Πάτρικ Ρόθφας - Το όνομα του ανέμου (Patrick Rothfuss - The Name of the Wind)

[Paris60]

Γεια σας φίλοι.

 

Δεν ξερω ποσοι απο σας αναγνωρισατε το βιβλιο που ανεφερα στον τιτλο. Το The name of the Wind του Rothfuss κυκλοφορησε το 2007 και απο τοτε θεωρειται απο πολλους ενα απο τα δυνατοτερα ντεμπουτα της λογοτεχνιας του φανταστικου τα τελευταια πολλα χρονια. Τουλαχιστον, αυτο διαβασα σε διαφορα reviews στο διαδικτυο, και σε συνδυασμο με το γενικο στορυ για το οποιο εμαθα, αποφασισα να προμηθευτω το πρωτο αυτο μερος της τριλογιας The Kingkiller. Δυστυχως, το βιβλιο για μενα δεν καταφερε να ανταπεξελθει στις αρκετα υψηλες προσδοκιες που ειχα διαμορφωσει.

 

Θα ηθελα να μαθω αν καποιοι απο σας του εχουν προσφερει τον πολυτιμο χρονο τους, και ιδιαιτερα θα με ενδιεφερε να ακουσω γνωμες απο εσας που οντως σας αρεσε και περιμενετε αγωνιωδως τη συνεχεια. Υπαρχει κανεις??

[Naroualis]

Έχω ακούσει πολλά για το Ρόθφας, αλλά ακόμη δεν έχω τολμήσει να του βάλω χέρι, εννοώντας να αγοράσω κάτι. Αλλά ένα πάνω, ένα κάτω... Μάλλον θα την κάνω την κουτσουκέλα. Θα ήθελες να μας κάνεις μια πιο διεξοδική παρουσίαση του βιβλίου; Λίγες περιγραφές, πιο λεπτομερής κριτική ίσως...;

[Paris60]

Κεντρικος ηρωας στο Βιβλιο ειναι ο Κβοθ. Στην αρχη ο Κβοθ παρουσιαζεται ως ιδιοκτητης ενος πανδοχειου, και επειτα απο προτροπη ενος χρονικογραφου που τον επισκεπτεται, αποφασιζει να διηγηθει την ιστορια της ζωης του, ωστε να την καταγραψει ο χρονικογραφος. Ουσιαστικα ολο το βιβλιο(660 σελ) ειναι η πρωτοπροσωπη αφηγηση του Κβοθ. Χωρις να θελω να πω σποιλερς, μη φοβαστε, ο Κβοθ ξεκινα απο τα παιδικα του χρονια ως παιδι μιας οικογενειας πλανοδιων θεατρινων, και μετα απο καποια πολυ δυσαρεστα γεγονοτα και αντιξοοτητες και απο συμβουλη ενος αγαπημενου δασκαλου του, αποφασιζει να αναζητησει το Πανεπιστημιο(University), στο οποιο θα μπορεσει να βρει απαντησεις σχετικα με εναν μυστηριωδη εχθρο. Επιπλεον, στη σχολη αυτη θα μαθει την τεχνη της μαγειας.

 

Η απογοητευση μου εγκειται στο οτι τελειωνοντας το πρωτο αυτο βιβλιο, ο Κβοθ δεν προλαβαινει καν να τελειωσει την αφηγηση του, φτανει μεχρι τα 16-17 του χρονια. Προσωπικα περιμενα τουλαχιστον να αποκτησει καποιες στοιχειωδεις ικανοτητες μαχης χρησιμοποιωντας την μαγεια, να βρει ξανα τον παλιο του δασκαλο, η να μαθει κατι παραπανω για τις μυστηριωδεις οντοτητες εν ονοματι Τσαντριαν, και φτανοντας στο τελος του βιβλιου να επιστρεψουμε στο παρον και απο κει να συνεχιστει το στορυ. Να σημειωσω εδω οτι καποιες διακοπες στην αφηγηση υπαρχουν, κι εκει γυρναμε στο πανδοχειο, αλλα μη περιμενετε και τιποτα συνταρακτικο να συμβει εκει. Παρ'ολα αυτα, ειμαστε σιγουροι οτι ολα αυτα θα γινουν στα επομενα 2 βιβλια της σειρας, και ομολογουμενως η αγωνια μου υπαρχει. Σιγουρα ομως το 1ο βιβλιο ηταν πολυ μεγαλο και κατα το μεγαλυτερο μερος του δε με εκανε να γυριζω τις σελιδες με αγωνια.

 

Να τονισω επισης πως αρκετα απο τα στοιχεια της ιστοριας που παρουσιαζονται στο οπισθοφυλλο του βιβλιου, δεν λαμβανουν χωρα στο 1ο αυτο βιβλιο. Ουσιαστικα δηλαδη το οπισθοφυλλο καλυπτει την τριλογια γενικοτερα, οχι μονο το 1ο μερος της. Για μενα αυτο δεν ηταν καλο, επειδη οι προσδοκιες μου ηταν υψηλες ετσι και δεν καλυφθηκαν.

 

Παρόλα αυτα, πιστευω πως θα δωσω μια ευκαιρια στο 2ο τον Μαρτιο που θα κυκλοφορησει, καθως οπως ξαναπα μια αγωνια την εχω

[D'Ailleurs]

και αυτό τριλογία είναι; Τι πρωτότυπο...

 

[Pixie]

Πριν βγει καν το βιβλίο είχε μαζέψει τις πιο εκθειαστικές κριτικές.

 

Το ζήτημα είναι ότι ενώ είναι αρκετά καλό βιβλίο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι είναι το πρώτο του συγγραφέα, κατά τη γνώμη μου είχε τα εξής 2 ελαττώματα:

 

Ήταν φλύαρο. Δηλαδή θα μπορούσαν να λείπουν και 100 σελίδες χωρίς να δει τη διαφορά ο αναγνώστης.

 

Ο ήρωας που είναι και ο αφηγητής, αντί να κερδίσει την συμπάθεια του αναγνώστη του τη βαράει στα νεύρα. Με ότι και να ασχοληθεί ο Kvothe τα κάνει όλα τέλεια. Είναι ο καλύτερος μαθητής, μουσικός, ηθοποιός, μάγος κλπ που υπάρχει. Δεν έχει ανθρώπινες αδυναμίες ή ελαττώματα όπως οι ήρωες π.χ. του Abercrombie.

 

Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολύς κόσμος το αγόρασε γιατί υποτίθεται ότι η τριλογία ήταν σχεδόν έτοιμη και θα κυκλοφορούσαν τα επόμενα 2 βιβλία στα επόμενα 2 χρόνια. Βέβαια δεν έχει κυκλοφορήσει ούτε το 2ο μέρος ακόμα.

 

Στο ερώτημα τώρα αν καίγομαι να διαβάσω τη συνέχεια θα απαντούσα ότι, ναι παρόλο που ο ήρωας μου τη δίνει θέλω να μάθω τη συνέχεια της ιστορίας του. Μεγάλη ατού του βιβλίου είναι τα ερωτήματα του παρόντος στα ενδιάμεσα κεφάλαια, όταν σταματάει ο Kvothe την αφήγησή του, π.χ. τι συμβαίνει με τα τερατάκια που τρώνε τους χωρικούς.

Επίσης θέλω κι εγώ να διαβάσω για όλες αυτές τις περιπέτειες που αναφέρονται στο οπισθόφυλλο.

[Big Fat Pig]

Λοιπόν το έχω διαβάσει και έχω να πω ότι ήταν πολύ-πολύ καλύτερο από αυτό που περίμενα.

Εμένα με κράτησε και το διάβασα απνευστί. Χωρίς ηρωισμούς με άφθονη εσωτερική δράση και εξαιρετική γλώσσα

στήνεται, πάνω απ' όλα, το πορτρέτο ενός πολύ ενδιαφέροντα ήρωα με πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.

Μία πολύ ενδιαφέρουσα αντιμετώπιση της μαγείας και του ρόλου της, ένας ρεαλιστικός πιστευτός κόσμος με συγκρατημένο το υπερφυσικό στοιχείο.

Σίγουρα θα πάρω και τον δεύτερο τόμο όταν αυτός γραφτεί.

Για μένα ήταν από τα πιο ωραία βιβλία-εκπλήξεις που διάβασα πέρυσι. Μου θύμισε (χωρίς να έχει κοινά στοιχεία) τα βιβλία του Riddle-Master της McKillip.

H παρομοίωση -που κάπου αλλού διάβασα- με τον Harry Potter είναι τουλάχιστον άτυχη.

[dimmit77]

Ειμαι φανατικος με φαντασιας. Το Name of the Wind μου το προτεινε ενας φιλος απο το raiding guild μου μολις ειχε πρωτοκυκλοφορησει. Ειναι απο τα ελαχιστα βιβλια που οχι μονο με εντυπωσιασαν αμεσα αλλα με κανανε να περιμενω με αγωνια το επομενο. Ο βασικος χαρακτηρας ο Κβοθε ειναι καταπληκτικος. Ενα απο τα καλυτερα δημιουργηματα στον χωρο του φαντασυ εδω και παρα πολλα χρονια. Το βιβλιο ειναι μια coming of age ιστορια, οπου ο βασικος χαρακτηρας στο παρρον ( η ιστορια ειναι σε τριτο προσωπο), διηγητε την ζωη του απο μικρο παιδι (σε πρωτο προσωπο) .

 

Οι πρωτες κριτικες που εχω διαβασει για το Wise mans fear ειναι παρα πολυ καλες . Αντε δυο μηνες εμειναν.

 

 

[heiron]

και αυτό τριλογία είναι; Τι πρωτότυπο...

 

 

Βασικα στις μερες μας οι τριλογιες ειναι σπανιες.Οι περισσοτεροι πανε για εφταλογιες και ατελειωτες σειρες...

[BladeRunner]

Είδα τον κατάλογο των εκδόσεων Anubis και μέσα στις αναμενόμενες κυκλοφορίες για το 2012, είναι το The Name Of The Wind. Καιρός ήταν!

[alanon]

προς το τελος του μηνα θα κυκλοφορησει και στα ελληνικα

[BladeRunner]

Το περιμένω πως και πως...

[heiron]

Αντε ωραια,γιατι στα Αγγλικα ειχα βρει μονο το 1ο.Βεβαια πρεπει να τελειωσει τη σειρα κι ο Πατρικ σε καποια φαση.

[alanon]

από αυριο στην comiccon η anubis θα εχει το βιβλιο στα ελληνικα.

Edited March 30, 2012 by alanon

[alanon]

δεν ξερω τι να γραψω για ενα απο τα καλυτερα βιβλια που εχω διαβασει. πραγματικο διαμαντι με ωραια γραφη χωρις καθολου κενα στην υποθεση και καταιγιστικο ρυθμο γεγονοτων. θα ελεγα οτι προκειτε για μια βελτιωμενη ενηλικη ελδοση του harry potter αλλα μαλλον αδικο πολυ τον κβοθ ο οποιος ειναι απλα εκατομμυρια μιλλια καλυτερος απο τον πιτσιρικο της ροουλινγκ. μην κανετε κανενα αστειο και χασετε αυτο το βιβλιο. απλα για να σας πρειδοποιησω ο ογκος του ειναι το μονο μειονεκτημα του. ειναι πολυ μικρο.

[Pixie]

Ξεκίνησα πριν λίγες μέρες το δεύτερο μέρος της τριλογίας, το The Wise Man's Fear, το οποίο συνεχίζει την ιστορία του Κβόθε από το σημείο ακριβώς που σταμάτησε.

 

 

Είναι πολύ καλογραμμένο και μπορώ να πω ότι ο Κβόθε έχει αρχίσει να μου γίνεται συμπαθητικός.

 

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι στις 250 σελίδες που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής, συμβαίνουν ελάχιστα ουσιαστικά πράγματα.

[subdee]

Ξεκίνησα πριν λίγες μέρες το δεύτερο μέρος της τριλογίας, το The Wise Man's Fear, το οποίο συνεχίζει την ιστορία του Κβόθε από το σημείο ακριβώς που σταμάτησε.

 

 

Είναι πολύ καλογραμμένο και μπορώ να πω ότι ο Κβόθε έχει αρχίσει να μου γίνεται συμπαθητικός.

 

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι στις 250 σελίδες που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής, συμβαίνουν ελάχιστα ουσιαστικά πράγματα.

 

The "e" is silent: http://blog.patrickrothfuss.com/2008/02/ask-author-4-how-do-i-pronounce-kvothes/

 

Βρίσκομαι κοντά στο τέλος του δεύτερου βιβλίου.

 

Αρκετά ενδιαφέρον χαρακτήρας ο Kvothe αλλά εγώ προσωπικά δε θα τον έκανα φίλο, κάτι μου ξινίζει στην προσωπικότητά του. Επίσης αυτό που παρατήρησα είναι ότι πολλές φορές τα πραγμάτα που συμβαίνουν στον Kvothe φαίνονται λίγο τραβηγμένα.

 

Στα θετικά, η πολύ καλή ατμόσφαιρα, ο τρόπος ομιλίας και η περιγραφή. Το προτείνω.

[oldboy]

Εχω αγορασει το ονομα του ανεμου αλλα δεν το εχω αρχισει ακομα. Εχω ομως μια απορια: τα δυο επομενα βιβλια θα βγουν σε δυο τομους κι αν ναι ποτε περιμενουμε το δευτερο τομο του οσα φοβουνται οι σοφοι γιατι απο οτι ξερω το χει τελειωσει ο Rothfuss και δουλευει στο τελευταιο.

[alanon]

Το 2ο βιβλιο κυκλοφορει στα αγγλικα πολυ καιρο.στα ελληνικά ο 2ος τομος προς τελη νοεμβρη λενε. Το τριτο βιβλιο δεν εχει βγει και κανεις δεν ξερει ποτε θα βγει...

[Nargathrod]

Εχω αγορασει το ονομα του ανεμου αλλα δεν το εχω αρχισει ακομα. Εχω ομως μια απορια: τα δυο επομενα βιβλια θα βγουν σε δυο τομους κι αν ναι ποτε περιμενουμε το δευτερο τομο του οσα φοβουνται οι σοφοι γιατι απο οτι ξερω το χει τελειωσει ο Rothfuss και δουλευει στο τελευταιο.

 

 

Μεταφρασμένα από τις εκδόσεις Anubis είναι το πρώτο Το όνομα του ανέμου (The name of the wind)

και το δεύτερο μόνο ο πρώτος τόμος Όσα φοβούνται οι σοφοί (The Wise Man's fear)

Μιλώντας με ανθρώπους του εκδοτικού λένε ότι θα βγει και ο δεύτερος τόμος σύντομα αν και δεν έχει πάει καλά σε πωλήσεις η σειρά.

Στο εξωτερικό το όνομα του ανέμου είχε ψηφιστεί από λέσχες φαντασίας ως το καλύτερο βιβλίο φαντασίας για το έτος 2011

Edited January 25, 2014 by Nargathrod

[alanon]

Το πρόβλημα για τον 2ο τομο ειναι η διαμαχη με τον μεταφραστή κι οχι οι πωλήσεις

[wordsmith]

Το τελείωσα προχτές και το θεωρώ γενικά πολύ καλό, αν και όχι χωρίς κάποια ελαττώματα. Με δυο λόγια εξαιρετικό γράψιμο, αλλά το θέμα του δεν είναι και τόσο κοσμοϊστορικής σημασίας (η βιογραφία ενός και μόνο ανθρώπου, πολυτάλαντου μεν, αλλά που δεν παίζει κανένα σημαντικό ρόλο σε κάποιο ιστορικό γεγονός, ας πούμε). Αναλυτικά:

 

Η πιο μεγάλη αρετή του γραψίματος είναι η γερή προσπάθεια που έχει καταβάλει ο συγγραφέας να κάνει το κείμενο ρεαλιστικό. Ο Κβοθ είναι άνθρωπος, δεν έχει γεννηθεί με μαγικές ιδιότητες, τη μαγεία τη μαθαίνει όπως μια ξένη γλώσσα ή τις τεχνικές ενός αθλήματος ή ενός επαγγέλματος. Από την άλλη, η πραγματικότητα πιέζεται από το συγγραφέα ως τα όριά της, μέχρι να αποδώσει κάτι το εντυπωσιακό: ο Κβοθ έχει στο μέγιστο βαθμό ένα σωρό ταλέντα, τόσο που ο νόμος των πιθανοτήτων πρέπει να τεντωθεί για να τον συμπεριλάβει, όσο κι αν τίποτα από αυτά δεν αποδίδεται σε εκ γενετής μαγική φύση/γονίδια ξωτικού/κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αλλά κυρίως, από όλα αυτά που πρέπει να σπουδάσουν ο Κβοθ και οι άλλοι εκεί μέσα, τα πιο πολλά δεν έχουν σχέση με μαγεία και υπάρχουν και στην πραγματικότητα, έστω και μόνο στην φαντασιακή γεωλογία-φυτολογία του κόσμου εκείνου. Πχ ο Κβοθ μαθαίνει υποκριτική, τραγούδι, μουσικά όργανα και σύνθεση, ιατρική και τις ιδιότητες-συνήθειες των (έστω φανταστικών) φυτών-ζώων-ορυκτών, ξέρει από άλογα και να επιχειρηματολογεί μπροστά σε ένα δικαστήριο κλπ κλπ. Και όλα αυτά χρειάζεται διδασκαλία και προσπάθεια για να τα μάθει, δεν του έρχεται επιφοίτηση ακριβώς τη στιγμή που θα τα χρειαστεί, ούτε μαντεύει στην τύχη σωστά. Το πολύ πολύ τα μαθαίνει πιο γρήγορα από το συνηθισμένο επειδή είναι πιο έξυπνος. Είναι μια πολύ ευχάριστη και ενδιαφέρουσα στροφή προς το ρεαλισμό το να γράφει τέτοια ένα βιβλίο φάντασυ και να μην εστιάζει σχεδόν εξολοκλήρου στους νόμους της μαγείας και σε διάφορα που τα έχει επινοήσει ο συγγραφέας, αντί να κάτσει να κάνει λίγη έρευνα (είπε αυτή που δεν κάνει ποτέ έρευνα πριν γράψει) και να δείξει ότι και ο πραγματικός κόσμος έχει εντυπωσιακές πλευρές να περιγράψεις, όχι μόνο η μαγεία. Επίσης πολύ ρεαλιστικό μού φαίνεται το ότι ο Κβοθ, παρόλα αυτά τα πολλά και μεγάλα ταλέντα, δεν τα καταφέρνει να ορθοποδήσει οικονομικά/κοινωνικά, είναι συνεχώς στα όρια της λιμοκτονίας και της χρεωκοπίας, τρώει ξύλο, έχει μονίμως στην πλάτη του ένα κάρο ράμματα (τα οποία χρειάζεται μόνο να μπουν και ποτέ να βγουν-Ευθυμίαααα! Λευτέρηηηη!), τσακώνεται, αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση, με αδιαφορία και με αναξιοκρατία και γενικώς βολοδέρνει χωρίς μόνιμο αποτέλεσμα, όπως θα συνέβαινε και στην πραγματικότητα. Έτσι, να προσγειώνονται όλα αυτά τα παιδάκια που κάθονται κλεισμένα μέσα και τεμπελιάζουν με videogame και δεν προσπαθούν για τίποτα και περιμένουν να έρθει κάποιος κάποια μέρα στο άσχετο και να τους πει You're a wizard, Harry . Και πού το πάτε το ότι, επιτέλους, ένας συγγραφέας που αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο νιώθει την ανάγκη να δικαιολογήσει από πού και ως πού αυτός ο αφηγητής τα θυμάται όλα αυτά τόσο καλά και με εξαντλητικές λεπτομέρειες; (διότι είναι ο Κβοθ και έχει μνήμη ελέφαντα και τεράστιο ταλέντο+εκπαίδευση και στην αφήγηση) Για να μην αναφέρω και το ότι ο συγγραφέας αποφεύγει και όσο μπορεί τα κλισέ στην πλοκή (αν και βέβαια σου το πετάει στη μούρη πού και πού, "είδες πώς απέφυγα εδώ το κλισέ; " Ναι, εντάξει, κλαπ κλαπ, προχώρα τώρα).

Για τη γλώσσα τι να πω; Μου θύμισε Μπαλάντα του πανδοχέα (Κιάρα!) με τις τόσες πανέμορφες ποιητικές-αμπελοφιλοσοφικές σαλτσούλες επί παντός επιστητού. Σε πολλά σημεία βέβαια είναι άχρηστες και σχεδόν τις πήδαγα, αλλά δεν παύουν να είναι πολύ ωραίες ("Δεν ξέρεις ούτε την πρώτη νότα της μελωδίας που με κινεί"). Επίσης ο συγγραφέας ξέρει να περιγράφει όμορφα και πρωτότυπα όχι μόνο εικόνες, αλλά και μυρωδιές και ήχους και γεύσεις και εκείνη την αίσθηση που δίνει ένα δωμάτιο/τοπίο όταν κλπ. Γι' αυτό το τελευταίο αρκεί να διαβάσετε την πρώτη σελίδα, που αρχίζει με τον τίτλο "Σιωπή σε τρία μέρη". Μπορούμε να το θεωρήσουμε φλύαρο από αυτή την άποψη, της πολύ στολισμένης γλώσσας, αλλά δε γίνεται ακατανόητο γι' αυτό το λόγο και έχει πολλά μεγάλα πλεονεκτήματα από άλλες απόψεις.

Το βασικό μειονέκτημα κατά τη γνώμη μου είναι ότι η υπόθεση είναι σχετικά ασήμαντη. Όσο προχωρούσα, σκεφτόμουν "Καλά, σοβαρά, αυτό είναι όλο, η βιογραφία του Κβοθ;". Το ότι είναι πολύ έξυπνος και με πολλά μεγάλα ταλέντα δε μου φαίνεται επαρκής λόγος για να αξίζει να διηγηθούμε αυτήν την ιστορία, που είναι, στο κάτω-κάτω, απλά μια ιστορία επιβίωσης. Γιατί δε γράφουμε τότε βιογραφίες όλων των παππούδων που κατάφεραν να επιζήσουν στην κατοχή/φτώχεια/ορφάνια ή όλα αυτά μαζί; Μπορεί να είναι σημαντικό για τους ίδιους και ίσως για τους απογόνους τους, αλλά για τους υπόλοιπους γιατί; Ούτε μπορώ να πω ότι έχει κάποιο ξεκάθαρο σκοπό στη ζωή του ο Κβοθ εκτός από την επιβίωση. Ας πούμε ότι ψάχνει να βρει πληροφορίες για εκείνο το έγκλημα που έπαιξε τόσο μεγάλο ρόλο στη ζωή του, αλλά δε μπορεί να θεωρηθεί αυτό κυρίως θέμα του βιβλίου, γιατί προχωράει πάρα πολύ αργά και δεν καταλήγει πουθενά (ακόμα). Μήπως υποτίθεται ότι η (ανολοκλήρωτη ακόμα) τριλογία είναι μια αυτοτελής ιστορία και το πρώτο βιβλίο αποτελεί απλώς το ένα τρίτο της; Αν είναι έτσι, πάσο. Πάντως ως αυτοτελές βιβλίο, το "Όνομα του Ανέμου" δεν έχει και τόσο υπόθεση ολοκληρωμένη. Άντε ότι προσπαθεί ο συγγραφέας να μας πετάξει ένα δόλωμα μυστηρίου με το πανδοχείο στην αρχή και στα "Ιντερλούδια", να αναρωτηθούμε πώς κατέληξε εκεί ο Κβοθ, να προσπαθεί να κρυφτεί, αλλά δε φτάνει αυτό για ένα βιβλίο 850 σελίδων.

 

Τέλος κάτι προσωπικά αναγνωστικό: για δεύτερη φορά μου συμβαίνει, την ώρα που διαβάζω, να ταυτίζω έναν χαρακτήρα βιβλίου με έναν αληθινό άνθρωπο. Η πρώτη φορά ήταν στο "Θόλο" του Stephen King, όπου ο Ράστυ μου θύμιζε πολύ τον khar . Τώρα, διαβάζοντας για τον Μπαστ (το βοηθό του πανδοχείου, το μυστήριο "μαθητή" του Κβοθ), βλέπω μπροστά μου αυτόν:

Μη μου πείτε ότι δεν του πάει...

 

Γενικό συμπέρασμα: διαβάστε το ως υποδειγματικά γραμμένο φάντασυ, αλλά μην περιμένετε κάτι εκτός από τη γλώσσα να σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό.

Εγώ πάω μεθαύριο να αγοράσω το 2ο

[Tiessa]

Χμμμ... Μόλις το τελείωσα και ήταν πολύ χορταστικό.

 

Στα καλά σημεία η πολύ δουλεμένη κοσμοπλασία και η διδαχή της συμπαθητικής μαγείας. Τα καταφέρνει και τη δίνει μ' έναν τρόπο λες και μιλάμε κανονικά για νόμους της φύσης. Λίγο ακόμα και σου έρχεται να πειραματιστείς να δεις αν μπορείς να πετύχεις κι εσύ με τα υλικά που χρησιμοποιεί ο Κβοθ. Μου αρέσουν τέτοιου είδους κοσμοπλασίες και μου αρέσουν οι συγγραφείς που αγαπούν κι έχουν ερευνήσει τον κόσμο τους.

 

Στα κακά σημεία, αυτό που λένε αρκετοί παραπάνω: το βιβλίο μιλάει πολύ αλλά λέει ελάχιστα. Ίσα-ίσα που πάει να μας δείξει ότι κάτι γίνεται, ότι κάτι μεγάλο έχει αρχίσει να κινείται, αλλά μένει εκεί. Ο συγγραφέας, πλην ελαχίστων κομματιών, γράφει 850 σελίδες για να μας μιλήσει για το παρελθόν του ήρωα, ο οποίος μάλιστα σε κάποιες στιγμές είναι ένας σπαστικός ξερόλας. Ευτυχώς που απαλύνει την υπερβολική έπαρση του μικρού με τα διάφορα παθήματά του, διαφορετικά ο χαρακτήρας θα ήταν για ξύλο. (Εντάξει, τρώει και λίγο ξύλο).

Επίσης, κάτι που μου έλλειψε: ο νεαρός συναντάει ένα σωρό όμορφες κοπέλες, αλλά ενώ μαθαίνουμε πώς να σκοτώσουμε ένα δράκο δεν μας αφήνει να μάθουμε καθόλου πώς το τρίβουν το πιπέρι...   (Εντάξει, ξέρω, μικρός είναι, και το IQ είναι κάτι τάξεις ανώτερο από το EQ του). Επίσης μερικές σκηνές θεωρώ ότι είναι εκεί μόνο για εντυπωσιασμό και είναι παράλογες, π.χ.

 

 

μπαίνει κρυφά μέσα στους κοιτώνες των κοριτσιών και βρίσκει μέσα στη μαύρη νύχτα γυμνή τη Φέλα για να της ζητήσει μια χάρη που ανετότατα μπορούσε να ζητήσει το επόμενο πρωί στα φανερά και όλη η φάση περνάει χωρίς συνέπειες

 

 

 

Αυτό ωστόσο που με ανησυχεί σοβαρά είναι ότι με τέτοιους ρυθμούς δε φτάνει η τριλογία. Κι ακόμα χειρότερα, διαβάζω από τα ποστ των παραπάνω ότι δεν έχει γραφτεί το τρίτο βιβλίο. Ίδωμεν...

[wordsmith]

Ναι, όντως, αν όλη αυτή η νοημοσύνη είχε αποτέλεσμα και δεν ήταν συνεχώς επί ξύλου κρεμάμενος ο Κβοθ, θα γινόταν αντιπαθητικός.

Εγώ μόλις αγόρασα το "Όσα φοβούνται οι σοφοί" και θα το διαβάσω μέσα στην επόμενη βδομάδα.

[wordsmith]

Διάβασα και το "Όσα φοβούνται οι σοφοί" και, όπως περίμενα, είναι μια από τα ίδια: ωραίο γράψιμο, λεπτομερής και ρεαλιστική κοσμοπλασία χωρίς πολύ υπερφυσικό και δε συμβαίνει τίποτα φοβερά σημαντικό. Ακόμα παρακολουθούμε το πώς τα καταφέρνει ο Κβοθ να βγάλει τα λεφτά που χρειάζονται για τα δίδακτρά του, να ξεφύγει από αυτόν τον αριστοκράτη συμφοιτητή που τον έχει στη μπούκα, να προοδεύει στις σπουδές του και να βλέπει πότε πότε εκείνη την κοπέλα που αλλάζει ψευδώνυμα. Οι περιγραφές των γυναίκών δε με έπεισαν ως ρεαλιστικές, μου φαίνεται σαν όλες οι γυναίκες εκεί μέσα να είναι νέες, ωραίες, έξυπνες και μια δόση μυστηριώδεις-γοητευτικές κλπ. Σε κάποιο σημείο ο Κβοθ κάνει ένα ταξίδι και αλλάζει το σκηνικό, αλλά και πάλι δε συμβαίνει τίποτα κοσμοϊστορικό. Βέβαια δεν έχει βγει ολόκληρο το 2ο μέρος της 3λογίας στα ελληνικά, αυτό που βγήκε λέει "Ά τόμος". Θα ψάξω το ολόκληρο στο amazon.

[Myyst]

Το Όνομα του Ανέμου

 

Δεν μπόρεσα να έρθω στη συνάντηση της ΛΑΦ, οπότε θα τα γράψω τώρα. 'Το Όνομα του Ανέμου' είναι ένα ιδιαίτερα όμορφο βιβλίο. Η κοσμοπλασία του είναι παράξενη και μας παρουσιάζεται με έναν μοναδικό τρόπο, όπου έψαχνα την ιστορία πίσω από τους μαγευτικούς μύθους που διάβαζα. Ο Κβοθ, ο πρωταγωνιστής, είναι ένας χαρακτήρας εξαιρετικός (και στραβός και ανάποδος) που προσφέρει στο βιβλίο μία όμορφη οπτική μέσα από τα μάτια ενός νέου μάγου με καλλιτεχνικές ανησυχίες. Χάρη σε αυτόν τον ιδιόμορφο χαρακτήρα, ο συγγραφέας μας προσφέρει ένα βιβλίο με τόσο ιδιαίτερες προεκτάσεις που δεν θα διστάσω να γράψω αποτελεί την βάση μίας αριστουργηματικής τριλογίας φαντασίας. Ένα βιβλίο μαγευτικά λυρικό, όπου ακόμη και εκείνη η ατελείωτη φλυαρία αποκτούσε εκείνη την ιδιαίτερη ποιότητα που ακόμη και οι απλούστερες λέξεις αποκτούν όταν τις λένε δύο νέοι εραστές σε κάποια σκεπή στο φεγγαρόφως (ή ακόμη καλύτερα σε κάποια λιγότερο κλισέ τοποθεσία.)