δεν είναι παραίσθηση. Επίσης μπορείς να δεις το "Ψηλά", που το έβαλα σε αυτό το forum, είναι ακόμα στην πρώτη σελίδα Ακόμα και το μικρό κείμενο "Ο σύμμαχος" μπορεί υπό ορισμένες προυποθέσεις να θεωρηθεί πως έχει να κάνει με κάτι δαιμονικό. Edited January 5, 2011 by Iwannhs Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 6, 2011 Share Posted January 6, 2011 Ενδιαφέρουσα ιστοριούλα που αποζητά συνέχιση... μην την αφήσεις να περιμένει! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted January 6, 2011 Author Share Posted January 6, 2011 Ευχαριστώ Άγγελε Για την ώρα θα ήθελα να γράψω κάτι διαφορετικό, λιγότερο άγριο ;) Έχω μια ιδέα που είναι καθαυτή ρεαλιστική, αφού είναι εμπνευσμένη απο ένα αληθινό γεγονός, απο έναν παράξενο παλιό συμμαθητή. Είναι λίγο λυπητερή ιστορία, αλλά μπορεί να εξελιχτεί σε κάτι θετικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
122 Posted January 7, 2011 Share Posted January 7, 2011 Ενδιαφέρουσα πράγματι η ιστορία, έχοντας λάβει υπ' όψην και το post που διαυκρινίζεις τη συνέχεια. Πάντως νομίζω πως θέλει και λίγο διορθωσούλα το γράψιμο σε ορισμένα σημεία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted January 7, 2011 Author Share Posted January 7, 2011 Ευχαριστώ Είναι ουσιαστικά μόνο το προσχέδιο, δεν βυθίστηκα αρκετά μέσα στο κλίμα για να δημιουργηθεί κάτι αυτοτελές, πέρα απο το τυπικό του πράγματος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.